HET MYSTERIE
VAN MOAT HOUSE.
Van de werf De Vries Lentsch te Amsterdam is Maandagmiddag het jacht
«Zeearend" van den heer Bruinzeel, dat aan de 3400 mijls race van de Bermuda-
eilanden naar Cuxhafen zal deelnemen, tewater gelaten
Minister Joseph Goebbels heeft de
nieuwe „Admiraal-Graaf-Spee-brug"
over den Rijn te Duisburg officieel
opengesteld
Schotsche Hooglanders m hun typisch costuum tijdens een van hun volksdansen op de folkloristische
feesten welke te Tidworth, Wilts, werden gehouden door het 1ste bataljon der Argyll en Sutherland
Highlanders
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ADELINE SERGEANT.
(Nadruk verboden).
De samenkomst.
Claire stond den volgenden dag spoedig na
het ontbijt op, en verklaarde zich veel beter
te gevoelen.
„Het is bijna jammer, vond Nell, „dat je
er niet zoo bleek en ellendig als anders
■uit kunt zien. Ik weet zeker, dat Grayling
vermoed dat er iets aan de hand is en
ik hoop maar dat zij ons niet in den tuin
zal volgen".
Gelukkig voerden Grayling's verdenkingen
haar niet zoo ver. Als zij in de laan waren
gaan wandelen, of de bosschen waren inge
gaan, zou de kamenier misschien Cyril Lan
caster hebben gewaarschuwd, maar toen zij
den tuin inliepen kreeg Grayling geen arg
waan. Evenals de anderen in huis wist zij
niets van het bestaan van dat halfverborgen
deurtje achter de schuur. Met uitsondering
van Claire en Nell, gingen er feitelijk weinig
(nenschen den tuin in. Toen Claire en Nell
ditmaal de poort, die tegenover Lancasters
studeerkamer gelegen was, doorgingen, sloten
zij niet alleen de deur achter zich, maar
draaiden tevens de sleutel in het slot om.
„Nu kan niemand onverwacht binnenko
men", verklaarde Nell. Als er iemand komt,
ga ik de poort opendoen, en moet jij de
bezoekers door de tuindeur naar buiten laten,
Claire. Vergeet dit niet! Als iemand op het
tooneel verschijnt, moeten zij onmiddellijk
verdwijnen!"
„Denk je, dat ze er zijn?", was alles wat
Claire kon antwoorden. „En weet je zeker,
dat niemand ons vanuit het huis kan zien?"
„Ik weet het bijna zeker", bevestigde Nell.
,En één ding weet ik beslist! Als je een beetje
achteraf blijft, bij het schuurtje en achter
de rhododendrons en laulierboompjes, kan
niemand ook maar een glimp van je zien.
Ik zal mij met meneer Meynell bezighouden,
terwijl jij met meneer Hume kunt babbelen;
maar denk er aan, maak het niet al te lang.
We moeten hier niet langer dan anders blij
ven, anders zal Grayling ons achterna komen.
Hou je maar goed, en kom dadelijk als ik
roep".
Claire beloofde dit, maar Nell geloofde dat
zij nauwelijks wist wat ze zei. Ze verkeerde
zichtbaar in een staat van uiterste opwin
ding, en zag er buitengewoon zwak uit.
Nell liet Claire achter tegen het schuurtje
leunen, terwijl zij de met klimop bedekte
deur opzocht en de sleutel in het slot stak.
Het leek wel of het haar nog meer moeite
kostte dan de eerste maal, maar zij slaagde
er toch in de sleutel om te draaien en tot
haar blijdschap zag ze dadelijk de twee ge
stalten, die ze verwachtte.
.Horn binnen", fluisterde ae „We wachten
op u".
Hume kwam het eerst binnen. Hij scheen
Nell nauwelijks te zien, maar ging regelrecht
op Claire af. Nell keerde hen den rug toe,
maar voelde instinctief, dat Everard haar
regelrecht in zijn amen nam.
Intusschen stonden Nell en Claude Meynell
samen bij de deur.
„Wat denkt u ervan, als wij een eindje
dit pad afgingen?" vroeg Nell. „Ziet u van
dezen hoek af kunnen wij, zoowel de deur
van de binnenplaats, als de tuindeur, in
het oog houden, zoodat wij het dadelijk
kunnen zien en hooren als er van één van
beide zijden gevaar dreigt!"
Claude keek haar een beetje vreemd aan.
„U bent een uitstekende generaal!", prees
hij. „Het komt me voor, dat u een vrij helder
hoofd hebt".
Nell glimlachte.
„Ik ben zoo blij, dat zij elkaar spreken",
zei ze. ,Het was verschrikkelijk, zooals Cyril
gisteravond tegen u te keer ging. Het deed
me pleizier te hooren, dat u hem met een pak
ransel gedreigd hebt!"
„Dat zal hij één dezer dagen nog wel
krijgen!" voorspelde Meynell vroolijk. „En ik
veronderstel dat Lancaster als dwangarbeider
zal eindigen".
„Denkt u dat het zoo erg is?", vroeg Nell
verschrikt. .Heeft hij zooveel op zijn gewe
ten?"
,Wij weten het niet precies. Maar ik ver
moed, dat hij bezig is zijn schaapjes op het
droge te brengen".
„Ten koste van Claire?"
„Precies". En zij zal hulp nuodig hebben
om te houden wat zij heeft: en niemand
kan haar beter helpen dan Everard. Hij is
een prachtkerel, juffrouw Davenant, en ik
bewonder hem uit den grond van m'n
hart".
„Kent u hem al lang?" informeerde Nell.
„Zoo ongeveer een jaar, maar zelfs in een
jaar kan men iemand heel goed leeTen ken
nen. Toen ik hem ontmoette was ik zonder
werk, en hij was zoo goed mij te helpen. Wij
zijn beiden Engelschen, hoewel hij lang in
Amerika heeft gewoond en ik denk dat dit
de band was, die ons samenbracht".
Meynell keek het meisje aandachtig aan.
„U bent erg blij dat Everard Hume is ge
komen", merkte hij op. „Ik wilde dat u ook
blij was dat ik gekomen ben!"
„Dat ben ik", gaf Nell onomwonden toe.
„Natuurlijk vind ik het prettig een van me
neer Hume's vrienden te ontmoeten".
„Dat is een armzalige reden", zei de jonge
man, terwijl hij Nell recht in de oogen keek.
„Maar misschien kan ik mij den een of
anderen dag als u mij een beetje kent, nog
eens vleien met de gedachte dat u blij bent
me te zien om mijzelf".
Nell kreeg een kleur. .Natuurlijk" ant
woordde ze, „ben je altijd blij een vriend
te ontmoeten".
„Dus u wilt mij als een vriend beschouwen
en behandelen?", drong Meynell aan.
En het meisje antwoordde, nadat ze hem
nogal een beetje verschrikt had aangekeken,
met een luchtigheid, die hem meer dan iets
anders bekoorde
„Als een goede vriend. Inderdaad, dat hoop
ik. Ziet u, u kent zooveel menschen, die ik
ook ken".
Op dit oogenblik werden zij in hun ge
sprek gestoord door den klank van een bel,
binnenshuis, en Nell sprong ontsteld op.
„Dat is de vijf-minuten-bel", verklaarde
zij. «Die wordt altijd geluid voor de lunch,
als meneer Lancaster thuis is. Ik ben bang,
dat hij teruggekomen is. O, verdwijn alstu
blieft, zoo vlug als u kunt, Claire moet ook
naar huis".
Zij liepen naar de anderen toe, die zoozeer
in elkaar verdiept waren, dat zij de waar
schuwende bel niet hadden opgemerkt. Nell
liet haastig de twee vrienden uit, en sloot
het poortje achter hen dicht. Zij was juist
op tijd om de poort naar de binnenplaats te
openen, want net, toen zij dit gedaan had,
verscheen Lancaster's gestalte in de deur van
het huis. Hij kwam naar hen toe met een
scherpen blik op de gezichten van de beide
meisjes, informeerde naar hun gezondheid
en vermaande hen niet zoo lang op een drui-
lerigen Novemberdag in den tuin te blij
ven.
XIX.
Verweer.
Nell schrok bijna van Claire's stralend ge
zicht, toen zij samen de trap opgingen.
„Maar Claire, je moest er niet zóó uitzien,
als je nu doet!"
„Hoe zie ik er dan uit?" lachte Claire.
„Als ik er net zoo uitzie als ik me voel
„Je mag er niet zoo uitzien als je je voelt",
viel Nell haar ongerust in de rede. .Natuurlijk
is het heerlijk je zoo te zien, maar vergeet
niet, dat we in een vijandige omgeving zijn.
Zou het niet beter wezen als je boven lunch
te?" Dan zal ik zeggen dat je hoofdpijn
hebt".
(Wordt yervolgd).
Maandagavond werd aan H. M. de Koningin
en H. K. H. Prinses Juliana op den Dam voor
het Koninklijk Paleis door een enthousiaste
menigte een grootsche hulde gebracht. De
juichende menschenmassa
Koning Gustaaf van Zweden heeft 'm tegenwoordigheid van Kroonprins Gustaaf Adolf
en verschillende autoriteiten het nieuwe vliegveld Bromma bij Stockholm officieel ge
opend
De opbouw van een zgn.
Pasar Malam, een Indische
avondmarkt, op het Malie
veld te den Haag, in ver
band met de komende
.Residentieweek"
Op Schiphol worden thans proeven genomen met de .Spin", een getrouwe copie
van het vliegtuig waarmede de heer A. Fokker vóór 25 jaar zijn vliegbrevet be
haalde. Op 6 Juni zullen met dit toestel demonstraties worden gegeven
H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses
Juliana brachten Maandagmiddag een
bezoek aan de Gemeentelijke Blindert-
werkinrichting aan den Amsteldijk te
Amsterdam. H. M. de Koningin vol
belangstelling bij een der vlechters
