Demonstratie van bedrijfsatitc's.
Binnen twaalf uur...
FEUILLETON
Naar hetEngelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUTS.
(Nadruk verboden).
6)
„Ja zeker. Twee wagons verder naar voren.
Hij heeft een heel eind moeten waggelen voor
zijn drankje!"
,.Hoe was hij?"
„Toen ik hem het laatst zag, lag 'hij rustig
in een hoek; met zijn oogen dicht".
Weer was er een kleine pauze.
.Sliep hij?" vroeg Freddy.
„Ik kreeg den indruk van wel", was het
bescheid. „En het lijkt me toe dat hij een
vaste slaper is ook, of hij moet een groot
meester in de kunst van simuleeren zijn. Er
zit een familie van vijf menschen in zijn
coupé, die zooveel spektakel maakt als vijf fa
milies van vijftig man! Als ik onder dergelijke
omstandigheden moest reizen, dan verzeker ik
u dat ik nog liever met een bolderende.
vrachtauto zou gaanWat is dat", viel hij
zich eensklaps zelf in de rede, ..we minde
ren vaart. Dat moet Chelmsford zijn."
Het was zooals hij zeide; de vaart van den
trein verminderde snel.
Freddy tuurde uit het venster.
„O, we stoppen in Chelmsford?" wilde hij
weten.
„Ja," lichtte het meisje in. „Dan in Ipswich
en daarna in Norwich".
„Waarom", sponnen Freddy's gedachten,
„vertelt ze er dat ongevraagd bij?"
De mededeeling scheen den omvangrijken
man te interesseer en. Hij was opgestaan en
begaf zich naar het portier aan hun kant,
het portier, dat uit de coupé onmiddellijk op
het perron voerde, zonder corridor ertus-
schen.
Toen hij bij het meisje was, draaide hij het
hoofd naar haar toe.
„Ipswich en Norwich?" herhaalde hij.
„Weet u zeker, dat we in Ipswich en Nor
wich stoppen? Ik had een idee dat we in één
stuk doorgingen."
„Zonder in Norwich te stoppen?" klonk de
wedervraag van het meisje. „Ik geloof dat
alle treinen in Norwich stilhouden. Dat is
een knooppunt."
De trein stond stil; de eerste maal sedert
zijn vertrek van Liverpool Street Station.
Freddy keek op zijn horloge. Het was nu
precies zes uur.
„Hé! Stoppen we hier lang?" riep de groote
mijnheer, zijn hoofd uit het raam stekend.Zijn
zware gestalte stond als een muur tusschen
het meisje en Freddy.
,,n Paar minuten!" antwoordde de conduc
teur.
„O, dan heb ik net tijd om er even uit te
gaan en een krant te koopen", meende de
ander.
Hij gooide het portier open en sprong op
het perron. Freddy was verbaasd over zijn
vlugheid. De witte slobkousen verwij derden
zich in een levendig tempo in de richting van
de courantenkiosk.
„Wel verontsnapte Freddy.
Het meisje keek naar buiten, naar de slob
kousen. Hun blinkend voorwaarts-bewegen
had ineens opgehouden. Een ras-Londenaar
die eveneens een oogenblik uit den trein was
gestapt, had zich opmerkingen erover veroor
loofd.
„Sommige kerels moeten een lichtje aan
den voet maken, omdat ze er geen in het
hoofd hebben!" grinnikte de onverbeterlijke
ruziezoeker.
„Hou je onbeschaamdheden alsjeblieft voor
je!" verzocht de groote heer scherp en ver
ontwaardigd vervolgde hij zijn weg,
Het meisje boog zich naar voren. Haar
hoofd was vlak bij dat van Freddy. Eén kort,
onuitsprekelijk-gelukkig oogenblik, voelde hij
haar adem op zijn wang.
„Ik weet niet of het u interesseert eens
even naar onzen patiënt van daarnet te gaan
zien?" zei ze, heel rustig. „Twee wagons naar
voren. U zoudt van het perron af een kijkje
kunnen nemenWilt u me nog wat vuur
geven? Mijn sigaret is uitgegaan."
Hij voldeed aan haar verzoekveron
derstellend dat de slobkousen op den terug
weg waren. Toen zij weer in haar hoekje
kroop, stapte hij uit, liep in de richting van
de locomotief en gaf een schreeuw.
„Hé, jongen!"
Een jongen met chocolade, sigaretten en
andere versnaperingen, bevond zich op eeni-
gen afstand. Freddy kocht, om zich een hou
ding te geven, een kleinigheid en keerde toen
langzaam terug.
Hij kwam in een kluwen van vijf opgewon
den menschen terecht. Ze waren zooeven uit
een compartiment te voorschijn geschoten,
hun weinige bagage haastig meezeulend, en
leken erg van streek.
„Ze hebben me gezegd, dat-tie vast en ze
ker in Colchester stopte", kraaide 'n juffrouw
met een kleur als een pioen.
„Die stationskruiers, ze weten zelf van
geen toeten of blazen", sputterde een an
der verhit familielid. „Mooie boel, als we ijs
koud naar Ipswich door gekard waren!"
Freddy kreeg een ingeving. De groote
mijnheer had over vijf rumoerige lieden ge
sproken, in wier midden de man met het
bruine pak oogenschijnlijk in diepen slaap
verzonken was geweest. Het zou wel een ge
weldig toeval wezen, als dit die vijf men
schen niet waren.Dan moest de man in 't
bruin zich thans alleen in het compartiment
bevinden!
Freddy wierp een snellen blik door het por
tierraam. De dikke heer sloeg hem gade.
Maar hoe vluchtig Freddy's blik ook geweest
was, die was voldoende om doen sienj.
dat de man in het bruin inderdaad alleen in
zijn hoekje zat weggedoken en de oogen ge
sloten had.
VIL
DE TUNNEL.
Drie kwartier na zijn vertrek van Liver
pool Station gleed de trein van van 5,18
Chelmford uit en vervolgde zijn tocht noord-
oostwaarts. Nog eens drie kwartier, en hij zou
tijdelijk aan het oog der menschen onttrokken
worden in een tunnel, om in Ipswich weer te
voorschijn te komen.
Voor het meerendeel der passagiers was de
afgelegde afstand van veertig mijl emotieloos
voorbij gegaan. Maar in een klein contingent
der compartimenten, werden de inzittenden
door levendiger gevoelens bewogen dan hun
medereizigers en in een ervan geschiedden
zelfs belanrijke dingen. Dit was de coupé
waarin zwijgend en eenzaam, de man in het
donkerbruine pak, met meestentijds gesloten
oogen in zijn hoekje lag.
De trein vervolgde zijn denderenden weg.
Telkens vielen de oogen van den man dicht en
telkens weer kwam hij met een ruk overeind.
Hij scheen tegen een hardnekkig-terugkee-
rende verdooving te vechten.
De strijd duurde een minuut of twintig. Hij
leek hem bijna verloren te hebben en sliep
zoowat, op het oogenblik dat de trein door
Colchester vloog. Toen kwam hij met een on
gewoon heftigen schok tot zichzelf.
Iemand had zijn hoofd door de deuropening
gestokeir.
Die iemand was de ras-Londenaar.
Hij zag den slaperigen man eer de slaperige
man hém zag, toen zijn oogen open gingen.
De Londenaar glimlachte.
„Je hebt er heel wat gehad. hè", merkte hij
vertrouwelijk op. ..Enfin, i k zal er niks van
zeggen; ik ben ook niet voor m'n gezondheid
op reis!"
man in het üjM BÈ& aatai Wé/Kt**"*
maar de Londenaar liet zich niet uit het veld
slaan.
„Verdraaid-nog-aan-toe", redekavelde hij
onbekommerd verder, „je had dat stel bij
mij in de coupé eens moeten zien! Mooi
clubje bij elkaar! Denken dat de heele wereld
van hun hoort, dat menschen zooals ik geen
recht hebben op hun plaatsje onder de zon..."
Hoopvol keek hij het compartiment rond. „Jij
bent er hier beter aan toe, maat! Geen ouwe
juffrouwen, die beginnen te gillen dat je ze
niet aan mag raken, en flink ook!" Hij wacht
te even. Toen: „Ik zou zeggen, dat ik hier wel
eens een beetje op m'n verhaal kon komen,
als je er niet op tegen hebt, kameraad
De man in het bruine pak maakte geen be
zwaar en zijn nieuwe reisgenoot scheen be
hoefte te hebben zijn dankbaarheid te too-
nen.
„Rooken? Dat zal je goed doen. Je ziet er
werkelijk beroerd uit."
„Dank u", was het antwoord; „ik heb al te
veel gerookt."
De Londenaar keek hem uitvorschend aan.
„Is het heusch? Nou, ik zou zeggen, nog
eentje is net wat je noodig hebt."
Maar de man in het bruin volharde in zijn
weigering en gaf blijk van zijn verlangen om
verder te slapen. Hij sloot vrij plotseling, os
tentatief leek het, de oogen. Maar hij zorgde
één oog half open te houden.
„Ook goed; dan niet", berustte de Londe
naar, met een pakje sigaretten frommelend.
Daarop, na een korte pauze: „Het tocht hier.
Ik geloof dat ik maar aan jouw kant kom
zitten".
Hij stond op en verwisselde zijn zitplaats
voor een, welke belangrijk dichter bij den an
der was.
(Wordt vervolgd).
De vuurtoren te Scheveningen wordt in een nieuw kleed gestoken. Een
der schilders aan den arbeid in hoogere regionen. Een karwei, waarbij men
geen last van duizeligheid moet hebben
De heer M. Emmerling, voorzitter der
Kamer van Koophandel en Fabrieken
voor West-Friesland, die te Enkhuizen
Is overleden
De deur der Oranje-sluizen te Amsterdam, die bij een aanvaring
ernstig beschadigd werd, is gerepareerd en Donderdag, hangend
in een bok, weer naar de Oranje-sluizen vervoerd
De Siameesche tennisspeler Chartika-
vanij tijdens zijn partij tegen Perry bij
de internationale tenniskampioenschap
pen te Wimbledon
De Bond wan,•'Bedrijfsautohouders in Nederland hield Donderdag te Nijmegen
een congresdag, bij welke gelegenheid een rit werd uitgeschreven, welke
ten doel Jaad, de beteekenis der bedrijfsauto voor ons maatschappelijk bestel
4e demonstreeren. De wagens passeeren de Waalbrug
Practische verkeersles in de miniatuur-stad welke
op het parkeerterrein van het Beursplein te
Rotterdam gebouwd is tijdens de veiligheids-
dagen, uitgaande van de Vereeniging voor
Veilig Verkeer voor Rotterdam en omgeving
Het onderhoud der uitwate
ringssluizen aan den afsluitdijk.
Met zandspuiten worden de
groote sluisdeuren gereinigd
Plaats voor het snelverkeer. De groote boerderij
.Hoeve Cornelia" onder Zevenbergschen Hoek
wordt afgebroken ten behoeve van den Rijksweg
No. 16 van de nieuwe Moerdijkbrug in aansluiting
op den weg Moerdijk Breda
