Niele MAXIM GORKI'S GFROORTFRTAD Waschmachines Wringers Stofzuigers beteren goedkoop. VERTELLING fok l/touw sduiift. ZATERDAG 27 JUNI 1936 HAARDE M'S D A G B E A D Een persoonlijk bezoek. Alej ex Maximowitsj Pesjkof, zoon van Maxim Pesjkof en Warwara Kaschann, werd op 14 Maart 1363 in het huis van zijn groot vader. den eenvoudigen verver Kascharin, te Nizhni-Novgorod in Rusland geboren. Zij; jeugd was moeilijk. Reeds op zijn vijfde jaar was hij wees. Op zeer jeugdigen leeftijd kwam hij bij een schoenmaker in de leer. Op zijn vijftiende jaar zwierf hij langs de Wolga- oevers en trachtte in Kazan als los arbeider zijn brood te verdienen. Reeds in die periode voelde hij zich aangetrokken tot de nooden der minder bedeelden en der maatschappe lijke schipbreukelingen. Een zware ziekte bracht hem zelf in groote moeilijkheden. Zijn letterkundige arbeid kenmerkt zich dikwijls door de bitterheid, welke hij zelf ondervonden had en om zich heen had gezien. Het kan dan ook geen verwondering wekken, dat hij zijn ervaringen te boek stelde onder den schuilnaam Gorki, de Bittere. Zijn leven was een nomaden-leven, een rusteloos heen en weer trekken. Op 20-jarigen leeftijd in zijn geboortestad afgekeurd voor den militairen dienst, werd hij aanvankelijk limonadeverkooper, kwam daar na als secretaris op een advocaten-kantoor, werd fabrieksarbeider te Tiflis, zwierf in Besarabië en op het Krimschiereiland. waarna hij op 25-jarigen leeftijd, dank zij de mede werking van den beroemden Russischen schrijver Korolenko, zich geheel aan het pu- bliciteitswerk kon gaan geven. Maar zijn na tuur bleef msteloos. Men achtte hem, maar vertrouwde hem veelal niet. Na de Russische revolutie van 1905 werd hij beschuldigd van samenspannen verbannen, nadat hij zich in 1903 als Marxist bij deze beweging had aangesloten. Na verlof te hebben gekre gen zijn verbanningsoord Odessa te mo gen verlaten, ging hij voor zijn gezondheid naar Italië en vestigde zich op Capri. Bij het uitbreken van den wereldoorlog kwam hij in Rusland terug en na de revolutie van 1918 onttrok hij zich aan politieke actie. Hij bleef een man met eigen opvattingen, die zich niet heeft ontzien, daaraan uiting te geven, waar door hij herhaaldelijk in botsing kwam met het bestaande bewind. Zijn gezondheid bleef zwak. In Berlijn zocht hij in 1921 herstel van krachten, in Praag was hij de gast van den president der republiek Masarijk. andermaal vestigde hij zich daarna in Italië. Eerst in Mei 1928 keerde hij naar zijn vaderland terug. Rusland eerde hem, hij ,.de koning der Sovjet-dichters", benoemd tot lid der Com munistische academie te Moscou. Zijn geboor te stad werd herdoopt en Nizhni-Novgorod heette van toen af: Gorki. Naast deze vergo ding is allengs een andere strooming merk baar geworden; ;een gevoel van wantrouwen tegen het regime. Maar gebleven is hij voor het Russische volk, d e typische vertegen woordiger der inheemsche letterkunde. Hij had ginds, in zijn eigen land. een magischen invloed. Moscou eerde hem tenslotte door de Twerskaja naar hem te noemen, door in een der musea zijn schilderij te plaatsen en hem op 20 Juni 1936 een staatsbegrafenis te be reiden en tenslotte de urn met zijn asch bij te zetten in den bekenden muur van het Kremlin Op den zevenden Juli 1934, des morgens tien uur kwamen wij in Gorki aan. Vele uren achtereen hadden wij in den trein gezeten, niet in de eerste plaats een gevolg van den geweldigen afstand tusschen Moskou t?n Gor ki, doch wel door de geringe snelheid, waar mede het overgroote gedeelte der Russische spoortreinen zich voortbeweegt. We bevinden ons bij de samenvloeiing van de Wolga en de Oka. Aan den lagen oever ligt het oude Nizhni Novgorod. De stad. die reeds dateert van 122.1, is een uiterst belangrijk knooppunt geweest voor de ontwikkeling van den wereldhandel. Daar ontmoetten de koop lieden elkander en in de typische geelachtige gebouwen werden tot 1929 de bekende Jaar markten gehouden. Aan dat kapitalistisch „vermaak" werd ten slotte een einde gemaakt en thans zijn deze gebouwen in beslag geno men door het stadsbestuur. Het hooge deel van Gorki is zeer zeker schilderachtig. Goed onderhouden parken en mooie aanplantin gen, vooral in de omgeving van de Citadel, doen den tourist aangenaam aan. Daar zijn de aanlegplaatsen der booten, die het scheep vaartverkeer onderhouden. Het was er wat rommelig. Op gebroken straten, allerhande instrumenten voor het aanbrengen van een meer modern wegdek, rookende asphaltmas- sa's rustig werkende arbeiders, zoo was het beeld van Gorki's stationsplein, toen wij aankwamen. Het kostte dan ook eenige moeite het hotel te bereiken. Met genoegen denk ik rog terug aan den vriendelijken staatszetbaas in het hotel in Gorki Hij had zorg voor zijn gasten, hij begreep, dat men als tourist prijs stelt op eenige comfort en de wijze, waarop hij ons behulpzaam was bij het samenstellen van een eenvoudig menu zal ik niet licht ver geten. Gorki is nu een industrieel centrum met ongeveer een half millioen inwoners. De in dustrieën dateeren er reeds van 1849 en zijn in hoofdzaak te vinden in dat gedeelte der stad, hetwelk Sormovo heet. Aanvankelijk waren er uitsluitend machinefabrieken, doch onder de huidige regeering in Rusland is Gorki een der centra voor de autombiel- industrie geworden. De beroemde Molotovfa- brieken zijn er gevestigd, een naam ter eere van een der meest bekende Russische leiders van dit oogenblik. Bij mijn bezoek aan deze geweldige fabriekscomplexen viel het mij aanstonds op, dat de „loopende band", die ik voor enkele jaren met eigen oogen mocht zien in de enorme Ford-fabrieken in Detroit, hier was terug te vinden, ineen.... zoo anti-kapitalistische omgeving. Toch be hoeft men zich daarover achteraf niet te verwonderen. Want de Molotov-fabrieken gen nu in Rusland gevestigd zijn.... zij zijn ingericht volgen 't Amerikaansche systeem; pur-sang Amerikanen hebben daarbij de lei ding gehad. Van de 30.000 arbeiders, die er werkten ten tijde van ons bezoek, bestond nog een belangrijk gedeelte uit Amerikanen. In circa achttien maanden werden deze com plexen gebouwd. De productie was nog gering Ongeveer 150 automobielen per dag, welk aan tal gedurende het tweede Vijfjarenplan tot 400 per dag moest stijgen. De enorme „arbeiderspaleizen" herbergden duizenden werkers. De eenvoudige woningen, welke voor elk gezin beschikbaar zijn, vol doen aan normale eischen. De Molotov:fa- brieken verkeeren nog in de eerste ontwikke- lingsphase. Ongetwijfeld zullen zij medewer ken Rusland op dit speciale gebied minder afhankelijk te maken van het buitenland. Zoo doorkruisen we Gorki. Tegen een der ptadswallen, in de onmiddellijke omgeving van de Wolga. staat onder het groen ver scholen het huis. waar Maxim Gorki woonde. We blijven even kijken. Zóó. woon de hij daar? De man die wij in elke Russische courantenkiosk terug vonden, die in een wedstrijd, welke schrijver het meest gelezen wordt, glansrijk de eerste plaats bezette. Zóó. woonde deze geniale Rus daar, in dat eenvoudige huisje'? En wij gingen verder. Thans rust Gorki, de Bittere, op de eere plaats, waar alleen de grootsten der grooten komen. MOLLERUS. ONGUNSTIGE TOESTAND VOOR DEN VARKENSHANDEL. De Ned. Bond van Varkenshandelaren heeft een adres gezonden aan de ministers van Landbouw en Visscherij, en van Handel Scheepvaart en Nijverheid, inzake de zeer na- deelige positie voor de varkenshandelaren, welke is ontstaan via het instituut van zaak voerders bij de Nederlandsche Veehouderij centrale. Door zijn werkzaamheid en door zijn ad ministratie is de zaakvoerder steeds op de hoogte met de omstandigheid bij wien de over tollige varkens liggen en hoeveel ergens aan wezig zijn ten verkoop. Hemzelf is de aan- en verkoop van vette varkens, zeer terecht ver boden. De nauwe relaties die verschillenden on der hen echter onderhouden met willekeurige personen, hetzij varkenshandelaren, hetzij dikwijls door hen zelve nieuw gepromoveerde opkoopers, hetzij afzetvereenigingen van landbouwcoöperaties, hebben onder de andere particuliere varkenshandelaren een noodtoe stand doen ontstaan. Tevens wordt opmerkzaam gemaakt op de vrijgeveigheid waarmee de handelserkennings kaarten door de veehouderijcentrale verstrekt zijn. Adressant verzoek dringend, in deze ab normale en onjuiste situatie een verbetering ten gunste van den normalen handel aan te brengen. Welvaart Comité. Wat liet doet, wat het wil Ofschoon sinds eenigen tijd van het Wel vaart Comité in het openbaar niets is verno men, heeft het toch in stilte zijn werkzaam heden voortgezet. Tal van circulaires zijn weer rondgezonden en al zijn de resultaten niet zóó, als het comité had gehoopt, toch blijkt, dat verschillende be woners van Haarlem en omstreken bereid zijn aan de opwekking van het Welvaart Comité gehoor te geven. Een eigenaardig feit valt te constateeren niettegenstaande herhaalde malen en op ver schillende wijzen op het streven van het Wel vaart Comité de aandacht is gevestigd, stuiten de huisbezoekers bij het publiek zeer vaak op totale onwetendheid te dezen opzichte. Dit is zeer te betreuren en daarom geven wij hier nog eens de doelstellingen van het Welvaart Comité: Het Welvaart Comité heeft ten doel; Het helpen bevorderen van de opleving in Handel en Nijverheid ter bestrijding, resp. vermindering, der werkloosheid door een aan- (Adv. Ingez. Med.) IJ. iji liilllliriiiiili1'r Hr '"i sporings-campagne voor werkverruiming, waarmede drieërlei beoogd wordt; le. aan te sporen tot het doen verrichten van allerlei werk. dat anders aangehou den, nagelaten of uitgesteld werd- zeer ten nadeele van werkgevers en werk nemers, maar ook indirect van den kleineren handeldrijvenden- en winkel stand; 2e. te wijzen op het wellicht onbedoelde misbruik, om werkloozen of arbeiders na hun dagtaak ai- of niet op een koopje, met werk te belasten, dat an ders aan werkgevers toevertrouwd zou zijn. die zich evenals hun werknemers door dit niet te onderschatten euvel vaak in hun bestaan bedreigd zien: 3e. te bevorderen, dat er eens een ander geluid gehoord wordt dan het voort durend klagen over de slechte tijden, omdat de energie daardoor afneemt ter wijl de ondernemingsgeest juist aange wakkerd moet worden om de vele moei lijkheden van onzen tijd des te beter het hoofd te kunnen bieden. Dus: Het Welvaart-Comité vraagt: Geen geld, doch werk Een reclameplaat. Gedachtig aan het „Frappez. frappez tou- jours!" gaat het Comité binnen eenige weken weer een nieuw middel toepassen om het denkbeeld: ..Als ik kan, moet ik zooveel moge lijk werk laten verrichten", bij onze stad streekgenooten te doen postvatten. De heer Misset, alhier, heeft. n.l. in opdracht van het Werkcomité een reclameplaat getee- kend, die in grooten getale zal worden ver spreid en niet zal nalaten, indruk te maken. De aanblik van deze zeer sprekende plaat, wij komen er nog op terug zal zeker menig een opwekken, het Welvaart Comité in zijn streven krachtig te steunen. PERSONALIA. Voor het te 's Gravenhage gehouden exa men der Ned. Vereen voor Gemeentebelangen slaagde voor gemeenteadministratie de heer J. H. van Rijn, te Haarlem. Te Delft is geslaagd voor het candidaats- examen scheepsbouwk. ingenieur de heer J P. Corver te Haarlem. ISIllliI'lfflftllillll De moeilijke opdracht. door J. P. BALJé Met een breeden zwaai nam Piet Veenstra zijn hoed af voor het elegante vrouwtje, dat hem met een vriendelijk hoofdknikje beloon de. Zijn hart klopte met felle slagen, en hij keerde zich om, teneinde het slanke, aardige figuurtje, dat met korte pasjes den mondai- nen strand-boulevard afliep, nog even na te oogen. Toen hij haar niet meer zien kon. zette Piet zich met een zucht op het dichtstbijzijnde bankje neer. en staarde smachtend naar het blauw van de bijna rimpellooze zee; speelsch zaten de golfjes elkaar op het strand achter na en alles was vol vreugd en jolijt. Piet legde zijn hoed naast zich op het bankje en strekte zijn beenen lui voor zich uit. Het leven, de wereld, alles leek hem op dit oogen blik mooi: bestond er dan werkelijk een crisis, was er inderdaad zooiets als narigheid, poli tiek gekonkel en meer van dat fraais? Hier leek toch alles even heerlijk en mooi. Bijna zoo mooi als het jonge vrouwtje, dat hij dien ochtend voor het eerst had gezien. Hij logeer de sinds gisteren in het aan den breeden strandboulevard gelegen hotel „Zeelust" vanmorgen, toen hij aan de ontbijttafel plaats nam, zat aan het tafeltje recht tegenover hem het vrouwtje, dat zijn beleefden groet met een conventioneel en ietwat verwonderd knikje had beantwoord, en wier beeld sinds dat oogenblik niet meer uit Piet's gedachten was geweest. Den heelen ochtend had hij aan haar loopen denken. En het had hem een gul den gekost, om bij den portier uit te vinden dat zij op kamer 17 logeerdede kamer naast de zijne, stel je die bof even voor! Het koesterende zonnetje, het geroezemoes der aan het strand spelende kinderen, het zachte geruisch van de zee, de tonen der mu ziek brachten Piet in een mijmerige stem ming. En toen hij tegen dinertijd naar zijn hotel terugkeerde, had hij van het hem tot nu toe nog onbekende vrouwtje een ideaal ge maakt, en hij had zich de verovering ervan ten doel gesteld. Maarhij was er zich wel van bewust, dat het najagen van dat ideaal waarschijn lijk zéér moeilijk te combineeren zou zijn met dat andere doel, waarvoor hij hier in deze mondaine badplaats verbleef Dien avond, na het diner, wachtte Piet een groote verrassing. Juist toen hij zich naar zijn kamer wilde begeven, om zich voor den avond te verkleeden, zag hij, den hoek van de gang waarin zijn kamer zich bevond, omslaand, dat een vrouw deze juist verliet! Zij had den knop van de deur, die zij juist dichttrok, nog hi haar hand: het was.... Piet's ideaal! Zij bloosde diep, toen zij zag, dat Piet haar met starre oogen aankeek, en met een zachte, lieve stem, die Piet onder andere omstandigheden in extase zou hebben gebracht, fluisterde ze haar excuus: .Neemt u mij niet kwalijk, ik vergiste mij in de deur. Ik zag het onmiddellijk toen ik naar binnen wilde gaan. U is, hoop ik, niet boos op me?" Verward ontkende Piet dit, en hij vergat haar terug te groeten, toen zij hem. opnieuw met een blosje op de wangen, goedenavond wenschte, en nu in haar eigen kamer ver dween. Langzaam trad Piet zijn kamer binnen en viel op den eersten den besten stoel neer. Steeds bleef hij dien blanken arm voor zich zien, die den deurknop vasthield en waarop zich, even onder den elleboog, dat kleine, don kerbruine vlekje bevond! Een kwartier lang bleef Piet op dien stoel zitten, machteloos om iets te doen, het hoofd door beide handen ge steund. En toen hij zich eindelijk begon te verkleeden, was er niets meer over van het optimisme, dat hem dien middag de wereld van de zonnigste zijde had doen beschouwen. Het harde realisme had hem duidelijk ge maakt, dat hij thans den hevigsten strijd van zijn leven te strijden kreeg. Dat deed één klein moedervlekje Piet had den avond doorgebracht in een dancing en hij had meer gedronken dan zijn gewoonte was. Toen hij dan ook zijn kamer betrad was zijn hoofd verhit. In de kamer hing een benauwde warme lucht, daar hij vergeten luk. Ik moet eenige zaken regelen.daarna had iets open te zetten toen hij wegging. Het was een prachtige zoele avond, en Piet besloot nog even wat frissche lucht te happen op het balcon, dat langs de geheele voorzijde van het hotel liep. Maar vóór hij op het balcon ging. las hij nog even het telegram, dat de portier hem zooeven overhandigd had. Wild verfrom melde hij het tot een prop. en even streek hij met de hand over zijn gloeiend voorhoofd. Haastig smeet hij toen de balcondeuren open en met welbehagen zoog hij de frissche nacht lucht in; een koeltje streek zacht langs zijn slapen. Toen hij het balcon betrad maakte hij een beweging als wilde hij direct weer in zijn ka mer terugkeeren. Want daar, vlak bij hem stond zij! Haar licht figuurtje was even over de balustrade gebogen en bij het gerucht dat hij maakte, had zij zich half omgekeerd. Di rect overwon hij echter zijn aarzeling, en met een bitter gevoel in het hart. zich bewust van zijn plicht, trad hij op haar toe. „U zult mij vanavond wel wat lomp gevon den hebben", begon hij het gesprek, „ik vraag u daarvoor nog wel excuus" Haar helder lachje schrijnde hem in het hart. Waarom, waarom was juist zij.. Maar hij drong die gedachten weer weg, ant woordde op haar vragen, leed en genoot te gelijk van dit gesprek met haar, die hij tot zijn ideaal gemaakt had, terwijl zij dit nooit zou mogen zijn' Langzamerhand werden hun woorden schaarscher, totdat zij tenslotte heelemaal niet meer spraken. Zij stonden dicht bij el kaar en hun oogen gleden over den thans stillen boulevard, waarop een enkele nachte lijke wandelaar. Het strand lag geheel ver laten, en op zee zagen zij heel in de verte lichtjes van schepen, terwijl hier en daar het schijnsel van de maan zilverhelder plekte. Het was één van die avonden, zooals de dichters ze bij voorkeur in hun liefdesgedichten be zingen, en beiden ondervonden zij den in vloed er van. Bij een onbewuste beweging, die zij maakte, voelde Piet haar hand, en impul sief greep hij die. Hij redeneerde nu niet meer, hij dacht niet meer aan plicht, geweten. hij voelde alleen dat kleine, zachte handje in de zijne, hij merkte, hoe de vingers 2ich ner veus bewogen, en plots trok hij haar tegen zich aan, kuste haar willooze lippen. Mi nutenlang bleven zij zoo staan op het balcon. genietend van deze oogenblikken. Toen maak te zij zich zachtjes los, en haar stem klonk en donker toen ze zei; „Nacht jongen Toen Piet den volgenden morgen opstond, was er een brief voor hem. De bevestiging van het telegram. Met een onnatuurlijxe kalmte, alsof het hem niet aanging, las hij den in houd, stak den brief daarna nonchalant in zijn zak. Hij had gestreden, maar het was een hopelooze strijd geweest, dien hij al bij voor baat verloren had. De bekoring die van haar uitging was te machtig geweest, en hij wilde nu alleen maar denken aan het geluk, dat hij gisteravond gesmaakt had. en dat hij nog zou smaken. Het zou misschien maar een kort ge luk zijn. een geluk van enkele dagen en wat daarna kwam.... Piet maakte een gebaar met de hand. Het kon hem niets schelen, niets kon hem schelen, zoolang hij haar nog had! Zij ontbeten dien morgen samen, en zoodta hij haar zag, schenen Piet alle wolken plotse ling verdwenen toe. Haar zonnig lachje vaag de alle sombere gedachten weg. Zij maakten een heerlijke wandeling in de duinen, samen gingen zij baden, urenlang mijmerden ze op een duintop, ondanks de warmte dicht tegen elkaar, nu en dan eikaars mond zoekend. En 's avonds ging Piet met zijn Conny naar een vroolijk cabaret. In een uitgelaten stemming kwamen zij thuis. Zoo gingen drie dagen voorbij, en Piet ver wonderde zich er al over, dat niets hun geluk verstoorde. Op den ochtend van den vierden dag echter kwam er weer een brief voor hem, dien hij somber las. Weer trokken zij samen de duinen in. weer genoten zij ten volle van eikaars gezelschap, maar Piet was dien dag verstrooid en hij slaagde er niet in, de wolk, die zijn geluk verduisterde, weg te vagen. De brief van dien morgen had al te duidelijke woorden gesproken en liet geen ruimte meer voor twijfel. Aan het diner was Piet dien avond geen opgewekt gezelschap. Telkens zat hij in ge dachten en hij gaf nu en dan verkeerde ant woorden op Conny's vragen. „Kindje", zei hij tenslotte, „ik vrees, dat ik een onaangenaam bericht voor je heb: Ik moet morgen noodzakelijk een dagje naar Amsterdam. Ik beloof je, dat het niet langer dan een dag zal zijn. Het isvoor ons ge- MIMI zal ik des te meer van je kunnen houden, Conny!" Met een lachje greep ze zijn hand. „Goed. jongen", zei ze. ..ik zal het erg eenzaam heb ben, ik zal je heel erg missen, maar je mag voor mij je zaken niet verwaarloozen". Twee dagen later keerde Piet uit Amsterdam terug. Hij had zijn ontslag ingediend bij het detective-bureau, waar hij werkzaam was. en hij had dit onmiddellijk gekregen. Zijn chef had hem een paar flinke vegen uit de pan gegeven en verklaard, dat hij altijd een „ho peloos geval" was geweest, en dat hij de zaak. waarop hij nu uitgestuurd was geworden, lee- lijk verknoeid had. Om zijn ergernis weg te spoelen was Piet toen een café binnengestapt, waar hij een ouden vriend ontmoette. En dat was zijn geluk geworden. Want zoodra die vernam dat Piet zonder betrekking was bood hij hem een nieuwe aan. Hij had een groot exportkantoor, en hij had een Hin ken kerel noodig, die bereid was naar Enge land te gaan en daar de zaken voor hem op pooten te zetten. Als het lukte zat er een aardige verdienste aan. En Piet accepteerde gretig. In deze tijden direct een nieuwe be trekking. het klonk haast sprookjesachtig En misschien.je kon nooit weten.was Conny bereidAls hij eens op haar gemoed werkte, als hij haar eens wees op het gevaar dat haar hier in Holland bedreigde Betrekkelijk opgewekt arriveerde Piet weer in de badplaats, en hij haastte zich naar ho tel „Zeelust", verlangend, Conny zoo vlug mo gelijk te spreken. Toen hij het hotel binnentrad, zag hij Con ny aan een tafeltje zitten. En naast haar. de chef van het detective-bureau! Piet werd doodsbleek en trilde op z'n beenen! Nu was alles verloren! De chef had het zaakje zelf in handen genomen, had hem niet geloofd, toen hij zijn leugentje opdischte en zei dat Conny hem tusschen de vingers was doorgeglipt en dat ze al lang naar het buitenland verdwenen was. Steunzoekend greep Piet de deurpost. Zie daar wenkte Conny hem al. Zij wist na tuurlijk van niets wist niet wie de man in werkelijkheid was waar ze mee zat te spreken. Nu moest hij zich goed houden redden wat te redden was. Waarschuwen moest hij haar, zorgen dat ze vluchten kon. Hij moest Ver woerd, dien vervloekten speurhond, zoo lang ophouden. Met moeite wist hij zich te her stellen en uiterlijk kalm op het tafeltje toe te treden. Lachend werd hij door Conny verwel komd. en ze liet hem geen tijd om aan het woord te komen. .Piet, beste jongen", begon ze rad te spre ken, „ik ben je opheldering verschuldigd. Ik heb jebedrogen. Dit ze wees op Ver woerd, die met een gemeen lachje Piet op nam is mijn oom, die me tot een complotje tegen jou heeft overgehaald. Hij wilde je eens op de proef stellen, daar hij aan je kundig heden op detectivegebied twijfelde, en daar om fingeerde hij een geval, waarin jij een minder fraaie rol hebt gespeeld. Ik moest doorgaan voor de internationale dievegge, die jij op heeterdaad betrappen moest. Mijn oom zei jou, dat ik in dit hotel gesignaleerd was, en jij kwam hier. Het kostte mij weinig moei te, je aandacht op mij te vestigen en je arg waan te doen ontwaken. Ik zorgde ervoor, dat je het „herkenningsteeken" de vlek op mijn arm zag. en oom stuurde Je een telegram, waarin hij nog nadere beschrijvingen van mijn uiterlijk gat. Toen begon ik aan de an dere rol, die hij me had opgedragen. Jij moest verliefd op me worden, en.daardoor je en- geschiktheid als detective bewijzen. Ook dat lukte wonderwel Een paar dagen latei- zond hij je een brief, waarin hij op spoed aan drong en je verwijten deed. dat de zaak niet marcheerde. Jij vertrok toen naar Amsterdam en de rest weet je. Dit Is.mijn biecht. Ik hoop, dat je me wilt vergeven". Piet beet zich op de lippen, en zijn oogen stonden donker, toen hij Verwoerd en daar na Conny aanzag. „Ik zie in, dat ik een ezel ben", zei hij kort, •ik vergeef je, Conny. Jou kan ik tenslotte niets verwijten, je hebt je rol goed gespeeld". Bitter draaide hij zich om en wilde zich toen zonder meer verwijderen. Maar hij voelde een klein, zacht handje, dat de zijne greep. „Wacht nog even. Piet", klonk een zachte stem, en toen hij zich omdraaide, zag hij, dat Verwoerd zich in een andere richting verwij derde, en hij met Conny alleen was. „Wat eheerst een rol wasisis., ernst geworden. Als je niet al te boos op me bent. misschien. Maar Piet liet haar niet eens uitspreken en zich niet aan de kellners storend, kuste hij haar. „Oh. Piet", zei Conny blozend, „jij bent toch werkelijk een hopeloos geval....". Als ik een man was... Als ik een man was Ja. wat zou ik dan niet allemaal doen. Ik zou beginnen met niet uit mijn kennis senkring juist de verkeerde vrouw als levens gezellin te kiezen. Als men de hedendaagsche huwelijken zoo eens gadeslaat, dan komt men tot de con clusie, dat dit juist hetgeen is, wat menig man Als ik een man wasdan zou ik niet alle doorzicht, inzicht, verstand, menschenkennis en hoe al die fraaie hoedanigheden verder mogen heeten, tot het uitsluitend bezit mijner sekse verklaren, neen, ik zou er juist zoo veel of zoo weinig van willen bezitten, om in toepassing te brengen en dan zou het resul taat zijn, dat ik me niet blindelings op weg zou begeven naar het Paradijs, om na korten tijd gewaar te worden, dat ik in een dood nuchter prozaisch huwelijk verzeild was ge raakt maar zooiets zie je pas, als je je oogen weer open doet. En een man die zijn oogen open houdt ziet meestal alles eerder en beter, dan zijn eigen levensomstandigheden (en zijn vrouw!). Als ik een man was dit staat als een paal boven water dan zou ik eerst goed na denken over de soort vrouw, die het beste bij mij zou passen. En als ik dan bijv. een dege lijke vrouw zou hebben gekozen u weet wel: zoo een van het kousen-stop-en-lunch- schoteltjes-genre, dan zou ik niet de rest van mijn leven doorbrengen met hunkeren naar de flirtende vlinder-soort, die dansend en lachend door het leven gaat en de kousen ongestopt laat. Als ik een man was.en ik had een jonge vrouw, dan zou ik haar jong houden, jong van hart en jong van ziel. Dan komt al het andere vanzelf en dan telt al dat andere niet meer zoo heel erg mee! Als ik een man was.... dan zou ik me met hand en tand verzetten tegen alles wat sleur en gewoonte is, dan zou ik beseffen dat het leven van een huisvrouw al heeft zij ook nog zooveel belangen naast en buiten het huishouden noodgedwongen eenigszins eentonig is en ik zou. als ik geen belangstel ling vermocht te veinzen voor huishoudelijke beslommeringen, zorgen voor kleine afwisse- lingetjes af en toe. Als ik een man wasdan zou ik heel goed kunnen begrijpen, dat het op den duur verre van opwindend is, om jaar in jaar uit altijd maar hetzelfde te doen, onafgebroken ingesteld te zijn op het gemak en het geluk van anderen, zonder zelf uit de huiselijke at mosfeer te geraken. Als ik een man wasdan zou ik er gauw genoeg achter zijn. dat geen enkele vrouw het onmogelijke verlangt, maar dat er in tegendeel maar zoo heel weinig toe noodig is. om de liefde van een vrouw te behouden. Daar valt me opeens iets in Als ik een man was.... dan zou ik ver moedelijk net zoo weinig kijk op de vrouwe lijke psyche hebben als alle andere man nenIs het geen hopeloos geval? Maar toch wel even echt fijn. om zoo eens je hart te luchten, vindt u ook niet? AMY GROSKAMP—TEN HAVE. MAIL- EN LUCHTPOSTVERZENDING 29 JUNI—5 JULI 1936. Nederlandsch Indië, zeepost via Amsterdam m.s. Poelau Laut 3 Juli gewone stukken 3.25; mail via Marseille m.s. Indrapoera 2 Juli gew. st. 14.15; luchtdienst Amsterdam—Bandoeng 1, 4 Juli gew. st. 3.25. Suriname, mail en zeepost via Amsterdam Juli gew. st. 3.25; luchtdienst New York Paramaribo 30 Juni gew. st. 19.10. Aruba, Curasao. Bonaire, zeepost en mail via Amsterdam 30 Juni gew st. 3.25; mail via Liverpool 3 Juli gew. st. 10.—: luchtdienst New YorkMaracaiboCuragao 30 Juni gew. st. 19.10, 1 Juli gew. st. 16.45. Vereenigde Staten van Noord Amerika, Mexico en Cuba, via Cherbourg 30 Juni gew. st. 19.10; via Southampton 1 Juli gew. st. 16 45. Canada, via Cherbourg 30 Juni gew. st. 19.10; via Southampton 3 Juli gew. st. 10.—. Argentinië, Brazilië, Chili en Uruguay, via Lissabon 3 Juli gew. st. 16.45; idem 5 Juli gew. stukken 2.15. Brazilië, alleen Pernambuco en Bahia, via Lissabon 29 Juni gew. st. 16.45; idem 5 Juli gew. st. 2.15: vliegdienst Duitschland—Zuid Amerika 1 Juli gew. st. 11.40: vliegdienst FrankrijkZuid Amerika 4 Juli gew st. 10. China, Hongkong. Japan 29 Juni, 2 Juli gew. stukken 18.30. Vliegdienst als Nederl. Indië. Philippijnsche eilanden en Mantsjoerije. 2 Juli gew. st. 18.30. Vliegdienst als Nederl Indië, alleen voor de Philippijnsche eil. Irak (MesopotamiëL via IstanbulAdana Damascus 30 Juni, 3 Juli gew st. 3.25. Vliegdienst als Nederl. Indië. Palestina, via Brindisi—Port Said 29 Juni gew. st. 10.—; via Brindisi 30 Juni gew. st. 10.via MarseillePort Said 2 Juli gew. st. 14.15: via Istanbul—AdanaBeyrouth 4 Juli gew. st. 3.25. Vliegdienst als Nederl. Indië. Britsch Indië. via Brindisi 29 Juni gew. st. 10.via Marseille 2 Juli gew. st. 10. Vliegdienst als Nederl. Indië. Ceylon, via Marseille, 2 Juli gew. st. 14.15. Vliegdienst als Nederl. Indië. Penang en Siam, via Marseille 2 Juli gew. stukken 12.35. Vliegdienst als Nederl. Indië. Singapore, via Marseille 2 Juli gew. st. 14.15. Vliegdienst als Nederl. Indië. Egypte, via Brindisi 29 Juni gew. st. 10.—; via Marseille 2 Juli gew. st. 14 15; via Brindisi Juli gew. st. 10.—; vla Piraeus 5 Juli gew. stukken 22.30. Vliegdienst als Nederl. Indië. Zuid-Afrikaansche Unie, via Southampton Juli gew. st. 16.45. Vliegdienst als Nederl. Indië. Oost-Afrika, via Marseille 1 Juli gew. st. via Marseille.Aden 2 Juli gew. st. 10.—. Vliegdienst als Nederl. Indië. Australië, via Marseille 2 Juli gew. st. 10.— Vliegdienst als Nederl. Indië. Nieuw-Zeeland. via Southampton Vancouver Juli gew. st. 6. JUBILEUM BIJ „POLEN" TE AMSTERDAM. Maandag 30 Juni a.s. zal het 40 jaar ge leden zijn, dat de heer H. N. van Berkel. chef in het café en restaurant der N.V. Hotel Po len ,,'t Poolsche Koffiehuis" in de Kalver- straat in dienst trad bij genoemde onderne ming.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1936 | | pagina 9