Niele
MAXIM GORKI'S GFROORTFRTAD
Waschmachines
Wringers
Stofzuigers
beteren goedkoop.
VERTELLING
fok l/touw sduiift.
ZATERDAG 27 JUNI 1936
HAARDE M'S D A G B E A D
Een persoonlijk bezoek.
Alej ex Maximowitsj Pesjkof, zoon van
Maxim Pesjkof en Warwara Kaschann, werd
op 14 Maart 1363 in het huis van zijn groot
vader. den eenvoudigen verver Kascharin, te
Nizhni-Novgorod in Rusland geboren. Zij;
jeugd was moeilijk. Reeds op zijn vijfde jaar
was hij wees. Op zeer jeugdigen leeftijd kwam
hij bij een schoenmaker in de leer. Op zijn
vijftiende jaar zwierf hij langs de Wolga-
oevers en trachtte in Kazan als los arbeider
zijn brood te verdienen. Reeds in die periode
voelde hij zich aangetrokken tot de nooden
der minder bedeelden en der maatschappe
lijke schipbreukelingen. Een zware ziekte
bracht hem zelf in groote moeilijkheden. Zijn
letterkundige arbeid kenmerkt zich dikwijls
door de bitterheid, welke hij zelf ondervonden
had en om zich heen had gezien. Het kan
dan ook geen verwondering wekken, dat hij
zijn ervaringen te boek stelde onder den
schuilnaam Gorki, de Bittere. Zijn leven was
een nomaden-leven, een rusteloos heen en
weer trekken.
Op 20-jarigen leeftijd in zijn geboortestad
afgekeurd voor den militairen dienst, werd hij
aanvankelijk limonadeverkooper, kwam daar
na als secretaris op een advocaten-kantoor,
werd fabrieksarbeider te Tiflis, zwierf in
Besarabië en op het Krimschiereiland. waarna
hij op 25-jarigen leeftijd, dank zij de mede
werking van den beroemden Russischen
schrijver Korolenko, zich geheel aan het pu-
bliciteitswerk kon gaan geven. Maar zijn na
tuur bleef msteloos. Men achtte hem, maar
vertrouwde hem veelal niet. Na de Russische
revolutie van 1905 werd hij beschuldigd
van samenspannen verbannen, nadat hij
zich in 1903 als Marxist bij deze beweging
had aangesloten. Na verlof te hebben gekre
gen zijn verbanningsoord Odessa te mo
gen verlaten, ging hij voor zijn gezondheid
naar Italië en vestigde zich op Capri. Bij het
uitbreken van den wereldoorlog kwam hij in
Rusland terug en na de revolutie van 1918
onttrok hij zich aan politieke actie. Hij bleef
een man met eigen opvattingen, die zich niet
heeft ontzien, daaraan uiting te geven, waar
door hij herhaaldelijk in botsing kwam met
het bestaande bewind. Zijn gezondheid bleef
zwak. In Berlijn zocht hij in 1921 herstel van
krachten, in Praag was hij de gast van den
president der republiek Masarijk. andermaal
vestigde hij zich daarna in Italië. Eerst in
Mei 1928 keerde hij naar zijn vaderland terug.
Rusland eerde hem, hij ,.de koning der
Sovjet-dichters", benoemd tot lid der Com
munistische academie te Moscou. Zijn geboor
te stad werd herdoopt en Nizhni-Novgorod
heette van toen af: Gorki. Naast deze vergo
ding is allengs een andere strooming merk
baar geworden; ;een gevoel van wantrouwen
tegen het regime. Maar gebleven is hij voor
het Russische volk, d e typische vertegen
woordiger der inheemsche letterkunde. Hij
had ginds, in zijn eigen land. een magischen
invloed. Moscou eerde hem tenslotte door de
Twerskaja naar hem te noemen, door in een
der musea zijn schilderij te plaatsen en hem
op 20 Juni 1936 een staatsbegrafenis te be
reiden en tenslotte de urn met zijn asch bij te
zetten in den bekenden muur van het Kremlin
Op den zevenden Juli 1934, des morgens
tien uur kwamen wij in Gorki aan. Vele uren
achtereen hadden wij in den trein gezeten,
niet in de eerste plaats een gevolg van den
geweldigen afstand tusschen Moskou t?n Gor
ki, doch wel door de geringe snelheid, waar
mede het overgroote gedeelte der Russische
spoortreinen zich voortbeweegt.
We bevinden ons bij de samenvloeiing van
de Wolga en de Oka. Aan den lagen oever ligt
het oude Nizhni Novgorod. De stad. die reeds
dateert van 122.1, is een uiterst belangrijk
knooppunt geweest voor de ontwikkeling van
den wereldhandel. Daar ontmoetten de koop
lieden elkander en in de typische geelachtige
gebouwen werden tot 1929 de bekende Jaar
markten gehouden. Aan dat kapitalistisch
„vermaak" werd ten slotte een einde gemaakt
en thans zijn deze gebouwen in beslag geno
men door het stadsbestuur. Het hooge deel
van Gorki is zeer zeker schilderachtig. Goed
onderhouden parken en mooie aanplantin
gen, vooral in de omgeving van de Citadel,
doen den tourist aangenaam aan. Daar zijn
de aanlegplaatsen der booten, die het scheep
vaartverkeer onderhouden. Het was er wat
rommelig. Op gebroken straten, allerhande
instrumenten voor het aanbrengen van een
meer modern wegdek, rookende asphaltmas-
sa's rustig werkende arbeiders, zoo was het
beeld van Gorki's stationsplein, toen wij
aankwamen. Het kostte dan ook eenige moeite
het hotel te bereiken. Met genoegen denk ik
rog terug aan den vriendelijken staatszetbaas
in het hotel in Gorki Hij had zorg voor zijn
gasten, hij begreep, dat men als tourist prijs
stelt op eenige comfort en de wijze, waarop
hij ons behulpzaam was bij het samenstellen
van een eenvoudig menu zal ik niet licht ver
geten.
Gorki is nu een industrieel centrum met
ongeveer een half millioen inwoners. De in
dustrieën dateeren er reeds van 1849 en
zijn in hoofdzaak te vinden in dat gedeelte
der stad, hetwelk Sormovo heet. Aanvankelijk
waren er uitsluitend machinefabrieken, doch
onder de huidige regeering in Rusland is
Gorki een der centra voor de autombiel-
industrie geworden. De beroemde Molotovfa-
brieken zijn er gevestigd, een naam ter eere
van een der meest bekende Russische leiders
van dit oogenblik. Bij mijn bezoek aan deze
geweldige fabriekscomplexen viel het mij
aanstonds op, dat de „loopende band", die ik
voor enkele jaren met eigen oogen mocht
zien in de enorme Ford-fabrieken in Detroit,
hier was terug te vinden, ineen.... zoo
anti-kapitalistische omgeving. Toch be
hoeft men zich daarover achteraf niet te
verwonderen. Want de Molotov-fabrieken
gen nu in Rusland gevestigd zijn.... zij zijn
ingericht volgen 't Amerikaansche systeem;
pur-sang Amerikanen hebben daarbij de lei
ding gehad. Van de 30.000 arbeiders, die er
werkten ten tijde van ons bezoek, bestond nog
een belangrijk gedeelte uit Amerikanen. In
circa achttien maanden werden deze com
plexen gebouwd. De productie was nog gering
Ongeveer 150 automobielen per dag, welk aan
tal gedurende het tweede Vijfjarenplan tot
400 per dag moest stijgen.
De enorme „arbeiderspaleizen" herbergden
duizenden werkers. De eenvoudige woningen,
welke voor elk gezin beschikbaar zijn, vol
doen aan normale eischen. De Molotov:fa-
brieken verkeeren nog in de eerste ontwikke-
lingsphase. Ongetwijfeld zullen zij medewer
ken Rusland op dit speciale gebied minder
afhankelijk te maken van het buitenland.
Zoo doorkruisen we Gorki. Tegen een der
ptadswallen, in de onmiddellijke omgeving
van de Wolga. staat onder het groen ver
scholen het huis. waar Maxim Gorki
woonde. We blijven even kijken. Zóó. woon
de hij daar? De man die wij in elke Russische
courantenkiosk terug vonden, die in een
wedstrijd, welke schrijver het meest gelezen
wordt, glansrijk de eerste plaats bezette.
Zóó. woonde deze geniale Rus daar, in dat
eenvoudige huisje'? En wij gingen verder.
Thans rust Gorki, de Bittere, op de eere
plaats, waar alleen de grootsten der grooten
komen.
MOLLERUS.
ONGUNSTIGE TOESTAND VOOR DEN
VARKENSHANDEL.
De Ned. Bond van Varkenshandelaren
heeft een adres gezonden aan de ministers
van Landbouw en Visscherij, en van Handel
Scheepvaart en Nijverheid, inzake de zeer na-
deelige positie voor de varkenshandelaren,
welke is ontstaan via het instituut van zaak
voerders bij de Nederlandsche Veehouderij
centrale.
Door zijn werkzaamheid en door zijn ad
ministratie is de zaakvoerder steeds op de
hoogte met de omstandigheid bij wien de over
tollige varkens liggen en hoeveel ergens aan
wezig zijn ten verkoop. Hemzelf is de aan- en
verkoop van vette varkens, zeer terecht ver
boden.
De nauwe relaties die verschillenden on
der hen echter onderhouden met willekeurige
personen, hetzij varkenshandelaren, hetzij
dikwijls door hen zelve nieuw gepromoveerde
opkoopers, hetzij afzetvereenigingen van
landbouwcoöperaties, hebben onder de andere
particuliere varkenshandelaren een noodtoe
stand doen ontstaan.
Tevens wordt opmerkzaam gemaakt op de
vrijgeveigheid waarmee de handelserkennings
kaarten door de veehouderijcentrale verstrekt
zijn. Adressant verzoek dringend, in deze ab
normale en onjuiste situatie een verbetering
ten gunste van den normalen handel aan te
brengen.
Welvaart Comité.
Wat liet doet, wat het wil
Ofschoon sinds eenigen tijd van het Wel
vaart Comité in het openbaar niets is verno
men, heeft het toch in stilte zijn werkzaam
heden voortgezet.
Tal van circulaires zijn weer rondgezonden
en al zijn de resultaten niet zóó, als het comité
had gehoopt, toch blijkt, dat verschillende be
woners van Haarlem en omstreken bereid zijn
aan de opwekking van het Welvaart Comité
gehoor te geven.
Een eigenaardig feit valt te constateeren
niettegenstaande herhaalde malen en op ver
schillende wijzen op het streven van het Wel
vaart Comité de aandacht is gevestigd, stuiten
de huisbezoekers bij het publiek zeer vaak op
totale onwetendheid te dezen opzichte.
Dit is zeer te betreuren en daarom geven
wij hier nog eens de doelstellingen van het
Welvaart Comité:
Het Welvaart Comité heeft ten doel;
Het helpen bevorderen van de opleving in
Handel en Nijverheid ter bestrijding, resp.
vermindering, der werkloosheid door een aan-
(Adv. Ingez. Med.)
IJ. iji
liilllliriiiiili1'r Hr '"i
sporings-campagne voor werkverruiming,
waarmede drieërlei beoogd wordt;
le. aan te sporen tot het doen verrichten
van allerlei werk. dat anders aangehou
den, nagelaten of uitgesteld werd- zeer
ten nadeele van werkgevers en werk
nemers, maar ook indirect van den
kleineren handeldrijvenden- en winkel
stand;
2e. te wijzen op het wellicht onbedoelde
misbruik, om werkloozen of arbeiders
na hun dagtaak ai- of niet op een
koopje, met werk te belasten, dat an
ders aan werkgevers toevertrouwd zou
zijn. die zich evenals hun werknemers
door dit niet te onderschatten euvel
vaak in hun bestaan bedreigd zien:
3e. te bevorderen, dat er eens een ander
geluid gehoord wordt dan het voort
durend klagen over de slechte tijden,
omdat de energie daardoor afneemt ter
wijl de ondernemingsgeest juist aange
wakkerd moet worden om de vele moei
lijkheden van onzen tijd des te beter
het hoofd te kunnen bieden.
Dus:
Het Welvaart-Comité vraagt:
Geen geld, doch werk
Een reclameplaat.
Gedachtig aan het „Frappez. frappez tou-
jours!" gaat het Comité binnen eenige weken
weer een nieuw middel toepassen om het
denkbeeld: ..Als ik kan, moet ik zooveel moge
lijk werk laten verrichten", bij onze stad
streekgenooten te doen postvatten.
De heer Misset, alhier, heeft. n.l. in opdracht
van het Werkcomité een reclameplaat getee-
kend, die in grooten getale zal worden ver
spreid en niet zal nalaten, indruk te maken.
De aanblik van deze zeer sprekende plaat,
wij komen er nog op terug zal zeker menig
een opwekken, het Welvaart Comité in zijn
streven krachtig te steunen.
PERSONALIA.
Voor het te 's Gravenhage gehouden exa
men der Ned. Vereen voor Gemeentebelangen
slaagde voor gemeenteadministratie de heer
J. H. van Rijn, te Haarlem.
Te Delft is geslaagd voor het candidaats-
examen scheepsbouwk. ingenieur de heer J
P. Corver te Haarlem.
ISIllliI'lfflftllillll
De moeilijke opdracht.
door J. P. BALJé
Met een breeden zwaai nam Piet Veenstra
zijn hoed af voor het elegante vrouwtje, dat
hem met een vriendelijk hoofdknikje beloon
de. Zijn hart klopte met felle slagen, en hij
keerde zich om, teneinde het slanke, aardige
figuurtje, dat met korte pasjes den mondai-
nen strand-boulevard afliep, nog even na te
oogen. Toen hij haar niet meer zien kon. zette
Piet zich met een zucht op het dichtstbijzijnde
bankje neer. en staarde smachtend naar het
blauw van de bijna rimpellooze zee; speelsch
zaten de golfjes elkaar op het strand achter
na en alles was vol vreugd en jolijt.
Piet legde zijn hoed naast zich op het bankje
en strekte zijn beenen lui voor zich uit. Het
leven, de wereld, alles leek hem op dit oogen
blik mooi: bestond er dan werkelijk een crisis,
was er inderdaad zooiets als narigheid, poli
tiek gekonkel en meer van dat fraais? Hier
leek toch alles even heerlijk en mooi. Bijna
zoo mooi als het jonge vrouwtje, dat hij dien
ochtend voor het eerst had gezien. Hij logeer
de sinds gisteren in het aan den breeden
strandboulevard gelegen hotel „Zeelust"
vanmorgen, toen hij aan de ontbijttafel plaats
nam, zat aan het tafeltje recht tegenover
hem het vrouwtje, dat zijn beleefden groet
met een conventioneel en ietwat verwonderd
knikje had beantwoord, en wier beeld sinds
dat oogenblik niet meer uit Piet's gedachten
was geweest. Den heelen ochtend had hij aan
haar loopen denken. En het had hem een gul
den gekost, om bij den portier uit te vinden
dat zij op kamer 17 logeerdede kamer
naast de zijne, stel je die bof even voor!
Het koesterende zonnetje, het geroezemoes
der aan het strand spelende kinderen, het
zachte geruisch van de zee, de tonen der mu
ziek brachten Piet in een mijmerige stem
ming. En toen hij tegen dinertijd naar zijn
hotel terugkeerde, had hij van het hem tot nu
toe nog onbekende vrouwtje een ideaal ge
maakt, en hij had zich de verovering ervan
ten doel gesteld.
Maarhij was er zich wel van bewust,
dat het najagen van dat ideaal waarschijn
lijk zéér moeilijk te combineeren zou zijn met
dat andere doel, waarvoor hij hier in deze
mondaine badplaats verbleef
Dien avond, na het diner, wachtte Piet een
groote verrassing. Juist toen hij zich naar zijn
kamer wilde begeven, om zich voor den avond
te verkleeden, zag hij, den hoek van de gang
waarin zijn kamer zich bevond, omslaand,
dat een vrouw deze juist verliet! Zij had den
knop van de deur, die zij juist dichttrok, nog
hi haar hand: het was.... Piet's ideaal! Zij
bloosde diep, toen zij zag, dat Piet haar met
starre oogen aankeek, en met een zachte, lieve
stem, die Piet onder andere omstandigheden
in extase zou hebben gebracht, fluisterde ze
haar excuus:
.Neemt u mij niet kwalijk, ik vergiste mij
in de deur. Ik zag het onmiddellijk toen ik
naar binnen wilde gaan. U is, hoop ik, niet
boos op me?"
Verward ontkende Piet dit, en hij vergat
haar terug te groeten, toen zij hem. opnieuw
met een blosje op de wangen, goedenavond
wenschte, en nu in haar eigen kamer ver
dween.
Langzaam trad Piet zijn kamer binnen en
viel op den eersten den besten stoel neer.
Steeds bleef hij dien blanken arm voor zich
zien, die den deurknop vasthield en waarop
zich, even onder den elleboog, dat kleine, don
kerbruine vlekje bevond! Een kwartier lang
bleef Piet op dien stoel zitten, machteloos om
iets te doen, het hoofd door beide handen ge
steund. En toen hij zich eindelijk begon te
verkleeden, was er niets meer over van het
optimisme, dat hem dien middag de wereld
van de zonnigste zijde had doen beschouwen.
Het harde realisme had hem duidelijk ge
maakt, dat hij thans den hevigsten strijd van
zijn leven te strijden kreeg. Dat deed één klein
moedervlekje
Piet had den avond doorgebracht in een
dancing en hij had meer gedronken dan zijn
gewoonte was. Toen hij dan ook zijn kamer
betrad was zijn hoofd verhit. In de kamer hing
een benauwde warme lucht, daar hij vergeten luk. Ik moet eenige zaken regelen.daarna
had iets open te zetten toen hij wegging. Het
was een prachtige zoele avond, en Piet besloot
nog even wat frissche lucht te happen op het
balcon, dat langs de geheele voorzijde van het
hotel liep. Maar vóór hij op het balcon ging.
las hij nog even het telegram, dat de portier
hem zooeven overhandigd had. Wild verfrom
melde hij het tot een prop. en even streek hij
met de hand over zijn gloeiend voorhoofd.
Haastig smeet hij toen de balcondeuren open
en met welbehagen zoog hij de frissche nacht
lucht in; een koeltje streek zacht langs zijn
slapen.
Toen hij het balcon betrad maakte hij een
beweging als wilde hij direct weer in zijn ka
mer terugkeeren. Want daar, vlak bij hem
stond zij! Haar licht figuurtje was even over
de balustrade gebogen en bij het gerucht dat
hij maakte, had zij zich half omgekeerd. Di
rect overwon hij echter zijn aarzeling, en met
een bitter gevoel in het hart. zich bewust van
zijn plicht, trad hij op haar toe.
„U zult mij vanavond wel wat lomp gevon
den hebben", begon hij het gesprek, „ik vraag
u daarvoor nog wel excuus"
Haar helder lachje schrijnde hem in het
hart. Waarom, waarom was juist zij..
Maar hij drong die gedachten weer weg, ant
woordde op haar vragen, leed en genoot te
gelijk van dit gesprek met haar, die hij tot
zijn ideaal gemaakt had, terwijl zij dit nooit
zou mogen zijn'
Langzamerhand werden hun woorden
schaarscher, totdat zij tenslotte heelemaal
niet meer spraken. Zij stonden dicht bij el
kaar en hun oogen gleden over den thans
stillen boulevard, waarop een enkele nachte
lijke wandelaar. Het strand lag geheel ver
laten, en op zee zagen zij heel in de verte
lichtjes van schepen, terwijl hier en daar het
schijnsel van de maan zilverhelder plekte. Het
was één van die avonden, zooals de dichters
ze bij voorkeur in hun liefdesgedichten be
zingen, en beiden ondervonden zij den in
vloed er van. Bij een onbewuste beweging, die
zij maakte, voelde Piet haar hand, en impul
sief greep hij die. Hij redeneerde nu niet meer,
hij dacht niet meer aan plicht, geweten.
hij voelde alleen dat kleine, zachte handje in
de zijne, hij merkte, hoe de vingers 2ich ner
veus bewogen, en plots trok hij haar tegen
zich aan, kuste haar willooze lippen. Mi
nutenlang bleven zij zoo staan op het balcon.
genietend van deze oogenblikken. Toen maak
te zij zich zachtjes los, en haar stem klonk
en donker toen ze zei; „Nacht
jongen
Toen Piet den volgenden morgen opstond,
was er een brief voor hem. De bevestiging van
het telegram. Met een onnatuurlijxe kalmte,
alsof het hem niet aanging, las hij den in
houd, stak den brief daarna nonchalant in
zijn zak. Hij had gestreden, maar het was een
hopelooze strijd geweest, dien hij al bij voor
baat verloren had. De bekoring die van haar
uitging was te machtig geweest, en hij wilde
nu alleen maar denken aan het geluk, dat hij
gisteravond gesmaakt had. en dat hij nog zou
smaken. Het zou misschien maar een kort ge
luk zijn. een geluk van enkele dagen en wat
daarna kwam.... Piet maakte een gebaar
met de hand. Het kon hem niets schelen,
niets kon hem schelen, zoolang hij haar nog
had!
Zij ontbeten dien morgen samen, en zoodta
hij haar zag, schenen Piet alle wolken plotse
ling verdwenen toe. Haar zonnig lachje vaag
de alle sombere gedachten weg. Zij maakten
een heerlijke wandeling in de duinen, samen
gingen zij baden, urenlang mijmerden ze op
een duintop, ondanks de warmte dicht tegen
elkaar, nu en dan eikaars mond zoekend. En
's avonds ging Piet met zijn Conny naar een
vroolijk cabaret. In een uitgelaten stemming
kwamen zij thuis.
Zoo gingen drie dagen voorbij, en Piet ver
wonderde zich er al over, dat niets hun geluk
verstoorde. Op den ochtend van den vierden
dag echter kwam er weer een brief voor hem,
dien hij somber las. Weer trokken zij samen
de duinen in. weer genoten zij ten volle van
eikaars gezelschap, maar Piet was dien dag
verstrooid en hij slaagde er niet in, de wolk,
die zijn geluk verduisterde, weg te vagen. De
brief van dien morgen had al te duidelijke
woorden gesproken en liet geen ruimte meer
voor twijfel.
Aan het diner was Piet dien avond geen
opgewekt gezelschap. Telkens zat hij in ge
dachten en hij gaf nu en dan verkeerde ant
woorden op Conny's vragen.
„Kindje", zei hij tenslotte, „ik vrees, dat ik
een onaangenaam bericht voor je heb: Ik
moet morgen noodzakelijk een dagje naar
Amsterdam. Ik beloof je, dat het niet langer
dan een dag zal zijn. Het isvoor ons ge-
MIMI
zal ik des te meer van je kunnen houden,
Conny!"
Met een lachje greep ze zijn hand. „Goed.
jongen", zei ze. ..ik zal het erg eenzaam heb
ben, ik zal je heel erg missen, maar je mag
voor mij je zaken niet verwaarloozen".
Twee dagen later keerde Piet uit Amsterdam
terug. Hij had zijn ontslag ingediend bij het
detective-bureau, waar hij werkzaam was. en
hij had dit onmiddellijk gekregen. Zijn chef
had hem een paar flinke vegen uit de pan
gegeven en verklaard, dat hij altijd een „ho
peloos geval" was geweest, en dat hij de zaak.
waarop hij nu uitgestuurd was geworden, lee-
lijk verknoeid had. Om zijn ergernis weg te
spoelen was Piet toen een café binnengestapt,
waar hij een ouden vriend ontmoette.
En dat was zijn geluk geworden. Want
zoodra die vernam dat Piet zonder betrekking
was bood hij hem een nieuwe aan. Hij had
een groot exportkantoor, en hij had een Hin
ken kerel noodig, die bereid was naar Enge
land te gaan en daar de zaken voor hem op
pooten te zetten. Als het lukte zat er een
aardige verdienste aan. En Piet accepteerde
gretig. In deze tijden direct een nieuwe be
trekking. het klonk haast sprookjesachtig
En misschien.je kon nooit weten.was
Conny bereidAls hij eens op haar gemoed
werkte, als hij haar eens wees op het gevaar
dat haar hier in Holland bedreigde
Betrekkelijk opgewekt arriveerde Piet weer
in de badplaats, en hij haastte zich naar ho
tel „Zeelust", verlangend, Conny zoo vlug mo
gelijk te spreken.
Toen hij het hotel binnentrad, zag hij Con
ny aan een tafeltje zitten. En naast haar.
de chef van het detective-bureau! Piet werd
doodsbleek en trilde op z'n beenen! Nu was
alles verloren! De chef had het zaakje zelf in
handen genomen, had hem niet geloofd, toen
hij zijn leugentje opdischte en zei dat Conny
hem tusschen de vingers was doorgeglipt en
dat ze al lang naar het buitenland verdwenen
was. Steunzoekend greep Piet de deurpost.
Zie daar wenkte Conny hem al. Zij wist na
tuurlijk van niets wist niet wie de man in
werkelijkheid was waar ze mee zat te spreken.
Nu moest hij zich goed houden redden wat
te redden was. Waarschuwen moest hij haar,
zorgen dat ze vluchten kon. Hij moest Ver
woerd, dien vervloekten speurhond, zoo lang
ophouden. Met moeite wist hij zich te her
stellen en uiterlijk kalm op het tafeltje toe te
treden. Lachend werd hij door Conny verwel
komd. en ze liet hem geen tijd om aan het
woord te komen.
.Piet, beste jongen", begon ze rad te spre
ken, „ik ben je opheldering verschuldigd. Ik
heb jebedrogen. Dit ze wees op Ver
woerd, die met een gemeen lachje Piet op
nam is mijn oom, die me tot een complotje
tegen jou heeft overgehaald. Hij wilde je eens
op de proef stellen, daar hij aan je kundig
heden op detectivegebied twijfelde, en daar
om fingeerde hij een geval, waarin jij een
minder fraaie rol hebt gespeeld. Ik moest
doorgaan voor de internationale dievegge, die
jij op heeterdaad betrappen moest. Mijn oom
zei jou, dat ik in dit hotel gesignaleerd was,
en jij kwam hier. Het kostte mij weinig moei
te, je aandacht op mij te vestigen en je arg
waan te doen ontwaken. Ik zorgde ervoor, dat
je het „herkenningsteeken" de vlek op mijn
arm zag. en oom stuurde Je een telegram,
waarin hij nog nadere beschrijvingen van
mijn uiterlijk gat. Toen begon ik aan de an
dere rol, die hij me had opgedragen. Jij moest
verliefd op me worden, en.daardoor je en-
geschiktheid als detective bewijzen. Ook dat
lukte wonderwel Een paar dagen latei-
zond hij je een brief, waarin hij op spoed aan
drong en je verwijten deed. dat de zaak niet
marcheerde. Jij vertrok toen naar Amsterdam
en de rest weet je. Dit Is.mijn biecht. Ik
hoop, dat je me wilt vergeven".
Piet beet zich op de lippen, en zijn oogen
stonden donker, toen hij Verwoerd en daar
na Conny aanzag.
„Ik zie in, dat ik een ezel ben", zei hij kort,
•ik vergeef je, Conny. Jou kan ik tenslotte
niets verwijten, je hebt je rol goed gespeeld".
Bitter draaide hij zich om en wilde zich toen
zonder meer verwijderen. Maar hij voelde een
klein, zacht handje, dat de zijne greep.
„Wacht nog even. Piet", klonk een zachte
stem, en toen hij zich omdraaide, zag hij, dat
Verwoerd zich in een andere richting verwij
derde, en hij met Conny alleen was. „Wat
eheerst een rol wasisis., ernst
geworden. Als je niet al te boos op me bent.
misschien.
Maar Piet liet haar niet eens uitspreken en
zich niet aan de kellners storend, kuste hij
haar.
„Oh. Piet", zei Conny blozend, „jij bent toch
werkelijk een hopeloos geval....".
Als ik een man was...
Als ik een man was
Ja. wat zou ik dan niet allemaal doen.
Ik zou beginnen met niet uit mijn kennis
senkring juist de verkeerde vrouw als levens
gezellin te kiezen.
Als men de hedendaagsche huwelijken zoo
eens gadeslaat, dan komt men tot de con
clusie, dat dit juist hetgeen is, wat menig man
Als ik een man wasdan zou ik niet alle
doorzicht, inzicht, verstand, menschenkennis
en hoe al die fraaie hoedanigheden verder
mogen heeten, tot het uitsluitend bezit mijner
sekse verklaren, neen, ik zou er juist zoo
veel of zoo weinig van willen bezitten, om in
toepassing te brengen en dan zou het resul
taat zijn, dat ik me niet blindelings op weg
zou begeven naar het Paradijs, om na korten
tijd gewaar te worden, dat ik in een dood
nuchter prozaisch huwelijk verzeild was ge
raakt maar zooiets zie je pas, als je je oogen
weer open doet.
En een man die zijn oogen open houdt
ziet meestal alles eerder en beter, dan zijn
eigen levensomstandigheden (en zijn vrouw!).
Als ik een man was dit staat als een paal
boven water dan zou ik eerst goed na
denken over de soort vrouw, die het beste bij
mij zou passen. En als ik dan bijv. een dege
lijke vrouw zou hebben gekozen u weet
wel: zoo een van het kousen-stop-en-lunch-
schoteltjes-genre, dan zou ik niet de rest van
mijn leven doorbrengen met hunkeren naar
de flirtende vlinder-soort, die dansend en
lachend door het leven gaat en de kousen
ongestopt laat.
Als ik een man was.en ik had een jonge
vrouw, dan zou ik haar jong houden, jong
van hart en jong van ziel.
Dan komt al het andere vanzelf en dan telt
al dat andere niet meer zoo heel erg mee!
Als ik een man was.... dan zou ik me
met hand en tand verzetten tegen alles wat
sleur en gewoonte is, dan zou ik beseffen dat
het leven van een huisvrouw al heeft
zij ook nog zooveel belangen naast en buiten
het huishouden noodgedwongen eenigszins
eentonig is en ik zou. als ik geen belangstel
ling vermocht te veinzen voor huishoudelijke
beslommeringen, zorgen voor kleine afwisse-
lingetjes af en toe.
Als ik een man wasdan zou ik heel
goed kunnen begrijpen, dat het op den duur
verre van opwindend is, om jaar in jaar uit
altijd maar hetzelfde te doen, onafgebroken
ingesteld te zijn op het gemak en het geluk
van anderen, zonder zelf uit de huiselijke at
mosfeer te geraken.
Als ik een man wasdan zou ik er gauw
genoeg achter zijn. dat geen enkele vrouw
het onmogelijke verlangt, maar dat er in
tegendeel maar zoo heel weinig toe noodig
is. om de liefde van een vrouw te behouden.
Daar valt me opeens iets in
Als ik een man was.... dan zou ik ver
moedelijk net zoo weinig kijk op de vrouwe
lijke psyche hebben als alle andere man
nenIs het geen hopeloos geval?
Maar toch wel even echt fijn. om zoo eens
je hart te luchten, vindt u ook niet?
AMY GROSKAMP—TEN HAVE.
MAIL- EN LUCHTPOSTVERZENDING 29
JUNI—5 JULI 1936.
Nederlandsch Indië, zeepost via Amsterdam
m.s. Poelau Laut 3 Juli gewone stukken 3.25;
mail via Marseille m.s. Indrapoera 2 Juli gew.
st. 14.15; luchtdienst Amsterdam—Bandoeng
1, 4 Juli gew. st. 3.25.
Suriname, mail en zeepost via Amsterdam
Juli gew. st. 3.25; luchtdienst New York
Paramaribo 30 Juni gew. st. 19.10.
Aruba, Curasao. Bonaire, zeepost en mail
via Amsterdam 30 Juni gew st. 3.25; mail via
Liverpool 3 Juli gew. st. 10.—: luchtdienst
New YorkMaracaiboCuragao 30 Juni gew.
st. 19.10, 1 Juli gew. st. 16.45.
Vereenigde Staten van Noord Amerika,
Mexico en Cuba, via Cherbourg 30 Juni gew.
st. 19.10; via Southampton 1 Juli gew. st. 16 45.
Canada, via Cherbourg 30 Juni gew. st. 19.10;
via Southampton 3 Juli gew. st. 10.—.
Argentinië, Brazilië, Chili en Uruguay, via
Lissabon 3 Juli gew. st. 16.45; idem 5 Juli gew.
stukken 2.15.
Brazilië, alleen Pernambuco en Bahia, via
Lissabon 29 Juni gew. st. 16.45; idem 5 Juli
gew. st. 2.15: vliegdienst Duitschland—Zuid
Amerika 1 Juli gew. st. 11.40: vliegdienst
FrankrijkZuid Amerika 4 Juli gew st. 10.
China, Hongkong. Japan 29 Juni, 2 Juli gew.
stukken 18.30.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Philippijnsche eilanden en Mantsjoerije. 2
Juli gew. st. 18.30.
Vliegdienst als Nederl Indië, alleen voor de
Philippijnsche eil.
Irak (MesopotamiëL via IstanbulAdana
Damascus 30 Juni, 3 Juli gew st. 3.25.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Palestina, via Brindisi—Port Said 29 Juni
gew. st. 10.—; via Brindisi 30 Juni gew. st.
10.via MarseillePort Said 2 Juli gew. st.
14.15: via Istanbul—AdanaBeyrouth 4 Juli
gew. st. 3.25.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Britsch Indië. via Brindisi 29 Juni gew. st.
10.via Marseille 2 Juli gew. st. 10.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Ceylon, via Marseille, 2 Juli gew. st. 14.15.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Penang en Siam, via Marseille 2 Juli gew.
stukken 12.35.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Singapore, via Marseille 2 Juli gew. st. 14.15.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Egypte, via Brindisi 29 Juni gew. st. 10.—;
via Marseille 2 Juli gew. st. 14 15; via Brindisi
Juli gew. st. 10.—; vla Piraeus 5 Juli gew.
stukken 22.30.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Zuid-Afrikaansche Unie, via Southampton
Juli gew. st. 16.45.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Oost-Afrika, via Marseille 1 Juli gew. st.
via Marseille.Aden 2 Juli gew. st. 10.—.
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Australië, via Marseille 2 Juli gew. st. 10.—
Vliegdienst als Nederl. Indië.
Nieuw-Zeeland. via Southampton Vancouver
Juli gew. st. 6.
JUBILEUM BIJ „POLEN" TE AMSTERDAM.
Maandag 30 Juni a.s. zal het 40 jaar ge
leden zijn, dat de heer H. N. van Berkel. chef
in het café en restaurant der N.V. Hotel Po
len ,,'t Poolsche Koffiehuis" in de Kalver-
straat in dienst trad bij genoemde onderne
ming.