Binnen twaalf uur...
De „Spin" op Waalhaven.
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
18)
„Net wat ik dacht", riep de reverend. Zij
gingen naar Aylsham daar moest ik ook
zijn. Tenminste", voegde hij er na een korte
pauze bij „het lag in mijn richting."
„Hebben ze ook aangeboden u mee te ne
men?" wilde Freddy weten.
„Neen", glimlachte de reverend. „Ik vroeg
er om. Ze konden niet goed weigeren daar
was het weer niet naar maar ze schenen
niet bijzonder met mijn verzoek ingenomen!"
„We hadden een vlugge, maar ongemak
kelijke reis", zette de reverend zijn mede-
deelingen voort. „We zaten op elkaar gepakt
in een kleine Citroën. En toen ze me een
eind hier vandaan afzetten, was ik er
niet rouwig om."
„Woont u hier?" informeerde Freddy.
„Neen".
„Ik dacht het, omdat u zooveel belangstel
ling voor dit huisje toonde".
„Ik stel er ook belang in. En sinds we
confidenties gewisseld hebben tenminste
ik hoop de uwe nu ook te vernemen kan ik
zeggen, mijnheer, dat ik er nóg belang in stel.
En u?"
„In hooge mate."
„Waarom?"
„Misschien omdat u zooveel belangstelling
aan den dag legt! Mag ik ook eens een
kijkje door het raam nemen?"
„Waarom nieti Ik had het u juist willen
«oorstelloa.*
Hij ging opzij. Freddy stapte naar het open
venster aan den kant van het huisje en keek
er door.
Hij zag een kleine, eenvoudige kamer,
schaarsch verlicht door een laaggedraaide
lamp. Op den grond lag, onbeweeglijk, een
gestalte. Het was de beredderige en beweeg
lijke oude man, die in Norwich bij den Lon-
denaar en de geagiteerde oude dame was in
gestapt en den reverend naar Aylsham gere
den had.
XX.
BUITEN HET HUISJE.
„Zoo" hernam de reverend ten laatste, „nu
kunt u de oorzaak van mijn belangstelling be
grijpen. En waarschijnlijk begrijpt u nu ook,
waarom ik belang stel in u!"
Freddy draaide zich met een ruk om.
„U veronderstelt toch niet dat ik er Iets
mee te doen heb?" vroeg hij onthutst.
„Ik veronderstel niets", verklaarde de
ander eenigszins raadselachtig. „Ik heb een
verklaring van mijn aanwezigheid hier ge
geven, ik had graag dat u dat eveneens deed."
„Terwijl daarbinnen een man ligt
„Dood!"
Freddy keek weer door het open venster. De
drukke oude man lag op zijn gezicht. De laag-
brandende lamp stond op een tafel, niet ver
van het lichaam af. Een rood kleed, dat de
tafel bedekte, was verfrommeldeen stoel
was omgegooid.
„Alles wijst er op, dat er een worsteling
heeft plaats gehad", vervolgde de reverend.
..Misschien als ik of u Jn beetje vroeger
waren geweest, dat deze noodlottige afloop
voorkomen had kunnen worden. Vertelt u mij
nu eens waarom u hier bent?"
.Luister" sprak Freddy, beseffend dat hij
in elk geval een deel van zijn verhaal zou
moeten vertellen. Hij deed hét ongaarne,
want welke zekerheid had hij, dat de ander
óók niet tot de samenzweerders behoorde?
Echter had het verhaal van den reverend
aannemelijk genoeg geklonken en de wereld
was niet uitsluitend bevolkt met schurken.
„Hier zijn de voornaamste feiten. Het trek
ken aan de noodrem was loos alarm. Die drie
menschen lieten den trein stoppen, opdat de
eigenlijke ontvoerders hun werk zouden doen
en ze moeten zich onbehagelijk gevoeld
hebben, toen u hen vroeg te mogen meerij
den".
„Zooals ik u al zei, stond het hun heele-
maal niet, aan", knikte de reverend. „Maar
ik begrijp niet...."
„Een oogenblik geduld en u zult het begrij
pen. In een ander compartiment zat een
meisje. Behalve zij zat ik er ook in en twee
andere mannen. Om redenen, die nu niets ter
zake doen, koesterde ik al geruimen tijd ver
denking en als ik mijn verstand bij elkaar
gehouden had, zou ik den coupé geen se
conde verlaten hebben. Maar ik liet me ook
van de wijs brengen door dien gil van de
oude dame, zooals alle anderen en toen ik
terug kwam vond ik het compartiment leeg
en de deur open. De beide mannen waren
met het meisje verdwenen
,Maax dat is verschrikkelijk!" viel de reve
rend hem onthutst in de rede. „En wat hebt
u gedaan?"
„Ik? Wat ieder ander gedaan zou hebben!
Ik ben ze achterna gegaan! Ze reden weg in
een auto en dank zij een panne en doordat
ik een fiets kon leenen heb ik ze inge
haald."
„„Mooi zoo!" riep de reverend.
„Ik ben achteraf bang dat het niet zoo
mooi was", meende Freddy. „Ik werd met
een revolver bedreigd en raakte buitenbewust
zijn door een vuistslag. Toen ik bijkwam,
dacht ik dat al mijn moeite voor niets was ge
weest. maar op den grond vond ik een stuk
papier, waarop vaag een naam geschreven
stond. We hadden eenige moeite om het te
ontcijferen."
„W e?" onderbrak de reverend hem.
„Hè?" O natuurlijk, je kunt ook niet alle
bijzonderheden vertellen! De andere was de
werkman, van wlen ik de fiets geleend had.
Maar dat is werkelijk niet van belang. De
hoofdzaak is, dat we vaststelden dat de let
ters op het papiertje Aylsham moesten be-
teekenen en dat ik zoo vlug als ik kon hier
heen gereden ben. En toen ontmoette ik u."
„Zou ik het papier eens mogen zien?" vroeg
de ander.
Freddy vischte het uit zijn zak op en de
reverend bestudeerde het aandachtig.
lrEn uw theorie over dit briefje?"
„Dat het meisje erin geslaagd is het uit het
raam van de auto te gooien. En de aanwezig
heid van dien dooden man daar schijnt mijn
theorie te bevestigen".
„Ik zie het verband niet precies", bracht de
reverend in het midden.
„Maar dat is toch vrij duidelijk", meende
Freddy. „Vermoedelijk hebben zij afgesproken
dat zij elkander na de ontvoering allen te
Aylsham zouden ontmoeten. Natuurlijk
wenschten uw metgezellen in den auto u daar
niet bij te hebben! Nadat ze u hadden afge
zet, zijn ze naar dit huisje gegaan hebben
de anderen getroffen en daarna is er een
oneenigheid uitgebroken. En nu zijn ze weer
weg met achterlating van één van de bende".
„Die niet eens uit de school zal klappen,
vulde de reverend aan. ,Maar vertelt u mij
eens. hoe komt u tot- de veronderstelling, dat
het meisje wist, dat zij naar Aylsham zouden
gaan?"
„Misschien was ze niet zoo hulpeloos als de
mannen meenden. Terwijl ze zich hield of ze
flauwgevallen was, kan ze haar ooren wijd
open hebben gehad!"
„Ja, dat is mogelijk" beaamde de reverend.
„Laten we nu niet onzen tijd verbeuzelen
met theoretiseeren, hemam Freddy. We moe
ten de politie inlichten en het meisje achter
na gaan."
.Achter het meisje aangaan? De politie
moet zeer zeker gewaarschuwd worden, maar
ik zou niet weten hoe we het meisje verder
zouden moeten volgen. Neen, mijnheer,
en de reverend kwam een stap dichter op
Freddy toe en keek hem ernstig aan, aeem
mijn raad aan en laat dat aan de politie over".
„U denkt toch niet, dat u me kunt tegen
houden? Ik ben niet voor niets uit den trein
gesprongen."
„Neen, dat begrijp ik. Maar als er niets te
winnen is?"
„Er is alles te winnen!"
De reverend schudde het hoofd.
„Ik zie wel dat u niet voor rede vatbaar
bent," zuchtte hij. „Maar wat bent u nu eerst
van plan te doen?"
„De politie op de hoogte brengen; wat ik al
eerder zou hebben gedaan, als ik u niet ont
moet had."
„Als ik dat eens deed? Blijft u dan voor-
loopig in de buurt. Mogelijk ontdekt u nog
iets."
,,'t Is geen slecht plan; het is altijd goed de
strijdkrachten te verdeelen."
„U blijft dus hier tot de politie komt. Ik
mag uw fiets zeker wel even leenen?"
De vraag was in de gegeven omstandighe
den heel natuurlijk, maar Freddy keek toch
even op zijn neus. Terwijl hij aarzelde, stal!
de reverend den weg over.
„Dat zal me een heelen tijd schelen,*
merkte hij op „en we hebben al zooveel tttd
verknoeid."
„Wacht even!" riep Freddy, naar voren
schietend.
Maar de reverend zat al op de fiets. Hij was
er op gesprongen op een wijze, die men van
iemand van zijn ambt, niet verwacht zon
hebben. Hij wuifde Freddy toe en op het mo
ment, dat hij het deed. kliefde een blkson»-
straal de iucht. Hij verlichtte de hand, waas»
mee de reverend wuifd, zoodat Freddy dl*
nu voor het eerste duidelijk kon zien. Er sM
bloed aan.
(Wordt vervolgdJL
Het door Anthony Fokker vóór 25 jaar gecon
strueerde vliegtuig «De Spin" is thans op Waal
haven ter bezichtiging gesteld. Zeeuwsche
belangstelling voor het toestel
T.T.-aspiraties. Wat zouden ze er van denken, als ik met dit karretje
ook eens naar Drente ging om een rondje mee te rijden?!
De Belgische wielrenner Wierinck wint de tweede étappe Lille-
Charleville yan den Tour de France, onmiddellijk gevolgd door
Tanneveau
Minister rnr. A. de Wilde bracht Donderdagavond een bezoek aan het
Postkantoor in het Centraal Station te Amsterdam, waar hij het sorteeren
der post en het inladen daarvan in de nachttreinen gadesloeg, en vervolgens
in den postwagen van den nachttrein naar Zwolle meereisde
Het clubgebouw van de Rot-
terdamsche Zeilvereeniging is
totaal afgebrand
In het Basketball-spel behooren de Japanners tot
de besten ter wereld. Training van de Olym
pische ploeg te Berlijn
Tot burgemeester der gemeente drie
wegen (Z) is met ingang van 15 Juli
a.s. benoemd de heer G. M. C. Ort
Het Lunapark voor het terrein der
markthallen te Amsterdam in verband
met de feestelijke opening der nieuwe
brug over het Westelijk Marktkanaal,
wordt opgebouwd
