Binnen twaalf uur...
De revolutie in Spanje.
FEUILLETON
Naar üet Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
30)
De kever begon thans zijn emoties te too-
nen. Hij gedroeg zich vreemd, zwaaide naar
links en rechts om een paar duim te winnen,
als de weg in deze of geene richting een
bocht maakte. Wanhopig tobde hij om den
achtervolger van zich af te schudden.
„Weer weg!" gromde de reverend. Toen.
een paar tellen later: „Daar is-ie weer!....
Wéér verdwenen! Piemel, wat een weg!"
Nu kwamen ze bij een groote, wijde bocht.
Ze verwachtten de Citroën weer te zien. Hij
was er niet
„Wat!" zuchtte Freddy.
„Rechts!" brulde de reverend. „Rechts!
Rechts!"
Net op tijd zag Freddy de opening. Hij
zwiepte er in, terwijl de motorfiets angstig
slagzij maakte en zich weer recht zette, als
een klein scheepje in den storm. Ze vlogen
een heuvel af, onder een bruggetje door, smal
le laantjes in. De weg scheen hen thans te
helpen: hij werd al maar smaller en slech
ter, en door dichte hagen ingesloten als hij
aan beide zijden was. maakte hij vluchten on
mogelijk. De Citroën had er blijkbaar een
heenkomen in gezocht in de hoop, dat de
achtervolgers er op zouden stranden.
Ze namen de laatste bocht van de jacht.
Vóór hen, op zoowat een steenworp afstand
was de Citroën. Freddy nam een eindspurt,
terwijl de reverend zijn revolver trok. Het
wapen werd gericht op de achterruit van den
wagen.
„Niet schieten!" riep Freddy. „U zou Miss
Leveridge kunnen raken."
„Miss Leveridge zit er niet in", verklaarde
de reverend doodbedaard. Het volgende
oogenblik had zijn kogel de ruit versplin
terd
XXXI.
IN HET NAUW.
Freddy Reeve was te jong om den oorlog
te hebben meegemaakt, maar nu kreeg hij
toch een idee hoe een mensch zich voelt te
midden van fluitende kogels, wanneer hij
zich elk moment moet afvragen wanneer een
van die kogels midden door zijn lichaam zal
gaan.
Het versplinteren van de achterruit van de
Citroën was het begin van het gevecht.
Een kogel kwam uit den wagen terug-
gezweefd. Hij miste en drong ergens ver weg
in den grond. Het volgende schot kwam uit
Freddy's eigen revolver, hoewel hij zich niet
kon herinneren zijn wapen getrokken en ge
vuurd te hebben. Freddy's kogel ging even
eens ver over het doel. Daarna suisden er nog
verscheidene andere kogels door den nacht,
maar hun aller baan was even doelloos en
geen ervan raakte een menschelijk lichaams
deel. De heele geschiedenis leek een dwaas
spel, maar toch een spel, dat ieder oogenblik
in ernst kon overgaan.
Freddy, die verdekt stond opgesteld, kwam
op een gegeven moment tot de conclusie, dat
hij met zijn revolver den Londenaar onder
schot hield. De Londenaar stond, bezweet en
verward, naast zijn wagen. Zijn geestkracht
scheen een deuk te hebben gekregen of
had hij misschien geen patronen meer? Fred
dy had er nog een paar. Hij kon dien kere!
met een ervan doodschieten, even makkelijk
als hij een doosje lucifers van een schoor
steen kon slaan.
Maar kon hij dat heusch? Hij vond dat het
niet kon. En toen hij den reverend van uit
een andere gedekte positie hoorde roepen:
„Niet schieten" was deze raad volkomen on-
noodig. De reverend had met zijn pistool de
andere voormalige inzittende van de auto
de oude vrouw in bedwang.
Op dat oogenblik begon Freddy's brein te
verhelderen. Al wat te voren geschied was,
was mengelmoes. Maar nu wist hij: de slag
was gewonnen de hemel mocht weten hoe
en de overwinnaars konden hun voorwaar
den stellen.
.„Allebei revolvers laten vallen!" beval de
reverend.
.,Wat heeft dat voor nut?" grauwde de Lon
denaar.
„Doe wat ik zeg."
„DT zit niks meer in!"
„Doe wat ik zeg!"
De revolvers vielen op den grond.
„Mooi. Nu handen omhoog."
„Dat is tijd verknoeien, hé?"
„Ik zie dat er een idee door je hoofd spookt
dat ik het niet zoo ernstig meen", waar
schuwde de reverend. „Het zal jullie leven
redden als je het tenminste de moeite
waard vind het te redden wanneer je je
ih je hoofd prent, dat ik het héél ernstig
meen en dat ik je zal neerschieten als je ook
maar aan één bevel niet behoorzaamd, of
verzuimd te antwoorden op maar één vraag.
Je gehoorzaamt onmiddellijk en je antwoordt
onmiddellijk of je krijgt een kogel. En je lieve
gezellin ook. Begrepen?"
Vier handen gingen omhoog.
„Dank je. Nu dan. Waar zijn jullie gevan
genen? Vlug!"
„Norwich", verklaarde de Londenaar.
„Je bedoelt dat ze in den anderen auto wa
ren?"
..Natuurlijk waren ze dat. Suffers waren jul
lie om ons achterna te gaan
,.We zullen zelf wel uitmaken of we suffers
waren of niet. Waarom zijn jullie ook niet
naar Norwich gegaan?"
„Om jullie van de wijs te brengen. En dat
is ons gelukt."
„Wie is er naar Norwich?"
„De baas".
„Aha, onze vriend met het paardengezicht?
Hoe heet hij?"
„Smith."
„Dank je. En hoe heet hij werkelijk?"
„Dat is zijn ware naam".
„Dat is niét zijn ware naam. En jullie ge
vangenen zijn niet meegenomen naar Nor
wich. Je hebt je kans gehad. Tenzij ik bin
nen de tien seconden antwoorden overeen
komstig de waarheid krijg op deze twee vra
gen, zal ik je neerschieten als een hond."
Een onverwachte uitbarsting van de vrouw
volgde.
„Laat dat in hemelsnaam niet gebeuren",
jammerde ze. „Zijn naam is Chrishoïme, als je
net dan met alle geweid weten wilt, William
Chrishoïme."
„Chrishoïme", herhaalde de reverend. „Dus
dié is het! Ik had me al dikwijls afgevraagd
wie het zijn zou. En hij is naar Norwich ge
gaan?"
„Ja".
Het was de vrouw die thans de antwoor
den gaf.
„Alleen?"
„Ja."
De Londenaar gaf het op.
„Waarom ging hij alleen?"
„Hij wacht daar op oifs".
„Juist. En waar hoopt hij julllie te ont
moeten?"
„In Hornsey.
„Gek!" snauwde de Londenaar.
„Jij bent gek!" bitste de vrouw terug. „Wat
heeft het voor doel? We zijn er nu immers
toch bij". Ze wendde zich weer tot den geeste
lijke.
„Ja" dat was het. plan. Maar het ging mis.
Er. nu weet u het."
„Neen, nog niet alles. D'r was er nog een,
Barlow. Hoe zit het met hem?"
..Misschien weten jullie daar meer van dan
wij", blafte de Londenaar.
„Komt hij ook bij jullie?" vervolgde de re-
verend onverstoorbaar.
De vrouw antwoordde weer.
„Hij had'er al moeten zijn, maar hij kwam
niet. Nu, toen konden we niet langer wach
ten
,.U had gelijk", wendde de reverend zich tot
Freddy. „Het was het wachten op Barlow, dat
de vertraging veroorzaakte".
„Ja, maar waar is Miss Leveridge?" riep
Freddy. „Verdraaid, wat doet de rest er toe?
Wat hebben jullie met haar gedaan?"
Hij beet den Londenaar de vraag toe, maar
de vrouw nam weer het woord.
„O. ik zal het u zeggen. Ze is nog in het
huis."
„Wat!" riep Freddy stomverbaasd.
„Kalm", vermaande de reverend. „Niet je
revolver omlaag doen
Hij keerde zich naar de vrouw. Ga door.
Maar deksels vlug alsjeblieft"è
„Nou ik zei het u toch?" repliceerde de
vrouw geprikkeld. „Ze is nog In het huis. Het
kind ook. Ze zijn in een kelder opgesloten
je komt er door de kast onder de halltrap
en daar moesten ze blijven, tot we gekregen
hebben wat we wilden."
Freddy's hand trilde en de vrouw keek
angstig naar zijn revolver.
„Dus die twee meisjes zijn op het oogenblik
in een kelder?" riep hij.
„Ja," bromde de vrouw. „En Chrishoïme
heeft den selutel."
„Daar alleen achtergelaten om misschien
te verhongeren?"
„Er moet daar voedsel zijn", stelde de reve
rend hem gerust. Hij sprak kalm, maar on
danks zijn kalmte was hij niet minder ont
roerd dan Freddy. „Ontvoerders benadeel en
zich zelf, als zij hun slachtoffers dooden.
„Kom! Laten we teruggaan?" stelde Freddy
opgewonden voor.
(Wordt vervolgd.)
De aankomst van Lindbergh te Berlijn
voor zijn bezoek aan Duitschland ter
bestudeering van het luchtvaartwezen
Ten bate der Vereeniging Arbeid voor
Onvolwaardigen worden te Amsterdam
nieuwe rijwielbelastingplaatjes ge
stempeld
De burgeroorlog In Spanje. Een soldaat der civiele garde schiet
vanuit een hinderlaag op de rebellen tijdens de hevige straatge
vechten in Barcelona. Links eenige republikeinen, die dekking
zoeken tegen de kogels
De route op den derden dag der Vierdaagsche Afstandsmarschen leidde
naar Arnhem. De deelnemers passeeren dit jaar voor het eerst de nieuwe
Waalbrug te Nijmegen
De Spaansche gezant, die zijn ontslag heeft in
gediend, verlaat het ministerie van Buitenlandsche
Zaken te den Haag na zijn geloofsbrieven te
hebben terugontvangen
Ochtendtoilet m het Vier
daagsche kamp te Nijmegen.
De vier groote marschen zijn
thans weer volbracht
Olympische Spelen
De eerste authentieke foto's van den burgeroorlog in Spanje.
Moorsehe troepen bewaken de toegangswegen tot Gibraltar.
Op den achtergrond de Rots van Gibraltar
Een aantal studenten der Academie voor Lichamelijke Opvoeding te
Amsterdam is Donderdag naar Berlijn voltrokken ter bijwoning van de
