H.D.
VERTELLING
VRIJDAG 25 SEPTEMBER 193(5
H A A R L E M'S DAGBLAD
7
De taak der coöperaties in de
komende ordening.
De Coöperatieve Broodbakkerij en
Verbruiksvereeniging „Vooruitgang"
heeft gisteravond in het gebouw van
den Protestantenbond een algemeene
ledenvergadering gehouden.
Na hetopeningswoord van den voorzitter,
den heer P. van Gessel, hield de heer D.
Groenveld, leider van het Economisch Bureau
van den Centralen Bond van Ned. Verbruiks
coöperaties, een inleiding over het onderwerp
„welke rol kan de Coöperatie in de komende
ordening vervullen?"
In de eerste helft van de 19de eeuw ont
stond een felle concurrentiestrijd tusschen
de kapitalisten, waarbij het kleinbedrijf ten
gronde ging. Hierdoor ontstond de groote
massa van proletariërs. In dien eersten tijd
waren de arbeidsvoorwaarden buitengewoon
slecht.
De concurrentie was echter ook schadelijk
voor de ondernemers zelf, die gedwongen wa
ren hun prijzen lager en lager te stellen. Bo
vendien zag men in, dat het prefeete groot
bedrijf alleen winstgevend was. De fabrikan
ten trachtten toen zekere afspraken, wat be
treft prijs en productie, te maken. Er ont
stond een streven naar de vorming van „kar
tels", die zooals men weet thans het geheele
bedrijfsleven beheerschen.
Het liberalisme wilde zoo weinig mogelijk
staatsbemoeiing met het zakenleven. De vrij
heid werd echter weer beperkt door de reus
achtige trusts. Als voorbeeld van zoo'n mach
tige trust noemde spr. de bekende Unilever.
Ordening nu, aldus de heer Groenveld, is
langzamerhand een modewoord geworden. Wat
men daar werkelijk onder verstaan moet, heeft
dr. F. M. Wibaut eens gezegd: de organisatie
van het bedrijfsleven om zooveel mogelijk
menschen van zooveel mogelijk stoffelijke
middelen te voorzien ter bevordering van de
volkswelvaart". De crisis heeft de gedachte
der ordening sterk naar voren gebracht. Want
de crisis is voor een groot deel veroorzaakt dooi
de te groote vrijheid, die in het economische
leven geheerscht heeft. Die economische vrij
heid wil men dus gaan inperken.
In tal van kringen is deze ordeningsgedach
te opgekomen. De R.K., de Prot.-Christelijke
en de socialistische economen hebben hun
denkbeelden hierover geuit. De eerste twee
groepen willen een aantal corporaties vormen,
vereenigingen, uit werkgevers en werknemers
van een bepaald bedrijf samengesteld, Boven
deze corporaties willen zij een eeonomischen
raad stellen. De socialistische plannen gaan
voor. een groot deel in dezelfde richting, maar
zij willen ook de verbruikers in de ordende
organen vertegenwoordigd zien.
Op het gebied van de landbouwcrisiswet
geving en de contingenteeringspolitiek heeft
men in ons land reeds een zeer sterke staats
bemoeiing gekregen. De ondernemers hebben
echter hierbij een veel te grooten invloed,
aldus spr., waardoor voor groote groepen van
verbruikers groote gevaren ontstaan, vooral
daar men het systeem nog wil ^uitbreiden.
De Coöperaties hebben de taak de uitbui
ting van den consument té voorkomen. In de
eigen bedrijven kan men nagaan, hoe hoog
de prijzen gesteld moeten worden. Zoodoende
kunnen zij bij de ordening critiek uitoefenen
op de berekeningen der producenten ter be
scherming van de verbruikers. De taak van de
coöperaties, de marges in het distributie
bedrijf omlaag te brengen, is vervangen door
deze nieuwe en veel grootschere taak. Zij kun
nen deze alleen vervullen, wanneer een groot
aantal toegewijde verbruikers achter haar
staat.
Spr. .riep tenslotte allen op, de coöperaties
in haar grooten strijd te. steunen.
Het huishoudelijke deel werd" hierna be
handeld.
Volhouden -
- tegen den
stroom in.
Een getuigenisavond van „Kerk en Vrede".
„Volhouden tegen den stroom in" was
het onderwerp, dat ds. N. Padt uit Zutphen
gekozen had, toen hij Donderdagavond in de
Remonstrantsche kerk voor „Kerk en Vrede"
sprak.
Aan deze toespraak ontleenen wij de vol
gende opmerkingen.
„De mensch kan een symbool wezen. Dit is
het wonderlijke van dit leven Dit is het. wat
wij vinden in het prachtige boek van Was-
sermann „Christian Wahnschaffe", waarin
Karin de chaos gesymboliseerd ligt. Er gaat
door de menschen thans iets demonisch, een
verlangen naar het einde, naar den dood.
Wij echter durven het vol te houden, dat
wij hebben trouw te zijn aan dat kleine stuk
taak, aan dat kleine stuk verantwoordelijk
heid.
Onverschillig of de maatschappij en de
menschheid zelfmoord pleegt.
19141918! Sommige dachten, dat het een
inzinking was in de cultuurontwikkeling.
Sommigen, dat het de liquidatie van de ne
gentiende eeuw was! Naief, maar idealistisch.
En de historie heeft geglimlacht en is voort
gegaan.
Thans nc j hoort men dat dienstweigeraars
tot elf jaar gevangenisstraf veroordeeld wor
den. En van dag tot dag wordt de dreiging
grooter! Moeten wij ook maar opgeven?
Zeker, het wordt de chaos of als men wil,
het wordt nog chaotischer, Maar wij mogen
niet! Als wij hooren, dat men bij het Alcazar
op de opstandelingen heeft gespoten met
benzine danDan m o e t e n wij vol
harden. Want de wereld van Christus is niet
die van brisantgranaten, van gifgassen. Chris
tus' wereld is een wereld van dienen, waarin
geen plaats is voor den hoogmoed.
Wij hebben den stroom wel tegen, want alles
schijnt te jagen naar een oorlog. In alle lagen
gaat men de oplossing in den oorlog zoeken,
afgestompt, moedeloos, óp. Doch dat betee
ken t de ondergang, het einde
Wij hebben den stroom tegen. De massa is
bereid, terwille van dit of terwille van dat.
Maar wijWij moeten zeggen: „dat kun
nen wij niet!"
Want wij weten, dat zij worden opgezweept
en vergiftigd met de eerzucht, want in de
eer van het vaderland voelt de kleine burger
man een klein stukje eer voor zichzelf, Doch
wij weten dat er slechts één koning is, die
recht heeft op ons bloed, op ons lichaam en
onze ziel."
GROENTEMARKT TE HAARLEM.
Tomaten' 46 ct. per K.G.
Snijboonen 1622 ct. per K.G.
He'ereboonen 812 ct. per K.G.
Andijvie 1535 ct. per kist.
Spinazie 20—30 ct. per kist.
Postelein 1235 ct. per kist.
Groenekool 1020 ct. per kist.
Roodekóol 3—5 ct. per kist.
Bloemkool 410 ct. per stuk.
Komkommer 24 ct. per stuk.
Slaa pér kist 1025 ct.
Wortelen 3—5 ct. per bos.
Rabarber 4—6 ct. per bos.
Prei 25ct. per bos.
Selderie 25 per bos.
Peterselie! 25 ct. per bos.
Haarlem: Gr. Houtstr. 32, Tel. 13440
(Adv. Ingez. Med.)
Overtreding van de
geldschieterswet.
Drie maanden geëischt voor de rechtbank.
Terzake van overtreding van art. 46 der
Geldschietex-swet had zich een 43-jarig Haar
lemmer voor de rechtbank te verantwoorden.
Hij had in de jaren 1933, 1934 en 1935 aan
verschillende personen geld geleend en het
beroep van geldschieter uitgeoefend zonder
m het bezit te zijn van de vereischte vergun
ning van B. en W.
Het waren bedragen van veertig, honderd,
tweehonderd, vijf en dertig, zeventig en twee
honderd vijf en twintig gulden geweest.
Het bleek dat verschillende personen groo-
tere bedragen hadden moeten teruggeven dan
zij hadden gekregen, Iemand die f 100 had ge
leend moest bijv. f 107,50 terugbetalen, een
ander die f 200 vroeg moest later f 250 terug
geven, een derde had f 225 gekregen en had
f 300 moeten terugbetalen. Dit was de rente,
die gevraagd werd en die in sommige gevallen
hooger was omdat verschillende personen van
tijd tot tijd weer meer geld kwamen halen.
De verdachte, die een slechte boekhouding
bleek te hebbed gehad, verklaarde met het
leenen van geld te zijn opgehouden.
De officier van justitie meende dat, ver-
verdachte den naam van woeker aai- had, na
1 Maart 1933, toen de geldschieterswet in wer
king trad, het bedrijf van geldschieter uit
geoefend heeft. Hij eischte drie maanden ge
vangenisstraf.
De raadsman van verdachte mr. L. G. v.
Dam was van meening, dat op grond van het
in art. 2 en art. 46 van de wet bepaalde, ver
dachte niet strafbaar was. Bovendien meende
hij dat men bij 't af en toe leenen van geld niet
van 't uitoefenen van een bedrijf of beroep kon
spreken.
Volgens pl. moest ontslag van rechtsvervol
ging volgen, subs, vrijspraak op laatstgenoem
de gronden en indien de rechtbank verdachte
toch schuldig mocht achten vroeg pl. een voor
waardelijke straf.
Uitspraak 8 October.
e a Aanvang Seizoen 1936-'3715 October
Spreekuur dagelijks
van 11-12, 2-5 en 7-9
uur. Schagchelstr. 29,
Telef. 10806.
K|A N.V. DANSACADEMIE
G. MARTIN ZONEN
HAARLEM AMSTERDAM BÜSSUM HILVERSUM
(Adv. Ingez. Med.)
Haarlemsche Amateur-
Fotografen Vereeniging.
Opening van het nieuwe seizoen.
De Haarlemsche Amateur-Fotografen Ver
eeniging hield gisteravond in haar vereni
gingslokaal aan de Gedempte Oude Gracht
haar eerste bijeenkomst in het seizoen 1936-
1937.
De voorzitter, de heer B. Schaap, sprak de
openingsrede uit, waarbij hij allen hartelijk
welkom heette, in het bijzonder den spreker
van den avond, generaal-majoor b. d. L. E.
W. van Albada, en de vertegenwoordigers dei-
directie van de NZ.H.T.M,, die in verband
met de geëxposeerde foto's van den zomer
wedstrijd der Tramweg Maatschappij aanwe
zig waren.
Het woord was daarna aan den heer Van
Albada. die sprak over het onderwerp ..Maak
alles zooveel mogelijk zelf!" Spreker haalde
verschillende typische herinneringen op uit
den tijd, toen hij zijn eerste schreden zette
op het gebied der fotografie, thans ruim
veertig jaar geleden. Dat waren de dagen,
toen de amateur-fotograaf zelf zijn platen
en ontwikkelaar maakte, omdat de handel
daar nog niet in voorzag. In dien tijd had de
amateur volop gelegenheid zelf alles te doen.
Spreker zette o.a. uiteen, hoe hij zelf te werk
ging bij het in elkaar zetten van een sluiter,
vertelde van zijn ervaringen met de stereo
camera en zijn 1318 toestel, dat nog niet
in Nederland te krijgen was en heelemaal
uit Parijs moest komen. Verder beschreef
spreker de projectielantaam als „huisvlijt-
product", terwijl hij bijzondere aandacht
wijdde aan hot vergrootingsapparaat, dat
zonder al te groote moeilijkheden door den
amateur vervaardigd kan worden. Het ver
grootingsapparaat is voor den modernen fo
tograaf vrijwel onmisbaar geworden sinds
het „kleinbeeld" al het andere verdrongen
heeft. Spr. toonde mot dit alles aan. dat men
ook tegenwoordig nog ruimschoots in de 'ge
legenheid is zelf de handen uit de mouwen
te steken.
Het interessante, dikwijls amusante betoog
van den heer Van Albada werd door de 'toe
hoorders met groote aandacht gevolgd.
In de pauze waren de aanwezigen in" de ge
legenheid de inzendingen van den wedstrijd
der N.Z.H. te bezichtigen. De uitgebreide col
lectie mocht zich in veel belangstelling ver
heugen.
IJSBESTRIJDINGSFONDS.
De commissie voor Verkeer en Vervoer
heeft aan de Kamer van Koophandel rap
port uitgebracht over de financieele toestand
van het IJsbestrijdingsfonds in 19351936.
Bijgedragen hebben:
Gem. Gasbedrijf, Haarlem.
Gebr. Stuyt, Haarlem.
Stork Hijsch, Haarlem.
Fa. Frans Perquin, Haarlem.
Haarlem's Dagblad Haarlem.
Ned. Raffinaderij v. Petroleum Producten,
Haarlem.
Bataafsche Import Maatschappij, Haar
lem.
The American Petroleum Company, Haar
lem.
N.V. Werf „Vooruit", Haarlemmerliede.
Beurtvaartvereeniging „Haarlem", Haar
lem.
Saldo vorig jaar f 490.
Ontvangsten f 250
X 740
Uitgaven
Saldo
f 740
Verpleegster kon voeten niet
op den grond zetten.
Nu bevrijd van rheumatische pijn.
Het volgende schrijft ons Zr. M. F. te W.:
„Ik begon Kruschen Salts te nemen na een
hevige aanval van rheumatische pijn in beide
knieën. Het was zoo erg dat ik drie weken lang
zelfs mijn voeten niet op den grond kon zet
ten, en 's nachts was de pijn bijna niet te
verdragen. Mijn knieën kraakten van stijf
heid, en ook mijn humeur werd beneden peil.
Ik begon met Kruschen Salts te nemen en
hield vol. Het eerste, wat ik opmerkte was ver
betering. totdat tenslotte mijn rheumati
sche pijnen geheel verdwenen, en mijn knieën
weer soepel werden. Ik ben een vrouw van 50
en moet mijn kost verdienen met verplegen
in een gesticht, en ik doe nu zonder eenige
moeite precies hetzelfde werk als vrouwen half
zoo oud als ik. U kunt dus trots zijn op de
voordeelen van Kruschen Salts".
De voortreffelijke eigenschappen van Kru
schen Salts, die het ontleent aan de zes mine
rale zouten, welke het bevat, kunnen niet ge
noeg herhaald worden, Deze zouten sporen Uw
afvocrorganen aan tot betere, meer intensieve
werking. Het gevolg hiervan is dat de afval
stoffen weer snel en geregeld uit het lichaam
worden verwijderd, zoodat er geen ophooping
kan ontstaan van schadelijke stoffen, o.a.
van het urinezuur, dat in vele gevallen de
rheumatische pijnen veroorzaakt. Hierdoor
wordt Uw bloed gezuiverd en uw rheumatische
pijnen zullen geleidelijk verminderen om ten
slotte geheel te verdwijnen.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar
bij alle apothekers en erkende drogisten a
f 0.40, f 0.70 en f 1,60 per flacon, omzetbelas
ting inbegrepen. Let, op, dat op het etiket op
de flesch. zoowel als op de buitenverpakking
de naam Rowntree Handels Maatschappij,
Amsterdam, voorkomt.
(Adv. Ingez. Med.)
SYNAGOGEDIENSTEN.
Ned. Israël. Gemeente.
Vrijdag: Middagdienst te 1.30 uur.
Joum Kippoer: Avonddienst: Kol Nidrei te
7.15 uur.
Predikatie voor het gebed Ja'aleh.
Ochtenddienst te 7 uur.
Einde 7.29 uur.
Werkdagen: Ochtenddiensten: Zondag te
7.15 uur. Andere dagen te 7 uur.
Avonddiensten te 7.30 uur.
Talmoed Touroh: 's avonds te 7 uur.
Woensdag: Middagdienst te 1.30 uur.
Loofhuttenfeest: Woensdag: Avonddienst te
7 uur.
Ochtenddienst op beide dagen te 8 uur.
Donderdag: Middagdienst te 2 uur.
Avonddienst te 7.17 uur.
Sabbath: Aanvangsdienst te 6.15 uur.
Ochtenddienst te 8 uur.
Middagdienst te 1,30 uur.
Avonddienst te 7.13 uur.
De avonddienst op de Werkdagen, alsmede
Talmoed Touroh worden verricht in het Ge
meentegebouw, Lange Wijngaardstraat 14.
Alle overige diensten vinden plaats ter
Synagoge. Lange Begynestraat 11.
Het Zomerhuisje.
EEN VACANTIE-VERHAAL
door
GUUS BETLEM Jr.
Het was op een avond, kort na het eten. dat
Sientjë met eenig ontzag in haar stem aan
kondigde, conform de lessen, haar door Joep
gegeven: Jonkheer van Zuylen! -
Goed zoo, beste meid! prees Joep en als
maakte hij zijn entree in een overvolle feest
zaal, zoo zwierig trad hij binnen in onze ne
derige woonkamer, waar we juist de stoelen
voor de open terrasdeuren hadden geschoven
om van een rustigen zomeravond te gaan ge
nieten.
Hallo, Elientje! groette de aangekomene
mijn vrouw, en dan tot mij: Zoo, jonge
manwat zitten jullie hier knusjes! Zal ik
maar neervallen! hij sleepte een derden stoel
aan,
Hè ja, jongenwat bén je toch een
slecht gastheer! verweet Elientje me, maar
Joep wuifde nonchalant met z'n hand:
Welnee.... welnee, prettig juist. Een bewijs,
dat'ik hier thuis ben. Zoohij zuchtte be-
hagelijk. En raden jullie nü eens, wat ik
hier kom doen.... ja, raad maar, gerust!
drong hij aan.
Ik. dacht niet lang na,
Leenen! sprak ik prompt.
Joep keek me verwijtend aan. We zijn
tenslotte op de wereld om elkaar te helpen!
•meende hij duister.
Maar ieder op zijn beurt, vulde ik aan.
Precies! juichte Joep precies wat ik
wilde zeggen: ieder op z'n beurt. En.... wel,
ik ben geen ondankbare! .Vraag wie je wilt,
maar jonkheer Joep van Zuylen is géén on
dankbare, en daarom.
Daarom?
Daarom kom ik jullie inviteeren! vulde
hij aan. i
Inviteeren? riepen wij verbaasd.
Juist, precies! sprak Joep opgewekt, en
dan tot mijKomaan, brave werker, de
boog kan niet altijd gespannen zijn! Smijt
die vulpen van je neergerust, smijt 'm
neer, of nog betergooi 'm weg! Breek de
toetsen van je schrijfmachine, opdat de werk-
duivel je niet wéér in z'n klauwen krijgt
verscheur ieder snippertje papier, dat je in
huis hebt en ga mee met m ij naar Klei
dorp!
Een kopje viel rinkelend op den vloer.
Naar wat? Naar Kleidorp? informeerden
we ontsteld.
Kleidorp! beaamde Joep met een verza
ligden glimlach om z'n lippen hij het succes
van z'n openbaring.
Maar wat moeten we in vredesnaam in
Kleidorp doen? vroeg ik.
Niets! sprak Joep, op een wijze, als
schonk hij ons een kwart millioen ziedaar
het heele geheim van deze kleine escapade....
niéts!
Dusvacantie? begreep Elientje, en ik
voelde aan de intonatie van haar stem, dat ze
een gevaarlijke medeplichtige zou worden.
Noem het zoo! knikte Joep vacantie!
Waarom zou je géén vacantie nemen? wendde
hij zich tot mij je ziet er uit alsals
mijn zakdoek op Zaterdagavond, om zoo te
zeggen.
Ja, maarwierp ik aarzelend tegen.
M'n werk.
Wat werk?"Je werkt te hard, baasje, veel
te hard, dat is het 'm juist! vond Joep. Je
werkt als hout, dat nieuw is.je kraakt om
zoo te zeggen! Waar zijn je gezonde blossen,
die ik vroeger zoo graag zag op je rose wan
gen? Waar?....
Ja, maarbegon ik andermaal.
Feitelijk is het me ook al opgevallen, dat
je er den laatsten tijd echt moe uitziet! hielp
Elientje.
Meer dan moe! schetterde Joep afge
mat! Als dood in z'n stoel! Ik zal nog een siga
ret van je hemen, vrind!
Ja, maar
Dat is' dan afgesproken, vervolgde onze
toekomstige gastheer enne... ik inviteer
jullie om zoo te zeggen. Niéts te doen verder....
zarg voor alles! Morgenmiddag om twee uur
drie gaat de treinals ik er nog niet ben,
neem je maar vast de kaartjes: drie enkele
Kleidorp. Zoo, en laten we nu gaan bridgen!
Puffend en blazend, met veel geknars van
remmende wielen stond het lokaaltje voor het
miniatuur stationnetje van ons toekom
stige vacantie-oord Kleidorp. Natuurlijk was
Joep te laat geweést, had ik de kaartjes ge
nomen en betaald, waarover hij met geen
woord meer repte, en had hij ons den gehee
le lange reis verveeld met een langdradig
verhaal over het knusse zomerhuisje, dat hij
had gehuurd in Kleidorp.
Een zomerhuisjeweifelde Elientje
en ik voelde dat ze dacht aan onze eigen ge
rieflijke woning.
Een zomerhuisje! bevestigde Joep
een dot, een schat van een zomerhuisje! Of
hoe jullie die dingen noemen? Ergens dicht
verscholen achter het lommerrijk loover aan
een stillen straatweg. Denk je eens in,
jochie.de rust!! De rust van dat heerlijke
lieve kleine plaatsje! Zie je de zon over de
landerijen? Zié je de schaduw van de groote
beuk voor het huis? Zié je
We knikten vaag en ik meende dat zelfs
Elientjes enthousiasme ietwat werd getem
perd, toen we aan het vaal-schemerige sta
tionnetje uitstegen, waar alles van een troos-
telooze eenzaamheid getuigde. Dat we de ééni-
ge reizigers waren voor Kleidorp, behoeft
nauwelijks betoog.
Maar Joep liet zijn goede stemming niet
bederven, ondanks den regen die in venijnige
loodrechte straaltjes omlaag drupte.
Hij schoot den stationschef-kaartjesknipper
aan, die bij den uitgang op ons stond te wach
ten,
Zeg'es, vrindkunt u me misschien
ook zeggen, dat buitenhuisje vaneh
Dinges, hoe heet-ie. kom je weet weldat
leuke groene dingetje, groen met rood, kom
hoe héét dat nou toch ook weeriets van
hep, hep
De stationschef keek ons verwilderd aan.
Nooit van gehoord, bromde hij norsch
maar
Hij voleindigde den zin niet, daar Joep hem
eensklaps een vriendelijken opstopper had ge
geven.
Zég, da's waar.hoe heet dat moppie,
dat ze vroeger altijd door de radio speelden?
Och toe, je weet welze speelden 't haast
eiken dag om zoo te zeggen....
En opeens ging den stationschef een licht
op.
O, wacht'esU bedoelt Happy Days!
Precies, wat ik zeggen wou! meende Joep
opgelucht Happy Days!
Welhaïud en de man lachte bulde
rend ik dacht wérkelijk, dat u me voor den
mal hield! Juist, Happy Daysja, dan moet
u hier rechtuit, dan linksaf, daarna rechtsaf
een klein landweggetje in tot u wéér aan een
breeden straatweg komt, en dan ziet u 't van
zelf, als u dan de eerstvolgende
Juist knikte Joep tevreden een bagatel
dus, om zoo te zeggen. Wel, komaan! Aardige
naam voor een huisje, Happy Daysnou,
het zullen gelukkige dagen zijn, dat zullen
het, stationchef! en den verbijsterenden man
achterlatend stapte hij vóór ons het hek uit
en den straatweg op.
We wandelden door de dorpsstraat, ver
geefs zoekend naar een mogelijkheid om links
af te slaan, waarna op voorstel van Joep ten-
siotte maar réchtsaf werd geslagen, omdat je
nu eenmaal niet altijd rechtuit kon loopen,
volgens hem.
Maarweifelde Elientje ben je hier
dan nog nooit geweest? Je hèbt toch dat huis
je gehuurd? Dat weet je toch zéker, Joep?
Ja, viel ik haar bij, met een lichte drei
ging in m'n stem vertel 'es op! Want ik
heb weinig zin om weer in één van die onzin
nige avonturen van jou te worden gewikkeld,
en
Joep keek ons om beurten zacht verwijtend
aan.
Welk een miskenning! sprak hij dan.
Kijk, viel hij dan zichzelf in de rede hier
gaan we weer linksaf, zooals de man van de
Kleidorpsche express ons dat in luchtige, dui
delijke bewoordingen heeft uiteengezet. En
dan moet het daar zijn....
Het was er niét!
Dan zijn we verkeerd! ontdekte Joep op
timistisch, om meteen te vervolgen: enne
natuurlijk heb ik dat huisje gehuurd. Schrif
telijk kindertjes, alles schriftelijk! En als
we thuis zijn zal ik jullie dé bewijzen laten
zien, neen, neenik sta erop! Foei, chcht!
Welk een wantrouwen! Een schat van een
huisje, groen met rood, of rood met groen, of
een paar andere kleuren bij elkaar, begrijp
je? Duidelijk omschrevenneen, dat is in
orde. Maar.om het te vinden! glimlachte
hij dan, als we eensklaps voor een groote, dor
uitziende heidevlakte stonden.
Daar zal het wel niet zijn, peinsde ik.
Dan gaan we terug, vond Joep, als im
mer. ook nü niet uit het veld geslagen. Nadat
we op deze wijze meer dan een uur doelloos
hadden rondgezworven, hielp een minzaam
mensch ons tenslotte op den rechten weg en
na veel ontberingen het was in tusschen
bijna geheel donker geworden naderden we
het huisje „Happy Days", dat er het moét
gezegd worden werkelijk alleraardigst uit
zag. Frisch schemerde het rood door de hoo
rnen.
Elientje en ik keken elkaar veelbeteekenend
aan, en er lag een zekere vergevensgezindheid
in onze blikken bij de herinnering aan Joep's
langdradige opsommingen gedurende den
treinreis.
Het huisje was allerliefst! Vriendelijk was de
entree, vriendelijk waren ook het roode dak.
de groene met. rood afgebiesde deur en de
vensters met de kleine, grappige luikjes, die
wijd openstonden.
ik voeldehiér zou ik kunnen werken.
Tja, peinsde dan Joep voor de deur
staande, temidden van een chaos van kof
fers en valiezen nu heb ik
De sleutel? schrok Elientje.
Wat natuurlijk geen bezwaar is, geen be
letsel om zoo te zeggen, om tóch binnen te
komen! vervolgde Joep dan haastig.
Of anders een smid! weifelde Elientje
schuchter.
Welnee, deed Joep luchtig een peule
schilletje, zusjewe loopen even het huis
om en dan zal d'r wel een raam of zoo ergens
openstaan. In buitenhuizen staan altijd ra
men open, of andere dingenmaar in ieder
geval komen we naar binnen! stelde hij vast.
En gauw! vulde ik aan, trappelend met
een paar doorweekte voeten.
We liepen om het huis heen, èn
Nèt zooals ik zei, baasjede keuken
deur staat open! Een welkom als je 't zoo
noemen wilt, een attentie van den eigenaar.
Welnu, treedt binnen, enhè, hoau....
wat nu?
Het helsche lawaai, dat volgde werd veroor
zaakt door een grooten hond, die zich als een
schuldeischer aan Joep's linkerbroekspijp had
vastgeklemd, en voorloopig niet van plan
scheen, die los te laten.
Geef 'm een trap, vadertje! verzocht Joep
met een hulpeloos gezicht.
Ik keek naar de druipende boomtakken
in den tuin.
Toe, riep Elientje help hem tenmin
ste.
Als-le me géén vadertje wil noemen, zal
het me een waar genoegen zijn, vond ik min
zaam.
Kom, ouwe pennelikker, wees niet haat
dragend, en verlos me van dat monster!
smeekte Joep opnieuw.
De opdracht was niettemin gemakkelijker
uitgesproken dan gedaan, maar tenslotte ge
lukte het ons, het beest te overweldigen en
samen sloten we het in de schuur achter de
woning, waar het onmiddellijk een barbaarsch
gejank aanhief.
Sommige bewoners hebben de gewoonte,
hun honden te vergeten! legde Joep uit
maar niettemin zullen we ons door dit kleine
oponthoud niet laten ontmoedigen. Een baga
tel, om zoo te zeggen, vade
Ik trad op de schuur toe, gedecideerd.
Wat ga je doen! wilde Joep weten.
Den hond loslaten! dreigde ik en 'k
mag lijden, dat-ie een stuk uit je been bijt,
va-dèrtjel
Maar Elientje wist me met vrouwelijke tact
tot andere gedachten te brengen, en achter
elkaar traden we nu de keuken binnen, die er
werkelijk allergenoeglijkst uitzag.
Alsof-ie nog pas is gebruikt! sprak Elien
tje, en ik voelde weer de argwaan bij me op
komen.
Maar grooter nog werd deze, toen in de zit
kamer de tafel nog gedekt stond, en alles den
indruk wekte, alsof de bewoners eerst een
kwartier geleden eruit waren getrokken.
Ik krijg zoo'n ideeaarzelde dan .ook
Elientje dat er tóch iets niet in orde is. Je
weet toch wel zéker. Joep
Natuurlijk, natuurlijk! Dat zei ik je
toch al? Dat kleine schattige huisje met dat
roode dak, daar moesten we zijn, en.
Zoo? klonk dan een barsche stem ach
ter ons, en omziende keken we eensklaps in
den loop van een revolver. Maar de man, die
haar vasthield alleen, was al voldoende ge
weest om ons de stuipen op het lijf te jagen.
Kalm, kalm! suste Joep ons,geen re
den tot ongerustheid, als ik het zoo mag zeg
gen. Geen steek, begrijp je? Niets? Hiér....!
en hij diepte in z'n portefeuille, waaruit hij
een brief vischte.
Jawel, begon ae man daar zult u de
politie mee voor het lapje moeten houden,
maar
Wellaat ze komen! zei Joep. Laat
ze komen, want wat i k graag zou willen we
ten, is wat of u hier doet? Niet dat ik iets
tegen uw bezoek heb, sprak hij hoffelijk in
tegendeel zelfs, maar dan zou ik zeggen, laat
Elientje hier, dat is de vrouw van m'n vriend
als ik even mag toelichten, niet de mijne
helaas een kopje thee schenken. En in
dien tusschentijd.
Jawel, maaraarzelde de man nu en
ik constateerde voor de zooveelste maal, dat
het immer dè groote fout is van hen. die met
jonkheer Joep van Zuylen in aanraking ko
men, dat zeaaxzelen.
Het verslapt hun positie, want ook nü was
de revolver niet meer zoo vast op ons gericht
als in den aanvang. En in dien tusschentijd,
vervolgde Joep onverstoorbaar: zou ik
u den brief kunnen voorlezen, waarin de
eigenaar mij verklaart, dit vriendelijke, wèl-
verzorgde huisje te willen afstaan voor den
tijd van één maand, voor een kleineeh.„.
vergoeding, zoogezegd een gratificatie.
En het epistel openvouwend, las hijen
ik deel u mede, dat ik u het huisje gaarne
voor een maand zal afstaan, tegen den over
eengekomen prijs. Het is goed gemeubeld, en...
Ja, maarwierp de man tegen, en
er kwam een hopelooze uitdrukking in z'n
cogen, maar Elientje verzocht: Lees verder,
Joep!
Goed. goed, best! vond deze zooals je
zietalles is in orde., 't Is alleen maar,
dat deze meneerenfin! berustte hij dan,
waar was ik O, jagoed gemeubeld
en u zoudt het reeds onmiddellijk kunnen
betrekken, indien gewenscht. Het Ls zeer aar
dig gelegen aan den Rijksstraatweg, naast
Joep hield op, terwijl een rimpel zich tusschen
zijn wenkbrauwen grifde.
U zei naast! herhaalde de bezoeker, die
weer wat hoop scheen te krijgen.
Ja, inderdaad? stelde Joep dan vast
dat zei ik: naast! Enwat deksel, dat staat
er ook! Naast het landhuisje „Happy Days",
een aardig, frisch, groen met rood geschil
derd buitenhuisje
We keken elkaar aan.
Dat verklaart alles! sprak de man dan en
liet de revolver zakken.
Alles, inderdaad? stelde Joep vast als
ik het zoo zeggen mag.ülles!
En als drie betrapte schoolkinderen verlie
ten wij achter elkaar het vriendelijke huisje
Happy Days, om onze Intrek te nemen in de
woning ernaast, waar de tafel niét gedekt
stond, om de eenvoudige reden, dat er geen
wks, want het kleine onooglijke, drie-pootige
meubel in een hoek van de kamer, mocht op
deze benaming toch zéker geen aanspraak
maken; waar het duf rook, de gootsteen vol
vuil stond en waar maar twee bedden wa
ren, die Joep ons welwillend afstond, doch
waar we onmiddellijk besloten geen gebruik
van te maken, gezien de onmiskenbare wrak
ken en het veelvuldig gebruik van het bed
dengoed.
En waar er dien avond geen trein meer ging
om ons terug te voeren, logeerden we in de
Bonte Koe, om den volgenden ochtend per
allereerste gelegenheid te vertrekken naar be-
hagelijker oorden
