D
H.D..
VERTELLING
Tandheelkundig
GEHEEL GEBIT
DINSDAG 13 OCTOBER 1936
HAARDE M'S D A G B E A D
8
Zendingsfilm „Papoealand". i VOOR DEN
Om acht uur precies opent Ds. G. J. Waar
denburg den avond met een woord van wel
kom aan de aanwezigen, terwijl hij tevens
met enkele woorden de film en den spreker,
de zendeling de Neef, inleidt. „De film krijgt
een bijzonder actueel karakter', aldus Ds.
Waardenburg, „doordat de toelangstelling
van velen thans naar Nieuw-Guinea uit
gaat".
De heer de Neef gaat hier nog wat dieper
op In. „Langzaam schreidt de ontdekking
van dit uitgestrekte grondgebied, dat ruim
twintig maal zoo groot is als Nederland,
voort. Vliegtuigen werden uitgerust, om het
gebied in kaart te torengen. Belangrijke
grondstoffen, die van grooten invloed op de
wereldmarkt kunnen zijn, werden ontdekt".
Doch tevens vraagt spr. zich angstig af,
wat er van de bevolking zal worden, wan
neer de beschaving zich hier zal doen gevoe
len. Hoe zullen deze eenvoudige en uiterst
primitieve mensehen reageeren? Zullen zij
zich aanpassen, of zullen zij ten ondei-gaan?
Het zendingswerk heeft de stammen ge
deeltelijk voorbereid op de botsing, die onge
twijfeld volgen zal, wanneer primitieve na
tuur. en Westersche cultuur met elkaar in
aanraking komen. Voor de kuststreken is
spreker dan ook niet bevreesd, doch op de
stammen uit het binnenland, die nog maar
weinig met de blanken in aanraking zijn ge
weest, zal de cultiveering ongetwijfeld een
minder gunstige invloed uitoefenen.
De papoea is een geboren avonturier. Hij
heeft niet geleerd, de natuur aan zich te on
derwerpen. doch neemt gretig van de vele
rijkdommen welke de tropische natuur biedt,
zonder dat hij een strijd om het bestaan
hoeft te voeren. Ook mist hij de beschaving
en cultuur, waaruit b.v de geheel andere
Javaansche geesteshouding voortspruit. De
papoea is voor alles gevoelsmensch, impul
sief, uitbundig en excessief dn zijn gevoels
uitingen.
De film geeft ons een aardie beeld van dit
alles. Een film. welke ongetwijfeld ook goede
film-kwaliteiten vertoonde en de sfeer en
aparte schoonheid van het Indische land
schap soms fraai weergaf. Al was het van de
ons toebedeelde plaats moeilijk de film juist
en naar waarde te beoordeelen.
Het eerste deel brengt de reis naar Papoea-
land in beeld, en brengt ons in contact met
de bevolking. We zien de vaak kunstzinnig
versierde prauwen en paalwoningen, die be
wijzen, dat ook de artistieke ontwikkeling
van de papoea op een vrii hoog peil staat.
Het tweede deel toont ons den papoea in den
strijd om het bestaan, die zelden hard is. De
sagonalm. die het voornaamste voedsel levert
groeit overal in de bosschen. zonder dat de
inboorlingen er iets anders voor hoeven te
doen. dan den boom om te hakken en de
■kostbare kern er uit te halen. Hoe dit ge
schiedt. wordt door de film op fraaie wijze
getoond.
Na de pauze volgt het derde deel van de
film, waarin het eigenlijke zendingswerk in
beeld gebracht is. ,.De zending", aldus spr.,
die zelf vele jaren als zendeling op Nieuw-
Guinea werkzaam was. „beteekent voor dezp
menschen de verlossing van den angst en
vrees, waarin zij leven, bedreigt door de
vele demonen van hun godsdienst. Voor hén
is de kracht, die overa1 "en in alles aanwezig
Is. het hoogste goed. H^t centrum van die
kracht in het menscheliik lichaam, is het
hoofd. Vandaar, dat zii de hoofden van hun
verslagen vijanden „snellen", om daarmee
tevens de in dat hoofd opgehoopte kracht
meester te worden".
De film bracht de resultaten van het zen
dingswerk in beeld dnrh. zooals spreker tot.
slot van den avond zei: „Er moet nog veel
gedaan worden. Nog duizende hnnderiidui-
zendp menschen wachten op de komst, van
de zending, die niet alleen goddienst, doch
tevens beschaving zal brengen".
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIOCENTRALE OP WOENSDAG 14
OCTOBER 1936.
Programma I: Hilversum II (Huizen).
Programma II: Hilversum I.
Programma III: 8.05 Parijs Radio. Gymnas
tiekles: 8.20 idem. Gramofoonmuziek. 8.50 Di
versen. 11.20 Radio Danmark. Uurslag en klok
kenspel van den Raadhuistoren. A. Bendix'
ensemble uit Rest. Wivex. 12,20 Brussel
Vlaamsch. Gramofoonmuziek. 12,50 idem Het
omroeporkest o.l.v. Paul Douliez, 1,20 idem.
Gesproken dagblad v. d. N. I. R., 1.30 idem.
Dansmuziek o.l.v. Stan Brenders. 1,50 idem.
Gramofoonmuziek. 2.20 Diversen. 2,50 Parijs
Radio. Concert o.l.v. Henry Tomasi.
4.20 idem. Gramofoonmuziek. 5.20 Keulen.
Gramofoonmuziek. 6.20 Londen Regional.
BBC Schotsch orkest o.l.v. Ian Whyte. 7,20
Beromiinster. Zwitsersche muziek. 7.50 idem.
Vierde buitenlandsche uitzending: Engeland.
8.20 Brussel Fransch. Symphonieorkest o.l.v.
Frans André, werken van Beethoven. 9.20 idem
Het omroeporkest o.l.v. Paul Douliez. Werken
van Rossini. 9.50 Keulen. Populaire- en dans
muziek door het kleine omroeporkest ol.v. Leo
Eysoldt. 11.05 Weenen Alt-Wien.
Programma IV. 8.— Brussel Vlaamsch.
Gymnastiekles. 8.20 idem. Tijdsein. Gramo
foonmuziek. 8.30 idem. Kroniek van den dag.
8.40 idem. Gramofoonplaat. 8.45 idem. Gespro
ken dagblad van het N. I. R. 9.00 idem. Gramo
focnmuziek 9.30 Diversen. 10.30 Droitwich.
Korte Godsdienstoefening. 10.50 idem. Tijd
sein van Greenwich. Weerbericht. 11.05 idem.
Orgelconcert door Q. Maclean. 11,35»
Gramofoonmuziek. 11,50 Londen Regional.
Serge Krïsh met zijn orkest. 12,50 idem.
Yascha Krein met zijn Zigeuner Orkest. 1,35
idem. Orgelrecital door C. D. Cunningham. 2.20
idem. BBC Welsch orkest o.l.v. Mansel Thomas
3.20 Droitwich. Orkest der Foden's Fabrieken
o.l.v. Frea Mortimer. 3.50 idem. Pianorecital,
door Mollie Davie. 4.20 idem. Vesper in St.-
Paul's Cathedraal. 5.10 idem. Het John. Mac
Arthur Kwintet. 5.35 idem. BBC dansorkest.
o.l.v. Henry Hall. 6.20 Diversen. 7.00 Droit
wich. Falkman met zijn Apachen-orkest en
Ronald Hill. 7.50 idem. Van Philips met zijn
Twee orkesten. 8.20 Het BBC Symph. orkest,
bezoekt Hanley. 9.20 idem. Weer en nieuws
berichten. 9.40 idem. Voortzetting van het con
cert. 10.25 idem. Stepping Out; 25 minuten
cabaret. 10.50. Het Victor Olof Sextet. 11,35
idem. Bram Martin en zijn dansorkest. 11.50
idem. Dansmuziek gr. platen.
Programma V: 8.007.00 Diversen. 7.00
Eigen Gramofoonplatenconcert: Dansmuziek.
1. It don 't. mean a thing, Washboard
Rhythm Kings. 2.1 wished on the moon. Henry
Allan. 3. Puerto Nuevo, Canaro. 4. Nagasaki,
Nat. Gonella. 5. Someday Sweetheart, Joe
Venuti 6. Go into your dance, Harry Roy. 7.
Beale street blues, Joe Venuti. 8. Sentimental
Gentleman from Georgia Washboard Rhythm
King. 9. Blackpool Switchbach. Reg. Dixon.
10. Mammy, I'll sing about you. Harry Roy. 11.
Roll along prairie moon. Henry Allan, 12. Tiger
Rag, Nat. Gonella. 13. She's a Latin from
Manhattan, I-Tarry Roy. 14. Farewell blues,
Joe Venuti. 15. Milonga. Canaro. 16. About a
quarter to nine. Harry Roy. 17. After you 've
gone. Joe Venuti. 8.00—12.00 Diversen.
-POLITIERECHTER
Nog geen volleerde
paedagoog.
Een jongmensch, die de onderwijzersacte
had, maar die als zoo velen nog geen betrek
king had kunnen krijgen, moest zich verant
woorden voor het feit, dat hij een jongen een
schop had gegeven. Dat was niet in schooi
;ebeurd maar op straat bij de Velserpont. De
aanleiding tot die schopperij was geweest, dat
eenige jongens hem met afgevallen kastanjes
of soortgelijke projectielen hadden gegooid.
Of er eenig verband bestond tusschen die bal
dadigheid en het onderwijzerschap, weten we
niet. onmogelijk lijkt het niet, dat de onder
wijzer indertijd als kweekeling voor een klas
heeft gestaan en toen een of meer der ben
gels heeft moeten opleiden en onderrichten
in alle christelijke en maatschappelijke deug
den, zooals de wet dit wil. De jeugd schijnt
dat een kweekeling soms eenigszins kwalijk te
nemen en er zijn meer gevallen bekend, dat
zij op straat de kweekelingen tot mikpunt koos.
't Is anders niet goed verklaarbaar, waarom
juist deze onderwijzer moest gegooid worden
en niet een van de vele andere menschen, die
bij de pont waren.
Hoe het zij, de aangevallene nam er geen
genoegen mee, ging naar de jongens, die ach
ter een gebouwtje schuil gingen en gaf den
eersten den beste een schop. Het behoefde
eigenlijk geen betoog, dat deze jongen niet
gegooid had, een jongen die gepakt wordt-,
heeft nooit wat misdaan.
De schop was nog al goed aangekomen,
schoon er geen bepaald letsel is toegebracht
en de onderwijzer had goed gedaan te begin
nen met er zijn spijt over te betuigen, maar
hij nam een tamelijk onverschillige houding
aan en vertelde met een lach op het gezicht,
dat hij den jongen een schop had toegediend,
alsof het vanzelfsprekend was, dat men
iemand schopt, als men eenigen overlast
ondervindt. Den politierechter beviel die
houding dan ook allerminst en hij maakte de
opmerking, dat een onderwijzer dergelijke
opvattingen niet moet hebben, anders zou hij
er in de school ook maar op los slaan.
De verdachte vond het toen maar beter spijt
te betuigen, omdat hij begreep, dat de justitie
minder licht over de zaak dacht dan hij. De
officier was van meening. dat niet iedere ge
voelige terechtwijzing mishandeling genoemd
kan worden, doch dit schoppen valt er wel
onder, waarom hij f 10 boete eischte. De poli
tierechter wil, alvorens vonnis te wijzen een
inlichtingsrapport hebben, waarom hij de
zaak schorste.
Nog een opvoeder.
Nu was 't geen onderwijzer, maar een an
dere opvoeder, die zich voor mishandeling
moest verantwoorden: een vader had zijn
achttienjarige dochter met een hondenzweep
op 't gezicht en het bovenlijf geslagen. Dat
lijkt zoo op het eerste gezicht wel erg, maal
ais men den vader hoorde vertellen, zou het.
meisje het er naar gemaakt hebben, door
's avonds thuis te komen ais het haar beliefde
en toen het een keer twaalf uur was gewor
den en vader zijn bed uit moest om de doch
ter binnen te laten, had ze lachend gezegd:
,,'t Is een beetje laat hè?"
Misschien was dat nu wel niet uittartend
bedoeld een mensch weet op een kritiek
oogenbük niet altijd den juisten toon te vin
den maar de vader zag er na de vele repri
mandes, die het meisje ai gehad had, een be
spotting in en aangezien hij ook niet goed
gezond was. werd hij woedend. Ongelukkig
lag er een hondenzweep in de vestibule en
daarmee begon hij op het meisje in te slaan
en hoe langer hij sloeg, hoe woedender hij
werd. De menschen zouden zeggen: „Hij was
over zijn zenuwen heen". Gelukkig kwamen
huisgenoot-en het kind ontzetten, dat spoedig
daarop bii haar zuster is gaan wonen.
De officier en de politierechter waren er
weinig mee ingenomen, dat het meisje eenige
dagen na het gebeurde haar vader was komen
aanklagen, want de schuld ligt niet alleen bi]
den vader, al is het afranselen niet goed te
praten: een opvoeder moet over andere mid
delen beschikken. Aan den anderen kant ech
ter had het meisje zich naar de huisorde te
schikken.
De rechter had deze zaak liever niet aan
gebracht gezien, maar was met den officier
van oordeel, dat hier strafbare mishandeling
was gepleegd, waarvoor f 10 boete werd opge
legd, conform den eisch.
Mond houden.
Toen de heer Bus, controleur bij de arbeids
inspectie, met twee veldwachters, die hem
^Jecovitol levertraan weten
schappelijk de beste lever-
traan voor U en Uw kind.
Verkrijgbaar bij apothekers
eri drogisten óf 0.75 p.fjacon
(Adv. Ingez. Med.)
geroepen hadden, een fabriek te Halfweg
was binnengegaan, omdat daar vermoedelijk
te laat gewerkt werd, had hun verschijning
op den directeur dier onderneming de uit
werking van een roode lap op een stier, want
die directeur ziet niet graag gemeenteamb
tenaren en al behoort de controleur daar
niet toe, hij was bij de politie en 't muist,
wat van katten komt.
Nu werd in die fabriek op dat moment over
tijd gewerkt en dat wilde de inspectie con
troleeren, waarom naar de arbeidslijst ge
vraagd werd.
„Daar hangt dat ding" zei de directeur
met een armzwaai en hij begreep, dat de
zaak niet in orde was, ofschoon hij, zoo hij
beweerde, overwerkvergunning had aange
vraagd en gemeend had, dat er wel mocht
worden gewerkt.
Maar toen de controleur de lijst had en de
namen van werklieden ging vragen sprong
de dirqpteur er tusschen, verbood zijn perso
neel hun namen op te geven en zei, dat de
mannen eerst moesten vragen, wat er zou ge
beuren, als ze het niet deden. De mannen
deden dat en zagen al gauw wat er gebeurde:
ze werden door de politie meegenomen en
de directeur werd de zaal uitgezet.
Eigenlijk was 't hiermee afgeloopen ge
weest, behoudens dan de bekeuringen voor de
arbeidswet, als de directeur later niet op
hooge beenen naar 't gemeentehuis was ge-
loopen om te klagen en te kennen had ge
geven aan den officier van justitie te zullen
schrijven, 't Ging er eigenlijk om, dat hij
meende, dat de controleur niet het recht had
om de namen van het personeel te vragen.
Maar nu hij dat onderwerp aansneed,
kwam er ook een proces-verbaal voor ambts
belemmering en dat was dan: het aan het
personeel verbieden den naam op te geven.
De officier vond dit geval zoo ernstig, dat
hij 14 dagen gevangenisstraf eischte, waarop
de verdediger Mr. F. v. d. Goot zei daar zoo
van te schrikken, dat hij eerst een juridische
kwestie zou behandelen om bij te komen.
Mr. v. d. Goot dan betoogde, dat hier geen
ambtsbelemmering was geweest, Wat had'de
controleur willen doen? Den naam vragen.
Was hij daarin belemmerd? Geenszins. Ja,
als de directeur den controleur de keel had
dichtgeknepen of een hand voor den mond
gehouden, waardoor deze niet kon spreken,
dan was hij in de voorgenomen handeling-
belemmerd. maar nu niet.
De verdediger vroeg vrijspraak of ontslag
van rechtsvervolging.
De politierechter zwichtte niet voor het
betoog, maar zei, dat niet het spreken de
handeling was, die belemmerd was gewor
den, maar het controleeren van het naleven
der voorschriften en daarvoor kwam de con
troleur.
De politierechter wilde echter geen gevan
genisstraf opleggen, doch vond f 25 boete
voldoende.
NEDERLANDSCHE BEWEGING VOOR
EENHEID DOOR PrUOCRATIE.
Bovengenoemde vereen:::..:.:, houdt op 15
October des avonds 8.15 uur een propaganda-
vergadering in het Gebouw van den Neder-
landschen Protestantenbond aan de Jacob-
straat. Als sprekers zullen optreden Dr. H.
Faber, algemeen voorzitter der vereeniging
en Dr. H. Brugmans.
De heer L. de Visser spreekt in
de Concertzaal.
Openbare vergadering van de Commu
nistische Partij.
Dichter en schilder.
door J. P. BALJé
Gaston Printemps was artist. Men kon het
zien aan den flambard met breeden rand,
dien hij droeg, aan de zwarte flodderdas, aan
zijn lange haren en zwierigen baard. En als
iemand het daaraan nog niet gezien had, kon
hij het afleiden uit het feit, dat zijn jasje
aan de mouwen erg gerafeld was, en dat de
hakken van zijn schoenen bijzonder scheef
waren geloopen.
Zijn hospita in het Quartier Latin wist bo
vendien, dat hij artist was, daar hij meestal
vier of vijf termijnen kamerhuur achterstal
lig bleef.
Gaston Printemps maakte verzen eigen
lijk moest ik schrijven vaerzen en het
waren schoone, roerende verzen, meest son
netten. Het waren gedichten, waarin hij zijn
heele hart legde, waarin hij de natuur bezong,
de maan en de sterren het lachende licht in
jongemeisjesoogen. Hij had het bijvoorbeeld
over nimf ranke bootjes, die deinend zoet-
klotsende golfjes doorkliefdenEnfin, U
weet het wel.
Telkens, wanneer hij iets nieuws gewrocht
had, zond hij het aan de beste literaire tijd
schriften. Hij sloot altijd een postzegel in, en
ontving van die tijdschriften zeer waardee-
rende epistels, waarin men hem mededeelde,
dat men zijn werk met de meeste aandacht
en belangstelling had gelezen, maar dat
plaatsgebrek de uitgevers tot hun diepe spijt
noodzaakte, hem zijn gedichten te retournee-
ren.
Tóch en dat vormde het gloriepunt van
Gaston Printemps' carrière tóch waren er
ook door een ondernemend uitgever met een
gevoelig hart en een optimistische beurs een
tweetal zijner bundels gedrukt, waartoe ech-
Instituut
RIJKSSTRAATWEG
HAARLEM-N. TELEF
16
6 7 2 6
,.anaf l met garantie, pijn-
vanar J JO. lnos trekken inbegr
BESLIST PIJNLOOZE BEHANDELING
Spreekuren alle werkdagen
van 9—12 en 1—4 uur. Zaterd. 9—12 uur
Avondspreekuren
Dinsdag, Woensd. en Donderd. v. 7—9 u.
(Adv. Ingez. Med.)
De ai'deeling Haarlem van de Communisti
sche Partij Nederland heeft gisteravond in de
groote zaal van het Gem. Concertgebouw een
openbare vergadering gehouden, waar als
spreker optrad de heer Louis de Visser, lid
van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.
De voorzitter van de vergadering, de heer
D. Noordewier, sprak een openingswoord,
waarin hij den ernst van den huidigen toe
stand schilderde. Oorlog en fascisme dreigen
en in ons land worden voor de arbeidersklas
se steeds grootere verslechteringen ingevoerd.
Daarom is het noodzakelijk, dat wij tegen de
maatregelen van de regeering protesteeren,
aldus spr.
Nadat men gezamenlijk de Internationale
had gezongen en de muziekvereeniging „Voor
waarts" eenige nummers ten gehoore had ge
bracht, droeg de heer Jan Lemaire eenige ge
dichten voor.
Het woord was thans aan den heer De Vis
ser. Spr. herdenkt eerst den plotseling over
leden Belgischen communistenleider Jacque-
motte.
Het vierde jaar van de regeering-Colijn is
ingegaan, aldus de heer De Visser. In de
laatste Troonrede is het program voor dit
vierde regeerlngsjaar ontwikkeld. Indien het
Nederlandsche volk zijn geestkracht heeft be
houden, zooals dit staatsstuk zegt, is dat niet
dank zij, maar ondanks de regeering-Colijn,
zoo riep de spreker uit. In het bedrijfsleven
zullen onnoodig knellende banden verwijderd
worden, zoo staat in de Troonrede. Dat wil
zeggen, dat de resten van de sociale zorg
weggenomen zullen worden. De bestrijding
van de werkloosheid en haar gevolgen heeft
de volle aandacht van de regeering, maar dat
neemt niet weg, dat een belangrijke steun
verlaging reeds bij het opstellen van de Troon
rede in voorbereiding was. Een groote hoe
veelheid maatschappelijk werk, dat uitgevoerd
kon worden, heeft de regeering tegengehou
den. Met de S. D. A. P. zijn wij van meening
dat er nog heel wat werk in ons land ver
richt kan worden, aldus spr. Geld hiervoor
kan verkregen worden door een heffing in
eens op de groote inkomens en kapitalen.
De betrekkingen met de vreemde mogend
heden zijn van vriendschappelijken aard, zegt
de Troonrede. Maar de Sovjet-Unie is door
onze regeering nog steeds niet erkend, hoewel
de Nederlandsche handel hiervan groote voor-
deelen zou kunnen hebben. In dit verband
wijdde de spreker uit over den Spaanschen
burgeroorlog en over de levering van wape
nen door bepaalde landen aan de rebellen.
De regeering heeft aangekondigd, dat de
wet op de collectieve arbeidsovereenkomsten
herzien zal worden. Hierin zag spr. een nieu
we bedreiging van de weinige rechten, die de
arbeidersklasse nog bezit. Vele gevaren drei
gen er, aldus de heer De Visser, maar wij
kunnen deze overwinnen, wanneer de com
munistische partij machtig en sterk is.
Na de pauze declameerde eerst wederom
Jan Lemaire, waarna de heer De Visser zijn
rede vervolgde.
Dit tweede gedeelte van zijn toespraak ving
spr. aan met te constateeren, dat de politiek
van het kabinet-Colijn ons land niets dan
ellende heeft gebracht, Wat de arbeidersklas
se in 80 jaar aan sociale en politieke rech
ten heeft verworven, staat thans op het spel.
Aan alle kanten worden deze rechten reeds
aangetast. In een eenheidsfront moeten de
moderne arbeiders tegen deze inbreuk strij
den. Spr. weerlegde de bewering, dat het
communisme niet democratisch is. Slechts
het communisme brengt de ware democratie,
de heerschappij van het volk.
De regeering-Colijn moet vervangen wor
den door een regeering, die de nooden van
alle lagen van het volk begrijpt.
Ten aanzien van de devaluatie verklaarde
spr., dat de communisten zich steeds tegen
deze waardevermindering van het geld heb
ben gekeerd. Geen deflatie en geen devaluatie
kan den toestand verbeteren, dat kan alleen
de sociale opbouw volgens de methode van
het plan van den arbeid.
Devaluatie beteekent nieuwe armoede en
nieuwe ellende, aldus de heer De Visser. De
communisten hebben verhooging van loonen
en steun geëischt, al naar gelang de gulden
daalde, verder inventarisatie van het bezit
van het groote kapitaal en een heffing op de
de^aluatiewinsten. De regeering heeft dit ech
ter niet gewild.
Verhooging van het levenspeil der werkers
kan alleen verkregen worden door een een
heidsfront dezer werkers, De communistische
partij heeft aan verschillende partij én de vor
ming van een volksfront voorgesteld, zonder
resultaat evenwel.
Het communisme vecht voor de. werkenden
en de werkloozen, voor den kleinen midden
stand, de boeren en de ambtenaren. Laten zij
ter het feit, dat een groote rijwielzaak door
een advertentie op de achterpagina de druk
kosten ruimschoots betaald had, niet weinig
had bijgedragen. GasVon vond die Tour de
France-annonce wel niet erg prettig, maar
hij troostte zich met het idee, dat het op de
achterpagina in ieder geval niet zoo erg op
viel.
Gaston Printemps was dus, het blijkt over
duidelijk uit het voorgaande, een pur sang-
artist. Kunstenaar in merg en been. En daar
om voelde hij zich gelukkig.
Er was maar één schaduw, die over zijn ge
luk hing. Hij had een naamgenoot, die zich
evenals hij artist noemde: Frangois Prin
temps.
Francois Printemps dan, verbeeldde zich,
schilder te zijn. In Gaston's oogen was hij een
klodderaard die de kunst door minderwaardi
ge praktijken in discrediet bracht. Want
Francois Printemps schilderde ook reclame
platen! Hij schilderde affiches voor groote
theaters, reclameplaten voor bekende zeep-
soorten, voor een cigarettenmerk, een ten
toonstelling, een boksmatch! Dat op zichzelf
was al erg! Maar misschien zou Gaston er
slechts minachtend het hoofd om geschud
en er verder niet aan gedacht hebben, wan
neer hij niet precies denzelfden naam had ge
had als hij. Dat immers was de grootste mis
daad,
Want, nietwaar, wanneer Gaston Printemps
zich ergens vertoonde en zijn naam noemde,
dan vroeg men onmiddellijk:
„O, maar dan is u natuurlijk die beroemde
schilder, die zulke fraaie affiches weet te ver
vaardigen?"
En men keek dan naar zijn haren en zijn
flambard.
Aanvankelijk snoof Gaston Printemps dan
eens minachtend, en vergenoegde zich er mee
dit nadrukkelijk te ontkennen. Maar toen hij
zich tenslotte nergens meer vertoonen kon,
zonder dat men hem vroeg „of hij nu werke
lijk die beroemde schilder was", terwijl nooit
iemand over zijn zielvolle gedichten sprak,
groeide zijn haat tegen den liederlijken kunst
bederver. en vaak gebeurde het, dat hij zon
der te antwoorden, maar brieschend van woe
de, wegliep. Hem, Gaston Printemps,
groot dichter, durfde men vragen, of hij
i;ni:iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iu
die afschuwelijke reclameplaten van transpi-
reerende boksers, blozende babies, rookende
lanterfanters, schilderde! Het vervolgde hem.
tot het een obcessie werd en hij zich nergens
meer durfde vertoonen dan in het kleine eet
huisje op Montmartre, waar hij gewoonlijk
zijn schamel middagmaal met een half
fleschje rooden wijn nuttigde.
Toen gebeurde het, dat een uitgever drie
zijner sonnetten publiceerde, en wat meer
was, hem er een werkelijk uitstekend hono
rarium voor toekende, wat in den laatsten
tijd niet meer gebeurd was. Want óók de uit
gevers hadden, terecht of ten onrechte, de
malaise met beide handen aangegrepen om
de honoraria te drukken.
Dat buitenkansje nu was Gaston Printemps
om twee redenen zeer welkom. Ten eerste
kon hij nu Parijs ontvluchten, en ten tweede
kon hij aan zijn lang gekoesterden harte-
wensch voldoen, om zich eenige weken in
een klein, landelijk plaatsje terug te trekken,
teneinde zijn meesterwerk, waarvoor de in
spiratie reeds lang in hem „woelde" te maken.
De trein bracht hem naar een klein dorpje
in Bretagne. Hij stapte af in een onooglijk,
landelijk herbergje. Men legde hem het ho-
telregister voor en hij teekende. De herber
gier, een gemoedelijk man. keek hem ver
wonderd aan.
„Printemps?" vroeg hij verrast, „maar dan
is u misschien.
Groote aderen zwollen op Printemps' voor
hoofd, woedend smeet hij zijn pen neer.
„Nee", kreet hij. „Zwijg! Waag het niet, mij
als dien knoeier te identificeeren!"
En heelemaal uit z'n humeur snelde hij den
verbluften herbergier voorbij en liet zich door
een slaperigen kamerknecht zijn kamer wij
zen,
Een oogenblik nog keek de arme man ver
bouwereerd rond. Toen liep hij naar zijn
slecht voorzien leestafeltje en griste een bun
deltje verzen: „Maanlicht" van Gaston Prin
temps weg, dat eens een ander reiziger had
achtergelaten
Want daar had de nieuwe gast blijkbaar
een ernstige grief tegen, en je moet je gasten
nooit onnoodig ergeren....
De verloren romantiek.
Iedere zijde heeft een keerzijde. Ziedaar
een waarheid, die gij al lang wist. Maar
wist gij ook dat de keerzijde van den moder
nen, zelfstandigen, onafhankelijkheidszin van
de werkende vrouw is, dat haar hart hongert
naar een beetje romantiek? Velen willen het
niet weten, anderen steken er den draak mee
en weer anderen ontkennen ten sterkste, ooit
ook maar zooiets als een bevlieging gehad te
hebben voor de romantiek, die immers voor
ouderwetsch en uit den tijd verklaard is!
Er komt in ieder vrouwenleven een oogen
blik, dat zij den man, aan wien zij haar hart
verloren heeft, het woord zal gaan zeggen, dat
haar tot de gelukkigste aller stervelingen gaat
maken en dan dan opeens wordt zij zich
akelig bewust van haar hunkerend verlangen
naar.romantiek: romantiek van het goede
ouderwetsche soort; romantiek die een man
van die heerlijke, overdreven onwaarschijn
lijkheden laat zeggen, die je tot in je grijzen
ouderdom nimmer vergeet, die je niet verge
ten kunt, omdat zij behooren tot datgene,
waar een vrouw niettegenstaande alle flink-
heidsvertoon toch niet buiten kan.
Wij leven in de eeuw der overdrijving en
toen het opgroeiend geslacht het er een
maal over eens was, dat het „van dien onzin"
niets meer moest hebben, toen gooiden ze eens
en vooral (tenminste dat dachten zij) alles
overboord, wat ook maar in de verste verte
naar romantiek zweemde.
Geëngageerde paren gaan als „vrienden"
met elkaar om; onverschilligheid echte of
voorgewende in alle gevoelszaken is een
eerste vereischte heden ten dage.
Ook geldt het niet meer voor „bon ton" om
tegenover elkaar te laten blijken, dat men
niet onverschillig is.
De eeuw van de overdrijving begon af te
schaffen en hollende ging het door: dit niet
meer en dat niet meer en dit was ouderwet
sche sentimentaliteit en van dat moesten ze
tegenwoordig gelukkig niets meer hebben enz.
enz. tot onlangs een pas geëngageerd meisje
tot een uitbarsting kwam.
Dit was ongeveer wat zij zeide:
Ik kan niet uitstaan dat John en ik zoo
half en half per ongeluk geëngageerd zijn ge
raakt en dat hij het altijd zoo druk heeft over
onze „kameraadschappelijke" verhouding. Ik
kan het niet uitstaan dat hij een receptie, een
engagementsring, bloemen en cadeaux „onzin"
vindt en dat hij er niet aan denkt om visites
met me te gaan maken. Hij zal me wel vree-
selijk ouderwetsch vinden maar o, ik ver
lang er zoo naar, net zoo te trouwen als Moe
der getróuwd is, in een bruidsjapon met een
langen sleep, met een hartroerende toespraak
van den dominee, met al m'n familie om me
heen en met alles wat bij een ouderwetsche
bruiloft behoort!
Ik kan het niet uitstaan dat ik op den mooi-
sten dag van m'n leven net moet doen of het
me allemaal niet schelen kan en alsof ik het
sportief vind om effentjes" met z'n beidjes en
de getuigen alleen naar het stadhuis te gaan.
Ik wil het net hebben, zooals het'
vroeger was
Wij hebben er niet veel aan toe te voegen,
hoogstens de verzuchting „gelukkig"! Het
schijnt dat we op den goeden weg zijn en dat
de eeuw van de overdrijving plaats gaat ma
ken voor het gezonde verstand.
AMY GROSKAMP—TEN HAVE
allen medewerken in dezen strijd, zoo riep
spr. tenslotte uit.
De vergadering besloot nog een telegram te
zenden aan minister Slingenberg met het ver
zoek de nieuwe regeling betreffende den
huurbijslag niet door te' voeren.
„NIEUW LEVEN" OPENT I1ET SEIZOEN.
Met „De Geest van de Olmenhoeve".
De Geheelonthouders-Tooneelvereeniging
„Nieuw Leven" zal op Donderdag 29 October
a.s. haar jubileum-seizoen (30-jarig bestaan)
openen met een opvoering van „De Geest
van de Olmenhoeve", een spel van het land.
in drie bedrijven van de hand van onzen
plaatsgenoot den heer Joh. N. Tromp en een
uitgave van het bekende tooneelfonds „Kin-
heim".
„Nieuw Leven" zal van dit stuk voor het
Noorden des lands de première brengen. In
het Zuiden werd „De Geest van de Olmen
hoeve" reeds vele malen met succes voor het
voetlicht gebracht. Eenige vereenigingen
kwamen er mee op een tooneelwedstrijd uit
en verwierven den prijs voor gekozen stuk en
personeele prijzen voor de sterke rollen, die
in dit spel van het land voorkomen.
In „De Geest van de Olmenhoeve" zullen
optreden de dames Schelvis—Jansen, Braas
Van Helden, VlottesVan Diermen, Evering—
v. d. Kolk en F. de Dood en de heeren L.
Pesch. K. Groot, J. Vlottes, K. Jurriens, G.
Smit en J. S. Schelvis.
De heer G. Berghuis voert de regie.
Het staat nu reeds vast, dat de zaal van het
Kennemer Theater geheel bezet zal zijn, want
het tooneelfonds van „Nieuw Leven" heeft ook
in de afgeloopen zomermaanden weer een
belangrijke uitbreiding ondergaan. Nieuwe
led'en, die zich thans nog willen doen in
schrijven zullen dan ook moeten contri-
bueeren van de maand Juni af.. Voor de
leden van deze tooneelvereeniging, die zich
zoo voor de stichting van het tooneelfonds
hebben ingespannen, moet het een voldoe
ning zijn, dat zij hun arbeid met zoo'n groot
succes bekroond mogen zien.
Zooals gewoonlijk zal na de voorstelling
van Donderdag 29 October gelegenheid voor
het maken van een dansje worden geboden.
AANVRAGEN VAN BIJZONDERE SCHOLEN
Het bestuur van de St. Antoniusschool vraagt
f 350 als tegemoetkoming in de kosten van
het aanbrengen van een nieuwen vloer in het
gymnastieklokaal van de school aan den Zijl
singel. B. en W. stellen voor f 300 te geven.
B. en W. stellen voor f 567.80 beschikbaar
te stellen voor het aanschaffen van leermid
delen ten behoeve van de school voor gewoon
1. o. aan de Rozenhagenstraat van de vereeni
ging „Groen van Prinsterer".
JOSEPHINE BUTLER VEREENIGING
Ds A, R. de Jong zal on Donderdag 22 Octo
ber in het gebouw „De Nijverheid", Jansstraat
85, voor de Josephine Butler Vereeniging' een
openbare voordracht houden over het onder
werp „Modern huwelijk; wording of verwor
ding?"
