'nK°F\Plnf"»
Het Haarlemsch Ziekenfonds.
H.D. VERTELLING
GELD EN LIEFDE
MAANDAG 26 OCTOBER 1936
HAASLE M'S DAGBEAD
11
Opening van het nieuwe gebouw.
Het bestuur van het Haarlemsch Ziekenfonds, eenige medewerkers en de
architect bij de ingebruikneming van het nieuwe gebouw.
Zooals wij reeds meldden had Zaterdag
middag de opening plaats van het nieuwe
gebouw van Het Haarlemsch Ziekenfonds in
de Jansstraat.
Tal van genoodigden, doctoren, afgevaar
digden van zusterorganisaties en andere be
langstellenden wdren daarbij aanwezig in
het groote administratielokaal, dat door het
groot aantal van verschillende zijden inge
komen bloemstukken een fleurig aanzien
had.
Nadat arts J. W. Lindenbergh, voor
zitter van het bestuur van het Ziekenfonds
zijn reeds Zaterdag door ons vermelde ope
ningsrede had uitgesproken, was het woord
aan den heer W. B. Smit, arts, directeur
van den Haarlemschen Geneeskundigen en
Gezondheidsdienst.
Rede dokter Smit.
Het is met groot genoegen, aldus begon
spr., dat ik voldoe aan de opdracht van het
gemeentebestuur van Haarlem om als zijn
vertegenwoordiger deze opening van het
nieuwe gebouw bij te wonen.
De belangstelling, die het gemeentebestuur
voor het ziekenfondswezen heeft is in den
laatsten tijd gegroeid en is nog steeds
groeiende. Dat is begrijpelijk. Niet alleen, dat
de werkingssfeer van de ziekenfondsen zich
In den loop der jaren heeft uitgebreid, de
omvang van het daarbij betrokken gedeelte
der bevolking is van dien aard geworden, dat
hier gesproken kan worden van een sociaal
belang van zoodanïgen algemeenen aard, dat
de gemeentelijke overheid voor wie de zorg
voor de openbare gezondheid een voorname
taak beteekent. daar tegenover niet onver
schillig mag en kan blijven.
Gaarne worde dan ook hier erkend, dat de
ziekenfondsen een sociale taak vervullen en,
althans zeker wat Haarlem betreft, uitste
kend vervullen. Die erkenning is overigens
niet nieuw.
Ik moge hier herinneren aan het feit, dat
het thans 10 jaar geleden is. dat de gemeen
teraad van Haarlem besloot tot het instellen
van een ziekenhuisverzekering of liever een
verzekering, die de verzekerden zou vrijwaren
voor verhaal van kosten bij opneming in een
ziekenhuis.
Reeds toen was de opvatting van de ge
meente over de taak en de beteekenis van
de ziekenfondsen van dien aard, dat de deel
neming aan de verzekering afhankelijk werd
gesteld van het lidmaatschap van een zie
kenfonds. Van dien tijd dateert ook het
rechtstreeksche contact van de gemeente
met de ziekenfondsen.
Hoewel mijn persoonlijke ervaring daarvan
slechts over de laatste twee jaren loopt, mag
ik toch wel verklaren dat dit contact over
het algemeen zeer prettig en gezien de re
sultaten ook zeer vruchtbaar is geweest.
Het is natuurlijk bij het verschil van be
langen en van opvattingen, dat niet over alle
onderdeelen volkomen overeenstemming
werd bereikt, maar in al dien tijd zijn mee-
ningsverschillen van overwegenden aard, het
moge met voldoening worden gezegd, niet
voorgekomen, al moest daarvoor, zoowel van
de eene als van de andere zijde de noodige
soepelheid worden betoond.
Behalve door de ziekenhuisverzekering, die,
ik mag dit hier wel eens zeggen, een waarde
vol bezit is van groot belang voor een groote
groep der bevolking, voor de ziekenfondsen
en voor de gemeente, hebben wij den laatsten
tijd de z.g. crisisregeling gekregen.
Hoewel we hopen, dat deze instelling van
zeer tijdelijken aard zal zijn en hoewel er de
zeer ongunstige algemeene toestand aan ten
grondslag ligt, geeft het tocheen voorbeeld,
hoe door goede samenwerking van de ge
meente en de ziekenfondsen voor velen het
algemeen gewaardeerd lidmaatschap kon
worden behouden.
Als de teekenen niet bedriegen is het con
tact van de gemeente met de ziekenfondsen
daarmede voor de toekomst nog niet afge-
loopen.
Ik mocht met de fondsen reeds een zeer
voorloopige bespreking hebben over de ge
dachte om het werk der kruis- en andere
vereenigingen, die zich bezig houden met de
huisverpleging, in de werkingssfeer der zie
kenfondsen te betrekken.
Spr. eindigde met namens het gemeentebe
stuur het Haarlemsch Ziekenfonds hartelijk
geluk te wenschen met het nieuwe uitstekend
ingerichte gebouw.
Hierna sprak dr. L. C. Kersbergen na
mens het Hoofdbestuur der Mij. tot Bevorde
ring der Geneeskunst Spr. noemde Het Haarl.
Ziekenfonds een krachtig Maatschappijfonds,
dat onder leiding eerst van dokter M. Mauritz
en thans van dokter Lindenbergh, die in de
voetsporen van zijn voorganger getreden is,
voortdurend is uitgebreid en dat er steeds in
slaagde, op aangename wijze met de andere
fondsen samen te werken, waardoor in 1933
een dreigend conflict kon bezworen worden.
Het bestuur heeft zich steeds op een hoog
standpunt geplaatst.
De heer van Itallie uitte gelukwenschen
namens het Hoofdbestuur der Mij. tot Bevor
dering der Pharmacie en herinnerde er aan,
dat te Haarlem vroeger veel verspreide zieken
fondsen waren.... en er ook veel onderlinge
naijver was, Eenige apothekers hebben er toen
hun schouders onder gezet om verbetering te
krijgen. Er moet een goede samenwerking be
staan tusschen geneesheeren, verzekerden en
apothekers.
De heer D.Bruin bracht de gelukwenschen
over van ..Ziekenzorg"; de heer W. A. M.
Korink. directeur van het Rotterdamsch Zie
kenfonds, prees het Haarlemsch Ziekenfonds
omdat het altijd een eens gegeven woord is
nagekomen. De samenwerking tusschen de
Ziekenfondsen te Haarlem is zóó, als men die
overal zou wenschen.
Namens de personeelsvereeniging sprak de
heer M. Kramerj vertegenwoordiger, dankend
voor de aangename samenwerking tusschen
bestuur en kantoorpersoneel; dr. Chr. Eg-
g i n k bracht namens de Huisartsencommissie
vooral hulde aan de administratie, die haar
taak op voorbeeldige wijze opvat; in 't bijzon
der prees dr. Eggink den arbeid van den ad
ministrateur, den heer A. H. Beenhakker.
De architect, de heer J. J. van Noppen,
paarde aan zijn gelukwenschen woorden van
dank aan bestuur en administratie voor de
prettige samenwerking en betrok in dien dank
ook' den aannemer, den heer Jac. Klerk en de
arbeiders; de heer P. Koopman was de
tolk der verzekerden; de heer I. Koster,
voorzitter der Haarl. Apothekersvereeniging,
bracht hulde aan de goede leiding van den
voorzitter; namens de Jansstraatvereeniging
wenschte de heer F. D u ij n het bestuur ge
luk. De rij van sprekers werd gesloten door
den heer Jac. Klerk, die als aannemer
woorden van dank sprak tot het bestuur en
den heer Van Noppen, die steeds streng maar
rechtvaardig was.
Nadat dokter Lindenbergh zijn erkentelijk
heid voor het gesprokene had betuigd, bezich
tigden de aanwezigen het gebouw.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP DINSDAG
27 OCTOBER 1936.
Progr. I. Hilversum H.
Progr. H Hilversum I.
Progr. IH 8.0:5 Parijs Radio Gymnastiek.
8.20 idem Gramofoonmuziek. 9.05 Keulen
Tijdsein. Nieuwsberichten. Waterstandberich-
ten. 9,20 idem Programma van Hamburg,
9.50 idem Kindergarten. 11.20 Concert. Ver
zoekprogramma. 12.20 Brussel Vlaamsch Gra
mofoonmuziek. 12.50 idem Het omroeporkest
o.l.v. Paul Gason. 1.20 idem Gsproken dag
blad van het N.I.R. 1.30 idem Populair con
cert o.l.v. Karei Walpot. 5.10 idem Gramo
foonmuziek.. 2.25 Diversen. 2.55 Parijs Radio
Gramofoonmuziek. 3.50 Keulen Egbert Grape
piano: Sonate in D. gr. t. op. 53 van Schubert
4.20 Parijs Radio Gramofoonmuziek.. 5.20
(Adv. Ingez. Med.)
Brussel Vlaamsch Populair concert o.l.v. Karei
Walpot. 6.05 idem Kinderuurtje. 6.50 idem
Gramofoonmuziek. 7.Beromünster Volks
muziekprogramma. 7.30 Berlijn. Marschen ge
speeld d. h. muziekcorps van de Waehtruppe
Berlin. 8.20 Londen Regional. Het Café Colette
orkest o.l.v. Walford Hyden. 9.05 Diversen.
9.50 Leipzig Avondconcert. 11.20 Weenen Dans
muziek o.l.v. Franz Zamazal; Granz Schier,
zang.
Progr. IV. 8.Brussel Vlaamsch, Gymna
stiekles. 8.20 idem Tijdsein. Gramofoonmuziek
8.30 idem Kroniek van de dag, 8.40 idem
Gramofoonpl. 8.45 Gesproken dagblad van het
N.I.R. 9.idem Gramofoonmuziek. 9,20 Di
versen. 10.35 Londen Regional. Korte Gods
dienstoefening. 10.50 idem Tijdsein van
Greenwich. Weerbericht. 11.05 idem The New
Victoria Cinema orkest o.l.v. Phasey. 11.50
idem BBC-orkest van N. Ierland o.l.v. Mont
gomery. 12.50 idem Gramofoonmuziek. 1.35
idem Van Manchester: Het Engelsche Vocaal
kwartet. 2.20 idem Dansmuziek (gr.pl.) 2.50
idem Geiger en zijn orkest. 3.20 idem Het ste
delijk orkest van Ötrquae. 4.20 Droitwich This
was news. 4.40 idem Het Forum Theater or
kest o.l.v. Ph. Martell. 5.05 idem Gramofoon
muziek. 5.35 idem Het Cedric Sharpe orkest.
6.20 Diversen. 6.50 Droitwich BBC-Variété-
orkest o.l.v. Ch. Shadwell. 7.25 idem Compo
nist-Virtuoos Brahms. 7.50 Londen Regional
Van Phillips met zijn twee orkesten. 8.20
Droitwich Symphonie concert d. h. BBC-
orkest o.l.v. A. Bouli. 9.20 Londen Regional
Cello Recital. 10.idem G. T. Pattman, orgel
10.20 idem weer-, nieuws- en sportberichten
10.45 idem Roy Fox en zijn orkest.
Progr. V, 8.00—7.00 Diversen. 7.— Eigen
gramofoonplatenconcert: Operamuziek, l.Ver-
korte opvoering van de opera De Troubadour
v. Verdi, Staatsopera-orkest met koor en so
listen. 2. Tosca. Alfred Piccaver, 3. Ballet-
musik zu osamunde, Symphonie-orkest
3.0012.00 Diversen.
GOETHE'S „FALST".
Zaterdagavond hield voor de Haarlemsche
Jongemannenvereeniging-, de heer J. Kal.
leeraar Duitsch M.O. hier 'tér stede, een lezing
over Goethe's Faust". Daar de voorzitter der
H.J.V., de heer Schroder door ongesteldheid
niet aanwezig kon zijn, opende de directeur,
ds. D. C. Veen den avond met gebed en bij
bellezing.
Daarna was het woord aan den heer Kal.
die begon met te vertellen, dat hij het be
treurde, de Raust" hier in de Hollandsche
vertaling van C. S. Adama van Scheltema te
moeten behandelen. Een vertaling immers kan
nimmer het oorspronkelijke werk volkomen
tot zijn recht laten komen.
De oorsprong van de Faust vinden we al in
de late middeleeuwen. De aanleiding tot het
ontstaan van het verhaal was Doctor Faust,
die in Würtemberg studeerde en les gaf in de
zwarte kunst. Uit deze. deels verdichte, deels
historische persoon, is de latere Faust-figuur
ontstaan, die tenslotte Goethe inspireerde tot
zijn meesterwerk. Doch Goethe's Faust is dan
tenslotte een echt Renaissace-werk geworden,
dat eindigt met de begenadiging van Faust,
den zondaar. Aan de hand van het werk be
handelt spr. dan het drama zelf. waarbij hij
telkens fragmenten voordraagt.
Daar de stof to uitgebreid is. om in één
avond behandeld te worden, zullen nog twee
lezingen volgen. In de eerste zal spr. dan
het verdere verloop van het drama behan
delen om dan in de laatste lezingen de pro
blemen, welke aan dit werk vastzitten, uit
een t.e zetten.
De groote slag.
door
GUUS BETHLEM Jr.
Jim was juist bezig het laatste waardevol
le stuk uit het juweelenkistje van Lady Coun
try in z'n zak te ledigen, toen de deur ge
opend werd en een slanke jongeman, even
eens in smoking, op den drempel verscheen.
Handen omhoog! klonk het korte bevel,
en Jim keek in den loop van een browning.
Instictmatig gehoorzaamde hij, wetende dat
onwil hem in dit geval noodlottig zou kunnen
worden. Dat hij ook niet beter uit z'n oogen
had gekeken. Natuurlijk, er liepen massa's de
tectives rond, op een dergelijk feest, en hij
had zich als een beginneling door den eersten
den besten reeds laten betrappen. Jim Lo-
wings gromde een verwensching.
Jawel! sprak de man in de geopende
deur dat geeft allemaal niets, en schelden
is een teeken van onmacht. Je had voorzich
tiger moeten zijn. jongeman. Je bent zeker
nog niet zoo erg lang in het vak, wel? en hij
grijnsde Jim vriendelijk toe.
Kom, meende deze maak het. kort.
Wat geeft al dat gepraat? Je hebt het ge
wonnen en ik ben er bij, gloeiend!
De ander trad thans naar voren in het
licht.
Joe! kreet Jim verheugd Joe, kerel.
Wat...
Doch met een gedecideerd gebaar stuitte de
„detectieve" een eventueelen woordenvloed.
Mond houden, Jim! klonk het kort en
bondig we zijn d'r nog niet. Je hebt in zoo
verre verloren, ja, dat wij nu samen zullen
moeten doen. De zoon van Lady Country, ver
volgde hij dan heeft mij aangesteld als
particulier detective.
Jim grinnikte onwelluidend.
Kerel! stoof Joe op hou je gemak! Als
ze ons nü snappen, ben je onherroepelijk ver
loren. Want je denkt toch niet, dat ik je zal
sparen, wel? als het er om gaat. mijzelf te
redden? Dus.... schiet op. samen deelen, of
Goed, vond Jim geen anderen uitweg
ziende en snel berekenend, dat ook de halve
buit nog een aanzienlijk bedrag vertegen
woordigde.
Dat was je geraden ook! bromde Joe
en
Dan hield hij eensklaps op. Van uit de gang
klonken naderende voetstappen. Snel richtte
hij het wapen weer op z'n ..gevangene".
Steek je handen vooruit! beval hij. Jim
gehoorzaamde. Een oogenblik nog overviel
hem de vrees, of Joe wel eerlijk spel speelde,
doch bedacht hij vlug wat kon hij er
dan nóg tegen doen, op dit moment?
Even later was hij geboeid, waarna de „de
tectieve" stuk voor stuk de waardevolle be
zittingen van Lady Country in z'n eigen zak
deed vei'dwijnen. Op dat moment trad de jon
ge Lord Country binnen.
Onmiddellijk trad Joe hem minzaam tege^
moet, terwijl hij een korte buiging maakte.
Ah, zoosprak de eerste en er kwam een
vreemd licht in z'n oogen Uw aanwezig
heid op dit feest schijnt dus niet tevergeefsch
te zijn'geweest? en hij keek met 'n lachje
naar Joe die ernstig knikte.
Zeer zeker niet. Mylord! antwoordde hij
ik verrastte den kerel, terwijl hij bezig
was, het juweelenkistje van uw moeder te le
digen.
Op heeterdaad dus? lachte de ander
wel, dat was dan juist op tijd. zou ik zoo
denken. Ennede waardevolle stukken?
Alles is in orde. Mylord. Alle waardestuk'
ken zijn terecht. Ik ben zoo vrij geweest ze
even bij me te steken, en ik hoop niet. dat u
er bezwaar tegen hebt, dat ik ze een oogenblik
meeneem, daar ze vanzelfsprekend als be
wijsmateriaal moeten dienen!
Welnee, natuurlijk niet. U weet, ik geef u
de volle vrijheid van handelen!
De ander maakte een lichte buiging.
Waarvoor ik u zéér dankbaar ben, en wat
mijn taak. bijzonder vergemakkelijkt, sprak
hij beleefd.
Even was er een kleine pauze, dan vervolgde
hij, zoo nonchalant mogelijk:
Dan zal ik nu den man maar even weg
gaan brengen, als u er niets tegen hebt? Lord
Country trad haastig op hem toe. In het
minst niet, antwoordde hij. alleenU
weet. géén opzien, alstublieft! Zoo ongemerkt
mogelijk! Ik houd er niet van, mijn gasten
noodeloos te verontrusten, en dan daarbij
onze naamnou ja, U doet het wel zoo on
opvallend mogelijk, nietwaar?
Zonder eenigen twijfel, Mylord. Dat is
juist de reden, waarom ik den man persoon
lijk even weg zal brengen. Anders had ik hem
wel door één van m'n mannetjes kunnen la
ten halen, nietwaar?
Ja, ja.. .ehzeer juist! Maar apro
pos. voor u gaat, komt u dan nog even m m n
bibliotheek, wilt u? Ik had u graag, voor uw
vertrek, mijn groote erkentelijkheid willen
beuheen. U begrijpt me wel, nietwaar?
Zeker Mylord haastte de ander zich te
erklaren alleen.deze man? Ik kan hem
moeilijk hier laten, begrijpt u. en
We! dan brengt u hem mee! Hij kan zich
dan persoonlijk er van overtuigen, hoe dien
sten als die, welke u mij thans bewezen hebt,
hier worden beloond. Wellicht dat het een les
voor hem kan zijn.
Nadat Lord Country het vertrek had ver
laten, glimlachten de beide mannen elkaar
toe.
Het gaat gesmeerd, ouwe jongen! lachte
Joe zachtjes. Toch aardig van die Mylord,
om dergelijke kleine diensten zoo royaal te
beloonen. Een best mensch, die Lord Coun
try, Jim!
Ik wou anders, dat ik maar vast die ver
draaide armbandjes kwijt was, mopperde
deze
Geduld, jongeman, geduld! Nog een,
kwartiertje op z'n hoogst! Maar komy?
zullen eens aanstalten gaan maken, de biblio
theek te bezoeken. Doe je avondcape om,
Jim, we mochten eens iemand tegenkomen
in de gang. enneo ja. zet geen hoed op,
want je zoudt hem niet plotseling af kunnen
nemen, als het noodig mocht zijn!
"Vijf minuten later traden ze de bibliotheek
binnen, waar Lord Country in een leeren
fauteuil zat te rooken. Hij inviteerde Joe,
tegenover hem plaats te nemen, terwijl Jim
bij de deur bleef staan.
Mr. Banks, begon de jonge Lord na den
detective een sigaar te hebben aangeboden
U hebt mij werkelijk een gewéldigen dienst
bewezen, waarvoor ik U niet dankbaar ge
noeg kan zijn.
Joe schudde het hoofd,
Werkelijk Mylord, het was maar een klei-
ningheid. Zeer gemakkelijk overigens en....
Jawel, jawel, zeer goed mogelijk. Maar
zonder uw hulp. waren de familiejuweelen,
waarop m'n moeder zoo trotsch is, vermoede
lijk in andere handen overgegaan. Geen on
aanzienlijke slag
Een gróóte slag, Mylord! bevestigde Joe
ernstig en ik ben blij er toe te hebben mee
gewerkt, dat de sieraden toch in de familie
zullen blijven, en de misdaad werd verhin
derd. Maar dank
Nee, neeNatuurlijk ben ik u dank
baar. dat spreekt vanzelf! Niet alleen voor
het behoud van de juweelen. doch u hebt me
een paar beruchte individuen in handen ge
speeld, waar de politie al heel lang naar heeft
gezocht, onder ons gesproken. En vooral
het is zoo gemakkelijk gegaan! U hebt ze
beide gewoonweg bij me gebracht, dat ge
beurt me niet alle dagen! Daarbij nog wel
de ééne geboeid, en de^ anderNeen. noen,
blijft u zitten, wérkelijk, Mr. Joe Banks, ik
zou U niet aanraden op te staan! Juist, zoo
is het beter! Nou, laat ik u dan nog even
vertellenU helst een kleinigheid over het
hoofd gezien, toen ik u aanstelde als....
„detective"! Maar, kleinigheden zijn er om
over het hoofd gezien te worden, en dat neemt
dus niemand u kwalijk. Ik tenminste zeker
niet. Misschien alleenuw vriend Jim. dat
is wel mogelijk, ja! Maar.eh.die klei
nigheid dan. Luister: Lord Country. Mr. Bank
ligt, naar een telegram ons gisteren meldde,
met een gebroken been in het ziekenhuis te
Oxford, en was daardoor tot zijn groote leed
wezen niet in staat, deze soiree bij te wonen.
Hè? stiet Joe uit, terwijl hij wederom een
beweging maakte, overeind te springen dus
u bent niet
Blijft u vooreerst zitten, juist, zitten, ja!
Neen. ik ben niet Lord Country. Die teleur
stelling moet ik U ontnemen. En laat ik me
dan meteen maar even aan u voorstellen:
John Carford, particulier detective van Lady
Country.
Met een klein beetje vakkennis, inzake het
schminken èn een toevallig toch al vrij groote
gelijkenis, was het niet moeilijk, mij inder
daad voor den jongen lord Country uit te
geven.
Op dat moment werd er geklopt.
Binnen, riep de man, die het spel had
gewonnen.
De auto staat voor, Mr. Carford, an
nonceerde de butler.
De detective stond op. Willen de heeren
mij dan maar volgen
(Adv. lngez. Med.)
„EVERYBODY".
Zaterdagavond j.l. hield bovengenoemde
vereeniging haar derde algemeene ledenver
gadering in de muziekzaal van Brinkmann
aan de Groote Markt. De voorzitter, de heer
L-. Daniëls sprak een welkomstwoord tot de
leden en in het bijzonder tot de genoodigden.
Vervolgens werd als vice-voorzitter geïnstal
leerd de heer K. Kampen en kwam aan de
orde de oprichting van een eigen Band. die
genoemd zal worden ..Hallo Everybody". Bij
de rondvraag werd aanbevolen, naar een
goeden leider voor de band uit te zien. De
voorzitter bracht dank voor dezen goeden
raad en sloot om 9.30 de vergadering.
De muziek zette daarna een vroolijke marsch
in en de promenade, waaraan alle mede-
deden, onder leiding van den heer F. R.
Pielage. Bijzonder veel succes oogstte de heer
A. Weynands met zijn Lou Bandy-imitatie's
en den heer A. Barendse met zijn tap-dansen.
In de pauze bracht de penningmeester, de
heer F. van Hees, den voorzitter dank voor
zijn voortreffelijke leiding en dankte het be
stuur, medespelenden en alle aanwezigen die
het hunne er toe hebben bijgedragen om
dezen avond te doen slagen. Om 2 uur precies
werd taptoe geblazen, nadat eerst nog alle
leden een driewerf hoera op „Everybody" uit
gebracht hadden.
FEUILLETON
Roman van HUGO BETTAUER.
(Nadruk verboden.!
10)
Elena was in haar japon van echte oude
kant, zóó indrukwekkend, dat minstens tien
mannelijke oogen geen blik van haar afwend
den. Gelukkig sprak haar moeder alleen Ita
liaansch, Elena zelf echter ook, Fransch, zoo
dat Fred, die geen woord Italiaansch ver
stond, zich althans met haar kon onder
houden zonder onbeleefd te schijnen tegen
over de oude dame, die hem in 't geheel geen
belang inboezemde.
Elena, die eerst zeventien jaar oud was.
vroeg hem of het waar was, dat de Amerika
nen de vrouwen zoo hoog waardeerden om er
dan zuchtend op te laten volgen:
„Hier is het anders, hier heeft een meisje
alleen waarde, als ze een grooten bruidschat
meebrengt. Wie zoo arm is als ik. heeft in
Italië wienig ware vrienden.
Fred vond deze openhartige bekentenis
allerliefst en overlegde snel.
Waarom zou hij langer aarzelen? Dit. meisje
bleek een godin, teer als een duif, jong en
addellijk. Zij zou in Amerika 'n geweldige op
schudding te weeg brengen en Henry onge
twijfeld gelukkig maken. En hij besloot dade
lijk toe te grijpen.
Fatty begon van zijn gebieder en vriend.
Henry Garrick, te vertellen, van diens on-
metelijken rijkdom en van zijn eenzaamheid,
waaraan hij nu zoo graag een einde zou
maken.
„Garrick heeft me verzocht voor hem het
mooiste en edelste meisje in Europa te zoeken
en ik geloof, dat ik dat wonder gevonden
heb. Ik wil geen komedie spelen, Prinzipessa.
maar ik geloof stellig, dat u de juiste vrouw
voor den rijksten man ter wereld moet
zijn".
Elena bloosde en keek den dikken Ameri
kaan verrast aan.
„Een merkwaardig aanzoek, signor! Maar
ik voel er niets voor om een man alleen om
zijn geld te trouwen. Hij moet me toch ook
sympathiek zijn, ik zou hem moeten lief
hebben".
„Dat zult u ook. dat zult u ook beslist!"
riep Fatty geestdriftig. Garrick is een beste
brave kerel, dat verzeker ik u! Hij zou ook
in den smaak van de vrouwen vallen, al be
zat hij geen enkelen dollar. Hier, kijkt u zelf
maar eens!"
Fatty haalde een foto uit z'n portefeuille
en liet haar die zien.
Het meisje bekeek nadenkend het mar
kante, scherp geteekende en intelligente ge
zicht en zei;
„Hij ziet er zeer ernstig uit en ook sympa
thiek! Maar het is bij ons niet gebruikelijk
dat wij meisjes over zulke dingen beslissen
U zoudt er met mama over moeten spre
ken".
Fatty streek in wanhoop z'n hand door het
borstelige haar.
„Dat kan ik niet; ik spreek geen woord
Italiaansch. Mijn latijn heb ik ook al ver
geten; ik weet alleen nog, dat meisje „puella"
en ezel „asinus" is".
Elena lachte hartelijk.
„Nu goed, dan zal ik mama wel alles ver
tellen".
Er ontstond nu tusschen de beide dames
een met rappe woorden gevoerd gesprek, aan
het eind waarvan Elena den Amerikaan ver
zocht, haar en mama den volgenden middag
in haar palazzo aan de Corso Vittorio Ema-
nuele te bezoeken. Daar zou dan tevens haar
neef Carlo aanwezig zijn, die voortreffelijk
Engelsch sprak.
Het palazzo Fabriani maakte op Fred den
indruk van een ruïne en hij begreep niet. hoe
men in zoo'n oude kast kon wonen. Inwen
dig zag het er uit als bij een antiquiteiten
handelaar: oeroude meubels en kisten, op de
binnenplaats gebroken beelden en in de
galerij donkere schilderijen.
Elena ontving hem in een eenvoudige
huisjapon en liet hem de schilderstukken
zien.
„Dit", zei ze, op een portret aan den muur
wijzend", is een echte Guido Reni en stelt
mijn over-groot-oom voor, die opperbevel
hebber is geweest".
Toen IYed echter den naam Reni, die
op een klein koperen plaatje was aange
bracht. als Rinei uitsprak, gaf zij het op een
verklaring te geven van de schilderijen die
de trots van het palazzo Fabriani uitmaakten
In plaats daarvan stelde ze hem voor aan
haar neef Carlo Fabriani. Deze, een zwart
harige jongeling met donkere gelaatskleur
en doordringende oogen. herinnerde Fred
onwillekeurig aan een New Yorkschen si
naasappelen koopman op den hoek van River
side Drive en hij was hem om de een of
andere reden onmiddellijk antipathiek.
Men dronk thee in de eetzaal, uit zeer an
tieke, zelfs hier en daar gebarsten kopjes en
Fred maakte nu nogmaals in de Engelsche
taal zijn wenschen kenbaar. Neef Carlo speel
de voor tolk. Hij rolde daarbij met de oozen
sprak vlug en keffend en gebaarde zóó heftie
dat Fatty hem nu en dan verwonderd aan
staarde. Mama Prinzipessa sprak eveneen®
zeer opgewonden: slechts Elena nam weinis
aan het gesprek deel. maar zij zag zeer
bleek.
Tenslotte begon mama op te stuiven, dreig
de den Heven neef met haar vuist en blies
senïge malen als een kat tegen hem, zon-
dat het Fatty, die geen woord verstond, zeei
onbehagelijk te moede werd. Plotseling spronz
Carlo op, maakte voor Fred een kleine buiging
en rende het vertrek uit waaroo de oude
dame eenige woorden sprak welke de doch
ter In het Fransch vertaalde.
„Mama laat u verzoeken, uw vriend Mister
Henry Garrick aan ons voor te stellen".
..Uw neef schijnt met een en ander niet
bijster ingenomen te zijn?", meende Holme
ie mogen opmerken.
Elena glimlachte vermoeid.
-.Hij is een domme jongen en bovendien
op mij verliefd. U begrijpt dus
Fred begreep ch besloot den opgewonden
knaap, als pleister op het gewonde hart,
eenige dollarbijetten aan te bieden.
Maar het liep anders. Toen Fred 's avonds
laat een hem bijzonder aanbevolen osterla,
eenlgszins onder den invloed van den Ita-
liaanschen wijn verliet en in gedachten repris
een telegram aan Garrick opstelde trad een
oud vrouwtje op hem toe. dat hem een brief
in de hand drukte en daarna weer als een
^chim verdween. Het epistel, dat Fred in het
ücht van een lantaarn las. was in slecht
Enzelsch gesteld en luidde:
..Wanneer u het mooiste en liefste meisie
van Rome aan een Amerikaan overlevert, zal
een welgerichte dolkstoot'een einde aan uw
leven maken. En ook Henry Garrick zal zich
•mdanks zijn rijkdom, voor die dolk niet kun-
•ien behoeden. Dood en verderf dreizi 'en,
die hun begeerige handen naar Rome's Kost-
baarsten schat zouden durven uitsteken".
(Wordt vervolgd), J
