SANATOGEN
OEPZON
Weer vol levenslust
BOUCLÉ
ENVERS SATIN
VELOURS
CHIFFON
Lotisico
f 2.50
n
DANK ZIJ SANATOGEN
ten Itek aan de êeê
Ua^eve&t
CORSETTEN
DINSDAG 27 OCTOBER 1936
H A A R E E M'S DAGBEÏÖ
H*TTOONEEL
„HET MASKER"
Er is in Henry Bernstein met het klimmen
der jaren heel wat veranderd. Het is zelfs
moeilijk in een stuk als het hier gister op de
eerste abonnementsvoorstelling door ..Het
Masker" in den Stadsschouwburg gespeel
de Le Coeur nog iets te ontdekken van
den schrijver van Samson, Israël of Le Voleur
Wanneer in de vroegere stukken van Bern
stein een man hoorde, dat zijn vrouw hem
bedrogen had, dan werd hemel en aarde op het
tooneel bewogen en vochten man en minnaar
met elkander op leven en dood. Wij kregen
scènes, waarin de mannen elkaar uitscholden
als kaaiwerkers en de coulissen trilden van
de explosies, die op het tooneel plaats hadden.
Hoe heel anders reageert Jean Claude Ma-
guéyran in Het Hart! Hij legt zijn hand op
het hoofd van zijn vrouw en zijn stem wordt
zoo week en teer, dat wij soms moeite hebben
hem in de 6de rij stalles te verstaan. Van den
geweldmensch Bernstein is 300 goed als niets
meer over.
De tegenwoordige Bernstein is mij eigenlijk
liever dan de vroegere, ofschoon hij mij even
min geheel overtuigt. Daarvoor is hij nog altijd
te veel theaterman gebleven, die het meer te
doen is om 'effect te maken op het tooneel
dan levencte menschen te scheppen. Het zijn
altijd nog voornamelijk „scènes", die Bern
stein schrijft, al zijn ze dan minder uitbundig
en geweldig dan vroeger.
I-»e intrigue van Het Hart is hèel een
voudig en in enkele regels te vertellen. Rose
Maguéyran heeft te Biarritz tijdens de af
wezigheid van haar man, die voor zaken in
Parijs is, liefde opgevat voor den jongen en
mooien Patrick de Perugnas. De twee jonge
menschen meenen het beiden ernstig en Rose
gelooft niet anders, dan dat Jean Claude
haar man, onmiddellijk in de scheiding toe
zal stemmen. Maar als zij Jean Claude alles
heeft gebiecht, komt zij tot de ontdekking, dat
zijn liefde voor haar veel grooter is dan zij
ooit heeft geweten. Jean Claude is geen man
van groote woorden', maar zijn liefde is daar
om niet minder echt.Hij laat zijn vrouw niet
los en het kost hem eigenlijk weinig moeite
haar weer voor zich te winnen. De jonge,
mooie Patrick lijdt de nederlaag; Rose keert
niet met hem maar met haar man naar Parijs
terug.
Dit is feitelijk de heele inhoud. Zoo ver
teld lijkt het wat simpel maar het spreekt,
dat Bernstein toch ook wel iets meer te
zeggen had. Naast de verhouding tusschen
Rose en Jean Claude is er die, tusschen Jean
Claude en z,n vader. Bernstein wil ons doen
gelooven, dat de oude heer Maquéyran van de
gevoelens van zijn kinderen niets afweet,
de herinneringen aan de vrouw, die hij ver
loren heelt en dat hij Jean Claude eerst leert
kennen, wanneer hij hem ziet in zijn ver
driet. Erg overtuigen doet Bernstein ons
echter niet. Het was hem voornamelijk te
doen om de scènë a faire, waarin vader en
zoon tegenover elkander staan en Jean Claude
den ouden heer verwijt, dat deze de schuld is
van Rose's afdwaling, omdat hij haar in haar
„romantische" neigingen zou hebben gesterkt,
door steeds met haar over zijn overleden
vrouw te spreken
Hierover nu zijn wij, toeschouwers, al even
verbaasd als de oude heer Maguéyran, want wij
hebben in die eerste bedrijven niet-s daarvan
gemerkt. Nu ja. Rose heeft haar hart uitge
stort bij haar schoonvader en hem bekend,
dat zij den jongen Patrick lief heeft, maar de
oude heer Maguéyran heeft daarop gereageerd,
zooals waarschijnlijk de meeste vaders het
zouden doen. Van romantiek in de verhouding
tusschen vader en schoondochter zien en hoo-
ren wij niets en de heftige verwijten, die Jean
Claude zijn vader naar het hoofd slingert, zijn
voor ons dan ook niet veel meer dan „words,
words and words". Een belangrijke eisch voor
het tooneel is altijd nog ,,1'art de prépara-
tion", en Bernstein had ons in niets op dit
-tooneel voorbereid, waarom het voor ons ten
slotte niet meer dan een „s.cène" was. Oo-k wat
de vader aan het slot bij de verzoening
-tot zijn zoon zegt, "gaat feitelijk langs ons
heen, omdat wij vader en zoon nooit in hun
eigenlijke verhouding hebben gezien en dus
ook dit woorden voor ons blijven.
En zou de verzoening van Jean Claude en
Rose velen hebben overtuigd? Mij zeker niet!
Jean Claude is wat onhandig, geen man
van groote woorden, goed, maar zou hij zijn
vrouw ooit hebben teruggewonnen met dat
briefje met de „tekortkomingen", die hij haar
opsomt? Geloove, wie het wil, maar ik kreeg
sterk den indruk, dat de liefde van Rose voor
Patrick nooit heel diep had gezeten en dat
louter een vergissing was en daardoor werd
het heele geval dus eigenlijk niet veel meer
dan een gevalletje. Een kleine afdwaling, die
in duizenden huwelijken wel eens voorkomt.
Rose is wel wat 'n erg onbetee kenend vrouw
tje, die zich al heel gemakkelijk gewonnen
geeft. Van strijd merken wij hoegenaamd
niets. Zij doet niet veel meer dan huilen en het
tooneel tusschen Jean Claude en haar wordt
daardoor feitelijk een soloscène voor den man
Toch geloof ik wel, dat Het Hart gisteren
in den smaak van het publiek is gevallen.
Bernstein is te veel tooneelrot om niet han
dig „scènes" te kunnen schrijven. Op het too
neel „doen" zulke scènes het altijd, alleen, je
moet ze niet gaan ontleden. Bernstein heeft
door zijn groote routine steeds contact met
zijn publiek en in stukken als Het Hart en
Toekomst die eenige verwantschap met el
kaar vertoonen poseert hij ook min of meer
in tegenstelling met vrogeer als psycho
loog, maar het is toch min of meer een psy
chologie van den kouden grond. Wij gelooven
er niet aan. Bernstein blijft in de eerste plaats
theaterman. Daardoor en niet door zijn
quasi-diepzinnige psychologie verovert hij
zijn publiek.
De mannen hadden gisteren feitelijk de
hoofdrollen. Rose, het vrouwtje, is te weinig
geteekend, om er veel eer mee te behalen. Zij
is niet veel meer dan een tooneelpoppetje en
groote scènes krijgt zij niet te spelen. Ank
van der Moer heeft er dan ook niet veel in
druk in kunnen maken, wat haar moeilijk te
wijten is. Meer aandacht heeft de schrijver
voor de twee Maguéyran's, vader en zoon
den laatste vooral gehad. Gobau speelde
hem zeer sober en gevoelig, misschien wat te
burgerlijk in verhouding met de omgeving, al
is er natuurlijk verschil tusschen den hard
werkenden eenvoudigen zakenman en de beau-
monde in Biarritz. Vooral aan het slot van
het verzoeningstooneel met Rose wist Gobau
een teeren, zuiveren toon te treffen.
Ko Arnold! is de acteur van de fijne nuan
ces. Hij was dit ook weer in de rol van den
ouden heer Maguéyran, dien hij fijn en knap
speelde. Leo de Hartogh was volkomen „beau
garcon" en bracht dus uiterlijk alles voor de
rol van Patrick mee. Voor jeune premier is
zijn spel nu en dan nog wat te jongensachtig,
maar hij had ook zeer goede momenten. Wij
zullen de verdere carrière van dezen jongen
acteur met belangstelling volgen. Een bruik
bare jonge kracht lijkt hij mij zeker, al zal
hij nog veel te leeren hebben. Georgette
Reyewsky gaf een markante uitbeelding van
Cécile Ormois, de vrouw, die evenals Jean
Claude meer hart heeft dan zij toont. Jam
mer, dat zij dikwijls te weinig „op adem"
spreekt, waardoor haar stem soms te ijl en te
hoog klinkt.
De volle zaal heeft dit nieuwe stuk van
Bernstein dankbaar ontvangen. Er was groote
aandacht en aan het slot hartelijk applaus,
zoodat wij van een succes mogen spreken.
J. B. SCHUIL
MUZIEK
KUNSTKRING HEEMSTEDE.
PIANO-AVOND JANINE WEILL.
De twee helften van den Maandagavond in
het Gebouw van den Protestantenbond te
Heemstede door de in Frankrijk wonende
pianiste Jamine Weill gegeven piano-avond
waren zeer verschillend van aard en ook van
kwaliteit. De eerste helft, aan Beethoven en
Franck gewijd was slecht tot middelmatig, de
tweede, waarin zij Ravel en Debussy vertolkte
in vele opzichten voortreffelijk.
De Sonate op. 81 a van Beethoven, waarmee
zy begon, werd door haar overgoten met een
dikke quasi-romantische saus, die alle vormen
en alle rythmen onkenbaar maakte. Het over
matige pedaalgebruik nam alle relief van
articulatie, aanslag en frazeering weg; het
tempo wisselde elk oogenblik als de winddruk
van een storm; kortom, er was geen touw aan
vast te knoopen. Het aanhooren van deze ver
tolking was een kwelling. Beethoven-opvattin-
gen als die van Janine Weill zijn niet meer te
aanvaarden, maar ook niet te verontschuldi
gen, sinds gramofoonopnamen van mees ter-
vertolkingen verkrijgbaar zijn voor ieder, die
weten wil hoe Beethoven gespeeld behoort te
worden. En wie dit dan nog niet aanvoelt
kieze zijn werken niet voor interpretatie in 't
openbaar.
Het beeld, dat Janine Weill ons van Franck's
„Prélude, Choral et Fugue" gaf, was wel niet
fijn gemodelleerd, maar, behoudens sommige
noodeloos heftige erupties, althans vrij van de
hinderlijke en bizarre verdraaiingen, waar
door zij Beethoven's Sonate ontsierd had. De
klavierklank bleef nog wat dik en ondoor
zichtig; van benadering van het orgeleffect
in het Choral was weinig sprake. Ook in dit
werk was een overmaat van pedaalgebruik
waar te nemen. Maar dooreengenomen was
haai- vertolking wel te aanvaarden, al stond
zij in klare plastiek een heel eind achter bij
die van Cortot, die ik enkele dagen geleden
door de radio hoorde.
Eerst in de tweede helft van den avond leer
den we de werkelijk uitstekende eigenschap
pen der pianiste kennen en waardeeren. In
Ravel en Debussy openbaarde zij zin voor fijn
heid en verscheidenheid van klank en wekte
de zekerheid van haar techniek en geheugen
terecht bewondering.
De moderne Fransche muziek voelt Janine
Weill blijkbaar oneindig veel beter aan dan
b.v. Beethoven. Wel kreeg ik den indruk dat
haar voordracht bijwijlen niet boven het weer
geven der noten uit kwam, maar zelfs in die
oogenblikken was dat op zich zelf al pianis
tisch knap. Want een werk als Ravel's „Gas
par d de la Nuit" stelt in elk opzicht enorme
eischen. Het was nu niet „d,e eerste uitvoering
in Nederland", zooals het programma ver
meldde. Ik herinner me nog levendig de prach_
tige vertolking ervan die wijlen Dirk Schafer
jaren geleden op een recital in de groote ge
meentelijke Concertzaal gaf. Die volmaakt
heid evenaarde Janine Weill niet. „Ondine"
kan brozer. ..Le Gibet" navranter, „Scarbo"
huiveringwekkender klinken. Maar dat daar
gelaten was het zooals zij ze gaf toch al een
bijzondere prestatie. Tot juist begrip van deze
drie nachtmerrie-obsessies zou het wensche-
lijk geweest zijn de teksten, die den componist
inspireerden en die in de uitgave vóór de drie
onderdeelen afgedrukt zijn, in het programma
over te nemen; ze nu na de voordracht te ver
melden mag doelloos heeten.
Bij Debussy was de pianiste in haar element-.
I11 een vorig seizoen heeft zij te Amsterdam
alle werken van Debussy in eenige recitals ge
speeld; een geweldige opgave, waarvan zij zich
op bewonderenswaardige wijze gekweten heeft.
We hoorden ditmaal selectie daaruit: de zelden
gespeelde, poëtische „Nocturne" en de ryt-h-
misch meesleepende „Danse", beide werken uit
's componisten vroegere jaren; vervolgens het
bekende Reflets dans l'eau" en het niet min
der bekende „La Cathédrale engloutie", ten
slotte het met virtuoze techniek gespeelde
,Feux d' artifice". Tenslotte?
Neen: het auditorium was geestdriftig ge
worden en toegiften konden niet uitblijven.
„Jardins sous la pluie" en „Doctor Gradus ad
Parnassum" werden ons hog geschonken.
Zoo hadden we behalve de beide eerstgenoem
de dus stukken uit „Images", uit de beide
boeken der „Préludes", uit de „Estampes" en
uit „The Childrens Corner" ten gehoore ge
kregen en die hebben het verlangen naar een
geheel Debussy-recital zeker bij velen doen
ontstaan.
We zien dat met groote belangstelling te
gemoet.
K. DE JONG.
LANGS DE STRAAT.
Droevig einde.
Een blauwe stoep op een gracht in de buurt
van het Amstelveld te Amsterdam. Op een
van de treden van die stoep een jampotje,
voor meer dan de helft gevuld met zeepsop.
Een paar treden lager een zes- a zevenjarige
Amsterdammer gekleed in blauwe „bloes"
met blauwe pullover. Hij heeft een steenen
pijp in de hand.
Op de straat een zestal mannelijke en
vrouwelijke leden van de Amsterdamsche
spes patriae. Zij kijken vol bewondering naar
het jongemensch op de stoep. Want die
blaast bellen. En hij is daar knap in. Tel
kens doopt hij de pijp in het zeepsop, zoodat
alleen de rand van den pijpekop onder komt,
dan blaast hij en laat de bellen door een
handige beweging van de pijp afwippen. Zij
zweven eenigen tijd rond, kleine stukjes
schoonheid in de grauwe atmospheer van
den somberen dag en spatten dan uiteen, als
zeepbellen doen.
De kleine jongens en meisjes, daar bene
den. genieten. De jongste van het gezel
schap, die vier jaren zal tellen, zegt: „Dasse
faan paapie. Jèn; kost wel 'n duppie!"
Er ontstaat meeningsverschil. De meerder
heid is van ooi-deel. dat 'n dubbeltje wat te
hoog geschat is. Maar de kleine Amsterdam
mer geeft geen kamp. Hij zoekt hulp en
wendt zich vol vertrouwen tot mij; .Haa^".
zegt hij. „ken dat paapie nou niet wel 'n
duppie koste?" Ik wil hem geen desillusie
bezorgen en beaam, dat dit zeer bijzondere
pijpje met een dubbeltje niet te duur be
taald zou zijn. Ik voel mijn geweten hierdoor
niet t e zeer bezwaard. Vol triomf roept het
jongetje: „Sie-je-weldat paapie kóst 'n
duppie. Die man segt 't!"
De anderen komen blijkbaar eenigszins
onder den indruk van wat de man zegt.
Het onderwerp wordt los gelaten. De bel
lenblazer gaat door met het in het leven
roepen van, ach zoo vergankelijke, schoon
heid en een van de vriendjes op straat heeft
intusschen, ter afwisseling, een spelletje be
dacht. Als er een fiets aan komt, wacht hij.
tot die dicht bij hem is en dan steekt hij
plotseling, vlak er vóór, op een holletje de
straat over.
Het is 'n tikje gevaarlijk, maar er zit span
ning in. En het gaat goed.
Het gaat ook nog nèt goed als het roeke-
looze jongetje hetzelfde spelletje herhaalt
met een vrachtauto. De auto passeert en de
jeugdige Amsterdammer staat heelhuids aan
den kant.
Maar wat gebeurt er nu?
De auto stopt. Uit de cabine stapt de
chauffeur: hij ziet bleek en mept het portier
nijdig achter zich dicht.
Dan is hij met een paar stappen bij het
baldadige knaapje, pakt hem in zijn kraag
en-geeft hem een paar gevoelige tikken voor
zijn broek. Vervolgens zegt hij nog 'n paar
hartige woorden, stapt weer in de auto en
rijdt verder.
Het jongetje huilt niet. Hij blèèrt! En ook
den vriendjes en vriendinnetjes staat het
huilen nader dan het lachen.
De bellenblazer neemt zijn jampot op en
daalt af naar de straat. Hij verdwijnt in de
richting van het Amstelveld. Het jeugdige
gezelschap volgt; het overmoedige ventje
komt snikkend achteraan
J. C. E.
BEGRAFENIS D. E. VAN LEERSUM.
Bij de teraardebestelling van den heer D. E.
van Leersum, waarvan wij reeds een verslag
gaven, was de Alg. Christ. Ambtenaarsbond,
van welken bond de overledene jarenlang lid
is geweest, door het bestuur van de afdeeling
Haarlm vertegenwoordigd.
Zes bestuursleden en vier van de oudste leden
der Haarlemsehe Zwem- en Poloclub „De
Waterratten" dragen het stoffelijk overschot
van hun voorzitter den heer D. E. van Leer
sum, grafwaarts.
SLOOPING ZEE- EN KUSTVISSCHERS-
VAARTUIGEN.
Bij beschikking van den minister van land
bouw en visscherij is het bedrag, dat beschik
baar was gesteld voor vergoeding aan de
eigenaren, wegens slooping van zee- en kust-
visschersvaartuigen, voor welke geen uitvoer-
cerrificaat meer kon worden verkregen, ver-
hocgd van f 50.000 tot f ÏOO.ÓOO.
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst oj niet
geplaatst, wordt de kopij den inzender niet
De English Association.
Zal de afd. Haarlem blijven
bestaan? Een beroep op het
publiek.
Geachte Redactie.
Nu U zoo vriendelijk bent geweest om in Uw
blad een artikel te wijden aan „Kuituur", waar
bij U bent uitgegaan van de mededeeling door
den voorzitter van de afdeeling Haarlem van
de „English Association" gedaan vóór de lezing
gehouden door den heer S. Driver, op 6 Oc
tober, en waarin U hebt gewezen op de mo
gelijke opheffing van de afdeeling na dit
seizoen, verzoeken ondergeteekenden U het
volgende in Uw blad te willen opnemen.
De „English Association in Holland" heeft
haar vertakkingen in verscheidene steden van
ons land. Ook te Haarlem bestaat een afdee
ling, die in de jaren 1919 tot 1926 een groot-
aantal leden telde; daarna is het aantal leden
voortdurend teruggeloopen, zoodat de laatste
5 jaar het bestuur van de afdeeling heeft af
gehangen niet uitsluitend van de contributies
der leden, maar ook en niet in de laatste
plaats van het groote reserve-fonds, dat
in de daaraan voorafgaande jaren was ge
kweekt. Nu zien we den bodem van die schat
kist; met onze 70 leden is het niet mogelijk
om van de contributies alleen 6 lezingen per
jaar te organiseeren.
Zooals bekend mag worden verondersteld is
het doel van de vereeniging in nauwer contact
te komen met Engeland en zijn cultuur. Re
gelmatig noodigen we Engelsche spekers van
erkende reputatie uit om hier lezingen te hou
den op allerlei gebied. De Haarlemsehe bladen
van 7 October bevatten een verslag van de
zeer succesvolle eerste lezing waarbij de
spreker van dien avond gelegenheid vond niet
alleen het publiek te boeien en te amuseeren.
maar het tevens bekend te maken met de door
hem bezochte deelen van de wereld. De lan
taarnplaten, waarmee hij zijn lezing illus
treerde, wekten mede ieders belangstelling op.
Voor dit seizoen staan nog 4 of 5 lezingen
op het programma; de eerstvolgende zal be
gin November worden gehouden.
De „English Association" waagt het een be
roep te doen op de medewerking van die in
woners van Haarlem en omgeving, die belang
stellen in alles wat verband houdt met Enge
land. zijn taal, zijn bevolking, om daardoor het
bestaan van de vereeniging in de komende
jaren mogelijk te maken. Wordt lid en spoort
uw vrienden aan lid te worden!
Gaarne verstrekt de secretaresse alle ge-
wenschte inlichtingen.
Dr. F. P. VAN DER VOORDE. 1
voorzitter
C. M. BRANTS, secretaresse,
21 Bosch en Vaartstraat.
„lk heb Sanatogen
gebruikt tegen bloed-
armoeda en het re
sultaat was schit
terend. Na korten
tijd gevoelde ik mij
veel beter, de moe
heid verdween en de
gelaatskleur werd
frisscher,"
schrijft
MeJ. O. V. te D.
Afgemat, lusteloos en na de minste geringste inspanning
dood-op. Geen zin in haar werk en nog minder in
vermaak. Zoo stonden de zaken toen de dokter Sanatogen
voorschreef. Van dit oogenblik af aan werd het beter,
de vroegere levenslust keerde terug, haar bezigheden
vielen haar niet meer zwaar en iedereen staat verbaasd
over haar herwonnen, jeugdige bekoorlijkheid. Dat alles
deed Sanatogen. Sanatogen zal ook U weer jeugdigen
levenslust teri^ggeven. Begin nog vandaag, want hoe
langer U wacht, hoe langer het duurt voor een her
nieuwde gezondheid Uw deel wordt.
Het zenuwsterkend voedsel
By alle Apothekers
en Drogisten verkrijg
baar vanai I 1.- p. bus.
OP ONZE STOFFEN-AFDELING:
Een nieuw zijden weefsel met
satijnen rug, extra zware
kwaliteit voor middag- en
avondjaponnen, voorhanden
in zwart en alle modekleuren,
90 cenhm. breed, per Meter
De grote mode voor middag
en avondjaponnen, in zwart
en alle moderne kleuren,
90 centim. breed, per Meter
Bij aankoop van ten minste f 5.00 in
onze Stoffen-afdeiing, verstrekken wij
aan hen, die hun kleding zelf maken
GRATIS
EEN „SIMPLICITY" KNIPPATROON
het bekendste Amerikaanse merk.
Uw UlodeJiuis
OPLEIDING RADIO-TELEGRAFIST,
RADIO-MONTEUR en RADIO.
TECHNICUS.
Den 2den NOVEMBER vangen aan de nieuwe AVOND
CURSUSSEN. Inlichtingen Maandags en Donderdags
van 7 uur n.m. tot 10 uur n.m., Kruisweg 66 rood, Haarlem.
Brieven Instituut Radio, J. P. Coenstraat 69, Dmuiden.
EN ONZE DEUREN GAAN VOOR U OPEN.
MANTELS, WINTERTASSEN, REGENTASSEN, REGEN
MANTELS, WOLLEN DEKENS, GESTIKTE DEKENS
MOLTON DEKENS, KACHELS, HAARDEN.
Gemakkelijke betaling. Geen prijsverhooging.
GED. OUDE GRACHT 81 HAARLEM TELEF. 11152
met treksluiting.
INSTAP-CORSET
sterke effen zalmkl. stof,
elastieken zijpanden, halve
treksluiting - 995
4 jarretelles
AMSTERDAM (10FÏIHAARLEM»
LEIDEN, DEN HAAG (7 FilialenU
ROTTERDAM (4 Fil.), ARNHEM.
APELDOORN, DEN BOSCH, EIND-1
HOVEN, UTRECHT, HILVERSUM."
Vier moderne paskamers
HAARLEM
GR. HOUTSTR. 71
hoek Ged. Oude Gracht,
Telef. 13020
Speelt U Loterij
MAANDAG a.s. trekt
Hoofdprijs f 100.000.
Prijzen gelijk 1/20 Ned. Staats
loterij. Alle prijzen worden op
één dag getrokken. Verkrijgbaar
LOTISICO KANTOOR
KRUISWEG 56 rd. Tel. 13Ut»5
Giro 76021
VOLKORENBROOD
Is de juiste voeding.
„Uw bakker Uw dokter'*
Bestel eens een proefbroudjo.
Electrlsche Bnkkerij
P. C. BRU1JN
Onde Groenmarkt 22, Tel. 10765
ZIEKENVERVOER
Vakkundige bediening Rillijko
tarievenTELEFOON M903
BOUCKAERT
KATTEN en HONDEN-BROOD
Prima los kattenbrood met
'leeseh of vlseh 16 et. p. pond.
Pracht kwaliteit Hondenbrood
met stukjes vleesch, per pond II
ct., 5 pond 50 cent. Fa. A. C. VAN
NIKKELEN KUIJPER, DOEL-
STRAAT 18. Telefoon 12316.
