H.D.*
J
remolda
DINSDAG 17 NOVEMBER 1936
HAARDE M'S DAGBLAD
VOOR DEN-
-POLITIERECHTER
Ruziemakende Haarlemmers.
Vandaag hadden we een lijstje ruziemakers.
Een was er, die, toen hij half dronken op zijn
fiets over den weg laveerde, door een agent
werd aangehouden, die dergelijke kunstver
richtingen ontoelaatbaar achtte en den kunst
rijder meenam. Deze vond dat een inbreuk op
zijn burgerrecht en meende zijn ongenoegen
niet beter te kunnen uiten dan door den
agent uit te schelden voor kaffer en kinkel.
Hij was dus blijkbaar van meening, dat de
agent niet op de hoogte van zijn tijd was en
vond het dronken op een fiets rijden den aller -
modernsten vorm van wielersport.
Ongelukkig voor hem stond hij alleen in
die meening, of 't moet dan zijn, dat het een
familieopvatting is, want de politierechter wist
te vertellen, dat broers van verdachte soort
gelijke bewijzen van wellevendheid hebben
gegeven. Dit, gevoegd bij de houding van ver
dachte. die nu wel niet onbeleefd was. maar
toch ook niet berouwvol, maakte, dat de rech
ter in 't vooruitzicht stelde, dat bij een vol
gende verschijning gevangenisstraf zou wor
den opgelegd. Nu bleef 't nog bij geldboete,
maar een gevoelige: f 30. nog f 5 meer dan de
officier had geëischt.
Een ander burger had ook heel onvriende
lijk tegen een agent gesproken, wat hij wel
niet onkende, maar hij zei, dat 't eigenlijk bij
ongeluk was gebeurd, zooals een kanarie uit
een kooitje kan ontglippen, als men 't deurtje
opent. Hij had namelijk alleen maar leelijk
gedacht, maar zonder opzet waren die ge
dachten in woorden over zijn lippen gekomen.
En hoe kwam het nu, dat hij hardop zoo lee
lijk dacht? Omdat de agent een fiets zonder
rijwielplaatje in beslag had genomen, welke
fiets door zijn zoontje bereden werd en toe
behoorde aan zijn baas. Zooals iemand op 't
zien van zoo'n ramp kan uitroepen: „Potz-
tausend!" of iets dergelijks, zoo was hem een
woord ontglipt,- maar tegen den agent was 't
niet direct gericht. .Tegen de musschen in
den boom dan?" vroeg de rechter.
Neen, dat ook niet.
De agent had geconstateerd, dat de pijl
rechtstreeks op hem was afgeschoten en de
man, die moest bedenken:
„Is eens een woord de lippen uit,
Het keert er niet weer in"
zag zijn hardop denken bestraft met f 10
boete, conform den eisch.
Een derde Haarlemmer had het niet met de
politie aan den stok gehad maar met zijn
familie en denkende, dat een derde met zijn
familiezaken eigenlijk niets te maken heeft,
was hij niet verschenen. Verstandig is dat
nooit, want nu had de rechter alleen maar het
betrokken familielid te hooren en wat die
zwaeer vertelde was niet mooi. Die zei name
lijk. dat toen op een nacht om één uur alles
bij hem in diepe rust was, hij werd wakker
gebeld. Verschrikt naar de deur gaande, want
men denkt op zoo'n tijdstip aan brand, in
braak, plotseling sterfgeval of dergelijk on
heil, zag hij zijn zwager buiten staan, die, op
de vraag wat er aan de hand was, zei, dat hij
eens kwam praten. Hij wou een of ander ge
schil opgehelderd hebben. De bewoner had te
veel slaap en te weinig lust om geschillen te
bespreken en verzocht den ander op een meer
voegzaam spreekuur terug te komen, maar
zoo iiet die zich niet afschepen. Hij kon blijk
baar geen rust vinden voor het belangrijke
familiegeschil was besproken en toen hem de
deur niet geopend werd, schoof hij een raam
op en kroop er door. Zwager en schoonzuster
trachtten dit wel te beletten door den indrin
ger terug te duwen, maar deze beet in letter
lijken zin van zich af. zoodat de zwager een
knauw in de duim kreeg en met zijn vrouw
retireerde. Toen gleed de ander in de voor
kamer en schiep nieuwe familieconflicten door
een tafeltje stuk te slaan. Zijn familieleden
vluchtten in pyjama naar de buren, die den
bijterigen zwager overmeesterden.
De officier vond dat heel erg en aangezien
de bijter er niet was om iets tot zijn verde
diging aan te voeren, kreeg hij tiet volle pond:
14 dagen gevangenisstraf was de eisch, dien
de rechter toewèes.
Verdorven Jeugd.
't Was een jongen van 18 jaar, die terecht
stond en dat was een ondeugende knaap.
Zijn ouders hadden al veel met hem te stel
len gehad en hadden zich al eens tot den
officier gewend met de vraag of hij niet in
een opvoedingsgesticht geplaatst kon wor
den. Nergens hield hij het langer dan een
paar dagen uit. maar het toppunt was toch
wel, dat hij, toen hij in een zaak van electri-
sche artikelen werk had gekregen, hij er nog
geen paar uur was, of hij stal kwitanties en
ging die innen.
Hij was daar gekomen op aanbeveling van
een vriendje, dat er werkte, welk vriendje
al niet veel beter was. want die stal radio
lampen bij zijn patroon en sleepte nog een
anderen jongen, die er ook werkte mee.
welke laatste jongen naar 't schijnt, meer
een zwakkeling dan een deugniet was.
De twee gingen met de radiolampen naar
iemand, die in tweedehandsch goederen
handelt en daar verkochten zij ze voor f 1
per stuk.
De jongens stonden terecht voor diefstal,
de opkooper voor heling. De laatste beweer
de, dat de jongens bij hem gekomen waren
met de mededeeling, dat zij radiotoestellen
repareerden en bij vervanging van lampen
de oude mochten houden: -voor zoover deze
nog bruikbaar waren, wilden zij ze verkoo-
pen. Hij had toen. zei hij, aan de jongens
gevraagd of het eerlijk werk was. want zoo
niet. dan zou hij van den koop geen melding
in zijn register maken. Die vraag stelde hij
om er achter te komen, of de lampen al dan
niet gestolen waren: hadden ce jongens ge
zegd: „we hebben ze gestolen", dan zou hij
niet gekocht hebben.
Den politierechter kwam dit verhaal niet
waarschijnlijk voor en de opkooper zei. dat
het ook onwaarschijnlijk leek, maar toch
was het zoo.
De jongens verklaarden echter heel an
ders; ze zouden wel degelijk gezegd hebben,
dat ze de lampen gestolen hadden, toen zij
ze verkochten en daarop zou de man ge
zegd hebben, dat hij ze niet in zijn register
zou zetten. Eindelijk gaf de opkooper toe, dat
heel op 't laatst, toen de diefstallen ontdekt
waren, de jongens hem dat waren komen
vertellen, maar toen hij had reeds gekocht,
na dien tijd niet meer.
De officier eischte tegen den opkooper 4
maanden gevangenisstraf en de rechter
vroeg of verdachte wat te zeggen had. Ja,
hij had wat te zeggen, maar hij zei het niet.
De politierechter vond het een ernstig ge
val van heling, waarvoor slechts onvoor
waardelijke gevangenisstraf kon worden op-
geleed. Met. het oog op het niet ongunstig
verleden werd de straf echter bepaald op 3
maanden.
Over de jongens zullen nog nadere rap
porten worden ingewonnen.
FR ANSCH VLIEGER VOOR SOLOVLUCHT
NAAR TOKIO GESTART..
PARIJS. 16 November fA.N.P.i André
Japy is te middernacht met een Caudron-Re-
nault te Le Bourbet- opgestegen voor een
solo-vlucht naar Tokio. Hij hoopt heden
middag Damas te bereiken.
(Adv. Ingez. MedJ
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
(Inlichtingen over gevonden voorwerpen
aan het bureau van Politie, Smedestraat.
Uitsluitend tussehen 11 en 13 uur).
Handschoenen en ceinturen, Politiebureau
Smedestraat. Autosleutel, Halderman, Oranje
boomstraat 63. Beursje, v. Oldemark, Cecilia-
steeg 44rd. Bril, Koster, Rozenprieelstraat 31.
Deksel van melkbus, Kort, Korte Poellaan 14.
Etui met tabakspijp, Hendriks, Korte Heeren
straat 15ra, Hondenhalsband, Hulskamp. Zon
nebloemstraat 28. Damesarmbandhorloge,
Hoepermans, Duinoordstraat 63, Heres, H. v.
Aiphenstraat 7. Regenjas, v. d. Pol, Spaarn-
danxscheweg 702. Slagermessen, Wesselman,
Waalstraat 8. Alpinomuts, Veringa, Bleeken-
bergstraat 15 of 25. Portemonnaie met inhoud,
v. d. Veldt, v. 't Hoffstraat 304, Luijken, Lom
bokstraat 2 Heemstede, Politiebureau Smede
straat, Kok, Leiclscheplein 37, v. Warmerdam.
Brouwersplein 6. Regenpijpen, v. d. Burg,
Jansstraat 52. Pakje, inh. Borstrok, Bronk-
horst, Harmenjansstraat 22. Damesparapluie,
Cohen, Gen. Cronjéstraat 89. Vulpotlood: Po
litiebureau Smedestraat. Rijwielplaatje, Koper,
Preangerstraat 41, de Heus,- Langendijkstraat
10rd., Politiebureau Smedestraat, Zijlstra,
Hendr. Roozenlaan 39, Politiebureau Smede
straat, Handgraaf, Helmbrekers teeg lOrd (na
1 uur 's middags). Sleutel van auto, Halder
man, Oranjeboomstraat 63. Tasch met in
houd, Hoppen brouwer, Gen. Jouberstraat 26,
Politiebureau Smedestraat, Kuntze, Dr. Leïjd-
straat 26, v. Soest, Kieverlaan 36, Hommes,
Hofdijkplein 21. Vulpotlood, Kok, Lindenstraat
39. Poppenwagen, Schuchart, Bakkumstraat 12.
PERSONALIA.
Te Amsterdam is geslaagd voor het exa
men van apothekersadsistent: mej. D. M.
Adama te Haarlem.
Voor het getuigschrift spreekonderwijs van
de Vereeniging voor logopaedie en phoniatrie
is geslaagd mej. W. A. Voorthuyzen te Haar
lem.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO-CENTRALE OP WOENSDAG 18 NOV.
1936.
Programma I: Hilversum I (Huizen).
Programma II: Hilversum II.
Programma III: 8.05 Parijs Radio. Gym
nastiek. 8.20 idem. Gramofoonmuziek. 8.50
Diversen. 9.20 Keulen.. Vierde Symphonie in
Es gr. t. van Ant, Bruckner. 10.30 idèm.
Junge Deutsche Erzahlfcunst.. 10.50 Deutschl.
sender. Concert m.m.v. het omroep-kamer-
koor, het Duitsche Oratoriumkoor, het
omroeporkest o.l.v. Hans Georg Görner. 11.20
Keulen. Concert door het Landes-simfonie-
orchestre Saarpfalz o.l.v. Schmeisser. 12.20
Keulen. Gelukvvenschen. 12,25 idem. Vervolg-
concert. 1,20 Vlaamsch Brussel. Gesproken
dagblad van het N.LR.. 1,30 idem. Dansmu
ziek o.l.v. Stan Brenders. 1,50 idem. Gramo
foonmuziek. 2,20 Diversen. 2,50 Parijs Radio.
Concert o.l.v. Henri Tomasi m.m.v. René Ché-
décal. 4..20 Keulen. Programma van de
Deutschl. sender (Otto Dobrindt) 5.20 London
Regional. Gramofoonmuziek. 5.35 Fransch
Brussel. Gramofoonmuziek. 6.20 London Re
gional. BBC Schotsch orkest o.l.v. Ian Whyte.
6.45 Weenen, La Bohème, opera van Puccini.
Uitzending uit de Weensche Staatsopera. 9.15
idem. Het omroeporkest o.l.v. J. Holzer. 9.30
idem. Berichten. Weerbericht. 9.40 Vervolg
concert. 10.20 idem. Berichten. 10.30 idem.
Vervolg concert. 11.05 idem. Gramofoonmu
ziek.
Programma IV: 8.Vlaamsch Brussel.
Gymnastiekles. 8..20 idem. Tijdsein, Gramo
foonmuziek. 8.30 idem. Kroniek van den d? g.
8.40 idem. Gramofoonmuziek. 8.45 idem. Ge
sproken dagblad van het N.I.R. 9.00 idem.
Gramofoonnruziek. 9.20 Diversen. 10..35 Droit-
wich. Korte Godsdienstoefening. 10.50 idem.
Tijdsein van Greenwich. Weerbericht. 11.05
idem. Orgelconcert door Quentin Maclean.
11,35 idem. Gramofoonmuziek. 11.50 Londen
Regional. Serge Krish en zijn orkest. 12,50
Droitwïch. Gramofoonmuziek „Kings of Jazz"
iüüi
Eenzame ouden
Toen de oude Willem Doormans tegen etens
tijd, moe van zijn werk op het drukke han
delskantoor. waar hij de bescheiden functie
van klerk vervulde, thuis kwam. bemerkte hij
reeds in de gang waar hij even vertoefde om
zijn jas weg te hangen, dat er iets bijzon
ders gebeurd was. Uit de keuken hoorde hij
ten zacht neuriën komen.. Dadelijk daarop
kwam Marie, zijn vrouw, naar voren met
een gezicht, waarop men vreugde kon lezen.
„Willem, raad eens", juichte ze, terwijl ze
haar handen achter haar rug verborgen
hield. En dan het groote nieuws, niet langer
voor zich kunnende houden, riep ze, terwijl
ze een brief, versierd met vele vreemde post
zegels, opgewonden naar hem toestak: ./Van
•Jan. een~brief van onzen jongen".
„Eindelijk," zuchtte Doormans, terwijl zijn
zorgelijk gelaat als bij tooverslag opklaarde.
Samen lazen ze den brief in de kleine huis
kamer. Eindelijk zou Jan, hun eenige zoon na
vele lange maanden van afwezigheid weer in
de ouderlijke wonine terugkeeren.
„En over een maand kan hij al hier zijn",
zuchtte moeder Doormans, dolgelukkig.
Dien avond zaten beide oudjes nog lang aan
ie tafel en beiden dachten ze aan de jaren,
dis voorbij gevlogen waren. Jaren van kom
mer en ellende, maar ook van stille vreugde
hadden ze gekend.. Ze dachten aan den tijd
toen Willem Doormans nog slechts jongste
I,20 idem. Het Birminghams Hippodrome. Or
kest o.l.v. Harry Pell. 2.20 Londen Regional.
Het BBC Welsh Orkest o.l.v. Idris Lewis. 3.20
idem. „Far and near". 3.35 idem. George F. Al
lison geeft een oogget-uigeverslag van de
tweede helft van de voetbalwedstrijd Enge
landIerland. 4.20 Droitwich. Vesper in de
St.-Pauls Cathedraal. 5.10 idem. Het John
Mac Arthur Kwintet. 5.35 idem. BBC-Dansor-
kest o.l.v. Henry Hall. 6.20 Diversen. 7.00 Droit
wich. BBC-koor o.l.v. Trevor Harvey. 7.35 idem
Fred Hartley met zijn Novelty kwintet en
Brian Lawrance. 8.20 Londen Regional. Zi-
geunermuziek, gr. platen: 8.35 Droitwich.
Concert in de Queens Hali, London door het
BBC-Symphonie-orkest o.l.v. Adrian Boult.
9.25 idem. Weer- en nieuwsberichten. 9.45 idem
Voortzetting van het concert. 10.30 idem. Het
Leslie Bridgewater Kwintet. 11,20 idem. Harry
Evans en zijn orkest.
Progr. V: 8.007.00. 7.00 Eigen gram of oon-
platenconcert: Verzoekprogramma. 1. Rhein-
lander Potpourri. Blaasorkest. 2. L'étoïle
d'amour, Lucienne Boyer. 3. It's my mother's
birthday to-day. Joe Petersen. 4. Sailor Be
ware. Bing Crosby. 5. I've got got a feelin
you're foolin'. Conni Boswell. 6. Die ganze Welt
dreht sich um Liebe. Martha Eggerth. 7. Liza.
A1 Jolson. 8. A. Portrait of a Lady. Joe Pe
terson. 9. Erst eine Walzernacht. Martha Eg-
tersen. 10. J'ai rèvé de t'aimer. Lucienne Boyer.
II. One sweet kiss. A1 Johnson. 12. My heart
and I. Bing Crosby. 13. Eiri. Stern fallt vom
Himmel. Joseph Schmidt. 14. You are my
lucky star. Conni Boswell. 15. Schau mich an,
sei mir gut. Martha Eggerth. 16. Mandulinata
di Napoli. Joseph Schmidt. 17. Ich bin heut'
so froh. Martha Eggerth. 8.0012.00 Diver-
sen.
„Kinderen hebben
steeds honger"
wanneer er Cremolda op de
boterham is. De proef is al
heet gemakkelijk te nemen:
een flinke pot Cremolda kost
maar 37'/2 ct. (plus statiegeld).
En daar Cremolda zich dun
laat uitsmeren, komt het goed
koop in het gebruik.
Cremolda is een bijzonder
fijne crème van chocolade en
verkrijgbaar in drie soorten:
Vanille, Orange en Citroen.
Neem eens een proef bijv.
met Vanille.
Ci w
PUYVIS 1
„een crème van chocolade
N V.T-DUYVlSJr.Koog aan do Zaan.
(Adv. Ingez. MedJ
klerk was. Veel idealen had hij nooit gehad,
maar juist door zijn kalme bezadigdheid en
stille werklust had hij zich een bescheiden
vaste positie weten te verwerven.
Zoo was zijn leven heengevloden, rustig,
kalm, zonder schokkende gebeurtenissen.
Even was waarin verandering opgetreden,
toen hij Marie leerde kennen; dadelijke had
hij zich aangetrokken gevoeld tot het lieve,
stille wezentje, en niet lang daarna trouwden
ze.
Jaren van stil geluk volgden. Hoe vaak za
ten ze later niet hand in hand in het schemer
donker voor de wieg van hun grootste schat,
hun eenigen zoon Jan. Plannen hadden ze
gesmeed, groote plannen. Eén ding stond vast:
hij zou later wat in het leven worden. Beiden
zouden ze hard werken voor hun kind en dan
later, als hij een man geworden zou zijn, zon
hij bij hen blijven en hun levensavond ver
lichten en opv rooi ij ken met zijn aanwezig
heid.
Hoe heel anders was het gegaan. Reeds op
jeugdigen leeftijd openbaarde zich in het
kind een vreemde drang, een zucht naar avon
tuur, een zucht om te trekken naar vreemde,
verre landen.
Dat waren moeilijke, zware jaren geworden.
Ze hadden het kind niet willen tegenhouden:
hij had gevolg gegeven aan den drang in zijn
bloed en was de wijde wereld ingegaan, de
beide oudjes alleen achterlatend, alleen met
de gedachte aan hun kind; dat ver van hen
verwijderd over de zeeën zwalkte.
Hun mooie droom was in flarden gescheurd.
Zij waren stiller geworden, nog stiller dan zij
reeds waren. Alleen de schaarsche brieven
brachten eenige vreugde in het kleine huisje.
Soms, na maanden afwezig geweest te zijn.
keerde Jan terug in de ouderlijke woning en
dan heerschte daar weer een blijde opge
wekte stemming.
De weinige weken die hun zoon thuis was,
Hoe de moderne woning
ingericht moet zijn.
Lezing van den heer A. V. Hartogh voor de
Huisvrouwen.
„Hoe kan men huis en inrichting in over
eenstemming brengen met zijn levensgewoon
te?" was het onderwerp van een lezing, die
de heer A. V. Hartogh gistermiddag voor dc
afd. Haarlem van de Ned. Ver. van Huisvrou
wen in de tuinzaal van het Concertgebouw
heeft gehouden.
De presidente, mevr. C. J. Cohen Tervaert-
Koch, leidde den spreker in.
De levensomstandigheden van den moder
nen mensch zijn gewijzigd, zoo ving de heer
Hartogh aan. Ook die van de huisvrouw. Zij
heeft in dezen tijd minder personeel, is klei
ner behuisd en leeft intensiever. Zij moet
haar huis in overeenstemming met die nieuwe
levensbehoeften inrichten. Daarbij moet zij
niet schromen „modern" te zijn. Men moet
zoo min mogelijk vreemd staan tegenover
het nieuwe. Het gaat altijd zoo: eerst is iets
modern, dan wordt het zoo algemeen, dat
men het ordinair gaat noemen, vervolgens
wordt het ouderwetsch, men vindt het gek
en tenslotte weer mooi en romantisch.
Natuurlijk is niet alles wat modern is. even
mooi, zoo vervolgde spr. Men moet sorteeren:
mooi bij mooi en leelijk bij leelijk. Zoo ook
bij de woninginrichting. De eerste eisch is:
weer alles uit uw woning, wat onrustig aan
doet. Er heersche rust in kleur en in vorm.
In de kamers moet alles staan wat noodig is:
het moet niet te rommelig zijn. Spr. maakte
onderscheid tussehen „positieve" meubelen:
dat zfjn meubelen, die men „zien" kan en
„negatieve", die men „haast niet zien" kan.
Zoo zijn stalen meubelen negatief: zij moe
ten dan ook uitsluitend in combinatie met
houten toegepast worden. In een kleine ka
mer zal men meer met „negatieve" meubelen
werken dan in een groote. teneinde de illusie
van ruimte te geven.
Men bezit soms leelijke meubelen, erfstuk
ken b.v., die men toch niet weg wil of kan
doen. Spr. raadde aan deze te plaatsen tegen
een druk behang en mooie meubelen alleen
tegen een rustig behang. Overigens hield hij
een pleidooi voor oude meubelen en oud da-
meshandwerk, waaraan herinneringen ver
bonden zijn. Men houde die in eere, zoo
zeide hij.
In de kamer moet de heer des huizes een
plaatsje hebben, waar hij aan zijn schrijf
bureau kan werken. Ook voor de kinderen
richte men een hoekje van de kamer in. Ten
slotte besprak de heer Hartogh de taak van
de huisvrouw, wanneer zij gasten heeft. Zij
behoort o.a. te zorgen voor een prettige en
gezellige logeerkamer.
Een serie lantaarnplaatjes verduidelijkte
de woorden van den spreker. Hoe de ideale,
moderne keuken ingericht moet zijn, op
welke wijze de leasten zijn in te deelen, hoe
men aan elke woning een persoonlijk cachet
kan geven, dat alles en nog veel meer hoor
den en zagen de aanwezige dames, die onge
twijfeld de vele goede raadgevingen en prac-
tische aanwijzingen van den heer Hartogh
ter harte zullen nemen.
Ook uit de vragen, die na de lezing gesteld
werden, bleek de interesse, waarmee men
alles gevolgd had.
faettlftomscUiitt..
MIDDEL-EEUWSCHE KOORWERKEN.
Woensdagavond 18 November, zal in café-
rest. Burgers, Frans HalsDlein, de oprichtings
vergadering plaats hebben van een nieuw ge
mengd koor.
Het doel van deze vereeniging zal zijn, het
beoefenen der Middel-Eeuwsche Koormuziek.
Het koor komt onder leiding te staan van den
heer Joh. van 't Vlie. Op deze vergadering zal
in overleg met de toe te treden leden de repe
titieavond bepaald worden.
JAARVERSLAG WIJKVERPLEGING.
Verschenen is het jaarverslag van de wijk
verpleging van den Nederlandschen Protestan
tenbond, afd. Haarlem, loopende van 1 Octo
ber 1935 tot 30 September 1936.
De secretaresse, mevr. J. M. Verwey, memo
reert in dit verslag de twintigjarige werkzaam
heid van zuster Cool in de wijk, waarin zij al
haar liefde, haar ijver en trouw aan de
patiënten heeft gegeven.
In het afgeloopen jaar bracht zij 4622 huis
bezoeken (vorig jaar 4729).
Vijf patiënten waren in poliklinische behan
deling'.
Twee en twintig patiënten overleden.
Tijdens de vacantie van de zuster nam zuster
De Bloeme het wenk waar. Zij bracht in Augus
tus 312 en in September 290 bezoeken.
Zuster Cool begon het nieuwe vereenigings-
jaar met 22 patiënten, waarvan 10, die alleen
een wekelïjksche verzorging ontvingen.
195 verplegingsartikelen leende de zuster
uit.
Aan de commissie werd als tweede secreta
resse toegevoegd mej. A. Ferf.
In Juni werd een ledenvergadering gehou
den, wettelijk noodig, om een verlenging van
de Kon. goedkeuring te krijgen.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllillll
leefden de oudjes weer geheel op. Haastig
ging Doormans 's avonds naar huis om toch
maar weer gauw bij zijn jongen te zijn. Ook
deze was altijd dolblij, wanneer het huisge
zin weer vereenigd was. Hoe vertroetelde
hij zijn ouders en hoe genoten deze van zijn
verhalen, vol van voor hen onbekende din
gen. Hoe leefden ze met hem mee. als hij hun
vertelde van zijn ontberingen, zijn moeilijk
heden, de gevaren, waaraan het zeemansleven
is blootgesteld.. En wat deed het hun goed te
hooren. hoe groot soms zijn verlangen was
naar huis, naar zijn ouders.
En ze konden maar niet begrijpen, dat hij
toch weer wegging, weg naar onbestemde
plaatsen, weg om toch weer op die woeste,
onbarmhartige, maar vaak ook wonderschoo-
ne zee te zijn.
Deze laatste reis maakte hij op een kleine
vrachtboot in de wilde vaart. Bijna een vol
jaar was hij reeds weg. maar zijn laatste
:brief meldde, dat hij op de thuisreis was. Nog
slechts luttele weken en dan zouden ze weer
vereenigd zijn. De dagen, die nu volgden,
leefden ze in een ongeduldige spanning
En daar plotseling, als een donderslag aan
heldere hemel, kwam het bericht. dat de
vrachtboot vergaan was. Niemand van de op
varenden was gered geworden. Verslagen
hadden ze geluisterd naar dit droeve bericht,
het nog niet volkomen beseffend.
Eerst langzamerhand drong de wreede waar
heid tot hen door en beiden gingen gebukt
onder den zwaren slag, die hen getroffen had.
Vaak, als ze 's avonds onder het lamplicht
aan tafel zaten, haalde moeder Doormans het
vergeelde pakje brieven te voorschijn. En
lang zaten ze dan tezamen en hielden teeder
in hun banden deze kostbare brieven, als
eenige herinnering aan den zoon. die als zoo
velen zijn graf gevonden had in de onbe
stendige zee.
Teleurstellingen.
Gevraagd
Een portie frissche wind om
muizenissen te verjagen en
een koude waterstraal om de
nuchterheid te helpen bevorderen.
Aanb. met prijsopgave aan het
Bureau van dit blad.
Teleurstellingen zijn precies als flinke ver
koudheden: niemand onzer ontkomt er
aan.
Beiden sloopen tijdelijk onze energie en
werkkracht.
Van tijd tot tijd worden wij er allemaal door
geplaagd en lang niet altijd weten wij door
wiens toedoen ons dit wordt aangedaan. On
verwachts overvalt zooiets ons! Wij voelen ons
rampzalig en ellendig. De tranen loopen ons
over het gezicht en het liefste zouden wij
maar diep onder de dekens kruipen en van
niets meer weten.
Voor onze huisgenooten zijn wij ongeniet
baar.
Letterlijk niets' vermag onze belangstelling
te wekken en wie lang in onze nabijheid ver
toeft wordt aangestoken.
De goede raadgevingen van hen die het wel
met ons meenen slaan wij in den wind en
hun hartelijk bedoelde troost beantwoorden
wij met een onveranderlijk: jij moest maar
eens zooiets hebben..dan zou je wel
Van hetgeen een ander in een dergelijk ge
val zou doen of laten, daarvan hebben wij
meestal geen flauw besef, maar dat doet er.
niet toe.
Wij zeggen het toch, want onbewust mis
gunnen wij onze medemensch altijd het ge
spaard blijven van onze persoonlijke ram
pen.
Bij teleurstellingen zoowel als bij verkoud
heden zijn het diegenen, dich zich gehard heb
ben. die er het beste afkomen. Tegen ver
koudheden kunnen wij ons harden door mid
del van frissche lucht en koud water, maar
hoe moet men zich tegen teleurstellingen har
den?
Levensmoed en levensdurf, die regelrecht
uit het hart komen en ons uitheffen boven
de bekommernissen van het dagelij ksche
leven, zijn prachtige afweermiddelen tegen
alle groote en kleine teleurstellingen maar
hoe moet liet nu met diegenen onder ons, die
geen levensmoed geen levensdurf bezitten.?
De weifelaars en twijfelaars, de kleinmoe-
digen met het bange hart? Hoe kunnen zij
zich wapenen tegen de teleurstellingen, die ook
hun niet gespaard zullen worden?
Kunnen zij zich ook harden? En hoe moe
ten zij dat aanleggen? Is er voor hen geen.
middel dat hen behoedt tegen de gevolgen der
onvermijdelijke teleurstellingen des levens?
Wel wis en zeker. Het middel is precies
hetzelfdeeen frissche wind die alle muizenis
sen verdrijft (de kern die daarna nog over
blijft is meestal wel- overkomelijk!) en een
koude waterstraal van onvervalsche nuchter
heid om het vuur van al te hoog gespannen
verwachtingen te blusschen en de sensatielust
die de kiem is van zwartgalligheid, te dooven.
Die frissche wind is de stroom van belang
rijke gebeurtenissen van onzen- hedendaag-
schen tijd, waarvoor wij ons slechts hebben
open te stellen om onze persoonlijke teleur
stellingen te zien verbleeken tot onheilen van
het tweede en derde plan en van de nuchter
heid is in ons allen de kiem aanwezig, als
kenmerk van ons stoer ras, waarmede wij
maar willen zeggen, dat het middel vlak voor
de hand voor het grijpen ligt.
AMY GROSKAMP—TEN HAVE.
UIT DE STAATSCOURANT
BURGEMEESTERS BENOEMINGEN.
Bij K. B. is met ingang van 1 December
1936 benoemd tot burgemeester der gemeente
Borsselen G. A. Bax.
De heer Bax werd 25 Maart 1911 te Ridder
kerk geboren. Hij is thans ambtenaar bij het
departement van binnenlandsche zaken en
woont te Wassenaar.
Bij K.B. met ingang van 15 November 1936
is benoemd tot burgemeester der gem. Cal-
lantsoog G. D. Rehorst.
De heer Rehorst werd 22 September 1902
in Berkenwoude geboren. Hij is thans ge
meentesecretaris en ontvanger der gemeente
Westzaan.
JULIO BAGHY OVER ESPERANTO
LITERATUUR
Men schrijft ons:
Zaterdagavond heeft de beroemde Hongaar-
sche auteur Julio Baghy in de zaal van „Zang
en Vriendschap" een aandachtig auditorium
drie uur lang weten te boeien door een buiten
gewoon belangrijke lezing over esperanto-lite-
ratuur.
Na op keurige wijze te zijn ingeleid door een
blinden esperantist, ving spreker zijn betoog
aan met eenige uitermate interessante uiteen
zettingen over het ontstaan der verschillende
talen. Spreker deed dit op zulk een plastische
wijze dat een en ander wel zeer plausibel
klonk. Volgens spreker zijn er eigenlijk drie
soorten talen, n.l. de zuiver natuurlijke, pri
mitieve, de nationale en de zuiver willekeurige
taal. Esperanto moet niet tot de laatste gere
kend worden. Zamenhof heeft reeds bestaan
de elementen uit 8 talen op logische, moderne
wijze aangewend, Vandaar dat Esperanto een
levende taal kon worden, vandaar dat er in
deze taal een literatuur van duizende boek
werken kon ontstaan.
Na de pauze las de auteur, die vele romans
geschreven heeft, uit zijn gedichten-bundel
„Preter la vivo". Het was waarlijk ontroerend
dit te mogen meemaken! Welk een taal, welk
een voordracht! We wisten niet dat deze taal
zoo schoon, zoo welluidend, zoo muzikaal was!
Ten slotte verraste de spreker ons niet min
der op eenige meesterlijk uitgebeelde typen
van esperantisten, die hij wel eens ontmoet
had. Het was waarlijk frappant wat deze kun
stenaar met de simpele midden van stem, ge
baar en muziek wist te bereiken. Een en ander
bracht het publiek tot ware uitbarstingen van
vroolijkheid.
De spreker had ook een kleine tentoonstel
ling van Eperanto-boekwerken ingericht. Van
de gelegenheid om deze boeken te bestellen
werd druk gebruik gemaakt.
Nadat de voorzitter van het comité den
spreker voor zijn boeiende voordracht bedankt
had gingen de aanwezigen om pijn. 11 uur
kennelijk voldaan huiswaarts.
