Blijft Fit!
Napoleon's
H.D.«
Het rotsgebergte
van den Canadian Pacific Spoorweg
continentale stelsel.
ZATERDAG 5 DECEMBER 1936
H A A R L E M'S DAGBCAD
Wat een groote reclame
campagne vermocht.
Ik heb den lezer mogen rondvoeren langs
Banff en Lake-Louise, Moraine Lake en
O'Hara, langs wat wij de mooiste gebergte
hoekjes der aarde lijken. Al deze zijn ontdekt,
onderzocht en de gehuchten gemaakt door
den grooten spoorweg, die het Canada van
het Oosten met den Pacific, den grooten
Oceaan van het Westen verbindt. In 1857 al
was de exploitatie begonnen, drongen moedi
ge mannen als Capt. Palliver en Dr. Hector
in de wildernissen van het rotsgebergte door
met de speciale bedoeling een traject te zoe
ken, waarlangs een spoorlijn zou kunnen wor
den aangelegd. In 1885 kon de lijn worden
geopend. Van de 2600 mijl, die de Canadian
Pacific heeft aangelegd, zijn de 200 mijl, dus
320 Kilometer door het rotsgebergte wel de
kostbaarste en. moeilijkste geweest. Telkens
weer slingert de trein omhoog door rivierda
len en kloven naar bergpassen, zoo om de
2500 meter hoog, om dan weer neer te dalen
meteen langs de bruisende bergstroomen om
een overgang over den volgenden bergrug te
zoeken. 200 mijl ingenieurswerk wordt dit stuk
genoemd. Het kostte 12 millioen dollars toen
die nog 2.50 kostten en daarvan werd 2 mil
lioen aan dynamiet en andere explosiestoffen
uitgegeven. Tijdens die onderzoekingen en
gedurende het werk werden enkele plaatsen
gevonden, die zoowel door hun ligging als
door de bijzondere schoonheid der omringen
de natuur aangewezen leken om later toeris
ten te trekken. De Natuur maakteden speel
tuin voor den mensch, de Canadian Pacific
stelt ons in staat hem te bereiken en er van
te genieten. Door de spoorlijn, door luxueuse
hotels, door chalets en Bungalow-camps, door
Zwitsersche gidsen en paarden beschikbaar te
houden. Het Gouvernement hielp, nam de
oorspronkelijk door de C. P. R. aangelegde
wegen over, stempelde de mooiste plekjes tot
nationale parken of wel natuurmonumenten,
beschermde bosschen en wilde dieren en leg
de de kampeerparken aan, waarvan wij zoo
graag profiteeren.
De spoorweg kwam er, dank zij vele offers
en het persoonlijk inzicht van Koningin Vic
toria, maar de menschen ontbraken in het
nieuw omsloten land. Een groote reclame
campagne werd op touw gezet. Uit alle dee-
len der wereld stroomden de kolonisten toe.
Steeds grooter werden de zaken en de belang
rijkste uitvoer naar de door haar in het le
ven geroepen havens aan de Noordelijke kus
ten der Stille Zuidzee deden de Maatschappij
besluiten zelf ook dezen Oceaan te gaan be
varen en eigen verbindingen te openen met
China en Japan. Personen en vrachtvervoer
namen steeds grooter afmetingen aan. Toen
het land goed produceerde, bouwde de Cana
dian Pacific schepen om het graan over den
Atlantischen Oceaan te brengen en zelf de
nieuwe kolonisten en hun benoodigdlieden te
gaan halen. Zoo ontstond het reuzenlichaam,
dat thans Canadian Pacific heet en driekwart
der aarde met haar geregelde diensten om
spant. Haar schepen behoor en tot de mooiste,
grootste en rijkste, waarmede onze nationale
scheepvaart concurreert.en samenwerkt
bijv. voor de nieuwe route naar de Oost met
de Java-China-Japan lijn. En dat is een
prachtige reis.
Per Holland-Amerika lijn naar New York,
Canadian Pacific door het mooiste gebergte
der wereld, een kijkje in Japan, een idee van
China en dan weer op een Nederlandsch schip
in Nederlandsch-Indië aankomen. Ge kunt
natuurlijk ook met de Canadian Pacific uit
Liverpool of Southampton vertrekken. De
maatschappij zorgt uitstekend voor u van den
Coolsingel in Rotterdam af tot Tokio of
Sjanghai of waar ge haar verlaat. Dat weet
ik bij ondervinding!
Natuurlijk zal iedereen, die de reis van of
naar Indië over Canada maakt, trachten iets
meer van dit mooie land te zien te krijgen,
dan de treinreis alleen geeft. En ook hierin
helpt de Canadian Pacific. Niet alleen heeft
ze haar eigen telegraaflijn, dwars over het
continent, en bezit ze de meeste stoomboot
diensten op meren en rivieren, maar ze bouw
de ook de bekende prachtige hotels. Haar
voormannen verzorgen elk jaar ritten te paard
van vier of vijf dagen door telkens andere,
nog weinig bekende streken. Op alle denkbare
manieren wordt den reiziger er het leven aan
genaam gemaakt en daarin helpt het gou
vernement vooral mee door den wegenaanleg.
Door de nationale parken ligt een wegennet,
dat buitengewoon goed verzorgd genoemd moet
worden. Bijna steeds geteerd en dus stofvrij
en ik heb, zoo juist de rondreis door de drie
groote parken Banff, Yoho en Kootenay ach
ter den rug, een reisje van 400 K.M. over
wegen, vrijwel uitsluitend aangelegd om den
toerist in staat te stellen dit prachtige land
op zijn gemak te leeren kennen. Een gedeelte
is provinciale of rijksweg en dat zouden we
gauw merken toen we Field verlieten in Wes
telijke richting om de rondreis te gaan ma
ken.
Bij het verlaten van Yoho-park veranderde
de asphaltweg plotseling in een stoffige steen
woestenij, aangelegd langs de berghellingen in
de vallei van de Kicking Horse rivier. Ik heb
zelden gevaarlijker weg met mooier en inte
ressanter uitzichten bereden dan van Field
tot Golden. Meest hoog boven de rivier, die
diep onder ons zijn weg zocht tusschen steile
rotswanden en steeds afschuivende puinhel-
lingen en toch voortdurend begeleid door het
spoor der Canadian Pacific. De weg stijgt en
daalt, nu eens smaller, dan wat breeder, vol
steenen, zóó, dat op een breeder gedeelte een
wagen staat met een gat in het benzinereser
voir van een door de wielen opgeworpen steen.
Dat was een mooi sleepje voor ons en maakte
den weg alweer interessanter. In plaats van
foto's maken, wat door rook toch moeilijk
ging, had ik al mijn krachten noodig voor
het troosten van twee in doodsnood in den
defecten wagen meezwierende dames.
Golden was eens een belangrijke mijnstad,
maar dat duurde niet lang. Nu liggen er wat
houtzagerijen en is er het wegen- en spoor
wegkruispunt. Het ligt in de vallei van de
Columbia rivier, die wij nu verder Zuidwaarts
yolgen. Een reuzerivier in een geweldige val
lei, die het rotsgebergte van het Serkerkge-
bergte scheidt. Overal liggen boerderijen, wordt
klaver gemaaid of staat het koren in schoven.
De rivier slingert in breede banen door een
lage vlakte, vol populieren, onwillekeurig denk
je aan het Rijndal in de buurt van Heidelberg,
maar dat is breeder en hier zijn de omringen
de bergen hooger, telkens met gletsehers ge
kroond. Een 100 kilometer snellen we zoo
voort langs den grooten weg naar het Cana-
deesche Kimberley, waar bijzonder rijke lood-
en zinkmijnen liggen, die den spoorweg heel
wat werk geven. Dan zwaaien we linksaf uit
de breede vallei een nauwe kloof in en staan
even later voor de toegangspoort van Koote
nay park, dat al een heel merkwaardige ge
schiedenis heeft. De provincie British-Colum
bia wilde een verbindingsweg met het touris-
tencentrum Banff en begon met den aanleg.
De oorlog bracht geldgebrek en de Staat ver
klaarde zich bereid den weg over te nemen
en af te maken als de provincie aan weers
kanten van den weg een 5 mijl breede strook
afstond om als National-Park bewaard te
blijven. De ingang is al mei-kwaardig. Een die
pe kloof, waar de weg even boven de rivier
doorheen slingert, mondt uit op een ronde
open plek, waar heete bronnen radiumhou-
dend water omhoog brengen. Daar is een keu
rig zwembad gebouwd, waar iedereen inkruipt
als het 's avonds koud wordt. Er staan een
paar hotelletjes en er is een camping-ground,
een flinke winkel, al wat er noodig is. Niets
meei'. Behalve een tweede rotspoort, de ijze
ren Poort genaamd om zijn bloedroode ijzer-
roeskleur. Daardoor slingert een weg steil om
hoog naar een prachtig begroeide vallei. Over
een bergpas omlaag in een dal. Telkens ver
gezichten op rotspieken en gletschers, maar
ook intieme meertjes in dennebosch, of
eilandjes in snelstroomende rivieren. Een paar
maal springt een hinde over den weg. Midden
in een klein meertje staat een wijfjeseland wa
terleliebladeren te kauwen. Haar twee kalfjes
liggen aan den oever te zonnen in het warme
zand. En zoo wisselen de vergezichten steeds
weer. Om de 30 of 40 mijl is een kampeerter
rein met kookkachels, afdakjes om onder te
eten, meest stroomend water en anders een
beek en steeds een groote haard in een half
open zaaltje om 's avonds bij het houtvuur te
zitten. Nu eens stoppen wij bij een bordje met
vergezicht op berg zoo en zoo, dan bij een ver
wijzing naar een mooien waterval of diepe
rotskloof, die hier of daar in de bosschen ver
scholen ligt. Wij loopen een uur om de plek
te zien waar de Indianen vroeger hun roode
oker haalden, om zich met oorlogskleuren te
beschilderen, vinden er een rijke ijzersulfaat-
bron, en drie elanden die van het zoute water
staan te smullen. Daar komt ons weer eexx
wagen uit Banff tegemoet en rijden we langs
de bekende route over Castle en langs de
Bow-rivier naar Banff. Niet voor lang. Den
volgenden dag al brengt de trein ons nu laag
door de vallei van de Kicking Horse rivier.
Donderend weerklinkt het gestamp van de
zware locomotief door de diepe kloof, steeds
nieuwe bochten, steeds andere rotsen, brug
gen, viaducten, een zeldzaam afwisselende
reis. In Field bereiken we weer de Columbia-
rivier en volgen die Noordwaarts, telkens
weer met mooie vergezichten in het dal. Dan
Glacier-park en Craigellachie, de plek waar
Oost en West elkaar ontmoetten bij den aan
leg vaxx den spoorweg en in 1885 door den
Directeur der Maatschappij de laatste klink
nagel in de rails werd geslagen. Zoo gaat het
door tot de avond valt, de bergtoppen, afste
kend tegen een felgekleurde avondlucht weer
spiegelen in de meertjes langs de lijn. Mid
den in den; nacht overstappen bij Kamloops.
En daar begint een heel ander verhaal, al
is het er weer een vaix bergschoonheid en
zonneschijn. Wij gaan naar Jasper National
Park aan de Canadian National Railwaj's.
Dr. W. G. N. VAN DER SLEEN
Het Novembernummer van het Maandblad
,Ons Zeewezen" herinnert eraan, dat het den
21sten November 130 jaar geleden was, dat
Napoleon zijn continentaal stelsel invoerde;
bij decreet van 21 November 1806 werd te
Berlijn het Britsche Rijk geblokkeerd. Alle
briefwisseling en alle verkeer met Engeland
werd verboden, alle Engelsche onderdanen,
die zich binnen het machtgebied van den
Keizer bevonden, werden tot krijgsgevangenen
verklaard, alle Engelsche eigendommen werden
in beslag genomen, alle haixdel in Engelsche
goederen verboden en aan alle schepen, van
Engeland en zijn koloniën komend, werd de
toegang tot de continentale havens ontzegd.
Het continentale stelsel is een brok mari
tieme geschiedenis en wel de culminatie van
een lange worsteling om de macht ter zee
tusschen de twee rijken; tevens is het ook het
grootste bewijs van de stelling, dat wie de
zee beheerscht, de sterkste is, ook te land. Deze
economische maatregel was er een van groo
ten omvang en draagwijdte en werd, naar het
voorafgegane „geweldpolitiek" van Engeland,
want de invoering van de blokkade was geen
alleenstaande maatregel, het was een gevolg
van vele voorafgaande gebeurtenissen.
In de afgeloopen eeuwen had Engeland in
zijn streven naar de onbeperkte macht ter
zee, welke voor het land weer een noodzake
lijkheid was volgens Engelsche opvatting, af
gerekend met Spanje en daarna met Holland,
dat zelf reeds de Portugeezen uit him kolo
niaal bezit verdreven had en ten slotte was
Frankrijk aan de beurt gekomen. Deze wor
steling met het sterkere Frankrijk kenmerkte
zich door een taaie, constant volgehouden po
litiek, terwijl Frankrijk daarentegen niet zoo
krachtdadig en vooral niet zoo volhardend
optrad.
Het spreekt, dat Frankrijk in den loop der
tijden verscheidene pogingen deed om den
toestand zijner marine te verbeteren, doch het
slaagde er niet in een zeemacht op te bou
wen, die zich met die van Engeland op den
duur kon meten.
Hoezeer de Franschen met him onpractische
beginselen op handelsgebied zichzelf bena
deelden, kan blijken uit het in 1786 gesloten
Engelsch-Fransche handelstractaat; hierbij
werden slechts de Fransche grootgrondbezit
ters eenzijdig begunstigd, terwijl de industrie
zoo goed als geen voordeelen verkreeg. Dit
verdrag, dat de zwakke talentlooze Bourbon-
sche regeering sloot, heeft niet weinig bijge
dragen tot de ontevredenheid in Frankrijk, die
tenslotte leidde tot de revolutie.
De Nationale Conventie nam dan ook ter
stond stelling tegen de Engelsche suprematie
op handelsgebied en bracht ingrijpende ver
anderingen tot stand. De oorlogen met Enge
land tijdens de revolutie en Consulaat en Kei
zerrijk zijn dan ook in den grond genomen
handelsoorlogen geweest; Engeland was zeker
niet in de eerste plaats bezorgd voor het lot
der zwakke Bourbons, maar het camoufleerde
zijn economische oogmerken met politieke
kwesties. Hoofdzaak was. dat Europa Enge-
land's afzetgebied moest blijven en dat ver
hoed moest worden, dat Frankrijk een ver
standiger politiek zou voeren en als concur
rent zou opgroeien. De Franschen waren in
hun streven oprechter en duidelijker: hun
doel was los van Engeland te worden en die
..natie van kruideniers" aan te grijpen in haar
rijkdommen en handel.
In Maart 1796 wordt reeds alle invoer uit
Engeland in Frankrijk stopgezet en in Januari
1798 wordt als maatregel ter beteugeling van
den ontstanen smokkelhandel bepaald, dat
alle Engelsche goederen zullen worden gecon-
fiskeerd en dat elk neutraal schip met En
gelsche manufacturen tot goeden prijs zal
worden verklaard. Maar Engeland trok aan
het langste einde, want het had de middelen
om vijandelijke schepen te vernietigen, vijan
delijke koloniën te blokkeeren en te nemen, in
het kort, Engeland kon den Franschen meer
nadeel toebrengen, dan de Franschen hun.
Toen Holland zich dan nog aan de Fransche
zijde schaarde, werd het den Engelschen nog
gemakkelijker; de Hollandsche schepen en de
Hollandsche koloniën gingen denzelfden weg
op als de Fransche, zoodat Pitt in 1801 met
trots kon verklaren, dat de Fransche. Hol
landsche en Spaansche handel ter zee ver
nietigd waren en de handel van Engeland
daarentegen in tien jaar tijds verdubbeld was!
Napoleon zette den strijd tegen Engeland
voort, doch hij maakte hetgeen tot nu toe bij
de Fransche regeering „een" kwesie was ge
weest tot „de" kwestie, de hoofdzaak, ja het
heeft er zelfs allen schijn van, dat Napoleon
zoo ver ging om aan te nemen, dat de strijd
tegen Engeland de eenige noodzakelijke voor
het belang van Frankrijk was en dat alle an
dere oorlogen, welke hjj te voeren had. voort
kwamen uit den onvermijdelijken strijd tegen
den onderdrukker van den continentalen han
del en industrie. In 1779 schrijft hij al na den
vrede van Campo Formio aan Talleyrand, dat
hij tot de conclusie is gekomen, dat Engeland
de ware vijand van Frankrijk is!
Maar wat Napoleon in zijn worsteling met
Engeland ontbrak was een goede vloot.
Typeerend zijn de woorden, welke Napoleon
kort na den slag bij Ulm tot eenige gevangen
genomen generaals van Mack's leger richtte:
„Ik wil niets op het continent, ik wil schepen,
koloniën en handel en dat is voor U evenveel
waard als voor mij!" Men voelt het: Engeland
is de vijand van Frankrijk in de oogen van
den Keizer, het is ook de deus ex machina
van alle oorlogen en veldtochten, waai"toe
Napoleon wordt genoodzaakt, mede door zijn
pogingen om de geheele Europeesche kustlijn
te beheerschen.
Na den val van Pruisen trekt Napoleon op
27 October 1806 Berlijn binnen, waar hij het
oogenblik gekomen acht om Engeland den
genadestoot toe te brengen; den 21sten No
vember vaardigt hij het decreet uit. waarbij
het zoogenaamde continentale stelsel wordt
ingevoerd voor het geheele door hem be-
heerschte gebied; de maatregel welke Enge
land van geheel zijn Europeesch afzetgebied
zal berooven. Wat zijn legers niet kunnen
doen, waarvoor geen vloot beschikbaar is, dat
zullen zijn douaniers voor hem verrichten:
Engeland's handel zal worden lamgelegd, zij
zullen Engeland blokkeeren een blokkade
in omgekeerden zin! Dat is het antwoord op
Engeland's Britannia rules the Waves! Sluit
de kusten!
Engeland wordt daardoor wel geschaad,
maar niet op de knieën gebracht; zijn handel
werd niet gefnuikt, er bleef nog genoeg vrij
gebied over; maar zonder gevolgen is het
continentaal stelsel, ondanks de in de onder
worpen landen veelal gebrekkige uitvoering,
voor Engeland niet geweest. Het beteekende
het begin van de ontplooiing van de Europee
sche industrie en heeft tenslotte geleid tot
een betere en gezonder verhouding tusschen
de handelsposities van Engeland eenerzijds
en het continentale Europa anderzijds.
Maar ongedacht heeft het continentaal stel
sel voor nog iets anders gezorgd het betee
kende de opkomst van een enormen smokkel
handel. De smokkelhandel maakte echter de
blokkade niet illusoir, daarvoor waren de
kwantiteiten te gering, maar de kustbewoners
verdienden een goed loon. hoewel niet ge
makkelijk verkregen. Speciaal de smokkel
handel over de Hollandsche en Duitsche wad
deneilanden was zeer levendig, waarbij Hel
goland voor de Duitsche eilanden als basis
dienst deed en men kan zich levendig inden
ken, hoe gevaarlijk het werk was in deze ver
raderlijke wateren.
Aan dezen sluikhandel, die zeker niet de
schoonste ethische eigenschappen van de
volken aan den Noordzeekust naar voren deed
treden, danken wij echter in niet geringen
mate het behoud van flink zeevolk, want de
vernietiging van onze zeevaart had er gemak
kelijk toe kunnen leiden, dat er langzamer
hand gebrek was gekomen aan goede zeelui.
Hier echter was werk te doen, moeilijk en ge
vaarlijk werk, dat moed. doortastendheid, ge
hardheid en veelal groote zeemanschap ver-
eischte.
Sinterklaas.
„Wat wilt u hebben voor uw Sinterklaas,
moeder?".
„Ik? Dat durf ik niet allemaal op te
noemen jongen, dat is zóóveel!"
„Wat dan allemaal?"
„Nouhier op den hoek in dat winkeltje,
weet je wel, daar heb ik zoo'n schattig zak
doekje gezienmet een kantje eraan
maar het kost wel negen en twintig cent. En
dan had ik eigenlijk zoo graag een marsepein
varkentje gehad. Zoo'n lekker rose beestje.
Die smaken zo fijn zeg! Vroeger kreeg ik er
altijd een van Sinterklaas en dan zoog ik
dagen later nog op de stokjes uit de pooten.
Die blijven nog wat lang zoet! Nou en dan
heb ik een nieuwe stofzuiger noodig en een
warme bontjas zou ook niet gek zijn. want ze
zeggen dat het zoo'n koude winter wordt en-
gunst, dat zou ik haast vergeten ik moet
noodig een nieuwe blocnote hebben, je weet
wel zoo'n dikke van een kwartje. En wat
een gulzigaard hè dan zou ik nog zoo
dolgraag een vulpotlood hebben. Niet zoo'n
duur natuurlijk! Zoo eentje van twintig cent.
Die zijn zoo leuk zeg! Ik zag ze liggen in dien
winkel tegenover tante Annie, weet je wel?
Heelemaal zwart met zoo'n smal gouden
ringetje".
„Echt goud?"
„Dat denk ik niet. Goud is nogal duur, zie
je. Maar het lijkt er sprekend op je kunt er
heelemaal geen verschil in zien Wat een
lijst hè?"
„U bent een echte schrokkebrok! Sinter
klaas zal wel zeeggen dat u heelemaal niets
krijgt, om het af te leeren".
Ik trek een jammerlijk gezicht en zeg be
teuterd: „zou je denken?"
Maar hij troost me gauw. „Nee hoor, hij
brengt vast wel wat!"
Daarna is hij in moeilijke berekeningen ver
diept met het gevolg, dat hij even later met
een diplomatiek gezicht bij me komt.
„Zeg mams, als ik u iedere week m'n zak
geld geef, dan heeft u over twintig weken een
gulden hè?"
„Ja".
„Maar als u me dien gulden dan nu geeft,
dan heeft u hem over twintig weken weer
terug hè?"
Heel aarzelend zeg ik: ehja
„Mag ik hem dan nu?"
„Jij? Een gulden? Maar een gulden is heel
veel geld, weet je dat wel?"
„Nou ja"
„En wat wil je daar dan mee doen?"
„Nou gewoon. Niks".
„Nee hoor, dan geef ik hem niet. Dat kun
je begrijpen zoo'n kleine jongen met een gul
den op stap!"
„Ik bén geen kleine jongen! Ik weet best
wat ik er mee doen moet!"
..Zou je denken?" En krijg ik hem eerlijk
terug? Goed dan, dan krijg je hem de volgen
de week"
„Hè wat valsch!"
„Vaisch? Zeg eens even, jongetje!"
„Nou ja, u plaagt ook net zoo. Wat heb ik
nou de volgende week aan een gulden?"
..Dus je moet hem nu meteen hebben? Aha
je gaat hem zeker versmeren?"
,Ik zeg het toch lekker niet!"
..Hè toe nou! Vertel het nu! Ik ben zoo
nieuwsgierig!"
„Ik zeg het toch lekker niet!"
En met z'n muts op één oor holt hij weg,
z'n schooltasch onder z'n arm geklemd.
Daarna is het een geheimzinnigheid van je
welste in huis. Nergens mag ik binnengaan.
Overal liggen klieders houtwol; kranten snip
pers en eindjes touw kom je op de gekste
plaatsen tegen; het ruikt verdacht branderig
als hij onhandig aan het lakken is en het
schuurtje in den tuin is op slot. De kool, die
we 's middags zouden eten, blijkt ontvoerd
te zijn en ook m'n turven minderen. Met
zwarte vingers woelt hij door z'n met hout
wol versierde haar en peinst heftig over in
gewikkelde rijmen. Soms kan het woordenboek
hem heipen. maar vaak word ik erbij gehaald
en moet dan een rijmwoord leveren op .papier"
of. wat nog veel moeilijker is, op „varken".
Gelukkig kwam ik op het idee om van het
varken een zwijn te maken en daarmee was
het vraagstuk opgelost. Het gedicht zal wel
iets worden in den geest van:
Voor moeder heeft de Sint een zwijn,
Oh wat zal dat lekker zijn!
Hoe hij zich uit de blocnote zal redden
weet ik nog niet, want op „papier" kon ik
hem alleen helpen met vier, vlier, en alhier
wat nu niet zoo erg toepasselijk is.
De zakdoek met kant en het potlood heeft
hij ook gekocht, want hij heeft me nadrukke
lijk verzekerd, dat ik die niet kreeg, dat ik me
die exhorbitante wenschen uit het hoofd moest
zetten, wat altijd het bewijs is. dat ze hun
schuilplaats al in een tuf of „bloemendaler"
hebben gekregen. En nu wachten we maar vol
spanning, tot op Zaterdagavond de bel met
abnormaal lawaai wordt getrokken en het
eerste pak mysterieus naar binnen komt ge
vallen.
HELEN.
Oefening 25.
Deze week wordt het
dagelijksche kwartier
tje ochtendgymnas
tiek begonnen met
een solo voor het
„Hoofd des gezins",
die door een feillooze uitvoering van oefening
25 het misschien geschokte vertrouwen in zijn
kracht kan herstellen. Het volkomen gestrek
te lichaam steunt alleen op handen en voe
ten, zooals de teekening aangeeft. Doorzakken
in de armen tot u languit voorover op den
grond ligt. Een heel kort oogenblikje ontspan
nen blijven liggen, daarna weer snel opduwen
met de armen.
Deze oefening, die voor dames en kinderen
minder geschikt is, voorloopig vijf maal her
halen en tusschen iedere beweging even blij
ven liggen. Er kan niet genoeg op gewezen
worden dat u bij al deze oefeningen diep en
regelmatig blijft ademhalen. De verleiding
om bij deze zwaardere oefeningen de adem
haling een tijd lang in te houden is groot,
maar het is absoluut verkeerd. Het is waar
schijnlijk ook niet noodig, dat u de taak van
den stofzuiger overneemt, dus doet u deze
oefening, waarbij vlak boven den grond adem
ehaald moet worden, op een stofvrijen
odemJ
Oefening 26.
Een eenvoudige zwaai
oefening, is weer voor
iedereen geschikt. De
teekening geeft de
bedoeling al duidelijk
weer, We staan met
de beenen iets ge
spreid, goed rechtop
en beide armen los
jes zijwaarts. Nu de
armen laten vallen
en door laten
zwaaien naar rechts.
Zoo regelmatig dertig
maal, maar vooral niet stijf. Ook de schouders
ontspannen.
Een slank makende
oefening is nummer
27. Op den rug lig-
gend met de armen
langs het hoofd of zij x
waarts en de beenen
zoo hoog mogelijk op
getrokken, maar de
voeten plat op den
grond. Daarna beide beenen naar boven strek
ken en dan weer gebogen neerzetten. Twintig
maal herhalen.
Oefening 28.
Huppen met krui
sen van de beenen.
Beurtelings zijn lin
ker- en rechter been
voor. Bij eiken
sprong even doorvee-
ren in de knieën en
enkels, zoodat alles
veerkrachtig verloopt
De beste proef op de
som is er naar te
luisteren: het moet
zoo goed als onhoor
baar gaan. dan is het
zeker goed.
Wij vestigen er nog
even de aandacht op
dat het de bedoeling
is lederen morgen een minuut of tien, vijftien
te oefenen
Neemt u dan telkens de vier oefeningen
die Zaterdags in Haarlem's Dagblad versche
nen zijn en neemt er aan ook nog een stuk of
vier andere uit vorige series bij. Die extra
oefeningen kunt u dan steeds varieeren.
JULES' KAMMEIJER,
Lich. Opv. M.O,
