De Landverrader
Groote dijkverzakking
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt door
THEA BLOEMERS.
(Nadruk verboden).
..27)
Gladys merkte het en vroeg: Doet u dat
zooveel plezier?
Nu, om de waarheid niet te kort te doen
moet ik u zeggen, dat de heer Peacock geen
uitgesproken sympathie van mij was.
En waarom niet?
Omdat hij weigerachtig bleef de nieuwe
spoorlijn over de gronden van Borough-
bridge te laten loopen.
Daar geef ik hem groot gelijk in.
Montleven zweeg maar kon toch een lich
te ontstemming over dit antwoord niet ver
bergen.
Heeft u zich veel verlaat? vroeg Gladys
om het gesprek een andere wending te ge
ven.
Een groot half uur, onderhand. Als het
niet te veel gevergd is, zou ik aanstonds
graag even telefoneeren.
Ga gerust uw gang. het doet mij genoe
gen u van dienst te" kunnen zijn.
Ik ben u zeer verplicht: ik hoop. dat de
gelegenheid niet lang op zich zal laten wach
ten, dat ik u een wederdienst kan bewijzen.
Dat kunt u het best, door gevolg te ge
ven aan het verzoek, dat u vandaag zal be
reiken,
Montleven wilde nog iets in het midden
brengen, maar Gladys gaf aan den toege-
snelden portier order de auto voor te rijden.
In de portierswoning telefoneerde Mont
leven. dat hij oponthoud had. maar zoo spoe
dig mogelijk terug zou komen.
De .Cadilac" was inmiddels voorgereden
door een der stalknechten, tevens chauffeur,
en Montleven kon instappen.
Hij draaide een oogenblik en keerde zich
naar Gladys.
U bewijst mij werkelijk een grooteren
dienst, dan u vermoeden kunt, gravin.
Wie zou niet graag iemand met zoo'n
hopelooze uitdrukking op het gezicht als u
daareven hadt, helpen? lachte zij. Zij stak
hem haar hand toe.
Als eenig antwoord liet de ingenieur zijn
besmeurde handen zien.
Hij boog en stapte in.
Toen de wagen wegsuisde, voelde én hij
én Gladys een vaag gevoel van spijt, dat
hun handen elkaar niet hadden geraakt.
Gladys liep het bordes op. Het kostte haar
eenige moeite de auto niet te blijven na
kijken.
Tante Clare, Mary en Gladys zaten rege
lingen te treffen voor het aanstaande bal,
dat gegeven moest worden.
Maar van het regelen kwam niet veel te
recht. Op de eerste plaats hadden tante Clare
en Mary niet veel begrip van hetgeen er ge
beuren moest, want behalve een bal zou er
een driedaagsch jachtfeest worden georga
niseerd en dus moest voor logeergelegenheid
van de gasten, een veertigtal werden er ver
wacht op Boroughbridge, worden gezorgd en
vervolgens waren hun gedachten met andere
zaken bezig.
Tante Clare peinsde veel over haar Lon-
densche leven, dat nu voorbij scheen, maar
er waren oogenblikken, waarop ze beslist be
hoefte had aan een praatje met een van haar
oude, vertrouwde buurdames. Ze overdacht,
of ze nog niet eens. zoo nu en dan een paar
daagjes terug zou gaan Maar of Gladys het
goed zou vinden?
Mary, die nog erg wit zag en met vrees den
nieuwen avond tegemoet za°\ dacht veel aan
hetgeen haar overkomen was in de biblio
theek. Ondanks het spottend aandringen van
den majoor was ze er niet toe te bewegen
geweest om overdag nog eens in het vertrek
binnen te gaan. Maar nog meer dacht ze
aan „hem". Ze miste zoo erg zijn opbeuren
den lach; Richard zou haar vast niet kinder
achtig vinden, noch gelooven, dat ze zich
vergist had.
En Gladys?
Die dacht aan hetgeen Kate haar gezegd
had, over haar vader, haar grootvader en
haar grootmoeder en ookover het trou
wen. Ze voelde opeens sterk de behoefte aan
de krachtige, kameraadschappelijke hulp
van een man.
Een man, die haar lief had, een man om
lief te hebben. Ze verlangde er opeens heel
sterk naar.
Zoo spon het drietal, ieder voor zich, zijn
gedachten verder.
Toen het half elf was geworden, stelde
Gladys voor naar bed te gaan.
Jones bracht de dames nog een glas wijn,
en daarna zocht tante Clare, die van alles
onkundig was gebleven, haar vertrekken op.
Gladys nam Mary weer mee. Deze kon er
nog niet toe besluiten om alleen den nacht
door te brengen.
Maar omdat de gravin nog een plan ten
uitvoer wilde brengen, liet ze Daisy haar
vriendin nog wat gezelschap houden en ging
zelf wederom naar de benedenverdieping.
Daar begaf ze zich naar het middenge
deelte van het kasteel, liep een aantal gan
gen door en stelde zich toen achter een der
zware pilaren, die daar het gewelf schoor
den, op.
Wat ze verwachtte gebeurde. Tegen elf uur
verscheen de majoor in de gang met zijn on
afscheidelijk koffertje. Zonder de jonge gra
vin op te merken, liep hij langs haar heen.
Hij ging nog eenige meters verder, bleef
staan en schoof daarna, tot onbeschrijfelijke
verbazing van Gladys een steen weg. scheen
op een knop of veer te drukken en verdween
achter den steenen muur die een weinig
juist voldoende om een man door te laten,
naar binnen was gedraaid.
Ze wachtte nog een oogenblik of ze iets
verdachts hoorde, toen sloop ze op haar tee-
nen weg.
Vast besloot ze met niemand hierover te
spreken, ook den majoor er niet naar te vra
gen. Ze wilde zelf de oplossing vinden.
Dat er iets niet in orde was, leek haar nu
wel zeker.
Maar wat? En waarom?
ACHTSTE HOOFDSTUK.
De heer Jones, buttler van het kasteel Bo
roughbridge, beleefde zijn gloriedag. In zijn
vijf-en-twintigjarigen diensttijd had hij nog
slechts éénmaal een officieel feest meege
maakt en toen bekleedde hij nog de nederige
positie van „duvelstoejager".
Thans was dit veranderd. Hij was opge
klommen tot den voornamen en belangrij
ken buttlersrang en zag vandaag een groote
verantwoordelijkheid op zijn hoekige schou
ders gelegd.
Maar hij was voor zijn taak berekend.
Zorgvuldig had hij degenen, die aan hem
weer ondergeschikt waren, uitgelegd wat zij
te doen en te laten hadden, er voor gezorgd,
dat de zalen in orde werden gebracht en
werden versierd, dat de logeerkamers een
„groote beurt" kregen, dat de benoodigde
spijzen en dranken werden ingeslagen, kort
om, hij voelde zich als ceremoniemeester
achter de schermen en was er buitengewoon
trotsch op, dat zijn nieuwe meesteres hem
duidelijk had laten blijken, dat zijn bevoegd
heden ditmaal veel verder reikten dan zij
doorgaans in het gewone dagelijksche leven
plachten te doen.
Drie weken lang had hij dé uiterste zorgen
aan de voorbereidingen besteed. Met de
gravin zelf had hii alles tot in de kleinste
onderdeelen geregeld, hij had haar. 't moest
in alle bescheidenheid worden gez°gd. aan
verschillende uitstekende denkbeelden ge
holpen, die ongetwijfeld het feest "tot eer
beurtenis van den eersten rang in de Engel-
sche aristocratie zouden verheffen en nu de
belangrijke datum eindelijk was aangebro
ken, mocht hij eerlijk getuigen, dat, voor
zoover het aan hem had gelegen, alles tot
in de puntjes in orde was. Hij vreesde slechte
dat het onhandig optreden van het vrouwe
lijke dienstpersoneel nog een mislukking
kon brengen. Daarom liep hij het kasteel met
spiedende oogen rond, of alles volgens zijn
aanwijzingen en natuurlijk ook volgens
die van de graving zelf in orde was ge
bracht, of hier of daar nog niet het een of
ander moest worden verzet of veranderd,
of dat wellicht op het laatste oogenblik nog
ingrijpende veranderingen moesten worden
aangebracht. De kans bestond immers, dat
ter elfder ure nog genoodigden zouden be
danken of zouden blijken toch te komen.
Gladys zag niet zonder vermaak de be
drijvigheid van haar goeden, een beetje ijde-
len, Jones aan, maar ze had een goede hulp
aan hem en waardeerde zijn ijver.
Soms werd het haar wat lastig, als hij
met zijn honderden kleinigheden aan kwam
zetten en over de nietigste dingen met groo-
ten ernst een half uur zou hebben blijven
doorpraten, als de gravin hem niet had belet
de sluizen van zijn welsprekendheid nog lan
ger open te laten staan. Haar hoofd stond
heelemaal niet naar bals en partijen
en nog minder naar de verwikkelingen, die
de voorbereiding van dergelijke .feestelijkhe
den nu eenmaal noodzakelijkerwijze mee-
3r waren bijna drie weken verloopen sinds
den bewusten avond, waarop ze den majoor
in den muur had zien verdwijnen. Sinds
dien geloofde ze vast dat Mary in de biblio
theek goed had gezien en ze twijfelde er niet
aan of het een hield verband met het ander.
(Wordt vervolgd).
Te Katwijk had Dinsdag de teraardebestelling plaats yan den
K.L.M.-mecanicien J. Verkerk, een der slachtoffers der ramp
van de .Lijster" op Croydon. Zeer vele collega's en belang
stellenden woonden de droeve plechtigheid bij
De dijk van de Biezelingerpolder aan de Wester Schelde op Zuid Beveland
is over een lengte van ongeveer 170 meter weggezakt. Bovenstaande toto
geeft een beeld van de aangerichte schade
Het huwelijksgeschenk van de Belgische vluchte
lingen aan H. K. H. Prinses Juliana en Z. D. H. Prins
Bernhard, bestaande uit drie kristallen vazen en
een mand met Brusselsch kant, werd Dinsdag-
middaa ten Daleïze Noordeinde aangeboden
De gouden veder, waarvan
H. K. H. Prinses Juliana zich
zoowel bij den ondertrouw als
bij het onderteekenen der
huwelijksacte zal bedienen
Prinses Elisabeth zur Lippe, die bruids
meisje zal zijn bij het huwelijk van
H. K. H. Prinses Juliana en Z. D. H.
Prins Bernhard
Jong Volendam schenkt zijn bijdrage
voor het aan H- K. H. Prinses Juliana
aan te bieden geschenk van de Neder-
landsche schooljeugd
Op het oogenblik, dat op alle scholen Dinsdag de Inzameling voo.
het geschenk aan H. K. H. Prinses Juliana en Z. D. H. Prins Bern
hard plaats had, werd namens het Comité der Nederlandsche
schooljeugd ten paleize Noordeinde te den Haag aan de Prinses
een bloemstuk aangeboden
H. K. H. Prinses Juliana en Z. D. H. Prins Bernhard hebben Dinsdagavond
aangezeten aan het diner, dat door den vice-president van den Raad van
State, jhr. mr. F. Beelaerts van Blokland, in .Huize Anjema" te den Haag
werd aangeboden. De aankomst der vorstelijke personen
