Een bijzondere boomplanting
De Landverrader
De eerste herinneringsboom in verband met het aanstaand vorstelijk huwelijk werd Woensdag geplant op het landgoed Met Kerstverlof naar huis. De bemanning van de .Orion gaat te Chatham van boord om de Kerst-
Sperwerhof" van jhr. W. F. Röell te 's Graveland, waarvan hierboven een snapshot vacantie aan den huiselijken haard cjor te brengen
De .Champlain" van den dienst Havre New York ligt nu al De staking op de groentemarkt te Parijs. De weinige
verscheidene dagen stil aan de kade van Hayre tengevolge zendingen, die nog arriveeren, worden door de politie streng
Yan staking der havenarbeiders bewaakt
De jaarlijksche groote ganzenmarkten
te Purmerend trekken thans bij het
naderen der leestdagen veel belang
stelling. Een overzicht
Voor den ingang der Groote Kerk te den Haag i« Woensdag een repetitie gehouden van het voorrijden
yan de Gouden Koets en van de eerewacht yan het regiment Grenadiers
De bekende Internationaal Bep Bakhuys trad Woens
dag te den Haag in het huwelijk met mej. Willia
Meyer. De plechtigheid ten stadhuize
De vereeniging .De Princevlag* biedt
het vorstelijk bruidspaar bij gelegen
heid van het huwelijk een plaquette
aan, waarvan hierboven een afbeelding
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt door
THEA BLOEMERS.
(Nadruk verboden).
28)
Of de majoor op zijn beurt argwaan had
gekregen? Het was niet onmogelijk; in ieder
geval had ze hem na dien bewusten avond
geen enkele maal meer des avonds om elf
uur met zijn koffertje zien wegsluipen. Ze
had ook getracht klaarheid te brengen in
het geheim van de bibliotlheekwanden. Maar
ofschoon ze een paar dagen achtereen nog
's avonds laat in dit vertrek was blijven zit
ten lezen, was er niets bijzonders gebeurd.
Ik begrijp niet, hoe je het durft, had
Mary gezegd. En ze had zich verplicht ge
zien te doen, alsof ze in de vaste overtuiging
leefde, dat haar lieve secretaresse dien ge-
heimzinnigen nacht het slachtoffer was ge
weest van een zinsbegoocheling. Anders zou
men op het kasteel gaan denken, dat de gra
vin nog altijd tijd besteedde aan de oplos
sing van het raadsel en de ongerustheid on
der het personeel zou nog zijn toegenomen,
terwijl het dan ook niet anders kon of vroeg
of laat was tante Clare het gebeurde ter
oore gekomen. Neen, de beste tactiek had ze
geoordeeld uiterlijk den schijn aan te nemen
of ze het geheel met den majoor eens was.
Maar onderwijl hield ze allen ten scherpste
In het oog. Maar zonder resultaat.
De majoor was veel voorkomender ge
worden de laatste veertien dagen, hij had
uit eigen beweging gevraagd, of hij haar
wellicht behulpzaam kon zijn bij de toebe
reidselen voor het feest en ze had zich ver
plicht gezien, hoewel ongaarne van zijn aan
bieding gebruik te maken. Want inlichtingen
vragen over gebruiken en gewoonten was
noodzakelijk, dat had ze zelf heel goed inge
zien. En ze vroeg het nog liever aan majoor
Peacock dan aan barones Randall, ofschoon
ze van de goede bedoelingen van deze laat
ste overtuigd was.
De gedachte dat er in het slot iets ge
beurde. wat zij niet wist en dat met klaar-
blijkelijken opzet voor haar werd verborgen
gehouden, maakte Gladys in hooge mate ze
nuwachtig en ongedurig. En het moeilijkste
was nog. dat hiervan niets naar buiten
mocht blijken.
Om haar gedachten wat afleiding te be
zorgen. besteedde ze al haar aandacht aan
het komende eerste feest, dat ze als slot-
vrouwe van Boroughbridge verplicht was te
geven. Geen enkel onderdeel van de regeling
ontsnapte aan haar aandacht en iedereen
stond versteld over het talent, waarmede zij
alles in orde bracht.
Behalve een veertigtal adellijke families
uit het graafschap Kent waren tot het bal
ook uitgenoodlgd allerlei hoogwaardigheids-
bekleeders uit de verschillende plaatsen in
den omtrek, zoo bijvoorbeeld de leden van de
rechtbank te Ashfort, de directies van ver
schillende banken en handelslichamen, het
provinciaal bestuur, de burgemeesters en
wethouders van onderscheiden gemeenten en
natuurlijk notaris Branton uit Londen, de
.society redacteurs" van de voornaamste dag
bladen. allen met hun dames.
Op het avondfeest werden tweehonderd
vijftig personen verwacht, terwijl op de jacht
feesten, die den daaropvolgenden dag zouden
worden gehouden, een tachtigtal dames en
heeren waren uitgenoodigd. Gedurende vier
dagen zouden er bijna honderd menschen op
Boroughbridge verblijven en vanzelfspre
kend zou dit wel drukte en zorgen met zich
mede brengen Gladys zag niet tegen haar
plichten als gastvrouw op maar ze vreesde
niet voldoende aandacht in die dagen te
kunnen besteden aan hetgeen haar zoozeer
verontrustte.
Door majoor Peacock zoo vriendelijk mo
gelijk te vragen of hij zich vooral met de
taak van gastheer wilde belasten, hoopte ze
voorkomen te hebben, dat deze al te veel
tijd zou besteden aan zijn geheimzinnige be
zigheden.
De majoor had toegestemd, niet zonder de
hatelijke opmerking er bij te voegen, dat
die oude dame, waar u tante tegen zegt, toch
hopelijk weg zou blijven. Gladys had hem
kalm geantwoord, dat deze ook tot de ge-
noodigden behoorde en dat iedereen vrij was
te komen of weg te blijven.
Nu was het zoover.
Het geheele kasteel baadde in een zee van
licht. Op verren afstand kon men Borough
bridge al zien liggen als een gouden eiland,
drijvend temidden van de donker-zwarte
velden en heuvels.
Men sprak In den omtrek en in het graaf
schap over niets anders dan over het feest,
dat zoo luisterrijk beloofde te worden, als
tot nu toe in Kent niet bekend was. En toen
de avond, waarop het vierdaagsch festijn een
aanvang zou nemen, eindelijk gekomen was,
spoedden honderden nieuwsgierigen uit het
stadje en uit de dorpen in de naaste om
geving zich naar het kasteel om getuige te
zijn van den altijd schoonen aanblik van de
aankomst der gasten.
Het viel niet te ontkennen, dat er onder
de zeer talrijken, die aan de uitnoodiging
van gravin Boroughbridge hadden gevolgd ge
geven. heel veel waren, die op de eerste
plaats uit nieuwsgierigheid kwamen. En on
der hen waren er weer heel wat, die hoop
ten op vermakelijke incidenten, waaruit zou
blijken, dat de gastvrouwe niet wist, hoe de
gebruiken waren in de aristocratische krin
gen.
Maar deze verwachtingen gingen niet in
vervulling.
Tot degenen, die niet uit nieuwsgierigheid,
maar wel uit sympathie kwamen, behoorde
zeer zeker ook ingenieur Montleven.
By zijn thuiskomst op den dag van het
ongeval op de kamer, die hij te Ashfort be
woonde, had hij de gedrukte uitnoodiging
gevonden om het eerste avondfeest te Bo
roughbridge bij te wonen.
De invitatie had hem bijzonder aangenaam
getroffen. Immers, sinds zijn ambtsaanvaar
ding bij de spoorwegen was er een ernstige
verwijdering ontstaan tusschen hem en zijn
familie (en daardoor vanzelf ook bij andere
adellijke geslachten), die de traditie van
„landedelman en Hoogerhuislid worden" tot
iederen prijs wenschte te handhaven.
Door sommigen werd hij als een zonder
ling beschouwd, door anderen als een dwars
drijver en maar zeer enkelen, waaronder
Gladys en barones Randall, konden het
rechtvaardigen, dat hij een loopbaan had
gekozen, welke hem zelf voldoening schonk.
Vanmorgen had hij, vergezeld van een
nieuwe hartelijke dankbetuiging voor de bij
het auto-ongeval verleende hulp aan gravin
Boroughbridge een kostbare tuil orchideeën
gezonden en tot zijn vreugde zag hij bij zijn
binnenkomen, dat Gladys er enkelen van
droeg.
Aanstonds als men de groote ontvangzaal
in den linkervleugel van het gebouw betrad,
wisten degenen, die op een min of meer
pijnlijke mislukking van de partij waren ge
spitst, dat zij teleurgesteld zouden worden
in dit opzicht. Want de ontvangst was zoo
danig. dat integendeel de gasten al hun best
moesten doen om een goeden Indruk te ma
ken.
Onder den hoogen kristallen lichter, den
grootste van de zes, die de zaal met hun
zacht en feestelijk licht van honderden
kaarsen in gouden gloed zetten, stond de
jonge gravin in al de bekoorlijkheid, van
haar jeugd en gratievolle schoonheid, naast
den majoor Peacock, die voor deze gelegen
heid zijn gala-uniform droeg.
Gladys begroette haar gasten met harte
lijkheid. doch zonder een oogenblik haar
waardigheid als gastvrouwe te vergeten. Voor
ieder had zij een gepast woord van welkom,
zonder zich daarbij bui' Angewoon verheugd
of verbaasd te toonen, dat men het geslacht
Boroughbridge toch. ondanks de smaad,
waarmede het overdekt was, en die aan vele
gasten geheel of gedeeltelijk bekend moest
zijn, rekende tot de rijen der bekende adel
lijke families.
Ik dank u voor uw heerlijke bloemen,
had ze Lord Montleven begroet.
En ik ben verheugd uw uitnoodiging te
hebben ontvangen en thans in de gelegen
heid te zijn u de hand to mogen drukken,
had hij geantwoord.
Aan zijn stem hoorde Gladys, dat zijn
woorden meer dan een banaal gelegenheids-
compliment inhielden. Het stemde haar
blijde.
Haar opgewektheid deelde zich schijnbaar
aan de bezoekers en bezoeksters mede, want
allerwege hoorde men lachen en schertsen
en reeds in het begin van den avond had
zelfs een buitenstaander gemakkelijk kun
nen voorspellen, dat het feest een groot suc
ces zou worden.
Overal vormden zich groepjes, die hun be
wondering voor de lieftallige, gastvrouw en
de wijze waarop de zalen versierd waren, niet
verborgen hielden.
Deze was dan ook zeker het aanschouwen
en bewonderen waard. In de groote zaal was
een kolossaal bed van levende bloemen aan
gelegd, rozen en azalea's, wit en rood, in het
midden waarvan zich een rotspartij verhief,
waaruit een zilveren fontein ontsprong. De
zacht op den lichten tocht heen en weer wie
gende kronen sprankelden allerlei kleuren
op de hoog opspattende en sierlijke neer
vallende waterzuil, hetgeen een sprookjes-
achtigen aanblik opleverde.
Langs de wand was een haag van fris-
sche palmen aangebracht, waarvoor tal van
gemakkelijke „zitjes" waren ingericht voor
de oudere gasten.
(Wordt vervolgd)
