Het Geiuk ligt in de Sneeuw
Het dorp Brouwhuis bij de gemeente Deurne (N.-Br.) heeft thans electrisch licht gekregen. De burgemeester van Deurne,
de heer Van Beek, blaast, nadat het electrisch licht was aangesloten, de laatste petroleumlamp uit
Feest in Batavia ter gelegenheid van het vorstelijk huwelijk. Een detail uit den allegorischen optocht
der Chineezen
De Engelsche aviateur Llewellyn in het
nieuwe vliegtuig, dat voor hem ge
bouwd werd voor zijn retourvlucht
naar de Kaap
Het sportvliegtuig P. H. M. A. G., een geschenk van wijlen den beer v. d. Leeuw aan de Nationale Luchtvaartschool, dat Dinsdag In
Frankrijk nabij Parijs verongelukt is, waarbij de yier Inzittenden om het leven kwamen
De eerste kennismaking van de Jongste dochter van
den Hertog en de Hertogin van Kent met de buiten
wereld. Het jonge Prinsesje op de arm van haar
nurse bij het verlaten van Belgrave Square te Londen
FEUILLETON
Een Wintersportroman.
PETER KRAYENBÜHL.
(Nadruk verboden.')
Stelt u zich eens voor! Juist toen ik in
volle vaart den hoek van de helling omzeilde
wie denkt u, dat ik daar den Langen Finger
naar de „steinigen Kalde" zie opgaan? Met
een rugzak om zoo vol als een hooischuur?
Onze marketenster uit het Grand Hotel!
Dat is niet aardig, meneer Gugelhofer!
Zooiets mag men toevallig zien, maar dan
vertelt men het niet verderzingt de
Friezin en Dieter bemerkt, dat het tweetal
weet. dat hij hen hoort.
Wie zou die vliegende Hollander toch
eigenlijk zijn?
Misschien een politieke vluchteling?
Nou ik denk eerder een in staat van
faillissement verkeerende bankier, zegt Gu
gelhofer spottend.
Dieter is opeens volkomen rustig. Hij klapt
zijn boek dicht, bevrijdt zich uit zijn deken
en treedt op het tweetal toe.
Waarom moet het nu juist een bankier
zijn, Gugelhofer?
Waarde Prausnitz, ik praat met deze
dame hier, dan behoef jij je er niet tusschen
te mengen
Je praat echter zóó, dat andere menschen
het moeten hooren
Dan moeten die andere menschen maar
niet zoo dicht in de buurt gaan zitten.
En wie bedoelt u met die marketenster?1
De anderen op Dieter's voorhoofd zwellen
dreigend.
Kom, meneer Prausnitz, maakt u zich
niet 'ooos, werpt de Friezin zich er tusschen.
Meneer Gugelhofer maakt immers maar
een grapje
Dat is geen grapje, juffrouw, dat is een
laffe beleediging van gasten, waarop An-
tonswil trotseh kan zijn. En als uw bescher
meling het nog eenmaal waagt, zich op een
zoo grove wijze over miss Arlen uit te laten
dan klem ik hem een skistok tusschen zijn
kaken. Ik heb de eer
E11 voor deze terechtwijzing nog geheel tot
Gugelhofer is doorgedrongen, heeft Dieter de
veranda reeds verlaten
Dr. Muschle in de sneeuw,
Aan den overkant op de oefenhelling verza
melen zich reeds de eerste deelnemers aan den
skiecursus. Dieter stuurt er een jongen van
het hotel heen en laat zeggen, dat hij tot spijt
verhinderd is
Een paar minuten later trekt hij in een
wijden boog om Petra's hut heen, klimt de
Rothornalm op en glijdt aan de andere zijde
in snelle vaart weer omlaag.
Grace is juist bezig haar rugzak voor den
terugtocht om te doen. als Dieter met zijn
skiestok aan de deur van de Sennhut klopt
Zij groet hem volkomen onbevangen, maar
haar toon is slechts kameraadschappelijk. Die
ter is de eerste minuut zoo verlegen als een
schooljongen. Lang zoekt hij naar woorden,
maar tenslotte komt hij er toch ronduit en
gedecideerd mee voor den dag:
Ik moet je verzoeken, Grace, niet meer
hierheen te gaan. Wij moeten iemand anders
zien te vinden, die voor Walter Dillmann
zorgt
Zoodus ik moet en wij moeten
hm enals ik nu eens niet wil. Dieter?
Je zult wel zoo verstandig zijn om in te
zien dat het noodig is, als ik je zeg
Hij aarzelt plotseling. Eigenlijk is het onmo
gelijk om dat hier te zeggen. Hij kent Grace
toch, neen, hij kent haar niet alleen, hij heeft
haar menschelijke kwaliteiten ondervonden en
hij weet: Grace Arlen beteekent wat
Als ik je wat zegVoor den dag er
mee, Dieter!
Welnu, Grace, dat je goede naam op
het spel staat. Iedereen is daar beneden van
je dagelijksche expedities naar hier op de
hoogte en men vraagt zich natuurlijk nieuws
gierig af wie die groote onbekende is, voor
wien jij zoo trouw zorgt
Grace antwoord in het geheel niet en zij zet
er plotseling zoo'n tempo in, dat Dieter zich
moet haasten om mee te komen.
Je bent een beetje uit je gewone doen.
Dieter. Er is iets niet heele maal in orde met
je, neem me niet kwalijk! zegt Grace eindelijk
als zij voor een korte steile helling stil hou
den. aan die redenen, die je daar zooeven
noemde, geloof je natuurlijk zelf niet. Kom
er toch eerlijk voor uit dat je jaloersch bent.
Ach, Grace, zegt Dieter. als zij de helling
gepasseerd zijn, je hebt natuurlijk gelijk,
dat wil ik wel toegeven, maar je moet me
toch goed begrijpen. Ik ben dit gat hier komen
binnenvallen zonder eenige hoop op de toe
komst en toen had ik het geluk jou te vin
den, Grace. Van het begin af is er al van al
les tusschen gekomen, tegenwerking van de
zijde van je moeder, afgunst van anderen en
en weet ik wat nog meerTot overmaat
van ramp komt er dan nog een vreemdeling
uit de lucht vallen, die bovendien incognito
wil blijven en zich door jou laat verzorgen
Wat denk je, Grace, dat ik dat alles maar zoo
rustig kan aanzien
Het is tenslotte maar een kwestie van
discipline van het gevoel Dieter. Daarop is
het verstand gebaseerd en daarom worde het
men nu ook duidelijk: gevoel en verstand
liggen bij jou te ver uit elkaar, Dieter. Beloof
me ervoor te zullen zorgen, dat dat verandert.
Heeft dat dan nog eenig nut, denk je
Grace? Is er dan geen reden om jaloersch te
zijn?
Niet de minste reden, Dieter! Maar nu
ook geen woord meer daarover.
Dank je, Grace. Weet je wat ik eigenlijk
wel graag zou willen zijn
Nou?
Je broer, Grace, dat zou alles toch heel
wat eenvoudiger maken.
Ongetwijfeld, eenvoudiger en daardoor
ook gemakkelijker. Maar tevens zonder eenige
toekomst.
Dat is waar, Grace, maar ik voel me nu
eenmaal zoo hopeloos de mindere
Dat komt, omdat je niet zeker bent van
jezelf, Dieter. Maar dat gaat voorbij.... als je
eerst maar eens een goed gefundeerde, vol
doening schenkende werkkring hebt. Weet je,
wat jou ontbreekt? De stevige lijst van een
sociale positie
Ik zie op het ©ogenblik werkelijk geen
kans om me die te verschaffen. Wat dat be
treft heb ik alle hoop allang opgegeven
Er valt ook nrets te hopen. Alles, zelfs het
kleinste, moeten we ons zelf scheppen
Dat is ons lot, Dieter, maar per saldo ook onze
kans. De wereld wil zich vernieuwen en het
nieuwe komt steeds voort uit het niets.
Je spreekt, zooals ik het voel, Grace
Misschien, omdat ik van jou uit denk
Ja, dat is nu juist zoo eigenaardig. Jij
zegt telkens, wat ik weliswaar zie, maar lang
niet zoo snel onder woorden kan brengen als
jij....
Dat komtomdat ik je liefheb, domme
Dieterzegt Grace onwillig en bijna boos.
terwijl ze hem met haar skistok een por in de
zijde geeft.
Au, dat doet pijn.
Dat moet ook. Eigenlijk heb ik groote
lust om je een pak slaag te geven.
Waarom?
Omdat je het verdiend hebtDoor dat
gezwets zijn we heelemaal uit de koers ge
raakt
Waarachtig Grace, je hebt gelijk. Daar
achter ons ligt de Lange Finger en het begint
ai te schemeren....
Bovendien krijgen we over een paar mi
nuten een flink pak sneeuw
Uit met praten, Grace, handelen!
We moeten als de weerlicht terug Ik ga
voor
Dieter maakt rechtsomkeert en zet er een
stevig tempo in. Lange afstand is zijn spe
cialiteit, maar Grace houdt hem dapper bij
en weet zich keurig aan te passen.
Reeds na enkele minuten echter komt het
eerste oponthoud.
Wat is dat dan? Daar zit toch iemand?
En nu gaat hij er zelfs bij liggen
Dieter wijst met zijn stok naar het westen,
waar de Lange Finger in en lagen heuvel uit
loopt.
Hier wordt ik nog eens ziekenverpleeg
ster. Vooruit, Dieter, laten we gauw gaan zien
wie dat is
Zij leggen er nog een schepje bij op en
hebben de enkele honderden meters welke
hen van de eenzame figuur in de sneeuw
scheiden, in den korst mogelijken tijd achter
zich.
Pas op, Grace, ik geloof, dat jij je beter
wat op den achtergrond kunt houden. Dat is
geen schouwspel voor dames
Dien kennen we toch! Hoe komt die in
's hemelsnaam hier?
Ik ken hem maar al te goed, mompelt
Dieter, terwijl hij zich over den man, die lang
uit in de sneeuw ligt, heen buigt.
Hé daar, opstaan, dronken sneeuwbeerI
schreeuwt hij den totaal beschonken ar.
Muschle want niemand anders den deze is
het in het oor. Maar dr. Muschle maakt
slechts een slappe, afwerende beweging met
de hand zonder verder een vin te verroeren.
Dieter knielt naast hem neer. schept zijn
beide handen vol sneeuw en zegt woedend: --
Jou zullen we eens even Inwrijven, vriend!
(Wordt vervolgd.)
Eet meer visch. - De burgemeester van Maastricht, de heer De maquette van de tentoonstellingshallen, waarin op Houtrust
Van Oppen (rechts) proeft van de lekkernijen op de door de te den Haag in Mei van dit jaar een expositie van voedings-
Ned. Heidemaatschappij te Maastricht gehouden tentoonstelling en genotmiddelen zal worden gehouden
yan zoetwater-visch
De werkzaamheden aan den tribune-
bouw in het Olympisch Stadion te
Amsterdam, dat met 20.000 zitplaatsen
wordt uitgebreid, vorderen snel. Een
kijkje op het werk
