Het Geluk ligt in de Sneeuw
De nieuwe Merwedebrug
Jan Langendijk in actie tijdens den wedstrijd over 3000 meter bij de schaatskampioenschappen nieuwe verkeersbrug over het Merwedekanaal te Weesperkarspel in den nieuwen provincialen weg
te DavO$ naar het Gooi wordt deze week in gebruik genomen
Jan Musch als de vrek in Molière's gelijknamige stuk, welke De oude bolwerken van Straatsburg, die sincfc lang geen
rol de acteur deze week in den Stadsschouwburg te Amster- dienst meer deden, zijn opgeblazen. Het oogenbllk der
dam voor de 200ste maal speelt
explosie
Het Muiderpoorfstation te Amsterdam,
dat vanaf 1896 in gebruik is gev/eest,
wordt thans afgebroken om plaafs te
maken voor het geheel nieuwe station
De burgemeester van Rotterdam, mr.
Droogleever Fortuyn, teekent ten stad-
huize de contracten betreffende den
te bouwen Maastunnel
Nida Senff (midden), die tijdens de zwemwedstrijden in hel A.M.V.J.-gebouw te Amsterdam het wereldrecord 200 meter rugslag
verbeterde, met haar beide rivalen, mej. Van Feggelen (links) en mej. Kerkmeester, die eveneens beneden den ouden wereld
recordtijd bleven
Het orgel van het Concertgebouw te Amsterdam fs
tengevolge van lekkage door een vrij groote hoeveel
heid water ernstig beschadigd. Een foto tijdens het
reparatiewerk
FEUILLETON
Een Wintersportroman,
PETER KRAYENBÜHL.
39)
(Nadruk verboden.)
Juist wilde ik naar u toegaan, meneer Lers-
ned, toen Brigitte terugkeerde en zonder een
word te zeggen de sieraden op tafel legde
Ik liet haar niet weggaan. Met veel moeite
kreeg ik haar aan het praten en daarbij bleek,
dat zij onlangs bij hun reis naar München
ontdekt had. wat zij vóór dien reeds vermoed
de, nl. dat Girsholm een doodgewone oplich
ter was. Ze schijnt echter al te zeer in zijn
netten verstrikt te zijn geweest om zich nog
te kunnen vrij maken. Zijn lage streek te
genover Dieter was evenwel de druppel, die de
emmer deed overloopen, Dat heeft haar de
oogen geopend, zoodat ze werkelijk pas op
het allerlaatste moment den dans ontspron
gen is
Dieter verandert.
Een uur later wordt Dieter in Lersner's kan
toor ontboden. Daar wordt hij opgewacht
door mr. en mrs. Arlen en ook Grace is er
Met eenige woorden stelt de gérant hem op
de hoogte van de spoedige opheldering van
den diefstal Dieter treedt naderbij en be
kijkt aandachtig het paarlen halssnoer, de
ringen en de „Amicus".
Het is voor het eerst, dat ik zooiets in de
hand heb.zegt hij terloops. Dan legt hij
den smaragd weer snel op zijn plaats terug,
waarbij hij een gebaar van afschuw niet kan
onderdrukken. Toonloos mompelt hij:
Goeden morgen, allemaal en dan wendt hij
Zich naar de deur om heen te gaan. Doch mr.
Arlen verspert hem den weg.
Zoo mag je niet gaan, jonge vriend; in
ieder geval moet Je m'n verontschuldiging
aanhooren
U behoeft u niet te excuseeren
Ik doe het voor m'n vrouw, beste Praus-
nitz. Het spijt haar buitengewoon, dat ze je
valse! beschuldigd heeft, en ze verzoekt je
daarom haar wel te willen vergeven. Wanneer
je alles nog eens goed overdenkt zul je zeker
niet langer boos op ons zijn
U vergist u, mr. Arlen. Ik ben niet boos,
sterker nog: ik heb me zelfs geen oogenblik
gekrenkt gevoeld. Ik ben u dankbaar, werke
lijk. ik dank uU hebt er geen idee van hoe
een dergelijke ervaring een jongeman als ik
van nut kan zijn
Toch wel. jonge vriend. Ik heb er niet al
leen eenig idéé van, ik zie het zelfs en ik fe
liciteer je. Maar denk er vooral om den nieuw
gesneden boog niet al te strak te spannen
Wees niet te wreed, vroegt hij er zacht aan toe
met een blik op Grace.
Dieter drukt krachtig de hem door den eer-
biedwaardigen ouden heer toegestoken hand.
Laat u mij wat tijd om over alles na te den
kenVoorloopig hartelijk dank en tot
ziens.
Haastig verlaat hij het kantoor, maar Grace
volgt hem op den voet.
Ik zal een slee halen om ons naar St. Va
lentin te brengen
Dieter wil Grace verzoeken hier te blijven,
maar ze is alweer weg
Een paar minuten later draven de paarden
over de natte sneeuw. Nog steeds drijven dich
te nevelsluiers door het dal. de bergen liggen
mat grijs In een waas verborgen en alleen
om een 'hoek van hpf Satanshorn schemert
wat vroeg ochtendlicht. Bleek en zonder eeni
ge glans is de sneeuw, waar zij overheen glij
den.
Vermoeid leunt Grace in een hoek van slee;
de doorwaakte nacht en de gebeurtenissen
der laatste uren hebben hun sporen achter ge
laten; om haar mond ligt een droeve trek. Ook
Dieter's gelaat staat strak; in zijn starenden
blik is slechts verbeten ernst te lezen. De tocht
verloopt zwijgend en vooral dat hardnekkig
zwijgen is het "wat Grace het meest aangrijpt.
Wacht hier even op me, Grace, ja? zegt
Dieter toonloos, als de paarden voor den in
gang van Hotel Kaiserhof stil houden. Hij
gaat naar Hohrain in diens kantoor en be
merkt onmiddellijk, dat hij verwacht wordt;
Lersner heeft stellig getelefoneerd. Dat maakt
het onderhoud heel wat eenvoudiger; de gé
rant verklaart zich onmiddellijk bereid Dieter
het gevraagde ontslag te verleenen en deze
laatste telt zijn loon zorgvuldig na, waarbij
hij het meerdere beleefd maar beslist van de
hand wijst, omdat dit wel eens een verkapte
schadeloosstelling van „ginds" zou kunnen
zijn
Miss Arlen wacht u op uw kamer meneer
Prausnitz, deelt de portier hem mede. als hij
Grace tevergeefs in de hall zoekt. Hij gaat
naar boven.
Wil je me helpen inpakken?
Ben je dan van plan te vertrekken. Die
ter?
Ja, Grace
Zij sluit haar oogen en denkt: Nu geen
tranen, vooral niet huilen. Laat hem naar de
maan loopen, die onverbeterlijke stijfkop
Maar er schemert toch iets vochtigs in haar
ooghoeken.
Ach, Grace, doe me een genoegen en stel
jij Ernst Seilenz op kamer 18 even op de
hoogte. Hij is hierheen gekomen voor Brigitte
en was gisteravond bij me, toen jullie me
kwamen halen.
Nee Dieter, zoo raak je me niet kwijt. Hier
fs de telefoonpareert ze met geforceerde
gelatenheid, terwijl ze hem de hoorn toe
reikt.
Twee minuten later wordt er aan de deur
geklapt en Seilenz treedt haastig binnen.
Goeden morgen, meneer Prausnitz is
het nu toch nog te laat?
Niet heelemaal, meneer Seilenz, maar de
tijd dringt. U zult van dit psychologisch mo
ment gebruik moeten maken, maar weest u
vooral voorzichtig
Brigitte slaapt pas een uur; het lijkt me
beter, dat u tot vanmiddag wacht, voegt
Grace er aan toe. Misschien wilt u met
mij meegaan; ik zal u onderweg alles vertel
len
Heel graagaccepteert Seilenz het
aanbod met een vragenden blik op Dieter,
wien dit echter schijnt te ontgaan.
Ik ben Grace Arlen
En mijn naam is Ernst SeilenzBent
u aan het pakken, meneer Prausnitz? U gaat
ons toch niet verlaten? wendt hij zich ver
wonderd to t Die ter.
Ja ik moet helaas vertrekken....
De ietwag stugge toon, waarop zijn be
lang stellende vraag wordt beantwoord, weer
houdt Seilenz om verder te informeeren.
Dat is jammer, zegt hij slechts, wij
waren eigenlijk nog lang niet uitgepraat
Van harte goede reis danAch, miss Arlen,
wilt u het mij even laten weten, als u ver
trekt?
Natuurlijk meneer Seilenz, tot straks
Waarom wil je eigenlijk vertrekken, Die ter?
Dat kan ik je niet uitleggen, Grace. Ik
moet hier nu eenmaal vandaan en wil zoo
spoedig mogelijk
Ik vindt het buitengewoon onverstan
dig, Dieter om juist nu weg te gaan
Het spijt me, Grace, maar ik wil nu een
maal niet verstandig denkenJe be
doelt zeker, dat ik daar in het Grand Hotel
juist nu een goede kans maak, zelfs bij je
moeder, 't Is mogelijk dat Je gelijk hebt, maar
dat is het juist- wat me tegen de borst stuit...
Ach ja, jij bent nu eenmaal Dieter Praus
nitz en dat zul je altijd blijven. Maar des
ondanks vind ik het liefdeloos van je ook mij
en ons beiden op te geven....
Wie wil ik opgeven? Daar is toch geea
sprake van, Grace
Ach, Dieter, je bent zoo veranderd sinds
gisteren. Ik ben nu in jouw oogen zeker maar
een heel klein meisje, niet
Je mag het me niet nog moeilijker ma
ken, GraceEr is nu eenmaal iets in me
dat, me van hier wegdringt, met alle heftig
heidDaar kan ik niets tegen doen.
Waar ben je van plan heen te gaan, Die
ter?
Dat weet ik zelf pas, als ik op m'n 9kl's
sta. Misschien naar het Engadin en dan-
huiswaarts, naar het laagland....
Pas goed op jezelf. Dieter, wees voor-
zichtig. Hier, neem het roode snoer van me
mee.
Dank je, Grace. En zou jij zoo lief willen
zijn voor Bollmann te zorgen?
Graag, Die terVind je het goed dat j
ik het bosch bij Petra's blokhuis voor de ar
men van St.-Valenton laat overschrijven?
Heel goed zelfs, Gracet Lijkt me de
beste oplossing.
Ik blijf hier, Dieter, tot je weg bent. Ik
heb geen lust naar beneden in het hotel te
gaan
Grace leunt tegen de vensterbank, Dieter
staat dicht bij de deur.
Tot ziens, Grace. Ik dank Je voor alles.
Dag DieterVergeet ons niet, nee?....
Grace Is moe, oververmoeid zelfs. Het liefst
zou ze op haar knieën zijn gevallen, maar
een plotselinge impuls verdrijft dit gevoel van
zwakte. Dieter's ten tweede male toegestoken
hand geeft haar de kracht de afstand tus-
schen zich en hem te verbreken en hun lip
pen onmoeten elkaar ln een korte, innig®
kus
Kom terug, Dietor, kom spoedig te
rug1
(Wordt vervolgd.)
