c
H.D.*
De beslissende lassoworp.
V
reiïiölda
m VERTELLING
De Padvinders-jamboree
te Vogelenzang.
V R IJ D A G 19 FEBRUARI 1937
HA ARE EM'S DAGBEAES
Hoe een film-doable een collega redde.
Voor een film-opname moest de
„doublé" MacCorley een parachute
sprong uitvoeren, die buiten
iemands wil, zelfs voor Hollywood
een unieke sensatie werd.
Slechts door de vriendschap van
een collega werd hij gered en niet
minder sensationeel dan zijn
sprong, ivas de lassoworp, waarmee
de eene double den andere het
leven redde.
Mac Corley was een der meest ervaren en
oudste „doublés" van Hollywood. De taak,
die men hem op dien gedenkwaardigen dag
had toebedeeld, was hem op zich zelf niet zoo
vreemd meer. Hij moest van 1800 M. hoogte
en daarna nog eens van 300 meter een para
chutesprong maken.
Deze tweede sprong nu was in hoofdzaak
hierdoor gecompliceerder, omdat men van
Mac verlangde, dat hij ter wille van de sen
satie gebruik maakte van een oeroud val
scherm, zooals die in den oorlog werden ge
bruikt; een onding, dat in een kastje onder
aan het vliegtuig zat en automatisch naar
buiten viel. wanneer de parachutespringer
het vliegtuig verliet.
De machine verhief zich, nadat de eerste
sprong goed was verloopen, opnieuw in de
hoogte en Mac en de piloot waren voldoende
op elkander „ingesteld"; Mac keek naar den
ander en wachtte op het teeken, dat hij zou
geven. Nog zag hij den breeden lach om den
mond van den piloot en hoorde hij zijn op
wekkend „Good luck!"toen sprong hij
in de diepte.
Parachute bleef vastzitten
In dezelfde seconde bemerkte Mac
Corley al. dat er iets niet in orde was.
Hij kreeg een hevigen stoot en daarbij
de gewaarwording zooals hij later
vertelde of hij uit elkander werd
gerukt, terwijl hij zijn ribben voelde
kraken. Een van de lussen gleed van
zijn schouder af, de tweede bezweek
en plotseling hing hij met zijn hoofd
naar beneden aan één touw, het
eenige dat hem met de parachute en
het vliegtuig verbond. De parachute
was namelijk aan de machine vast
blijven zitten!
Van beneden af en ook van het bege
leidende vliegtuig had men het geheele tafe
reel kunnen zien. Met angst en spanning
vroeg men zich af, hoe lang het touw het
nog zou houden en hoe lang het zou duren,
alvorens men den double naar beneden zou
zien storten. Van het opname-vliegtuig af
gaf men den piloot teekens; deze had name
lijk in het geheel nog niet bemerkt, dat de
parachute-springer onder aan zijn machine
hing. Toen hij het verband begreep, trachtte
hij uiterst voorzichtig vliegend, op dezelfde
hoogte te blijven "om tijd te winnen voor red
dingspogingen wanneer die overigens mogelijk
waren. Zoo de machine zou dalen, ongetwij
feld zou Mac's schedel bij de minste aan
raking met den grond onherroepelijk ver
pletterd worden, terwijl hij het in zijn han
gende positie ook niet lang zou kunnen uit
houden. Wat te doen? In enkele oogenblikken
moest men beslissen.
Cowboy meldt zich aan.
Toen kwam op het vliegveld een jonge
cowboy temidden van de ontzette menigte
naar voren, een die in enkele films als lasso
werper was opgetreden, Gardner heette
hij en riep: „Ik wil probeeren Mac te red
den! Geef mij een piloot mee en laat de rest
aan mij over!"
Hij steeg direct daarop met een ervaren
vlieger op. Met kloppende harten en groeien
de spanning keek men naar een schouwspel
dat zelfs voor de vliegsensatie van Holly
wood uniek was.
Gardner gaf den piloot opdracht zoo dicht
mogelijk in de buurt van het zwevende li
chaam van den ongelukkigen double te vlie
gen; hij zou dan trachten van zijn zitplaats
af. op een oogenblik, dat de motor werd af
gesteld, zijn lasso om het lichaam van den
man te slingeren.
Mac Corley begreep direct waar het
om ging, toen hij voor de eerste
maai de lasso tegen zijn rug voelde
slaan. Het bloed was hem door deze
minutenlange wijze van hangen al
hinderlijk naar het hoofd gezakt,
maar met inspanning van al zijn
krachten, behield hij het bewustzijn.
Hij spreidde zijn armen uit om het
doelwit voor den lassowerper grooter
te maken en de grootste kans te heb
ben het lasso touw te grijpen.
Tien- tot vijftien maal trachtte
Gardner tevergeefs met zijn lasso
worp tegen den dood zijn doel te be
reiken en eindelijkde twintigste
worp gelukte. Mac Corley hing aan
twee touwen!
Met inspanning van al zijn krachten sjor
de Mac Corley het touw om zijn lichaam tot
borsthoogte en knoopte het daar stevig vast.
Langzaam steeg nu de machine met den red
der. Mac Corley, de oude, ervaren double, de
man zonder zenuwen, had direct zijn tegen
woordigheid van geest herkregen, toen hij
overeind hing. Voorzichtig richtte hij zich op
al zwevend aan het lassotouw en maakte toen
de schoen los waaraan het andere touw was
bevestigd. Daarna ging het langzaam om-
ZOEK DE ZON OP.
De N.V. Nationale Revue, directeur Bob
Peters, geeft Vrijdag 26, Zaterdag 27 en Zon
dag 28 Februari om 8 uur in het Gem. Con
certgebouw een voorstelling van de bekende
revue „Zoek de Zon op". Behalve de populaire
komiek Lou Bandy werken aan deze voorstel
lingen mede: Wiesje Bouwmeester, Clairette
Hammé. Mimi Letret. Dries Krijn, Frans Bo-
gaert, Henk Didama. Louis Bovenmeester,
Henri Preston en de National Girls.
Het orkest staat onder leiding van Julius
Susan, choreografie van „The Muriloff's".
Ook in Engeland vonden reeds onder de
titel „Search for the sun" voorstellingen van
deze revue plaats, waar zij onder leiding van
den heer Bob Peters werd ingestudeerd.
hoog. Iedere verkeerde beweging was levens
gevaarlijk; het touw kon losschieten, het
waren waarlijk momenten die over leven en
dood beslisten. Eindelijk had hij de machine
bereikt, werd nog wat verder opgetrokken
totdat hij de rand van de raampjes had be
reikt en toen trokken stevige armen hem
naar binnen. Volkomen uitgeput zakte hij
op de zitplaats van Gardner bewusteloos
ineen.
Veel woorden werden er later tusschen
beide menschen niet gewisseld. Zij waren col
lega's en beiden in een vak, waarin zij regel
matig den dood voor oogen moesten zien;
ook Gardner had als double al genoeg erva
ring opgedaan, zij het meer op den bega-
nen grond.
Misschien zal daarom Mac Corley nog eens
de gelegenheid krijgen zijn dappere collega
revanche te geven
W.
„Kinderen hebben
steeds honger"
wanneer er Cremolda op de
boterham is. De proef is al
heel gemakkelijk te nemen:
een flinke pot Cremolda kost
maar 37'/2 ct. (plus statiegeld).
En daar Cremolda zich dun
laat uitsmeren, komt het goed
koop in het gebruik.
Cremolda is een bijzonder
fijne crème van chocolade en
verkrijgbaar in drie soorten:
Vanille, Orange en Citroen.
Neem eens een proef bijv.
me» Vanille.
DUYVIS I
„een crème van chocolade"
N V T.DUYVIS Jr. Koog aan de Zaan.
(Adv. lngez Med.)
ARROND. RECHTBANK
Regendroppen
99
De Officier van Justitie vertelde het er niet
bij, doch het is wel heel waarschijnlijk, dat
de componist van de populaire schlager „Re-
gentropfen" door het wisselvallige klimaat van
ons kikkerlandje geïnspireerd werd. En mocht
dat niet het geval zijn, dan heeft het toch bij
ons wel de juiste snaar getroffen, want er is
een tijd geweest, dat onze dag niet goed was.
als we hem niet begonnen en eindigden met
deze droefgeestige tango-melodie.
Het is dus heel natuurlijk, dat de muzi
kanten. die geëngageerd waren om de stem
ming in een café tijdens de Purmerendsche
kermis te verhoogen, deze melodie daarvoor
bij uitstek geschikt gevonden. En het is wel
even natuurlijk, dat de exploitant van het
café daar geen bezwaar tegen had, doch er
in tegendeel mee in zijn schik was, hoewel
hij verder volgens zijn verklaringen- weinig
verstand van muziek had.
Toch had hij de uitvoering van dit wijsje
moeten beletten, want het is nu eenmaal niet
geoorloofd, het zonder meer ten gehoore te
brengen. Emil Palm, die de geestelijke vader
er van is, heeft ingezien dat je van muziek
alleen niet leven kunt. en heeft aan de uit
voering van zijn geesteskind bepaalde voor
waarden verbonden, en de controle op de na
leving daarvan aan BUMA, het Bureau voor
Muziek-auteursrechten opgedragen.
Daarom had de exploitant aan dat bureau
een bepaald bedrag moeten betalen, of anders
moeten verhinderen, dat de muzikanten dit
populaire wijsje ten gehoore brachten. Doch
ook de muzikanten, die verklaarden, steeds
uit het hoofd te spelen, en geen muzieknoot
„zoo 'groot als een huis" te kunnen lezen,
hadden hun muzikale talenten op andere dan
dit beschermde wijsje moeten botvieren.
Dat zij dit niet gedaan hadden, vond de
Officier van Justitie heel erg, doch hij meen
de, dat de eafé-exploitant meer schuld had.
dan de musici. Deze toch worden geëngageerd
voor het leveren van verstrooiïngsmuziek, en
dan moet de exploitant zorgen, dat de ver
gunning aanwezig is.
Daarom eischte de Officier tegen den
den café-houder f 50 subs, 20 dagen en tegen
den gedagvaarden muzikant f 10 of 6 dagen.
De verdediger was het in zijn pleidooi niet
met den Officier eens, wat wel vaker gebeurt.
BUMA is destijds opgericht, om het auteurs
recht van muzieksUikken te beschermen,
doch pl. meende, dat dit bureau zich te groote
bevoegdheden toeëigent. Het moet dan ook
aan banden gelegd worden, wat niet zoo ge
makkelijk is doch uiteindelijk zou de Minis
ter van Justitie moeten ingrijpen.
Want de handelingen van het bureau zijn
volgens pl. lijnrecht in strijd met de bedoeling
van de auteurswet. Bij de verschillende pro
cessen, die het voerde, is dit herhaaldelijk tot
uiting gekomen, en is het bureau verschillen
de malen in het ongelijk gesteld. BUMA kan
in Nederland practisch doen wat het wil, en
maakt daar misbruik van.
Pl. bestreed de opvatting, dat de café
houder de muziek openbaar maakt. Tenslotte
zou de slagersjongen, die het liedje „It 's a
shame to tell a ly!" fluit, ook inbreuk op de
Auteurswet maken.
Pl. concludeerde vrijspraak.
De Rechtbank zal over veertien dagen haar
meening in deze bekend maken.
B o I d o o t
Scheercrême
maakt de stug
ste baard zacht,
zoodat het mes er,
snel en gemakkelijk
doorglijdt. Binnen
twee minuten klaar I
De lanoline welke in deze
crème is verwerkt voorkomt
trekken en schrijnen van
de huid.
Een groote tube voor 50 ct.
Probeer het eens.
(Adv. lngez. Med.)
HAARLEMSCHE RIJ- EN JACHT-
VEREENIGING.
Zaterdagmiddag organiseert deze vereeni-
ging een individueele cross-country over wei
landen aan den Vogelenzangschen weg en
Bekslaan te Vogelenzang. Deze cross wordt
gereden in de volgende af deelingen: zware
cross voor genoodigden en werkende leden,
max. lengte 3400 meter met hekken en
slooten; lichte cross voor genoodigden,
werkende leden en junior-leden max. lengte
24400 meter met hekken, geen slooten; lichte
cross voor leden van daartoe uitgenoodigde
landelijke rijvereenigingen. Te half twee
wordt begonnen bij het café Rusthoek, Vo-
gelenzangsche weg 182, Vogelenzang, met het
afwandelen van het parcours resp. parcour-
sen. Na afloop heeft hier ook de prijsuit
reiking plaats.
Het Album.
door
ARKADIJ AWERTSJENKO.
Ik ben een schuchtere jonge man. Als ik een
visite moet maken, sta ik helsche kwellingen
uit; al breek ik mij ook van te voren uren
lang het hoofd waar ik met de menschen
over zal praten, op het gegeven moment sta
ik met den mond vol tanden, en als het mij
gelukt iets uit te brengen, dan is het louter
uit verlegenheid, klinkklare onzin. Hebben de
menschen die mij inviteeren een album
het liefst een oud familiealbum dan adem
ik verlicht op en dan is de situatie gered.
Men kijkt naar dit of naar dat portret, vraagt
wie die en die is en eer men het merkt, zijn
de klippen van den „bon-ton" omzeild en
men plast en zwemt vergenoegd mede in den
voortkabbelenden conversatiestroom.
Zoo'n album is een ware schat, die tegen
goud opweegt. Daarom was dan ook. toen ik
mij na oneindig lang wachten door de Com
missie van Planmatige Kamerverdeeling een
woonvertrek toegewezen zag, mijn eerste ge
dachte: Je moet een album aanleggen! Daar
bij deden zich echter allerlei moeilijkheden
voor. Hoe zou een vondeling, zooals ik, aan
familieportretten komen? Hoe meer bezoekers
echter mijn nieuwe behuizing kwamen be
wonderen, des te brandender werd de vraag
naar deze requisite. Verlegen, schuchter als ik
was, rezen mij de haren ten berge, wanneer
ik er overdag aan dacht, wat ik 's avonds met
het op bezoek verzotte gepeupel zou kunnen
praten, die bezoekers die zelfs niet wegble
ven al regende het oude wijven.' Het was dui
delijk, dat ik het zonder album niet kon
stellen.
Ik snuffelde in koffers, kisten en kasten,
maar de buit was gering en voor mijn doel
weinig bruikbaar. Drie foto's had ik gevon
den: „Aiissa. het dikste meisje der wereld",
„Gezicht op de haven van Wladiwostok" en
„Semjon, de beroemde degenslikker". Dus
waarlijk geen objecten om een eereplaats in
te nemen in het traditioneele pluche album,
verguld op snede en met metalen sluiting, dat
ik hier of daar „in dankbare herinnering"
had kunnen meenemenGeërgerd scheur
de ik Alissa's conterfeltsel in honderd stukjes
en reeds stond Semjon, den degenslikker, het
zelfde lot te wachten, toen ik op een reddend
denkbeeld kwam: tegenwoordig kun je alles
koopen, al is 't nog zoo gek; waarom dus
geen album, compleet, kant en klaer!
Terstond stelde ik een plan vast, hoe ik
systematisch in het eene stadsdeel na het
andere, op zoek zou gaan om er een op te
snorren. Een goed begin is het halve werk.
zei ik tot mezelf en stapte er meteen op los.
Ik had geluk. Na twee dagen ijverig zoeken,
ontdekte ik in een uitdragerswinkel op de
Soesjarjowska, in een dik met stof bedekte
uitstalkast precies wat ik noodig had: een
dik album al was het dan al niet van het
traditioneele pluche. Maar hij had metalen
hoeken en. een zwaar, verguld slot. De in
houd bestond uit een paar honderd fotogra
fieën. Na een beetje mare handeeren bemach
tigde ik den deftigen foliant en sleepte hem
naar huis. Met- deze uitrusting gewapend, be
hoef ik geen bezoek meer te vreezen, dacht ik
verlicht, toen ik mijn schat uitpakte. Ik deed
de deur op slot en schoof er voor alle zeker
heid, den grendel nog op, liet de jaloezieën
neer en begon mijn vader en moeder uit te
zoeken en toen de keus boven verwachting
geslaagd was, zocht ik nog gauw een ouden
oom en drie flinke broers uit. Over de drie
voorhanden zijnde meisjesportretten stond ik
lang in twijfel. Ten slotte schonk ik de ros
sige brunette mijn hart en maakte haar mijn
vriendin. Dat er in het heele album geen
enkel kinderportret te vinden was, speet me
ei$, want daardoor was ik niet in staat, mij
.als kind" te presenteeren.
Nadat ik mijn naaste verwanten uitgezocht
bad, waartoe ik de foto's van sympathiek uit
ziende personen uitkoos, besloot ik de overige,
meest leelijke, ja ten deele zelfs afstootende
persoonlijkheden, als meer of minder goede
vrienden aan te nemen, zoodra het album te
werk gesteld zou zijn.
Dit zou niet lang op zich laten wachten.
Op 'n avond kwamen er eenige lieden op be
zoek, waarvan ik er slechts één vluchtig ken
de, die meteen maar zijn gevolg had meege
bracht. Wat zou ik, in 's hemelsnaam met
deze moeten beginnen, als ik niet in liet
bezit van het prachtige album was geweest?
Maar nu voelde ik mij veilig, langs mijn
neus weg te vragen: „Willen jullie misschien
mijn album eens inkijken?"
Het verwachte resultaat bleef niet uit. Als
een meute stortten zij zich op den lede
foliant en ik was van de zorg ontheven, hoe
ik in het pijnlijke zwijgen een bres kon schie
ten en de conversatie op gang brengen. De
nieuwsgierigheid was opgewekt en van alle
zijden stormde een vloed van vragen op mij
af, dien ik nauwelijks kon tegenhouden.
„Wie is dit tengere vrouwtje?" „Dat is
mijn arme, goede moeder, zij stierf aan een
hartkwaal. Moge haar slaap zacht zijn!" De
lui bladerden snel om. „En deze reus?" „Mijn
vader. Wat 'n kolos, hè? Hij houdt zielsveel
van me en schrijft mij dikwijlsBevalt u
deze jongeman? Dat is mijn broer. Wat 'n
kerel hé?Hij is bij een stormbrigade".
Hoe zekerder ik van mijzelf werd, des te
intenser loog ik er op los. „En dit meisje hier,
was zijn verloofde. Maar zij leerde mij ken
nen en toen raakte het af. Zij werd verliefd
op me, maar daar mijn hart reeds een ander
toebehoorde die donkere, die op het andere
blad staat sprong ze in het water en ver
dronk". Elkeen wilde mijn uitverkorene
„donkere" het eerst zien. De een rukte den
ander het album uit de handen en wat on
vermijdelijk was. gebeurde: Het ontglipte de
gretig er naar grijpende handen.... en een
menigte foto's lagen verstrooid op den vloer.
Toen bemerkte ik, dat alle portretten op de
rugzijde een opschrift droegen; ik schrok on
willekeurig en had graag alles zelf opgeraapt,
voordat een der gasten ze in handen kreeg.
Maar jammer genoeg gelukte mij dit niet.
Misja Rjaboenof was al met hardnekkigen
ijver bezig te lezen, wat er op een foto die
hjj van den vloer had opgeraapt, geschreven
stond:
„Pelageja Kossych. geboren 1889 In Klëf
Nil wegens diefstal 1 maand gevangenis
straf. 1912 gearresteerd wegens clan
destine...."
Ik was onthutst en verslagen en voor en aleer
ik mijn gedachten weer bij elkaar had, om
het „misverstand" op te helderen en de arme
verdronken verliefde haar eer terug te geven,
onthulde de meedoogenlooze blik van een an
deren gast, het verleden van mijn donkere
vriendin:
„Katjerina Arsenjwa, geboren 1882 in Moskou,
beruchte winkeldievegge. 18991903 diverse
straffen. 1905 medeplichtige bij roofoverval,
lJ/2 jaar dwangarbeid".
Het zweet drong uit al mijn poriën! Oan
's Ihemelswil! Wat moest dat beteekenen!
Mijn gasten verkneukelden zich in mijn ver
legenheid en giegelden en wierpen elkaar
knipoogjes van verstandhouding toe. Den
kerels, die zich bij hun komst gedragen hid
den alsof ze geen tien konden tellen, was
eensklaps de tong losgeraakt; zij overtrof
fen elkaar in brutale en cynische opmerkin
gen. Ik kon geen woorden vinden, maar toen
Pjotr Karpow met de hem eigen brutali
teit wilde- beginnen „Vader Reus" te onder
zoeken, pakte ik den onbeschoften klant bij
den kraag en zette hem de deur uit. Voor ik
mij weer met -de anderen ging bemoeien, las
ik eerst wat er op de foto van „mijn vader'
stond:
„Iwan Dolbin. geboren 1862 te Odessa, 1881
kleine diefstallen, 1882 inbraak 1 jaar ker
ker. 1885 moord op Jakow Petrnski 12 jaar
Katorga. 1890 Gevlucht. Bijzondere ken-
teekenen: Hinkt met den rechtervoet, lin
kerwijsvinger verminkt door verwonding bij
vechtpartij. Aanhouden"!
Ik verkreukelde het portret en gooide het
in den gruisbak achter den kachel. Maar toen
tik zag. dat mijn gasten de hoofden samen-
staken en heel hun leeskunst aanwendden om
mijn familie uit de beschrijvingen op de foto-
grafiën te leeren kennen en daarbij met uit
roepen van schrik slechts inbrekers, valsche-
munters, landloopers, brandstichters, spionnen
roofmoordenaars en dergelijken vonden, be
greep ik, dat ik mij een afgedankte, buiten
dienst gestelde misdadigersalbum aange
schaft had en begon uitbundig te lachen.
De situatie was inderdaad buitengewoon ko
miek. Mijn gasten, die zich mijn helsch ge
lach niet konden verklaren en in hun over-
hitte fantasie en lafhartigheid reeds vrees
den in het roovershol van een aartsspitsboef
gelokt te zijn, waren reeds voorbereid hel
ergste van mij te verwachten. Zij wierpen
steelsche blikken op hun winterjassen, maar
durfden blijkbaar nog niet de vlucht te ne
men. Zoo'n lafhartig gespuis! Ik kreeg plezier
in hun angst en het zou mij een groot genot
zijn geweest, hun nog meer vrees aan te
jagen, Maar het was mij liever, deze leeg-
loopers, die er slechts op uit zijn vredelievende
lieden met hun bezoeken overlast aan te doen.
zoo snel mogelijk te zien vertrekken. En daar
om zei ik ironisch: „Ik geloof, burgers, dat
je verteerd wordt van angst en zorg over je
collega, dien ik er zooeven uitgesmeten heb!
Maakt nu maar gauw, dat je bij hem komt.
anders gaat hij misschien op den loop! Maar
dit kan ik je wel verzekeren: dit album dat
ik vandaag voor twee roebel op de Soesjar
jowska heb gekocht om tegen jullie verveling
gewapend te zijn, is mij aangenamer gezel
schap dan julie met mekaar!"
Toen de lucht weer gezuiverd en ik weer
alleen in mijn kamer was. ordende ik met de i
grootst mogelijke zorg mijn gehavend album
dat mij trots het gebeurde, nog menigmaal
uit de verlegenheid moest helpen.
Een en ander over Huize
Teilingerbosch.
Hieronder volgen eenige gegevens over
Huize Teilingerbosch, geput uit de lange rij
van transportregisters van de Heerlijkheden
Aelbertsberg, Tetterode en de Vogelesang.
Het oudste gegeven is dan van 4 April
1680. Dan geeft Jan Adriaan de Kies van
Wissen, getrouwd met Gudula van der Wie
len. wonende op Teylingerbosch, voor Schout
en Schepenen volmacht aan Mr. Dirck Stade,
Heer van Dompselaar voor zaken in en bui
ten rechten in het kwartier van Nijmegen
en in geheel Gelderland.
Men moet niet vergeten, dat uit de trans
porten veel mooie gegevens zijn te putten,
maar ze geven geen geregeld verhaal.
Zoo zien we, dat een heel andere eigenaar
nl. Mr. Pieter van Adrichem van Dorp 3 Mei
1696 transporteert voor f 13000 op Jacob
Gravelandt een hofstede Teylingerbosch met
alle zijne getimmerte daaropstaande
iepebosch en abeelenlanen tot het einde aan
een elsenbosclije tot halver sloot, groot 165
roe 200 voet en zijnde de voorn, hofstede met
den vijver en de manteling groot 1667 roe,
noch de Oostlaan streckende van de wilder
nis tot de valbrug, groot 577 roe 50 voet.
Nog een stuk land benoorden de Oostlaan,
strekkende van de cingel tot de watering,
groot 820 roe 72 voet enz. Deze voorgezegde
partijen tezamen en in 't geheel 28 morgen
297 roe 5 voet Rijnlandsche maat volgens de
kaart en de meting daarvan gedaan door
Antony Welsch, gezworen landmeter binnen
Haarlem. Kooper moet gedoogen, dat de
landen die verkooper tegenwoordig heeft ten
Noorden der Oostlaan hun noodweg zullen
hebben en ten eeuwigen dage behouden over
de voorm. Oostlaan. zoo na aan weerszijden
van het bruggetje als bekwaamlijk een hooi
wagen aldaar zal kunnen, doorrijden tot op
het land van verkooper.
13 December 1700 verkoopt Jacob Graaf-
landt zijn Hofstede Teylingerbos aan Gilles
van Hove en wel voor f 9000. Die moet dan
nog o.a. aan verponding (grondbelasting)
90 gulden, aan Rijnlands geld 10 gulden, aan
Brederodes erfhuur 20 gulden betalen.
2 Juni 1718 vinden we het buiten weer ver
meld, nu met den aankoop van een strookje
land door den genoemden Amsterdamschen
koopman Gillis van Hove en wel voor 297 gld.
15 stuiver. Dat strookje is volgens de meting
van den landmeter Maurits Walraven, dato 11
April 1718 groot 93?<i roede. De prijs was 3 gld.
per roede. Bij dezen verkoop treedt op Die-
derick Spyaert van Woerden als voogd van
Jan, gesproten uit het huwelijk van genoem
den heer Spyaert met Eva. Maria de Kies
van Wissen.
4 Augustus 1734 dragen Gillis van Hooven,
oud-schepen der stad Amsterdam en Mr. Pie
ter van Hooven. Drossaart van Tilburg en
Goirle eenige nagelaten kinderen en erfge
namen van Gillis van Hooven Teilingerbos
over op Mr. Cornells Pieter van Braekel, Oud-
Schepen en Raad van Amsterdam en wel voor
19000 gulden contant. Maar in den koop is
niet alleen begrepen de Hofstede met deszelfs
heerenbehuizing, maar ook behangsels, vaste
spiegels, schilderijen, wagens, tuinmansge
reedschap, netten, vinkebaan, boomgaarden
enz. en „verdere gevolgen en aankleven", te
zamen volgens meting ten kaarteering van
Pieters Wils, gezworen landmeter d.d. 1644 en
Mourits van Walraven d.d. 1710, 28 morgen,
353 roe, doch nu 27 morgen 426 V2 roe, alzoo
562 1/2 roe is verkocht.
Die mijnheer van Brakel is er niet heel lang
en blijkt in 1741 overleden. Hij laat zijn we
duwe Vrouwe Cornelia Dix met één zoon
nl. Jonkheer Cornelis Aarnout van Brakel,
achter. Executeurs testamentair zijn dan Mr.
Gillis de Glarges, Burgemeester en Raad,
Symon Garbijn van Strijen. Schepen en Raad
van Haarlem evenals de derde: Aarnout Druy-
vestein. De heeren zijn tevens door de weduwe
aangesteld tot voogden over den minderjari
gen jhr. Cornelis A. van Brakel. Zij traus-
porteeren 4 September 1746 geauthoriseerd
door Heeren Schepenen van Haarlem op Pie
ter Reek de vermaarde Teylingerbos. Perceel
C. was toen maar 2 morgen 554G roe wegens
verkoop op Nov. 1718 aan heer Graafland.
Afzonderlijk wordt nog genoemd 93 1/4 we
land op 2 Juni 1718 aangkocht en laatstelijk
no°' een huis met den erve en boomgaard in
Vogelenzang aan den 's Gravenweg belast me»
9 stuivers Brederodes erfpacht.
Ruim 34 j aar later wordt Teylingerbosch au
7 September 1778 publiek te Amsterdam ver
kocht. Als grootte wordt dan ruim 27 morgen
opgegeven en is 't met 39 gld 's jaars Brederodes
Erfpacht bezwaard. Het zijn de executeurs
testamentair van Pieter Beck n.l. Mr. Jan
Geelvinck en Mr. Willem Gerrit Dedel Salo-
monsz. Raad en Hoofdofficier van Amster
dam, die de Hofstede 5 November transportee
ren op Jan Beekman, Pieter Verheul, Jan Vonk
en Cornelis Schuyt.
Denzelfdn dag transporteeren de eerste twee
heeren met procuratie van de laatste twee t
buiten op Jan van Marcelis, Heer van Zand-
voort Oud Schepen en Kolonel van de Burgerij
van Amsterdam.
Hij koopt denzelfden dag een nieuw getim
merd huis, verdeeld in 4 woningen aan de op
rijlaan van Teylingerbos aaniu den Graaflijk-
heidsweg te Vogelenzang met grond aan Pieter
Beek 16 September 1763 in erfpacht gegeven
en belast met 7 gld. erfpacht per jaar te be
talen ten kantore van de Domeinen van
Noordholland.
PERSONALIA.
Bij K.B. is aan dr. J. D. Bierens de Haan te
Aerdenhout vergunning verleend tot het aan
nemen van de versierselen van officier in de
orde van de Kroon ven België.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
Inlichtingen over gevonden voorwerpen aan
het bureau van politie Smedestraat, uitslui
tend tusschen 11 en 13 uur.
Terug te krijgen bij:
Handschoenen, ceinturen, Halssnoer, Politie
bureau, Smedestraat; Bankbiljet, Winter,
Zwaluwstraat 116; Bril, Lasschult, Hoofman-
straat 44, Schoolétui met inhoud, Parson,
Zwaardstraat 7, Regenjas, Sterk, Ifeornhert-
straat; Kettinkje. Wesselink. Amsterdamsche-
vaart no. 218; Stormlantaarn, v. d. Maat,
Kruistochtstraat 57; Paraplu, v. Gerven,
Zaanenlaan 33; Portemonnaie met inhoud,
de Beus, v. Dortstraat 6: Rijwielplaatje. Jan
sen. Stalperi v. d. Wielenstraat 38; idem
Swarts. 2e Hoogerwoerdwarsstraat 7 idem
Stevenhage, Harmenjansstraat 55; Regenpij
pen, v. Leeuwen, Paarlaarsteeg 4; Gouden
ring. Post Weltevredenplein 54; Sleutels aan
ring, de Lugt, Nassaulaan 17; Tasch met in
houd. Wensing, Rozenpriëelstraat 10; idem
v. d. Linden, Busken Huetstraat 25; Dames
vulpen, Wasterveld, Lange Lakenstraat 4 zWj
