Vlammende Schoonheid
De Kok en Schmidt Crans te Batavia
FEUILLETON
.Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILS.
(Nadruk Verboden.)
11)
VII.
Michael redt Rickey.
Toen Virginia het huis verliet, bemerkte zij
dat de regen had opgehouden. De maan zetelde
hoog achter de laatste wolkenslierten. Zij
haastte zich door de donkere straten, tot ze de
brug over de Severn bereikte. Aan weeszijden
van de brug waren lantaarns, maar hun licht
scheen de duisternis rondom nog te verdiepen.
Een auto gleed haar voorbij, scheen haar aan
te staren met zijn gouden oogen. Daarna ont
moette zij noch auto's noch voetgangers meer,
totdat zij nog maar een paar stappen van den
anderen oever verwijderd was.
Een man leunde over de steenen balustrade
en keek in het donkere water. Op het geluid
van haar stappen draaide hij zich om en keek
naar haar. Toen zij onder de laatste lantaarn
kwam, sprak hij verwonderd haar naam uit.
Virginia voelde zich plotseling wonderlijk ge
rust gesteld.
O, Michael Mc Millan.
Haar opgeheven gezichtje was doodsbleek,
maar glansde blij.
Ik ben zoo blij dat u het bent!
Zij was buiten adem, maar mooi in het lan
taarnlicht. dat op haar neerscheen.
Hij kwam een stap dichter naar haar toe.
U moet zoo laat niet alleen op pad zijn
Zij aarzelde.
Ik ben op bezoek naar Rickey. Hij is van
middag uitgegaan en nog niet thuisgekomen.
Hii heeft een 'massa celd bii zich al de con
tanten die Grogan hem in handen heeft gege
ven. Ik vrees dat hijdat hij in gezelschap
van Lute Carney is.
Den man van gisteren?
Ja, Rickey had mij beloofd op tijd te zijn
voor het souper. Wij hadden gasten.
Gasten! Anthony Bleecker. Woede laaide op
in Michael's hart. Maar Virginia was zóó kin
derlijk, zóó hulpeloos in haar angst, dat hij
zich schaamde over zijn gedachten en besloot
haar te helpen.
U wilt toch niet zeggen, dat u van plan
was er alleen naar toe te gaan?
Waar is die Lute Carney?
Ei- is een hut in de bosschen bij de rivier,
waar de mannen elkaar gewoonlijk ontmoe
ten. Rickey heeft het mij nooit verteld, maar
ik ben er eens geweest. Moeder was toen bij
mij, wij keken door het raam en zijn toen weer
weggegaan. Maar ik weet hem wel te vinden
als ik het pad volg
Zijn stem klonk scherp.
Wat kon ik anders doen? Lute en de an
deren zullen hem aan het spelen brengen en
hem natuurlijk laten verliezen. En daarna zal
hij zichzelf verafschuwen enenwie
weet wat er dan gebeurt.
Wat zou er kunnen gebeuren?
O, ik heb hem al meer in zoo'n toestand
meegemaakt, mr. Mc. Millan. Hij was wan
hopig.
Hij voelde woede tegen den jongen, maar
uitte die niet.
Laat mij voor u gaan. Dat ls geen plaats
voor u
Rickey zou woedend zijn, als hij wist dat
ik u gestuurd had.
Dat hoeft hij niet te weten. Iedereen kan
daar toch bij toeval langs komen.
Zij aarzelde nog.
Ik zou met u mee kunnen gaan.
Laat het maar liever heelemaal aan mij
over, zei hij met beslistheid.
Zij gaf toe. maar zei hem. dat er geen tijd te
verliezen was Het was al zoo laat. er kon van
alles gebeurd zijn.
Ik stel mij de dingen misschien te erg
voor, maar ik kan het niet helpen. Ik ken
Rickey.
Hij bood aan haar naar huis te brengen,
maar dat wilde zij niet hebben.
Ik kan heusch wel alleen teruggaan.
Weest u nu niet meer bezorgd, ik zal uw
broer mee terug brengen.
Zij legde haar hand licht op de mouw van
zijn overjas.
Weet u wel dat u voor mij een redder in
den nood bent? zei ze ontroerd.
Toen wendde ze zich snel af en verliet hem.
Hij keek haar na, totdat haar gestalte in de
duisternis teloor ging. Zijn hart bonsde. Deze
ontmoeting had een groote beteekenis voor
hem, want het zou hem de kans geven haar
van dienst te zijn. En hij zou haar straks nog
terugzien.
Hij verliet de brug en volgde een pad door
het dennenbosch. De boomen wierpen zwarte
schaduwen over het door de maan verlichte
weggetje.
Er was bijna geen ander geluid dan het
zachte kabbelen van het water en het ritse
len van de dorre bladeren onder zijn voeten.
Hij liep snel, niettegenstaande zijn onrust
toch bewust van de schoonheid van den nacht.
Plotseling werd de stilte door stemmen ver
broken. Hij hoorde Rickey's stem, schril en
met een wanhopigen klank.
—Je hebt me heelemaal leeggeplunderd,
Lute en dat is het eind van het lied.
Het eind, waarom? Als Grogan je de
chèques heeft uitbetaald, heb je immers weer
centen genoeg?
Ik denk er niet over. Hoe kan ik mijn
zuster zóó onder de oogen komen?
Je zit toch niet aan je zusters schorte-
band vast, Farquhar?
Ik zit nergens aan vast, behalve aan mijn
eigen stommiteit. Het is uit tusschen jou en
mij Lute en als er iets gebeurt, kun je jezelf
de schuld ervan geven.
Michael hield zich schuil achter de struiken.
Lute was weer dronken, dat kon hij aan zijn
stem hooren Hij besloot zich er niet in te men
gen, zoolang het niet hoog nooaig was.
Er klok een ruwe lach, die echter overging
in een vloek, toen Rickey Lute een slag toe
diende. Carney rolde op den grond.
Ga terug naar je hut en leer eerst hoe je
tegen een gentleman moet spreken, riep de
jonge Farquhar woedend.
Carney krabbelde overeind en liep mompe
lend weg. De kerel was heel wat forscher dan
Rickey, maar als Farquhar dien toon aan
sloeg, erkende hij zijn meerdere in hem en ge
hoorzaamde, zooals al zijn voorvaders aan
Rickey's voorvaders gehoorzaamd hadden.
Rickey bleef staan tot Carney in de hut ver
dwenen was, toen rende hij weg. Michael volg
de hem en zoo kwamen zij bij een steenen
pier, die doorliep tot waar het diepere water
begon.
Rickey liep tot aan het uiterste einde van
deze pier, daar stond hij stil en keek omlaag
in het water. Michael zag hoe wit en verwron
gen zijn gezicht was en haastte zich naar hem
toe. Bii het geluid van zijn stappen hief
Richard het. hoofd op en vroeg verschrikt:
Wie is daar?
Michael McMillan.
McMillan?
Ja, het is een prachtige nacht vind je
niet?
Hoe komt u hier? barstte Rickey uit.
Ik kon het niet uithouden in het hotel en
ging een wandeling maken lang de rivier.
Hij zweeg een oogenblik, legde toen zijn hand
op den schouder van den jongen en zei ernstig:
Farquhar, ik hoorde je met Lute Carney
spreken. Ik geloof dat je aardig in den put zit.
Kan ik je helpen?
Rickey schudde zijn hand van zich af.
Waarom zoudt u mij helpen?
Waarom zou ik niet? Je zuster en jij zijn
net twee verdwaalde schapen. Ik hoorde je zeg
gen, dat je haar niet onder de oogen durfde
komen.
Ik ben niet van plan haar onder de oogen
te komen.
Wat wil je dan doen?
Wegloopen.
Nonsens zei Michael streng.
Rinckey kookte
Wat eaat bet u as>» ih
Meer dan je vermoedt misschien.
Laat mij met rust. Het geld is op en er is
geen kans om het terug te krijgen. Maar ik
kan het niet helpen. Spelen zit nu eenmaal in
mijn bloed.
Praat zoo niet. We zullen probeeren een
uitweg te vinden, maar verontschuldig jezelf
alsjeblieft niet.
Er is geen uitweg.
Toch wel.
Zijn stem klonk zóó zeker, dat Richard haas
tig vroeg:
Wat bedoelt u?
Je zuster heeft mij verteld, dat je een boek
wilt schrijven. Ik ben uitgever, Farquhar, en ik
stel veel belang in jonge schrijvers. Ik zou je
manuscript wel eens willen zien. Hij onderbrak
zichzelf: Hoeveel heeft Carney je afhandig ge
maakt?
Bij de duizend dollar.
Goed, ik zal je duizend dollar- uitbetalen
in voorschot op je verhaal, indien het mij be
valt. Ik zal je morgen het geld doen toekomen.
De jongen keek hem aan, riep toen wild:
Maar wie zegt, dat mijn boek u zal be
vallen?
Van je zuster weet ik, dat een paar van je
short-stories door de groote magazines zijn op
genomen. Dat bewijst, dat je het kunt. Nu, hoe
denk je erover?
Ik neem het aan, natuurlijk. Maar ik zie
niet in. waarom u het doet.
Michael haalde zijn schouders op.
Och, ik kan niet uitstaan dat iemand, die
veel goeds in zich heeft, zijn leven verknoeit.
Rickey wilde hem bedanken.
Dat hoeft niet, protesteerde Michael, ik
zou je alleen nog willen aanraden Lute Carney
voortaan te vermijden. Dat is geen kerel, met
wien jij kunt omgaan, dat weet je zelf ook wcL
(Wordt vervolgd.)
Na de inname van Malaga. Een convooi der nationalistische troepen met
munitie en voedsel op weg naar het terrein van den strijd
De Nederlandsche handelsmissie naar Zuid Amerika vertrok
Donderdag onder leiding van jhr. Van Karnebeek uit de
Residentie. Het afscheid op het perron. V.l.n.r.: minister jhr.
mr. A. C. D. de Graeff, jhr. Van Karnebeek en prof. Van Kan
Cadiz heeft reeds een nationalistisch monument.
De omhulde figuur stelt het nog niet geheel over
wonnen Spanje voor
Velen defileerden langs het
graf van Koning Albert te
Laeken op den derden ver
jaardag van het overlijden van
van den vorst
De heer Bouwe Vlas, commandant van
het Leger des Heils in Nederland, is
Donderdag te Amsterdam in het huwe
lijk getreden met majoor A J Willemsen,
directrice van het Moederhuis van het
Leger des Heils aan de Oostmaaslaan
te Rotterdam
de oorlogsschepen der Spaansche
nationalisten. Een huis, dat door een
.voltreffer" vernield werd
-e spoorwegwerken in Amsterdam-Oost. Na veertigjaren trouwen
dienst wordt het Muiderpoortstation, een goede oude bekende Yan
de reizigers van en naar 't Gooi, afgebroken
De heeren De Kok (rechts), directeur-generaal van de .Koninklijke en
Schmidt Crans werden bij hun aankomst op het vliegveld Tjililitan, Batavia s
luchthaven, na het volbrengen van hun voorspoedige Holland Indië vlucht,
gehuldigd
