Vlammende Schoonheid
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILY.
(Nadruk Verboden.)
13)
Even later zag zij kans om de keuken uit
te glippen. Zij beefde, toen zij Michael's
brief "openscheurde. Maar toen zij den brief
had gelezen voelde zij een diepe teleurstel
ling. Want de Michael uit den brief was niet
de Michael, die in dien maanlichten nacht
tegen haar gesproken had. De brief was har
telijk, maar toch was het alsof er iets tus-
schen hen was gerezen, dat er dien nacht niet
was geweest. Hij vroeg om den zonnewijzer en
of zij dien voor hem kon laten inpakken.
Hij had een prijs genoemd, na met ver
schillende antiquairs erover gesproken te heb
ben. Als zij vond. dat het ding meer waard
was, zou hij haar het overige gaarne toezen
den. Hij hoopte dat het haar niet te hard zou
vallen om Annapolis te moeten verlaten en
toekende „Geheel de Uwe, Michael McMillan".
Wat had zij dan verwacht? In ieder geval
méér dan dit. Misschien had hij niet alles
durven schrijven wat hij voelde?
Of betreurde hij de dingen die hij dien
nacht tegen haar had gezegd, de woorden,
die zij aldoor in haar gedachten had gehad:
.Evenals wij leven, en liefhebbenen zullen
sterven
O, wat was zij dwaas geweest er zooveel be-
teekenis aan te hechten!
Toen zij In de keuken terugkwam, brand-
Jen er roode kleurtjes op haar wangen.
Ik ga voor de lunch zorgen voor u en
Rickey. Wat zal het zijn? U hebt wel een be-
looning verdiend voor al het harde werken.
Rickey kan wel even de stad inloopen.
Ik had mij voorgesteld u beiden uit te
noodigen met mij te gaan lunchen.
Zij schudde het hoofd.
Als u er niets op tegen hebt, met de keu
kenmeid aan één tafel te zitten
Hij staarde haar aan met den hamer in zijn
hand.
De schoone slaapster is wakker geworden.
Wat is er gebeurd?
Niets.
U zegt de waarheid niet, maar ik zal het
laten passeeren. En ik neem uw invitatie aan.
Wat zullen we kiezen, Rickey?
Croquetjes.
Goed.
Wat nog meer?
Koffie en crackers en pickles.
Rickey ging weg om de boodschappen te
doen en Virginia liet Tony alleen om de kisten
te sluiten, terwijl zij bloemen ging plukken
voor de tafel.
In den tuin was het haar, of iedere plant
iedere bloem, haar „Michael! Michael!" toe
riep. Wat was het een wonderlijke nacht ge
weestZij wist zelf niet, hoe ze er naar ver
langd had hem terug te zien en nuAls hij
was zooals zijn brief, wilde ze hem niet eens
meer terugzien.
Toen Virginia een bos chrysanten geplukt
had, was haar trots haar te hulp gekomen. Zij
wilde niet meer aan hem denken, hem uit
haar gedachten bannen en het plezier van het
oogenblik accepteeren. Het plezier van het
oogenblik was Tony. Hij wilde zoo graag met
haar finten, waarom zou ze niet meedoen?
Het was bij hem geen ernst en bij haar even
min, wat gaf het dus? Ze zouden het allebei
weer even gauw vergeten zijn.
Zij bracht haar bloemen naar binnen en
Tony hielp haar met dekken. Toen de cro
quetjes lagen te warmen, deed hij zijn jasje
weer aan. Zij deed haar werkschort uit en nam
tegenover hem plaats.
Ik heb een ongelooflijk huiselijk gevoel
zei Anthony.
Zoo? Dan zal ik u straks de borden laten
wasschen
j— Dat doe ik niet, dat is Rickey's, werfe
Rickey is een gentleman uit het Zuiden,
die wasschen nooit borden.
Tony amuseerde zich kostelijk.
En mij zoudt u het wel laten doen?
Uw afkomst is er niet tegen.
Ik wou dat Jane u dat kon hooren zeggen.
Virginia wierp hem een snellen blik toe.
Wat zou zij zeggen, als zij u hier zag
zitten?
Zij zou kunnen zeggen, wat zij wilde. Ik
ben nog nooit in beter gezelschap geweest.
Rickey keek van den een naar de ander.
Wie is Jane?
Tony's moeder, jongenlief. Een erg lieve
dame.
Dat zul je zelf wel ondervinden, als jij en
je zuster bij ons op Derekdale komen, Rickey,
zei Anthony.
Derekdale?
Dat is ons buitenverblijf aan de Hudson.
Jullie zijn allebei geïnviteerd op het Kerstbal.
Je zuster weet het nog niet, dat ze er heen gaat
maar het is een feit.
Rickey was een en al belangstelling.
Zeg, is miss Van Duyne er dan ook?
Marty? O ja, die is er altijd. Waarom?
O, ik wil haai- in een boek laten voor
komen. Ik heb nog nooit iemand gezien, die
zoo was als zijzij heeft iets bovennatuur
lijks, iets van een nymph of een fee.
Rickey, kom terug op de aarde, waar
schuwde Virginia.
I-Iij bloosde.
Ik kan het niet helpen, dat ik een dichter
ben.
Anthony lachte.
Goed zoo. Farquhar, schrijf maar verzen
op haar wenkbrauwen. Zij zal het prachtig vin
den. ook al snapt ze er niets van
Waarom zou ze het niet begrijpen! stoof
Rickey op.
Anthony haalde zijn schouders op.
O, dat zul je zelf wel merken. Ze heeft
geen tijd om veel te denken. Ze heeft het te
druk met het leven
Den heelen dag flirtte Virginia met Anthony
en toen ze in zijn boot de rivier afdreven naar
de baal,.zei hij plotseling; - J
Denk eens aan al de jaren, die we verlo
ren hebben, de jaren, dat we elkaar niet ken
den.
In de zachte kussens van zijn motorboot ge
leund, antwoordde Virginia twijfelend:
Ik weet niet zoo zeker of het wel goed
voor mij is, dat ik u ken.
Waarom niet?
Wel er is iets verleidelijks....
Hierin? vroeg hij gretig.
In gouden tressen en koperen knoopen
Hij was teleurgesteld.
Wacht maar, tot u mij zonder uniform
ziet!
Bent u even charmant zonder als met?
O, nog veel charmanter.
Is het mogelijk?
Hij keek haar recht in de oogen.
Hoeveel meent u van de dingen die u zegt?
Ik weet het niet. Maar ik meende het wel.
toen ik zeide dat ik niet zeker was of uw
vriendschap wel goed voor mij is. U bent ver
schrikkelijk rijk en ik ben verschrikkelijk arm.
Ik heb altijd een gevoel alsof u overdrijft, als
u mij zoo met heerlijkheden overlaadt, zooals
die bloemen gisteren en de boeken vanmorgen
en al de bonbons.
Bevielen ze u?
Buitengewoon. Maar u moest het niet
doen.
Dat moet ik wél en ik zal het doen ook.
Bij jou behooren mooie dingenVirginia.
Het was de eerste maal, dat hij haar bij haar
naam noemde. Zij bloosde.
Doet u dat alstublief niet.
Waarom niet, we zijn toch vrienden?
O ja, maar ik ben ouderwetsch. Ik ken u
nog maar zoo kort.
—Ik heb een gevoel, alsof ik u al duizend
jaar ken.
Zij ging rechtop zitten en zei beslist:
Ja maar dat is nu eenmaal niet zoo. En
wordt het niet tijd om terug te gaan?
Hij lachte.
En als ik u nu eens niet meer terugbracht,
maar de wijde verte met u invoer, tot aan het
einde der wereld? s
*-■ Do© niet zoo dwaa^
r— Dwaas of niet, maar er zijn dingen, die ui
niet weet jongedame.
Wat voor dingen?
O, zijn blauwe oogen Maarden op, dingen
die ik u wel zal leeren
De boot had de aanlegplaats bereikt. Hij
sprong eruit en reikte haar zijn hand. Toen zij
naast hem stond, liet hij haar niet los.
Dit is de eerste les, zei hij, bracht haar
hand aan zijn lippen en kuste die.
Toen zij eindelijk van hem bevrijd was. zeide
zij tegen zichzelf, dat het haar verdiende loon
was. Zij had Anthony er zelf toe gebracht, door
met hem mee te doen. Maar zij had het gedaan
om de schrijnende gedachte aan Michael kwijt
te raken....
Den volgenden dag bood Tony haar in een
briefje zijn excuus aan:
Ik had niet moeten doen wat ik op den
pier gedaan heb, maar u bent zoo'n lieve leer
ling, de verleiding was te groot voor mij. Maar
toen ik zag, hoe bleek u werd en toen u naar
me opkeek met uw kleine meisjes-oogen, wist
ik dat ik te ver was gegaan. Je bent zoo'n on
schuldige schat, Virginia. Vind je het erg, als
ik je op papier zoo noem? Zoo ja, dan vraag
ik je ook daarvoor nederig vergiffenis.
Wat kon zij anders doen dan hem vergeven?
En toen hij haar en Rickey den avond voor
hun vertrek ten eten noodigde nam zij het
aan. Rickey was in z'n nopjes met de invitatie.
Bleecker is een reuze aardige kerel, zei
hij en hij heeft massa's geld.
Ik wou, dat hij dat niet had, zei Virginia.
Waarom?
O, dat zou de dmgen veel eenvoudiger
maken.
Ik begrijp niet wat je bedoelt.
Wij kunnen ons geen rijke vrienden ver-
oorlooven, Rickey.
Ik zie het zoo niet, Jinny.
Zij glimlachte.
Misschien heb Je wel gelijk.
Anthony Bleecker was in Ieder geval b'eter
gezelschap voor Rickey dan Lute Carney, dus
waarom zou zij zich ongerust maken?
JfcWoBtt xeraoïrfML'-
landsche zwem
sters te Oslo tij
dens de tournée
door Scandinavië.
Vtl.n.r.Valborg
Christensen, Ragn-
hild Hveger, mevr.
De Dood en Nida
Senff.ZittendJopie
Waalberg en Tini
Wagner (rechts)
De Amerikaansche renner Crossley verstaat het, zich populair te maken bij
het jeugdig publiek bij den Zesdaagsche te Rotterdam. Tijdens de neutralisatie
onthaalt hij zijn gehoor §p de tribune op een nummertje mondorgel-muziek
De heer A. Plesman (links), directeur van de K.L.M. vertrok Zaterdag per extra vliegtuig
van Waalhaven naar Engeland, om zich van daar naar Amerika te begeven tot het voeren
van belangrijke besprekingen
De eerste foto van het vier weken oude Prinsesje Birgitta
van Zweden, tweede dochtertje yan Prins Gustaaf Adolf
en Prinses Sibylla. Deze foto werd gemaakt in het paleis
Haga
Friesch vee naar Palestina. - Aan boord van de .Oberon is Zaterdag te Amsterdam een zending Friesch vee, bestemd voor
Palestina, ingeladen. In kisten verpakt, worden de dieren aan boord gebracht
Willy Vroomen laat zich met de „föhn" bewerken gedu
rende de neutralisatie tijdens den Rotterdamschen Zes
daagsche
De heer B. J. de Leeuw, de nieuwe
Thesaunei genet aal
