Vlammende Schoonheid
De afbraak van het Muiderpoortstation te Amsterdam. Nog een paar uur werk
van de sloopers en dit stukje historie van de hoofdstad behoort tot het verleden
Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Leerdamsch Schaakgenootschap gaf dr. Max Euwe
Maandag te Leerdam een simultaanseance aan 48 borden. De wereldkampioen tijdens den .strijd"
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILY.
Nadruk Verboden.)
14)
Virginia had een paar inkoopen gedaan in
Baltimore en voor zichzelf een bruin tweed
mantelpakje voor de reis gekocht. Het was
eenvoudig en niet d»ur maar de kleur en het
bont op den kraag flatteerden haar. Zij had
ook een klein bruin hoedie gekocht, dat als
een helm over haar bruinroode lokken sloot,
Hoe vind je me. Rickey? vroeg zij haar
broer.
Je ziet er leuker uit dan ik ooit van je ver
wacht had. was het broederlijk antwoord. Die
witte zijden blouse en dat bruin van het jasje
staan ie uitstekend.
O Rickey, later wil ik heel mooie dingen
hebben, een rose tafzijden avondjurk met goud
kant en satijnen schoentjes en een gouden
waaier
Wanneer zou je ze aantrekken, als je ze
had?
Ik wil een huis hebben, waar ik ze dragen
kan, Rickey.
Hij stond met z'n handen in zijn zakken
tegen een oude kast geleund.
Heb je er ooft over gedacht. Jinny, zei hij.
dat Anthony Bleecker je een huis zou kunnen
geven, waar je ze in zou kunnen dragen?
Virginia staarde hem aan en zei toen lang
zaam:
Ik zou dat niet graag denken.
Waarom niet?
O, ik zou nooit van hem kunnen hou
den.
Als ik 'n meisje was, zou ik mezelf ve-
juk wenschen.A._,
Zij hief afwerend haar hand op
Schei alsjeblieft uit, Rickey.
Hij was- uit zijn humeur.
Ik begrijp niet, waarom je zoo raar doet.
De meeste meisjes zouden dadelijk snappen
wat haar kans was
Dit is mijn kans niet. zei ze heftig. Niet
Tony Bleecker.
Maar wat heb je tegen hem. Jinny?
NietsMaar jij maakt van een mug
een olifant.
Dat was het laatste wat er over deze kwestie
werd gezegd.
Anthony bracht hem naar een oud buiten
verblijf bij Marlborough, dat door twee deftige,
maar verarmde oude dames werd geëxploiteerd
als hotel-restaurant. Zij hadden de atmosfeer
van het huis goed weten te bewaren. Het diner
werd geserveerd in de groote eetkamer met
antieke, mahoniehouten meubelen en oude
schilderijen aan den muur. Ei knapperde een
houtvuurtje in den haard en hooge witte kaar
sen verlichtten de keurige tafel
Virginia's houding tegenover Anthony was
een tikje koel.
U hebt het mij nog niet vergeven, zei hij.
toen Rickey hen een oogenblik verliet,
Er is niets te vergeven, zei ze zacht. Het
was mijn schuld. Ik kende u nog niet lang ge
noeg, om u te veroorlooven dat u zulke dingen
tegen mij zei.
Hij vond haar naïviteit verrukkelijk.
Hoelang moet ik u kennen, vóór ik ze
mag zeggen?
Voordat zij kón antwoorden kwam Rickey
binnen en met hun drieën gingen zij samen
den koelen avond in. De maan hing als een
gouden sikkel in de purperen lucht. De wind.
zong in hun ooren. terwijl de auto voortvloog
Morgenavond, zei Tony, toen zij de brug
gepasseerd waren en Annapolis binnenreden,
morgenavond zijn jullie in New York en zal
deze oude stad leeg zijn
Virginia antwoordde niet. Zij dacht niet
aan de oude stad. die zij verlaten moest, zij
dacht aan Michael. Hij was daar in de groote,
stad. Zelfs al zag zij hem niet, dan zou ze toch*
altijd de zekerheid hebben dat hü er was.
IX.
Het nieuwe begin.
Marv Lee Logan kwam hen op het station
verwelkomen. Ze had intercommunaal opge
beld om te weten met welken trein zij kwa
men en haar autotje wachtte buiten.
Ik dank den hemel, dat jullie er einde
lijk zijn, zuchtte ze, met Virginia's hand in de
hare, maar zij keek naar Rickey. Ik heb mij
zoo ontzettend eenzaam gevoeld. Ik woon vlak
bij jullie. Is het niet heerlijk?
Virginia, verward door al de herrie om haar
heen. zei:
Het is erg lief van je, nu is tenminste
niet alles zoo vreemd.
Rickey lachte opgewonden.
Ik geloof, dat Jinny een beetje bang is,
maar ikik vind het heerlijk.
Niet? Mary Lee was even opgewonden
als hij. Alles is zoo opwekkend, alsof de lucht,
die je inademt een elixer is. Je zult hier groote
dingen kunnen doen, Rickey!
Dat weet ik! Zijn toon klonk zelfbewust.
Virginia was stil. toen zij door de verlichte
straten reden. Zij had niet gedacht, dat New
York zoo zou zijnoverweldigend, dreigend,
met zijn schitterende, reusachtige lichtrecla
mes, de zwart, bewegende menschenmassa's,
het doffe gedreun van de ondergrondsche trei
nen. de schrille fluitjes van de verkeersagen
ten, het lawaai van den luchtspoorweg. Pas
toen zü Fifth Avenu hadden bereikt, kreeg
de betoovering van de stad vat op haar. Er
was een vreemde, fantastische schoonheid in
de duizenden verlichte etalages, de oneindige
rijen auto's, die als een slingerende lichtpro
cessie over het asphalt gleden, de zwermen
menschen. die voortj achtten naar een onbe
kend doel.
Toen zii Washington-Square bereikten, liet
Mary Lee haar auto stoppen voor een kaal.
groot huls In vroeger tijden was het de wo
ning van rijke menschen geweest, nu diende
het een heterogene massa van huurders
tot tehuis. De hal werd slechts schaars ver
licht door de electrische toorts van een bron
zen ridder op den stijl van de trap. Daarachter
zette de trap zich schijnbaar eindeloos in den
schemer voort.
Virginia huiverde even toen zij om zich heen
keek. De hospita, die gebroken Engelsch sprak,
kwam hun den sleutel van hun kamer brengen.
De dame heeft een vuur laten aanleggen,
deelde ze hun mee.
Welke dame? vroeg Virginia.
O, ik, verklaarde Mary Lee. Het leek me
anders zoo'n ongezellige aankomst voor jullie.
Dat is erg lief van je, zei Virginia dank
baar.
De kamers waren niet kwaad, een groote,
ouderwetsche voorkamer en een kleinere er
achter, beide gedeeltelijk gemeubileerd en
heel helder. Een paar kamerschutten maakten
het mogelijk de groote kamer onder te ver-
deelen.
Het zal huiskamer en keuken tegelijk
moeten zijn, verklaarde Virginia. Rickey krijgt
de kleine kamer heelemaal voor zijn gebruik,
hij moet rustig kunnen werken.
Toen de hospita hen verlaten had, zette
Virginia het kleine mandje, dat zij droeg, op
den grond en tilde het deksel op. Het goud
kleurige poesje kwam er klagelijk miauwend
uitgestapt.
Heb je het meegebracht? riep Mary Lee
uit.
Het is zoo'n schatje, ik kon er niet van
scheiden, zei Virginia.
Mary Lee nam hen mee uit eten. naar een
restaurant op den hoek.
Er is een erg leuke sfeer en er komen
veel jonge artiesten. Je zult het aardig vinden.
Rickey.
Zij had gelijk. Rickey was betooverd: de
rookende dames en fantastisch gekleede man
nen aan de kleine tafeltjes, het vreemde voed
sel en de koffie in glazen, dat was het Leven,
zooals hij het zich altijd had gedroomd.
Virginia daarentegen voelde zich niet op
baar gemak. De groote menigte, de dikkr
rook en de goedkoope artistiek-doenerij. boe
zemden haar weerzin in. Hoe verschillend
was dit van de kamer, waar zij den vorigen
avond met Anthony gedineerd hadden- he*
De tenniskampioen A. Waasdorp in
actie bij de wedstrijden voor oefen-
meesters om het kampioenschap van
Nederland, die Maandag te Amsterdam
zijn aangevangen
glanzende tafelzilver, het kristal en het dege
lijke, goed toebereide voedsel.
Zij vroeg zich af of Michael dikwijls zulke
gelegenheden bezocht, en of hij ervan hield.
Hoe zou zijn dagelijksch leven zijn? Zou hy
haar komen opzoeken? Maar waarom zou zij
hem verwachten? Zij had zijn brief over den
zonnewijzer beantwoord en zijn dankwoord
ontvangen. Sindien niets meer
Het inrichten van hun nieuwe tehuis gaf
haar nog heel wat hoofdbrekens. Langzamer
hand echter was het voorvertrek geworden
tot een smaakvolle en vroolijke woonkamer.
Er hingen honingkleurlge gordijnen voor de
ramen en de stoelen en de divan waren be
kleed met een zacht lila stof met een geel
bloemmotief erin.
's Nachts maakte Virginia een bed van den
divan en trok de schermen eromheen tot een
klein vertrekje. Zij miste de ruimte van het
oude huis in het begin heel erg, maar er zat
niets anders op dan zich blijmoedig aan de
nieuwe omstandigheden aan te passen.
„Het is net een boek van Balzac", schreef
zij aan haar moeder, „welvaart op de bene
denverdiepingen. en armoede daarboven.
Rickey en ik zijn rijk in de oogen van de an
dere huurders. Op de bovenste verdieping
woont een klein jongetje, dat dikwijls de trap
af komt, om te kijken of onze deur open staat.
Ik laat hem wel eens voor het vuur met het
poesje spelen, dat vindt hij heerlijk. Onze
kamer is een sprookjespaleis voor hem. Zijn
moeder is weduwe en gaat overdag uit werken.
Er 2ijn hier allerlei soorten van menschen,
maar ovei 't algemeen heel fatsoenlijk, daar
zorgt onze hospita wel voor. Zij is een Ita-
liaansche en heel vriendelijk. Gisteren kwam
zij ons verrassen met een schotel stoomende
spaghetti met knoflook. Rickey vond het heer
lijk. Hij went gemakkelijker aan nieuwigheden
dan ik. U moest hem eens kunnen zien! Hij
draagt een blauwe blouse en rookt sigaretten
in een heel lang pijpje. Hij vindt my hopeloos
ouderwetsch, omdat ik mijn haar niet wil af
knippen en rooken!
(Wordt vervolgd.)
Geïsoleerde schepen in een zee van water.
Door de derde overstrooming van de Maas in
één maand tijds zijn de schippers, die te Roer
mond op vracht wachten, sterk gedupeerd,
daar de schepen van den vasten wal afgesloten
liggen
De Wereldtentoonstelling 1937 te Parijs in voorbereiding. De groote pylonen,
die den hoofdingang van expositie zullen vormen. Op den voorgrond de be
kende «Pont de l'Alma
In de Apollo-hal te Amsterdam zijn Maandagmiddag de tenniswedstrijden voor oefenmeesters
om het kampioenschap van Nederland aangevangen. Een groepfoto van de deelnemers.
Rechts: A. Waasdorp, die zijn titel in deze wedstrijden verdedigt
Kampende infanteristen tijdens
het negentiende wapenfeest
van den Kon. Ned. Ind. Offi
cieren Schermbond, dat te
Bandoeng gehouden is
Een jeugdig deelnemer aan
den jaarlijkschen wedstrijd
der Schotsche .pijpers* te
Londen
