Vlammende Schoonheid
De conferentie der Oslo-staten te den Haag geopend.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILY.
(Nadruk Verboden.)
22)
Vrijdags, vóórdat Tony kwam, versierden
Virginia en Roger de hall met hulst en dennen
groen, opdat de bewoners van het oude huis
ook een beetje feeststemming zouden voelen.
Wij zullen den bronzen ridder een kroon
van mistletoe geven, Roger.
O, maar zullen de menschen hem dan
niet kussen, als ze de trap opgaan?
Ik hoop van niet.
Ik denk dat hij het niet ei-g prettig zal
vinden om gekust te worden.
Zeker niet door zooveel menschen.
De bronzen ridder kreeg zijn kroon van
mistletoe en de trapleuning werd omwonden
met dennengroen. Het was prachtig in de
oogen van kleine Roger, en telkens als er
iemand binnenkwam en bleef staan kijken
naar de versiering, zei hij met een beleefd
stemmetje:
U moet den bronzen ridder niet kussen,
want er komen er veel te veel.
Toen Tony later met de auto voorkwam,
kuste Virginia het kind goedendag.
Ik wist niet, dat u wegging, zei hij teleur
gesteld.
Zij tilde hem op en troostte hem.
Ik kom weer heel gauw terug hoor en
moeder heeft een Kerstboompje voor je. En
je mag je kous bij de kachel hangen vanavond
Daarna trok Tony haar mee naar de auto
Zij zat naast hem voorin. Rickey achterin bij
dé koffers.
Lieve hemel, zei Tony, ik ben blij, dat ik
je uit dat huis heb gehaald. Je hoort niet bij
zulke menschen.
Toen zij in Derekdale aankwamen was mrs.
Bleecker er niet om hen te verwelkomen.
Een bediende wees haar een kamer, die heele-
maal in lila en ivoorkleur was gehouden. De-
groote, openslaande ramen gaven uitzicht op
den terrastuin en het besneeuwde park. Er
was een kamenier om Virginia behulpzaam te
zijn bij het uitpakken en verkleeden, maar
Virginia wees haar diensten af.
Ik ben altijd gewend geweest om voor
mijzelf te zorgen, verklaarde zij glimlachend
en het meisje glimlachte terug tegen haar.
Vier bedienden in livrei serveerden bij de
lunch. Over de heele tafel lag een goudkleu
rige satijnen looper en onder ieder bord een
dito kleedje. Er was van allerlei rijks en heer
lijks om te eten, als in een sprookje van een
koningsmaal, dacht Virginia.
Mrs. Bleecker, die een hoed droeg en een
sportcostuum, had haar vóór de lunch begroet
en haar aan één of twee van de andere dames
voorgesteld. Daarna had zij haar absoluut ge
negeerd. Virginia's wangen brandden. Een
oogenblik verwenschte zij zichzelf dat zij ge
komen was. Toen liet zij zich als wraak Tony's
opvallende attenties onder het oog van zijn
moeder welgevallen.
Zij wist dat het harer niet waardig was,
maar het was menschelijk. En Tony, die naast
haar zat, hielp haai nog:
Midget is woedend, zei hij tenslotte. Maar
zij verdient het.
Ik had niet moeten komen.
Onzin. Maar je moet niet denken, dat
Midget jou veel slechter behandelt dan de an
deren. Zij vindt het heerlijk om ongemanierd
te zijn. Zij zegt, dat het een kenteeken is van
aristocratisch bloed, dat bijna alle oude aristo
craten onuitstaanbaar en ongemanierd waren
en dat het burgerlijk is om tegen iedereen
vriendelijk te zijn.
Na de lunch nam Tony Virginia mee naar
boven op een zeer hoogen berg om haa- met
zijn rijkdommen te bekoren. Hij toonde laar
het groote huis, den prachtigen tuin, het
park, de akkers en het vee in de modelboerde
rij eromheen.
Dit alles zal mij eens toebehooren, zei hij.
Toen zij weer in het huis waren terugge
keerd, zaten zij een tijdje in de schilderijen
galerij in den linkervleugel.
Dat is vader, zei Tony, wijzend naar een
geschilderd portret van een knappen man
van middelbaren leeftijd in rijcostuum.
Wat lijk jij sprekend op hem, Tony.
Vind je? Ja. dat zegt iedereen. Maar wat
karakter betreft lijken we niet op elkaar. Hij
is een despoot, en ik niet. Daarom kan ik ook
zoo goed met Midget opschieten. Ik geef haar
den vrijen teugel, het kan me gewoonlijk ook
niet veel schelen wat zij doet. Maar van jou
houd ik, Virginia, en daarom kan het mij wél
schelen wat jij doet. Je moet mijn vrouw
worden.
Virginia gaf daar geen antwoord op. Zij
keek nog naar het portret.
Zal ik je vader ook zien, dezer dagen?
Hij zou vanavond voor het bal komen.
Maar je kunt nooit van hem op aan, hij heeft
het land aan zulke dingen, en blijft gewoon
lijk weg.
Dus dit huis is eigenlijk geen thuis? vroeg
Virginia peinzend.
Wij zouden er een thuis van kunnen ma
ken, Virginia, antwoordde hij gretig. Ik krijg
Derekdale als ik trouw, dat heeft vader altijd
gezegd. Hij en moeder houden dan het huis in
de stad en dat op Long Island. Derekdale zou
dan van mijen van jou zijn
Hij nam haai- handen in de zijne.
Maar ik verlang er niet naar. Tony.
Toch wel. maar je weet het zelf niet. Ik
zal het je wel leeren inzien.
Je denkt toch niet. dat ik van je zal gaan
houden, omdat je me een groot huis kunt
geven, terwijl ik niets meer verlang dan een
dak boven mijn hoofd en een vuurtje en een
poesje ervoor?
Hij lachte.
Maar je zult ook naar een man verlangen,
■lie van je houdt.
Dan moet het de ware zijn, Tony.
Waarom denk je toch, dat ik niet de ware
zou zijn? Vertel me dat eens.
O, zij trok haai- handen los uit de zijne.
Ik geloof dat je over een tijdje precies zoo
zult worden als je vader.
Wat bedoel je?
Een despoot. Je zult mij willen regeeren.
1-Ioe weet je dat?
Uit allerlei kleine dingen, die je nu al
hebt. Zij zweeg even en ging toen door:
Maar het is niet daarom, dat ik niet met
je wil trouwen. Ik hou niet van je.
Maar dat zul je wel leeren.
Ik vrees van niet.
Hij was geduldig.
In ieder geval heb ik nu drie dagen,
Virginia, en ik zal er zooveel van maken als
ik kan. Weer greep hij haar handen en keek
haar diep in de oogen. Je zult de meesteres
van Derekdale worden, onthou dat, liefste.
Toen liet hij haar los en zij stonden op.
Toen zij de galerij wilden verlaten kwam
Marty van Duyne hen tegemoet.
Je moeder moet je hebben, zei zij tegen
Tony. Zij heeft je overal gezocht.
Het spijt mij wel. Ik heb Virginia het
huis laten zien.
Hij liep door met Virginia. Marty volgde hen
niet. Zij stond midden in de kamer stil en
keek hen na. Tony had het heel erg te pakken
en Jane scheen niet in staat hem tegen te hou
den. Marty vroeg zich af, wat zij kon doen
om Jane te helpen.
Zij liep verder de galerij door en bleef voor
een schilderij stilstaan. Zij droeg een grijze
crêpe-de-chine japon, door geen enkele andere
kleur onderbroken. Maar zij droeg zilveren
gespen op haar- grijze schoentjes en een zilve
ren band in haar zilverig haar. De winterzon
scheen pal op haar door het matglas in het
plafond, zoodat zij scheen te schitteren en te
glanzen.
Zij deed Rickey, die juist binnenkwam, den
ken aan een zilveren berk in de lente. Hij zei
haar dat. en voegde eraan toe:
U bent een zilveren tooverfee en ik zal u
in één van mijn boeken laten or4' i ed»n.
En als ik dat nu eens niet zou willen
hebben? vroeg zij, glimlachend.
Dan doe ik het toch. Toen ik u voor het
eerst zag, in Annapolis, wist ik dadelijk,
dat ik u als een hoofdfiguur zou gebruiken.
Ik heb nog nooit iemand gezien, die is zooals
u. U hebt iets bovenaardsch, iets van een
boschnimf of een berggeest, zooals die toover
fee uit het verdronken dorp.
Was zij niet wreed?
Zij was mooi
Is schoonheid alleen dan genoeg?
Denk aan de vroegere Florentij-^che
vrouwen. Zij hadden geen geweten, maar hoe
hielden de mannen van haar!
Denk je dan dat ik geen geweten heb?
Hoe kan ik dat weten, nu al?
Zijn overmoed trok haar aan. Hij was nog
maar zoo'n kind, en toch ontleedde hij haar
onbarmhartig in haar gezicht. Zij ging op de
fluweelen bank zitten en noodde hem naast
haar te komen zitten.
Vertel me van je boek, zei ze.
Zij nam hem van terzijde op, terwijl hij zijn
denkbeelden in vurige taal uiteenzette. Hij was
beslist mooi met zijn rossig krulhaar en de
lange, donkere wimpers en wenkbrauwen. En
zijn ideeën waren heusch kostelijk.
In mijn boek zult u van niemand houden,
vertelde hij haar. zult alleen de mannen
van u laten houden. Ik geloof wel. dat u zoo
bent, dat u zonder wroeging harten kunt
breken. Maar eens zal er toch één komen, die
uw hart zal breken.
Dat is allemaal heel mooi in een boek,
Marty's stem klonk spottend, maar ik heb geen
hart hoe zou iemand het dan kunnen bre
ken?
Hij lachte.
De man, die uw hart breekt, zal een jon
gen zijn zooals ik ben. Eén van wien u denkt,
dat u hem kunt regeeren terwijl u het niet
kunt
Zij voelde, dat het een uitdaging was en,
vreemd genoeg, deed het haar hart sneller
kloppen.
(Wordt vervolgd.)
In tegenwoordigheid van minister Slotemaker de Bruïne en burgemee
ster De Monchy had Woensdag te den Haag de onthulling en over
dracht, aan het gemeentebestuur van 's-Gravenhage, plaats van het
Jan Toorop-monument
Minister-president dr. H Colijn heeft Woensdag in de Trèveszaal van het
Departement van Waterstaat te den Haag de conferentie van de deskundigen
uit de Oslo-staten officieel geopend. - Dr. Colijn tijdens zijn rede
iwee snapshots van de Oslo-conferentie te den Haag. Boven: v.l.n.r. da
ministers: Gelissen, De Graeff en Deckers; onder: Sutens (België) en mr. dr.
A. A. van Rhijn
Het motortankschip .Erodona te Krimpen aan den IJssel gebouwd Mei treinongeluk nabij Langiey (Eng.) eischte een doode en
VOO, do Kon. Shell, heelt Woensdag zijn olficieelen proeftocht ge- schillende gewonden. Een foto op de plaats des onheils
De commandant van het Veldleger, luitenant-generaal jhr. W Röell,
die 31 Maart a.s den militairen dienst gaat vei laten, heelt Woensdag
afscheid genomen /an het garnizoen te Ede, waarvan hieiboven een foto
Het karkas van een Zeppelin?
Het zijn de werkzaamden voor den
bouw van het planetarium op de
Wereldtentoonstelling 1937 te Parijs
