Vlammende Schoonheid
Spelmoment uit den voetbalwedstrijd Be- Quick - Feyenoord om hel kampioen- Een aa(dig snapstlot van de„ jach(ril> die Zaterdag door de Zuid Hollandictie Jecht- Mr. Kerkhoven aan slag tijdens de wielerwedstrijden op
schap van Nederland, waarin de Groningers hun eerste overwinning be- de golfclub „De Pan die Zondag in de fraaie omgeving
haalden vereeniging in de omgeving van Noordwijk gehouden werd van Huis ter Heide werden gehouden
Leo Halle in actie.
Een aardig spel
moment voor het
Go Ahead-doel uit
den voetbalwed
strijd Ajax Go-
Ahead om het
kampioenschap
van Nederland
Het pontverkeer op het Noordzeekanaal nabij de Hembrug vond Zaterdag veel vertraging door het lichten van een zandbak
ter plaatse, die door een aanvaring met het Engelsche s.s. „Westminster" gezonken was
Te Maastricht had Zaterdag de begrafenis plaats met
militaire eer van het stoffelijk overschot van den heer
Lenaerts, één der nog weinig overgebleven Ridders van de
Militaire Willemsorde
Schout-bij-nacht J. S. C. Olivier, die
door de non-interventie commissie be
noemd is tot chef van de controle ter
zee in de Spaansche wateren
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILY.
(Nadruk Verboden.)
31)
Zelf leefde zij zoo zuinig mogelijk. Zij ging
nooit meer uit en kookte op haar gasstelletje
haar eigen maaltje. Nu en dan vereenigde zij
haar uitgaven met die van mrs. Barlow en
dan aten zij met hun drietjes.
's Zaterdags gingen Roger en zij naar de
groentenmarkt en het was op een Zaterdag
morgen, dat Tony haar vond.
Zij wist niet dat hij zich in haar onmiddel
lijke nabijheid bevond.
We moeten soepgroenten hebben, Roger,
en tomaten voor sla en de sinaasappelen zijn
ook goedkoop, zei ze tegen het jongetje.
Toen hoorde zij Tony's stem;
Wij zullen alles koopen, wat er op de
markt te krijgen is. Er zijn al aardbeien uit
Florida, en jonge erwtjes. Kom hier Virginia,
laat mij je mandje vullen.
Met een ruk draaide zij zich om.
—Tony! riep zij uit.
Hij lachte opgewonden.
Ik wist wel, dat ik je ééns vinden zou.
Ik had er een voorgevoel van. dat je nog hier
in de buurt zat, daarom slenterde ik hier maar
eens rond.
En nu je me gevonden hebt, wat nu?
Laat mij bij je komen.
Zij keek lachend naar hem op, haar oogen
straalden, want zij was blij hem te zien. Hij
wist het en hield haar hand vast in zijn ster
ken greep.
Mag ik?
Tony, het kan niet.
Waarom niet?
Ik heb geen kamer om menschen te ont
vangen. Ik woon op twee zolderkamertjes op
de bovenste verdieping.
Op de bovenste verdieping? Waarom?
Haar stem klonk koel.
Omdat mij dat het beste leek. Dat is alles
wat ik je kan zeggen.
Kleine Roger, ongeduldig over het opont
houd, klaagde:
Waarom koopen wij niets, miss Virginia?
Het was Tony die hem antwoord gaf:
Wij gaan al, Roger, wat zullen wij het
eerste koopen?
Koekjes, zei Roger hoopvol, en een pot
honing en een vette kip.
Waarom een vette kip? vroeg Tony.
Omdat je daar veel meer van krijgt als je
ze kookt, legde Roger uit, veel saus en zoo.
Roger kreeg zijn koekjes en zijn honing en
zijn vette kip en nog veel meer lekkers en
Tony liet alles in een taxi naar huis brengen.
En toen de taxi-chauffeur achter Roger aan
de trap op ging had Tony een onderhoud met
Virginia.
Je hoeft er niet aan te denken, dat ik
wegga zonder met je gepraat te hebben.
Zij glimlachte.
Je kunt hier naast me op de trap komen
zitten.
Dank je wel. Mijn auto staat een blok
verder. Kom mee, dan gaan we samen lunchen.
Ik zou het natuurlijk wel kunnen doen,
als
Als je niet zoo koppig was? Dat geloof ik
niet!
Tony zag, dat zij heel veel zin had, en pro
fiteerde van deze gunstige stemming.
Goed, maar dan ga ik even een anderen
hoed opzetten.
Die je nu op hebt is anders een droom.
Een droom, die honderd jaar oud is!
Zij rende licht de duistere trap op en hij
wachtte met zijn hand aan den trapstijl. Zijn
oogen rustten op den bronzen ridder, maar
hij zag hem niet als een kruisvaarder die een
kleine wereld verlichtte, maar als een tamelijk
kaal overblijfsel van vergane grootheid. Tony
had niet veel fantasie en hij vond dit huis
absoluut geen omgeving voor Virginia. Hij zou
haar het liefst voorgoed eruit weghalen.
Toen hij Riverside opreed, zei hij
Ik breng je naar buiten. Dan kunnen we
een grooteren tocht maken.
Niet te lang, waarschuwde zij hem.
Maar zij vond het heerlijk om in Tony's
mooien wagen langs de blauwe, zonnige rivier
te rijden. Zij sloeg geen acht op den weg, dien
zij volgden en schrok ervan toen zij ongeveer
een uur later de poort van Derekdale binnen
reden.
Je had me niet hiereen moeten brengen
Tony.
Waarom niet? Ik heb je geschaakt, Vir
ginia.
Zij was een beetje angstig.
Wat bedoel je?
Maar zijn lachje stelde haar gerust.
Ik bedoel alleen maar, dat we hier gaan
lunchen. Mrs. Fiels, de huishoudster, zal de
honneurs waarnemen en het fatsoen vertegen
woordigen.
Virginia vergat haar angst, toen de oude
dame haar verwelkomde en Tony tegen haar
zei:
U wilt zeker wel voor Virginia zorgen? En
maken dat wij onmiddellijk kunnen lunchen?
Virginia, zet je hoed af, ik wil je haar zien.
De huishoudster glimlachte, toen zij Virginia
naar boven bracht om zich te verfrisschen.
Mr. Tony weet, wat hij wil. zei ze, en meest
al krijgt hij het ook.
Toen Virginia even later bij Tony terug
kwam nam hij haar mee naar de schilderijen
galerij en koos een zitje aan het einde van
het vertrek, zoodat zij langs de heele rij impo
sante schilderijen ter rechter en ter linker
zijde keek.
Weet je waarom ik je hier heb gebracht?
vroeg hij.
Neen.
Omdat ik wil, dat je al deze mooie vrou
wen bekijkt en jezelve tusschen haar voorstelt.
Tusschen haar?
Ja. geschilderd als de vrouw van den
achtsten Anthony Bleeker, in goudkant met
een purperrood tapijt achter je, zooals ik je
dien avond op de trap heb zien staan.
Virginia zat heel stil. Zij zag zichzelf plotse
ling tusschen al die anderen. Hoeveel genera
ties van vrouwelijke afstammelingen der
Farquhars waren niet in hun glorie en schoon
heid vereeuwigd, hadden als koninginnen ge
regeerd over beroemde huizen, zooals nu ook
haar werd aangeboden? Wat een toekomst zou
zij hebben als de vrouw van den achtsten
Anthony! En zij weigerde die toekomst
Omdat er in haar leven een man was geko
men naast wien Tony met al z'n geld en aan
trekkelijkheid in het niet verdween. En om
dien man zou ze teruggaan naar haar zolder
kamertjes en haar eigen potje koken en haar
eigen borden wasschen, teruggaan naar haar
zorgelijk, eentonig bestaan, ploeteren over
Rickey's boek en eenzaam zijn.
En Tony kon haar dat alles besparen. Zij
hoefde maar een woord te zeggen, en hier in
dit groote huis zouden tal van bedienden zich
uitsloven om het haar gemakkelijk te maken.
Het huis zou van haar zijn, het park, de bos-
schen. de heuvels en de eindelooze akkers!
Meesteres van Derekdalemeesteres van
Derekdalede wereld zou voor haar open
liggen!
Waarom eigenlijk niet? Zij aarzelde
Toen kwam de oude Anthony en redde haar.
Hij verscheen plotseling in de deur van de
galerij.
Dat noem ik nog eens geluk hebben, Vir
ginia. Ik ben onverwacht hier aangekomen.
Virginia snelde op hem toe.
Ik ben geschaakt door uw zoon
Zij lachte, maar de oude Anthony voelde,
dat er een diepere beteekenis achter haar
woorden schuilde. Hij legde zijn arm bescher
mend om haar schouders.
Nu ik er ben, ben je veilig.
Maar vader, bent u dan niet op mijn
hand? protesteerde Tony. Ik heb getracht haar
aan het verstand te brengen, dat zij hier
hoort, tusschen al de anderen. Met een arm
beweging duidde hij naar de schilderijen.
Er is niemand, die het liever zou zien
dan ik, zei zijn vader hartelijk. Maar wat-denk
lij ervan, kindlief?
Van een bepaalden kant zou ik het wel
prettig vinden, zei Virginia. Maar ik kan toch
niet met een man trouwen, alleen omdat hij
mijn portret in zijn verzameling wil hebben?
Tony kreeg een kleur.
Als je er zoo over denkt
Zij stak haar hand naar hem uit.
Het spijt mij, Tony
Hij bracht de hand naar zijn lippen.
Het spijt je niet half zoo erg als mij....
Zij lunchten met hun drieën en Virginia
zuchtte toen zij eindelijk moest gaan.
Ik heb een gevoel als Asschepoester die
het bal moet verlaten.
Maar je hoeft het toch niet te verlaten.
Jawel, het moet, Tony. Maar het was
heerlijk.
Toen Tony den wagen uit de garage ging
halen had zijn vader een oogenblikje met Vir
ginia alleen.
Mag ik je iets zeggen? vroeg hij. Je zou
slechter kunnen doen dan met mijn zoon
trouwen.
Dat weet ik. Misschien volg ik ook wel
den verkeerden weg. Maar ik moet het doen.
Toen zij met Tony naar huis reed. praatten
zij over alles, behalve over dat waar him hart
vol van was. Pas toen zij Riverside weer be
reikt hadden, en de rivier, die nu het laatste
goud van de ondergaande zon droeg, vroeg hij
met een stem, die heesch klonk van emotie:
Is er iemand anders?
Zij keek hem niet aan.
Ja.
Michael McMillan?
Zij knikte.
Hij boog zich naar haar over.
Maar ik geef je nog niet op, onthoud dat,
Virginia. Ik zal je nooit opgeven.
Toen zij het huis bereikt hadden, smeekte
hij haar in de hal:
Laat me nog eens terugkomen.
Zij schudde van neen.
(Wordt vervolgd.)
