auto's verdroomen
hun laatste uren.
Na gebruik worden zij vergeten.
NIEUWSTE PHILIPSTOESTEL
RADIO GEHOORZAAL
De bloemententoonstelling te
Heemskerk geopend.
Met de K. N. A. C. verkeersauto er op uit.
DONDERDAG 18 MAART 1937
HAAREEM'S DAGBLAD
Tusschen stervende
wagens.
Bezoek aan een
auto-kerkhof.
(Van onzen G.P.D.-redacteur).
Met moeite wring ik me door een nauw
gangetje, dan sta ik midden tusschen hon
derden auto's die hier, afgedankt en vergeten
hun laatste uren slijten. Waar Nederland's
auto's sterven, daar bevind ik mij nu. En ik
kijk rond met ontstelde verbazing. Reeksen
auto's, geheel of gedeeltelijk gesloopt, rijen
zich hier aaneen; roode, bruine, zwarte, groe
ne, grijze karkassen en autoresten liggen op
het autokerkhof aan den Muiderstraatweg,
halverwege Amsterdam en Bussum.
Hier ziet de bezoeker auto's of wat het
eens waren in alle soorten en gewichten,
van baby-auto tot bus, van trailer tot klein-
model vrachtwagen. Hier staan of liggen ze.
zielloos. Eens waren zij misschien de trots
van den weg, eens hebben zij in de zon
staan te schitteren. Thans is de lak van de
meeste auto's verdwenen, ruiten ontbreken
of zijn gebarsten. Hier zijn de voor-, daar de
achterwielen gesloopt. Ginds staat een luxe
wagen zonder zetels, motorloos.
M'n voeten zakken diep weg in de mod
der, wanneer ik mij een doorgang worstel
naar een ander gedeelte van dit groote auto
kerkhof. Voorzichtig wip ik op het wiel van
een zware vrachtauto, "die naar links helt,
staande op 3 wielen en een as. Dan tast ik
naar een brok steen, een sprong en ik heb
weer drogen grond onder de voeten. „Poste
rijen"Een oude postauto rijst voor me
op met de bruine, houten carrosserie. Een an
dere, soortgelijke wagen ligt er, op zijn zij
gekanteld, naast, zonder ondërstel.
„Baarn-Soest-Amersfoort". -De carrosse
rie van een autobus is door den eigenaar van
deze auto-slooperij tot tijdelijke verblijfplaats
ingericht. Het chassis is verdwenen, het
overschot is op een plankier geplaatst en
de verblijfplaats was gereed. Achter dit over
blijfsel van hetgeen eens een autobus was,
rijzen de contouren van een respectabel lan
gen woonwagen op: de a.s. woning van den
eigenaar.
Hoeveel auto's.
Ik sta nu op een plaats waar ik het ter
rein overzien kan. Hoeveel wagens hier zijn?
Ik durf het niet te schatten. Misschien kunt
u het zelf uitrekenen, wanneer u weet, dat
de oppervlakte IV2 H.A. bedraagt en dat geen
stukje grond onbezet is.
Weer begin ik een rondwandeling langs
de ten doode gedoemde auto's, die hier, on
beschut, blootgesteld zijn aan regen en wind,
aan sneeuw en hagel. Wonderlijk, dat zoo
vele wagens op het oog nog behoorlijk lijken
Let wel: lijken. Ik kijk b.v. tegen den ach
terkant van een zwaar model vrachtwagen
op. Zóó ziet er daar alles nog best iiit. De
achterwielen staan zelfs niet eens scheef.
Maar dan ploeg ik mij door den drassigen
bodem naar voren. Hoe is het moelijk? De
voorbanden zijn verdwenen, de cabine is leeg
op een dwaas-dun stuurrad na. Onder de
voorruit steekt een toeter naar buiten. Zou
die het nog doen? Voorzichtig druk ik den
gummibal in. Warempel, er reutelt iets. Ik
druk harder: poe-oe-oe. Het geluid klinkt
schorrig, haast verwijtend.
Stervende auto's': hier staan ze, wachtend
op het gereedschap van den slooper, soms
nog taai tegenstand biedend eer zij hun
bruikbare onderdeelen prijs geven. Dan
komt er een hamer en een beitel bij te pas
en met enkele forsche slagen maken die in
blauwe overalls gekleede menschen los, wat
zij noodig hebben, totdat er uiteindelijk
niets anders overblijft dan verroeste, waar-
delooze onderdeelen. die hier en daar dit ter
rein stoffeeren. Afgedankte wagens hier,
daar en overal. Een ouderwetsche two-seater,
soms ziet men ze nog wel eens de Nederland-
sche wegen onveilig maken staat, mal
voorovergedoken naast een moderner 4- on
der-kap. Dat laatste wagentje zit nog goed
in de lak, Kijk er maar niet in. Wat een de
ceptie! De zittingen? Er uit. De motor? Ver
dwenen. De treeplanken? Gesloopt.
Een scheef gezakt gordijntje poogt ver
geefs nieuwsgierige blikken te weren. Het
is alsof het wagentje zich schaamt over de
aftakeling.
„Gemiddeld koop ik één auto per dag. Dat
wil zeggen van de wagens die ze hier komen
aanbieden". De eigenaar van dit autokerk
hof, die hier nu al 5 jaar zit zegt het zonder
ophef, er aan toevoegende: „Vaak ga ik er
dan nog op uit om te koop zijnde wagens te
keuren en er eventueel een bod op te doen.
Heeft er een aanrijding plaats gehad, ook
dan ga ik er heen. „Het is zaak om hier zoo
veel mogelijk moderne wagens te krijgen.
Daarmede is het beste zaken te doen. Hoe
ik een gehavende wagen hierheen krijg? Met
onzen zelf gebouwden takelwagen".
Ik volg den eigenaar van dit autokerkhof
in een loods. Daar staat de takelwagen. Zoo
op het eerste gezicht een stevige knaap, die
tegen een stootje kan.
„Het chassis is van een oude autobus,
spatborden en motorkap van een Mercedes,
de motor uit een anderen luxe-wagen, de
cabine is van 'n Fordtrailer en de bak van een
Citroën. De reminrichting is in elkaar ge
fabriekt uit de onderdeelen van 3 dozijn an
dere wagens" (Ik kon het niet helpen maar
na deze nuchtere opsomming schoot ik in
een lachbui. Stel je voor: hoe zou men dezen
wagen nu moeten doopen? 't Zou zoo iets
worden als „Mercecitronashauburnopelche-
vroford").
„De gemiddelde prijs van een voor slooping
gekochte auto? Zoo door elkaar gerekend
f 100. Vaak betaal ik meer. maar vaak ook
minder. Totaal versleten wagens koop ik niet.
Daar heb ik geen voordeel van"
„Kunt u mij even helpen?" Een aspirant-
kooper meldt zich aan en natuurlijk spoedt
m'n tijdelijke gastheer zich heen. Enkele
oogenblikken later zie ik hem met den klant
midden tusschen de auto's opduiken. Zij buk
ken zich om de kwaliteit van het te koop ge
vraagde en aangebodene te bekijken: het
gaat om een autowiel. Middelerwijl kijk ik de
foods eens rond. Langs de wanden bevinden
zich hier rekken met ettelijke vakken. Daar
in liggen de meest gangbare auto-onderdee-
len. van radiateur-dop tot autobinnen- en
buitenbanden toe. Eens in de 3 weken wordt
deze voorraad aangevuld.
Nauwelijks is de klant voor het tweede-
handsch wiel met het gekochte over den
schouder vertrokken of een paar nieuwe
klanten meldden zich. Het wordt druk. Een
hunner heeft een onderdeel bij zich. Nu is
het zoeken om iets dergelijks te vinden.
Iedereen komt in touw, maar het is tenslotte
de baas zelf die met het gevraagde komt
aansjouwen. Hij wee.t uit zijn hoofd wat hij
op zijn terrein, dat 's nachts door een bouvier
bewaakt wordt, heeft staan en liggen. Als hij
zelf bezig is en zijn helpers komen hem het
verlanglijstje van klanten brengen, dan is in
9 van de 10 gevallen het antwoord: „O. kijk
maar eens daar en daar", of, .De oude .JDion"
moet zoo iets nog hebben".
Zóó verglijdt het leven op het autokerkhof
van den heer A. de Vos. Hij is niet de eenige
slooper in ons land. Er zijn er veel meer
b.v. te Bloemendaal, Velp, tusSchen Delft en
Overschie, Amsterdam en Utrecht, om ons
maar even tot die 3 provincies te beperken.
En allen hebben zij hetzelfde doel voor oogen
goede, niet al te oude wagens op den kop te
tikken, alles wat daaraan bruikbaar is te
sloopen ente verkoopen.
Stervende auto's rijen zich op de autokerk
hoven aaneen. Sommige zijn alleen maar
carrosserie, van andere is het chassis nog
over, sommige zijn niet meer als zoodanig
te herkennen, maar andere dragen hun eti
ket nog onmiskenbaar.
Een sierlijk, zilverkleurig aanhangwagen-
tje het ware voor kampeerders staat
naast een scheefgezakte vrachtauto en ach
ter manke luxe-auto's.
Het is een triest gezicht al die wagens daar
te zien staan of liggen. Eens hebben zij hun
bezitter over ik weet niet hoeveel wegen ge
dragen, nimmer versagend, altijd gereed om
mee uit te gaan.
Thans zijn zij afgedankt, grootendeels ver
sleten en...! geheel vergeten. Blootgesteld
aan regen, sneeuw, hagel en felle zon ver
droomen zij hun laatste uren in machteloos
wachten, op het oogenblik dat de slooper
met zijn gereedschap het vonnis volstrekt.
Komt U het
even beluisteren in de
Neptunusstr. 6, Haarlem (N.), Tel. 22823
(Adv. Ingez. Med.)
ARROND. RECHTBANK
UITSPRAKEN.
De zieke slager.
De Beverwijksche slager, die zijn zoon in
zijn zaak had laten werken, terwijl dat niet
mocht, en aangewend had, dat hij ziek was,
hoorde f 50, subs. 25 dagen tegen zich eischen.
De rechtbank veoordeelde verdachte conform
dien eisoh.
Het looze visschertje.
Een Heemskerksche visscher had zich laten
verbaliseerfen terwijl hij in de Heksloot visch-
te, opdat de Rechtbank zou kunnen uitmaken,
aan wie deze sloot behoorde. Bij de behande
ling bleek, dat de sloot aan de gemeente toe
behoort, zoodat de visscher dus inderdaad in
overtreding was. De officier vroeg een boete
van f 0,50 subs. 1 dag, met teruggave van den
in beslag genomen hengel.
De rechtbank verklaarde den visscher schul
dig, zonder oplegging van straf.
Over acht dagen zal de visscher zijn hengel
terug kunnen krijgen.
„Voor een goeie sigaar".
Een Beverwijksche aardappelengrossier was
voor den tijd van zes weken geschorst en om
dat hij wei inzang dat dit voor den goeden
gang van zijn zaak niet bevorderlijk was, had
hij de zaak „voor een goeie sigaar" tijdelijk
aan zijn broer overgedragen.
De officier noemde dit een minderwaardige
manipulatie om de crisis-contróle-ambtena
ren om den tuin te leiden en eisohte tegen verd.
f 250 subs. 75 dagen hechtenis.
De rechtbank veroordeelde verd tot f75
subs. 30 dagen.
Cichorei of witlof.
De landbouwer uit den Haarlemmermeer, die
volgens de controleurs van de crisis-landbouw-
centrale witlof had verbouwd, doch volgens
eigen beweringen was het cichorei geweest,
waarvan de teelt vrij is.
De rechtbank was het met den landbouwer
eens en sprak hem, conform den eisch van den
officier vrij.
HANDELSAVONDSCHOOLVEREENIGING.
Zaterdagavond a.s. houdt de H.A.S.V. haar
Soirée-dansante in ,Dreefzieht", De dans
muziek is in uitstekende handen bij „The
Harlem Kings", terwijl verder diverse at
tracties op het programma staan, zooals o.m.
„The Lei Lehua's" in hun Hawaiian-reper
toire en „The Louisana Rhythm Makers" met
hun bekende negrospirituals.
HAARLEMSCHE AMATEUR-FOTOGRAFEN
VEREENIGING.
Op den werkavond der- Haarlemsche Ama
teur-Fotografen Vereeniging te houden op
Donderdag 18 Maart ln het Verenigingsge
bouw Ged. Oude Gracht 104 zal door de com
missie voor de werkavonden worden voort
gegaan met de serie betreffende het ontkleu
ren volgens diverse methodes. O.m. zal worden
behandeld het zwavel- en aluinprincipe.
Door Minister Deckers.
Temidden van heesters en boomen, waaraan nog geen enkel groen blaadje te
bespeuren valt, bloeien de crocussen in vollen luister op de bloemententoon
stelling „Marquette" te Heemskerk.
Croote belangstelling uit
vakkringen.
POPULAIRE VOORSTELLING VAN
„JANTJE UIT INDIë".
Wegens het succes dat het verlofgangers
blijspel „Jantje uit Indië" hier ter stede boekte,
heeft men besloten Zondag 21 Maart een re
prise van dit stuk te geven. Cor Ruys ver
tolkt hierin de rol van contx-oleur B. B. met
verlof.
Verder treden hierin op: Gusta Chrispijn—
Mulder, Jan C. Vos, Frances May, Joh. Bouw
meester, Gerard Hartkamp en Jetty Kremer.
Deze voorstelling wordt gegeven tegen po
pulaire prijzen.
Woensdagmiddag is in een der za
len van het kasteel „Marquette" te
Heemskerk onder zeer groote belang
stelling de bloemententoonstelling,
georganiseerd door de Vereeniging
voor Vreemdelingenverkeer en de
plaatselijke afdeeling van de Alge-
meene Nederiandsche Vereeniging
voor Bloembollencultuur, door mr. dr.
L. N. Deckers, minister van Land
bouw en Visscherij officieel geopend.
In de hal en de balzaal van het oude. de
laatste jaren onbewoonde kasteel, dat uiter
lijk een geduchte schoonmaakbeurt had on
dergaan. waren zeer vele genoodigden bij
eengekomen.
Rede van den burge
meester.
Burgemeester W J. M. A. Vreugde, die
daarna het woord voerde, zei o.m dat het
gemeentebestuur zich over het houden van
deze tentoonstelling op haar grondgebied
De paedagoogverricht heilzaam werk.
(Speciale correspondentie)
't Begon zóó„Bel de K.N.A.C. op en
vraag of je met de verkeersauto U weet
wel, de wagen met het blauwe bord op den
kap, waarmede verkeerszondaars gewaar
schuwd worden een ritje mag maken".
Natuurlijk vond de K.N.A.C. het best en
prompt op tijd stond de bewuste auto vóór het
station S.S. in den Haag op me te wachten.
De heeren J. Asselbergs en ir. Tj. Houtsma
namen mij vriendelijk op en enkele seconden
later startten wij reeds voor een tocht naar
Utrecht: op speurtocht naar verkeerszondaars.
De heer Asselbergs zorgde er voor, dat de
Ford V 8, die al 30.000 K.M. achter den rug
heeft, in beweging bleef. De heer Houtsma was
.pianist".
Inderdaad, het houten bord recht voor den
man naast den bestuurder heeft iets weg van
een piano, al ontbreken de witte en zwarte
toetsen geheel. Men behoeft dan ook geen pia
noles gehad te hebben om dit instrument te
kunnen bespelen. Het gaat heel gewoon met
koperen knopjes waaraan gevlochten staal
draden de snaren zitten. Is de „paeda
goog" niet in gebruik dan bevinden zich de
knopjes naast elkaar. Maar is de „paedagoog"
op gang
Op het houten plankje zit n.l. een koperen
plaat met gleufjes. De snaren loopen door
deze gleufjes. De knoppen kunnen er niet
door. Moet er nu een bord met een bepaalde
waarschuwing verschijnen, dan heeft de „pia
nist" niets anders te doen dan het knopje
naar zich toe te halen en een verdieping lager
in een dwarsplankje met gaten, waar de knop
jes ook net niet doorgaan, te steken. Hoe hij
weet welk knopje hij moet hebben? Wel, bo
ven het bord staat aangegeven met welke leu
zen zij correspondeeren.
Wil startten met „Veiligheid vóór alles" en
„Meer rechts rijden". In den Haag konden de
ze blijven staan.
Op den weg naar Leiden moest er echter
eenige malen een décorwijziging plaats heb
ben.
,Meer rechts rijden" kon gehandhaafd blij
ven. Op den vrij stillen weg was deze leuze
driemaal noodig. De andere moest twee maal
vervangen worden. De eerste maal door „Ge
lieve tijdig teekens te geven" en den tweeden
keer door „Gelieve stil te staan op den berm".
Vier algemeene en 5 speciale leuzen staan
den pianist ten dienste. Hij kan waarschu
wen tegen slipgevaar („Pas op. slipgevaar"),
hij kan meer stilte vragen („Meer stilte"), hij
kan aandacht vragen voor kop- en stoplamp
(„Attentie voor Uw stop- en attentie voor Uw
koplamp"), hij kan vragen om niet te verblin
den („Gelieve niet te verblinden") en hij kan,
behalve dan de reeds genoemde, vragen om
tijdig een teeken te geven („Gelieve tijdig tee
kens te geven").
In de practijk heeft de wagen succes. Wij
werden bijv. gepasseerd door een kleine auto,
die daarna echter niet naar rechts ging. Snel
volgde een lik gas. de V 8 trok op. passeerde
den overtreder, die toen een bord zag met:
Meer rechts rijden". Daaronder staat dan
nog permanent: „Dank U!".
Toen ik achterom keek, reed de overtreder
pal rechts
„Zoo gemakkelijk gaat het niet altijd", aldus
de man van ervaring. „Er zijn er die ons den
ken te plagen, door juist het tegenovergestel
de te doen, van hetgeen wij vragen. Zij gaan
dan overdreven links rijden etc. Meestal win
nen wij het echter. Voorts zijn de particuliere
beroepschauffeurs veelal te rangschikken on
der de recalcitranten. Vermoedelijk willen zij
het niet voor hun baas weten, wanneer zij een
fout begaan hebben.
En dan is er nog een categorie weggebrui
kers, dat zijn de „kleefpleisters". Die blijven
maar steeds achter den „paedagoog" hangen
totdat zij zien dat de bestuurder er van een
foutje maakt. Den volgenden dag is er dan op
het secretariaat een lange brief met een
klacht over de begane overtreding.
Overigens is de „paedagoog" werkelijk een
uniek middel om de weggebruikers te leeren
kennen.
Vrachtauto-chauffeurs zijn over het alge
meen degenen, die onmiddellijk aan een ver
zoek voldoen. Vaak vergeten zij het dan eeni
ge oogenblikken later wel eens, maar dat zijn
wij er direct weer bij om op de gemaakte fout
te wijzen".
De „paedagoog" is uitgedacht door een vroe-
geren chef der afdeeling „Wegen" van de K.
N. A. C. Het was een reclame-atelier in Am
sterdam dat het ingenieuze apparaat con
strueerde. En het is de K. N. A. C. zelve die nu
nog steeds met den wagen laat rijden, ter op
voeding van de weggebruikers: een rijdende
leermeester, die in alles zelf het voorbeeld
geeft, steeds „rechts rijdt", niet overbodig den
claxon laat loeien", „tijdig teekens geeft" enz.
In Leiden moesten we een midden op den
weg rijdend gespan voorbij. Oogenblikkelijk
na het passeeren verlaagde de bestuurder de
snelheid van den .paedagoog". Ik zag den
voerman opschrikken, hij las wat er voor zijn
neus stond enenkele seconden later reeds
zag ik den kop van het paard naar rechts
gaan. In een wip reed de voerman rechts van
den weg.
Zonder overdreven haast reed de bestuurder
nu naar Utrecht. De K. N. A. C. vond dat in
verband met de Jaarbeurs en de drukte die
deze medebrengt, de „paedagoog" daar niet
mocht ontbreken.
Waar het vrij stil op den weg was, schoten
we hard op. Hard wil hier niet zeggen dat er
snel gereden is. In het algemeen kwam de
snelheidsmeter niet boven de 50 K.M. uit. Al
leen als er een wagen passeert en hij blijft
midden op den weg zitten. Dan gaat het even
snel. De bestuurder „trekt" zijn auto voorbij
den delinquent om hem daarna via de leuze
„Meer rechts rijden" aan het verstand te
brengen, dat hij in overtreding is.
Een middel dat aan zijn doel beantwoordt:
zeker, dat is de „K. N. A. C.-paedagoog". Ik
heb het in de practijk kunnen constateeren
enuit de verhalen van de inzittenden. Zij
weten, dat zij aan den weg timmeren en dat
het minste vergrijp tegen de verkeers-eti-
quette van den K. N. A. C. „Veilig Verkeer"-
wagen met hoongelach begroet wordt. Daarom
rijden zij ook zoo „safe als de Nederiandsche
Bank".
En nog een feit van beteekenis: gedurende
den geheelen rit heb ik slechts éénmaal den
claxon gehoord. Dat was bij den start in den
Haag. Noch in Leiden, noch in Bodegraven,
Woerden of Utrecht, was een signaal noodig.
Het kan dus welals de bestuurder maar
wil!
verheugde, temeer omdat de plaats, die ge
kozen werd, daarvoor zoo uitermate geschikt
is. Het heeft daarvan dan ook doen blijken
door met machtiging van de Ministers van
Binnenlandsche Zaken en Financiën voor een
belangrijk bedrag deel te nemen in het ge
vormde garantiefonds.
De burgemeester eindigde zijn toespraak
met het uitspreken van den wensch, dat in
de komende weken velen naar Marquette's
lusthof zullen komen en een onvergetelijken
indruk zullen meenemen van hetgeen het
samengaan van natuur en cultuur hier heeft
tot stand gebracht.
De Minister spreekt.
Minister Deckers begon zijn openingsrede
met op te merken, dat de Nederiandsche
tuinder, niet voor een klein gerucht vervaard
door alle eeuwen heen bewezen heeft te be
schikken over moed, ondernemingsgeest en
arbeidskracht, en het scheen wel alsof zijn
moed toenam, naarmate de moeilijkheden
grooter werden. Hij zag er niet tegenop zijn
dorp te verlaten en over de landsgrenzen te
trekken, om in verre gewesten afzet te vin
den voor zijn producten.
In Heemskerk zien wij een mooi voorbeeld
van prijzenswaardige samenwerking.
Deze tentoonstelling getuigt van groote
beroepsliefde en van kloeke durf.
De Minister bracht dan ook hulde aan de
organisatoren en aan Jhr. Gevers, die zijn
landgoed ter beschikking stelde, dat zich zoo
bij uitstek voor dit doel leent
De Minister uitte tenslotte de hoop, dat
deze tentoonstelling zal bijdragen tot ver
rijking van kennis en inzicht onder de vak-
genooten en dat zij bevorderlijk zal mogen
zijn voor de bekendheid van ons mooie Ne
deriandsche product. En mogen de bezoe
kers in dezen levenden rijkdom woord en
kracht vinden om in deze tijden het hoofd
omhoog te houden, dan brengt „Marquette"
niet alleen geur en kleur van bloemen, maar
ook blijdschap, geluk en levensvreugde.
Hiermede verklaarde de Minister onder
luide bijvalsbetuigingen de tentoonstelling
voor geopend.
Het gezelschap begaf zich vervolgens naar
buiten, waar minister Deckers op de slot
brug het lint doorknipte en daarmede de
symbolische handeling der opening ver
richtte
Daarna werd een rondwandeling gemaakt
over het uitgestrekte tentoonstellingsterrein,
waarbij de Minister zich uitvoerig omtrent
de beplantingen liet inlichten.
Bekroningen.
De jury, waarin zitting hadden de heeren
J. F. Ch. Dix te Heemstede. A. Martens en
A. v. d. Wel te Beverwijk kende op den ope
ningsdag op de binnententoonstelling onder
staande bekroningen toe:
1 N.V. C. G. van Tubbergen, Amaryllis hym-
menocalis en Veltheimia. diploma van „Mar
quette" voor groep-inzending.
2. idem voor Amaryllis.
3 J. F. van der Berg. Anna Paulowna, di
ploma voor Triumph-tulpen.
4. idem voor Triumph Witte Kruis.
5. idem voor dubbele tulpen Dante.
6. N.V Gebr. A. en P. Nijssen, Santpoort,
voor groep Triumph-tulpen; diploma,
7. idem voor Triumphalis Daphné.
8 H. Houtwipper Wzn.. Beverwijk, diploma
voor groep Narcissen.
9 N.V. G. C. van Meeuwen en Zn.. Heem
stede voor groep Freesia en Leucocoryne; di
ploma.
10. idem voor Leucocoryne Ixioides Odo-
rata.
11. idem voor Freesia hybride.
12 G. v. d. Wel- Beverwijk, diploma voor
sierlijken aanleg.
De „piano" ia den „K. N. A. C.-paedagoog".
SYNOGOGEDIENSTEN.
Ned. Israel. Gemeente.
Sabbath: Vrijdagavonddienst te 5.30 uur.
Ochtenddienst te 8 uur.
Predicatie voor het Moesafgebed.
Middagdienst te 1 uur.
Avonddienst te 6.53 uur.
Werkdagen: Ochtenddienst te 7 uur. Zondag
te 7.30 uur. Vrijdag te 6.45 uur.
Avonddienst te 7.45 uur.
Donderdag: middag- en avonddienst te 5.30
uur.
Talmoed Torah: Sabbath niet en Donder
dagavond niet.
Zondag 's avonds te 7 uur.
Andere avonden te 7.15 uur.
Vrijdagmorgen: Slotleeroefenlng na einde
van den Ochtenddienst.
1 De diensten op Sabbath vinden plaats ter
Synagoge, Lange Begijnestraat 11.
IDe overige diensten, alsmede Talmoed Torah
worden verricht in het gemeentegebouw.
Lange Wijngaardstraat 14.
