Het Roode Kenteeken
Bij de auto-races op de nieuwe baan van Crystal Palace te Londen vloog een
der wagens uit de bocht. Het vernielde vehikel, waarvan de berijder ongedeerd
bleef
Een honderdtal adelborsten maakt de reis van Hr. Ms. .Hertog Hendrik" naar de Spaansche wateren,
waarheen het schip Maandag uit Nieuwediep vertrok, mede. De groep bij de nieuwe luchtdoel-batterij
van vier mitrailleurs, waarmede de .Hertog Hendrik" thans is uitgerust
Dr. H. J. C. Tendeloo, die benoemd is
tot buitengewoon hoogleeraar aan de
Landbouwhoogeschool te Wageningen,
om onderwijs te geven in de scheikunde
FEUILLETON
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden)
24)
Een beschouwing van de verschillende on
derdeden was niet geruststellend en het was
niet waarschijnlijk dat het meisje er veel aan
toe zou kunnen voegen. Zijn voorhoofd
fronste zich en er kwam een grimmige uit
druk op zijn gezicht toen hij over den rand
van de holte in de oneindige wildernis daar
achter tuurde. Het leven van een kind stond
op het spel. maar hij wist, dat het meisje en
hij zelf, waar de veiligheid van het kind van
af hing, zich in groot gevaar bevonden. Op zijn
beste zouden ze te laat in Broome aankoomen.
maar de mogelijkheid was niet uitgesloten, dat
ze het nooit zouden bereiken. Tenzij ze on
noemelijk boften, zou hun tocht langs de kust
een lijdensweg zijn, een tocht waar ze door
honge, dorst en hitte gekweld zouden worden,
terwijl hun kracht door de slechte voeding
steeds meer af zou nemen en hun geest zich
Kapot zou tobben.
Hij trachtte zich de kust te herinneren,
maar er lag een waas over zijn geheugen en
zijn poging werd verder bemoeilijkt door het
feit. dat hij niet wist op welk punt zij aan
land waren gezet Dat het nog een flink eind
van Broome verwijderd was leed geen twijfel
„Een goed eindje loopen" had die duivelsche
kat gezegd en dat zou het ook zeker wel zijn
De samenzweerders zouden er wel rekening
mee gehouden hebben, dat ze onderweg geluk
konden hebben, alles zou wel zoo geregeld zijn
dat Norma en hij onmogelijk Broome konden
bereiken voordat zij hun eigen misdadig doel
bereikt hadden. Maar het hielp niets, of hij
£ch bezorgd maakte. Eén ding was zeker. In
de onmiddellijke toekomst moesten het meisje
en hij van dag tot dag leven zonder zichzelf
te kwellen met gedachten aan de dingen, die
gebeuren konden. Dat was de eenige manier
om vooruit te komen en meteen naar die over
tuiging handelend, stond hij op, verzamelde
nog wat hout en vulde het vuur bij, maakte
het zich toen zoo gemakkelijk mogelijk in het
zand. ging liggen en viel spoedig in slaap. Hij
ontwaakte met het gekrijsch van de zeevogels
in zijn ooren. Hij keek om en zag dat Norma
nog sliep. Het vuur was nog slechts een hoop
smeulende asch, als hij tenminste niet wilde,
dat het uitging. Hij gooide er nog een paar
stokken op die van den vorigen avond over
gebleven waren en verliet de holte om meer
hout te verzamelen en te zien, of hij wat voor
het ontbijt kon vinden het eerste probleem
van den nieuwen dag. Er was betrekkelijk veel
hout maar de duinen en de zanderige kust
beloofden niet veel voor het ontbijt. Hij droeg
de stokken naar de holte terug en zag dat
het meisje net wakker geworden was. Hij be
groette haar opgewekt.
„Goedenmoi'gen. Ik hoop, dat je goed ge
slapen hebt".
„Uitstekend! Ik heb zelfs niet gedroomd".
„Dat is prettig", zei hij en vertelde haar toen
wat zij doen moest.
„Let op het vuur. Ik ga kijken of ik wat be
machtigen kan om re eten. Maak je niet be
zorgd. als ik een beetje lang weg blijf".
Hij klom naar den top van een hoog duin
en keek vandaar uit de kust af. Een eindje
naar het Zuiden was een inkerving met een
paar rotsen waar de zeevogels omheen cirkel
den Hij vermoedde dat daar wel een rivier
tje kon zijn en daar water even nood
zakelijk was als voedsel, liep hij er over het
strand naar toe over dat gedeelte van het
zand. dat de vloed nat en stevig gelaten had.
Toen hij dichterbij de plek kwam werden zijn
oogen levendiger, toen hij zag. dat er een
opening in het land was en dat de vogels, die
daar verzameld waren, evenals hij, op roef uit
waren. Toen hij de plaats bereikt had, vond
hij een stroom, die gedeeltelijk opgedroogd
was, doordat het water in een aantal ondiepe
poelen geloopen was, waar de zeevogels zich te
goed deden. Bij zijn verschijning vlogen ze,
glanzend grijs en wit in het zonlicht, op, woe
dend dat ze gestoord werden. Het was duide
lijk, dat ze niet aan menschen gewend waren,
want- toen hij bij een van de poelen neer
knielde om te kijken, wat voor water erin zat,
kwamen twee of drie van de beesten om
hem heen cirkelen en sloegen naar hem met
hun vleugels. Hij haalde zijn pistool te voor
schijn en wachtte af. totdat de kans gunstig
was. Toen sloeg hij krachtig met den loop
van het wapen naar een ongelukkigen vogel.
De slag was raak. Met een gebroken nek viel
het beest als een steen in den poel. Toen hij
erin waadde om den vogel te pakken, ontdekte
hij wat de beesten hadden zitten eten. De on
diepe poel was de tijdelijke gevangenis van
een school kleine visschen, die zich daar, toen
het eb werd, opgesloten zagen. Zijn hart
sprong op van vreugde toen hij dat zag. De
vogel, dien hij gedood had, zou nauwelijks
eetbaar zijn. want hij zou wel vettig en vlsch-
achtig smaken, maar die slanke, glanzende
lichaampjes in den poel zouden heerlijk zijn
en geen slecht voedsel voor de wildernis. Daar
hij wist, dat het nutteloos was om te probeeren
ze met de hand te vangen, bouwde hij van
steenen een kleinen dam aan het einde van
doen poel met een opening erin, die hij met
een steen af kon sluiten en door de visschen
in die richting te drijven en de opening te
sluiten, slaagde hij erin vijf tamelijk groote
te vangen. Met deze en den dooden zeevogel
keerde hij naar de holte terug, waar het
meisje op hem zat te wachten.
Voor hij echter zoo ver gekomen was. zag
hij haar haastig het duin afkomen en toen
ze hem in de gaten kreeg, liep ze naar het
strand en kwam naar hem toe hollen. Hij
vermoedde wel. dat er iets niet in den haak
was en liep haar vlug tegemoet. Toen zij dich
terbij kwam, wist hij, dat zijn vermoeden
juist* was. Haar gezicht was doodsbleek en er
lag een tragische blik in haar oogen.
„Watbegon hij scherp.
„Het kenteeken!" riep zij gebroken uit.
„Het is weg. En in de plaats daarvanZe
stak haar hand uit en in haar geopende palm
zag hij een rood cirkeltje, precies hetzelfde
van vorm en afmeting als dat eene dat hij
voor haar opgeraapt had. toen het op den
vloer van het theehuis te Kowloon gevallen
was. Terwijl hij ernaar staarde en wel be
greep wat er gebeurd was, riep het meisje
weer op tragischen toon uit:
„Lees!Lees!"
Hij nam het cirkeltje uit haar bevende
hand, zag dat het aan den eenen kant on
beschreven was en draaide het naar den an
deren kant om, waar in drukletters een enkel
woord geschreven stond:
„Gefopt".
HOOFDSTUK VHI.
Flitsen in den nacht.
Een paar seconden stond Terry Domville
verbijsterd naar het cirkeltje te staren, toen
keek hij naar het witte gezicht en de tragi
sche oogen van het meisje en vervloekte in
stilte Janey Wakinshaw en al haar daden.
Toen zei hij hardop:
„Zoo! Dus toch een plaatsvervanger!"
„Ja!" riep het meisje gebroken uit. „En ik
heb er niets van geweten. Nog geen drie dagen
geleden heb ik de steken losgemaakt om mij
er van te overtuigen, dat het er nog was. Toen
had ik het kenteeken nog".
„Ze hebben het hoogstwaarschijnlijk eer-
gisternacht of misschien wel gisternacht te
pakken gekregen, wat meteen verklaart,
waarom wij aan land gezet zijn".
.Maar ik kan me niet bedenken, wan
neer
„Dat doet er niets toe. Het ding is weg".
„En ik heb het kind in hun handen over
geleverd", riep het meisje diepbedroefd uit.
„Nog niet!" zei hij kort. „Als we nog binnen
redelijken tijd In Broome kunnen komen. En
je moet het niet aan jezelf wijten, Norma.
Waarschijnlijk hebben ze je een slaapmiddel-
t-je gegeven, een klein dosis maar, zoodat Je
niets zou vermoeden. In ieder geval geloof ik
ik niet, dat ze je Broome hadden laten be
reiken met het kenteeken nog ln je bezit. Dat
hadden ze voor hun plannen noodig en op de
een of andere manier moesten ze het ln han
den krijgen. Toen je me gisteravond ln het
sloepje vertelde, dat je het teeken nog had
en dat ze er zelfs niet naar gevraagd hadden,
vertrouwde Is het zaakje heelemaal niet
Dit" hij slingerde het roode cirkeltje de
lucht in, terwijl hij sprak „is de verklaring
ervan. Ze hadden het kenteeken toen al in
handen en misschien is T maar beter
ook
„Beter!" riep het meisje ontzet uit.
„Ja. Beter, dat is het woord. Het ls beter,
dat ze het ding stiekum gegapt hebben, dan
dat ze het met geweld verkregen hadden".
,Ik zou het nooit afgegeven hebben!" riep
Norma.
„Je zou natuurlijk getracht hebben het te
behouden. Baar twijfel ik niet aan. Maar je
had het toch niet kunnen verhinderen, als ze
er eenmaal op uit waren am het te krijgen.
Dit meisje alleen al zou te veel voor Je ge
weest zijn. Je kent haar soort niet, zooals lk
dat doe. De vrouwen uit de onderwereld zijn
harteloozer dan de mannen en achter dat
baby-gezichtje van Miss Wakinshaw schuilt de
hemel mag weten wat voor hardheid en onge
voeligheid lk geloof dat we zonder het ken
teeken goed af zijn".
„Werkelijk?"
„Absoluut", antwoordde hij ernstig. „Wan
neer ze jou geweld aangedaan hadden, dan
zou lk
(Wordt vervolgd)
De Wereldtentoonstelling 1937 te Parijs ral binnenkort haar poorten officieel
openen. Een interessant kijkje bij den opbouw der paviljoens
De minister van Waterstaat, jhr. ir. U. L.. A.
van Lidth de Jeude, tijdens zijn rede bij de
opening van de eerste Internationale Veilig
heidsconferentie, welke Maandag te Amsterdam
aanving. Naast den minister baron Schimmel-
penninck v. d. Oye
De Engelsche Koninklijke Familie ontving op Windsor Castle een groote deputatie der pad
vinders van Engeland, Wales en de Overzeesche gewesten. De begroeting. Links Lord
Baden Powell
De tweede groote repetitie van den
kroningsstoet, die op 12 Mei door
Londen zal trekken, werd Zondag te
Londen gehouden. De statiekoets,
getrokken door de acht schimmels, bij
het verlaten van Buckingham Palace
De Poolsche minister Beek
bij aankomst met zijn echt-
genoote te Bukarest
