Het Roode Kenteeken
Anderiessen, de aanvoerder van het Ajax-team, dat Zondag door een over
winning op Feyenoord het voetbalkampioenschap van Nederland behaalde,
wordt na afloop .op de schouders naar de kleedkamer gedragen
Z. Exc minister prof- dr. J. R. Slotemaker de Bruine heeft Zaterdag in het Rijksmuseum
te Amsterdam een nieuwe afdeeling, de geschiedenis van Nederland in beeld, officieel
geopend
Ter gelegenheid van de Grotius-herdenking op het markt
plein te Delft sprak minister De Graeff een rede uit en
legde hierna een krans aan den voet van het Hugo de
Groot-monument
FEUILLETON
OTi WiULL BINNS.
(Nadruk verboden)
45)
„Daar heb je het al! Wat ze ook met de
„Kestrel" voor hebben, ze zullen het zoo laat
doen dat de „Dusty Miller" ongestoord zijn
gang kan gaan. Dat is mijn opvatting van de
situatie en voor morgenochtend op zijn
vroegst zal er niets gebeuren, al was het al
leen maar, doordat ik dien Japanner bewuste
loos in de straat achter gelaten heb. Na den
smak die hij gemaakt heeft, zal hij in de
eerste twee uren in ieder geval zijn hoofd niet
met krijgslisten en dergelijke brekenJe
kunt de „Kestrel" gerust tot morgen alleen
laten en als je aan boord gaat, ga ik met je
mee om een handje te helpen, want nu ik hier
eenmaal mee begonnen ben, wil ik graag hel
pen om het tot een goed einde te brengen".
„Je aanbod is meer welkom dan de bloemen
in Mei", lachte Seabright. „Maar we kunnen
ook nog op andere manier te werk gaan".
„Die kerel KeLsey. Hij is hier in het
hotel. We zouden hem aan kunnen spreken
en hem met de wet dreigen".
„De wet! Hij zou ons uitlachen".
„Dat is waar", zei Terry. „Tenslotte kun
nen we alleen maar van veronderstellingen
uitgaan, hoewel wij er honderd procent zeker
van zijn, dat de feiten met de veronderstellin
gen kloppen. De politie zou bewijzen vragen
En die hebben we niet. Ik kan hun slechts
vertellen wat Kelsey van Houten gedaan
heeft en nog denkt te doen en hoewe! Borlase
er vast van overtuigd Is. dat de kerel 'erant-
woordclijk was voor den aanval, die er op hem
gepleegd is, zou hij het toch niet in liet ge
rechtshof kunnen bewijzien.Hetzelfde geldt
voor hun plannen om den kleinen erfgenaam
van de Van Houten rnillioenen in handen te
krijgen. We kunnen van die plannen afweten,
en er zeker van zijn dat er een poging gedaan
zal worden om het kind uit Kelsey's han
den weg te ruimen mac r we kunnen 't op geen
enkele wettelijke manier bewijzen. Tenzij hij
werkelijk iets begint, kunnen we hem iets
maken en dan nog is het, geloof ik, aan ons
en niet aan de politie om zijn plannen te ver
ijdelenDat staat volgens mij absoluut
vast".
Seabright knikte. „Je hebt natuurlijk ge
lijk, Terry En er is nog iets, wat we niet
moeten vergeten. We kunnen niet eerst naar
de politie loopen met dit verhaal en dan Bab-
bage uit Molokai halenWe zouden dat
nooit klaar spelen. Er zou ons onmiddellijk
een kanonneerboot op de hielen zitten. Wan
neer we dat zaakje voor elkaar willen bren
gen, kunnen we wat we weten, niet van de
daken schreeuwen. We -^eten dus zelf voor
het jacht zorgen". Hij L. .ate kort. „Un hom-
me averti en vaut deux. Het lijkt me wel, dat
Borlase en ik tegen een Japanner en een
strandjutter opgewassen zijn. Na het ontbijt
zullen we aan boord gaan en jij kunt met
Norma hier blijven om een oogje op Kelsey
van Houten te houden, wat wel de moeite
waard zal zijn".
Heel vroeg den volgenden morgen sloegen
Seabright en Borlase hun kwartier op de
„Kestrel" op en Terry legde onder het ontbijt
de situatie aan Norma uit en keek tegelijker
tijd scherp uit. naar den man, van wiens ware
identiteit hij nu verzekerd was. Het was laat.
toen de kerel eindelijk verscheen, onverschil
lig, volkomen beheerscht en schijnbaar een
zieltje zonder zorg. Vanachter een vaas bloe
men, die op zijn tafeltje stond, zag Terry hoe
hij eerst een paar brieven las. waarna hij de
krant openvouwde en die vlug doorkeek Toen
zette hij haar tegen een suikerpot en rankte
schijnbaar zoo verdiept in wat hij las, dat hij
zijn geheele ontbijt vergat. Even later, echter,
zag Terry, dat zijn oogen naar het tafeltje,
waar Borlase den vorigen dag aan gezeten
had, dwaalden en er kwam 'n nadenkende uit
drukking op zijn gezicht. Kort daarop wenkte
hij een Japansche bediende en vroeg hem
blijkbaar iets, want de man draaide zich ge
deeltelijk naar Borlase's plaats om maar
werd daar onmiddellijk van weerhouden door
dat Kelsey vlug zijn hand op zijn arm legde.
De bediende schudde zijn hoofd, sprak een
paar woorden en verliet het vertrek. Toen hij
terug kwam ging hij recht op Kelsey af en
vertelde hem iets, waarna hij een fooi ont
ving.
Terry begreep gemakkelijk wat die panto
mime te beteekenen had. Ongetwijfeld had de
kerel Borlase den vorigen avond in de bar
herkend en toen hij den parelhandelaar niet
aan het ontbijt zag, had hij naar hem ge
vraagd. Nou, dacht Terry, hij zal wel iets ge
hoord hebben, dat zijn spijsvertering in de
war zal brengen. Inderdaad bleek het bericht
zelfs zijn honger verdreven te hebben want
geen twee minuten later verliet de man de
eetzaal en vijf minuten daarna zag Terry, die
zich op de veranda verdekt opgesteld had,
hem het hotel verlaten. Hij deed geen poging
hem te volgen. Hoewel het waarschijnlijk wel
de moeite waard zou zijn, zou het hem toch
niet gelukken den man op klaarlichten dag
achterna te gaan zonder ontdekt te worden.
En bovendien moest hij op Norma passen,
want het was wel mogelijk dat ze in hun po
ging om de „Kestrel" op te houden, iets tegen
haai zouden beginnen.
Er gebeurde echter niets. Het grootste ge
deelte van den ochtend brachten ze op het
strand door, waar hij, die het spelletje van
vroeger kende, Norma leerde hoe een surf-
riding" plank te gebruiken- en die paar uren
gingen volkomen zorgeloos en gelukkig voor
bij. Gedurende den middag kwam het ant
woord van Sarony kort ais hun -.'raag was
ü-weest.
„Onbekend. Wee- voorzichtig".
Terry knikte, toen hij het gezien had
lachte toen: „Ik ben benieuwd wat Sarony
zou zeggen als we hem vertelden wat Borlase
vannacht ontdekt heeft. Ik vermoed, dat hij
de lucht met zijn waarschuwingen zou ver
vullenMaar we zullen zijn zielerust niet
verstoren. Hij is te ver weg om ons te kunnen
helpen en ik geloof wel, dat we het alleen
met Mr. Kelsey klaar kunnen spelen, nu we
zijn identiteit weten".
Drie dagen gingen voorbij zonder dat er
iets gebeurde, behalve 'het verdwijnen van den
schurk met het roofvogelgezicht uit het
hotel. Terry had geen idee waar de man heen
gegaan was, en zorgde er wel voor, dat hij
daar niet naar vroeg, want het was niet uit
gesloten dat, wanneer hij dat deed, het Kel
sey ter oore zou komen. Op den vijfden mor
gen verscheen Seabright in het hotel en ver
telde wat hij met Borlase afgesproken had.
„Borlase en ik vinden dat we morgen
ochtend met hoog water naar buiten moeten
gaan. We kunnen een beetje rondvaren en
tegen den avond in de buurt van Molokai
voor anker gaan liggen. Tot dusverre is er
niets belangrijks gebeurd".
„Is er geen poging gedaan om het jacht on
klaar te maken?"
„Dat wil ik niet beweren", antwoordde
Seabright. Vanochtend trof Borlase een half
bloed verkooper aan boord aan met stren
gen schelpen, koraal, stukjes barok, al het
gewone goedje. Toen Borlase hem aansprak
was hij vreeselijk in de war, waaruit wel bleek,
dat hij niet, was, voor wien hij zich uitgaf.
Borlase rukte de mand uit zijn handen om
hem te onderzoeken en de kerel sprong on
middellijk overboord. Onder de schelpen wa
ren twee of drie stukken ijzer en een handje
vól moeren en schroeven verborgen.
„Ah!" riep Terry uit. „Gevaarlijk goedje,
als hij in de machinekamer terecht was ge
komen.
„Ja, maar dat is hij niet", Ia:hi Seabright.
„Ik geloof niet. dat ze nog een poging bij
daglicht zullen wagen".
„Denk je, dat ze onder dekking van den
nacht
„Als die kerels, waar Kelsey mee gespro
ken heeft, werkelijk van plan zijn te doen wat
hij hun gezegd heeft, is dat niet onwaar
schijnlijkMaar we zu'len wel zien. In
ieder geval moeten de passagiers aan boord,
zijn, voordat de vloed morgen opgekomen is".
„We kunnen best direct meegaan als je
dat liever hebt".
„-Er is geen haast bij. Je kunt komen, wan
neer je wilt, als je er maar met zonsonder
gang bent".
Hij sprak luchtig, maar uit een blik, dien
hij naar Nórma wierp, begreep zijn vriend, dat
hij om harentwille geringschattend over
een mogelijken aanval op het jacht sprak en
toen ze dien middag aan boord gingen, bleek
dat ook inderdaad het geval te zijn. „Het is
onnoodig om Norma ongerust te maken, maar
het zou me sterk verwonderen, als er van
nacht niets gebeurde. Een van de leden van
onze bemanning is er vanochtend, toen ik aan
wal was, van door gegaan. Ik heb twee an
deren naar hem laten zoeken. Toen ze hem
weer aan boord brachten, was hij meer dan
half dronken en de twee die hem gevonden
hadden, zeiden dat hij zat te drinken met een
grooten man met roode bakkebaarden in een
kroeg in het inboorlingenkwartierWaar
schijnlijk hebben ze hem wel grondig uitge
hoord".
„Maar veel heeft hij toch niet kunnen ver
tellen".
„Nee, dat niet. Alleen maar, dat we morgen
willen vertrekken. Maar dat kleine berichtje
zal den boel wel verhaasten, denk ik. We zul
len wel zien. Ik zal je onze tegenmaatregelen
wel vertellen".
(Wordt vervolgd)
gekeerd. Het Prinselijk echtpaar bij het verlaten van de „Java
Het elftal van den bekenden Amsterdamschen Eerste-klasser
Ajax, zooals dit Zondag in den wedstrijd tegen Feyenoord
in het Ajax-stadion te Amsterdam door een 2 0 over
winning het voetbalkampioenschap van Nederland behaalde
Het warme, zon
nige weer der laat
ste dagen heeft
Scheveningen
goed gedaan. Een
kijkje op de boule
vard van de druk
bezochte badplaats
zooals deze er
Zondag uit zag
John D. Rockefeller, de bekende
Amerikaansche olie-magnaat, is op
98-jarigen leeftijd overleden
