De betooverde Villa.
Van den Tour de France. De deelnemers trekken op hun tocht door Jarlain.
Aan den kop van het peleton de bekende renner Archambaud
FEUILLETON
Naar het Engelseh bewerkt door
J. R. VAN RIJN.
(Nadruk verboden)
22)
Toen wist ik niet meer en ben
keurig netjes flauw gevallen, van het
ontzettende, dat ik gezien had, snap je?
Ze is in het diepst van haar ziel overtuigd
dat haar zuster alleen maar aan het drei
gende gevaar kan ontkomen door zoo snel
mogelijk haar biezen te pakken! Ik geloof
niet, dat ik ooit zoo'n schitterende comedie-
voorstelling gegeven heb. Het geld verwacht
ik morgen met de eerste post in biljetten
van tien shilling denk je er om?"
HOOFDSTUK XXI.
Julian Forshaan ging 's morgens naar de
villa, om juffrouw Brown een bezoek te bren
gen. Hij kon zich de gedachte niet uit het
hoofd zetten, dat Annie wel eens ergens in de
buurt kon zijn, en telkens als die gedachte
terugkwam, moest hij meteen denken aan de
vluchtige gelijkenis, die hij tijdens zijn bezoek
bij Bronson had opgemerkt Nita King en
Annie! Vreemd, gelijkenis met een nicht van
Edward BerkeleyMaar Lady Susan had
gezegd: „Ze beweert, dat ze een nicht van
Edward is". Enfin, hij zou nog eens met
Brownie praten. Hij vond de oude vrouw een
jeetje opgewonden en van streek.
„Jenny is nogal brutaal geweest tegen me-
rrouw Grey gisteravond", vertelde ze klaag
lijk. Jenny is een goed kind, maar soms
Hapt ze er maar uit wat haar voor den mond
voor haar doen bij mevrouw Grey, mijnheer
komt. Misschien kunt u een goed woordje
heer Julian.
„Dat komt wel in orde hoor, Brownie",
stelde Julian haar gerust. „Mevrouw Grey
is de kwaadste niet, maar als Jenny haar
mondje voorbij gepraat heeft, moet ze zelf
ook maar tegen mevrouw Grey zeggen dat ze
er spijt van heeft. Dat is wel het minste
wat ze doen kan. En verder zou ik er maar
niet over tobben, als ik jou was".
De bijbel lag op het dek van het bed.
„Mag ik dat kiekje nog even zien?", vroeg
Julian.
Toen hij de foto gevonden had, hield hij
haar naar het licht en keek er geruimen
tijd aandachtig naar.
„Hoe groot was Annie?", vroeg hij plotse
ling. „Als ik me goed herinner waren Jenny
en zij van één lengte".
„Later niet meer", meende de oude vrouw;
„zoolang ze op school waren, groeiden ze
gelijk op, maar naderhand is Jenny het een
centimeter of acht van haar gaan winnen".
Anita King was klein, flitste het door zijn
geest.
„Wanneer heb ik Annie het laatst gezien?"
vroeg hij verder. „Ik kan me haar niet an
ders herinneren dan zóó", hij wees naar de
foto „maar ik ben een paar jaar daarna
toch ook nog op Forsham geweest".
„Toen was Annie bij haar grootmoeder. U
hebt haar het laatst gezien toen ze twaalf
was, mijnheer Julian. Misschien weet u het
nog, toen miss Georgina de heele Zondags
school mee naar het bosch nam om te pick
nicken. Müjnheer George wou niet mee, met
zoo'n troep lawaaimakers, zooals hij zei, maar
u ging wel mee en de kinderen hebben kolos
saal veel pret gehad tenminste vóór het
begon te onweeren".
„Ja, ik weet het", stemde Julian toe. „Het
was me een onweertje van je welste!"
Juffrouw Brown knikte.
.En die arme Annie was zoo bang voor
onweer! Jenny kon het niets schelen, maar
AnnieZe was gewoon buiten zichzelf
dien dag, en ze was u altijd zoo dankbaar,
omdat u toen zoo aardig voor haar was".
Julian herinnerde zich nu alle détails
weer de pick-nick, het vuur van takken
dat ze gestookt hadden om thee te zetten,
na de thee verstoppertje en tenslotte het on
weer, dat een snel en onverwacht einde aan
de vreugde had gemaakt. Dus toen hij Annie
het laatst gezienHij kon zich nog pre
cies voorstellen, hoe ze hem had aangekeken
heel bleek, met groote, verschrikte oogen...
Hij legde de foto weer in den bijbel en
liet de bladzijden langzaam terugvallen, tot
het titelblad „Mary Ann Brown" las hij daar.
en hij riep uit:
„Dat ben jij toch niet. Brownie!"
„Het is de bijbel van Brown's moeder",
lichtte de oude vrouw hem in. Eater heeft
Annie hem gekregen, omdat ze naar haar
genoemd was.
„O ja, ik was vergeten, dat ze Mary Ann
heette", zei Julian.
Hij nam afscheid, van juffrouw Brown en
ging naar boven, naar Amabel.
„Goed geslapen?", informeerde hij.
„Niet zoo heel erg best", was het antwoord
„Hoezoo niet?"
Ze haalde de schouders op ietwat ver-
,egen.
„Ik weet het niet, 'n beetje malligheid van
me geloof ik", verklaarde ze aarzelend.
Hij keek haar onderzoekend aan en zag, dat
er kringen onder haar oogen waren.
„Iets gebeurd? Ik ben even om het huis ge-
loopen en ik verbeelde me, dat ik iemand
hoorde lachen".
„Heb je het gehoord? Heb je het heusch
gehoord?"
„Ik heb in ieder geval iets gehoord. Wat
was het?"
„Ik kan het niet precies zeggen. Het was
tiet zoo'n geluid als den eersten nacht, dat
ik hier was. O Julian, ik ben zoo blij dat jij
het ook gehoord hebt. Ik begon al te den
ken...,." 1
Haar stem beefde en bleef steken.
„Ja, ik heb het wel gehoord", bevestigde
hij. Vertel me nu eens nauwkeurig wat er ge
beurd is".
„Niet veel eigenlijk. Alleen dat akelige
lachje, en een soort mist in de gangen, en
voetstappen op de trap, achter me".
„Ja, maar kindlief
Met een snel gebaar bracht ze de hand
voor de oogen.
„Het beteekent nietsik ben kinderach
tig. EnJulianweer aarzelde ze, „ik
heb eens nagedacht. Die dingen schijnen te
gebeuren in de hall. Ik hob besloten in geen
geval 's avonds in de hall te komen. Als ik
cp mijn kamer blijf gebeurt mij niets. Bo
vendien ben ik niet alleen vannacht. Ik krijg
een logé".
„Komt je zuster terug?"
,Neen. Je raadt het nooit! Miss Miller..."
„Wat zeg je?"
Amabel knikte. Zijn verbazing scheen haar
■e amuseeren.
„Ja, Miss Miller", herhaalde ze. „Ze kwam
vanmorgen om een patroon vragen, dat ik
haar beloofd had. Toen ze het had, bleef ze
maar zitten, zonder een woord te zeggen. Ik
geloof trouwens, dat ze nooit veel zegt. Ze
bleef mar zitten waar ze zat, bleek en ver
legen. Eindelijk kwam het er uit, dat het toc-h
wel prettig voor me geweest moest zijn teen
Agaath hier was. Ik zei van ja en daarop werd
ze nog rooder dan ze al was en vertelde, dat
ze het niet hebben kon, dat ik hier zoo alleen
was, en dat haar broer het ook een ver
schrikkelijk idee vond het kon eenvoudig
riet, beweerde ze. Of ze het bedoelde met het
)Og op de spoken of om de publieke opinie,
<ei ze er niet bij. Enfin toen ze tenslotte met
bet voorstel kwam, een paar dagen te blijven,
leb ik haar aanbod met beide handen aan
komen".
„Heeft ze aangeboden, hier te blijven?"
Zijn booze gezicht en even booze stem deden
mabel's vroolijkheid nog toenemen.
„Ja, en ik ben haar om den hals gevallen
en heb gehuild van dankbaarheid", lachte ze.
„Komt mijnheer Ferdinand soms ook,
mee?", viel Julian uit.
„Ik heb hem niet uitgenoodigd tot nu
toe!" Ze keek hem vriendelijk plagend aan.
„Niet boos zijn Julian, dan inviteer ik jou
ook!"
Hij keek nog even zuur; toen bezweek
hij.
„Ja ik was daarnet niet erg aardig", be
kende hij, „maar ik erger me dood, dat die
Miller zich met de zaak bemoeit".
Weer lachte Amabel.
„Je bent net als Ellen! Die liep te snui
ven als een locomotief, toen ik zei, dat ze de
kamer voor miss Miller in orde moest maken.
Zij kan geen opdringerigheid uitstaan, ver
klaarde ze. Pas maar op, anders vindt ze jou
ook opdringerig".
„Ze schijnt heel wat te durven zeggen",
meende Julian.
„Ja, dat gaat zoo als je iemand negentien
jaar hebt"
Ze praatten nog een poosje. Toen ging
Julian een inspectietocht door het huis ma
ken; hij wiJde er mee klaar zijn, als de logée
kwam.
Hij ontdekte niets. De ongebruikte kamers
waren stil en stoffig Julian's voetstappen
lieten duidelijke sporen na, dat het vaststond,
dat er geen anderen vóór hem waren ge
weest. Hij bleef geruimen tijd in de hall, hard
stappend en kloppend, maar alles was nor
maal; er was geen echo en geen holle klank,
die op een verborgen ruimte wees, de traptre
den kraakten niet eens.
Na een bezoek aan de keuken met de
daarbij behoorende dienstbodenvertrekken,
wilde hij nog naar de kelders. Jenny had
den sleutel en het kostte hem eenige moeite,
dien van haar los te krijgen. Ze probeerde
hem met uitvluchten af te schepen, maar hij
hield voet bij stuk.
.OWordt vervolgd!» i
Voor het nieuw te bouwen mailschip der Stoomvaart Mij .Nederland" is Vrijdag op de werf der Nederlandsche Scheepsbouw
Mij. te Amsterdam de kiel gelegd. De eerste kielplaat wordt aangebracht
Voor de uitbreiding van een der fabrieken te Koog aan
de Zaan zijn nieuwe ijzeren tanks aangevoerd van ongeveer
20 ton, welke volledig gemonteerd naar de plaats van be
stemming werden getransporteerd
Fransche luchtvaartautoriteiten onderzoeken de ruïne van het
vliegtuig, dat bij Sarrebourg neerstortte en waarbij vijf
personen om het leven kwamen
Te Grouw zijn Vrijdag de groote driedaagsche zeilwedstrijden begonnen,
welke uitgeschreven zijn door de Friesche Zeilvereeniging .Oostergoo
Een snapshot tijdens den strijd in de 30 M* klasse
Als onderdeel van de J. P. Coen-feesten te Hoorn werd Vrijdagmiddag
een groote historische optocht gehouden, waarvan hierboven een detail
De Amerikaan
Budge werd Vrij
dag winnaar in het
heeren-enkelspe!
tijdens het tennis-
tournooi te Wim
bledon. De kam
pioen (rechts) en
Von Cramm na
hun partij
Prof. dr. W. A. P. Schüffner, directeur
der atdeeling Tropische Hygiëne van
het Koloniaal Instituut, neemt Maandag
afscheid als hoogleeraar in de Tropische
Hygiëne aan de universiteit te Amster
dam
