De betooverde Villa.
Tezamen over de eerste horde tijdens de Engelsche politie-athletiekwedstrijden
te Imber Court
Eén der deelnemers aan den jaarlijkschen nationalen vijfkamp, welke dit jaar van 5 tot 9 Juli te
Amersfoort wordt gehouden, neemt op fraaie wijze een hindernis
Oud-minister mr. J. J. I. Harte van
Tecklenburg, oud-lid van den Raad van
State, is op 83-jarigen leeftijd overleden
FEUILLETON
Waar het Engeisch De werkt door
J. R. VAN RIJN.
(Nadruk verboden)
24)
Hij trachtte zich te dwingen wakker te
blijven, maar het lukte niet. Nadat hij, zon
der het te merken, driemaal dezelfde bladzijde
gelezen had, gleed het boek uit zijn vingers
en hij sliep rustig, droomloos in.
Hij werd wakker van het geluid van een
lach in zijn ooren. Er had iemand gelachen,
dat was zijn eerste gedachte. De volgende
gedachte deed hem met schrik opspringen.
De kamer was stikdonker het vuur was uit
en de leeslamp. die gebrand had, toen hij in
slaap was gevallen eveneens.
Hij zocht zijn weg door het donker naar
de deur en draaide den schakelaar om. Het
gewone geluid, maar geen licht. In de gang
hetzelfde. En toen, terwijl hij zijn hand in
zijn zak stak, om zijn electrische lantaarn er
uit te halen, hoorde hij den lach weer. Het
was een sinister geluid, meer dierlijk dan
menschelijk. Het leek uit een der kamers aan
den overkant te komen.
Juist toen hij de zaklantaarn liet aanflit
sen, ging jde deur van Amabel's kamer open
Zij kwairffjn haar blauwe ochtendjapon de
donkere gang in. de handen voor zich uitge-
haar gelaat trof, slaakte zij een korten kreet
niet hard maar vol nameloozen angst en ze
keerde zich om, als wilde ze vluchten voor
een nieuwe verschrikking.
Woedende verontwaardiging en innige
teederheid schoten tegelijk in Lilian's ge
moed omhoog.
„Amabel!" riep hij Tegelijk deed hij een
stap naar voren en vine de wankelende
vrouwengestalte in zijn armen op. „Ik ben
het, Julian. Wat is er kindlief? Je bent vol
komen veilig
Een oogenblik bleef ze als verstijfd in den
beschermende arm, die haar omvatte; toen
voelde hij het zachte haar tegen zijn wang
haar hoofd viel tegen zijn schouder en wan
hopig schreiend klemde ze zich aan hem
vast. Hij bleef haar zwijgend ondersteunen
en de teederheid in hem groeide, tot elke
andere overweging er voor week. De duister
nis en de duistere nachten, die hier aan
het werk waren, schenen ver weg. Zij stonden
in het licht en hielden elkaar omvat, zonder
woorden of behoefte aan woorden.
„Julian", fluisterde ze.
„Wat is er?", vroeg hij, met den arm nog
om haar heen.
„Ik weet het niet. „Heb je het gehoord?"
„Ja, ik werd er wakker van. Ik zat te
lezen, maar ik was in slaap gevallen. Ik ben
er wakker van geworden".
Ze greep hem bij den arm en hij voelde
hoe haar hand beefde.
„Het was in mijn kamer", vertelde ze met
onvaste stem. „Het licht was uit, en de deur.
de tusschendeur, die ik half had laten open
staan, was dicht. Ik zette haar open, maar
even later ging ze wéér dicht".
„En miss Miller?", vroeg Julian scherp.
„Ik weet nietze slaaptEn toen,
met een trilling van ontsteltenis in haar
stem: „O, Julian, het zal wel in orde zijn,
maarmaar ik hoorde niets in haar ka
mer.
„Maak je maar niet bezorgd over haar",
antwoordde hij droog. „We zullen even gaan
kijken".
Hij trok haar zachtjes mee en liet het licht
van de lantaarn voor hen uitschijnen. Het
viel op het tafeltje tusschen de twee deuren
en schitterde in den reflector van de petro-
eumlamp.
„Zoo", zei hij. „die is uit!"
„Ja, op mijn kamer ook. En beneden liikt
het ook zoo donker".
Julian diepte een doosje lucifers uit zijn
zak en kreeg met eenig geduld de lamp weer
aan het branden.
„Probeer nu eens aan haar deur", verzocht
hij daarop. „Ik wil weten of ze wakker is".
„Dat moet toch wel", meende Amabel met
een flauw glimlachje, „of ze moet ontzettend
vast slapen". En de volgende seconde: „De
deur zit van binnen op de knip!"
„Je kunt er toch in door jouw kamer?'
„Jaklonk het mat.
„Dan kan ik meteen even in je kamer rond
kijken, als je het goedvindt", zei Julian.
„Wacht, laat mij eerst even gaan".
Hij liep naar de deur van Amabel's slaap
kamer en keek naar binnen. Er was niets
verdachts, bij het schijnsel van de lantaarn
zag hij niets anders dan de bekende voor
werpen. Hij ging de kamer in, opende de
deuren van de groote kast en liet den licht
bundel in de donkere hoeken spelen. De wei
nige'kleed ingstukken, die Amabel er gebor
gen had, waren als het ware verloren in de
ruimte. Er waren koperen stangen en haken:
hij kon de nerf van het hout onderscheiden
en hier en daar een klein spleetje. Verder was
er niets te bespeuren.
Hij ging terug naar de gang en riep Ama
bel.
„Alles in orde, hoor! Kijk nu even of ze
wakker is, wil je?"
Hij wees naar de tusschendeur.
Amabel nam het petroleumlampje op, ging
terwijl Julian zich op den achtergrond hield,
naar de tusschendeur, opende die en keek
de kamer van haar logée rond.
„Het bed is leeg", fluisterde ze ademloos.
Ze is er niet!"
Vóór Julian iets kon zeggen, hoorde Ama-
oel iets bewegen in de aangrenzende kamer.
Ze keerde zich wéér om, deed een stap naar
"oren en hield de lamp omhoog.
„Miss Miller, bent u daar?", riep ze.
Er volgde een geluid alsof er een raam
werd dichtgedaan. De gordijnen ritselden
en gingen van elkaar, miss Miller kwam er
tusschenuit. Ze had roode pantoffels aan,
een purperen peignoir en daarover een wol
len sjaal.
„O, mevrouw Grey, is u het?"
„Ik hoorde iets", legde Amabel uit. „Mijn
heer Forsham zat nog op en ik heb hem ge
roepen. We wilden u vragen, of u iets ge
hoord hebt. Het licht wil ook niet; branden".
Miss Miller kwam naderbij, zonder een
spoor van agitatie naar de olielamp kijkend.
„Goed, dat u dit bij de hand hebt", zei ze
op nuchteren toon, alsof een dergelijke con
versatie in het holst van den nacht de ge
woonste zaak ter wereld was; „je moet er
met electrisch licht altijd op rekenen, dat het
kan haperen, vindt u ook niet?"
„Laat ze nu zeggen of ze wat gehoord heeft"
drong Julian ongeduldig.
Amabel herhaalde haar vraag.
„Heeft u iets gehoord, een eigenaradig ge
luid
„Ja, ik meende iets te hooren", verklaarde
Anne Miller, „ik dacht dat het een kat was
en ik deed het raam open om te kijken. Ik
slaap nooit met open ramen, ik ben erg ge
voelig voor tocht, ziet u".
„Miss Miller dacht, dat ze een kat hoorde",
deelde Amabel over haar schouder aan Julian
mee.
Julian kreeg plotseling een idee. Hij
moest eens kijken hoe het met het electrische
licht was.
Hij draaide aan den schakelaar bij de
leur. Het licht floepte aan, verblindend voor
iet oogenblik,
Hij lachte.
„De voorstelling schijnt afgeloopen voor
annacht", merkte hy ironisch op.
HOOFDSTUK XXIV,
Julian kwam de zitkamer binnen en deed
ie deur dicht.
„Waar is miss Miller?", vroeg hy op een
coon, die niet veel sympathie voor genoemde
dame getuigde.
Amabel keek op van den brief, dien ze in
de hand had.
„Ze is direct na het ontbyt weggegaan
ze moest naar huis om de kippen te voeren
beweerde ze", was het antwoord.
„Hoor eens Amabel,,' klonk het ernstig „je
moet zien, dat je dat schepsel kwijt raakt".
„O, ja?" vroeg Amabel. „En waarom?"
Julian maakte een ongeduldige beweging.
„Vraag je dat nog, na vannacht?"
„Daar had miss Miller toch niets mee te
maken".
„O, neen?", was het ironische wederwoord.
„Waarom gaat ze dan uit het raam hangen,
terwyi je haar een minuut te voren niet eens
kon hooren ademhalen?"
Er speelde een glimlach om Amabel's
mond.
„Maar Julian, als ze uit het raam hing, dan
had ze wel adem moeten halen als een nijl
paard, wilde ik haar hooren",
„Onzin!" verklaarde Julian. „Hoor eens ik
heb je nog niet verteld, om je niet te ver
ontrusten, maar ik heb Miller den avond te
voren gesnapt, terwijl hy om het huis sloop.
Hij spelde me iets op de mouw over weten
schappelijke belangstelling in occulte ver
schijnselen. En direct daarop dringt zijn zus
ter 5ich hier in huis. Als het niets anders ls,
is het in elk geval verduiveld onbeschaamd".
Amabel gaf niet direct antwoord. Zij werd
bleeker en kneep den brief byna in elkaar.
„Wat zit er toch achter?", vroeg ze lang
zaam. En onmiddellijk voegde ze er by: „Ik
heb met de ochtendpost toch zoo'n eigen-
aardigen brief van Agaath gekregen! Lees
hem maar eens je moet hier beginnen,
boven aan die bladzy", wees ze. „Er voor ver
telt ze, dat ze naar 'n soort waarzegster is
geweest, waar mevrouw King zoo hoog van
opgaf, en hoe ze er toe gekomen is en
zoo
(Wordt vervolgd).
Een luchtfoto tijdens de auto-race om den .Grand Prix op de Monthlery-baan
in Frankrijk
Bij de demonstratie der Engelsche fascisten te
Londen kwam het Zondag tot ongeregeldheden.
De politie moest verschillende malen handelend
optreden
Ingeborg Wetzel uit Königs-
berg, die het nieuw wereld-
zweefvliegrecord voor da
mes verbeterde. Zij bleef
181/, uur in de lucht
Een interessant snapshot van de oefe
ningen, welke door de Ned. Indische
vloot benoorden het eiland Soembawa
zijn gehouden. Eenige torpedojagers
in marschformatie tijdens een gesplitsten
aanval
Minister Weiter bood Maandag namens de Nederlandsche regeering aan den Chineeschen
minister van Marine, die hier te lande vertoeft, te Scheveningen een lunch aan. Eerste rij
links: de Chineesche minister. Naast hem minister Weiter
