PALTHE - ALMELO
3 PALTHE AANBIEDINGEN
UIT HET VERLEDEN
ORSINI.
1817—1858.
ZATERDAG 10 T U L T 1937
HAARLE M'S DAGBLAD
9
Geldig tot 1 5 Augustus
en 14den Januari 1858 bezocht Keizer
I Napoleon -III met Keizerin Eugenie
f een galavoorstelling in de opera, die
teen nog gelegen was. in de rue Le-
Peletier. vlak bij de groote boulevards. On
danks den wintertijd was het tamelijk zacht
weer en er heerscihte dan ook voor den in
gang van het gebouw een drukte van be
lang. Voorafgegaan en omringd door de
lanciers van de lijfwacht in hun wit met
blauwe uniformen, stappend in paradepas,
naderden twee rijtuigen. In het tweede
zaten de Keizer en zijn vrouw in groot
avondtoilet met generaal Roquet. Langs den
weg- juichten en jubelden de menschen. Toen
de koetsen voor den Schouwburg stilhielden,
zwol het gejuich aan: men bracht het
Keizerlijke echtpaar een ware ovatie.
Op het moment, dat Napoleon zich ge
reedmaakte uit te stappen, weerklonken met
enkele seconden tusschenruimte drie hevige
knallen. Een bomaanslag op het Keizerlijk
paar! Dikke rookwolken verspreidden zich,
overal hoorde men wilde kreten, getrappel van
paardenhoeven, gekraak van brekend hout
werk, gerinkel van springende ruiten. IJlings
bracht men fakkels en toortsen aan
weldra kreeg men een overzicht van den
ramp. De paarden voor het Keizerlijk rijtuig
lagen met opengescheurde buiken voor de
koets, waaruit, bleek en geschrokken maar
volkomen ongedeerd, de Keizer en de Keizerin
stapten. Generaal Roquet, aan de hals ge
wond, moest worden weggedragen. Maar op
straat lagen talrijke dooden en gekwetsten.
De paarden der lanciers waren links
rechts op de menigte ingerend en hadden vele
slachtoffers gemaakt. Men telde honderd
vierenveertig gewonden en twaalf dooden. De
Keizer wilde zich onmiddellijk op de hoogte
stellen van den omvang van de ramp, maai
de commissaris van politie smeekte hem.
dadelijk het gebouw binnen te gaan: „Als
Uwe Majesteit zich niet vertoont, zal men
het ergste vreezener zal een paniek uit
breken, met alle gevolgen daarvan!" En zoo
stapten Napoleon en Eugenie door glas
scherven en plassen bloed binnen. Men
speelde er Wilhelm Teil; onder de daverende
knallen, het gejammer en geschreeuw, het
hinniken der paarden, het breken der ruiten
had men doorgespeeld, maar de zaal was
geladen van spanning. Toen het Keizerlijke
paar zich in zijn loge vertoonde, nog bleek
maar glimlachend buigend naar de menigte,
ontlaadde die spanning zich in een gebrul
en gejuich, in luide kreten en hoera-geroep.
dat niet wilde ophouden. Een half uur later
nog tijdens de voorstelling, trokken Hunne
Majesteiten zich in stilte eeruig en reden,
ditmaal zwaar geëescorteerd door Kurassiers
onder commando van den gouverneur van
Parijs zelf, naar de Tuilerieën. Ook ditmaal
reed men langzaam, want de menigte, bin
nen enkele oogeniblikken van alle kanten
samengestroomd, wilde den Keizer begroeten
toejuichen en nog eens toejuichen. Het werd
een triomftocht van de opera tot het paleis.
Wie weinig reden tot juichen had, was de
Hoofdcommissaris van Politie te Parijs, Piétri.
Een bomaanslag op den Keizer de situatie
was niet aangenaam. En dat, terwijl men
wist, dat er iets broeide. Afgezien van vage
geruchten, waaraan de politie geen waarde
had gehecht, was men op het hoofdcommis-
sariaat op de hoogte van een positief feit:
de Fransche legatie in Brussel had bericht
dat een Italiaan Pieri, een man van gevaar
lijk allooi, naar Parijs was vertrokken. Maar
men meende, dat het gevaar geweken was,
daar deze Pieri, twintig minuten voor den
aanslag vlak voor de opera was gearresteerd.
Men had een revolver, een dolk en een bom
op hem gevonden. Zonderling genoeg had
er niemand toen aan gedacht, dat Pieri wei
eens medeplichtigen kon hebben. Intusschen,
de politie herstelde haar fout; het geluk was
met haar en nog dezelfde nacht kon zij de
hand leggen op de drie andere leden van de
bende, wier leider Felix Orisini was, een
mooie, forsche Italiaan met golvende lange
haren en een groote zwarte baard.
gebracht als apparaten voor gas. Orsini volgde
met de ontplofbare stoffen in zijn koffer. De
andere samenwerkers begaven zich regelhecht
onder valsche namen en met valsche pa
pieren naar de Fransche hoofdstad. In Brus
sel kocht orsini een paard, dat per trein
naar Parijs werd vervoerd. In de box bevon
den zich in kranten gewikkeld ook de bom
men. Dagelijks deed de samenzweerder een
ritje door het Bois de Boulogne, waar hij
eenige malen Napoleon in zijn open rijtuig
tegenkwam. Hij keek den Keizer dan strak
aan en prentte zich zijn trekken goed in het
geheugen. Toen hoorde hij van het bezoek aan
de opera. Om acht uur stonden de eedge-
nooten gereed. Ze zagen, hoe Pieri gearres
teerd werd en zullen zich wel verbaasd heb
ben. dat de heele straat niet werd afgezet.
Maar er gebeurde niets. Weldra naderde het
hoefgetrappel, de wacht kwam in het geweer,
de rijtuigen verschenen. Toen wierp Gomez
zijn bom, daarna Orsini, vervolgens Rudio.
De rest is bekend.
De levensloop van Orsini is merkwaardig
genoeg om er hier wat meer over te vertel
len. Zijn vader had in de gelederen van Na
poleon I tegen Oostenrijkers gestreden, maar
na dep ?al van het Eerste Keizerrijk was
ei voor nem in het verdeelde, dooi- Oosten
rijk overheerschte Italië geen plaats meer.
De jonge Felix werd in de haat tegen al wat
Oostenrijksch was opgevoed en was op zijn
20e jaar al lid van ..Jong Italië", een revo-
lutionnaire vereeniging, die zich ten doel
stelde, de eenheid van Italië tot stand te
brengen. Zulke groepen waren er toentertijd
vele: men noemt de leden carbonari, (eigen
lijk: kolenbranders, omdat hun plechtigheden
aan het kolenbrandersbedrijf waren ontleend,
zooals het zuiveren der bosschen van wolven
als zinnebeeld van den strijd tegen de dwing-
landij). Behalve tegen Oostenrijk richtten
zich hun aanvallen ook tegen den Kerke-
lijken Staat, het gebied van den Paus, dat
midden-Italië omvatte. In een gevecht met
Pauselijke troepen werd Orsini gevangen, ge
nomen, tot vijf jaar galeistraf veroordeeld,
maar na twee jaar begenadigd. Bij een late-
ren opstand werd hij opnieuw gegrepen, maar
wist te ontsnappen. Toen vatte hij het plan
op naar Hongarije te gaan, om Kossuth, den
onverzoenlijken vijand van Oostenrijk te be
zoeken. Maar hij werd opnieuw gearresteerd
en in Mantua gevangen gezet. Een Duitsche
dame was zoo getroffen door zijn uiterlijk,
dat zij hem eenige vijlen wist te bezorgen in
zijn cel. Hij vijlde de tralies door, liet zich
an aaneengeknoopte lakens zakken, tui
melde in de vestinggracht, werd door voor
bijgangers gered, vermomde zich ten huize
der Duitsche, bereikte de grens, zwierf toen
zijn bezoek aan Kossuth op niets uitliep, van
land tot land en kwam eindelijk in Enge
land aan. Daar kwam voor het eerst het
denkbeeld in hem op Napoleon m te dooden,
Napoleon, die als jonge man zoo enthou
siast was geweest voor het ideaal der Ita-
liaansche eenheid, dat hij zich bij de carbo
nari had aangesloten, maar die als Keizer
zijn eed gebroken en Italië in de steek ge
laten had. Orsini meende, dat de dood van
Napoleon een revolutie in Frankrijk zou doen
uitbreken, die naar Italië zou overslaan. Het
was niet moeilijk in Engeland menschen te
vinden die bereid zouden zijn hem te helpen:
Londen huisvestte een gansche kolonie Ita-
liaansche vluchtelingen. Zoo bereidde Orsini
zijn plan voor. De helsche machines werden
ongeladen, door een kellner naar België over-
Het proces tegen de saamgezworenen duur
de slechts twee dagen. Op zichzelf leverde
het niets bijzonders op. Door de bekentenis
der gearresteerden was alles volkomen dui
delijk geworden. Maar tijdens de verdedi
gingsrede van den beroemden advocaat Jules
Favre gebeurde er iets wat men een tweede
en veel belangrijker explosie zou kun
nen noemen. De verdediger wist, dat zijn
cliënt niet te redden was. Maar hij poogde
de daad te verklaren uit het gloeiende pa
triottisme van den beschuldigde, uit zijn
vurig streven naar de onafhankelijkheid van
zijn vaderland. Hij spïak over de carbonari
onder wie zich zulke „roemruchte leden'
hadden bevonden (en iedereen begreep op
wien hij doelde). Hij herinnerde aan Na
poleon I die reeds geijverd had voor de ver
drijving der Oostenrijkers uit Italië.... Toen
plotseling, haalde hij een papier tevoorschijn.
„De beschuldigde heeft, in de hoop dat zijn
bloed de onafhankelijkheid van zijn vader
land ten nutte zal komen, zich in zijn cel
tot den Keizer gewend in een brief die ik
nu ik daarvoor de toestemming van hem
aan wien hij geadresseerd is heb verkregen,
zal voorlezen". Onder ademlooze stilte las
Jules Favre toen de brief voor, waarin Orsini
den Keizer smeekte zijn vaderland onaf
hankelijk te maken, hem bezwoer zich het
lo'„ van duizenden Italianen aan te trekken
en Pruisen niet toe te staan Oostenrijk te
steunen tegen Italië. „Wijs den laatsten
wensch van een patriot op den trap van het
schavot niet van de hand, bevrijd mijn va
derland en de gebeden van vijf en twin til
millioen burgers zullen u van geslacht tot
geslacht begeleiden". Zoo eindigde het epistel
pathetisch.
Men heeft er vaak aan getwijfeld of deze
in vloeiend Fransch gestelden brief het werk
van Orsini zelf is geweest. Veelal wordt aan
genomen, dat Jules Favre de gedachten van
zijn cliënt in deze vorm heeft gegoten. Hoe
dat ook zij, de indruk ervan was overwel
digend; dat de Keizer toestemming had ge
geven deze brief voor te lezen bewees, dat hij
van plan was zich met de Italiaansche zaken
te bemoeien. In alle Europeesche kabinetten
werd de zaak druk besproken. Men bereidde
zich voor de groote gebeurtenissen.
Inmiddels sprak de jury het vonnis uit.
Gomez werd tot levenslangen dwangarbeid
veroordeeld, de andere drie aangeklaagden tot
de doodstraf. Napoleon begenadigde een hun
ner. De beide doodvonnissen werden 13 Maart
1858 voltrokken. Beide Italianen stierven
kalm en waardig. Orsini's laatste woorden
waren: Ley,e Italië!. Leve Frankrijk!. Toen
suisde de valbijl neder.
Orsini's aanslag was mislukt, hij ver
speelde zijn leven bij een daad, die nutteloos
scheen. Maar in werkelijkheid bereikte hij
zijn doel. Napoleon was wakker geschud. Zijn
geweten begon te spreken. Hij had toch den
eed der carbonari afgelegd
In den loop van 1859 had hij besprekingen
met allerlei invloedrijke Italiaansche staats
lieden. o.a. met Cavour, den minister van
Sardinië. In het begin van 1859 trokken de
vereenigde Fransche- en Sardinische legers
de Po-vlake binnen en verdreven de Oosten
rijkers. Voor de Fransohen was het wel een
beetje vreemd, dat ze overal in de Italiaan
sche steden het portret van Orsini zagen
tentoongesteld. Voor 's Keizers komst moes
ten die alle verwijderd worden. En daar be
grepen de Italianen nu weer niets van: de
Franschen kwamen toch het ideaal van Or
sini verwezenlijken! Dank zij hem werd hun
vaderland toch bevrijd? Enfin, ze zouden
dan de zin hunner vrienden maar doen: de
portretten verdwenen. Maar toen Napoleon
al heel spoedig vóór de voltooiing der
afhankelijkheid vrede sloot met Oosten
rijk, doken plotseling overal de afbeeldingen
van Orsini weer op. Napoleon die zij eenige
weken geleden als vriend hadden ontvangen,
beschouwden de vurige, opgewonden Ita
lianen nu reeds weer als een verrader: hij
voltooide het bevrijdingswerk niet, dat hij
begonnen was. Weliswaar had de Keizer daar
zijn redenen voor, maar die telden de Ita
lianen niet.
En zoo trok hij door tallooze krijgslieden
beschermd door Turijn, waar voor alle ven
sters, op alle muren de oogen van Orsini
hem aankeken: hebt ge uw eed gehouden,
Keizer van Frankrijk, uw eed als carbonaro?
En Napoleon sloeg de oogen neer.
Herhalingsoefeningen van
dienstplichtigen.
P. H. SOHRÖDER.
In het najaar nog een korte
oefening.
Aantal dagen blijft op 40 gehandhaafd.
's-GRAVENHAGE, 9 Juli. De regeerings-
persdienst meldt:
Het is niet ongewenscht in herinnering te
brengen, dat de verplichtingen van dienst
plichtigen ten aanzien van de herhalings
oefeningen zijn uitgebreid. Sinds vele jaren
was de regeling aldus:
De duur van de herhalingsoefeningen be
droeg in totaal ten hoogste 40 dagen.
Deze oefeningen werden bij de landmacht
in den regel over 2 tijdvakken verdeeld. De
eerste herhalingsoefening had gewoonlijk
plaats 2 a 3 jaar na het volbrengen van de
eerste oefening en de tweede weer een paar
jaar later.
Voor de onderofficieren kon elke herha
lingsoefening worden bepaald op een duur,
7 dagen langer dan voor de andere dienst
plichtigen,
In deze regeling is verandering gebracht
bij de wet van 22 April 1937 (Staatsblad nr.
500) welke wet in werking is getreden met
ingang van 1 Juni 1937. De verandering heeft
betrekking op het aantal keeren, dat de
dienstplichtigen voor herhalingsoefeningen
kunnen worden opgeroepen.
De beperking, welke hieromtrent in de wet
gelegen was, is komen te vervallen, zoodat
de regeering thans vrij is om naar gelang
van de behoefte een dienstplichtige eenmaal
voor 40 of tweemaal voor 20 of driemaal voor
13 dagen te laten opkomen. Ook bestaat de
vrijheid om de oproeping op nog andere
wijze te doen. bijvoorbeeld 4. 5 of 6 keer, en
bovendien behoeven de tijdvakken ook niet
telkens even lang te zijn: den eenen keer
mag een verblijf onder de wapenen voor her
halingsoefeningen langer duren dan den
anderen keer. Alleen mag het totale getal
van 40 dagen niet worden overschreden.
Onder deze 40 dagen moet evenwel de ver
lenging met 7 dagen, die bij elke herhalings
oefening voor de onderofficieren kan wor
den toegepast, niet worden medegerekend.
Gesteld, dat de 40 dagen worden verdeeld
over 4. tijdvakken van 10 dagen, dan kan
men de onderofficieren telkens voor 17 dagen
laten opkomen, in welk geval dezen in totaal
68 dagen voor herhalingsoefeningen moeten
dienen.
Bij de behandeling van de wetswijziging
in de Tweede Kamer is reeds het een en
ander gebleken van de plannen, die omtrent
de wijze van uitvoering van de nieuwe rege
ling bij het legerbestuur bestaan.
De bedoeling is om in het algemeen het
getal herhalingsoefeningen van 2 op 3 te
brengen, doch tevens om de dienstplichti
gen, die meer in het bijzonder voor de grens-
verdediging zijn aangewezen, vaker te laten
opkomen. Voor de laatsten zullen de oefe
ningen dan voor een deel korter duren dan
voor de anderen.
Degenen, die dit jaar en de eerstvolgende
jaren voor een derde of vierde herhalings
oefening in aanmerking komen, hebben voor
hét meerendeel reeds 2 herhalingsoefeningen
van 17 dagen volbracht, sommige groepen
een oefening van 17 en een van 13 dagen, in
totaal 34 of 30 dagen. Zij kunnen dan nog
voor 6. een deel voor 10 dagen, voor herha
lingsoefeningen worden opgeroepen.
In 1937 zullen de dienstplichtigen, die een
bestemming hebben bij de grenstroepen en
die behooren tot de lichtingen 19231929,
voor een gedeelte tot het vervullen van een
derde herhalingsoefening worden opgeroe
pen. Zij zullen slechts voor 3 dagen behoeven
op te komen. Voor de meésten is de opkomst
bepaald op Donderdag 7 October en het ver
trek naar huis op Zaterdag 9 October. De
onderofficieren komen voor het meerendeel
een week eerder op en vertekken tegelijk
met de korporaals en soldaten.
Het gros van deze dienstplichtigen moet
op andere plaatsen opkomen dan bij vorige
opkomsten het geval was. Ook zal deze oefe
ning van anderen aard zijn dan de vorige
oefeningen.
Het bijzondere karakter van deze oefening
brengt met zich, dat er geen gelegenheid be
staat om de opkomst voor sommigen op een
ander tijdstip te stellen. Ook uitstel voor
een vol jaar kan niet worden verleend om
dat een oefening als deze naar alle waar
schijnlijkheid het volgend jaar niet zal wor
den gehouden. De opgeroepenen zullen er op
moeten rekenen, dat evenmin kans bestaat
om van deze opkomst te worden vrijgesteld.
Ook zal voor deze opkomst geen toestem
ming worden verleend om buiten de ka
zerne enz. te overnachten.
Kostwinnersvergoeding zal met betrekking
tot deze herhalingsoefeningen worden ver
leend. voor zoover belanghebbenden daar
voor naar de gewone regelen in aanmerking
komen. Ten aanzien van dienstplichtigen,
die in aansluiting met deze herhalingsoefe
ningen vrijwillig eenige dagen in werkelij-
ken dienst doorbrengen, hetzij voor, hetzij
na deze oefeningen, wordt de kostwinners
vergoeding. welke toegekend wordt over den
tijd van de herhalingsoefening, geacht ook te
gelden voor den duur van dat vrijwillig ver
blijf in werkelijken dienst.
Zij, die voor deze oproeping in aanmer
king komen, hebben reeds een voorloopig
JAPON stoomen ol verven met 15°/o korting.
HEERENCOSTUUM Gratis meestoomen van
hoed ol handschoen.
P E K E N S stoomen als nieuw 0.75.
aflevering 5 dagen.
(Adv. Ingez. Med.)
De bomaanslag van Orsini op Napoleon III en zijn echtgenbote op
14 Januari 1858 te Parijs.
berioht van de te verwachten oproeping
ontvangen, althans voor zoover zij hun ver
plichting hebben nageleefd om te zorgen,
dat de burgemeester getrouw van hun adres
op de hoogte blijft. De oproeping zal even
eens zooveel mogelijk bij persoonlijke ken
nisgeving geschieden en kan binnen enkele
weken worden tegemoet gezien.
Ook voor de zeemacht is de gelegenheid
geschapen om de dienstplichtigen twee- of
meermalen voor herhalingsoefeningen te
doen opkomen met inachtneming van de
grens van 40 dagen. In hoever van deze be
voegdheid zal worden gebruik gemaakt,
echter nog niet beslist.
Jamboree 1937.
Demonstratie van Nederlandsche Folklore.
Nu de bijdragen binnenkomen heeft het
Comité nader overlegd met de Jamboree-lei-
ding, op welke wijze den tienduizenden buiten-
landschen deelnemers namens ons volk gast
vrijheid betoond en een goede blijvende indruk
gegeven kon worden.
Bij het vorige Wereldkamp te Gödöllö bleek
een Hongaarsche folkloristische dag een der
hoogtepunten te zijn geweest.
Daarom is besloten op het groote terrein
waar de padvindersgroepen 's middags regel
matig voor het publiek hun demonstraties
zullen geven, nu ook de padvinders eens toe
schouwers te doen zijn.
Op Woensdag, 4 Augustus zal des morgens
met name voor de buitenlandsche jongens als
gasten van het Nederlandsche Comité van In
gezetenen een demonstratie worden gegeven
van echte, levende Nederlandsche folklore.
Door de welwillende medewerking van dr.
Elise van der Ven—ten Bensel en de heer D.
J. van der Ven zullen onder hun leiding de
Brabantsche vendelzwaaiers. de Gorsselsche
boerendansers en de beste groep Jeugddan-
sers van heel Nederland een afwisselend pro
gramma uitvoeren, dat cultureele beteekenü,
heeft en juist voor de jongelui van alle landen
een bijzondere aantrekkelijkheid zal hebben.
Vast staat verder, dat door verschillende en
veelzijdige excursies de buitenlanders in con
tact gebracht zullen worden zoowel met land-
schaps- als stedeschoon, met artistieke ei
technische, industrieele en commercieele
pr .estaties van ons land, met zijn beteekenis
voor veeteelt, land_ en tuinbouw, voor verkeer
te land, ter zee en door de lucht.
Door een herinneringsalbum zullen deze in
drukken levend en bewaard blijven.
Nog meer plannen zijn in voorbereiding en
overweging.
Het Comité verheugt zich namens het Ne
derlandsche volk de jeugdige deelnemers uit
zoovele landen als welkome gasten te kunnen
ontvangen.
Het is dankbaar voor de reeds ontvangen
giften en ziet voor goede uitvoering der pro
jecten gaarne verdere bijdragen tegemoet op
zijn postrekening No. 8250 of op rekening bij
de Twentsche Bank N.V., kantoor Bloemen-
daal.
VOLKSTUINDERSVEREENIGING „ONS
BUITEN".
Zondag 11 Juli houdt „Ons Buiten" in haar
clubgebouw op haar tuincomplex (aan den Zo-
merweg te Haarlem) een tentoonstelling van
door de leden op den tuin gekweekte Lathyrus
bloemen.
Liefhebbers wordt een wandeling naar den
Zomerweg op Zondag a.s. aanbevolen, daar er
gelegenheid bestaat de tuinen te bezichtigen.
D tentoonstelling is geopend van 10 tot 6
uur. De toegang is vrij.
CREMATIE JHR. D. E. E. DIBBETS.
Onder veel belangstelling heeft gistermid
dag in het crematorium op Westerveld de
crematie plaats gehad van het stoffelijk
overschot van Jhr. D. E. E. Dibbets. adminis
trateur der Haarlemsche Orkest Vereeniging,
overleden te Heemstede.
Aanwezig waren Mr. A. Beets, voorzitter
der H. O. V.. Mar. Adam. tweede dirigent, W
S. Bosch, Bloemendaal, F. W Brandt, J c
Dirks. Heemstede, L. de Josselin de Jong, W
A. Klimbie, Heemstede, H. H. Luyken, be
stuurslid van het Centraal Comité voor
Werkloozen, w. Specht Grijp, Heemstede, D.
J. Sanders, C D. Stork, C. Wagener, J. H. v
d. Smissen, J. H Ploeger, K van Dijk, Th de
Man, J. H. de Mol, B. H. Grashuis, J. H.
Schulpzand, C. Engel, a. de Beer. a. Smit, J
Brasser e.a.
Mr. a Beets, voorzitter der H O V, zeide een
enkel woord van afscheid te willen spreken,
een woord van waardeering voor datgene,
wat de overledene als administrateur voor
de H O. V. heeft gedaan. Hij was, zeide spr„
nog' maar kort in ons midden, maar in dien
korten tijd heeft hij de sympathie en waar
deering van het bestuur en de leden van het
orkest mogen winnen. Het werk, dat van den
administrateur der H. O. V. gevraagd wordt,
is zeer omvangrijk, alleen meer ingewijden
weten wat het beteekent, administrateur der
H. O. V. te zijn. Toen hij verleden jaar bij
ons kwam, hebben wij hem gewezen op het
vele werk, dat op zijn schouders zou worden
gelegd en dat hij dat grootendeeLs alleen
zou moeten doen. Maar vol werklust als hij
was, heeft hij deze nieuwe taak met beide
handen aangegrepen en in korten tijd heeft
hij zch ingewerkt in den omvangrijken ar
beid. Hij heeft zijn beste krachten gegeven,
ondanks zijn minder goede gezondheid en
het werk gedaan, tot hij niet meer kon. Spr.
dankte hem voor het vele werk. niet alleen
als administrateur, dceh ook als mensch ver
richt.
De heer S. C. Sporry alhier sprak namens
de Vrijmetselaarsloge Kennemerland. die
zeide dat het bericht van het heengaan van
Jhr Dibbets in de loge met weemoed was
ontvangen. Spr. legde de witte handschoenen
van den overledene op de baar en drie witte
rozen als symbolen van wijsheid, kracht en
schoonheid.
De schoonzoon dankte voor de belangstel
ling, waarna de kist daalde onder het spelen
van den treurmarsch uit de Derde Symphonie
van Beethoven.
OPENLUCHT CONCERT.
Het mannenkoor .Proza en Poëzie" en het
Chr. fanfarecorps „Arti et Religione" gaven
een gecombineerd concert in den tuin der
huizen voor Ouden van Dagen aan het Juno-
plantsoen, dat door goed weer werd begun
stigd. Het gevarieerde programma werd on*
der groote belangstelling afgewerkt, vooral
het nummer „Holland's Glorie" van Richard
Hol, voor mannenkoor met orkestbegeleiding
vond een dankbaar en aandachtig gehoor.
Aan het slot der avond vertolkte de heer
Donker in eenige welgekozen woorden de
gevoelens zijner medebewoners en dankte
beide vereenigingen voor het gebodene. Met
een hartelijk „tot weerziens" besloot hij zijn
toespraak.
Het Kuuroord
'i
in eigen land
',l1
wl
ter genezing van
.if? 1
Rheumatiek,
1!
CJ
Ischias, enz.
(Adv. ingez. Med.)
ONS KNIPPATROON.
No. 800: maat 42.
Vlotte zomerjurk
Linnen is het materiaal bij uitnemendheid
voor vlotte, sportieve zomerkleeding. Het vol
doet aan alle eischen, die men aan het mate
riaal voor zomerjurken stelt; het is goed
waschbaar, verschiet niet en geeft altijd een
frisschen indruk. Waar men echter wel aan
moet denken bij het gebruik van linnen is, dat
lang niet alle modellen geschikt zijn om van
linnen vervaardigd te worden. Jurken met
klokrokjes, strookjes en derg. zijn niet ge
schikt om van dit materiaal gemaakt te wor
den. Gladde, eenvoudige modellen komen, van
linnen vervaardigd, uitstekend tot hun recht.
Een jurkje, dat zeer geschikt is om van dit
materiaal vervaardigd te worden, is het hierbij
afgebeelde model. De japon wordt van voren
geheel met knoopen gesloten. Een zoogenaamd
„bubi-kraagje" met een vlot strikje van zwart
gelakt satijn, korte, rechte mouwtjes, een vier
tal zakjes; die met een knoopje gesloten wor
den en een doorgestikte ceintuur, verhoogen het
sportieve cachet van dit leuke jurkje, dat zoo
wel in beroep als buiten gedragen kan worden.
Benoodigd materiaal: 4 M. van 90 cM. breed
te. Het patroon is te verkrijgen in maat 42:
bovenwijdte: 96 c.M.; taillewijdte: 74 c.M en
heupwijdte: 104 c.M. Door het al of niet aan
knippen van naden, kan men het patroon pas
send maken voor het eigen figuur.
Prijs van het patroon 26 ets. Het is van
heden af gedurende een week te verkrijgen
bij de bureaux van dit blad, Groote Hout
straat 93 en Soendaplein 37.
