Het Chineesch-Japansch conflict.
HET HOOGSTE RECHT
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
MILDRED DANNING.
(NadnJk verboden.)
1)
I.
ZONLICHT.
Rechter Kent zat aan het ontbijt, met zijn
krant gesteund tegen den glimmenden zil
veren koffiepot, die wie weet hoe lang in de
familie was geweest, Alles in de kamer, het
donker mahoniehouten ameublement, de
donker houten vloer, de witte wanden, de
witte gordijnen en het tafellinnen, het ge
poetste zilver op het buffet en op de tafel,
schenen in stijl te zijn met de kaarsrechte fi
guur van den ouden jurist. Zijn kleeding,
zwart en vlekkeloos, was aan de ellebogen een
beetje glimmend. Zijn stijve witte hemd en
staande boord met breede, witte punten wa
ren, ofschoon aan de randen een weinig ver
sleten, even smetteloos. Het fijne, eenigszins
leelijke maar vriendelijke gezicht van denman
was omgeven door een krans van zilverwit
haar. Maar men zou niet den indruk hebben
gekregen, dat de rechter zich aan zijn omge
ving aangepast had, eerder dat de onweer
staanbare kracht van zijn persoonlijkheid,
zijn omgeving had beïnvloed.
De rechter had zijn krant eens doorgekeken
en zijn ontbijt aangebroken, toen er in de
plechtstatige, rust van de kamer verandering
kwam, door het binnentreden van zijn zoon
Jackson.
Toen gaf de vriendelijke glans, die in zijn
doordringende grijze oogen kwam, de eerste
aanwijzing van de hoedanigheden, waardoor
de menschen van hem hielden.
Jackson was een alleszins goed uitziende
jongeman. Zijn gezicht vertoonde denzelfden
standvastigen trek en oprechten blik van zijn
vader, ook het idealisme en 'n zekere gevoe
ligheid, waar men tegelijkertijd ook van
houdt.
Het verried zuiverheid van hart en boven
dien drukte Jackson's gezicht een hoedanig
heid uit, die zijn vader miste. Men zag met
één oogopslag dat Rechter Kent een recht
schapen maar ook onverbiddelijk man was;
Jackson's vriendelijke mond daarentegen ge
tuigde van verdraagzaamheid, goede kame
raadschap en de neiging om iedereen en alles
slechts van de beste zijde te zien. De rechter,
zelf, te oud en te weinig plooibaar om zijn on
verzettelijk karakter nog te veranderen, er
kende en bewonderde heimelijk toch deze
eigenschappen in zijn zoon.
Toen Jackson de eetkamer binnen trad,
legde zijn vader de krant neer met een haast,
die verried dat hij alleen uit tijdverdrijf aan
't lezen was tot de komst van zijn zoon.
„En", zei hij, „wat is 't program voor van
daag, mijn jongen?"
Jackson ging in zijn stoel zitten en maakte
aanstalten om op zijn ontbijt aan te vallen.
„Goeien morgen vader", antwoordde hij. „Ik
ben net uit geweest, naar Jack's huisje. De
oude baas wilde mij zijn nieuw kleinkind laten
zien en voor ik het eigenlijk- wist hielp ik
hem een handje met zijn werk.
De rechter lachte barsch. „Hm. Hij is de
luiste neger in den wijden omtrek".
„Dat weet ik; hebt u van ochtend zit
ting?"
„Heb je hem geld gegeven?" hield de rech
ter aan.
„Niet de moeite waard, vader. Gaat u?"
„Naar de rechtzaal? Ja, maar je zult mijn
negers ongelukkig maken, Jackson"
De jongeman lachte als antwoord, en na 'n
korte pauze, ging de rechter voort.
„Ja, er is altijd iemand, die iets op zijn ge
weten heeft. Ga jij soms ook die richting
uit?
Jackson zag vlug op.
„Waarom?" vroeg hij.
„Het is niet moeilijk te gissen waar jij
heen gaat!"
Vader en zoon glimlachten even tegen
elkaar, de eene 'n beetje geamuseerd, de an
der 'n weinig in verlegenheid gebracht.
„Ja", antwoordde hij eenigszins onbeholpen.
„Ik loop met u op".
De rechter werd ernstig. „Hoe staat 't met je
examen mijn jongen? Je zult toch niet zak
ken? Ben je daar zeker van?"
„Zoo zeker als iemand van een examen kan
wezen, vader. Gisteravond heb ik voor 't laatst
nog eens alles de revue laten passeeren."
„Mooi", sprak de vader. „Een beetje rust zal
je vandaag geen kwaad doen. Maar. tusschen
'twee haakjes, hoe staat het met je financiën?
Ik veronderstel dat je geld noodig hebt voor
je uitstapjes vanavond?"
„Ik ben er ook bang voor, ik heb geen rooie
cent. Ik was al van plan om u er vanochtend
om te vragen."
„En 't beetje, dat je hebt, besteed je aan
luie negers hè?"
„Kom vader, zoo moet u niet praten", klonk
het lachend. „Ik weet ook een en ander van u.
Bij voorbeeld van die mand met eten die u op
Sarah Cron's stoep liet zetten, toen Johnny
Cron in de gevangenis zat?"
„Wie vertelde je dat?" vroeg de rechter on
gerust.
„Dat komt er niet op aan. Ik weet 't. En
ook
„Wel, wel," onderbrak de rechter gemelijk.
„Hoeveel heb je noodig?"
Jackson lachte en staarde naar zijn vader,
waarop de rechter hem met een gefronst voor
hoofd, maar tegelijkertijd met een glans van
toegenegenheid in zijn oogen, aankeek.
„Ik weet het niet", zei hij. „Kunt u mij
vijftig dollar geven? Ik moet daar een week
blijven, weet u en de terugreis kost vijf en
twintig dollars."
„Dan zal ik er zestig van maken", hernam
de rechter. „Ik wou dat ik je meer geven kon.
Maar
,,'t Beetje dat u hebt, gaat naar luie negers,
hè vader?" en Jackson lachte, totdat de strak
ke trek op het gezicht van den rechter, zich
oploste in een glimlach.
„Jack, ik wilde dat ik je een groote toelage
kon geven."
„Ik wou ook dat u 't kon, vader."
„Ik weet, dat je 't kalm aan moet doen op
college".
„Wat voor verschil maakt dat?" vroeg Jack
son. „Ik geef toe. dat ik wel meer geld zou
willen hebben, maar dat doet niets ter zake,
maar wat er wel op aan komt" en hierbij
werd Jackson's gezicht ernstig en vertoonde
een merkwaardige gelijkenis met den ouden
heer, tot wien hij sprak. „Wat er wel op aan
komt, is het feit, dat u zich zelf te gronde
richt. Schud nou niet met uw hoofd, vader,
dat helpt niets. Zoodra u iemand veroordeelt,
tot wat hij rijkelijk verdient, begint u al uit
te rekenen, hoe u zijn vrouw zoudt, kunnen
helpen, zonder ontdekt te worden,"
De rechter stond haastig op. „Maak je over
mij maar niet ongerust, mijn jongen", weerde
hij af, „Ik heb alles wat ik noodig heb",
„En wat u hun niet geeft, dat krijg ik, hè?"
zei Jackson.
De rechter liep om de tafel heen en liet zijn
hand op den schouder van zijn zoon rusten.
„Ik wilde dat ik meer kon doen, werkelijk,
dat wilde ik", besloot hij.
Jackson greep voor 'n oogenblik de hand op
zijn schouder en stond toen ook op. „Komt er-
niet opaan", verklaarde hij. „Als ik geld noo
dig heb, zal ik 't wel ergens zien te krijgen. Ik
weet veel te goed, hoe u moet bezuinigen, om
mij college te kunnen laten loopen".
Gezamenlijk wandelden zij naar de deur,
terwijl de hand van den rechter steeds op zijn
zoon's schouder rustte.
„We zullen er niet verder ovec spreken. Doe
je examen en kom terug, klaar voor de balie
en ik ik zal blij zijn je hier te hebben".
Jackson lachte. „Ik weet", verklaarde hij,
„dat u er alles op gezet hebt, om mij op der
tigjarigen leeftijd, procureur-generaal te ma
ken."
„Neen", antwoordde de rechter droogjes. „Ik
vraag of verwacht, dat niet, maar als je te
gen dien tijd een goed advocaat bent, wel
dan ben je toch al een uitzondering op den
regel.i'
Zij gingen samen naar buiten, en daalden
het mooie pad af, met z'n geurende randen
van duizendschoon en ploxen, naar het witte
houten hek en kwamen zoo op den door de
zon gebakken, stoffigen weg,
De lucht was frisch, want het was nauwe
lijks negen uur. Maar de droomerige stilte van
een heeten zomerdag, omvatte de kleine zuide
lijke stad reeds in haar betoovering.
Aan beide zijden van den weg strekten zich
lange rijen van ahorn- en accaciaboomen, wit
van het stof. uit naar het centrum van Har-
risville en het marktplein, waar het witte
rechtsgebouw stond. Ergens langs den weg,
deed een sprinkhaan, zijn schril en slaperig
protest hooren tegen de stilte en rechts, uit
de verte, klonk het eentonige en weemoedige
lied van een zingende neger, die aan het werk
was, tot hen door. 't Was alles hier vredig en
rustig en stemde goed overeen met de harten
van vader en'zoon, terwijl zij naast elkaar
voortstapten op het- trottoir, naar het ge
rechtshof.
Jackson gluurde een moment naar zijn va
der. Er was een scherpe rimpel tusschen zijn
breede wenkbrauwen.
„Vader, ik heb me een beetje geërgerd over
Lloyd Fairfax", begon hij.
,jk ook", antwoordde de rechter. „Hij is een
nietsnut en een deugniet."
'Wordt vervolgd.)
Te Ede werd Woensdag in de openlucht-vergaderplaats het traditioneele
Heidefeest gevierd, waarvan hierboven een tweetal interessante snapshots
Gouda
krijgt een nieuw station. De afbraak der oude lokalen i
in verband hiermede ingezet -
Ook het laatste gereedgekomen gedeelte van het nieuwe kanaal
Groningen IJsselmeer zal met ingang van 1 September voor zoover
dit door de provincie Groningen loopt, voor de scheepvaart worden
vrijgegeven
Midden in het gebied van den hardnekkigen strijd te Sjanghai. Japansche
marine troepen bestoken achter een barricade in de straten der stad de
Chineesche strijdkrachten
Het Grieksche s.s. „Possidon", dat op den Nieuwen Waterweg in
aanvaring is geweest met het m.s. JJssel is naar Rotterdam gesleept,
waar de schade voorloopig hersteld werd
Ter gelegenheid van den grooten landbouw-feestdag, welke Woensdag
te Purmerend is gehouden, vonden in den middag internationale hard
draverijen plaats. Een tweetal deelnemers in actie
Zwaar werk voor
,Het hijschen van
ieders
jeugdige handen,
het zeil is niet
werk
