STEGEMAN'S
H.D -Vertelling
Nieuwe Uitgaven
TREFFERS
V R TT D A G 27 AUGUSTUS 1937
HAARLE M'S DAGBLAD
8
Een, die zijn taak volbracht heeft.
Het stoomgemaal „De Cruquius'
in ruste.
Wild slaan de huizenhooge golven tegen de
Zuidelijke dijken van de Haarlemmermeer.
Zwarte wolken hebben den hemel totaal ver
duisterd. De snijdende wind 'blaast het
schuim van de golven ver over den weg in
het omringende land. Langs den weg hoopen
de dorpelingen zich samen in angstige af
wachting, of wéér hun landen overspoeld
zullen worden door het meedoogenlooze
water. Zal de dijk het houden?Dit is het
beeld, dat de Haarlemmermeer in een storm-
achtigen winternacht in het begin van de
negentiende eeuw biedt.
Maar het water wordt bedwongen door
onze groote Hollanders. De namen van hen,
die deze plannen uitwerkten komen nog voor
in de namen van de stoomgemalen, zooals
Jan Adriaansz. Leeghwater, die reeds in de
zeventiende eeuw plannen maakte, om die
groote plas in land te veranderen.
Zoo ook Cruquius, die honderd jaar later
tezamen met Noppen en Bolstra een plan
indiende tot droogmaking. Tenslotte werd
ook nog een plan ingediend van baron van
Lynden van Hemmen.
Wat een werk het gekost heeft, tot een
goede oplossing te komen een meer met een
uitgestrektheid van ruim 18000 H.A. met de
toenmaals primitieve hulpmiddelen droog te
leggen, blijkt wel uit het aantal jaren dat
noodig is geweest (ruim 200!!) om tot een
uitvoerbaar plan te komen.
De le "Juni 1852 was het meer droog en de
grootsche onderneming volbracht. Waar
eerst het water golfde, kwamen thans vrucht
bare kleigronden voor landbouw beschikbaar.
Ongeveer 90 jaar heeft de Cruquius haar
dienst gedaan. Thans ligt zij stil, slechts nog
als monument tot nagedachtenis aan de
prestaties van ons voorgeslacht. En werkelijk,
wanneer wij de Cruquius bezoeken en we kij
ken vanaf het dak over het omliggende land
schap, dat zich in al haar schoonheid en af
wisseling voor ons oog ontrolt, dan zijn wij
dankbaar, dat dit overblijfsel van een vorige
eeuw voor ons bewaard is gebleven, dank zij
het Kon. Instituut voor ingenieurs, dat ge
bouw met machines en omliggend terrein
door aankoop voor den slooper heeft be
waard.
In het Westen zien we de stad Haarlem als
een silhouet tegen de lucht afgeteekend. ter
wijl in het Oosten het uitzicht over de Haar
lemmermeer een aanblik biedt van een echt-
Hollandsch polderlandschap.
Reeds bij het betreden van het gebouw
komen wij onder den indruk van de mach
tige machinerieën, die daar nog staan, als
zijn zij eerst gisteren stilgezet, en die schij
nen te wachten, om het werk weer te her
vatten.
Het is een vreemde gewaarwording. Nu
heerscht er volmaakte rust, maar vroeger
moet het hier een geruisch en een lawaai
zijn geweest, v/ant het is geen kleinigheid
om zoo'n groote machine in werking te stel
len. De machtige, kunnen we ze niet het
best betitelen met „vangarmen?", houden
ons als het ware een oogenblik „vast". De
machine, die ovor ons staat, zij blink en zij
fonkelt, al is zij eerst gisteren gemaakt. En
toch is die machine dood. Nooit zal hij meer
het werk fcunnen verrichten, waarvoor zij
gebouwd werd. Zij staat eenzaam in haar
„huis", slechts weinigen gaan erheen, om
haar te bezichtigen.
Het jammer. Het is jammer, dat zoo'n
prachtig werk, als deze machine toch is, zoo
eenzaam daar staat en slechts door leerlin
gen en leeraren van scholen, die een excur
sie naar het gemaal maken, bekeken wordt.
Zeer zeker, het zal niet mee vallen voor een
leek, om iets van dit ingewikkelde product
van Engelsche en Nederlandsche ingenieurs
te begrijpen. Maar begrijpen alle menschen
eigenlijk de werking, van, om nu maar een
Paviljoen BREDERODE.
Gezellig zitje en goede consumptie
Billijke prijzen.
Groote gezelschappen genieten reductie
In de onmiddellijke nabijheid van
de Ruïne van Brederode
het Tinholthuis
de druivenkassen
('s Zondags geen druivenverkoop.)
(Adv. ingez. Med.)
alledaagsch product te noemen, van een
auto?
Wij gelooven het niet. Zij accepteeren het.
En zoo zullen ze ook de machine van de
Cruquius accepteeren.
Al mag dan de heer Korvaan zijn best
doen, om het de belangstellenden zoo duide
lijk mogelijk te maken, wij betwijfelen, of
het hem ook inderdaad gelukken zal.
De Cruquius staat eenzaam een verlaten
aan den Ringvaart. De menschen passeeren
hem, eigenlijk zonder precies te weten, dat
zij, die van hèn in de Haarlemmermeer
wonen, eigenlijk slechts aan dit gebouw, aan
de machine, die daarin staat, danken, dat zij
in diezelfde Haarlemmermeer kunnen wo
nen!
Der Mohr hat seine Schuldigkeit getan
der Mohr kann gehen
TEGEN AUTO GEREDEN.
Hedenmorgen omstreeks kwart voor tien
fietste een 30-jarige dame uit Haarlem over
de Groote Markt, van de Zijlstraat naar de
Riviervischmarkt.
Uit de Groote Houtstraat kwam een auto,
die zeer langzaam reed. De wielrijdster ver
leende de auto echter geen voorrang, zoodat
zij tegen den linkerzijde van den wagen bot
ste. Zij kwam te vallen en kreeg een hoofd
wonde. Zij werd bij de fa. Vermeulen binnen
gedragen. Na door O. D. behandeld te zijn,
is zij per ziekenauto naar het St. Elisabeths-
gasthuis vervoerd. Nader vernemen wij, dat
de dame een lichte hersenschudding had be
komen. Haar toestand is niet ernstig.
NOG EEN GROOT WESPENNEST.
Onlangs maakten wij melding van het vin
den van een groot wespennest.
Naar men ons mededeelt is thans op het
buiten „Boschbeek" van den heer F. B. Gut-
mann aan den Clipperweg te Heemstede,
een nog grooter nest gevonden, dat niet min
der dan 30 c.M. lang en ongeveer 20 c.M.
breed is.
„CAECILIA" EN „INTER NOS" NAAR
VALKENBURG.
Zondag a.s. 29 Augustus vertrekt het Man
nenkoor „Caecilia" in drie autocars naar
Valkenburg, waar het deelneemt aan het
Internationale Zangconcours in de supe
rieure afdeeling.
Ook het Dubbelmannenkwartet „Inter Nos"
gaat als deelnemer aan den wedstrijd mede.
Beide ensembles staan onder leiding van
den heer Nico Hoogerwerf.
UITBREIDING WONINGINRICHTING
J. CHRISTIAANS
De N.V. Woninginrichting J. Christiaans in
het Julianapark heeft een uitbreiding onder
gaan. Bij de perceelen 58 en 60 in het Juliana
park (Haarlem-N.) is perceel no. 62 getrok
ken en ook dóórgetrokken naar de Java-
straat, zoodat de firma nu de beschikking
heeft over 1000 M2. verkoopruimte. Het ge
deelte gelijkvloers is meer speciaal bestemd
voor slaapkamer-ameublementen, Engelsche
ledikanten, zijden en wollen dekens, matten
enz., terwijl op de bovenverdieping nog toon-
kamers zijn.
Dit nieuwe gedeelte van de zaak ziet er
keurig uit en aan voorraden ontbreekt het
natuurlijk niet. De verlichting is ook uitste
kend
Vele bloemstukken getuigden Donderdag
middag van de belangstelling der relaties
van de firma voor deze uitbreiding.
Zij nog vermeld, dat nu het filiaal in de
Amsterdamstraat 41 is opgeheven; de winkel
aan de Westergracht blijft bestaan.
Aanvullend Vreemdelingeii-
verkeerswerk.
Afdeeling van den B. B. T. B. B. A. opgericht.
Te dezer stede werd een afdeeling opge
richt van den Ned. Amateurgidsenbond, B.
B.T.B.A. (Bond ter behartiging der toeristi
sche belangen van buitenlandsche automo
bilisten).
Tot wnd. conüul werd benoemd de heer
Martin Langereis, Pijlslaan 130, tot vice-con
sul de heer Bob Leupen, Gasthuisvest 1. al
hier.
De B.B.T.B.B.A. werd in 1933 te Utrecht op
gericht door een aantal studeerende jonge
lui en stelt zich ten doel door het verleenen
van hulp aan buitenlandsche automobilis
ten het 'vreemdelingenverkeer te bevorderen.
Dit hulpverleenen bestaat in hoofdzaak uit
het rondleiden van buitenlanders, zelfs groo
te trips door Nederland worden gemaakt,
maar ook worden kleinere diensten, als het
brengen naar hotels etc., verricht.
Door de werkende leden, die grootendeels
bestaan uit middelbare scholieren en stu
denten wordt daarvoor nooit eenige gelde
lijke vergoeding aangenomen. Zij leeren ech
ter spelenderwijze hun talen spreken, ma
ken connecties in het buitenland en leven te
midden van een internationaal toerisme, het
geen bijzonder interessant is.
Wordt een buitenlandsch automobilist in
één der af deelingen geholpen, dan krijgt hij
een oranje transparantje, met de woorden
B.B.T.B.BA.rTourist-Service-Nederland, op
zijn voorruit, zoodat andere afdeelingen we
ten dat hii geholpen wenscht te worden.
Opmerking verdient het feit dat deze
maand de 5000ste automobilist, een Zuid-
Afrikaan uit Pretoria, geholpen werd sedert
het bestaan der vereeniging. Deze 5000 kwa
men uit 70 verschillende landen van alle we-
relddeelen.
Zij, die nadere inlichtingen wenschen, kun
nen zich wenden tot de bovengenoemde
adressen.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP ZATERDAG
28 AUGUSTUS 1937.
Progr. I. Hilversum II.
Progr. n. Hilversum I.
Progr. III. 8.00 Keulen. 9.50 Pauze. 10.05
Pauze. 10.35 Parijs Radio. 12.20 Ned. Brussel.
2.20 Fransch Brussel. 4.20 Keulen. 5.20 Fransch
Brussel. 6.20 Londen Regional. 7.40 Deutsch-
landsender. 8.20 Fransch Brussel. 8.35 Lon
den Regional. 9.35 Keulen. 10.20 Ned. Brussel.
10.30 Fransch Brussel. 10.50 Berlijn.
Progr. IV. 8.00 Ned. Brussel. 9.20 Diversen.
10.35 Droitwich.
Progr. V. 8.007.00 Diversen. 7.00 Eigen
gramofoonplatenconcert: Verzoekprogramma.
8.0012.00 Diversen.
WERKEN VAN G. VELDHEER
GEëXPOSEERD.
Ter gelegenheid van den 80en verjaardag
van den beeldhouwer, den heer G. Veldheer,
op Zondag 29 Augustus a.s., zijn van heden
af tot Vrijdag 3 September enkele van zijn
werken te zien in de étalage van den kunst
handel Reeker, Wagenweg.
SYNAGOGEDIENSTEN NED. ISR.
GEMEENTE.
Sabbath:
Vrijdagavonddienst,te 7.15 uur.
Ochtenddienst te 8 uur.
j Middagdienst te V/2 uur.
Avonddienst te 8.40 uur.
Werkdagen
Ochtenddienst: Zondag: aanvang der Se-
liedot te 7 uur.
Andere dagen te 6V2 uur.
Middagdienst: Zondag te V/2 uur.
Middag- en Avonddienst te 7.15 uur.
Talmoed Torah:
Sabbath te 12\'2 uur.
Werkddagen na de middag- en avonddienst
Talmoed Torah, alsmede de Middag- en
Avonddienst op de Werkdagen vindt plaats in
het Gemeentegebouw L. Wijngaardstraat 14.
De Middagdienst op Zondag en de overige
diensten worden gehouden ter Synagoge L.
Begijnestraat 11.
Oranjevereeniging Haarlem-
Noord.
Weer een „Oranje-Ronde" op 31 Augustus.
In het belang van een welslagen der a.s.
Oranjefeesten heeft de Oranjevereeniging
Haarlem-Noord het plan opgevat om als
hoofdnummer voor den Koninginnedag in het
Noordelijk stadsdeel met zijn pl.m. 70,000 be
woners een groote wielerwedstrijd te doen ver
rijden bij het Noordelijk Sportpark.
Onder den naam „Oranje-Ronde" heeft deze
reeds eenige bekéndheid verkregen, waartoe
het succes van verleden jaar zeker heeft
bijgedragen.
Voor de winnaars bij deze ronde zou het
bestuur gaarne flinke prijzen beschikbaar
stellen ter aanmoediging en belooning in de
verschillende klassementen. Meer dan 100
mededingers hebben zich doen inschrijven.
Evenwel ontbreken ten eenenmale de mid
delen tot aankoop dier prijzen en tot dekking
der algemeene onkosten.
Als een buitengewone maatregel zal daarom
een huiscollecte op Zaterdag 28 Augustus wor
den georganisteerd en zijn bijzondere aan
vragen om financieele hulp uitgezonden.
Daarenboven zal op den avond vóór Konin
ginnedag een massale zang- en muziekavond
worden gegeven met een uitvoering van „Hol
lands Glorie" voor mannenkoor en orkest,
onder leiding van den heer Jan Booda, op
geluisterd door de Gymnastiekvereeniging
„Kracht en Vriendschap" op het E. D. O.-
terrein
Vader leesl niel
aan tafel
als er Stegeman's leverpastei
op de boterham is. Die fijne,
zuivere smaak, daar moet hij
met volle aandacht van ge
nieten.
STEGEMAN's LEVERPASTEI
is .al net zoo'n tractatie als
Stegeman's leverkaas en Sach-
sische leverworst. Bovendien
is ze voordeelig: boter en
vleesch tegelijkl
ln -winkels met ons raambiljet
(Adv. Ingez. Med.)
Het porseleinen beeldje.
Bij mijn terugkeer in'het pension „Bella"
ontdekte ik tusschen de vele vreemde ge
zichten, het sympathieke gelaat van den
heer Kooymans. Reeds het vorige jaar had
ik kennis met hem gemaakt.
Wij hadden samen veel gewandeld en ge-
philisopeerd, kortom ik had hem leeren ken
nen als een bescheiden vriendelijk mensch.
Ook nu brachten wij weer heel wat uurtjes
in eikaars gezelschap zoek, en op den laat-
sten avond na afloop van het dinér, stelde
hij voor nog een wandeling langs het strand
te maken. Ik stemde onmiddellijk toe.
Wij liepen langs den boulevard. Het was
een verrukkelijken zachten avond. De bijna
onbewogen zee weerspiegelde in parelgrijze
tinten den betrokken hemel. Plotseling bra
ken de wolken uiteen en in een weelde van
goud-roode kleuren zagen wij de zon onder
gaan. Het was zóó mooi, dat wij ons bijna
gelijktijdig op een bank lieten neervallen.
Aan den horizon gleed een visschersschuit
als een sprookjesschip door den lichten ne
vel. Onmerkbaar daalde de brandende zon
neschijf lager, totdat er nog slechts een
dunne gele boog zichtbaar was.
Al dien tijd hadden mijn vriend en ik
gèen woord gesproken. Nu echter zag ik
hem van terzijde aan. Hij zat voorover de
armen steunend op de knieën, de handen
voor het gezicht.
„Hoe prachtig", zei ik zachtjes, „om nooit
weer te vergeten".
Hij zuchtte, het klonk als een snik.
..Om nooit weer te vergeten", zei hij pein
zend. „Dat heb ik nog eenmaal hooren zeg
gen. Ook een schitterende zonsondergang,
met het verschil dat ik jong was en naast
mij zat het liefste meisje dat ik ooit heb ge
kend. We hadden illusies
Typisch dat het allemaal heel anders is
uitgekomen dan ik toen dacht.en nog
wel door een onbenullig klein voorwerp, een
porseleinen beeldje. Daar dacht ik aan.
Het schemerende licht, de stilte om ons
heen, er ontstond een sfeer van intimiteif
waarin het gesprek gemakkelijk vertrouwe
lijk wordt.
..Een porseleinen beeldje?"
..Ja, ik zal je die geschiedenis eens vertel
len"
..Zooals ik zei, zat naast mij een meis
je, knap, met donkerbruin golvend haar en
blauwe oogen. Kleine krulletjes dansten in
haar hals, als ze lachte had ze kuiltjes in
haar wangen. Wij zaten hand in hand en
genoten van het heerlijk schouwspel, ik
wist hoeveel ze van schoonheid hield
Ik was verliefdof. dat woord diüdt niet
den juisten toestand aan waarin ik verkeer
de; het ging veel dieper. Ik voelde dat dit de
eenige vrouw was die ooit in mijn leven
zou kunnen beteekenen.
Ik had geen ouders meer en toen ik haar
leerde kennen, kon ik mij het leven zonder
haar niet meer voorst-J1 en. Ik werkte op
een importkantoor en i"d, gezien mijn leef
tijd, een vrij goede positie. Mijn vooruit
zichten stonden niet slecht, wij maakten
plannen voor de toekomst
In de stad teruggekeerd, maakten wij
lange wandelingen, bekeken de etalages dei-
kunstzaken en bezochten vaak een tentoon
stelling van schilder- of beeldhouwwerken.
Toen, op een zekeren dag ontdekte ze het
porseleinen beeldje.
„Nu heb ik iets gevondenzóó mooi,
dat ik het bijna zou wenschen te bezitten",
zei ze. Zij bracht mij naar een winkel van
antiquiteiten en wees in de uitstalkast naar
een Japansch figuurtje van ivoorkleurig por
selein. Het was werkelijk prachtig.
„Zal ik eens informeeren naar den prijs?",
vroeg ik bereidwillig. Ze lachte mij harte
lijk uit. „Maar beste jongen dat is veel
te duur", riep ze vroolijk. Ondanks haar
tegenstribbelen ging ik d?n winkel binnen
en vroeg naar den prijs. Met een effen ge
zicht noemde de bediende het bedrag, 1200
gulden.
Ik had het graag voor haar gekocht, maar
op dat moment- bezat ik slechts 200 gulden
en met schrik rekende ik uit, dat ik zelfs
bij de allergrootste zuinigheid zoo'n bedrag
niet binnen het jaar bijelkaar zou kunnen
krijgen. En dan liep het sparen voor ons
toekomstig huweiljk natuurlijk heelemaal
mis.
„Trek er je maar niets van aan", zei ze
luchtig. „Zoolang het in de étalage staat,
kunnen wij er zoo vaak naar kijken als we
willen".
Inderdaad gingen wij vaak naar het beeldje
kijken, het werd een vaste wandeling.
Op een zekeren dag was het beeldje ver
dwenen, het was precies alsof wij iets van
ons persoonlijk bezit kwijt waren. Ze sprak
er met geen woord over, maar ik las duide
lijk de teleurstelling van haar gezich af. Wij
kwamen nog eenige keeren terughet
beeldje was en bleef verdwenen.
Zonder dat ze het wist ging ik opnieuw den
winkel binnen en vroeg of dat porselein
beeldje verkocht was. Neen Het was alleen
verplaatst en stond nu achter in den win
kel.
Toen vond er iets eigenaardigs met mij
plaats. Het beeldje liet mij geen rust meer,
ik droomde er 's nachts van. en piekerde er
overdag over. Het werd een obsessie. Ik wilde
het in mijn bezit hebben om het haar te
kunnen geven. Zoo sterk werd dien drang,
dat ik mijzelf vergat enhet geld uit de
kassa haalde van mijn patroon.
Nog nooit had ik haar zoo gelukkig ge
zien als toen ik haar het kostbare beeldje
gaf. Ze had tranen in haar oogen en drukte
haar mooie roode lippen op het koude por
selein. Ik vertelde dat ik door een gelukkig
fortuintje in staat was gesteld het voor haar
te kunnen koopen. En zij geloofde
Natuurlijk werd mijn daad ontdekt. Op dat
moment, terwijl ik tegenover mijn patroon
zat, besefte ik pas, wat ik had gedaan.
„Ik kan het haast niet gelooven", sprak hij
met een gebroken stem. „Ik stelde zoo'n
groot vertrouwen in'je.... vertel mij toch
waarom heb je dat gedaan".
Dat zie je, kon ik niet verdragen. Zijn
vriendelijke oogen doorzochten mijn ziel.
Wanneer hij met de politie had gedreigd, was
ik niet zóó onder indruk geweest als nu.
Snikkend vertelde ik de geheele geschiede
nishij viel mij geen enkele maal in de
redealleen zijn oogen vroegen
Denk niet dat ik er maar zoo gemakke
lijk afkwam. Hij besloot mij voor drie jaar
naar een post in Borneo over te plaatsen.
En ik ging. Hij stelde haar persoonlijk op
de hoogte van mijn vertrek, vertelde dat het
noodzakelijk was voor de vorming van mijn
toekomstige positie. We waren immers nog
jong en drie jaren spoedig voorbij. Ze mocht
de ware oorzaak van mijn vertrek niet
weten
Hoe ik den eersten tijd doorgekomen ben
kan ik niet vertellen. Alleen de gedachte
aan haar deed mij in leven blijven. Zoo ging
het eerste jaar voorbij. Wij schreven elkaar
vele en lange brieven, gaandeweg werd haar
post minder. Op een goeden, of laat ik liever
zeggen, op een kwaden dag kwam de slag.
Ze schreef, dat ze den laatsten tijd meer en
meer tot de overtuiging was gekomen, dat
het toch niet de ware gevoelens bij haar
waren geweest, het speet haar erg maar
ze zou liever van een verdere correspondentie
afzien. De cadeaux wilde zij natuurlijk niet
,vin haar bezit houden
Zoo kwam het beeldje terug in mijn een
zaamheid. Ik waA wanhopig Toen het weer
op mijn tafel stond, zoo broos en fijn
kon ik den aanblik niet langer verdragen
En opeens, in dollen woedegreep ik hel
beeten verbrijzelde met één slag het
fijne porseleinen beeldje.... zooals het een
maal al mijn illusies had vernietigd...
K. RAUWERDA.
£KUNST EN lETIEIM^
MUZIEK
CONCERT DER H. O. V.
De reeks der zomerconcerten van dit jaar
heeft in het concert van 26 Aug. een afsluiting
gevonden, die in meer dan één opzicht ver
heugend mocht heeten. Vooreerst dan was de
zaal tot de laatste plaats uitverkocht ik ver
nam dat men zelfs nog meerdere adspirant-
bezoekers wegens plaatsgebrek heeft moeten
afwijzen! ten tweede bood de uitvoering
een hernieuwe gelegenheid om te bewijzen welk
een fijnvoelend en bekwaam kunstenaar ons
orkest in zijn eersten concertmeester Hans
Byvanck bezit. Verscheidene hoofdwerken uit
de litteratuur voor viool en orkest hebben we
hem tijdens zijn concertmeesterschap hooren
vertolken: in al deze reproducties toonde hij
voorname opvatting van zijn roeping, een
wijze van spelen, die wars van elk effectbejag
bleef. Dat die ondanks het feit dat Byvanck
geen groote toon ontwikkelt en geen laaiend
temperament tot uiting brengt, toch bij de
hoorders warme waardeering heeft gevonden,
bewijst de stormloop die plaats vond naar dit
laatste concert.
Intusschen werd die groote belangstelling
voor den schrijver van dit verslag nadeelig.
Door onvoorziene omstandigheden buiten
mijn wil kwam ik iets te laat. Omdat in de
zaal .alle plaatsen bezet waren kon ik het con
cert slechts volgen in de solistenkamer met een
openstaande deur. Daar zit men achter de hout
blazers, ver van de strijkers en van den solist
af, en dat daar van eenig klankevenwicht geen
sprake kan zijn, zal ieder wel terstond begrij
pen. Daarentegen leverde mijn noodgedwon
gen plaats het voordeel dat ik den dirigent
Marinus Adam frontaal in actie kon zien en
ik heb me kunnen overtuigen met welk een
warmte en bezieling hij het orkest leidt. Wer
den al zijn aanduidingen, die ook in zijn ge
laatsexpressie vaak te lezen zijn, stipt opge
volgd, dan kon het samenspel vaak nog heel
wat winnen. Nu hoorden we nog wel eens in-
dividueele haastigheden of onachtzaamheden,
die bij nauwkeuriger volgen van de leiding
vermeden hadden kunnen worden.
Om op de uitvoering der werken terug te
komen: een frissche vertolking van Mozart's
„Don Giovanni"-Ouverture opende den avond.
Beethoven's Vioolconcert, in dezelfde toonsoort
als de Ouverture geschreven, volgde. Over dit
werk, dat volgens het oordeel der meesten nog
altijd de hoogste plaats onder de vioolconcer
ten inneemt, behoeft men niets meer te schrij
ven: ieder geregeld concertbezoeker kent het
haast noot voor noot en ondergaat toch telkens
weer de machtige indrukken en de bekoring
der soms bovenaardsche schoonheid. Het sloeg
dan ook reeds bij de eerste uitvoering (23 Dec.
1806) in, hoewel de solist Franz Clement het
nagenoeg onvoorbereid van het blad moest
spelen, wijl Beethoven, zooals meermalen voor
kwam. niet tijdig met het werk klaar
was. Een dergelijke auditie zou in onze dagen
wel een onmogelijkheid zijn en elkè violist, die
zich aan de vertolking waagt, heeft vergelij
kingen met de allergrootsten te duchten.
Byvanck speelde het waardig en nobel en de
cadenzen van Joachim die hij invlocht werkten
mede om zijn uitnemende violistische kwali
teiten te toonen. Zijn succes was dan ook
enorm.
Een even groote geestdrift heeft Adam's
weergave der Vijfde Symphonie verwerkt, Er
waren kleine vlekjes in de uitvoering, maar
het geheel overtuigde door de gezonde en in
telligente opvatting.
Hiermede zijn de zomerconcerten voor dit
jaar ten einde. Mogen de a.s. winterconcerten
een even groote belangstelling trekken als dit
laatste zomerconcert!
K. DE JONG.
Bij den Zoeklicht-Boekhandel te Zeist ver
scheen een werkje van Johannes de Heer:
„Verborgenheden Gods en hare Openbaring".
Wat de Schrift zegt omtrent de verborgenheid
van het Evangelie, van de Gemeente van
Christus, van Israëls herstel enz.
Ch. Carno-Barlen schreef een boekje over
„Ontstaan en ontwikkeling van het Wet
telijk Dierenrecht in Nederland", dat werd uit
gegeven door dc Stichting tot Wettelijke rege
ling van Dierenrecht. In dit boek heeft de
schrijver een keus gemaakt uit artikelen van
leeken en juristen over bovengenoemd onder
werp. Ook de geschiedenis der Stichting tot
Wettelijke regeling van het Dierenrecht in
Nederland wordt in het kort beschreven.
De bekende journalist D. Hans schreef een
„Parade der Politieke Partijen", een korte
schets van het partijwezen in Nederland. De
uitgever C. J. Terwee te Putten gaf dit zeer in
teressante werk uit.
Bij de firma J. Noordwijn en Zoon te Go-
rinchem verschenen het eerste en tweede deel
van „So lautet der Neuzeitliche Geschafts-
bricf" een uitermate practisch leerboek, zoo
wel voor school als voor de praktijk, voor de
studie van Duitsche handelscorrespondentie.
De heer J. J. Kenter en Dr. Drs. II. Pradel
schreven met medewerking van Drs. C. L. Spits
deze overzichtelijke boekjes.
Van de hand van Mr. Ph. de Vries, advocaat
te 's-Gravenhage, verscheen „De Pachtwet",
een handboek voor Studie en Practijk. Het
boek, dat bij de N.H. Haagsche Drukkerij en
Uitgeversmaatschappij werd uitgegeven, geeft
een duidelijke uiteenzetting van de Pachtwet.
Vooral de voorbeelden achter in het boek
werken zeer verhelderend.
Bij de uitgevers W. J. Thieme en Cie. te
Zutphen verscheen: „De verzorging van zie
ken in eigen omgeving". Mevrouw J. G. ter
Meulen-Kobus, de schrijfster van dit nuttige
boekje, schrijft in haar voorwoord: „Het doel
van dit boekje is nu, de verzorgers der zie
ken enkele aanwijzingen te geven, opdat zij
weten, hoe zij in vele gevallen moeten han
delen". Ongetwijfeld is de schrijfster er in ge
slaagd haar doel te bereiken. Een aanbevelens
waardig boek!
Dit zijn de succesvolle kleine ADVER -
TENTIëN ln het HANDELSBLAD, die
in geheel Nederland worden gelezen.
Toch zijn „TREFFERS" voordeelig I
8 CENT PER WOORD
en voor betrekkigzoekenden
5 CENT PER WOORD
Een TREFf'ER plaatsen beteekent slagen1
Bijkantoor HANDELSBLAD - Haarlem
(WENSING'S Alg. Advert. Bureau)
rEMPEI.IERSSTRAAT 32 Telcf. 1020Ü
(Adv. ingez. Med
