Billbergia Nutans, een
mooie kokerplant.
ii.JD - Vertelling
INVENTA
WOENSDAG 8 'SEPTEMBER 1937
HS'A'REEM'S DAGBE'AD
■i FRANS PERQUINm ANTHRACIET w. ZOMERPRIJS, bi. ibh
(Adv. Ingez. Med.)
Het concourshippique van
Koninginnedag, i
Feestelijke uitreiking der prijzen.
Dinsdagavond had in de muziek
zaal van Brinkmann de feestelijke
uitreiking plaats van de prijzen voor
het concours hippique, dat 31 Augus
tus j.l. aan de Paviljoenslaan werd
gehouden.
Verschillende prijswinnaars en -winnares
sen waren persoonlijk gekomen om hun prijs
in ontvangst te nemen, zoodat het zaaltje
aardig gevuld was, terwijl een strijkje voor
de feeststemming zorgde.
Mr. dr. F. A. Bijvoet, voorzitter van het
centrum-comité van de Vereeniging „Konin
ginnedag" sprak, na het gezamenlijk zingen
van het Wilhelmus, een openingswoord, waar
in hij dankte voor de medewerking die het
centrum-comité van alle zijden heeft onder
vonden, in het bijzonder van de zijde der
provinciale en gemeentelijke autoriteiten.
Ook de gemeentelijke diensten hebben hun.
beste beentje voorgezet om het terrein zoo
aantrekkelijk mogelijk te maken.
Verder bracht spr. dank aan de leden dei-
verschillende landelijke rijvereenigingen. die
door de voortreffelijke wijze, waarop zij ge
toond hebben, welke resultaten met liefde en
geduid met het paard te bereiken zijn, een
belangrijk aandeel in het welslagen van den
middag hebben gehad. Er zijn keurige staal
tjes van dressuur gedemonstreerd en koel
bloedige staaltjes van ruiter techniek. Om dat
te kunnen bereiken, moet er heel wat geduld,
oefening en voorbereiding vooraf zijn ge
gaan.
Na ook de schenkers der prijzen te hebben
bedankt, richtte de heer Bijvoet bijzonder
hartelijke woorden tot wachtmeester de Mun-
nik, die door zijn voortreffelijke leiding in
zoo belangrijke mate tot het welslagen van
dit ruiterfeest heeft bijgedragen.
Waardeerende woorden wijdde spr. vervol
gens aan het meisje, dat na vajx haar paard
gevallen te zijn, zoo dapper de teugels was
blijven vasthouden, aan welke koelbloedig
heid en tegenwoordigheid van geest het ze
ker te danken was, dat dit ongeval zoo goed
is afgeloopen.
Het is het doel van het centrum-comité, al
dus spr. om bij de viering van de verjaar
dagen van leden van het Koninklijk Huis de
burgerij iets aan te bieden, dat blijvende cul-
tureele waarde voor hen heeft. Het werk dal
daarmede verricht wordt, aldus spr., is een
goed werk, om dat het den band met het
Koninklijk Huis helpt versterken.
Tenslotte bracht spr. nog dank aan de
jury, die voor een zeer moeilijke taak heeft
gestaan door de uitstekende prestaties der
deelnemers, doch zich op uitmuntende wijze
van deze taak heeft gekweten.
Vervolgens ging spr. over tot het uitreiken
van de prijzen, wat hij op geestige wijze met
een toepasselijk woord deed.
De volledige uitslagen luidden als volgt:
Hierna werd nog het woord gevoerd dooi
den heer Slob, secretaris van de Kon. Ned.
federatie van Land. Rijvereenigingen, die
namens jury en leden dankte voor de harte
lijke en gastvrije ontvangst en voor de pret
tige wijze waarop de landelijke rijvereenigin
gen nu al twee jaar achtereen in staat werden
gesteld hun werk te demonstreeren. Ook de
leden stellen dat bijzonder op prijs.
Hierna volgde een gezellig samenzijn,
waarbij tevens gelegenheid was, de herinne
ringen 'aan dezen welgeslaagden middag nog
eens op 'te frisschen.
FAILLISSEMENTEN.
Door de Arrondissements-Rechtbank te
Haarlem zijn op 7 September de volgende
faillissementen uitgesproken;
W. J. A. Koenen, lederbewerker, wonen
de te Zaandam, P. J. Troelstralaan 136; cu
rator Mr. W. Veniet, alhier.
J. F. Steenkamp, schilder, wonende te
Haarlemmermeer, Nieuwe Meerdijk 252; cu
rator Mr. J. E. Goudsmit te Hoofddorp.
J. de Beer, houtwerker, wonende te Zaan
dam, Torneastraat 20; curator Mr. J. Lieu-
wen te Purmerend.
De Vennootschap onder- de firma Keyzer
en Keur, in liquidatie, gevestigd te Zand-
voort Brugstraat 16 en haar firmant Engel
Keur, bouwondernemer, wonende te Zand-
voort. Brugstraat 16; curator Mr. O. H. van
Wijk te Heemstede.
Rechter-Commissaris Mr. E. H. F. W. van
Schaeck Mathon alhier.
Opgeheven werden de navolgende faillis
sementen wegens gebrek aan actief:
A. H. Selderbeek, v.h. van beroep winke
lier, thans hulpportier, wonende te Koog aan
de Zaan, Irisstraat 52; curator Mr. J. H. Eke-
ring, alhier.
P. E. Wildschut, behanger en stoffeerder,
wonende te Haarlem, Vergierdeweg 212; cu
rator Mr. J. van der Vegt, alhier.
W. A. Th. van Gerth, reiziger, wonende te
Haarlem, Kinderhuisvest 31; curator Mr. H.
O. Drilsma, alhier.
A. Castien, kamexwerhuurder, wonende te
Haarlem, Kinderhuissingel 34; curator Mr. H.
J. M. Tonino, te Haarlem.
Door het verbindend worden der eenige
uitdeelingslijst zijn geëindigd de navolgende
faillissementen:
P. Boot, papierhandelaar, wonende te Wor-
merveer; curator Mr. W. de Rijke alhier.
C. Blokker, zonder beroep te Zaandam;
curator Mr. B. E. van Tyn alhier.
U. Fortuin, schilder, wonende te Haarlem,
Leidschestraat 566; curator Mr. Dr. A. F. H.
Schreurs, alhier.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP
DONDERDAG 9 SEPTEMBER.
Programma 1: Hilversum n.
Programma 2: Hilversum I.
Programma 3: 8.00 Keulen, 950 Pauze, 10.05
Keulen, 10.15 Pauze, 10.35 Parijs Radio, 12.20
Ned. Brussel, 1.35 Keulen, S.20 Diversen, 3.35
London Regional, 420 Keulen, 7.50 Parijs Ra
dio, 8.20 Fransch Brussel, 9.20 Parijs Radio.
Programma 4; 8.00 Ned. Brussel. 9.20 Di
versen, 10.35 London Regional, 3.35 Droitwich.
9.05 Parijs Radio. 9.20 Diversen, 10.00 Droit
wich.
Programma 5: 8.00—7.00 Diversen. 7.00
Eigen gramofoonplaten concert; Orgel en
zang; 1. Der Rosenkranz, Marcel Palotti; 2.
Aiohoe Oe, Eddy Dunstedter; 3. Lolita Wla-
dislow Ladis; 4. One night of love, Grace
Moore; 5. Through Southern Climes, Reginald
Dixon; 6. Mein Hertz ist voller Sonnenschein,
Jan Kiepura; 7. Erst eine Walzernacht, Mar
tha Eggerth; 8. Dixonland No. 8, Reginald
Dixon; 9. Star in my eyes, Grace Moore; 10.
Die Klosterglocken, Marcel Palotti; 11. Tu ca
mm chiagne, Wladislow Ladis; 12. Ich bin
heut' so froh. Martha Eggerth; 13. Song of
the Island. Eddy Dunstedter; 14. Ciribiribin,
Grace Moore; 15. O solo mio. Jan Kiepura: 16.
Learn how to lose, Grace Moore.
8.00—12.00 Diversen.
Menselien en dieren in Iiet circus.
Succes beteekent voor hen alles.
Naar aanleiding van het bezoek van het
circus Sarasani aan Heemstede schrijft men
ons het volgende:
Steeds weer hoort men, wanneer van artis-
ten en in het bijzonder van circusartisten ge
sproken wordt, dat dit „menschen uit een an
dere wereld" zijn. Men kent deze andere we
reld, men weet, dat het circusrijk een wereld
op zichzelf is, een kleine zelfstandige staat.
En daarom bekijkt men de menschen uit deze
wereld met geheel andere oogen. En met
recht. Op zichzelf zijn het natuurlijk men
schen zooals anderen, ook zij zijn „burgerlijk",
misschien wel burgerlijker dan de gewone
menschen, maar toch onderscheiden zij zich
van hun medemenschen door iets wat niet na
der te definieeren is. Iemand, die steeds over
de wereld zwerft, moet anders zijn. dan een
ander. Hij heeft iets romantisch, fantastisch,
over zich. men ziet in hem een avonturier, al
is hij dat dan ook niet. De circusmensch heeft
het circus tot vadei'land. De rijen wagens
achter de tentencomplexen beschouwt hij
als zijn wereld. En hij is gehecht aan deze
wereld, zooals niemand aan zijn huis. Hij leeft
en sterft voor deze wereld, waarmede hij door
de geheele wereld trekt.
Dikwijls hoort men spreken over oude, ver
sleten dieren, als roofdiernummers worden
vertoond. Maar de temmer voelt zich door de
ze minachtende insinuatie niet beleedigd, hij
kent dit praatje en lacht er maar eens om.
Voor het beroep van temmer is in de eerste
plaats liefde voor dieren noodig. Een mensch,
die deze eigenschap xiïet bezit, zal nooit tem
mer kunnen wordexx. Het spreekt vanzelf, dat
dit moet samengaan met onverschrokkenheid
exx dapperheid. Jonge dieren zijn steeds vol
temperament, terwijl oudere dierexx kuren
krijgen en onbetrouwbaar worden. Uit deze
feiten kan men reeds opmaken hoe „onge
vaarlijk" het beroep van temmer eigenlijk is.
Maar er is geen temmer, die niet van zijn die
ren houdt, daar zij den inhoud vormen van
huix dikwijls zeer kort leven.
De liefde van den artist is spreekwoordelijk
geworden. Er is geen mensch op de wereld,
die zoo aan een dier gehecht is als juist de
echte circusmensch. Voor hem is het dier niet
het dier, maar een kameraad. Voorbeelden
van deze vriendschap tusschen mexxsch en
dier zijn er in de circusgeschiedenis tallooze.
Het was op 12 Januari 1932 in Berchem bij
Antwerpen. Het middernachtelijk uur was
reeds lang verstreken, toen plotseling de kreet
„Brand, brand!" in Sarrasani's tentstad klonk.
Een oogenblik later stond de olifantenstal in
lichtelaaie. Het stroo onder de voeten der die
ren brandde reeds en de kreten van pijn, die
de vastgemaakte dierexx slaakten, veroorzaak
te een catastrophe. Onder gevaar van eigexx
leven trachtte de menschen de dieren te be
vrijden. Ze sloegen de kettingen, die om de
voeten der dierexx waren geklonken, los exx ze
hielden geen rekeixing met het gevaar door
De Reis van
Jurriaan Vethaak
door J. P- BAL Jé.
Het was wel een zeer onverwacht en
bijzonder buitexxkaxxsje, dat Jurriaan
Vethaak ten deel viel. Jurriaan
was een nauwgezet, gewetensvol
werker, maar hij had het op het groote kan
toor. waarop hij werkte, nooit verder kun
nen brengen, dan een ondergeschikt en vrij
slechts betaald baantje. Want al werkte
Jurriaan nog zoo hard en al deed hij alles
nog zoo keurig, hij oogstte er nooit lof van
zijn chefs voor, want Jurriaan was te be
scheiden, en hij wist zijn werk niet met de
noodige „jus" uit te voeren; hij schreeuwde
exx riep niet over de afdeeling, als hij het
druk had. zooals de andere deden ook als
ze het niet druk hadden en hij kon
zich niet het air geven buitengewoon „bezig"
te zijn. Hij had ook zijn voorkomen niet
mee. Als men hem zoo met z'n kippige oogen
over z'n boeken gebogen zag, of met z'n
grauwe gestalte door het gebouw zag gaan.
wekte hij onwillekeurig een gevoel van mede
lijden op. Zoodoende kwam hij bij de op
slagen meestal achteraan en was hij in ma-
laisetijden bij de salarisverlagingen num
mer één. Zoodat het thuis bij hem niet be
paald „vetpot" was.
Dat buitenkansje van tante Agatha was
daxx ook als een zonnestraal aan een egaal-
grauwen hemel gekomen. Eigenlijk had hij
zich nooit zoo bijzonder druk gemaakt om
tante Agatha, het was meestal gebleven bij
een felicitatie bij haar verjaardag en een
prentbriefkaart met Nieuwjaar. En daarom
was Jurriaan Vethaak heel verbaasd, dat
bij in het testament stond. Twee dagen lang
was hij er heelemaal van ondersteboven.
Verbeeld je, een legaat van meer dan twee
duizend gulden! Zoo'n bedrag had hij zich
in zijn stoutste verbeelding ïxooit als zijn
bedt kunnen droomen, en op z'n afdeeling
stond zijn mond er niet over stil.
„Wat of ie er nou mee ging doen?", had
den ze hem gevraagd.
Toen was er een extatische glans in zijn
oogen gekomen en een verstilde glimlach om
zijn mond. „Een reisje maken", kwam 't
prompte antwoord.
Nu was Jurriaan Vethaak, gelijk gezegd,
een zeer nauwgezet en accuraat man Maar
bovendien iemand, die niet over ééxx nacht
ijs ging. Alles wat Jurriaan deed. deed hij
de wanhopige dieren tot eeix vormelooze massa
te worden getrapt. En steeds ging meix door
de dieren ixx veiligheid te brengen.
Uren daarna liep een olifant, met ïxog de
ketting aan zijn voeten en overdekt nxet
brandwonden, als /krankzinnig ixx 't rond,
huilend van pijn en woede. Een politieman
schoot hem met een revolver eenige patronen
in het lichaam, en dat maakte hem nog
woedender. Ten einde raad springt het dier
van een dam van 15 Meter hoogte en ver
dwijnt in de diepte. En weer uren latex-
klinken zwakke teekenen vaix leven uit de
diepte. Het dier leeft dus nog, al lijdt het
veel pijn. Men tracht het met alle hulpmid
delen te reddexx, daar de kreten van pijix te
aangrijpend zijn. Een temmer verdwijixt in
de diepte, spreekt het dier toe. en streelt zijn
slurf. En tenslotte krijgt het dier weer
moed. het staat langzaam op exx ikruipt den
dam op en is spoedig daarna gered. En de
nxan die zijn leven in de waagschaal stelde
voor dit dier, was de huidige Directeur Haxxs
Stosch Sarrasani.
Of is het geen bewijs van de vriendschap
tusschen mensch en dier, als meix hoort, dat
bij de begrafenis van dexx bex-oemden olifan-
tentenxmer Joe Collins, die tijdens de uit
oefening van zijn beroep in Amerika veron
gelukte. zijn twintig olifanten achter zijn
baar schreden en hun vriend eix verzorger
nog vergezelden tot aan de poort van het
kerkhof. Dit geschiedde pas zeer korteix tijd
geleden.
Hoe dikwijls heeft meix reeds de dwaaste
verhalen gelxoord over mishaixdelingeix van
dieren ixx het circus. Alle menscheix, die aan
zulke geschiedexxïssen gelooven, moesten der
gelijke feitexx eexxs weten, wellicht zouden zij
van meexxhxg verandereix.
Hoe gemakkelijk lijkt het als nxen in deix
nok van het circus de vliegende menschen
aan het werk ziet. Vooral als het groote net
daxx nog is gespaxxnen, lijkt dit geheele werk
zoixder eenig gevaar. Dat het echter herhaal
delijk is voorgekomen, dat ondaxxks het xxet
doodelijke ongelukken zijn gebexu-d, daar
over spreekt niemand. Alle mannen en vrou
wen, die in dexx nok van het circus werken,
zien eiken dag den dood in de oogeix en het
applaus, dat zij steeds weer oogsten is eigen
lijk nog veel te /klein. Het publiek denkt er
niet aan, dat ze elk oogen'blik tegenwoordig
kunxxeix zijn bij een doodelijk oixgeval. Meix
bekijkt het nummer, applaudiseert en neemt
het programma om te zien, wat er nu komt.
Artisten en vooral circusartisten, zijn nu
eenmaal kinderexx, groote kinderen, die wer
ken voor het applaus, veel - meer daix voor
hun gage, die tegexxwoox'dig ook al zooveel
nxiixder is dan vroeger
Maar ze kunnen xxiet anders, hun liefde
voor huix beroep is te groot.
goed en nauwkeurig. Als het winterseizoen
aanbrak en zijn kolenvoorraad nxoest worden
ingeslagen, belde hij tien, vijftien kolen-
handelaren op en hij informeerde uitvoerig
nar de prijzen van Wales-anthraciet, Bel
gische no. 2 en 3, Limbux-gsche en welke
soorten er nog meer mochtexx zijn. Dan wikte
eix woog hij zorgvuldig de voor- eix nadeeleix
eix men kon er van verzekerd zijn, dat zijn
uiteindelijke keuze geschiedde na rijp be-
x-aad. Werkelijk, Jurriaan Vethaak zou men
ïxiet op impulsieve, slechtovei*wogen dadeix
kunneix betrappen, die door hun onvolkomen
voorbereiding reeds de kiem der mislukking
met zich droegen. Zóó was Jurriaan Vethaak
niet!
Het behoeft dus geen betogo, dat zijn reis
op de hem eigexx groixdige wijze werd voor-
bereid. Zijn vacantie zou in de tweede helft
vaix Augustus vallen en aangezien het erfe
nisje begin Juli in zijn bezit kwam, had
hij er dus allen tijd voor. Zes weken had hij,
om van het vooruitzicht te genieten. Vroeger
als hij boeken las over vreemde streken, had
hij vaak vei'zaligd geglimlacht en dan eens
diep gezucht, bij het denkbeeld, dat hij wel
nooit verder zou kuxxnen komen daxx Zand-
voort, Muiderberg, of als het heel erg meeviel
een weekje naar Nunspeet. En nu. zoo plot
seling. kon hij naar liet buitenland
Hij begon zijn licht eens op te steken bij
kennissen en collega's. De één raadde hem
dit. de ander dat. Dan kwam hij op zijn af
deeling terug met een stralend gezicht, en
zei zoo terloops tegen zijn buurman: „In
Lugano moet het zoo prachtig zijn", of:
..Parijs, dat is toch wel een stad waai' een
magische aantrekkingskracht van uitgaat".
En als men hem dan waarschuwde, dat het
in Augustus in Lugano vermoedelijk om
„dood te vallen" zou zijn, en dat de Parij-
zenaars in die maand van het jaar hun stad
ontvluchtten om verkoeling aan zee te zoe
ken. knikte hij eens nadenkend en moest
toegeven, dat er wel wat waars in zat.
Nadat hij een kleine twintig adviezen ge
kregen had en maar niet tot een besluit kon
komen, raadde iemand hem aan, eens naar
een reisbureau te gaan en daar wat prospec-
ti te vragen. Dat was een idee.
Jurriaan scheef naar tien verschillende
firma's. Hij vroeg prospecti van alle stre
ken van Europa En wie de ijver en de wel
willendheid van de reisbureaux kent, dat
Jurriaan begin Augustus een stapel pape
rassen in huis had. waar je met geen pols
stok overheen kon springen. Hij telde zeven
tien verschillende brochures alleen over
Luzern. en als hij alles, wat hij over Zwit
serland gekregen had. opstapelde, had hij
een torentje, waar hii niet overheen kon
kijken. Dan was er no« Duitschland en
Frankrijk. Italië. België. Luxemburg, Enge
land, Scandinavië, enfin te veel om op te
BADHUIZEN „WITTE KRUIS", HAARLEM
Het aantal genomen baden in de afgeloo
pen maand Augustus was:
Badhuis Koudenhorn 963 mannen, 336 vrou
wen, 98 werkl. baden, totaal 1397.
Badhuis Leidscheplein 1400 mannen, 580
vrouwen, 432 schoolbaden, 176 werkl baden,
totaal 2588.
Badhuis Schotersingel 1506 mannen, 516
vrouwen, 369 schoolbaden, 138 werkl. baden,
totaal 2529.
Badhuis Hofdijkplein 1532 mannen, 490
vrouwen, 170 schoolbaden, 256 werkl. baden,
totaal 2448.
Badhuis van Egmondstraat 1786 mannen,
780 vrouwen, 186 schoolbaden, 317 werkl. ba
den, totaal 3069.
HAARLEM'S LUISTERVINKENKOOR.
De jaarlijksche vacantietocht vaix Haarlem's
Luistervinkenkoor is, evenals andere jaren,
weer een succes geworden. Om 8 uur vertrok
het gezelschap per autobus van de Groote
Markt en kwam na een mooien tocht door het
Gooi te Hilvei'sum aan, waar de Avro-studio
bezocht werd. Vervolgens vertrok het gezel
schap naar het Muiderslot. Na nog eenige
uren op de hei vei'toefd te hebben, vertrokken
de Luistervinken 's avonds voldaan huis
waarts.
ORGELBESPELING
in de de Groote- of St. Bavokerk te Haarlem,
op Donderdag 9 September 1937, des namid
dags van 34 ixur, door den heer George
Robert.
Programma.
1. Toccata G. Muf fat
2. Preludium en Fuga g gr. t. J. S. Bach.
3. Derde Sonate F. Mendelssohn-
Bartholdy.
4. Ave Maria Fr. Liszt
5. Prélude pastoral Cor Kint.
6. Fantasie over „Wilt heden nu treden"
K. Hoyer.
Ds. P. D. v. d. TOGT.
Ds. P. D. v. d. Togt, predikant bij de Evan
gelische Gemeente hier ter stede heeft het
beroep naar Wormerveer aangenomen.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
Inlichtingen aan het bureau van Politie,
Smedestraat. Uitsluitend tusschen 11 en 13
uur.
Terug te krijgen bij:
Handschoenen en. ceinturen. R.-K. kerk
boek; damesmantel. Politiebui'eau, Smede
straat; autoped. Grit. Wilgenstraat 46; post
zegelalbum, v. d. Laan, Gen. Cronjéstraat 58;
autobandenlichter, Komduur. Berckheijde-
straat 23 zw.; kinderbril, Bink, Indischestr.
56; idem, Heijnes. Jaeobstraat 21; idem,
Klaassen, Kloosterstraat 89; pakje met bon
nen. Klabouw, v. O. de Bruijnstraat 179; ko
peren gewicht. Bakkenhoven, Vroomstraat
10; hond, Wit, L. Heerenstraat 9; idem. Ken
nel Kleijs, Houtvaartpad 206; idem, Smit,
Landzichtlaan 30, Heemstede; damesarm-
bandhoi'loge, Reijnders, Leidschestraat 57;
jongensjasje, Petterson, Spaarnhovenstraat
56; damesjasje, v. d. Broek, Steenbokstraat
29; jasje, Hoogreef, Kloosterstraat 15;. R.-K.
kerkboek, Callandt, Leidschestraat 96 B; kat,
v. d. Vliet, Roosveldstraat 7; kaart (vrijstel
ling rijwielbelasting), Zonneberg, Timorstr.
167; wegenbelastingkaart, v. d. Bogaard, Har-
menjansweg 57 A; sierkussen, Boon, v. d.
Vinnestraat '25; alpinomutsen, Feije, Rave-
lingsteeg 13; portemonnaie met inhoud; Ber
kelaar, Leidschevaart 60; pop. Schipper,
Oranjestraat 155; pakje met sousbras, Cram-
ma, Marnixstraat 104 rd.; rijwielplaatje,
Rewo-winkel, Rijksstraatweg 10; idem, v.
Oldemark. Eikenstraat 24; idem. de Rooy,
Rijnstraat 13; idem, Ritter, Rijnstraat 27;
idem, Veldt. Voorduinstraat 67; gouden ring,
Koningsbiuggen, Tetterodestraat 83; school -
tasch, Feits. Eindenhoutstraat 19; wandel
stok, Krabbe, Judith Lijsterstraat 22.
noemen. Avond aan avond zat Jurriaan met
z'n nexis in de prospecti.
Toen hij tenslotte afscheid nam van zijn
afdeeliixgscollega's keken die hem eens af
gunstig aan en ze vroegen: „Waar ga je nu
naar toe, Vethaak? Hij knipoogde eens ge-
heimzirmig, lachte zeer vergenoegd, en zij
glunder: „Zal je wel zien. 'k Stuur jullie een
kaartje".
Tegen alle traditie in, die wil, dat Augustus
een natte maand is bleek het weer schit
terend te zijn.
Dag aan dag stond de zon hoog aan den
hemel, en goot haar wat al te milde stralen
op de schroeiende aarde neer, zoodat Jur-
riaan's collega's in hun benauwde afdeeling
steunden en zuchtten, aan hun in elkaar ge
zakte boordjes friemelden en zich het zweet
van het gelaat wischten. Dan bromde er een
in het algemeen: „Die Vethaak treft het.
Die snuiter zit nu natuurlijk heerlijk ergens
aan den Rijn, of' hij ligt met z'n luie body in
het één of andere koele, Zwitsersche meer.
Geluksvogel". Eix eexx ander mei'kte op: „We
hebben nog altijd geen kaartje gehad van
die krent. Zou dat er nog niet eeixs af kun
nen?" En eexx derde dacht: „Die heeft na
tuurlijk het heele kantoor vergeten. Die
voelt zich daar in Deauville, of Biarritz, of
Brightoix muti-millionair. En wij, stakkers,
wij zitteix hier op onze gammele kantoor
krukken. Geef mij zoo'n tante, zeg!"
De twee wekexx waren verstrekexx en Jur
riaan Vethaak had verzuimd het beloofde
kaartje te sturen.
Toexx hij dan ook Maandagmorgen zijn af
deeling binnenstapte, zwaaide er wat voor
hem. Maar hij liet de stormen van veront-
waardiging over zijn hoofd gaan, en pas
toen de belangstellexxde vragen kwamen,
kwam er een schim van een glimlachje om
zijn mond.
„Vertel nou tenminste eens, waar heb je
gezeten, Croesus? Was je in Interlaken of
heb je het aan de Oostzee gezocht?"
„Zeg eens op, Vethaak, hoe was het aan
de Engelsche zuidkust?"
„Hoe komt het, dat je niet verbrand bent?
Is je huid lxier zoo verdxoogd, dat de zon er
geen invloed meel' op heeft?"
Grauw en grijs, als altijd zat hij daar stil
aan zijn lessenaar, Toexx keek hij eens om
zich heen, en in zijn oogen was een pein
zende blik. Een beetje verlegen lachte hij.
„Tja", zei hij. „tja. dat is nu eigenaardig
maar ik ben nergens geweest. Ik was gis
teravond pas klaar met het lezen van mijn
laatste brochure, zie je. want je kan tocb
niet onvoorbereid op reis gaan. Exx zoodoen
de is er niets van gekomen. Maar volgend
iaartja*, volgend jaar. dan maak ik een
fijn reisje!"
(Nadruk verboden. Auteursi'echten voor
behouden).
Kokerplanten zijn tegenwoordig mode. Geen
wonder, waxxt ze zijn decoratief, bloeien met
zeer vreemde, kleurige bloemen, die weken
lang goed blijven, en vormen na den bloei op
zij van de hoofdplaxxt jonge scheuten. Die
zijspruiten bloeien later op hun beurt weer,
de oude plant heeft dan afgedaan, want uit
iedere koker komt maar éénmaal de wonder
lijke bloemstengel te voorschijn.
De familie der Bl-omelia's is zeer uitgebreid.
Een dikke vijfhonderd soorten zijxx bekend en
beschreven en het is voor den gewonen plan
tenliefhebber maar rustig, dat de meeste er
van zich niet leenexx voor kamercultuur. Dat
zou anders een verwarring geven! Maar als
het tien soorten zijn die we in de bloemwin-
kels en voor de vensters ziexx, is het veel; van
die tien zijn er enkele bijzonder aan te be-
belen eix de sterkste, tevens en van de mooi
ste bloeiers is wel de Billbergia nutans.
U moet van deze plant geen bijzondere
bladteekening verwachten; al kan het kalk-
gehalte in het gietwater ertoe bijdragen, dat
er flauw-witte ringen in de koker ontstaan.
Het mooie van Billbergia is allereerst de bloei
en verder de bijzondere taaiheid van de plaixt,
die door de Duitschers ook heel kernachtig
„Zentralheizungspflanze" wordt genoemd. In
derdaad behoort Billbergia tot de weinige ka-
nxerplaxxten, die zich vaix de fatale droge
warmte vaix centrale verwarming niets aan
trekken. Daarom alleen al is ze zoo de moei
te waard.
De Bromelia's stammen uit ti'opisch Ameri
ka, waar ze epiphytisch tegen de boomen
groeien, op de manier van orchideeën. Dus
ze doen geeix schade aan den boom, maar wor
telen in spleten en holtes en voeden zich met
het aangewaaide stof en zand en wat er ver
der overschiet aan vergane boombast enz.
Daarom is het beste groixdmengsel voor iedere
kokerplant een combinatie van fijngeplukte
varenwortels („peat" heet dat), grove oude
bladaarde, sphagnum-nxos, wat scherp zand
en fijne stukjes houtskool. U ziet, een poreus
en luchtig mengsel dat het water snel afvoert.
Om die afvoer nog in de hand te werken
draineereix we de potten zeer hoog; d.w.z. we
leggeix boven het gat in den bodem eerst een
potscherfe, holle kant ïxaar beneden en dan
een dikke laag kleine stukjes bloempot. Hier
boven komt- dan het groixdmengsel met de
plant.
Terwijl verreweg de meeste Bromelia's
warnx-vochtige atmosfeer ïxoodig hebben, zoo'n
echte temperatuur van een Braziliaansch oer
woud. kan Billbergia nutans het met ons Hol-
landsche klimaat goed vinden. Althans met
het klimaat in een Hollandsche kamer. Zon
en in ieder geval veel licht is wel een vereisch-
te. Na den bloei begint de rusttijd en dan ge
ven we dus minder water, maar tegen den zo
mer wofdt dat weer meer. Wat den bloeitijd
aangaat, de bloemknoppen vormen zich soms
al in Juni, maar er zijn er ook die eerst in
September of October bloeien. Zien we in de
diepte, middenin de koker een rose punt ver
schijnen, dan weten we dat de plant nu veel
water en wekelijks wat kamerplanteixmest
noodig heeft en de bloemstengel groeit vaak
bij den dag. Hij is rose-achtig, soms groen,
met een paar harde, kleine bladeren en on
deraan de dikke knop in roserood schutblad.
Gaat dat open, dan komt de vreemde bloem te
voorschijn in alle glorie van rose, geel, groen
en blauw, met vreemde omkrullende deelen.
De bloemstengel, die eerstrecht omhoog-
groeide, is vlak voor den bloei gaan hangen
en de bloeiwijs hangt zoodoende sierlijk om
laag. Die bloei duurt eenige weken. We snij
den daix de bloem weg, geven de plant wat
rust en gaan geleidelijk, zoodra we zien dat
er zich jonge zijscheuten vormen, meer water
en desgewenscht om de veertien dagen kunst
mest geven. Zijn de jonge planten groot ge
noeg om zelf wortels te hebben, dan scheuren
we ze voorzichtig van de oude (waardeloos ge
worden) plant af en potten ze afzonderlijk op.
L. S.
Mooie, moderne modelren, ont
worpen voor de Hollandse
smaak en daarbij... R.S. Stokvis
producten van Nederlands fa
brikaat, wat zoudt U zich méér
wensen? Komt onze serie eens
bekijken; er is een model voor
elke smaak en beurs.
HAARDKACHELS
Worden geleverd, ook in huurkoop,
door
HAGEMAN
GED. OUDE GRACHT 52 HAARLEM,
TELEFOON 12762.
(Adv. Ingez. Med.)
BRIEVENBUS VERPLAATST.
De directeur van het Post- en Telegraaf
kantoor te Haarlem maakt bekend, dat de
brievenbus aan de Parklaan is verplaatst
naar de overzijde van den Jansweg tegen het
perceel Jansweg 42.
25-JARIG JUBILEUM.
Op Donderdag 9 September zal het 25 jaar
geleden zijn, dat de heer J. Aschei'man, Haar
lem. in dienst trad bij de N.V. Groene veld.
Van der Poll en Co's Electrotechnische fabriek
te Amsterdam.
De jeugdige en bekoorlijke mevrouw Trude Stosch Sarrasani met haar
lievelingspaard Hans.
