Het avontuur van de „Van Heutsz".
HET HOOGSTE RECHT
Berlijn bereidt zich voor op het bezoek
van Mussolini. Het fascistisch embleem
wordt nabij de Brandenburger Poort
opgericht
Kleurenpracht op de internationale
bloemententoonstelling, welke in het
.Pavilion de ('Horticulture* aan het
Quai d'Orsay te Parijs is geopend
De burgemeester van Eemnes, mr. P. A. L. van Ogtrop, die binnen
kort in het huwelijk zal treden met mej. baronesse van Voorst
tot Voorst, is Donderdag met zijn aanstaande echtgenoote feestelijk
ingehaald. De verwelkoming aan de grens der gemeente
In de haven van Calcutta heerscht thans extra drukte in verband met het
verschepen van groote hoeveelheden oud-ijzer naar Japan, waar het tot het
vervaardigen van oorlogsmateriaal gebruikt wordt
Een bunkermachine, waarvan de 25 meter lange uithouder op de Noordzee
was afgebroken werd Donderdag door de sleepboot .Oostzee" de haven
van IJmuiden binnen gesleept. Een foto van de beschadigde bunkermachine
bii aankomst te IJmuiden
Door een verschrikkelijken typhoon werd de .Van Heutsz" van de K.P.M., na eerst door twee Chineesche schepen
geramd te zijn, op de rotsen van Green Island nabij'Honkong geworpen. Het schip in zijn benarde oositie
De strijd in China. De evacu
atie der vreemdelingen uit
Sjanghai. Vrouwen en kinderen
verlaten per autobus de stad
om zich buiten het gevechts-
gebied in veiligheid te stellen
Leden der Engelsche militaire politie vormden een
typische eerewacht bij het huwelijk van John Madden
van de lersche Garde met miss Nita Mellor te
Londen
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
MILDRED DANNING.
.(Nadruk verboden.)
26)
Zoo stonden ze nog een oogenblik, tot
Iemand tegen het loket tikte. Bob., die Jack
son's hand niet langer op zijn schouder voel
de, nu deze zich had afgewend, leunde met
zijn rug tegen de tafel, waar al 't bankpapier
gebundeld lag.
„Ellendig!" dacht hij, „ik moet dat geld
hebben. Over twee dagen is alles in orde. Het
geld ligt hier voor 't grijpen en ik kan het
gebruiken!" Zijn hoofd schoof naar achteren
en raakte een van de bundels bankbiljetten.
Jackson stond nog voor het loket en probeerde
iets uit te leggen aan een niet overmatig in-
telligenten klant. En plotseling ging een ang
stige schok door hem heen. Zou hij een van
die pakjes in zijn zak kunnen laten verdwij
nen? Voor de grap nam hij er een op en
schoof het naar voren. Het gleed gemakke
lijk en eenvoudig in zijn zak.
En Bob nam zijn besluit. Niemand kon er
achterkomen, behalve Jackson, en die zou
begrijpen wie het geld had weggenomen, en
een paar dagen zijn mond houden. Hij pakte
zijn hoed en liep naar de deur toe, juist toen
Jackson klaar was en zich omkeerde.
Bobs gezicht had weer een trieste uit
drukking.
„Nu bonjour, Jack".
,,'t Spijt me vreeselijk. Bob, Ik wou. dat ik
iets voor je kon doen."
„O, :t is niets, 't Zal wel in orde komen.
Adieu!"
En met een loome handbeweging, die toch
iets opgewondens verried, liep Bob naar den
uitgang. Het bundeltje bankbiljetten brandde
als 't ware in zijn zak.
XI.
DE TWEEDE STORM BARST LOS.
Toen Bob wegging, was de drukte, die de
sluiting der bank meebracht, al begonnen en
Jackson had het halve uur voor de bank
haar deuren sloot, de handen vol. Al dien tijd
was hij zich bewust van een gevoel van vage
onrust.
Bob had hem deze betrekking bezorgd, hij
had alles gedaan dat Jac'kson zich maar thuis
zou gaan voelen in Evansville. Hij had hem
met zijn vrienden in kennis gebracht, hem
mee te dineeren gevraagd en hem thuis ge
ïnviteerd. En dezen eersten keer, dat
Bob hem een gunst vroeg, had Jackson moe
ten weigeren.
Hij wist, dat hij volkomen in zijn recht
was. Maar dankbaarheid en loyaliteit waren
sterke factoren in het karakter van Jackson
en hoe gerechtvaardigd zijn houding ook was,
-het betreurenswaardige feit, dat hij het eer
ste verzoek van zijn jongen weldoener had
geweigerd, bleef bestaan.
Hij probeerde na een poosje dit onprettige
gevoel van zich af te zetten en gaf al zijn
aandacht aan zijn werk. Verscheidene van de
cliënten der bank, die hun zaken daar lieten
behartigen, hadden Jackson al leeren ken
nen en hem instinctief sympathiek gevonden
en enkelen hadden er een gewoonte van ge
maakt, even 'een praatje met hem te blijven
maken. Dat was heel aardig en vriendelijk,
maar wel eens lastig, ais anderen stonden te
wachten. Jackson had echter een tactvolle
methode uitgevonden, om deze moeilijkheid
op te lossen, door indien het eenigszins moge
lijk was, de volgende persoon in de file in het
gesprek te betrekken. En de directeur, die dit,
toen hii eens zijn loket passeerde, had opge
merkt, had goedkeurend in zichzelf gelachen.
Maar hoe lastig het soms ook was, toch gaf
:t Jackson het aangename gevoel, dat men
hem graag mocht. En zoo kon hij af en toe
zijn narigheid vergeten en zich met hart en
ziel in zijn werk verdiepen. Maar toen de bank
sloot en hij beginnen kon met zijn kas op te
maken, kwam het ongemotiveerde maar daar
om niet minder onaangename gevoel van niet
heelemaal goed gehandeld te hebben, terug.
Maar wat had hij dan moeten doen? Hij kon
toch maar niet kalmweg vijfhonderd dollar
van 't geld van de Bank aan Bob leenen, om
dat deze in moeilijkheden was en toevallig
zijn persoonlijke vriend was? Dat ging toch
niet! Een oogenblik stond hij stil, om na te
gaan, of er ook een andere manier geweest
was, om hem aan 't geld te helpen. Hij had
bij voorbeeld, wat hij aan waardevolle dingen
had kunnen verpanden, maar dan had hij ook
niet meer dan hoogstens vijf-en-zeventig
dollar bij elkaar kunnen brengen. Hij had
misschien naar den procuratiehouder kunnen
gaan om voorschot op zijn salaris te vragen,
maar dat zou hij toch niet gekregen hebben,
met 't oog op het feit, dat hij zonder referen
ties was aangenomen. Het zou Bob heusch
geen goed gedaan hebben, alleen een heele-
boel kwaad. Neen, hij had heusch niets kun
nen doen en zoo ging hij zuchtend naar zijn
boeken terug.
Een tijd lang werkte hij hard door. Toen
keek hij verward naar de stapels banknoten
naast zich en telde ze nog eens over.
Neen, hij had goed geteld. Weer keek hij in
zijn boek, telde na een lachte om zijn eigen
slordigheid. Maar de glimlach verstierf. De cij
fers waren goed opgeteld en toch bleef er een
verschil van vijfhonderd dollar!
Met angstig gelaat en een gevoel, of er iets
in hem verstijfde, telde Jackson voor de derde
maal het geld naast zich over. rekende toen
de getallen na. Een oogenblik keek hij strak
naar het boek. gooide toen zijn pen neer en
greep met zijn handen de kanten van zijn
schrijftafel beet. „Vijfhonderd dollars!"
Hij werd plotseling ijskoud en begon te be
ven. Toen legde hij langzaam het geld terug
op de plaats waar het gelegen had, toen Bob
er 's middags geweest was. Hij ging staan,
waar Bob gestaan had en greep met zijn hand
achter zich. Hij raakte dadelijk de biljetten,
zijn vingers sloten zich om een der pakjes. Hij
trok de biljetten naar zich toe en liet ze in
zijn zak glijden. Hoe eenvoudig!
Vijfhonderd dollars! Precies het bedrag,
waarom Bob gevraagd had! Niettemin re
kende Jackson nog eens heel nauwkeurig
alle transacties van dien dag na; alles was in
orde! Ze klopten allemaal met zijn cijfers en
zijn merkteekens. En er was dien dag geen
transactie geweest van dat bedrag. Na een
oogenblik legde hij de banknoten naast zijn
lessenaar, zette zich op zijn hoogen stoel en
liet het gebogen hoofd op de handen rusten.
Toen de rondwarrelende gedachten wat ge
ordend waren, leunde hij met een kalm, bleek
gezicht en vastberaden oogen achterover. Hij
had het besluit, dat hij nemen moest, over
dacht en wist dat het nu direct ten uitvoer
moest worden gebracht. Er was geen schijn
van twijfel, dat Bob het geld genomen had.
Jackson kende zijn onverantwoordelijke
luchthartigheid, zijn gemis aan begrip van
de ernstige dingen van het leven.
Tot nu. toe had hij een fladderend, zorgeloos
bestaan gehad en nu hij voor het eerst voor
een werkelijke moeilijkheid had gestaan,
had hij kalmweg de eerste, maar niet de beste
gelegenheid gegrepen, om'uit zijn moeilijken
toestand te geraken.
En Jackson begreep heel goed, hoe ernstig
de gevolgen voor Bob zouden zijn, als de
diefstal uitkwam. Zelfs zijn vader zou hem
misschien niet kunnen redden, want zooiets
kon niet geheim blijven en men zou er geen
genoegen mee nemen, als een dergelijke mis
daad ongestraft zou blijven.
Maar er was misschien één uitweg. Bob zou
het geld over twee dagen terug brengen en de
controle van de bankboekhouding werd niet
binnen vier dagen verwacht. Maar aan den
anderen kant vroeg de procuratiehouder
haast dagelijks om de boeken, omdat hij de
een of andere post moest nazien. Jackson zat
een heeien tijd te peinzen, tot iedereen al naax
huis was. Hij wist dat Bob geen oogenblik er
aan gedacht had, dat zijn daad hem, Jackson
in moeilijkheden zou brengen. Hij had het
geld daar zien liggen en het weggenomen, ver
trouwend, dat niemand er achter zou komen,
en dat hij het zou kunnen teruggeven vóór
het verlies ontdekt werd. Hoe dan ook, Bob
had zich als een ware vriend gedragen en
hem aan zijn betrekking geholpen en nu
Bob in groote moeilijkheden was, veel erger
dan voor hij 't geld wegnam, voelde Jackson
dat hij alles moest doen, om den jongen te
gen de onvermijdelijke gevolgen van zijn on
doordachte daad te beschermen.
Hij keek naar de nette bladen van zijn
grootboek; ;er was geen vlekje in, maar nu
zou er een komen. Toch was 't voor een
goed doel en als 't nooit ontdekt werd, dan
zou hij tenminste zijn schuld aan Bob hebben
afgedaan.
Toen nam Jackson zijn pen, schreef een
valsche post van vijfhonderd dollars in het
grootboek, vloeide die af, legde toen de specie,
de banknoten en zijn boeken in de safe en
verliet de bank. Hij had de schepen achter
zich verbrand. Wat er ook mocht gebeuren, 't
was nu te laat om terug te keeren. z z
Toen Bob dien middag uit de bank geko
men was. met het geld in zijn zak, was hij
•^.ar zijn kamer gegaan.
Wordt vevolgd.)
