Fransche Regeering behaalt een
meerderheid.
Chaatemps verklaart zich solidair
met het kabinet-Blam.
Bij Pynen
Thijs Ijs in het bosch van-hou-je-maar-stil
Hervorming van den Volkenbond onnoodig,
zegt De Madariaga.
ZATERDAG 20 NOVEMBER 1937
HAARDE M'S DAGBEAD
Fransch Britsche vriend
schap gevolg van
beider vredeswil.
De Fransche Kamer heeft met 399
stemmen tegen 160 stemmen een
motie van vertrouwen in de regee
ring aangenomen.
Camille Chautemps.
Tot de sprekers van gisteren behoorde o.a.
de minister van Buitenlandsche Zaken, Yvon
Delbos.
Spreker stelde het belang in het licht van
de overeenstemimng tusschen Frankrijk en
Engeland ter waarborging van den vrede.
Hieruit volgt niet, dat de daden der beide
landen indentiea zijn, een accoord is echter
altijd gemakkelijk.
Met de actie van Nyon tegen de zeeschui-
merij is de nauwe Fransch-Engelsche samen
werking ter betere verzekering van den vrede
gebleken. Gehoopt moet worden, dat de beide
Spaansche partijen zullen medewerken tot
het terugtrekken der vrijwilligers. Frankrijk
aanvaardt bij voorbaat de toepassing der
desbetreffende overeenkomsten op voorwaar
de. adt alle betrokken staten evenzoo han
delen.
De samenwerking van allen is noodig voor
het behoud van den vrede.
De Fransche politiek heeft ten doel agres
sies te verhinderen en misverstanden uit den
weg te ruimen. Frankrijk keurt ieder ge
weld. leder verovering af en streeft er naar,
aldus een toekomst voor te bereiden, waarin
het Volkerenrecht hersteld zal zijn en inter
nationale vrede zal heerschen.
In het vervolg der Kamerzitting las
de voorzitter, Herriot, twee moties
voor. De eerste, uitgewerkt door de
radicaal-socialistische fractie en
goedgekeurd door de ,,Delégation des
Gauches", spreekt vertrouwen in de
regeering uit.
Flandin (Democratischen Bond) verzocht
zijn vrienden zich van stemming te onthou
den, opdat de regeering vrij de binnen- en
buitenlandsche politiek kon voeren.
Paul Reynaud, eveneens afgevaardigde van
den Democratischen Bond, vroeg zich af, of
men tot de politiek van dwang op financieel
gebied zal terugkeeren. Die. dwang zou ko
men op den dag, dat men tegenover een bui-
tenalndsch gevaar zou staan. Er zijn reeds
landen, waar men oorlogsbrood eet. Op het
oogenblik moet men zijn toevlucht nemen
tot het regime van vrijheid.
Chautemps aan het
woord.
Vervolgens besteeg minister-presi
dent Chautemps het spreekgestoelte.
Hij begon met te verklaren, dat het
belangrijkste op het oogenblik is de
vraag, of de Kamer de regeering zal
handhaven.
In vijf maanden heeft de regee
ring een aanzienlijke hoeveelheid
werk verricht. De hofdzaak was daar
bij het economische herstel. De re
geering is geheel solidair met de
regeering-Blum.
Ik zal mij niet laten losmaken, aldus de
premier, van het kabinet-Blum, waaraan ik
heb medegewerkt. Iedereen heeft de nood
zakelijkheid van een rustpoos begrepen. De
continuiteit der beide regeeringe is duidelijk.
Men tracht ook mij mijn minister van finan
ciën te ontrukken en spreekt van een ex
perimenteeren van Bonnet. Maar er is slechts
één regeering, wier handelingen in gemeen
schappelijk beraad worden vastgesteld. Ons
geheele programma is dat. hetwelk de Kamer
heeft goedgekeurd en gewild.
Dank zij de verbetering van den financiee-
len toestand, aldus Chautemps, zal de regee-
ring het parlement kunnen vragen den her-
vormingsarbeid voort te zetten in orde en
vrede, door in een spoedbehandeling de ont
werpen betreffende verhooging der ambtena
rensalarissen en pensioenen, een evenwich
tige begrooting, het ontwerp voor ouden van
dagen, dat betreffende de pers en het politie
ke regime in Algerije, dat over de verhouding
tusschen kapitaal en aroeid en dat over de
hervorming van het onderwijs goed te keuren.
Chautemps beijverde zich vervolgens, het
belang van economische verbetering aan te
toonen. Daling der prijzen kan slechts het
resultaat zijn van een rationeele vergrooting
der productie. De regeering wil geen aanslag,
op de sociale wetten doen: Zij wil het vraag
stuk objectief bezien. Bij de productie is een
laatste element van belang: samenwerking
tusschen patroons en werknemers, m.a.w.
sociale vrede. Ik wil aldus de premier
werkgevers en werknemers geruststellen. Ik
zoek mijn inspiratie in een formule van ver
zoening en openbare vrede.
Zorg voor de veiligheid.
De veiligheid naar buiten is de dagelijksche
zorg der regeering, aldus Chautemps. Het
Fransche volk wil eenstemmig, dat de vrede
heerscht en dat het land trouw blijft aan het
gegeven woord. Wij willen hopen, dat de ver
zwakte Volkenbond weldra zijn krachten her
wint. Op zekere oogenblikken moeten manne
lijke volken op zichzelf vertrouwen. Het is
voor alle Franschen een geruststelling te kun
nen waarnemen, dat de democratische regee-
ringen rondom haar defensieprogramma's de
arbeidende massa verzamelen. Uitgaven voor
de verdediging beteekenen in het tegenwoor
dige Europa een bezuiniging. De regeering
streeft tevens naar financieele welvaart door
handhaving van den goudvoorraad en naar
orde en rust.
Het gastvrije Frankrijk verleent vaak men-
schen onderdak, die zijn edelmoedigheid niet
waardig zijn. (Applaus op alle banken).
Maatregelen tegen spionnage en
terreur.
Terwijl ik aldus de eerste minister de
grootste geheimhouding over de zaken, die in
behandeling zijn, bewaar en hoewel de
Franschman glimlacht, wanneer het een
zekere aangelegenheid betreft, die overigens
geen verband houdt met de zaak, waarop ik
zinspeel, moet ik toch zeggen, dat deze laatste
affaire, door de belangrijkheid der gebruikte
middelen, door de geldsommen, die er in belegd
zijn en door de herkomst der in beslag geno
men wapenen, pijnlijke verrassingen kan
brengen, die wellicht van een verschrikkelijken
ernst zijn. (Beweging op alle banken). Frank
rijk kan niet leven als een belegerde natie,
bedreigd door spionnage en misdadige aan
slagen. die worden gepleegd met een stout
moedigheid, welke de krachtigste maatrege
len eischt. Wij zullen gelegenheid hebben die
maatregelen nauwkeuriger te bestudeeren. Men
kan vertrouwen, dat wij misdadigers van deze
soort, vanwaar zij ook komen, met beslist
heid zullen aanvatten. Gij kimt rekenen op
onze waakzaamheid.
Chautemps besloot aldus: De vriendschap
met Engeland is het resultaat van beider-
zijdschen vredeswil en van een gemeenschap
pelijk verzet tegen een verdeeling van de we
reld in twee tegenover elkaar staande blok
ken. Wij keuren slechts één blok goed, dat der
vredelievende volken. (Applaus). Zij, die naar
wanorde zouden willen drijven, moeten er zich
voor hoeden, dat zij niet, inplaats van het
door hen gewenschte regime, te verkrijgen, een
dictatuur begunstigen. Frankrijk moet in de
wereld een groote, verstandige, sterke en vrije
democratie zijn. dat de vrijwillig aanvaarde
tucht handhaaft en .blijft werken in een sfeer
van vrede. Als gij, zoo eindigde Chautemps,
haar met uw vertrouwen wilt steunen, wil de
regeering met u aan deze taak werken in haar
onwankelbare trouw aan vaderland en repu
bliek.
Aan het einde der zitting werd de motie van
vertrouwen in stemming gebracht met het
bovenvermelde resultaat.
België
Koning Leopold terug in het
vaderland.
Gistermiddag is koning Leopold in zijn
hoofdstad teruggekeerd. Op het station werd
hij ontvangen door verscheidene persoonlijk
heden, o.a. Jaspar en vertegenwoordigers van
de Britsche ambassade. Toen de trein lang
zaam het station binnenreed werd de koning
luide toegejuicht. Nadat hij zich met de ver
schillende autoriteiten had onderhouden, be
gaf de koning zich per auto naar het kasteel
te Laeken.
Spaak deelde mede, dat het Koninklijk be
zoek en de verschillende feestelijkheden uit
stekend zijn verloopen.
Janson krijgt opdracht tot
kabinetsformatie
De koning heeft Paul Emiie Janson
opgedragen een nieuwe regeering
samen te stellen.
Men meent te Brussel te weten, dat het
ministerie als volgt is samengesteld:
Minister-president zonder portefeuille: Jan
son (liberaal).
Financiën: De Man (socialist).
Openbare Werken: Marlot (soc.)
Arbeid en Sociale Zorg: Delattre (soc.).
Buitenlandsche Zaken: Spaak (soc.).
P.T.T.: Bouchery (soc.)
Volksgezondheid: Wauters (soc.)
Landsverdediging: Generaal Denis.
Onderwijs: Hoste (lib.).
Verkeer: Marck (katholiek).
Justitie: Carton de Wiart of Henri Jaspar
(beiden katholiek).
Economische Zaken: Van Isacker (kath.)
Binnenlandsche Zaken: Dierckx (lib.)
Koloniën: Rubbens ikath.)
Landbouw: Pierlot (kath.)
Men acht het niettemin mogelijk, dat op
het laatste oogenblik wijzigingen in de lijst
moeten worden gebracht in verband met de
verdeeling over Waalsche, Vlaamsche en Brus-
selsche candidaten. Bovendien is het wellicht
niet gemakkelijk voor Janson de aanwezigheid
van Jaspar in het kabinet voor de socialisten
aannemelijk te maken.
Duitschland
Het onderhoud Hitler—Halifax.
Het D.N.B. meldt uit Berchtesgaden 19 Nov.
Bij de aankomst van Halifax op het buiten
verblijf van Hitier, trad de Führer zijn gast
op de trap van zijn huis tegemoet en verwel
komde hem hartelijk. Hij liet Halifax eerst
de inrichting van het huis zien en trok zich
daarop met hem en minister Von Neurath in
zijn werkkamer terug, waarna onmiddellijk
de besprekingen begonnen. Tusschen twaalf en
één werd gezamenlijk de lunch gebruikt.
Nader wordt gemeld: Lord Halifax en mi
nister Von Neurath vertrokken even over
drieën van Berchtesgaden naar München. De
besprekingen, die ook door legatieraad dr.
Schmidt als tolk werden bijgewoond, duurden
tot het vertrek der gasten en waren van niet-
officieelen aard, in overeenstemming met het
karakter van Halifax' bezoek.
Volgens een eigen bericht van het Duitsche
Nieuws Bureau is Lord Halifax gisteravond
om tien uur 20 met den gewonen sneltrein van
München naar Berlijn vertrokken.
Lord Halifax nam plaats in een salonrijtuig,
dat aan den trein was vastgehaakt.
Ook rijksminister von Neurath, reisde .met
dezen trein naar Berlijn.
In het gezelschap van den lord-president,
bevond zich de secretaris der Britsche ambas
sade te Berlijn.
Blijkens een bericht van Havas zijn
Halifax en von Neurath gisteravond
uit München vertrokken, zonder dat
Halifax gelegenheid heeft gehad Hitier
opnieuw te München te ontmoeten,
waarheen Hitier zich kort na het ver
trek van Lord Halifax uit Berchtes
gaden had begeven om er een ope
rette-voorstelling bij te wonen.
Neem 'n „Mijnhardtje^
Onfeilbaar bij kou en griep, hoofdpijn, kiespijn,
zenuwpijnen, spit, spierpijn, rheumatische pijnen,
migraine, periodieke pijnen, moe- en lusteloosheid.
Helpen wonder snel. 12 stuks 50 ct. 2 st. 10 ct.
„MIJNHARDTJES1
(Adv. ingez. Med.)
Britsch schip door Britschen
torpedojager opgebracht.
African Mariner vervoerde munitie naar
Spanje.
Het Britsche stoomschip African Mariner is
gisteravond, geëscorteerd door den Britschen
torpedojager Greyhound uit het Oostelijk deel
der Middellandsche Zee in de haven van
Malta aangekomen. Aan boord van het schip
bevond zich een gewapende wacht.
Het schip was met munitie op weg naar
Spanje.
Reuter heeft van de admiraliteit vernomen,
dat de African Mariner is opgebracht om op
grond van een door het Lagerhuis aangeno
men wet, welke Britsche schepen verbiedt uit
eenig deel van de wereld wapens te vervoeren
naar Spanje.
De African Mariner zal worden doorzocht.
Opgesloten mijnwerkers verloren
geacht.
Reddingspogingen worden niettemin
voortgezet
Uit Hindenburg meldt het D. N. B.: Ondanks
den ingespannen arbeid is men er tot dus
verre niet in geslaagd de zes mijnwerkers die
den zeventienden in Gleiwitz-Sued opgeslo
ten werden, te vinden. Men va-eest dan ook,
dat zij niet meer in leven zijn. Niettemin wor
den de reddingspogingen voortgezet.
ONZE DAGELIJKSCHE KINDERVERTELLINC
Oom Mopperniet stond op en keek. Toen barstte hij in een harte
lijken lach uit. Hij had eerst gedacht, dat er drie boeven waren
geweest, maar nu zag hij, dat er vier waren. Een van hen hing in een
boom en stelde geen belang meer in dingen, die gebeurden
De drie anderen zaten bewusteloos in de auto. De hoed van een
van hen was heelemaal door de botsing gerafeld. Het was een
treurig gezicht!
Maar nu moet ik zien, waar Thijs en Sim en Speurgoed blijven,
bromde oom. Als ik hulp heb dan heb ik die boeven direct gebon
den. Dat is in minder dan geen tijd gebeurd!
Zoo gezegd, zoo gedaan, want oom Mopperniet vond het maar het
veiligst, maar direct te beginnen, ïaaet die boeven te binden, want hij
voelde er niets voor nog eens zoo'n klap op zijn hoofd te krijgen!
Openbare meening dient beter opgevoed.
Onderhoud met Spanje's
vroegeren vertegenwoor
diger te Genève.
TOT de. schitterendste koppen, niet al
leen van de hedendaagsche interna
tionale staatkundige-, maar tevens van
de internationale geestelijke samen
leving behoort ongetwijfeld de Spanjaard
van geboorte, wereldburger van aanleg en
ervaring, Salvador de Madariaga.
Tijdens zijn kort verblijf hier te lande mocht
ik hem ten huize van zijn vriend en landge
noot, den griffier van het Internationaal
Gerechtshof, dr. Lopez Olivan ontmoeten. En
vrijwel onmiddellijk kon ik constateeren dat
hij, sinds ik hem gadesloeg en aanhoorde, in
Genève, waar hij een der meest vooraan
staande persoonlijkheden placht te zijn
een aantal jaren bekleedde hij er een leiden
de functie aan het Volkenbondssecretariaat
en later was hij er (van 1931 tot 1936) werk
zaam als vertegenwoordiger van Spanje
niets veranderd scheen te zijn. Althans is hem
dezelfde levendigheid van lichaam en geest
bij gebleven. Zoo werd ook nu weer het ge
sprek met de Madariaga een waar genot.
Want gelijk in zijn knappe rake boeken (een
over het ontwapeningsvraagstuk, een ander
om twee der bekendste te noemen over
Engelschen, Franschen en Spanjaarden),
straalt ook bij het praten heel zijn brein
voortdurend van vernuft tintelende vonken
uit.
Over één onderwerp mocht het gesprek,
voor zoover het dan publiek zou worden, njat
loopen; over den burgeroorlog iia zijn vader
land. Evenmin als hij aan den bloedigen ver
foeilijken oorlog deelneemt, wenscht hij mee
te doen aan den insgelijks in menig opzicht
weerzin'wekkenden papieren krijg, aan den
strijd in geschrifte. Ik weet immers maar al
te goed, zoo gaf hij te verstaan dat wie
met betrekking tot een dergelijk coaiflict
slechts in eenigerlei wijze zijn zienswijze of
meening kenbaar maakt, terstond in den
oorlog met drukinkt verstrikt geraakt.
De Madariaga's loopbaan heeft er toe mee
gewerkt, dat hij den Volkenbond als het ware
van binnen en van buiten kent. Het was dus
zeker van belang van iemand van zijn erva
ring te vernemen hoe hij dacht over de door
velen verkondigde stelling, dat het gewenscht
is over te gaan tot hervorming van het Vol
kenbondshandvest.
„Hieraan," zoo luidde het antwoord
„bestaat m.i. geen behoefte. Het Handvest is
op zichzelf best. Maar het komt heelemaal op
de toepassing aan, gelijk trouwens ook het ge
val met grondwetten pleegt te zijn. Een land
kan nog zulk een goede constitutie bezitten,
als men haar niet op de juiste wijze hanteert,
heeft dat mooie document tenslotte geen en
kele of slechts uiterst geringe waarde.
Publieke opinie ten achter.
In mijn oogen bestaat er heel wat
meer behoefte aan hervorming van de
manier, waarop de regeeringen en
waarop alom de publieke opinies te
werk gaan.
En laat ik er nu maar onmid
dellijk aan toevoegen, dat er m.i.
vooral het noodige te do-en valt tot
hervorming, tot betere opvoeding van
de opexabare meening.
Deze het blijkt telkens geeft zich in
volstrekt onvoldoende mate rekenschap van
de evolutie, die de moderne techniek als het
ware oplegt aan de internationale politiek. Mij
valt het op, hoezeer, ik durf wel zeggen in alle
landen, de publieke opinie ten achter is. Dik
wijls hoort men wel als een van de grieven te
gen den Volkenbond aanvoeren, dat daar niet
de direct door de volkeren gekozenen verschij
nen, maar deze, zoo heb ik bijv. eens ervaren
op een bijeenkomst van de Interparlementaire
Unie, zijn menigmaal heusch nog»minder voor
uitstrevend wat de internationale vraagstuk
ken betreft, dan de gedelegeerden te Genève!'
Ter nadere verklaring van zijn zooeven
weergegeven stelling wees de Madariaga er
nog op, hoe materieel en geestelijk het verkeer
tusschen de volkeren (men denke bijv. aan
de radio) zoo snel gaat, dat wat gisteren nog
nationaal van aard scheen, heden eigenlijk al
internationaal is geworden, zonder dat echter
de publieke opinie dit tempo wil (kan) vol
gen. Men denkt en handelt nog veel te veel
binnen enge nationale lijnen. Ziet maar eens
naar wat er gebeurt op het terrein van de
munt, op dat van tarieven enz. Hier zouden
üiternationale samenwerking en het besef,
dat het goed beschouwd gaat om aangelegen
heden van gemeenschappelijken internatio
nalen aard en dito belangen, veeleer op hun
plaats zijn."
Natuurlijk vroeg ik den schrijver van het
voortreffelijke boek over Disarmament ook
naar zijn meening omtrent den Volkenbond
en het sanctie-vraagstuk.
„Zooals u weet, gebruikt het Handvest de
uitdrukking sancties niet eens. Maar goed, er
bestaat een artikel 16. Dat was echter alleen
geschreven in de gedachte, dat er eerst tot
ontwapening zou zijn overgegaan. Doordat de
ontwapening tot nu toe achterwege bleef, valt
er m.i. niets, of veel te weinig, met de sanc
ties te bereiken. Die zijn feitelijk alleen op
haar plaats in een samenleving, waarin de
internationale ontwapening voltrokken is.
Het kan zijn, dat op een bepaald oogenblik
een aantal staten gemeenschappelijk tegen
een staat-schender van de rechtsorde willen
optreden, doch in deze wereld van tot de tan
den gewapende volkeren verwacht ik er niet
veel meer van. En een zeer groote fout heeft
men in mijn oogen al jaren en jarenlang be
gaan door zich voortdurend veel te veel en
veel te overwegend bezig te houden met wat
men noemt het probleem van de collectieve
veiligheid."
Ter verklaring van deze ietwat verrassende
stelling gaf de Madariaga te verstaan, dat de
veiligheid tenslotte „slechts een negatief doel"
is. De gendarmerie is maar een van de proble
men, waarmee de Volkenbond zich heeft be
zig te houden, doch langzamerhand is het er
steeds meer op gaan lijken, of alles daarom
moest draaien. Volgens mij gaat het veel meer
om wat ik zou willen noemen, het coördinee-
ren van gemeenschappelijke, positieve doel
einden. Het is verkeerd den Bond geheel of
grootendeels te willen gebruiken als de brand
weer, die moet optreden om een eenmaal uit
gebroken brand te blusschen. Al te zeer heeft
men verzuimd het Handvest te zien en aan
te wenden als een vredesinstrument. Wil de
collectieve veiligheid waarde hebben, dan moet
men collectieve politiek voeren en men doet
net het tegenovergestelde."
Begrijp ik het goed, dan verwacht u dus
op het oogenblik niets van santi.es ten behoeve
van China?"
China worde geen tweede Abessynië.
„Inderdaad, ik geloof niet, dat bij
den huidigen stand van zaken in dat
opzicht iets van afdoende beteekenis
voor China gedaan zal (kunnen) wor
den. Gewenscht ware het ongetwij
feld, dat de internationale openbare
meening al zoover zou zijn, dat zij
zulk een aanval als daar ginds nu
plaats vindt, niet zou dulden. De wer
kelijkheid is echter anders. En men
zal goed doen met de Chineezen nu
niet te misleiden, gelijk nog slechts
betrekkelijk kort geleden met den Ne
gus gebeurd is."
Wilt ,u met dit alles dus eigenlijk zeggen,
dat men in 1919 met het Handvest, dat toch
wel degelijk den Bondsleden bescherming te
gen aantasting van hun onafhankelijkheid
beoogt te verleenen, te hoog gegrepen heeft?
„Neen, dat zou ik niet zoo maar willen be
weren. Er was indertijd, bij den afloop van
den wereldoorlog inderdaad een mentaliteit
aanwezig, die het tot stand komen der toen
gemaakte bepalingen rechtvaardigde. In die
dagen gold werkelijk op internationaal gebied,
wat De Musset eens ten aanzien van het
Christendom dichtte: „une grande espérance
a passé sur lat terre". Dat mag meia thans niet
uit het oog verliezen. En vooral heeft men te
bedenken, dat men in de praktijk veel te veel
veronachtzaamd heeft het behartigen van de
gemeenschappelijke positieve belangen, waar
op de laatste artikelen van het Handvest be
trekking hebben, ixa te streven, terwijl men
door zich blind te staren op de collectieve vei
ligheid, tijd en krachtsinspanning vermorste.
Ziet, binnen een geordenden staat, zooals bijv.
uw land, is men toch ook niet voortdurend en
voor alles bezig met de binnenlandsche vei
ligheid. Men wijdt er zich in belangrijke mate
aan de positieven staatstaak en er heerscht een
gemeenschappelijke cultuur. Welnu, het op
voeden vaax de volkeren tot het besef, dat zij
tezamen een gemeenschappelijk positief cul
tuurwerk te verrichten hebben, ik weet, dat er
op het oogenblik eenige zijn, bij wie deze ge
dachte al heel moeilijk ingang zal vinden, blijft
in mijn oogen van de grootste beteekenis.
Slaagt men daarin niet, dan zijn we er, om
zoo te zeggen geweest. Maar ik ben nog opti
mistisch genoeg om te hopen, dat verwezen
lijking van wat ik hier aanroerde op den duur
bereikbaar zal blijken. In mijn oogen is en.
blijft het essentieele, de cultuur."
Salvador de Madariaga.
Ook al moge men niet in alle opzichten de
zienswijze van de Madariaga deelen. zoo dient
toch, dunkt me, erkend, dat de hier in groote
trekken weergegeven opmerkingen van dezen
man van wel zeer bijzondere cultuur, van in
zicht tevens omtrent tal van problemen, waar
mee men binnen en buiten Genève te kampen
heeft, alleszüTs tot nadenken stemmen.
In elk geval kwamen zij uit het brein van
een figuur, die niet alleen vele dingen, men-
schen en volken kent, doch wien ook het wel
zijn van menschen en volken zeer na aan het
hart liggen.
Dr. E. VAN RAALTE.
Reeds 130 dooden op de
Pliilippijnen.
Taifoen richtte voor millioenen schade aan.
De taifoen, welke gisteren de Phi-
lippijnen heeft geteisterd, de twee
de taifoen van deze week, is de he
vigste geweest der laatste 25 jaren.
Tot nu toe zijn reeds 130 dooden te
betreuren. De materieele schade wordt
volgens het D. N. B. op meer dan vier
miUioen dollar geschat, de verbindin
gen met vele door den taifoen geteis
terde gebieden zijn nog niet hersteld.
Uit het noordelijk deel des lands
meldt men dat tal van woonhuizen
zijn vernield eia vele visschersbooten
zijn vergaan.
Record vliegers op den terugweg.
Concurrent van mevr. KirbyGreen en
Clouston van Croydon vertrokken.
Mevrouw Betty Kirby-Green en luitenant
Clouston zijn gisteravond 19.43 uur Green-
wichtijd op het vliegveld Ahnaza, Kairo, geland
Zij verlieten Kaapstad Donderdagochtend
zes uur Greenwichtijd en maakten tusschen-
landingen te Johannesburg, Broken Hill, Ki-
soemoe en Khartoem.
Zij zouden te middernacht uit Kairo ver
trekken om te pogen zonder tusschenlanding
Croydon te bereiken.
Uit laatstgenoemde plaats komt het bericht,
dat de Roemeensche prins Cantacuzene te
middernacht van Croydon zou opstijgen om te
pogen het record van Clouston en Betty Kirby-
Green te breken.
