Kerstreizen
Cebuto-Bureau
rr
DINSDAG 30 NOVEMBER 1937
HA ARE EM'S DAGBEAD"
VOOR DEN1
IPOLITIERECHTER J
Een onfortuinlijk huizenbouwer.
Iemand had het in zijn hoofd gezet een
eigen huis te bouwen, maar dat mocht hem
niet te veel kosten, want zijn beschikbaar ka
pitaal was niet heel groot. Hij kocht daarom
veel tweedehandsch materiaal, afbraak en
zoo en ging op zoek naar goedkoope arbeids
krachten, want al was hij zoo'n beetje van alle
markten thuis hij kon timmeren, schilde
ren .behangen, metselen als 't moest alleen
een huls in elkaar zetten ging toch niet.
En aoo gebeurde het dan, dat hij een werk
loos metselaar tegen het lijf liep, die voor 35
cent per uur aan het huis wilde metselen.
De bouwer was maar een amateur-bouwer
en van collectieve arbeidsovereenkomsten in
het bouwbedrijf of van standaardloonen wist
hij niets af, zoodat hij zonder gewetensbezwaar
de 35 cent contracteerde en de metselaar, die
zijn diensten zoo billijk aanbood, schoon hij
wel van standaardloonen wist, stapte over dit
gewetensbezwaar heen, want hij had als
steuntrekker een zeker bedrag per week en dat
gevoegd bij zijn metselloon bracht hem toch
aan het standaardloon. Hij stapte dus over een
grooter gewetensbezwaar heen, namelijk om te
werken en steun te trekken tegelijk, zonder
bij de steunregeling van zijn werk melding te
maken; omdat hij in Haarlem woonde en in
Hillegom werkte, dacht hij, dat het niet zou
uitkomen.
Het spreekt, dat hij toch geregeld moest
stempelen en zijn patroon bracht hem per auto
vrij geregeld in de nabijheid van het stem
pellokaal, waar hij getrouw zijn handteeke-
ning op den controlestaat zette, ten bewijze,
dat hij geen werk had en de baas bracht hem
dan per auto terug naar Hillegom, naar het
werk.
Zoodoende sneed het mes aan twee kanten
en de baas had een goedkoopen metselaar.
Maar, zegt het spreekwoord: „De verrader
slaapt niet" en als gevolg van die waakzaam
heid verscheen eens een controleur van de
steunregeling te Hillegom, die groot belang
stelde in het besproken bouwwerk.
Zeg mijnheer, riepen de menschen in Hille
gom, dat is daar een rare geschiedenis met
dat huisje; daar werken werkloozen!" De con
troleur snoof en stapte naar den amateur
bouwer, wien hij vroeg naar het loon van den
metselaar. Loon? zei de bouwer, hij heeft niets
verdiend: vriendendienst. Al pratende bleek
de vriendendienst toch niet geheel belangeloos
te zijn, want het werk zou verricht zijn ter
vereffening van een oude huurschuld. De con
troleur zocht naar loonstaten en vond ze niet,,
maar toen hij den metselaar zelf aan den
tand ging voelen, kwam die ervoor uit, wel
loon te hebben ontvangen en tegen 35 cent per
uur te hebben gewerkt, nog geholpen door zijn
zoon, maar die zou dat uit tijdpasseering heb
ben gedaan. De metselaar was er dus bij, want
dit had de steunambtenaren bedrogen en hij
werd dan ook veroordeeld.
De officier was daarmee niet tevreden en
vervolgde ook den bouwer en wel voor mede
plichtigheid, omdat volgens den officier de
bouwer door den steuntrekker eerst naar het
stempellokaal en vervolgens weer naar het
Kunt U geen keus maken voor
een St. NICOLAAS GESCHENK?
CARL VAN EMPELEN heeft een
groote sorteering Kamerplanten,
Leerdam glaswerk, Kunstaarde
werk, van Brouwer, De Rijn,
Schoonhoven, enz.
IffS v. Impels
Bloemenmagazijn - Binnenweg
18 - Heemstede - Telef. 28080
(Adv. Ingez. Med.)
werk te rijden, het dezen mogelijk had ge
maakt te stempelen en te werken, om zoo van
twee walletjes te eten. De bouwer, meende de
officier, wist heel goed, dat de steuntrekker
zijn verdiensten niet opgaf, ja, de officier ver
onderstelde zelfs, dat de bouwer het heele
spelletje had opgezet, door uit te rekenen, dat
de 35 cent uurloon plus de steun het stan
daardloon vormde. De metselaar kwam niet
tekort en de bouwer had een goedkoopen met
selaar voor het goedkoope huisje. De bouwer,
die nu terecht stond zei, dat hij een braaf en
eerlijk mensch was. die geen eigen voordeel
had gezocht ten nadeele van de gemeenschap
en niet beter had geweten, toen hij den met
selaar naar het stempellokaal chauffeerde, of
deze vertelde eerlijk, dat hij werkte. Merk
waardig genoeg was hij zeer slecht van ge
heugen ten opzichte van het gesprek dat hij
met den controleur had gevoerd, terwijl op
andere punten zijn memorie niet tekort schoot.
De metselaar, als getuige, zei, dat een af
spraak, als waarop de officier doelde, niet was
gemaakt en hij had ook aan den bouwer niet
gezegd, als zij naar het stempellokaal toerden,
dat hij zijn verdiensten niet zou opgeven.
De officier noemde den bouwer den intel-
lectueelen dader en was van oordeel, dat deze
de medeplichtige van den metselaar was ge
weest door hem in de gelegenheid te stellen
valsc.helijk te gaan stempelen, waarom hij te
gen den bouwer een gevangenisstraf eischte
van 2 maanden.
Mr. v. Löben Seis, de verdediger, hield een
uitvoerig pleidooi, waardoor hij, zooals de of
ficier schertsend opmerkte, geen stukje van de
beschuldiging heel liet. Eerstens betoogde de
verdediger dat er eigenlijk geen valschheid in
geschrifte was gepleegd, wat helaas den met
selaar niet meer kan baten, want hij is reeds
veroordeeld.
Voorts meende de verdediger, dat uit niets
was gebleken, dat de bouwer had uitgerekend:
loon plus steun is standaardloon en eindelijk
zag de verdediger in het vervoer naar het
stempellokaal volstrekt geen medeplichtigheid,
ter staving van welke bewering een arrest van
het gerechtshof te Arnhem werd aangehaald,
dat wel geen analoog geval behandelde, maar
het begrip medeplichtigheid.
Pleiter vroeg daarom vrijspraak of ontslag
van rechtsvervolging.
De officier was door het pleidooi geenszins
uit het veld geslagen, doch persisteerde bij
zijn eisch.
De rechter zal de volgende week schriftelijk
vonnis wijzen.
RADIO-CENTRALE OP WOENSDAG.
1 DECEMBER.
Programma I: Hilversum I.
Programma II: Hilversum II.
Programma III: 8.00 Keulen. 9.20 Parijs Ra
dio. 9.40 Diversen. 10.35 Parijs Radio. 11.20
Keulen. 12.20 Parijs Radio. 1.20 Ned. Brussel.
1.35 Keulen. 2.20 Diversen. 3.05 Parijs Radio.
3.35 Londen Regional. 4.35 Keulen. 5.20 Pa
rijs Radio. 6.20 Keulen. 7.25 Praag. 9.20 Pa
rijs Radio 10.50 Boedapest. 11,2-5 Diversen.
Programma IV. 8.00 Ned. Brussel. 9.20 Diver
sen. 10.35 Droitwich 11.35 Londen RegionaL
I,20 Droitwich. 2.20 Londen Regional. 3.20
Droitwich. 6.40 Londen Regional. 7.00 Droit
wich.
Programma V: 8.007.00 diversen.
7.00 Eigen gramofoonplatenconcert: Hol-
landsche avond. 1. Die oudjes doen het nog
best. Kees Pruis; 2. Bloemen, bloemen, Willy
Derby. 3. Theevisite, Winterpret. Op schaat
sen. Avro's kinderkoor; 4,.Laat de moed „niét
zakken, Bob Schol'te; 5. Leentje uit de Lange
Niezel, Louis Davids.,6. Zesdaagsche, Louis
Davids. 7. Stop even, Lou Bandy; 8. Dichter
enBoer, Willy Derby; 9. Bridge club „Kijk voor
je", Louis Davids. 10. Het Steegje, Willy Derby;
II.'Het dansende boerinnetje; Avro's kinder
koor. 12. Als jij een tango speelt, Bob Scholte.
13. Hein de Bruin, Louis Davids; 14. Als je ver
liefd bent, Lou Bandy. 15. St. Nicolaaspot-
pourri, Duo Hoffman.
8.0012.00 Diversen.
H.D.-V ertelllmg
De moeilijkheid.
HERMAN ANTONSEN.
V OOR de derde maal verscheurde het
schrille geluid der sirene van den
mailstoomer de loome stilte van de
kleine havenstad aan de Middel-
landsche Zee en van het kleine strandhotel.
„Liefste, dat is nu toch heusch de derde
maal. Je zult weg moeten".
„Voor mijn part gaat die boot zonder mij
weg
„Dat is nu net, wat ik gehoopt had, dat je
zeggen zou".
Maar het gaf niet, of hij dat al zei. Hij
moest werkelijk weg.
Hij had, toen hij met zijn zaken m Genua
eerder klaar was, dan hij gerekend had, een
paar rustige dagen genomen in het stille bad
plaatsje. En zij was er heen gegaan, om wat
uit te blazen van het drukke halfjaar, dat ze
in Londen gespeeld had, voordat ze weer
naar New-York terugkeerde. Zoo hadden ze
elkaar ontmoet en, misschien voor het leven,
gevonden. Maar ze waren het er over eens
geworden, dat de kennismaking te kort was
voor een zoo gewichtigen stap. Hoe konden
ze beter te weten komen, of ze werkelijk bij
elkaar hoorden, dan door een tijd van
elkaar te gaan? Zij had het zelf voorgesteld
en hij moest, al had hij zelf het liever an
ders gewild, toegeven, dat het verstandig be
redeneerd was. Ze was een actrice van naam,
met een groote toekomst en veel ambitie. Ze
kon op eigen beenen staan en zou nooit van
hem afhankelijk zijn. Ze had gelijk en juist
dat hinderde hem, omdat het op hem den
indruk maakte, dat ze het eigenlijk toch ook
wel buiten hem zou kunnen stellen. En toch
had zij hem voor het eerst van zijn leven het
gevoel geschonken van niet alleen in het le
ven te staan.
Bij het afscheid nam hij haar m zijn ar
men Hij wilde graag meer zekerheid van
haar hebben. Hij verlangde een stellige be
lofte van haar kant.
,,Dus totdat ik in Januari m New-York te
rugkom. Tot dan toe...."
Maar ze legde haar hand op zijn mond en
haar hoofd op zijn schouder.
.Liefste, zal ik je vertellen, hoe ik hoop.
dat het dan zijn zal? Dan zullen we elkaar
ontmoeten; we kijken elkaar aan. Dan kom
ie met open armen naar me toe en ik krijg
het gevoel, dat ik eindelijk veilig thuis ben.
Dan zeggen we niets; dat komt pas later
Veel later, als jij zegt: „En wat doen we nu?
Eigenlijk zal je dat niet eens behoeven te
vragen. Want dat weten we al. En juist
omdat het zóó zijn zal. is het dwaasheid om
iets te gaan beloven. En als ik nu noe iet-
verder zeg. dan ga ik huilenToe. liefste
ga nuga nu meteen maar!"
Ze waren overeen gekomen, zelfs niet te
schrijven. Niets te laten hooren, voordat hij
het telegram stuurde, waarin hij de boot mel
den zou, waarmee hij aankwam. Brieven wer
den immers vaak in zoo heel andere stem
ming gelezen dan geschreven? „Bovendien",
had hij gezegd, „moeten we ons zelf de gele
genheid geven, elkaar te vergeten. Dan pas
blijkt
Maar voor zichzelf was ze overtuigd, dat ze
hem niet vergeten zou. Ze zou de dagen en
men van zijn afwezigheid tellen. Maar ze
wilde zekerheid hebben, dat hij haar óók
noodig had.
En ze telde ook werkelijk de uren der da
gen, dat ze nog op haar eigen boot moest
wachten, dat ze op zee was, dat ze het bij
haar terugkeer druk had met interviews,
bijeenkomsten en besprekingen met impre
sario's. Een aanbod uit Hollywood sloeg ze
zonder het minste verdriet af, omdat ze in
Januari in New-York wilde zijn. De schitte
rende voorstellen van tooneeldirecties en
schrijvers lieten haar koud, in afwachting
van dien dag van het gehoopte weerzien.
Maar ze had nooit kunnen verwachten, dat
voordat die wachttijd verstreken zou zijn, ge
beuren zou, waarnaar ze heel haar leven ver
langd had, als naar het toppunt van haar
tooneelloopbaan. Dat Max Whaley haar een
rol zou aanbieden. Whaley, de grootste re
gisseur van heel New-York! Iets gewichtigers
was haar nog nooit overkomen. In een stuk
te spelen, zooals hij haar nu aanbood, een
stuk van kunstwaarde, een rol, waarin ze
zich geheel geven kon en haar talenten vol
komen ontplooien.
„Wat een heerlijk stuk!" zei ze tegen Wha
ley. „Dat loopt maanden lang. U zult eens
zien. hoe rijk u nog wordt".
„Vindt u dat ook? Prachtig! Nu hebben we
alleen nog maar een goede mannelijke hoofd
rol noodig. Ik denk, dat ik er iemand voor
weetden jongen Lewis Traun. Nooit van
gehoord? Dat verwondert me niet. Hij is nog
een onbekende. Hij speelt een bijrol in het
Prince-theater. Gaat u hem daar eens kijken
en vertel me dan, wat u van hem denkt".
Toen Traun een minuut op de planken was
geweest, had ze gevoeld, dat Max gelijk had.
Hij was niet bepaald knap. maar uiterst leven
dig. Hij speelde voortreffelijk. Ze zou in hem
een goeden tegenspeler hebben. Zoo goed ze
maar verlangen kon.
„Dat is de man, die we hebben moeten'
dacht ze. „Hij en ik kunnen van dat stuk iets
goeds maken' Iets. dat inslaat. Het publiek zal
verrukt zijn!" „Eindelijk!" dacht ze. „na acht
jaar eindelijk kans op succes! Maar ik heb
ook hard gewerkt. Ik heb mezelf niet ontzien."
Maar toen ze het stuk verder volgde, begon
haar belangstelling voor het spel van Traun
niet te verminderen, maar van aard te ver
anderen. Eerst tegen het einde der derde acte
kwam ze tot het besef, dat ze hem niet louter
als acteur bekeek, maar ook als man.
„Dat is de man, dien we hebben moeten'
trokken zou kunnen voelen", dacht ze, In ge
wone omstandigheden zou die gedachte haar
prettig hebben gestemd. Ze wist maar al te
goed, van hoeveel beteekenis voor een actrice
de persoonlijkheid van haar medespelers is.
Hoe persoonlijke invloed het spel kan verdie
pen en natuurlijk maken. En vaak had ze ge-
Overtreding Drankwet.
Een 34-jarige hotelhouder uit Velsen had
in den avond van den 29sten Augustus aan
een bezoeker een kopje thee verkocht, zonder
in het bezit te zijn van een verlof voor zwak-
alcoholische dranken. Daar het verlof, dat
reeds aangevraagd was, den volgenden dag
verstrekt werd, achtte de ambtenaar deze
overtreding niet ernstig. Hij eischte de mini
mum boete van 0.50 subs. 1 dag, waartoe de
kantonrechter, na verweer van den verdachte,
dezen veroordeelde.
Neemt Uw Jioïk'er mee,
laat Uw zorgen thuis
6 dagen naar PARIJS;
Woensdag 22 Dec., Maandag
27 Dec50.—
2 dagen naar DUITSCHLAND:
Vertrek 25 Dec. Prijs ƒ17.—
2 dagen ANTWERPEN—BRUSSEL:
Vertrek 25 Dec. Prijs f 17.
In de Kerstweek en met Oude Jaar
naar ANTWERPEN en BRUSSEL.
Vertrek Haarlem;
Woensdag 22 Dec7.15 v.m.
Donderdag 23 Dec7.15 v.m.
Vrijdag 24 Dec7.15 v.m.
Vrijdag 24 Dec1.15 n.m.
Zaterdag 25 Dec7.15 v.m.
Zondag 26 Dec7.15 v.m.
Maandag 27 Dec7.15 v.m.
Woensdag 29 Dec7.15 v.m.
Vrijdag 31 Dec1.15 n.m.
TERUG. Vertrek Brussel.
Woensdag 22 Dec5.n.m.
Donderdag 23 Dec. 5.n.m.
Vrijdag 24 Dec5.n.m.
Zondag 26 Dec5.n.m.
Maandag 27 Dec5.n.m.
Woensdag 29 Dec5.n.m.
Zondag 2 Jan5.n.m.
Enkele reis ANTWERPEN 2.40,
retour 3.65
BRUSSEL ƒ2.90
retour 4.65
Naar DüSSELDORF. Vertr. Haarlem:
Woensdag 22 Dec7.15 v.m.
Donderdag 23 Dec7.15 v.m.
Vrijdag 24 Dec7.15 v.m.
Vrijdag 24 Dec1.15 n.m.
Zaterdag 25 Dec7.15 v.m.
Zondag 26 Dec7.15 v.m.
Maandag 27 Dec. 7.15 v.m.
Woensdag 29 Dec7.15 v.m.
Vrijdag 31 Dec. 1.15 n.m.
TERUG. Vertrek Düsseldorf.
Woensdag 22 Dec5.n.m.
Donderdag 23 De#.,;5.n.m.
Vrijdag 24 Dec. .Y.5.n.m.
Zondag 26 Dec.'5.n.m.
Maandag 27 Dec5.n.m.
Woensdag 29 Dec5.n.m.
Zondag 2 Jan. 5.— n.m.
Enkele reis DüSSELDORF ƒ3.50,
retour 5.75
Voor het medenemen van meer dan
één handkoffer wordt 50 cent per
stuk berekend.
Kinderen tot 3 jaar, mits op schoot,
gratis.
Inlichtingen en Reisgids bij
JAC. HEEMSKERK
Houtplein 34 - Haarlem - Tel. 16448
(Adv. Ingez. Med.)
dacht: „Als ik, wanneer ik een groote rol te
spelen krijg, maar een tegenspeler tref, op
wien ik verliefd zou kunnen worden!"
Nu had ze die groote rol, nu had ze een
tegenspeler, op wien het haar zelfs moeilijk
zou vallen, niet verliefd te worden
Maarals ze hem als- tegenspeler aan
vaardde, dan kon ze een zekeren datum wel
van haar kalender wegschrappen!
En terwijl op het tooneel het stuk tot zijn
ontknooping kwam, trok die eene week aan de
Rivièra als een kleurenfilm in al haar heer
lijkheid voorbij haar geest, als een achtergrond
voor de rijzige gestalte in wit flanel, bloots
hoofds, met gebruinde armen, die aan een
blauw geschilderd rond tafeltje tegenover haar
zat; die met haar langs de kust reed; die met
haar zeilde over het diepblauwe water.
„Het spijt me", zei ze den volgenden dag
tegen Whaley, „hij is een beste speler. Maar ik
zou niet met hem kunnen samenspelen. Ik kan
er geen uitleg van geven, waarom niet. Ik
denk, dat onze karakters niet bij elkaar pas
sen. Het zou beslist niet gaan, dat weet ik wel
zeker."
Whaley was ontstemd, maar begreep toch
ook, dat er niet veel tegen te doen was.
„Het spijt mij ook", antwoordde hij. „Ik had
een oog op dien jongen man. Ik had gehoopt,
dat dit een goede kans voor hem zou zijn".
Ze kreeg een anderen tegenspeler. Een die
zijn vak verstond. Het werd goed spel, van
technisch oogpunt bekeken. Maai- het werd
niet, wat het met Traun zou geworden zijn.
Dat voelde ze maar al te duidelijk. Het werd
niet het groote succes, dat ze gehoopt had,
Óndanks de herhaalde open doekjes, ondanks
het daverend applaus na iedere acte, ondanks
de vele gelukwenschen en bloemen, de vleiende
tóespraken, de platina sigarettenkoker, dien
Whaley haar den volgenden morgen vroeg
zond. De kranten gaven schitterende kritieken
maar nergens vond ze, wat ze zoo gehoopt had
eens te lezen: „Een actrice die een onvermoede
en ongekende hoogte heeft bereikt".
Ze bleef dien morgen lang in bed liggen, met
haar bloemen, telegrammen, brieven en kran
tenkritieken om zich heen en dacht aan het
zonnige Zuiden en stelde zich het oogenblik
voor. dat ze elkaar zouden weerzien, als zij
zich in zijn armen zou wei-pen, die zich voor
haar in stilzwijgen wijd openden
Ze loosde een diepen zucht,
.Je kunt niet alles tegelijk hebben" dac^
j Ze hielden zich aan hun afspraak, elkaar niet
te schrijven, „Het eerste, wat ik van je ver-
OUDERCOMMISSIE LINNAEUSSCHOOL.
Door de oudercommissie van de Linnaeus-
school (Haarlem-Noord) is de heer A. J.
Meijerink uitgenoodigd, a.s. Woensdagavond
in deze school een voordracht te houden over:
,Het nut en de hygiënische beteekenis van
het zwemmen".
LIJST VAN MAIL EN LUCHTPOSTVERZEN
DING TOT EN MET 5 DECEMBER 1937.
Nederlandsch Indië, zeepost via Rotterdam
per m.s. Indrapoera 1 Dec. gewone stukken
2.15; mail via Genua per m.s. Joh. de Witt 2
Dec. gew. st. 7.vliegdienst Amsterdam-
Bandoeng 2, 4 Dec. 2,15.
De brieven en briefkaarten voor Ned. Indië
worden steeds per luchtpost verzonden, tenzij
verzending per mail is verzocht, hetgeen dan
op de stukken moet worden vermeld.
Surinama, mail via Antwerpen 30 Nov. gew
st. 3.25; vliegdienst vanaf New York 30 Nov.,
2 Dec. gew. st. 19.10.
Vliegdienst als Brazilië.
Aruba, Bonaire, Curacao, mail en zeepost
via Amsterdam 3 Dec. gew. st. 3.25; vlieg
dienst vanaf New York 1 Dec. gew. st. 16.45.
Vliegdienst als Brazilië.
Vereenigde Staten van Amerika, Mexico,
Cuba, Ecuador, via Le Havre 30 Nov. gew. st.
19.10; via Southampton 1 Dec. gew. st. 16.45;
via Cherbourg 2 Dec. gew. st. 19.10; via Liver
pool 3 Dec. gew. st. 6.Ver. Staten van
Amerika via Liverpool 3 Dec. gew. st. 8.55.
Canada, via Le Havre 30 Nov. gew. st. 19.10
via Southampton 1 Dec. gew. st. 16.45; via
Cherbourg 2 Dec. gew. st. 19.10; via
Southampton 3 Dec. gew. st. 8.55.
Argentinië, Chili, Uruguay, via Lissabon 5
Dec. gew. st. 6.
Brazilië, via Amsterdam 2 Dec. gew, st.
3.25; via Lissabon 5 Dec. gew. st. 6.vlieg
dienst DuitschlandZuid Amerika 1 Dec.
gew. st. 3.25; vliegdienst FrankrijkZuid
Amerika 4 Dec. gew; st. 10.40.
China, Japan, Hongkong, via Siberië 2 Dec
gew. st. 18.
Vliegdienst als Ned. Indië.
Philippijnsche Eilanden en Mantsjoerije,
via Siberië 2 Dec. gew. st. 18.
Vliegdienst als Ned. Indië.
Irak (Mesopotamië) via Istanbul/Damaskus
3 Dec. gew. st. 3.25.
Vliegdienst als Ned. Indië.
Palestina, via Genua 2 Dec. gew. st. 7.
via Piraeus 3 Dec. gew. st. 22.30; via Piraeus
5 Dec. gew. st. 22.30.
Vliegdienst als Ned. Indië.
Britsch Indië, via Brindisi 2 Dec. gew. st
10.—.
Vliegdienst als Ned. Indië.
Ceylon, via Genua 2 Dec. gew. st. 7.via
Napels 3 Dec. gew. st. 19.10,
Vliegdienst als Ned. Indië.
Penang, Siam, via Genua 2 Dec. gew. st.
Vliegdienst als Ned. Indië
Singapore, via Genua 2 Dec. gew. st. 7,—
via Napels 3 Dec. gew. st. 19.10.
Vliegdienst als Ned. Indië.
Egypte, via Genua 2 Dec. gew. st. 7.via
Piraeus 3 Dec. gew. st. 22.30.
Vliegdienst als Ned. Indië.
OostAfrika, via Marseille/Aden 2 Dec. gew.
st. 10.—; vliegdienst EngelandZuid Afrika
4 Dec. gew. st. 2.15.
Zuid Afrika, via Marseille 3 Dec. gew. st.
Vliegdienst als Oost Afrika.
Australische Statenbond, via Marseille 2
Dec. gew. st. 10.—: Vliegdienst als Ned. Indië
4 Dec. gew. st. 2.15.
(Adv. Ingez. Med.)
VOOR DEN KANTONRECHTER
Aardappelenhandelaar of
strooman?
Overtreding crisis Groente- en Fruitcentrale.
Voor het Kantongerecht diende Maandagmor
gen de zaak tegen een Beverwijkschen aard
appelenhandelaar, die reeds enkele malen eer
der is veroordeeld wegens overtreding van de
bepalingen van de crisis groente- en fruit
centrale.
Door de eerste overtreding werd verd. uit
gesloten van den aardappelhandel. Hij had
daarop dé zaak aan zijn broer overgedaan. Op
9 Juli werd de betrokken handelaar opnieuw
geverbaliseerd, waarvoor hij zich hedenmor
gen te verantwoorden had. Verd. was niet ver
schenen, doch werd verdedigd door mr. Baron
uit Beverwijk, die betoogde dat de zaak door
den broer van verd. gedreven werd.
De ambtenaar van het O. M. was van mee
ning, dat de broer slechts de strooman was,
die naar buiten optrad, doch verd. dreef de
zaak, Verd. is reeds eerder veroordeeld en spr.
meende dat hier een hooge boete noodig was.
Voor het afleveren van acht partijen aard
appelen eischte spr. 8 x 200, subs. 8x1
maand hechtenis en voor het in voorraad heb
ben van 2278 kg. muizen een boete van 500,
subs. 2 maanden.
De verdediger zette uiteen dat verd. een vo
rige maal dubbel veroordeeld werd, waardoor
hij een zeer hooge boete kreeg, die hij niet
onmiddellijk kon betalen. Hij heeft toen, om
de zaak te redden, deze overgedaan aan zijn
broer, die niet als strooman mag beschouwd
worden, omdat hij zelf erkend aardappelen
handelaar was en als zoodanig mocht koopen
en verkoopen. Spr. bepleitte vrijspraak, subs,
een geringe boete.
De ambtenaar O. M. verlaagde na zijn re
pliek den eisch tot 8 x 100, subs. 8 x 1 mnd,
en J 300, subs. 2 mnd.
Na dupliek van den verdediger veroordeelde
de kantonrechter den verd, tot 8 x 25, subs.
8 x 10 dagen en f 50 of 20 dagen.
wacht te hooren, is een telegram met den naam
van het schip, waarmee je aankomt".
,Je krijgt dat telegram in de eerste week van
Januari", had hij beloofd. Het kwam op den
morgen van den tweeden. „Kom thuis met
Soronia".
Ze haalde diep adem, sloot een oogenblik de
oogen en begon dan druk met verschillende
scheepsagenten te telefoneeren. Ze had ge
hoopt, dat het schip in den laten namiddag
zou binnenloopen, omdat er dan zoo'n roman
tische winterstemming hing op Manhattan met
zijn verlichte wolkenkrabbers.
„Kwam hij nu maar tegen vier uur binnen",
dacht ze.
Maar dat gebeurde niet. Een dichte mist
bank hing over den Hudson. Eerst tegen den
avond kwam de boot aan. De passagiers zouden
eerst den volgenden morgen aan land kunnen
gaan. Ze pruilde als een koppig kmd: „Nu
moet ik morgenochtend al zoo vroeg op!"
Dien nacht was ze elk half uur wakker en
keek op de verlichte wijzerplaat van haar
klokje. „Watpas drie uur?"Pas half
vier?"Nog geen vijf uur?"
Ze was te opgewonden om te ontbijten. Met
bevende vingers streek ze zich telkens weel
de haren glad. Toen de bel van haar flat
overging, sloot ze de oogen
Een minuut later sloeg ze ze op en zag
een grooten, erg deftig en vormelijk geklee-
den heer voor zich staan, met bleek gelaat
en de houding van een president eener aan
deelhoudersvergadering. Als ze zijn gezicht
niet herkend had, dan zou ze gemeend hebben,
een vreemde voor zich te zien. In de kleine
badplaats aan de Riviera had ze zich niet
kannen voorstellen dat haar geliefde een in
vloedrijk persoon kon zijn. Nu zag hij er zoo
echt zakelijk en deftig uit, dat ze zich niet
kon voorstellen, dat hij aan het strand in de
zon had liggen luieren. Ze staarde hem aan,
zonder te weten wat ze moest zeggen, zonder
te weten, wat ze moest doen, met hetzelfde
gevoel, dat ze op het tooneel ondervond, als
ze haar rol niet kende. En zooals ze zich dan
verliet op den souffleur, zoo steunde ze nu
op haar gemak in het voeren van beleefde
conversatie met menschen, die ze nauwelijks
kende. Ze vroeg hem naar zijn reis, naar zijn
medepasagiers, naar het weer op zee, waar
hij logeerde en meer van dat soort vragen, die
men stellen kan zonder een antwoord te ver
wachten.
„Afschuwelijk!" dacht ze ondertusschen.
„Dit is de man niet, dien ik heb leeren lief
hebben. En toch, zoo is hij in werkelijkheid.
Een stijve, vormelijke persoonlijkheid, die in
cijfers en boekhoud termen denkt. Aan de
Rivièra was hij uit den band, met vacantie.
Maar zoo is hij niet in werkelijkheid. En voor
zoo iemand heb ik een half jaar van mijn
leven bedorven, vrienden verwaarloosd, een
filmaanbod afgewezen en mijn beste kans om
op goeden voet met Max Whaley te komen,
laten verloren gaan. En wat heeft hij al dien
tijd uitgevoerd? Bankdirecteur op vacantie!
Ja, ik weet wel, hoe die hun tijd doorbren
gen. De Rivièra is slechts een van zijn avon
tuurtjes geweest. Nu pas zie ik wat voor een
man hij feitelijk is!
En onophoudelijk abbelde ze verder, totdat
hij eindelijk vroeg
„En wat heb jij in dit halfjaar gedaan?"
Die vraag had ze verwacht; maaro zoo
veellater pas! Ze had er lang over ge
dacht, wat ze antwoorden zou. „Niets!" zou ze
zeggen. En hem dan uitleggen, dat het nog
erger dan niets was geweest. Dat het een leege
ruimte, een wijding gaping in haar bestaan
was geworden, waarin ze op hem had zitten
wachten. Maar dat had ze willen antwoorden
aan haar wilden halfgod, niet aan dien vor-
melijken stijven heer, die zijn dagen in be
stuurskamers doorbracht. Hem kon ze dat
antwoord niet geven!
„Ik? Wel, wat veronderstel je, dat ik gedaan
heb?"
„Hoe moet ik dat opvatten?'
Ze haalde haar schouders op. „Ik leef hier
in een groote stad. En ik heb erg veel omhan
den".
„Bedoel je, dat je nu weer in je gewone
leven terug' bent en dat dan zoo'n vacantie-
kennismaking
Ze keek hem recht in de oogen en glim
lachte.
„Is dat niet gewoonlijk zoo?" Ze wees met
een kort gebaar de kamer rond, alsof die vol
doende bewees, dat haar leven hier niet veel
anders was, dan een voortzetting van haar
leven achter het voetlicht.
„Ahja", zei hij, aarzelde even en stak
zijn hand uit. „Ik heb het óók erg druk. Ik
heb nog veel te doen. Zakenconferenties en
zoo. Ik zal je in den loop van den dag nog eens
opbellen".
„Doe dat", zei ze, maar wist meteen uit den
toon, waarop hij het gezegd had, dat hij het
niet zou doen. Een oogenblik. toen haar hand
in de zijne rustte, kreeg ze een opwelling om
iets hartelijks te zeggen, iets dat hem ervan
zou overtuigen, dat die dagen aan de Rivièra
niet slechts een voorbijgaande episode waren
geweest. Maar ze bedwong zich. Ze wilde
zijn ij delheid niet streelen. Hij mocht eens
sentimenteel worden en dit samentreffen ook
weer als een avontuur beschouwen. Dat
nooit!
„Ik ben meestal tusschen vijf en zes uur
thuis', zei ze. „Dan kun je me het beste op
bellen".
„Dat is voorbij!' dacht ze, toen de deur zich
achter hem sloot
Met een somber gezicht stond hij op de lift
te wachten.
„Ik had verstandiger moeten zijn', dacht hij.
„Ze is tooneelspeelster en ze blijft het óók
buiten den schouwburg. Nooit zichzelf; nooit
natuurlijk. Altijd in een of andere rol. In Zuid
Frankrijk heeft ze dus óók een rol gespeeld.
De rol van verliefd meisje. Nu ze terug is,
speelt ze een heel andere Ik had het moeten
bedenken!"
Maar zelfs die overdenking verbeterde zijn
stemming niet. Hoeveel had hij zich in dat
half jaar niet om haar ontzegd Hoeveel aar
dige meisjes had hij niet ontmoet. „Ik heb
geen meisje gekust sedert ons afscheid!" had
hij willen zeggen tegen haar. En ondertus-
schen had zij geen oogenblik maar aan hem
gedacht..,. Dat hij zoo dwaas was geweest,
op haar te vertrouwen!
„De moeilijkheid met vrouwen is. dat je geen
woord kunt gelooven van wat ze tegen je
zeggen!" dacht hij bitter in de dalende lift.
(Nadruk verboden.
Auteursrecht voorbehouden).
