EEN KIND
Gereed voor de straatcollecte te Amsterdam ten bate van het door Z. Exc. minister
mr. Romme gepropageerde kleeding-, schoeisel- en dekkingfonds. Een kijkje op het collecte
bureau aan het Westeinde in de hoofdstad
Met de aankomst van de «Reiger» op Schiphol ëindigde Donderdagavond de 500ste retourvlucht uit Ned. Indiê. De heer A. Ples-
man, directeur der K.L.M. was ter begroeting aanwezig en hield een korte toespraak. Geheel links ir. M H. Damme, rechts com
mandant Hulsebos
De vier jongste leden der bemanning van den Katwijkschen logger K.W. 57, die
ten Zuiden van Egmond aan Zee strandde. V.l.r.n.Johan Geut, Maarten
Ruwaard, Jacob en Maarten v. d. Bent, nadat ze door de Egmondsche redding
boot aan wal waren gebracht
Bij de pakketpost in het Centraal Station te Amsterdam heerscht groote drukte in verband met het
St. Nicolaasfeest. Een overstelpend aantal pakjes wordt hier geëxpedieerd
De captains der beide elftallen bijeen
voor de toss bij den aanvang van den
voetbalwedstrijd Engeland - Tsjecho
Slowakije
De Engelsche Prinsesjes Elizabeth en Margeret Rose verlaten de «Bath Club» te
Londen, waar zij deze week een bezoek brachten, om er te zwemmen, van welke
sport beide vorstenkinderen qroote liefhebsters zijn
Minutieus werk bij de ver
vaardiging van speelgoed
voor de komende feest
dagen
Het wegen der ruiters die deelnamen
aan de bekende cross country van
Bingerden welke Donderdag bij het
Rhedensche Veer werd gehouden, ge
schiedde onder toezicht van kapt. W.
A. van den Wall Bake
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GARAI.
Nadruk verboden.
9)
„Kinderen, beginnen jullie alsjeblieft weer
niet te vechten!" lacht Nicolle. Geamuseerd
kijkt ze naar Maud, die zich met beide handjes
aan Kitty's rok vasthoud. „Wel, Kitty, hoe is
het met je aspiraties als moeder? Nog niet
genezen?"
Kitty heeft een belangrijk nieuwtje. Zij heeft
een brief ontvangen van den vader van de
kleine Maud. Hij verzoekt haar het kind eeni-
gen tijd bij zich te willen houden.
„Daar heb je het al!" lacht Danny. „Ik
heb jullie toch direct gezegd, dat je dan kind
niet meer kwijt raakt".
Kitty laat zich niet ontnemen, inwendig
genietend van haar succes, de eene sensatie
na de andere te serveeren.
„Maud's vader heeft een cheque gestuurd
ter bestrijding van de voorloopige onkosten,
aan de verpleging verbonden. Ik was vanmid
dag al op de bank. Op zijn laatst overmorgen
kunnen we het geld afhalen
„Een chèquevragen Nicolle en Danny
als uit een mond.
„Ja, 25 pond
En om haar bewering ka-acht bij te zetten,
toont zij de kwitantie voor de, bij de bank
gedeponeerde chèque. Met den noodigen eer
bied wordt de kwitantie bekeken Daarop staat
zwart op wit te lezen, dat miss Kitty Devine
een chèque. ten bedrage van 25 pond ter ver
zilvering heeft achtergelaten.
Danny is geen materialist, maar desondanks
bekijkt'hij Maud thans met geheel andere
oogen. Het was immers uitgesloten, dat zij,
terwijl zij zoo slecht bij kas zijnij, ook nog den
last van een kind op zich zouden kunnen
nemen. Maar nu staat de zaak anders. Wat zul
len zij daarbuiten noodig hebben om te leven?
Met 25 ,pond kunnen de beide meisjes den
geheelen zomer rondkomen. Een reuze bof is
het, anders niet! De meisjes kunnen nu haar
vacantie onbezorgd buiten doorbrengen!
En Danny maakt een diepe 'buiging voor de
kleine Maud.
„Geachte mejuffrouw, u ibent een goede
partij. 25 pond om mee te beginnen! Alle
respect voor uw papa!"
Hij tilt Maud van den grond, draait met
haar in een kring rond, zet haar daarna op
zijn schouder en galoppeert met haar over
het trottoir: „Hopla, hopla paardje, vijf en
twintig pond
Nicolle laat zich met een zucht op de bank
vallen. Na zoo'n opwindenden dag ook nog
deze schrik dat is te veel".
„Weet je wat, Nicolle", zegt Kitty gedeci
deerd, „jij gaat morgen niet meer naar kan
toor! Met 25 pond kunnen wij als we zuinig
zijn, drie maanden rond komen! En tegen dien
tijd zullen we wel weer wat anders vinden".
Besluiteloos kijkt Nicolle haar vriendin aan
maar slechts voor een oogenblik. Dan springt
zij overeind en trekt juichend haar muts van
het hoofd.
„Hoera! Niet meer naar kantoor. Zalig!
Onder ons gezegd, Kitty, ze zouden mij er,
zonder dat, toch niet hebben willen houden.
De schrijfmachine is onder mijn vingers wild
geworden. De letters zijn er vandoor gegaan,
zij hebben zich op en in elkaar gestort, Het
was een verschikkelijk abacadabra
De man naast hen op de bank leest onbe
wogen zijn krant. Af en toe fronst hij wel
eens het voorhoofd, alsof deze levenslustige
jonge menschen hem bij zijn lectuur storen,
maar voor het overige schijnt hij geen aan
aandacht aan hen te schenken.
Slechts een oogenblik kijkt hij geïnteres
seerd van zijn krant op. alt hij Kitty, die met
haar vriendin van de bank opstaat, hoort
zeggen: „Ja en dan nog wat. Bijna had ik
vergeten het je te vertellen. Mr. Gordon, zoo
heet die goedgeefsche vader van Maud, schrijft
ook nog, dat wij vanavond bezoek kunnen
verwachten van een rechercheur, die ons een
ander zal verklaren. Eigenaardig, wat? Of dat
misschien verband houdt met den moord?"
De man kijkt het tweetal langen tijd na.
Zijn gelaat vertoont plotseling een ver
moeiden, radeloozenn, bijna wanhopigen trek.
Met een mechanische handbeweging tast hij
in zijn achterzak.
Als een talisman omklemmen zijn beenige
vingers den kolf vair een browning.
Zij gaan met hun vieren door het stille
bosch.
De maan staat als een groote, koperkleurige
schijf hoog aan den hemel en werpt een mat
licht door de kruinen der boomen.
Het ruikt hier naar paddestoelen en voch
tig mos.
De schemering hult de boomen in een grijij
zen nevel, waartegen, zooals bij een Röntgen
foto, de stammen en takken donker afsteken.
De drie jonge menschen zetten er stevig de
pas in.
Maud zit op Danny's schouders.
Teneinde het kind, dat reeds slaperig begint
te worden, wakker te houden, zingen ze drie
stemmig een kinderliedje in marschtempo
„Er was eres een negertje
Kitty bereikt met haar stem een eerbied'
waardige hoogte, terwijl Nicolle's alt daaren
tegen elke riskante klimpartij vermijdt. Dan
ny daalt met zijn bariton af tot een peillooze
diepte.
De uitgelaten stemming, waarin het drietal
plotseling verkeert, is werkelijk opvallend.
Zij hebben nieuwen levensmoed gekregen
Het gaat hun als de reus in het sprookje, die
weer nieuwe kracht kreeg, zoodra hij de aarde
betrad.
Ja. hier buiten, dat is hun aarde!
Hier vallen alle zorgen van hen weg. Zij
behoeven zich het hoofd niet te, pijnigen met
de crisis, de werkloosheid en alle andere pro
blemen van een uit haar evenwicht geraakte
maatschappij. En het gemoed vindt nieuwe
troost hij de gedachte, dat Roosevelt en hoe al
die anderen nog meer mogen heeten, die met
hun x-edevoermgen het geduld van de mensch-
heid op zoo'n zwaren proef plegen te stellen,
eens vergeten zullen zijn, tot schimmen ver
gaan. Maar de maan zal met zijn zilveren
glans blijven schijnen, zooals nu, de wind zal
de droomende rivier met zijn adem blijven be
roeren en de boomen zullen eeuwig in het grijze
waas van den schemer gehuld zijn
En jonge menschen zullen altijd zingend,
welgemoed en zorgeloos door het bosch trek
kenzooals nu!
„Vijfduizend pond, dames
Danny's bereidwilligheid om zijn weekend
huisje aan de beide studenten af te staan,
brengt mee, dat hij zich zelf een slaapplaats
in het bootenhuis bereidt. Het feit, dat hij, hoe
wel tot aan den kin in een slaapzak stekend
ook zijn gezicht nog met een soort muskieten
gaas moet bedekken om tegen de venijnige
aanvallen van alle mogelijke insecteen gevrij
waard te zijn, doet aan zijn gezonde slaap
geen afbreuk.
Dei-halve worden thaixs matrassen, kussens
en wat hij meer voor zijn legerstede noodig
mocht hebben, naar het bootenhuis gedragen
en bij het schijnsel van een zaklantaarn wordt
een en ander voor den nacht gereed gemaakt.
De kleine Maud krijgt een slaapplaats in
een ligstoel naast Kitty's bed en daarmede is
dan het logies-vraagstuk tot aller tevreden
heid opgelost.
Danny, Nicolle en Kitty zitten op de kleine,
overdekte veranda bij een petroleumlamp.
Langzamerhand heeft zich van de di'ie jonge
menschen een nex-veusiteit meester gemaakt,
die hun goede stemming dreigt te zullen ver
dringen.
De brief is daarvan de oorzaak. Mr. Gordon
heeft daarin immers voor dezen avond het
bezoek van een rechercheur aangekondigd.
Merkwaardig, waarom komt die man niet
overdag? Een bezoek zóó laat op den avond
toch op zijn minst zeer ongewoon. En overi
gens, wie zal zeggen wanneer die man komt!
Moeten zij misschien den geheelen nacht hier
blijven zitten en wachten?
Zij praten, wachten en ergeren zich
Zij leggen een zeldzame onverschilligheid
aan den dag tegenover den maan, die met zijn
zilver licht in den waterspiegel van de Theems
toovert. Zij hooren niet den roep van den
nachtuil, die klagend door het vei-laten bosch
klinkt en de, met korte tusschenpoozen val-
lendes terren doen vanavond geen enkele ge
heime wensch bij hen opkomen.
In deze, op zichzelf reeds zeer geprikkelde
stemming komt Danny plotseling met een
mededeelingen, welke voor Kitty's slechte bui
een welkome gelegenheid voor een davex-ende
explosie biedt.
„Overmorgen breng ik Poulsen mee. Hij is
toch in alle opzichten een nette vent. Je zult
zien, dat die het nog eens ver brengt. En als
ik jou was, Kitty, zou ik eens wat aardiger
tegen dien jonge zijn".
Dit is een onderwex-p, waarover reeds meer
malen op vrij heftige wijze van gedachten is
gewisseld. Eerzijds kan van Fred Poulsen, een
collega van Danny, slechts gezegd worden, dat
hij een geschikte jongen is, anderzijds echter.
Hij is klein! Slechts een paar centimeter
gi-ooter dan Kitty. En dat maakt hem in haar
oogen onuitstaanbaar. Reeds meer dan eens
heeft zij er met den noodigen nadruk op ge
wezen, dat zij er niet aan denkt een liliputter-
gezin te stichten.
'gd).