Ik
s.zs£*<&3iïi»
mm
975
b
rillen
ECHtE
«**££2-'
tS^ST£l
D
M IJ N H ARDTJ ES"
ONS WEKELIJKSCH
KNIPPATROON.
m.44
Endenburg Zn.
Heemstede in vroegere
eeuwen.
ZATERDAG 11 DECEMBER 1937
HAAKLEM'S DAGBEAD
5
^erschoJEJ;!;
ills. -.«.-ronden.
ïmWE
maakt
*UHO*/
unoa
^JJwabcu rABQ_ oss
UNOX.FIJNSTE VLEESCH WAREN- EN CONSERVENFABRIEKEN - OSS
UA 108
(Adv. Ingez. Med.)
VOOR DEN-
-POLITIERECHTER
Verstoorde feestvreugde.
In Lisse had men den 31en Augustus -fees
telijk gevierd en tot slot werd er een muziek
uitvoering gegeven in een tent, die ergens
op een stuk land stond en waar oud en jong
om gegroepeerd was. t)e mannen zaten of
hurkten in het gras, de vrouwen, voor zoo
ver ze dicht hij de tent woonden, hadden
stoelen uit huis meegenomen, teneinde de
vochtigheid van het weiland niet te onder
vinden en de kinderen dartelden rond. Het
was alles vredig en de trompetters in de tent
stuwden hun muziekgolven over de hoofden
der feestvierders. Toch leek het vrediger
dan het was, want in sommige gemoederen
borrelden haat en nijd.
Zoo was er een juffrouw, die haar vader
van liefdesavonturen verdacht, en dat maak
te, dat de vader haar liever niet op zijn erf,
dat aan het feestterrein grensde, zag. Toen
het naar 't einde liep, kwam zij daarom met
haar moeder overeen, dat deze de stoelen
naar huis zou brengen en dat zij dan samen,
met vermijding van het vaderlijk erf, over
een land naar haar woning zou trekken.
Dat gebeurde echter niet, want moeder
kwam, met de stoelen -bij haar huis zijnde,
tot de overtuiging, dat het loopen over het
weiland heel ongezond zou zijn en daar va
der nog bij de muziektent hurkte, achtte ze
den weg over het vaderlijk erf veilig en ver
kieslijker.
Zij droeg daarom haar kleindochtertje, die
buiten de verbodsbepaling stond en groot
vader met de stoelen hielp, op de moeder
te roepen, van welke taak het meisje zich
zoo luidruchtig kweet, dat moeder meende,
dat er een ongeluk gebeurd was en haar
hulp werd ingeroepen, waarop ze, door angst
gedreven, met een razende vaart door het
klaphekje schoot, dat toegang tot het erf
verleende. Door die vaart echter, sloeg het
hekje weer met een harden slag dicht en een
dochtertje van een buurman, dat wellicht
uit nieuwsgierigheid de ijlende juffrouw
volgde, kreeg het hekje tegen het lijf en
zette een keel op.
De vader van het kind verliet zijn plaats
in het gras en stormde op zijn beurt door
het. klaphekje en botste in zijn woeste vaart,
zoo zei hij althans, tegen de juffrouw, die
allang den pas had vertraagd en met haar
moeder aan den eenen en haar dochtertje
aan den anderen arm rustig voortstapte het
erf af.
We spraken op gezag van den buurman
van een botsing, welke deze aan de duister
nis weet, maar de juffrouw zei, dat ze een
slag achter op het hoofd had gekregen, welke
haar een soort hersenschudding bezorgde,
waardoor ze in de knieën zakte en groot
moeder, die vasthaakte zakte mee :en ver
stuikte haar duim -bij het steunen op den
grond.
Ze hadden echter, toen ze geknield lagen,
nog besef genoef om om te zien, wie den
klap had gegeven en zagen buurman, die
met de eerste botsing niet tevreden, nu met
zijn vuist tegen den mond der juffrouw bot
ste. wat haar een gezwollen lip en een ge
broken kunstgebit bezorgde en waarover de
buurman zich nu had te verantwoorden.
Het bleek, dat het klaphekje niet de eigen
lijke aanleiding was tot zijn drift, maar meer
het feit. dat de juffrouw zijn vrouw in de
liefdesavonturen van haar vader had be
trokken, wat ze, ondanks haar hersenschud
ding na de botsing wel een half uur lang den
volke had verkondigd, waaruit de buurman
afleidde, dat het met die hersenschudding-
niet zoo'n vaart had geloopeh.
Hij hield vol niet geslagen te hebben, maar
dat was in strijd met de getuigenverklarin
gen, ook van den veldwachter, die even la
ter de juffrouw had gesproken en gezien, dat
haar lip dik en haar gebit stuk was.
De Officier had liever gehad, dat de man
bekend had in drift geslagen te hebben; dan
had er meer van een voorwaardelijke straf
gesproken kunnen worden, nu eischte hij
14 dagen gevangenisstraf.
De verdediger Mr. Pot drong aan op een
lichte straf.
De politierechter nam in aanmerking, dat
familie- en burenruzie ten grond lag aan de
zaak. maar kon ook geen voorwaardelijke
straf geven wegens de houding, die ver
dachte aannam. Hij maakte echter van de
twee weken, twee dagen.
Kom eens over de brug!
Als men dat iemand hoort zeggen, denkt
men aan een financieele aangelegenheid,
maar daarvan was toch bij de twee Aals
meerder juffrouwen, die heden aanwezig wa
ren, geen sprake, 't Betrof hier een echte
brug over een sloot in Aalsmeer en de eene
juffrouw had op die brug post gevat en
richtte die woorden tegen de andere juf
frouw, die op weg was naar huis. Feitelijk
was het verzoek overbodig, want de juffrouw
tegen wie het was gericht, had geen keus,
wilde ze haar woning bereiken. Dat het ver
zoek een dieperen zin had, bleek ook uit de
houding aan de juffrouw op de brug, want
ze hield een hand op den rug en in die hand
een schoen, welke de aankomende niet kon
zien en dus als een soort verrassing bedoeld
wjTS. oe verrassing kwam spoedig genoeg,
•want nauwelijks had de aankomende de brug
betreden, of de schoen kwam achter den rug
vandaan en daalde op haar hoofd en armen
neer, wat zij voelde en wat een buurman zag.
Het spreekt, dat de verhouding tusschen
de beide vrouwen al lang niet best was en
de juffrouw, die de klappen kreeg, had even
te voren ook wel iets gedaan, wat die straf
oefening min of meer had uitgelokt. Zij had
namelijk, toen ze van huis was gekomen en
de ander had gezien, een graalbeweging met
de hand gemaakt en gezegd. „Dat doen mijn
jongens niet!" Aangezien niemand tevoren
beweerd had, dat haar jongens het wel de
den, was het een hatelijkheid aan het adres
der andere juffrouw, die het kon vertalen.
„Jouw jongens gappen".
Neen, natuurlijk, dat zei ze niet, maar de
bedoeling was overduidelijk. En omdat dit
zoo duidelijk was, wilde de ander haar met
den hak van de schoen aan 't verstand bren
gen, dat ze den zin van woord en gebaar had
begrepen.
„Waarom heeft u dat gezegd?" vroeg de
politierechter, en de juffrouw bleef het ant
woord schuldig.
Niettemin had de juffrouw, die geslagen
had, schoon ze dit ontkende en beweerde,
alleen een dreigende beweging te hebben ge
maakt, niet mogen slaan, want de Officier
en de rechter namen beiden aan, dat de
schoen op hoofd en arm van de andere juf
frouw was neergekomen.
De vriendelijke opmerking aan de geslage
ne en de omstandigheid, dat de schoendraag
ster verhuisd was, zoodat herhaling van oor
logsdaden niet waarschijnlijk was, waren
echter van invloed op de straf.
Maar toch zal ze zelf over de brug moeten
komen, want er werd f 6 boete geëischt en
gegeven.
S.D.A.P.
De Federatie van de Soc.. Dem. Arbeiders
Partij houdt haar jaarvergadering op Donder
dagavond 16 December in het gebouw van den
Protestantenbond, Jacobstraat.
De Kerstvergadering wordt gehouden op
den Tweeden Kerstdag, in de gemeentelijke
Concertzaal, waar het woord gevoerd zal wor
den door den partijvoorzitter, den heer Vor-
rink, met medewerking van de Zangvereenx-
ging „De Stem des Volks".
„GOOI WAT IN MIJN SCHOENTJE".
Bovengenoemd Comité dankt allen, die er
toe hebben meegewerkt om ruim 400 kleine
kinderen met Sinterklaas gelukkig en blij te
maken, zeer hartelijk.
Van verschillende zijden is gebleken, dat
deze actie die dit jaar voor het eerst in Haar
lem gevoerd werd, bijzonder op prijs is ge
steld.
Aangezien kinderen van alle gezindten
worden bedacht, hopen wij volgend jaar we
derom op veler medewerking te mogen reke
nen.
Dit is het parool van een „Mijnhardfje" want
de geneesmiddelen waaruit een „Mijnhardtje"
is samengesteld ondersteunen elkander weder-
keerig in hun werking, zoodat de pkjn met
vereende kracht verdreven wordt. Goed en
wonder snel helpen ze bij:
Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijnen, Spit,
Spierpijn, Rheumatische pijnen, Migraine,
Periodieke pijnen, Moeheid, Kou en Griep.
Kokc 12 stuks 50 e
Bij Apothekers en Drogist
(Adv. Ingez. Med.)
GYMNASIALE «.LETTERKUNDIGE VER.
„AMICITIA JUNCTI".
Leden van bovengenoemde vereeniging zul
len op 23 December a.s. in den Stadsschouw
burg opvoeren „De Spooktrein", een spel in
drie bedrijven door Arnold Ridley. De leiding
berust bij den heer Wim Paauw.
EVANGELISCHE SAMENKOMST.
Dinsdagavond 14 December belegt het co
mité voor Practisch Christendom een open
bare samenkomst in het Gebouw „Ons Huis"
Ged. Voldersgracht 15. Het onderwerp luidt:
„Luisteren en doen". Na afloop is er gelegen
heid tot het stellen van vragen.
EXAMENS.
Geslaagd aan de Gem. Universiteit te Am
sterdam voor het doet. ex. in de rechtsge
leerdheid mej. L. L. W. van den Dries en voor
het cand. ex. in de theologie de heer C. F. S.
Stegenga.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP ZONDAG 12 DEC.
Progr. I Hilversum I.
Progr. III Hilversum II.
Progr. III 8.30 Diversen, 8.50 Keulen, 10.35
Fransch Brussel, 11.20 Keulen, 1.20 Ned. Brus
sel, 2.20 Fransch Brussel, 2.35 Ned. Brussel,
3.20 Keulen, 5.20 Parijs Radio, 7.20 Weenen.
9.30 Boedapest. 9.50 Berlijn.
Progr. TV 8.30 Ned. Brussel, 12.50 Droitwich,
2.20 Diversen, 2.40 Droitwich, 4.20 London Re
gional, 4.40 Droitwich, 5.20 London Regional,
6.00 Ned. Brussel, 6.20 London Regional, 6.50
Droitwich, 7.20 London Regional, 8.15 Droit
wich, 9.05 Diversen, 9.15 Droitwich, 10.30 Boe
dapest, 10.50 Droitwich, 11.00 Boedapest, 11.25
Parijs Radio,
Progr. V 8.30—12.00 Diversen.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO- CENTRALE
op Maandag 13 December.
Progr. I Hilversum I
Progr. II Hilversum II.
Progr. Ill 8.00 Keulen, 9.20 Parijs Radio,
11.05 London Regional, 11.50 Parijs Radio.
12.05 Radio P.T.T.. 12.20 Parijs Radio, 1.20
Ned. Brussel, 2.2-0 Diversen, 3.05 Parijs Radio,
3.20 Keulen. 4.20 Pauze, 4.25 London Regio
nal, 5.20 Parijs Radio, 6.20 Keulen, 7.10 Lon
don Regional, 7.20 Keulen, 8.20 Rome, 9.20
Fransch Brussel; 10.30 Boedapest, 11.25 Di
versen.
Progr. IV 8.00 Ned. Brussel; 9.20 Diversen,
10.35 Droitwich, 12.20 Ned. Brussel, 12.45
Droitwich, 1.50 London Regional, 3.20 Droit
wich. 8.05 London Regional, 8.50 Droitwich.
Progr. V 8.007.00 Diversen.
7.00 Eigen gramofoonplatenconcert: Dans
muziek.
1 Keep a twinkle in your eye, Billy Cotton,
2 Life begins at Oxford Circus, Jack Wilson,
3 Three litte times, Billy Cotton, 4 Drink up,
Sydney Kyte, 5 Little Valley in the moun
tains, Scott Wood. 6 One hour with you,
Sydney Kyte, 7 Mad about the boy, The blue
Lyres, 8 We just could not say goodbye, Billy
Cotton, 9 Tina. L. P. Acc. Band. 10 Sunshire
and roses, Billy Cotton. 11 I do like to see,
Sydney Kyte, 12 I'll string along with you,
Scott Wood, 13 We will always be sweethearts
Sydney Kyte, 14 The younger generation,
The blue lyres. 15 Listen to the german band,
Billy Cotton. 16 There's no more you can say,
L. P. cc. Band, 17 Put on an old pair of shoes.
Jack Wilson, 18 Your heart and mine, Billy
Cotton.
8.0012.00 Diversen,
Voor deze zeer elegante japon kan men zoo
wel zijden crêpe als dunne wollen stof kiezen.
In ieder geval moet het een soepele stof zijn.
die zwaar afhangt. Het model is zeer ge
distingeerd. Van voren bestaat de rotbaan
uit drie deelen, die bóven de taille in een punt
opgeknipt zijn. De ceintuur, die op den rug-
gestrikt wordt, is tusschen de strakke voor
baan genaaid. Langs de puntige halsopening
is een ruche van glasbatist gezet; de blouse
is met ruimte aan de rok genaaid. De kop-
mouw wordt aan de binnenzijde met behulp
van een gazen steunstukje omhoog gehouden
Benoodigd materiaal: 3 meter van 130 cen
timeter breedte.
Het patroon is te verkrijgen in maat 44:
bovenwijdte 102 centimeter, taillewijdte 86
centimeter, heupwijdte 110 centimeter. Door
het al of niet aanknippen van naden kan men
het patroon passend maken voor het eigen
figuur.
Prijs van het patroon 26 ets. Het is van
Maandag af gedurende een week te verkrij
gen bij de bureaux van dit blad, Gr. Hout
straat 93 en Soendaplein 37.
Jaloersch
E bekendste dierentemmer van zijn
tijd was de Indiaan van Amburch, in
1811 in den staat Kentucky (Noord-
Amerika) geboren. Zijn grootvader
heette oorspronkelijk Tangborgon, Koning dei-
Wouden, en noemde zich later van Amburch,
toen hij door een blanken kolonist uit de
klauwen van een jaguar was bevrijd.
Reeds als kind speelde de kleinzoon graag
met de kwaadaardigste insecten, zonder,
merkwaardig genoeg, eenig letsel op te loo
pen. Als hij floot kwamen ratten en muizen
uit hun schuilhoeken te voorschijn, klommen
tegen hem op en liepen over zijn armen en
beenen; op korte wandelingen liepen ze zelfs
met hem mee.
Toen hij twaalf jaar was, stond hij er in
den omtrek al voor bekend, dat hij de weer-
spannigste paarden wist te temmen. Dikwijls
werd hij hiervoor gehaald en verdiende er
aardig mee. Van de paarden kwam hij tot de
wilde dieren: hij temde panterkatten, vossen
en buffels. Zij vormden zijn gewoon gezel
schap, wekenlang leefde hij in de bosschen
en kwam slechts nu en dan, tot aan de eerste
huizen door de dieren begeleid in zijn dorp
terug.
Zijn magische kracht over dieren werd
steeds meer bekend en toen de Amerikaan
Titus, die toentertijd de grootste menagerie
der wereld bezat, van he mhoorde, bood hij
den jongen Indiaan een engagement aan, dat
deze accepteerde.
Einde 1838 kwam men naar Londen tot het
geven van voorstellingen. De toeloop van
nieuwsgierigen was geweldig. Het was opmer
kelijk te zien, hoeveel de dieren van den
temmer hielden. Zoolan hij bij hen was, de
den ze alles, wat hij wilde. Zoodra ze in hun
kooien waren teruggebracht begonnen ze ver
vaarlijk te brullen.
Nimmer voerde hij zoogenaamde kunst
stukjesmet hen uit; hij liet ze zooveel moge
lijk in hun natuurlijken staat, liet ze sprin
gen, liep met hen om het hardst of danste in
het rond.
Het merkwaardigste was echter, dat hij
alle dieren tegelijk liet optreden, ook die, wel
ke elkander in gewone omstandigheden zou
den hebben verscheurd en bij dit alles ge
bruikte hij geen zweep of een verborgen wa
pen. De dieren drongen zich om hem heen
en allen trachtten zoo dicht mogelijk bij hem
te komen.
Ontstond er naijver, wanneer de een of
ander zich voelde achtergesteld, dan was
een korte liefkozing met zijn hand voldoende,
om de eendracht weer te herstellen.
Aan het slot van iedere voorstelling volgde
de clou, waarvoor de mensehen van heinde
en ver kwamen toegestroomd: het gevecht
met een bijna ontembare leeuwin.
Was het aanvankelijk een soort, spel, tijdens
het gevecht werd de natuurlijke strijdlust
van het dier opgewekt. Bij eiken greep van
zijn klauwen, dacht men, dat de temmer ver
loren was, doch deze wist telkens op het
juiste oogenblik de ernst weer tot spelen te
rug te brengen. Een korte streeling met de
hand, of het noemen van de leeuwin bij haar
naam. was voldoende om het dier aan zijn
voeten te brengen.
Evenals zijn dieren schonk de temmer nim
mer veel aandacht aan het publiek, dat hem
zoo enthousiast toejuichte.
Op een dag echter bemerkte hij in de
voorste rij een jong meisje, bruin en met
zwart haar, evenals hij. Als zij niet naar de
Engelsche mode gekleed was geweest, had
men haar voor een Indiaansche kunnen
houden.
Later stond zij bij den uitgang van de me
nagerie en sprak hem aan. Zij was werkelijk
een Indiaansche, die als klein, kind met een
Engelsche familie naar Londen' was bekomen.
Zij behoorde tot een verwante stam en of
schoon ze haar moedertaal grootendeels was
vergeten, kon ze die toch nog verstaan.
Van Amburch, die geheel opging in zijn
dieren, had nog zelden aan een vrouw- ge
dacht. Door het meisje, waarmee hij had ge
sproken, kwam de herinnering aan zijn va
derland weer boven en het duurde niet lang,
of zij besloten met elkander te trouwen.
Het merkwaardige was, dat de temmer
duidelijk bemerkte, dat hoe meer hij opging
in zijn aanstaande vrouw, hoe meer hij zijn
macht over de dieren begon te verliezen. Zij
werden onrustig, wanneer hij tusschen de
voorstellingen met het meisje bij de kooien
kwam. Ja, het scheen, alsof zij den dag van
het huwelijk wisten; zij verkeerden toen in de
grootste opwinding.
De bruid beweerde, dat de leeuwin haar een
seconde had aangekeken met gele oogen vol
haat. Sindsdien waagde zij zich nimmer meer
in de directe nabijheid van de kooi. Volgens
haar meening was de leeuwin jaloersch. Haai
man lachte en zei, dat zijn vrouw waarschijn
lijk zelf jaloersch was! Toch zag hij duidelijk
dat er met de leeuwin iets bijzonders gaande
was, ze gehoorzaamde niet meer onmiddel
lijk aan zijn stem en nu en dan liep hij als
per ongeluk een kleine verwonding van haar
klauwen op.
Hij kwam met zijn vrouw overeen, dat zij
niet meer op de eerste rij zou plaats nemen
en later verzocht hij haar de voorstellingen
in het geheel niet meer bij te wonen, want,
hoe ook, de leeuwin scheen terstond te voelen,
wanneer de jonge vrouw aanwezig was en
dan begon het dier te beven en te trillen van
opwinding.
Eens werd de temmer voor een noodzake
lijk onderhoud met een bezoeker door zijn
vrouw weggehaald, juist toen hij bezig was
de leeuwin door streelen en door haar kalm
toe te spreken tot bedaren te brengen. Toen
man en vrouw daarop samen weggingen, om
vatte het dier de tralies van zijn kooi en be
gon zoo ontzettend te brullen, dat de andere
dieren van angst in den uitersten hoek van
hun hok terugkroopen.
Kort daarna had de vrouw met haar man
weer een gesprek in de nabijheid van de kooi.
Plagend zei hij: „ik geloof stellig, dat je ja
loersch bent en dat je niet kunt hebben, dat
ik me te veel met de leeuwin bemoei!" Meteen
tilde hij zijn vrouw lachend omhoog en
kuste haar.
Van Amburch schrok zelf van zijn onvoor
zichtigheid, keek terstond naar de leeuwin,
maar zag tot zijn geruststelling, dat het
dier met gesloten oogen in zijn kooi lag. Al
leen de huid trilde even, zooals het geval is
bij paarden, die last hebben van vliegen. Alles
in orde, dacht de temmer, dieren en men-
schen wennen tenslotte aan alles.
Dienzelfden avond werd hij tijdens de
voorstelling door de leeuwin verscheurd.
Voordat de toeschouwers het bemerkten, was
het spel bloedige ernst geworden. Eerst sloeg
het dier een klauw in het gezicht van den
temmer en het volgende oogenblik zette het
zijn muil in de borst van zijn meester. Van
Amurch trachtte nog zich vrij te maken,
maar hij kwam te vallen en stond niet
meer op.
Oogenblikkelijk werd de leeuwin doodge
schoten, doch voor dat men den temmer kon
bevrijden, was hij reeds aan zijn wonden be
zweken.
moet er aan hangen, dan is U wf
leker, dat Uw brilmontuur aan
de allerhoogste eischen voldi
M duurzaamheid bi
ORTHOSlN.Gl AZEN
OPTICIENS
RIJKSSTRAATWEG 6 HAARLEM
Levering alle ziekenfondsen
(Adv. ingez. Med.)
Overeenkomsten met
Bennebroek.
In de achter ons liggende crisisjaren zijn de
kosten voor armenzorg een zwax-e last geweest
voor alle gemeentelijke budgetten. Dit kwam
zoowel door de groote stijging van het aantal
steunbehoevenden als door het minder ruim
toevloeien van vrijwillige bijdragen aan diaco
nieën e.d. Met precies dezelfde verschijnselen
had men omstreeks 1800 te kampen. Dit blijkt
o.a. uit een overeenkomst tusschen het arm
bestuur .van Bennebroek en de gemeente Ber
kenrode.
Deze gemeente is nu al sedert lang in Heem
stede opgegaan en de naam leeft alleen nog
in een bekende buitenplaats aan den Heeren-
weg voort. Zij ontstond in 1466, toen met toe
stemming van Ridder Jan van Heemstede.
de derde Heer vair dien naam een gedeelte
van Heemstede werd afgescheiden en Gerrit
van Berckenrode daarmede als met een af
zonderlijke heeidijkheid werd beleend.
De Fransche tijd bracht ook aan deze beide
gemeenten. Heemstede en Berkenrode, de be
naming municipaliteit.
De liiex-boven bedoelde overeenkomst tus
schen het armbestuur van Bennebroek en de
gemeente Berkenrode luidde als volgt;
„Door Armmeesters van de catoliquc Ar
men van Bennebroek aan de Munnicipaliteit
van Berkenroede te kennen gegeven,
„dat, zoo door 't vermeerderen der Armen
als door 't- verminderen der Inkomsten, zij
Liedeix zig buiten staat bevonden de Armen
door hun Geallimenteerd worden, te kunnen
onderhouden en van 't nodigen voorzien,
„verzoeken om aan de catolique kerk onder
Berkenrode met een Bus bij ieder Godsdienst
oefening te mogen staan,
„zo zijn de Munnicipaliteit van Berkenroode
en Roomsche catolique Armmeesters vair Bcn-
nebroek daaromtrent over Een Gekoomen Ge
lijk Geschied bij deeze, dat van nu voortaan
door Een Geschikt persoon door Armmeesters
voornoemt daartoe aan te stellen, bij of na 't
Eyixdigen van ieder Godsdienstoeffening met
een Busse zal werden Gecollecteerd en dat de
Alzo te collecteeren penningen zullen worden
Genooten door voornoemde armen van Ben
nebroek drievierde portie en Een vierde portie
voor de Armen van Berkenroode,
„welke vierde portie door de voornoemde
Armmeesters van Bennebroek aan de Arm
meesters van Berkenroode op de Eerste Zon
dag in Jannuary en de Eerste Zondag in Juli
van ieder jaar zullen worden uitgekeerd en
afgegeven.
„Bei-kenroode,'3 Augustus 1804".
De geschiedenis vermeldt er verder niets
van of deze overeenkomst altijd prompt is
nageleefd en wij zullen dus maar aannemen,
dat de Bennebroekers steeds het vierde deel
der gecollecteerde gelden op den vastgestel-
den tijd hebben afgedragen. Zij hebben zich
beter gehouden dan hun voorzaten in het jaar
1656. Toen nl. in 1653 Adriaan Pauw overle
den was, volgde zijn oudste zoon, Gerard
Pauw hem op als Heer van Heemstede, terwijl
Bennebroek werd afgescheiden. Gerards broe
der, die evenals hun vader Adriaan Pauw
heette, werd met Bennebroek beleend. Als
uitvloeisel daarvan moest ook een kerkelijke
scheiding tusschen Heemstede en Bennebroek
tot stand gebracht worden. Dit heeft heel
wat moeite gegeven en om de oplossing te
vergemakkelijken kwamen Gerard en Adriaan
Pauw tenslotte overeen „dat de helft van de
gelden, gecollecteerd in de kerk te Bennebroek
alle zes maanden uitgekeerd zullen worden
aan de diakenen van Heemstede en dat de
heer vanHeemstede 't recht heeft 'n persoon af
te vaardigen om tegenwoordig te zijn bij het
sluiten der. jaax-lijksche rekening der gecol
lecteerde gelden."
Deze ovex-eenkomst kwam op 3 October 1656
tot. stand. De Bennebroekers echter collec
teerden wel, maar zij bleken volstrekt niet
van zins, de helft der gelden aan de Heem-
steeasche diakenen af te dragen. Vandaar dat
de Heemsteders het „hooger-op" zochten en
ou 9 April 1658 een bevestiging en bekrachti
ging der overeenkomst verkregen van de
„Commissarissen van de Edel-Mogende Ree-
ren Gecommitteerde Raden van de Staten
van Holland en Westvriesland". Gerard Pauw.
de Heer van Heemstede, machtigde daarop
den schout Bartholomeus van Hoven, op den
eersten Zondag van elke maand de helft der
collectegelden in Bennebroek te gaan ont
vangen. Maar ook deze kreeg nul op het re
quest: wat de Bennebroekers hadden, hielden
zij. En het heeft tot 1666 geduurd vóór de toen
reeds tien jaar oude overeenkomst werd na
geleefd. Maar wat de Heemsteders in die 'ien
jaar tekort zijn gekomen, hebben ze nimmer
gekregen.
