MAASBRUG BIJ HEDEL GEOPEND.
OM EEN KIND
i1
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GARAI.
Nadruk verboden.
31)
„Ik moet u arresteeren", zegt de rechercheur
met de politiepenning tegen Bigs. Daarna
wendt hij zich tot Danny. „Wie bent u?"
Danny noemt verbluft zijn naam.
„Wat voert u hier uit?"
„Ik wou een kop koffie drinken", zegt
Danny, die zich even spoedig hersteld heeft
en nu weer de noodige tegenwoordigheid van
geest vertoont.
„Die koffie zou ik me maar ergens anders
halen", antwoordde Bigs droog, ,,'t Is vroeg
sluitingsuur vandaag. Enfin, dan doen we
de tent maar op slot".
Hij plant omstandig zijn Zondagschen hoed
op het witte haar, tewijl Danny haastig de
cantine verlaat. Op een lei schrijft Bigs de
woorden „Kom direct terug" en daarna
plaatst hij deze mededeeling voor het raam.
„Dan gaan we maar. 't Is maar goed, dat
ik m'n Zondagsche pak heb aangetrokken. Ik
verheug me allang op een paar dagen va-
cantie...."
Nicolle zit tegenover inspecteur Benett.
Zij geeft zich alle moeite Benett te overtui
gen, dat Maud bij hen het best op haar plaats
is. Zij kunnen dat hulpelooze wezentje toch
niet tot' een speelbal maken van Gordon's
wisselende stemmingen.
Nicolle is met zooveel ijver bij de zaak. waar
voor zij pleit en zij geeft zich zooveel moeite
Gordon's motieven voor de adoptie te brand
merken, dat zij in 't geheel nigt bespeurt hoe
merkwaardig de vragen zijn, welke Benett tot
haar richt.
Hij doet het voorkomen, alsof hij niet geheel
op de hoogte is van den stand van zaken. De
voorgeschiedenis van het geval-Coverley
schijnt hem in hooge mate te interesseeren.
Hij laat zich door Nicolle zeer nauwkeurig alle
details vertellen van den patentstrijd tusschen
Gordon en Coverley.
En geheel onverwacht informeert hij naar
dien Amerikaan, mr. Mitchell, die den vorigen
dag in het Carltonhotel is afgestapt.
„Het is mij bekend, miss Osborn, dat u hem
gisterochtend gesproken hebt. Hij wilde u als
zijn secretaresse aanstellen, nietwaar?"
Nicolle verschiet van kleur. Die vraag komt
al te onverwachts. Men schijnt verdenkingen
tegen haar te hebben opgevat.
„Mr Mitchell heeft het hotel 's middags weer
verlaten", zegt Benett zakelijk. „Hij is sinds
dien niet meer in Carlton teruggekeerd. Weet
u misschien zijn tegenwoordige verblijfplaats?"
Nicolle staart naar den grond. Koortsachtig
werken haar gedachten. Zij is in den val ge-
loopen, dat blijkt nu wel overduidelijk. Zij
heeft Behett's vragen zoo openhartig beant
woord, dat haar bekendheid met de details dei-
voorgeschiedenis van de zaak-Coverley wel
moest opvallen.
„Welnu, miss Osborn?"
„Mr. Mitchell heeft mij voorloopig nog niet
als zijn secretaresse in dienst genomen, omdat
hij onmiddellijk naar Amsterdam moest
„Naar Amsterdam? Dat is merkwaardig!
Zijn bagage bevindt zich nog op zijn kamer.
Dat heeft bedenkelijk veel weg van een
vlucht
„Mr. Mitchell deelde mij mede, dat hij over
twee dagen weer in Londen terug zou zijn".
„Over twee dagen?"
„Ja. over twee dagen!"
Zij beseft zeer wel, dat zij met dit ant
woord een zeer belangrijk besluit heeft ge
nomen. Zij staat nu aan Coverley's zijde, wat
er ook gebeuren mag.
„Zoo, dat is alles, wat u mij van mr. Mitchell
kunt vertellen, miss Osborn?;'
In den toon, waarop hij dat vraagt, ligt dui
delijk een waarschuwing opgesloten.
„Ja, dat is alles!"
Benett verzoekt haar hem eenige minuten te
willen excuseeren. Hij verlaat het vertrek,
loopt de gang door èn begeeft zich naar een
ander afdeeling, waar hij opdracht geeft
tegen miss Ossborn een bevel tot aanhouding
uit te vaardigen. Van een en ander mag echter
slechts gebruik worden gemaakt, wanneer zij
een poging tot ontvluchten mocht onder
nemen. Miss Osborn moet streng worden be
waakt, daar zij ongetwijfeld in verbinding
staat met Coverley en men dus door haar
achter diens verblijfplaats zal kunnen komen.
Als hij weer in zijn kamer terugkomt, deelt
hij Nicolle zeer conventioneel mee, dat de
kwestie van de kleine Maud Gordon nog eens
nauwkeurig zal worden onderzocht. Overigens
zijn de daarvoor in aanmerking komende
autoriteiten reeds op de bijzondere omstan
digheid, waaronder deze adoptie heeft plaats
gehad, opmerkzaam gemaakt. Tenslotte moest
aan hen de beslissing worden gelaten, wat er
met de kleine Maud Gordon zal gebeuren. En
hij belooft Nicolle haar dix-ect van een en
ander op de hoogte te zullen stellen, zoodra hij
wat verneemt.
Als Nicolle het vertrek heeft ver-laten, geeft
Benett opdracht om Bigs voor te geleiden.
Zijn splinternieuw blauw pak en fraaie zij
den das ten spijt, maakt Bigs nu een eenigs-
zins verfomfaaiden indruk. De lichte, waterige
oogen hebben him vroolijken blik er bij in
geboet en kijken den inspecteur nu min of
meer neerslachtig aan.
„Meneer de inspecteur", zegt hij op huileri-
gen toon, „wat voert u toch met me uit. Wie
moet er nu voor het eten van de arbeiders
zorgen? Het is toch bijna twaalf uur
„Wij hebben ontdekt", zegt Benett droog,
„dat u een microfoon hebt aangelegd, waar
door het u mogelijk was in de provisiekamer
van uw cantine alle gesprekken af te luiste
ren, die in het privé-kantoor van de directie
werden gevoerd. Wat was de reden, dat u zich
zoo bijzonder voor de interne aangelegen
heden van de Estna-fabrieken interesseerde?"
Bigs doet zichbaar zijn best tijd te winnen
om na te denken. Oogenschijnlijk kost het
hem nogal wat moeite het stuk kauwgum in
zijn mond een zoodanige plaats te geven, dat
het hem niet bij het spreken hindert
„Meneer de inspecteur, ik zou u graag alles
willen vertellen, maar heusch, het gaat niet.
U zou de heele zaak verknoeien".
„Wat voor zaak?"
Bigs staart naar het plafond, kauwt wanho
pig op zijn gum, maar zegt geen wooi-d.
„Zoo, mr. Bigs, dan zal i k u eens vertellen,
wat dat voor een zaakje is. U hebt uzelf tot
den handlanger gemaakt van een sinds lang
door de politie gezochten misdadiger. Conrad
Coverley heeft zijn informaties over den gang
van zaken bij de Estna-fabrieken van u ont
vangen!"
„M'n hemel!" steunt Bigs. „Wat moet ik
nu doen?"
Heftig gesticuleerend buigt hij zich tot Benett
over. „Als ik maar spreken mocht! Ik zou u
immers zoo graag alles willen vertellen. Ge
loof me, u zou groote oogen opzetten, als u
alles wist. Maar ik mag niets zeggen. U zou
alles bederven, dat is het 'm juist!"
.Koort u eens even!" Benett begint nu zijn
geduld te verliezen. „Ik kan ook zeer ongezel
lig worden. In uw eigen belang raad ik u alles
eerlijk op te biechten! Waai-om mag u niet
spreken?"
„Juist dat kan ik u niet zeggen", klinkt het
stamelend van Bigs dunne lippen. „Als ik u
in 's hemelsnaam maar alles mocht vertellen
U zou dingen te hooren krijgen, meneer de
inspecteur, dingenGeloof me, vandaag
aan den dag kunt u geen mensch meer ver
trouwen! Maar ik wil niks gezegd hebben
Mr. Reeves treedt weer op.
De blauwe cabriolet glijdt nu reeds voor de
derde maal geruischloos langs imposante
fabrieksgebouw, aan welks geve) ..j geweldige
metalen letters het opschrift „Estna Fabrie
ken" prijkt. Bestraald door den zilveren glans
van het helle zonlicht buigt de wagen een
zijstraat in om daarna weer te-rug te keeren
naar het stille, keurig onderhouden park, da»
geen vijfhonderd passen van de Estna-fabrie
ken verwijderd ligt.
Een kleine, elegante blondine neemt de
blauwe cabriolet scherp in zich op, wenkt plot
seling, haast zich naar den remmenden wagen
en vraagt fluisterend aan den man achter het
stuur: „Bent u mr. Coverley?"
De aangesprokene kijkt het vlotte jónge
meisje glimlachend aan en knikt. „Miss
Devine, nietwaar?" Hij verzoekt haar een
oogenblik te wachten en rijdt zijn wagen naar
een links van den weg liggend parkeerter
rein.
Als hij terugkeert vraagt hij Kitty onmid-
delijk, met ernstige ongerustheid in zijn stem,
of zij ook weet, waarom Bigs niet gekomen
is. Zij hadden toch gisteren afgesproken, dat
zij elkaar hier in dit park zouden ontmoeten!
Kitty kan zijn vraag niet beantwoorden. Na
een lang, vruchteloos onderhoud met de leid
ster van het Jeugdinstituut, heeft zij zich naar
het park gespoed, waar Nicolle op haar zou
wa'chten. Zij wist, dat ook Coverley hier zoü
komen. Diens gebnxind gelaat, 't licht blonde
haar, maar vóór alles de blauwe cabriolet,
hebben haar onmiddellijk doen vermoeden,
dat de man aan het stuur niemand anders is
dan Coverley.
Zij nemen plaats op een der vele banken.
Het is op dit middaguur zeer stil in het park.
„Nicolle heeft mij veel van u verteld", zegt
Kitty, terwijl zij den man, die de laatste dagen
haar gedachten geheel in beslag heeft geno
men, onderzooekend aanziet.
„Goeds?"
„Goeds en slechts", geeft Kitty openha o
ten antwoord „Zie u, mr. Coverley, ik zou h-t
zoo prettig hebben gevonden, als Maud's
vader iemand bleek te zijn, wien ik in elk
opzicht achting zou kunnen toedragen".
(Wordt vervolgd)
Jan van Kan, de bekende redder, is
op 67-jarigen leeftijd te Noordwijk aan
Zee overleden
Ir. H. J. van Aalderen is benoemd tot
chef van het Seinwezen der Ned.
Spoorwegen
In de electrische apparatenfabriek EFA, gelegen aan het Prinsen
eiland te Amsterdam, heeft Woensdagavond een hevige brand ge
woed. Het gebouw brandde geheel uit. Tijdens het blusschingswerk
In bewondering voor een der reusachtige schroeven van het motorvracht
schip „Jangadeiro", het laatste der vijf schepen, die voor Braziliaansche
rekening werden gebouwd en Woensdag met goed gevolg van de scheeps
werf „De Noord" te Alblasserdam te water is gelaten
Na de opening der nieuwe verkeersbrug over de Maas bij Hedel maakten
de autoriteiten Woensdag een wandeling over de brug, welke een belang
rijke verbetering in de verbinding tusschen Noord en Zuid beteekent
opende Woensdag de nieuwe verkeersbrug over de Maas
Hedel. De minister knipt het lint door
Op het «Tempelhofer Planschbecken» te Berlijn
vermaakt de jeugd zich thans met de sneeuwpret
Een aardig tafreeltje
Het incidentmet de.Ladybird*.
De Engelsche kanonneerboot
op de reede van Hankow, na
dat het schip door Japansche
strijdkrachten onder vuur was
