BAL IN HET CONCERTGEBOUW.
Het groote Avontuur
De bewoners van een huis in de 3de
Goudsbloemdwarsstraat te Amsterdam
werden Donderdagnacht opgeschrikt
door het kraken van hout en breken
van glas. De woning verzakte en moest
terstond gestut worden
De «kat met de gouden oogen». zoo
als bovenstaand exemplaar op de in
ternationale kattententoonstelling te
Londen werd genoemd
Tientallen slachtoffers zijn te betreuren bij den ernstigen brand, die
een college te St. Hyacinthe in de Canadeesche provincie Quebec
op 50 mijl van Montreal verwoestte. De ruïne van het uitgebrande
gebouw
Prins Louis Ferdinand van Pruisen en zijn verloofde Grootvorstin Kyra van
Rusland brachten Donderdag een bezoek aan ex-keizer Wilhelm ter ge
legenheid van diens 79sten verjaardag. Het prinselijk paar tijdens een
wandeling in Doorn in gesprek met een kennis
FEUILLETON
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
Riefenberg had nauwelijks den tijd 0111
enkele nader inlichtingen aan te teekenen.
Een andere ingenieur stond hem al op te
wachten. Zij begaven zich nu naar den Tsi-
berg. Bij zijn aankomst, den vorigen dag, had
de journalist opgemerkt, dat de hoogste berg
top uit de streek was gehuld in een gouden
stofwolk. Hij kreeg nu de verklaring van dit
verschijnsel.
Op zekeren dag, zeide de ingenieur had
den wij ontdekt, dat Tsi-berg, die 1650 meter
hoog is, ongemeen rijk was aan goud en nu
hebben wij besloten den berg af te graven.
Zij waren tot op een bepaalde hoogte ge
komen en daar zag Riefenberg hoe kleine
zwarte gedaante zich op den naakten top be
wogen en voortdurend een stroom van rots
blokken en zand naar beneden daverde over
een afstand van 175 meter. Dat verklaarde de
gouden stofwolk.
Ook hier werd het gouderts naar een ver-
morzelfabriek geleid, waar het de bekende be
werking onderging.
Een gedeelte van den namiddag bracht Rie
fenberg door op den Tsi-besrg. Op den terug
weg naar Nizi, werd tenslotte nog een bezoek
gebracht aan de groote kraan, die op het
water van de rivier dreef en er ingewikkeld
uitzag. Zooals bij een gewone baggermachine
werd slijk opgehaald uit de bedding, maar hier
werd de modder op het breede dek machinaal
gewasschen en het goud er uit gehaald.
Alleen deze machine, verklaarde hem de
ingenieur, levert ongeveer 30 kilogram goud
per maand.
Daarmee was de avond ongeveer ingetreden
en had Riefenberg in een recordtempo met de
voornaamste instellingen van Nizi kennis ge
maakt.
Een groot gedeelte van den nacht zat hij te
schrijven over alles wat hij had gezien.
En zoo brak eindelijk de dag aan, dat Rie
fenberg zich, overeenkomstig het plan van den
directeur-generaal naar den sector van Mong-
bwaloe zou begeven..
Nog voor zeven uur kwam een auto met
een negerchauffeur hem in het passagier^
huis halen en bracht hem naar de „mess" van
de ingenieurs. Daar gebruikte hij het ontbijt
in gezelschap van den secretaris, die nog
maals herhaalde dat alles met den heer
Berteau, directeur van de afdeeling van Mong-
bwaloe, was geregeld.
Het belooft vandaag mooi weer te wor
den, besloot de secretaris. Aan het tochtje
naar Mongbwaloe zult u veel genoegen be
leven; de autoweg slingert langs prachtige
bergketens.
Riefenberg voelde zich in een uitstekende
stemming, toen hij een paar oogenblikken la
ter in den wagen ging zitten om de 50 kilo
meter die Nizi van Mongbwaloe scheidden, af
te leggen.
Er is geen haast bij, riep hij tot den
chauffeur, die aanstalten maakte de auto op
roekelooze negermanier langs de ravijnen te
laten loopen.
De villa van den heer Berteau stond even
buiten Mongbwaloe, tegen een bergflank, van
waar men een prachtig uitzicht had op den
omtrek en het postje in de vallei zag liggen
Het kon ongeveer negen uur zijn, toen de
plaatselijken directeur van zijn vrouw af
scheid nam en aanstalten maakte om zich
naar zijn kantoor te begeven,
Alweer een verloren dag mompelde hij,
denkende aan de verplichting die hem werd
opgelegd, Riefenberg rond te leiden.
Toen hij zijn auto in gang wou zetten, riep
zijn vrouw nog van de barza of hij toch liever
niet het middagmaal zou komen gebruiken.
Maar daarvan wou haar man niet hooren. De
goudertsgroeven lagen ver van elkaar verwij
derd. en er was afgesproken dat Bertau pas
tegen den avond met den journalist naar
huis zou komen voor het avondmaal.
Geloof me, vrouwtje, laten wij het bij
onze afspraak houden, riep de directeur nog.
Als die journalist belang stelt in het bedrijf,
zullen we geen tijd te verliezen hebben. Het
zou natuurlijk kunnen zijn, dat die mijnheer
niet anders verlangt dan gezeten in een „club"
enkele aanteekeningen te maken, In dat geval
telefoneer ik wel. Tot straks.
De auto gleed den heuvel af en stopte even
later voor het hoofdkantoor waar benevens
het kantoor van den directeur, een klem
secretariaat was ondergebracht.
Mongbwaloe kon in geen enkel opzicht wor
den vergeleken met Nizi, al was eerstgenoemd
centrum verreweg het voornaamste wat de
goudproductie betreft. Dat kwam doordat
Mongbwaloe hoofdzakelijk was ingericht voor
de behandeling van alluviaal goud, hetgeen
het gebruik van ingewikkelde fabrieken over
bodig maakte. Er waren niet veel blanken ge
vestigd en dan waren ze nog verspreid in
het binnenland, over een twintigtal vind
plaatsen.
Het was tegen het einde van de maand en
een bepaling van de hoofddirectie schreef voor
dat om de maand al het opgedolven goud
naar Nizi moest worden overgebracht. In deze
dagen had de heer Berteau het steeds zeer
druk. Hij alleen immers mocht het goud in
ontvangst nemen. Ieder onderpostje beschikte
over een paar betrouwbare inlanders, die ge
zamenlijk het goud in een metalen bus, ver
gezeld van een borderel, naar Mongbwaloe
brachten. Iedere bus was genummerd en werd
bij het vertrek gesloten. Alleen Berteau be
schikte over de passende sleutels.
Op den stoep van het kantoor zaten nu twee
inlandsche gouddragers te wachten. Eerbiedig
sprongen ze overeind toen de heer Berteau uit
zijn wagen wipte. Het was een nog jonge man,
ingenieur Berteau, knap en donker, iemand
die met zijn personeel wist om te springen en
overal tegelijk kon zijn. Hij droeg een Man
chester short-hroekje en hooge laarzen.
De baas gaat vandaag naar de groeven,
dachten de inlanders.
Vlug, zei Berteau tot de twee negers, ik
heb geen tijd te verliezen.
De metalen bussen werden geopend en de
doffe goudschilfertjes gleden in een weeg
schaal. De directeur keek de borderellen na;
het gewicht klopte. Een bewaker ging hem
vooraf naar het kantoor. In een wand was een
groote massieve, metalen deur met geheim slot.
Zij verleende toegang tot een kluis, die de
afmetingen had van een kleine kamer. Op
rekken stonden twintig groote kroezen, één der
post, waarin zich het goud telkens gedurende
een maand opstapelde. Terwijl de directeur
den inhoud van de schaal in de kroes uitgoot,
overwoog hij dat het een schitterende maand
zou zijn. Vluchtig berekend schatte hij dat
er wel voor een waarde van vijf millioen frank
goud aanwezig was.
Berteau duwde de zware deur dicht. Hij liep
even.tot- op het secretariaat.
Geen nieuws van den journalist?
Jawel, antwoordde de secretaris. Nizi heeft
getelefoneerd, dat hij even over zevenen is
vertrokken.
De kleine wijzer van een klok aan den wand
stond op half tien.
Zoo, dan had hij al sedert een uur hier
kunnen zijn. Enfin des te beter, besloot de
directeur. Zijn er soms stukken te onderteeke
nen, dan kan ik dat nog vlug doen.
Enkele minuten later stopte de auto van
Nizi voor het gebouwtje.
Het is mi.i aangenaam, mijnheer Riefen
berg, zei Berteau, terwijl hij den journalist
tegemoet ging, ik dacht al dat een defect u
ergens ophield.
Bonjour, lachte Riefenberg, ik heb onder
weg een beetje gedraaid. Het land is hier ook
zoo prachtig en wij journalisten stellen in
alles belang. Ik heb op zijn minst vijf blad
zijden vol geschreven over de wonderbare na
tuur hier. Want zoo gaat het mij nu eenmaal
als ik inspiratie heb moet ik dadelijk naar pen
en papier grijpen of het gaat voorbij en dan
ben ik alles kwijt.
Sta me bij, dat is een poëet, dacht Ber
teau, en hij zei hoffelijkshalve:
Zoo heeft iedereen zijn beroep.
Hij noodigde zijn bezoeker uit naar binnen
te gaan en vroeg waarin deze belang stelde.
In alles, zei Riefenberg, ik heb het u al
gezegd.
Nee, dacht Berteau, zoo speel ik het nooit
klaar, terwijl hij zenuwachtig luisterde naar
een betoog over journalistiek.
Neem mij niet kwalijk, trachtte hij ein
delijk te onderbreken, maar tevergeefs, Rie
fenberg was niet tegen te houden.
Luister nu eens, begon Berteau plotseling
op zulk een beslisten toon, dat de andere
in het midden van een zin bleef steken. U hebt
mij verkeerd begrepen, als ik u vraag in wat
u belang stelt, heb ik daarbij het goudmijn
bedrijf op het oog, al heb ik alle respect voor
wat u mij weet te vertellen over de journa
listiek. De hoofddirectie heeft mij gevraagd u
hier rond te leiden. Is u een flink looper?
De luidruchtige journalist kwam overeind.
Ik een goed looper? zijn vinger wees
naar een spitsen bergtop. Ik geef u vijf
minuten voor, als gij het aandurft tegen mij
te loopen om het eerst dien berg daar te be
stijgen.
Berteau was ontwapend en lachte.
Meer hoef ik niet te weten, kom dan maar
mee.
Een paar oogenblikken later zaten zij in de
directoriale auto en reden in de richting van
de rivier. Riefenberg was gewapend met een
lijvig schrijfboek en een potlood. Zoo onstui
mig als hij daareven babbelde, maakte hij nu
aanteekeningen.
(Wordt vervolgd)
De groote zaal van het Concertgebouw te Amsterdam wordt In
gereedheid gebracht voor het bal, dat Zaterdag a.s. georganiseerd
wordt ten bate van het pensioenfonds der leden van het Concert
gebouw-orkest. Toepasselijke decoraties ontbreken niet
De fundamenten van den Martinitoren te Groningen
worden versterkt met gewapend beton, waartoe
•en vlechtwerk rond den voet van het gevaarte
is aangebracht
Ter gelegenheid van den verjaardag van de Groothertogin
van Luxemburg, hielden de Luxemburgsche zaakgelastigde en
zijn echtgenoote, de heer en mevrouw Collart, Donderdag
avond te Den Haag een receptie, welke door vele autoriteiten
werd bezocht. Een overzicht
Koning George VI van Enge
land vloog deze week naar
Cranwell, om er de cadetten
te inspecteeren, die in op
leiding zijn voor de Britsche
luchtmacht.
