Abessynië wordt gepacificeerd.
Klnslantïne
MAANDAG 31 JANUARI 1938
HAARLEM'S DAGBLAD
24
Grootsche opgezette exploitatie.
De arbeid in de
„Hel van Dankalië".
Italië, thans heer en meester in Abes
synië, is bezie/ met de pacificatie van
het veroverde gebiedWaren het,
tijdens den oorlog, de soldaten, die
voor bruikbare wegen zorgden, mi de
wapens rusten, zijn het de terrazzieri,
de ervaren grondwerkers, die de
grootsche plannen der Italiaansche
ingenieurs moeten verwezenlijken.
Onze medewerker, ing. H. Heinen, be
schrijft in een drietal artikelen, wat
er reeds tot stand gebracht is en wat
men nog tot stand denkt te brengen.
Of de plannen, welke men gemaakt
heeft, zullen slagen of schipbreuk
zullen lijden, zal pas in de toekomst
gezegd kunnen icorden. Zeker is, dat
de geheele wereld met nieuwsgierig
heid en met een .zekere spanning de
pacificatie van Abessynië door de
overweldigers blijft volgen
k AAR leeft een wee vizioen in onze
herinnering uit de eerste Augustus
dagen van het jaar der amok 1914.
Een aan het station te Zürich door
gemaakte nachtmerrie van voortdurende af-
en aanstoomende, uit louter goederen- en
beestenwagens bestaande treinen, volgepropt
het uitgeputte, hongerige en dorstige men
sehen; een waakdroom van hulpvaardige
Zwitsersche vrouwen, die gedurende het kor
te oponthoud der treinen zich langs de wa-
genristen spoedden, om water aan te reiken
en voedsel en soms ook andere zaken, want
gedurende de lange reis in de Augustushitte
werden zelfs kinderen geboren op het stroo,
dat de vloeren der spoorwagens dekte, temid
den van de wriemeling van opeengepakte
mannen, vrouwen en kinderen.
o as km /v.
"'Cx
2063 n
s Moes sa 0 jj
IHARAVAANA
1 WEGE/V
bus hed INMNLEG
i./ obriiid" v,„.
Van de voorvallen, die de journalist al zoo
te aanschouwen krijgt om ze nooit meer uit
zijn herinnering te kunnen bannen, is-dit een
der aangrijpendste, deze tragische uittocht der
terrazzieri, der Italiaansche wegwerkers met
hun families uit Duitschland en Oostenrijk,
waar ze uitgewezen werden, omdat men hen
plotseling niet meer noodig had, nu de wereld
in haar zelfverminkings-kolder niet meer aan
wegenaanleg dacht.
Eens hadden ze Italië verlaten, omdat het hen
niet voeden kon, en zij waren de wereld inge
trokken, om in Zwitserland, Duitschland,
Frankrijk, Oostenrijk met vlijt het zware
grondwerk te verrichten, waarvoor de lands-
zonen zich te goed achtten. En van het karige
loon, dat zij, de terrazzieri, verdienden, had
den ze steeds nog iets kunnen overhouden, om
het naar huis te zenden.
Thans dromden ze, als onbruikbaar mate
riaal verladen, met hun duizenden en duizen
den terug naar madre patria, dat haar aldus
geretourneerde, nijvere zonen eerst in Mei van
liet volgend jaar weer bezigheid zou kunnen
verschaffen, bezigheid met spade en pikhou
weel ten deele, doch vooral bezigheid met de
wapens24 Mei 1915 schreef men immers,
toen het vaderland der terrazzieri door den
wereldwaanzin geslagen werd.
Drle-en-twintig jaren zijn er verloopen se
dert dien massalen uittocht der wegwerkers
door Zwitserland, en diegenen der op deze
schrikkelijke reis geboren zuigelingen, die er
het leven afbrachten, zijn thans 23-jarige
mannen, terrazzieri op hun beurt, mannen van
het pikhouweel en van de spade.
Niet in Frankrijk, Duitschland, Zwitserland
of Oostenrijk leggen zij nu wegen en kunst
werken aan en boren zij tunnels, zooals hun
vaders met de fusciacca den breeden, roo-
den, wollen gordel om het middel dat in
dertijd deden, want voor de terrazzieri, die
in het moederland niet noodig zijn, is elders
werk aan den winkel.
4583 kilometers weg worden in Oost-Afrika
aangelegd, waarvan 3438 k.m. reeds door 40
verschillende particuliere ondernemingen on
der handen zijn genomen, met behulp van
107.000 arbeiders, waarvan 60 pCt. uit Italia
nen en de rest uit inboorlingen bestaat.
Daar is in dit groote wegenplan mede be
grepen een zeer merkwaardige havenaanleg,
of liever gezegd de verandering van het tot
nog toe onbeduidende Roode Zee-haventje As
sab in een haven van een omvang gelijk aan
die van Genua of van Barcelona, omdat de
navenplaats met het belangrijke wegenknoop
punt Dessié verbonden wordt door middel van
een snelverkeersweg, welke dwars door de hel
van Dankalië, de heetste streek hier op aarde,
loopt.
In April van dit jaar smeten de terrazzieri
te Assab de eerste ceinentblokken voor den
tevens als golfbreker dienstdoenden buitenpier
in zee; over 4 jaar moet het geheele havenpro
ject dat 80 millioen Lire kosten zal uit
gevoerd zijn. Maar de weg door de hel van
Dankalië, de weg van Assab over Sardó naar
Dessié, moet reeds over ruim een jaar in ge
bruik genomen zijn.
Steeds heeft de Roode Zee door haar vele
stroomingen en ongustige winden als onge
schikt gegolden voor havenaanleg, waardoor
de schepen er op groeten afstand uit de kus:
lossen moeten en een haven als Assab tot not
toe practisch buiten het groote verkeer ge
sloten was.
Over 4 jaar moet dit nu geheel verandei
zijn, omdat thans te Assab een der grootste
verkeersaderen begint, die Afrika ooit gekend
heeft en waardoor de haven als het ware de
mond wordt, waardoor het enorme en gecom
pliceerde Ethiopische lichaam zich voeden zal.
Djiboeti, de haven van Fransch Somaliland
met haar Fransche douane en haar spoorweg
verbinding met Addis Abeba, zou daardoor na
genoeg geheel uitgeschakeld worden als af
scheep- en aankomsthaven voor Ethiopië.
Een hel op aarde.
Hier bij het stille havenplaatsje aan de
Roode Zee, eens het trefpunt van Danakil-
herders en Arabische schippers en thans ver
anderd in een centrum van technische bedrij
vigheid, begint Dankalië met zijn ïjzerkleuri-
gen steenaehtigen bodem, het verschrikkelijke
woestijngebied met zijn laaiende hitte; een
hel op aarde, waar de thermometer nooit een
lagere temperatuur aanwijst dan 34 graden C.,
waar een hitte van 50 graden gewoon is en
men wel temperaturen tot bijna 70 graden
doorstaan moet!
In Assab, op den drempel van dezen aard-
sehen oven, duurt de hitte-periode, welke in
Augustus inzet, 4 maanden, terwijl er gedu
rende de rest van het jaar een moesson
heerscht, die met zijn loeienden wind de lucht
zuivert. Acht maanden lang waait het er dan
en dikwijls zoo sterk, dat hij, die zich aan het
geopende venster van zijn woning begeeft,
den indruk krijgt als reisde het geheele land
schap met een 80-kilometer-vaart door de
ruimte.
Vandaar, dat de haven terdege beschermd
dient te worden, tegen de door dien wind hoog
opgezweepte golven van de Roode Zee. De Ita
liaansche ingenieurs, die de opdracht kregen
in 4 jaar tijd het onbeduidende haventje in
een geheel modern geoutilleerde, groote zee
haven om te tooveren, zeggen dat het inder
daad mogelijk is. Zij gaan twee in zee uitste
kende pieren van elk 300 m. lengte en 200 m.
breedte bouwen, met op eiken pier twee groote
goederenloodsen; en voor die pieren denken
zij een erndweegs in zee een buitenpier, een
als golfbreker bedoelden, langen dijk te leg
gen, die met 2 golfbrekers resp. aan beide kan
ten van de haven het geheele scheepvaart
bassin tegen stroomingen en golfslag bevei
ligen moet.
Zij moeten met hun tegen de algemeen
gangbare opinie indruischend oordeel wel heel
zeker van hun zaak zijn, die ingenieurs, want
mocht na de beëindiging van de havenwerken
over 4 jaar blijken, dat hun optimisme onge
grond was, dan zullen niet alleen de daaraan
gespendeerde kosten en moeite vergeefsch ge
bleken zijn, doch bovendien zullen daar dan
een machtige. 500 k.m. lange verkeersweg
Dessië-Ascoma-Sardó-Assab en een spoorlijn
Millet-Sardó-Assab ondanks alle opofferingen
voor niets zijn aangelegd.
Zoo is dan momenteel Assab behalve haven
plaats in groeiperiode tevens als het ware een
groote wegenfabriek, werf, werkplaats en
magazijn tegelijk, waar alle voorbereidende
werkzaamheden voor den wegenaanleg ge
schieden en vanwaar het benoodigde mate
riaal verzonden wordt, om het even of het ge
reedschappen, motorvoertuigen, levensmidde
len, ijsmachines of wat ook betreft.
Want ginds in het kale, door den zonnebrand
versinterde Dankalië heeft op tallooze plaat
sen de maan-stilte der woestijn het veld moe
ten ruimen voor het geluid van nijverende
gereedschappen, voor het brommen van mo
toren, het grommende gedruisch van steen
brekers en den donder der dynamietontplof-
fingen. De mensch is daar gekomen; de ruste-
looze terrazziere, die zelfs een steenwoestijn
niet in vrede laten kan.
„Werkdorpen"
Merkwaardige dorpjes zijn op bepaalde af
standen langs het 500 k.m. lange traject As-
sab-Sardó-Dessié opgetrokken, dorpjes, die uit
eenige houten barakken, een paar tenten en
een wagenpark bestaan, zoo men tenminste
den naam wagenpark gebruiken mag voor een
verzameling zware vrachtauto's, tractors, weg-
walsen en personenauto's. Rondom de barak
ken, waar de blanke werkers wonen, tallooze
lage muurtjes van losopgestapelde steenen:
aldus palen de inlandsche werklieden op hun
eigenaardige nomadenmanier hun slaapste
den onder den blooten hemel af.
•Elk werkdorp heeft zijn ingenieur, zijn me
dicus en zijn hospitaaltje, zijn douchehok, ijs
kast en ijsmachine.
In de nabijheid van het dorp zijn de wer
kers den geheelen dag onder de zengende
stralen van de zon aan den arbeid, ten einde
in het stugge bazalt of in de lava den weg te
effenen met behulp van pikhouweelen, bei
tels, mokers en alle andere middelen, die den
terrazziere ten dienste staan. Gaten worden
in het gesteente gehakt voor de dynamietla-
dingen, die de groote klompen zullen oprui
men, puin wordt terzijde gebracht en zoo
wordt dan den ganschen dag gewerkt aan den
snelverkeersweg, die over ruim een jaar den
automobilist in staat zal stellen, zonder eenig
ongemak in zeven uur tijds de 500 kilometers,
die Assab van Dessié scheiden, af te leggen.
Wanneer de avond gaat vallen over het
werkdorp, laat men alvorens met het avond
eten te beginnen eerst de springladingen
ontploffen; maar dan branden ook al spoedig
Dat tuut ik f encfeA.
Ik wist geen raad van de zenuw
pijn. En toen ik Instantine inge
nomen had wèg was de pijn!
Onthoudt daarom
'w/ï stilt en voorkomt pijnen!
FINE OP WEG NAAR AMERIKA.
Zondagavond om half tien is de Amefikaan-
sche schaakmeester Reuben Fine met zijn
echtgenoote van Amsterdam naar Cherbourg
vertrokken om zich vandaar met de Queen
Mary naar New York te begeven. Sinds Juli
1936 isFine niet meer in zijn vaderland ge
weest. Zijn terugkeer heeft niet alleen ten
doel om aan het kampioenschap van de U.S.A.
in April te New York deel te nemen, Fine is
tevens van plan zich als beroepspeler terug te
trekken en zijn studie in de wiskunde voort
te zetten. Evenals Euwe wil hij leeraar in de
wiskunde worden, welk beroep ook trouwens
Keres nastreeft.
(Adv. Ingez. Med.)
rondom het dorp de honderden vuurtjes der
bruine en zwarte arbeiders, der Arabieren, So
mali en Yemenieten, terwijl een donkere ge
stalte te midden der vuurtjes heen en weer
gaat: de „korporaal" der inboorlingen-arbei
ders, die zijn mannetjes controleert voor het
ter ruste 'gaan.
Zoodra aan beide kanten van het dorp de
weg over voldoenden afstand gereed gekomen
worden de houten huizen en tenten afge
broken, tezamen gelegd en op de vrachtwa
gens geladen, teneinde 10 of 15 kilometers ver
derop wederom te herrijzen. Zoo reizen die
werkdorpen voortdurend verder met hun be
volking van ongeveer achthonderd mannen;
want vrouwen treft men er niet aan, daar bij
de zwoegers aan den weg door Danakil.
Aldus wordt dan de lange weg op verschil
lende plaatsen tegelijk aangelegd, in losse mo
ten als het ware, die steeds meer naar elkaar
toegroeien, om tenslotte ineen te vloeien tot
een lange, rechte baan.
Waar de bestaande karavaanwegen
eigenlijk niet meer dan sporen groote om
wegen vertoonen, aangezien hier een steil op
rijzend rotsmassief, ginds weer andere obsta
kels vermeden moeten worden, daar gaat de
g recht toe recht aan, omdat al die obsta
kels voor hem worden opgeruimd. Het terrein
wordt nu dienstbaar gemaakt aan den weg;
de karavaanwegen voegden zich naar het ter
rein, en maakten omwegen van honderden
kilometers.
Heuvels worden geslecht, zandbodem ver
hard, rotsmassieven opgeruimd of doorsneden,
drooge rivierbeddingen overbrugd, opdat de
weg recht op het doel kan. afgaan. Aan drie
eischen wordt nauwgezet voldaan; ten eerste
dat het wegdek ook onder de hevigste regen
buien, die optreden kunnen steeds vrij van
water gehouden wordt, en voorts in ver
band met het sterk geaccidenteerde terrein,
dat tweedens alle bochten wijd en ten
derde alle stijgingen gering zijn.
Groot is de verscheidenheid der omstandig
heden, waaronder het werk verricht wordt.
De eerste 25 K.M. van Assab af gerekend zijn
bijv. met woestijnzand bedekten rotsbodem,
waarna een zone van»bar lavagesteente volgt,
dat vol diepe kloven en spleten is, en waarin
de, gedurende den regentijd water bevattende,
wadi Ghibdo zijn bedding van 45 m. diepte en
300 m. breedte uitgeslepen heeft, hetgeen den
bouw van een zware brug noodzakelijk
maakte.
Meestentijds is zoo'n wadi kurkdroog, en
in zijn bedding zou men diep moeten graven,
aleer men water aantreft; doch één morgen
van regenval is voldoende, om hem te veran
deren in een wildbruisende rivier van 4 m.
diepte en 300 m. breedte!
14 km. weg in 14 dagen.
Even verderop begint dan het verschrikke
lijke lavagebied, dat zich tot ver voorbij Dioita
uitstrekt en alwaar de temperatuur bijna
steeds boven de 50 graden C. is. Hier bevinden
zich de werkkampen 50 a 60 k.m. van het
dichtstbijzijnde watergat verwijderd! Doch
ondanks de alles verzengende schroeihitte,
die het hout der barakken voortdurend met
luid gekraak doet scheuren en splijten, vor
dert men hier met behulp van dynamiet, pik
houweelen en mokers snel, zoodat de 800
mannen van het werkkamp bij Dioita in veer
tien dagen tijds 34 k.m. ruwen straatweg
dus zonder gereedgewalst wegdek aanleg
den.
Over een rotsachtige hoogvlakte van bazalt
gaat het verder, tot eindelijk door een
ravijn Sordó bereikt is. Zandwoestijn
volgt thans tot Ascoma, met zeer veel wadi
beddingen, waarover telkens bruggen gebouwd
moeten worden. En eindelijk loopt dan de weg
door woest bergterrein, hetwelk meer en meer
plantengroei vertoonen gaat, bij Dessié op
den 2200 k.m. langen z.g. keizerlijken weg
MassauaAsmaraMakalléQuoramDessié
Addis Abeba uit.
Ergens in de naakte steenwoestijn van Dan
kalië staat een houten werkstad, waar vracht
auto's, steenbrekers, tractors, compressoren,
smalspoorlocomotiefjes, ambulance-auto's,
pompen, wegwalsen, ijzerconstructiedeelen en
nog vele andere zaken bijeen zijn.
Te midden van dit alles regeert oppermach
tig een jonge ingenieur, die de wonderlijkste
dingen distribueert: water, machines, elec
trische stroom, kleeren, barakken, benzine,
spelden, zonnebrillen, en alle andere zaken,
die de menschelijke fantasie maar bedenken
kan voor den arbeid aan een woestijnweg.
Het is een wonderlijke ingenieur, die zich
b?moeit met blikjes tomatenpuree, electri-
sche centrales en gecondenseerde melk, met
Dieselmotoren, waterleidingen, sokken, vulca-
niseerinrichtingen en papier. En toch is hij
de man die de macht heeft ergens op een
bijna onbereikbaren rotstop een electrische
lamp van 300 kaarsen te laten branden en hij
is het, die verzekeren kan, dat in gindsch gat
(pat*!*
(Adv. Ingez. Med.)
in de rotsen, waar de thermometer het vertikt
nog verder te stijgen, morgen zonder mankee-
ren ijs gefabriceerd zal worden.
De intendance-dienst.
Hij is de ingenieur-intendant, die jonge
man, de leider van den intendance-dienst ten
behoeve van het leger van werkers langs den
weg. En die interdance vormt de belangrijkste
arbeidsgemeenschap van 't heele traject, zij is 't
magazijn, de provisiekamer en de werk-
herstelplaats voor alle van haar afhankelijke
werkdorpen, en ze beteekent voor de terrazieri
en andere werkers dagrvan het leven. Indien
een natuurramp, een aardbeving of een
cycloon,de intendace vernietigde, zou alle
arbeid langs den weg ophouden, evenals het
leven der duizenden werkers.
De vrachtwagens der intendance rijden af
en aan, steeds maar weer, dag in dag uit;
heele autotreinen halende diverse benoodigd-
heden voor het immense werk uit Assab, an
dere colonnes weer voorzien de werkdorpen
langs het tracé van alles waaraan ze behoefte
hebben; vaten met water, benzine en olie, kis
ten met levensmiddelen, gereedschappen, 'etc.
Tractors zeulen de zware machines, die bij de
wegwerken gebruikt worden naar de aller
uiterste posten der vuurlinie van den arbeid:
de steenbrekers, compressoren, betonmolens
en wat niet al.
Driemaal per week vertrekt er een vracht
wagen voor een eenzamen rit langs het ge
heele parcours, om de poststukken aan de ge
adresseerden, en de werkers een landme
ter, een monteur of een terrazzieri naar
zijn post te brengen. Tienduizenden kilo's
levensmiddelen verlaten elk etmaal in vracht
wagencolonnes de intendance. Colonnes met
blanken en colonnes met kleurlingen, colon
nes zus en colonnes zoo. In koortsachtig tempo
rijdt dat-dagelijks af en aan langs het tracé;
veelal over zwaar, nagenoeg ongebaand ter
rein, dat een heele beproeving vormt voor de
de armen der chauffeurs en de veeren
wielen der wagens.
Een complete electrische centrale bezit de
intendance, om de verlichting van haar hou
ten stad te bewerkstelligen en de noodige
electrische energie voor haar werkplaatsen,
haar koelinrichtingen en haar ijsfabriek te
leveren. Van acht kilometers verderop, alwaar
zich een waterput bevindt, brengt een water
leiding het kostbare vocht aan. Maar niette
min trekt van hier steeds weer opnieuw een
ingenieur er met zijn vliegende co
lonne op uit, om in de uitgedroogde bed
ding van een of andere wadi naar water te bo
ren, hetwelk dan door buisleidingen naar de
plaatsen van bestemming wordt vervoerd. Al
dus groeit daar in het verzengde
landschap van Dankalïe een net van waterlei
dingen!
Drie verschillende particuliere ondernemin
gen zorgen voor den aanleg van de 500 K.M.
lange autostrada Assab—Dessié; elk harer
heeft haar eigen gedeelte in bewerking, elk
haar eigen intendance, eigen werkdorpen en
werkers en materiaal.
En alles wat zoo'n onderneming aanvoert in
de woestijn, blikken met levensmiddelen,
bergen van ijzer, cement, benzine, gereed
schappen, water en al het vele ander meer
het wordt allés omgezet in weg, in gladden,
breeden kaarsrechten snelverkeersweg, van
Assab aan de Roode Zee tot Dessié, dat aan
den keizerlijken weg ligt. Doch over het ver
band tusschen de zeehaven Assab den weg
door Dankalïe, den keizerlijken weg en nog
Veel meer andere dingen een volgenden keer.
H. H.
(Nadruk verboden.)
Voor den inhoud dezer rubriek steil
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden shikken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt de kopij den inzender niet
teruggegeven.
Uit de N. S. B. getreden.
Naar wij vernemen heeft de heer G
Bouman te Oterdum, groepsleider, tevens lid
van den raad van discipline en een der eerste
strijders van de N.S.B. in het noorden, als lid
van de N.S.B. bedankt.
DR. E. VAN KAALTE IN RELGIë.
Zaterdag heeft dr. E. van Raalte voor het
Instituut voor Belgische journalisten te Brussel
gesproken over de Nederlandsche pers.
Heden zou hij voor de studenten van de
juridische faculteit van de universiteit te Gent
een voordracht houden over het handvest van
den Volkenbond en het verdrag van Versail
les.
Het Nooi'derbad te Zandvoort had het Zaterdag met den sterken storm zwaar te
verantwoorden. Vele handen waren aan het werk; met zakken zand trachtte
men te herstellen wat de kracht van den storm vernield had.
R.K. HDDENSTNDSBOND IN HET BISDOM
HAARLEM.
Een dezer dagen kwam het hoofdbestuur
van den R.K. Middenstandsbond in het bisdom
Haarlem voor het eerst in het nieuwe jaar ter
vergadering bijeen. De voorzitter, de heer
Stumpel, hield een nieuwjaarsrede.
Ampel werd besproken over het rapport van
de door het hoofdbestuur ingestelde commis
sie ter bestudeering van het euvel der spaar-
zegelkassen en het kortingstelsel. Besloten
werd het rapport, vergezeld van een conslusie
van het v.^f'iHoctuur, door te zenden aan
den Ned. R.K Middenstandsbond met het ver
soek. te trachten het daarheen te leiden als
:n' de conclusie -van het hoofdbestuur is aan
"-■geven.
Over dp ver'pging van de electriciteitstarie-
ven in Noord- Holland werd gediscussieerd met
het gevolg, dat het standpunt van den bond
ten deze aan de commissie tot verlaging der
electricitéitstarieven in Noord-Holland zal
worden toegezonden, en eveneens aan de
Noord-Hollandsche Hanze-afdeelingen.
De korting op de Spoorweg-
pensioenen.
Geachte redactie,
Naar aanleiding van het ingezonden stuk in
uw blad van Donderdag 20 Januari inzake
de korting op de Spoorwegpensioenen zij het
mij vergund het volgende te mogen opmer
ken.
Wellicht zullen vele lezers opmerken, dat de
korting van 10 pet. op de pensioenen van het
spoorwegpersoneel toch niet zoo erg is en dat
de gepensionneerden in deze tijden toch ook
wel een veer kunnen laten, waar thans zoo-
velen hunne inkomsten verminderd zien. De
ze opmerking zou juist kunnen zijn, indien
deze veer al niet reeds gelaten was bij het
begin der pensionneering van bijna ieder lid
van het spoorwegpersoneel, want verreweg
het grootste deel van het spoorweg personeel
heeft -vóór zijn pensionneering, zooal niet alle
dan toch een groot deel der toegepaste kor
tingen op de salarissen medegemaakt, zoo dat
dus in de pensioenen met al die verlagingen is
rekening gehouden, waardoor het verleende
pensioen aanmerkelijk gedrukt werd. Er wa
ren dus reeds veeren genoeg gelaten om nu
na de pensionneering met plukken op te hou
den.
Waarom moet nu juist het spoorwegperso
neel (speciaal de lagere gepensionneerden)
het bij de Regeering ontgelden, terwijl het
Overheids- en Indische pensioen en last not
least de spoorwegpensioenen van f 4000 onaan
getast blijven? Evenals het hoofdbestuur van
den Bond voor gepensionneerden bij de Ned.
Spoor- en Tramwegen zegt: „Het is betrok
kenen van harte gegund", onderschrijf ik dit
volkomen: van eenmaal verleende pen
sioenen afblijven! doch dan ook van alle pen-
Het nieuwe bijkantoor Haarlem-Noord van de
Haarlemsche Nutsspaarbank, dat op 1 Fe
bruari a.s. op den hoek van den Rijksstraat
weg- en de Raadhuisstraat zal worden geopend.
(Architect J. J. van Noppen.)
sioenen, ook van de lagere en laagste pen
sioentjes!
Mr. F. v. d. Goot zei in een pleidooi voor den
Kantonrechter:
„Het vertrouwen in een rechtvaardig staats
beleid is een hoog ding". Moet nu ter wille
van één millioen gulden dit vertrouwen ge
schokt worden en blijven?
Laten we hopen, dat minister en Kamerle
den, zoo spoedig daartoe aanleiding gevonden
kan worden, dit vertrouwen weder zullen we
ten te hei-winnen.
EEN LID VAN HET GEP. SPOOR
WEGPERSONEEL.
Haarlem, 22 Januari 1938.
Huldiging St. Nicoïaas-
Commissie.
Dat de ouders der leerlingen van Openbare
en Doopsgezinde scholen zullen meewerken,
om de huldiging van de St. Nicolaascommissie
zoo goed mogelijk te doen slagen, daar twijfe
len we geen oogenblik aan. Zij zullen hun gift
bezorgen of doen bezorgen op een der wijzen,
die is aangegeven In de dezer dagen aan de
kinderen uitgereikte circulaire. Daarbij doen
wij een beroep op de velen, die nu niet meer
op de schoolbanken zitten, maar die in hun
kinderjaren zeer zeker genoten hebben van
het Sinterklaasfeest en die daaraan de pret
tigste herinnering bewaren.
Van hen willen we ook gaarne iets ontvan
gen
Zaterdag 29 Januari a.s. van 2.304 uur is
er gelegenheid in alle openbare scholen (U.
L. O., G. L. O., B. L. O. en Voorbereidend L. O.)
en in de Doopsgezinde scholen om een bij
drage te storten. Namens het huldigingsco
mité wordt daar zitting gehouden.
We rekenen op een grooten toeloop!
Bedragen, groot en klein, van ouders, van
oudleerlingen en belangstellenden zullen zeer
gaarne in ontvangst worden genomen.
Wij rekenen op medewerking van allen
Het dagelijksch bestuur van het huldigings-
comitë:
P. VOOGD, KI. Houtweg 87. voorz.
D. DE BOER, Leidschevaart 268.
penningm. giro278433.
E. GEERTS Wzn., Engelszstraat 26.
secretaris.
