De Stille Zaterdag
_vaii Katharina Willet
HET BOEK
JEUGD
Ze zijn er niet
af
te slaan
Garage Hartog
nOVTIKR DAG 14 APRIL 1938 HAARLEM'S DAGBLAD
door Hans Edinga
STILLE Zaterdag 1841.
Hoewel het dichte, opwolkende stof
de gele calèche van „De Heerde" bij
kans aan het oog onttrok wisten zij,
die op den zonnigen landweg er inderhaast
voor uitweken, reeds vóór zij hen passeerde,
wie de inzittende moest zijn. Want niemand
immers liet de paarden zoo ijselijk snel draven
als de mooie Katharina Willet.
Zij was dus weer thuis geweest
Nu, men zag haar zelden meer; als zij zich
op den landweg vertoonde, was zij meestal
weer op weg naar Den Haag, waar zij gevierd
werd op de Hofbals. En de oude menschen op
«Pe Heerde" werden ouderen de dochter
wws altijd weg. Maar hoe zou Katharina hun
een lief gezelschap zijn zij, de rustelooze,
over wie altijd weer nieuw verhalen de ronde
deden. In dezen winter nog had zij een onbe
schoft geworden aanbidder geranseld met
haar rijzweep; maar toen er ijs lag in de vaar
ten was zij met al haar rokkenomvang onbe
vreesd een bijna verdrinkend kind nage
sprongen. Eén verhaal was er, dat men nooit
moede was weder op te halen: haar rampzalige
liefde voor hem. dien zij ..De dolle Baron"
noemden den Don Juan, die een klein kas
teel aan het water bewoonde en van daaruit
zijn vermetele tochten ondernam. Die geschie
denis was nu zes jaar geleden gebeurd. De
mooie Katharina Willet, die uit de hoogste
kringen aan eiken vinger wel een man had
kunnen krijgen, werd tot haar ongeluk ver
liefd op den veel ouderen Felix Zuidewier. Een
tijdlang schenen zij een paar te zullen vormen
en men roemde Katharina's goeden invloed
op hem. Toen ineens was 't uit. Gesmaad en
bedrogen had hij haar, zijn jongste avontuur!
Zij, die haar gekend hadden als kind, zeiden
altijd: dat roofde voorgoed haar onbevangen
zonnige vroolijkheid en frischheid van een
eerste jeugd. Sedert reisde Zuidewier in
Frankrijk en werd Katharina een gevaarlijke
vrouw: scherp van tong, wilder van schoon
heid, bitter van hart, baldadig van lach, maar
desondanks niet minder gevierd. De pachters
van haar vader, de boeren in den omtrek, zij
bléven houden van Katharina om haar plot
selinge hartelijke invallen, die getuigden van
een warm hart. En omdat zij niet trotsch was
en hoogmoedig.
Haar roem en veroveringen gingen nog
steeds van mond tot mond: iedereen kende
haar en zij kende iedereen. Zij genoot alomme
de onderscheiding als aan een koningin be
wezen en niemand viel 't op, dat zij niet jong
meer was, niet zoo héél jong meer
o TIL en gedrukt was zij dezen morgen op-
gestaan. Lang had zij zich bekeken in den
spiegel. ..Een en dertig werd ze in den zomer.
Over vijf jaar, als zij zoo roekeloos voortleefde,
zou zij rimpels hebbenNa nóg vijf jaar zou
zij een oude vrouw zijn.
Zonder interesse had zij toegezien hoe haar
balgewaden ingepakt werden, de vele nieuwe
japonnen. Hoewel zij voor geen geld had wil
len thuisblijven, wist zij toch ook, dat de
Haa'gsche Paaschdagen niets beloofden. Zij
kende nu langzamerhand het verloop: de roes
van het feest en daarna het gevoel van wat-
geeft-het.Nu. al gaf het haar dan ook niets,
zij had den roes noodig.
Op het bordes had zij haar ouders omhelsd
hemel wat werden ze al oud en zij wilde
de bezorgdheid in hun oogen niet zien, hun
huiver om altijd maar weer de feestenGe
huld in een warme pels nam zij plaats in de
calèche, want het was frisch. hoewel de zon
scheen: rondom haar werden haar koffers
en doozen gestapeld. Voor het eerst in haar
uitgaansjaren had zij gedacht: wat een ba
gage voor die paar dagen. Dan knalde de
zweep en reden zij weg, om het ronde gazon
heen; voor zij de oprijlaan inzwaaiden had zij
nog even met matte hand gewuifd, en roerend
wuifden de twee oude menschen terug, twee
stille figuren in hun vereenzaming voor het
groote grijze huis.
Een uur moesten zij nu rijden om van de af
gelegen Heerde de herberg ,,'t Rood Hert" te
bereiken, waar zij de diligence naar Den Haag
zou afwachten.
Uit gewoonte liet zij den koetsier hard rij
den. Op haar gesloten oogen brandde de wel
daad van de warme lentezon: zij liet haar
hoofd achterover zinken. Zij prentte zich in,
dat zij tevreden behoorde te zijn met haar
leven: rijk, mooi en gevierd: dat zij nu behoor
de te lachen omdat de zon scheen en zij naar
een feest reed. Maar haar gezicht stond strak
en triestig. Zij sperde haar mond open, zij
probeerde te lachen, maar uit haar oogen gle
den plotseling tranen.
„Harder, André!"
Over den bultigen weg danste nu het open
rijtuig, dat bij de hooge witte bruggetjes bijna
een luchtreis maakte. Woest en vreugdig
draafden de schimmelsEn Katharina be
dacht in een groote vermoeidheid, dat daar in
Den Haag het zooveelste huwelijksaanzoek
haar wachtte. De Fransche gezant, die we
duwnaar was. wel sympathiek, maar te dege
lijkGoede hemel, hoe durfde hij het met
haar aan! Nu ja, zij dacht er niet eens over.
Voor de herberg ,,'t Rood Hert" aangekomen
had zij zich een lach veroverd, die tamelijk
echt leek. en uitstappend met stijve beenen
ontdekte zij met haar scherpe oogen, door de
openstaande deur van de herberg, den Burge
meester van haar dorp met zijn vrouw. „Wel.
wel..". Voorbij de waardin die geknakt lag in
diepe reverence, trad zij binnen. „Wel, wel, u
beiclen ook hier?". Zij begroetten haar en uit
alle hoeken van de gelagkamer werd de jonge-
juffer Willet eerbiedig toegeknikt door hen,
die wachtten op de diligence. André, die den-
zelfden middag een oude nicht van de Willet.--
naar .De Heerde" moest brengen, vroeg verlof
terstond de koffers te mogen afladen.
Nog steeds staande begon Katharina rad en
levendig over de Hofstad te praten tegen de
burgemeestersvrouw en eerst toen zij de ca
lèche hoorde wegrijden viel het haar op welk
een benepen stilzwijgen er voor het overige
heerschte in de gelagkamer. Zij zag opmerk
zaam ronden ontdekte op de gezichten
een vreemde strakheid, een huiver bijna. En de
spaarzame antwoorden van het burgemeesters
paar werden op zoo'n gewild-zachten toon
gesproken, alsof zij er haar drukke praat mee
bezweren wilden. Zij zweeg plotseling. Er was
Iets. dacht ze.
„Hoe is 't Vrouw Veltwever", wendde zij zich
tot de waardin, die voorname gasten altijd
naar de bovenkamer placht te voeren. „Hoe is
't, kunnen we niet boven gaan zitten?"
..Er is een gast", kwam de waardin naderbij
en haar flauwe oogjes knipperden onzeker en
bangelijk in de felle verwonderde.
„Een gast. die niet zou willen wijken voor
Katharina Willet?" was het overmoedige ant
woord. dan is het geen man".
Viouw Veltwever boog zich dieper. De juf
fer moest er niet boos om zijn, maar misschien
wilde zij wat zachter pratener lag een
stervende, boven
Een stervende
Zóó angstlg-ontsteld zagen de menschen
rondom haar nu aan, dat Katharinaeen
naam vloog even door haar hoofd als een
snelle zwarte vogeldat Katharina fluiste
rend zeide: „Wie dan welEn 't eigen
lijk al wist vóór de waardin schier geluidloos,
haar hoofd aan 't hare, uitbracht: „De Baron
Zuidewier".
Felix
Marmerbleek werd ze en ze wankelde even.
Op het mooie, witte gezicht wisselden snel de
aandoeningen: schrik, ongeloovigheid
haar mond opende zich tweemaal, maar zij
kon niets zeggen. Eindelijk bemerkte zij de
algemeene, griezelige oplettendheid. Vele ma
len in de laatste jaren had zij op een soiree of
op een concert, Felix meenen te herkennen,
als iemand op hem leek het plotseling hoo-
ren ook van een stem kon haar de afgrijselij
ke schrik geven, dat hij 't zou zijn: schrik, die
haar schoot in de knieën maar nog nooit
had haar hart zoo bezeten gehamerd als thans.
Met alle kracht dwong zij zich tot een onver
schillig klinkende vraag: „Hoe komt die hier
zoo ineens verzeild en luisterde niet eens
naar een antwoord. Want terwijl om haar
heen de menschen fluisterden en tersluiks let
ten op haar, die eenmaal zijn verloofde was
geweest, dacht Katharina: Wonderlijk, zóó
vaak had zij hem dood gewenscht. en wèg uit
dit leven waar zij steeds vreesde hem te zullen
ontmoeten en waarvan zy zelf nog zooveel
verwachtte en nu hij hier stervensziek lag
onder hetzelfde dak (haar stem moest hij al
gehoord hebben) nu was er niets in haar
Zij zijn er niet af te slaan en geen
wonder, want als de kinderen
Het Boek voor de Jeugd open»
slaan, gaat een toverwereld voor
hen open, een wereld van ver*
halen en sprookjes, van fabels
en gedichten, sprankelend van
leven, spanning en schoonheid.
Het is misschien een goed idee
om twee exemplaren te kopen,
en dat deden trouwens al vele
gezinnen, want als Broertje het
boek leest, kan Zusje er dagen*
lang niet aan te pas komen! Twee
exemplaren een goed idee!
768 bladzijden druks
276 tekeningen en illustraties
80 schrijvers
Uw boekverkoper heeft 'tl
VOORDE
(Adv. Ingez. Med.)
van wreeden triomf. Geen verdriet ook om
hem, dien zij had lief gehad, neen, slechts me
delijden met een mensch, die sterven ging.
Maar zóó lang had zij wraak gekoesterd, dat
zij er niet maar ineens geheel afstand van
wilde doen. Haar haat jegens hem had haar
leven gevuld ook toen zij nog dacht hem te
hatenen nu begon zij tegen de burge
meestersvrouw haar mondaine gesprekken te
vervolgen, alsof er niets gebeurd was. Doch die
legde haar zachte hand op de hare en sprak:
„Me dunkt, lieve.het is nu geen tijd om
te schertsen".
„Maarwilde juist Katharina bravee-
rend weerleggen, toen de deur werd geopend.
Haastig en somber, met korten groet, liep een
donker-gekleede man meteen door naar het
trapgat. De chirurgijn Martens...., Kathari
ne herkende hem. en dit legde het zwijgen op
aan haar jarenlange bezeerdheid, die tegen
over de menschen den vroegeren aanbidder
had willen hooncn.
Er viel een stilte, intenser dan tevoren
De Burgemeester keek op zijn horloge.
Wat was het, dat Katharina toen de dingen
niet meer helder deed zien? De verplichting
nu aanstonds in de diligence te moeten stii
gen, dwang die haar rmtuur nooit verdroeg
of haar ondei haar cynisme sluimerend ge
bleven eigenlijken en nu zich doen geldenden
theatralen aard?
In onrust zat zij neer.
Rateling van wielen naderde.
En plotseling sloeg als een vlam uit haar
het weten: „Zij had hem nog lief. Nu moesi
weg en hij ging sterven".
Onbewust stond zijn op. Rondom haar rees
men overeind, bagage verzamelend en afscheid
nemend. Met luid geraas reed de diligence
langs de ramen en stond stil. Vreemd-aan
dachtig keek Katharina naar de bedrijvigheid.
Zy liep mee naar de koets, maar toen de Bur-
gemeestersche wilde instijgen trok zij, ineens
kalmer geworden, haar terug. Haar besluit
stond vast. Zij sprak: „Wees zoo goed mijn
neef en nicht Willet te berichten, dat ik latei-
kom. in Den Haag. Wanneer weet ik nog
niet".
„Bij voorbaat mijn oprechte dank. Goede
reis". Zij was niet voornemens de reden open
lijk te biechten. Zij groette en trad dan snel
terug in de herberg, waar men zoo juist de
hand sloeg aan haar bagage.
„Vrouw Veltwever, ik blijf hier nog een
pooze", sprak zij effen.
Zij trotseerde ook hier de bevreemding en
lette niet op de achterwaartsche blikken van
hen. die de diligence bestegen. De omgeving
raakte haar niet. Zij stond heel stil en recht
op midden in de gelagkamer. En wachtte roer
loos tot eindelijk de geluiden van de koets weg
stierven in de middagstilte. Dan wendde zii
zich naar de waardin. „Ik wil den heer Zuide
wier bezoeken". En haar rokken bijeennemend
steeg zij op in het donkere trapgat.
Oj) de bovengang gaf de chirurgijn fluiste
rend instructies aan de in den morgen geko
men Barmhartige Zuster. Een nuance deemoe
diger vroeg thans Katharina bij den zieke te
mogen toegelaten worden. Zoo dringend
smeekten haar oogen, dat zij, na eenig woor
denloos overleggen, het haar toestanden. Zij
draaide met trillende hand den deurknop om
en dacht: „Wat was alle wrok, zij had hem
lief" Maar eenmaal binnen, waar haar on
zekere blik stuitte op de groene gordijnen van
het hemelbed en de non troostend haar hand
greep, voelde zij haar masker van zich weg
vallen, werd zij op eenmaal rustig en werd ook
haar hart zóó rustig, dat zij zich van de waar
heid bewust werd: altijd had zij betreurd de
liefde van de jónge Katharina voor Felix -
maar zij was ouder geworden en veranderd,
zij had geleerd hoe het leven verschilde met
den gedroomden heilstaat van rozengeur en
volle maan en wat er in de jaren naast haar
bezeerdheid was levend gebleven: 'n klein restje
van die liefde het was gestorven gelijk met
haar haat, wijl deze haat daarin wortelde. En
wat haar nu nog tot hem dreef was haar ver
gevensgezindheid.
DE doodzieke man, die bij het hooren van
Katharina's stem gedacht had: nu komt
zij triomfeeren over mij. en kan ze, nu ik
machteloos lig. mij nog eenmaal onbelemmerd
haar minachting zeggen draaide moeizaam
zijn wegterend gezicht, waarin de oogen gloei
den met vreemden glans, naar de binnenge-
komene. En werd meteen gerustgesteld door
de zachte uitdrukking op haar stil gezicht. Zij
nam zijn witte hand niet in de hare, ging al
leen zwijgend en met een waardigheid, zooals
hij die niet van haar kende, zitten op den bed
rand. In rustige deernis zag zij op hem neer.
Nu, na zijn angst voor haar toorn kwam zijn
oude aard weer boven.
Hij sprak het niet uit maar zij las het van
zijn gezicht, van de bleeke. Ij del-glimlachende
lippen: zijn voldoening om haar komst. Zijn
gestreelde ijdelheid. Zij kon er niet toekomen
te zeggen: je vergist je. ik ben niet gekomen
uit liefde. Zij was nu van plan bij hem te blij
ven tot hij gestorven zou zijn en vóór dien
tijd zou wel tot hem doordringen hoe het met
haar gesteld was.
Het goede, wereldvreemde nonnetje begreep
niet aanstonds de relatie, vermoedde tusschen
hen een nauwen'familieband; met stille zorg
ijverde zij door de ziekenkamer.
Felix Zuidewier, die op zijn vaderlijk goed
had willen sterven -.toen hij zich ongeneeslijk
ziek wist, zag met kennersblik naar de sier
lijke figuur der bezoekster, die zoo afstak bij
het kloosterlijk zwart-en-wit van zijn ver
zorgster. Hij zag: gekleed volgens de laatste
mode. Een shawl, zooals men in Parijs droeg.
Haar verschijning wekte weer alle oude ge
voelens. Spot om haar roerend serieus gevoel
voor hem. dat zich na jaren nog bewees: boos
aardig vermaak om haar leed; ijdelheid om
dat zij zich zoo aan hem verbonden was blij
ven gevoelen, nooit was getrouwd
En ofschoon hij dezen ganschen stillen Za
terdag niet. meer gesproken had, gaf zijn
ijdelheid kracht aan zijn gebarsten stem, die
zeggen ging het zoo dikwijls gesproken kwel-
linkje:
„Hou., je., nog,, van., me,. Katharina?'
Zij keek hem vast aan. Een stervende zou zij
geen verwijten meer doen. Haar blik verdiepte
zich van medelijden tot weedom. En zwijgend
bleef zij hem aanzien, heel lang. Onder haar
helderen blik gleed het verlangen haar te
kwellen uit hem weg. En 4angzamerhand ver
stond hij uit haar oogen wat zij ongewild ver
ried: haar langen langen strijd tegen haar
door hem zoo gewond hart en nu eindelijk
haar rust.
Zijn oogleden sloten zich over dit begrip.
En nu streed hij nog een strijd, pijnlijker en
zwaarder dan een doodsstrijd zijn kon: het
verweer van een immer luchtig gebleven schul
dig hart tegen den plicht te moeten uitspreken
dat het zich van zijn schuld bewust was.
Eer het avond werd was de oude, p.chte rid
derlijkheid in hem opgestaan, ontspanden zich
zijn bittere trekken en bedelde zijn open hand
om de hare.
Toen zei hij 't, klankloos maar dringend:
„Vergeef meKathai'Ina".
Zij knikte hem toe.
Het leek haar alsof zij haar leven geleefd
had naar d i t moment. En haar geblanket ge
zicht, onder het hooge pompeuze kapsel,
straalde een nieuwe, bijzondere schoonheid
uit.
,Het kan nog wel uren duren", meende de
zuster in den vroegen morgen.
Katharina echter, alleen gelaten in de ka
mer, zag den doodsstrijd al gevorderd. „Het
einde kan elk oogenblik komen", wist zp
Op het kussen lag zwaar het vermagerde ge
zicht. dat met zijn losse zwarte lokken over het
voorhoofd wonderlijk jongensachtig werd.
Met tusschenpoozen kon Katharina den
adem hooren
Zij zat roerloos ln haar stoel.
Aan haar stille figuur leefden slechts de
oogen, donker en diep van een rijk, innerlijk
beleven.
Het zwakke geluid werd ijler, de tusschen
poozen lengden
Katharina dacht vaag, dat zij het px-ettig
vond niet gestoord te worden in haar wachten
door de zuster of den chirurgijn.
In haar ongemakkelijke en allengs knellen
de kleeren zat zij, geen moeheid voelend, op
den harden stoel
In dezelfde houding zat zij nog toen zij ein
delijk geheel alleen was in de bovenka
mer van de herberg ,,'t Rood Hei't".
En de eerste zonnestralen door een openge-
waald luik troffen op haai' bleek gezicht zoo'n
stilte aan, alsof zij meegestorven ware.
Tusschen de kerkgangers liep dien morgen
van den Eersten Paaschdag een weelderig ge
tooide figuur. En in de kerk. waar het rook
naar hyacinten, dacht een gelukkig mensch
er aan hoe rust en inzicht in één nacht bezit
van een mensch konden nemen!
Open ons hart. Heer. opdat wij Uw
stem mogen hooren. die voortdurend in ons
binnenste klinkt werd er gebeden van den
kansel En vurig bad Katharina Willet het
nord rticL dat nu werkelijkheid voor naar
iworder r"as
Auteursrechten voorbehouden
Nadruk verboden).
(Adv. Ingez. Med.)
De Engelsche scholieren komen!
Maandagavond op het Haarlemmermeer
perron.
Tweeden Paaschdag komen de Engelsche
scholieren, die een week als gasten van de
Haai-lemsche jeugd zullen doorbrengen, in onze
stad aan. Met een extra trein zullen zij om
streeks 9 uur op het Haarlemmermeerperron
van het Haarlemsche station arriveeren. Zij
zullen in 7 groote gx-oepen worden ingedeeld
en reeds dadelijk bij de verschillende gezinnen
worden ondergebracht. Zooals men weet be
draagt hun aantal 183. Zij zullen een week de
Paaschlogés van de Haarlemsche jeugd zijn
en hun tijd tevens besteden om door verschei
dene excursies kennis te maken met ons land.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP VRIJDAG 15 APRIL
Progr. 1: Hilversum I.
Progr. 2: Hilversum II.
Progr. 3: 8.Keulen 12.20 Ned. Brussel 1.20
Keulen 2.20 Diversen 3.20 Keulen 5.20 Ned.
Brussel 6.50 Keulen 8.20 Weenen of Diversen
9.20 Ned. Bimssel 10.20 Parijs Radio
Progr. 4: 8 Ned. Brussel 8.20 Diversen 9.20
Droitwich 11.50 Ned. Brussel 3.20 London Re
gional 4.20 Droitwich 9.25 Pauze 9.35 Keulen.
Programma V: 8.00—7.00 Diversen.
7.00 Eigen gramofoonplatenconcert: Klas
siek programma.
1. Eirxe kleine Nachtmusik, Staatskapel van
Bei-lijn.
2. Berceuse de Jocelyn, Paul Godwin.
3. Liebestraum, Edward Isaacs.
4. Suite Oriëntale, Staatskapel van Berlijn.
5. Saxabande et Tambourin, Yehudi Menu-
hin.
6. Cavatina v. Raff, Paixl Godwin.
7. Preludium und Allègro, Edith Lorand.
8. Concert in G-major. Yehudi Menuhin.
9. Tambourin Chinois. Edith Lorand.
8.0012.00 Diversen.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Handschoenen en ceinturen, horloge, Poli
tiebureau, Smedestraat;; accumulator. Ver
del. Tempeliex-sstraat 35; breukband, RÖtge-
rink, Zijlweg 244, 2 pond boter, Kaandorp,
Bloemendaalscheweg 107. Bloemendaal;
boord, Jansen, Heerensingel 1; horloge, Roo-
denburg, Linnaeuslaan 10; trèinkaart; van
Erp, Regulierstraat 31; zakmes, Boers, Delft
straat 29 rood;1: rijwielplaatje, Politiebureau
Smedestraat: idem, Berents, Kinderhuissin
gel 122; idem. Kok. Esschilderstraat 4 rood;
schoenen, Brammer, Linschotenstraat 57b;
padvindersvlaggetje, de Graaf. Wilhelmiixa-
straat 19; vulpenhouder, Pel. Prinsenhof 5;
vulpenhouder. Düsterbeek. Van Eedenstr. 14.
OVERIJSELSCHE ONTSPANN1NGS-
VEREENIGING O.O.V.
Bovengenoemde vereeniging hield haar
jaarlijksche kien-Paaschavond in de vol be
zette zaal van cafe.-i*est. Dreefzicht in een
zeer opgewekte' stemming.
De voorzitter de lieer Wester voorde open
de in sappig dialect en wees op hetgeen de
O.O.V. na 5 jaren geworden is.
Verder deelde hij mede. dat de tennisclub
in actie is en een groote avond gegeven zal
worden in Mei a.s, met humoristen en ver
scheidene attracties.
In Juni gaan de leden met 5 bussen ge
zamenlijk xxaar de Veluwe en in Juli naar de
Ardennen.
De tooneelvereeniging „De Liester" is in
bloeienden welstand en zal in het a.s. seizoen
een blijspel opvoeren in den Stadsschouw
burg.
De gestadige groei der vereeniging stelt de
vereeniging in staat om het vierde groote
stixk in den schouwburg op te voeren.
Vele leden en donateurs gingen met zak
ken eieren naar huis en kunnen terugzien
op een prachtigen avond waarin de Moon
light Serenaders een gx-oot aandeel hadden
bij het uiterst gezellige bal onder leiding
van den heer De Wilde.
2000ste VOORSTELLING VAN „DE
JANTJES".
De beide Paaschdagen zal het Ensemble
Bouber in den Stadsschouwburg te Haax-lem
twee populaire voorstellingen geven van het
zoo bekende succesvolle stuk „De Jantjes'
van Herman Bouber.
Liedjes van Louis Davids en Margie Morris.
Optreden van Aaf Bouber, Beppy Boda.
Rini Blaaser. Lena Kamper, Riek Kloppen
burg, Harx-y Boda, Herman Bouber, Tony
Follets, Piet Urban, Heddie Bouber, Teddy
Goeth. e.a.
Regie: Herman Bouber.
Ie Paaschdag is het de 2000ste voorstel
ling van het populaire stuk.
,,'Artis".
Een aardige gids voor bezoekers.
Zoo juist is gereed gekomen een nieuwe
gids voor de bezoekers van „Artis" te Am-
sterdam.
Het ligt in de bedoeling, voor den verkoop
achter in dezen gids nog een plattegrond van
den tuin te leggen, met I-Iollandschen, Engel-
schen. Duitochen en Franschen tekst.
Deze gids is een novum, in zooverre, dat
daarin niet meer een opsomming van dieren
wordt gegeven, doch dat in den tekst eenige
vraastukken worden aangeroerd, betreffende
den aard van het levende dier en de verzor
ging der dieren in den zoölogischen tuin,
waarvan de ervaring geleex-d heeft, dat zij
het publiek interesseei-en. alsmede eenige be
schouwingen gegeven worden, betreffende
den aard en de beteekexiis van het Genoot
schap „Natura Artis Magistra".
Van de verscheidenheid der in de verzame
lingen aanwezige levende dieren geven de
vele goed verzorgde illustraties een uitmun
tenden indruk.
In een inleidend woord: „Artis voor jong
en oud" wordt het publiek duidelijk gemaakt,
hoe men Artis moet zien: bij wat langer ver
wijlen op één punt 'niet alléén bij de apen
en de olifanten!) en een aandachtige)- be
kijken word' alles opeens anders, mooier, in
teressanter dan wanneer men zich slechts
met een vluchtig overzicht tevreden stelt.
En natuurliik loont hef ook zeer de moeite
aan het aquarium en de musea de ooodige
aandacht to besteden.
Deze aids. met den .suggestieven" Nijl-
laardenkop op den omslag, zal naar te ho
pen is zeer velen er loe brengen, den interes-
santen Amstordamschen dierentuin te be
zoeken.
Er zijn véél mooiere
streep-dessins! Zie naar
P. van den Brul op pag. f
(Adv. Ingez. Med.)
Voetbalpools in beslag genomen.
In opdracht van buitenlandsclie onder
neming gedrukt.
Het was de Rotterdamsche politie ter oore
gekomen, dat er in een drukkerij aan het
van Alkemadeplein aldaar nog steeds formu
lieren werden gedrukt voor voetbalpools,
zulks in opdracht van een buitenlandsche
onderneming, die telkens van drukker ver
wisselt.
In vex-band hiermede is Woensdagmox'gexx
in het betreffende pand een onderzoek in
gesteld en inderdaad trof de politie een par
tij van 24000 voetbalpoolformulieren aan
Deze zijn in beslag genomen.
De formulieren vermeldden wedstrijden,
die op 23 April a.s. in Engeland zouden wor
den gespeeld.
Zij waren vervaardigd in opdracht van een
firma of voetbalpoolonderneming, waarvan
het hoofdkantoor is gevestigd in Den Haag.
In overleg met de Haagsche politie zullen de
formulieren naar Den Haag worden gezon
den, waar zij den ambtenaar van het Open
baar Ministex-ie bij de Kantongerechten al
daar ter hand zullen worden gesteld.
Tegen den drukker is proces-vex'baal op
gemaakt.
GEEN VACATURES BIJ DEFENSIE.
Vex-mits nog steeds aan het departement
van Defensie tal van verzoeken worden in
gediend om plaatsing, hetzij bij het departe
ment zelf, hetzij bij de verschillende onder-
deelen van het leger, een en ander in ver
band met de uitbreiding van de weermacht
en de oprichting van nieuwe garnizoenen,
wordt nogmaals ter algemeene kennis.ge
bracht, dat voor zoover nog behoefte .aan
personeel bestaat, daarin wordt voorzien
door plaatsing van capitulanten, wachtgel
ders. e.d.. zoodat het indienen van sollicita
ties volkomexx overbodig is.
Alle verzoekschriften, als bovenbedoeld,
zullen dan ook onbeantwoord worden gela
ten.
Voor luxe verhuur
zonder chauffeur, naar
Turfmarkt 26 en 18 - Tel. 16066
Een oud en vertrouwd adres.
Prijzen uiterst concurreerend!
Keuze uit ca. 30 wagens, w.o.
bestelwagens. W.A. verzekerd.
(Adv. Ingez. Med.)
FILMNIE UWS
„Witte Steenkool''.
Ochtendvoorstelling in Rembrandt.
's Ochtends tweede Paaschdag wordt in
Rembrandt een vooi'stelling gegeven van een
Fransche cultuurfilm „Witte Steenkool". Wij
zien hierin een filmsche weergave van
het water als electriciteit opwekkende kracht.
De film is documentair doch dat wil nog
niet zeggen dat ze verveelt! De opnamen zijn
met kundige hand verricht; begonnen wordt
met een explicatie en aan de hand daaxwan
zien wij hoe de steenbodem van de aarde
door dynamiet tot kleine stukjes wordt ge
maakt. die dan door menschenhanden weer
tot een enormen stuwdam worden gevormd.
Ons wordt ook getoond waardoor een groot
deel van Parijs van electriciteit voorzien
wordt. En dit alles is zeer interessant. De
electriciteitswerken vormen uiteraard voor de
camera eexi dankbaar.onderwerp, doch ner
gens wordt het documentaire karakter van
de film uit het oog verloren, Voor een onder
werp als dit heeft dat zijn voordeelen Vooraf
worden twee alleraardigste ..Kortfilms" ge
projecteerd. Eén onthult oxis iets van het le
ven der uilen; met de telelens worden ons
bijzonderheden van het leven van deze merk
waardige vogels getoond; merkwaardig is het
te zien hoe de uilen heele muizen en mus-
schen met huid en haar in één hap verslin
den!
„Water en staal" is de tweede voorfilm die
de vereeniging van deze twee elementen in
de maatschappelijke functie van de waterlei
ding in beeld brengt;. Een aardige gedachte
om de instellingen uit onze maatschappij op
zulk een wijze te verfilmen! Het zou navol
ging verdienen in ons land (waar we intus-
schen met de K.L.M.-film enz. en de nog te
komen spoorwegfilm reeds aardig op weg
zijn).
Het is een goed ding dat we zoo nu en'dan
eens zien hoe de bedrhven waar wn d^gpihks
van Drofiteeren werken, in de film Water
en Staal" is het aceent gelegd op de fabrica
tie van stalen buizen, die voor de steden van
heinde en verre het water moeten .halen"
Een zeer leex-zame en onderhoudend- 'ilm
die 2den Paaschdag het ochtendrc 'oire
van Rembrandt, dat alleszins de -ite
waard is voor oud en jong, comp' i
