Het Nichtje van buiten
Drie Engelsche setters, die den eersten prijs behaalden op
de hondenshow, welke door de kynologenclub .Den Haag"
ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan in het Kurhaus
te Scheveningen werd georganiseerd
Een felle brand heeft de olieslagerij der firma Van Vollenhoven te Amersfoort geheel
vernield. De aangerichte schade is enorm
tiet hootdnummer, „oude vieren van de Varsity op de Amsterdamsche Boschbaan werd gewonnen door Laga. Een overzicht
de finisch tijdens dezen strijd
aan
Te Woerden had Zaterdag de onthulling plaats van een
„Prinses Beatrix-monument". Een overzicht tijdens de plech
tigheid, welke werd verricht door den burgemeester, den
heer H. G. van Kempen
Ritmeester C. F. Pahud de Mortanges,
tot voor kort belast met speciale
diensten bij het 4de Halfregiment Hu
zaren te Deventer, is benoemd tot
commandant der School voor Reserve
officieren der cavalerie te Amersfoort
De ploeg van Laga
die het hoofdnum
mer van de Varsity
op de Boschbaan
te Amsterdam
won, kreeg na de
fraaie prestatieeen
welverdiende hulde
Na zijn geslaagde kabinetsformatie doet de nieuwe Belgische minister-presi
dent Paul Spaak den journalisten eenige mededeelingen
FEUILLETON
LADY TROUBK1DGE.
Men had den bruidsmeisjes gezegd kwart
over twee aan St.-Hilda's te zijn in West-
minster en mrs. Winsley had den wagen om
precies kwart voor twee besteld, omdat zij
wel eens opgehouden konden worden door de
menschenmassa, die zich altijd om de kerk
verzamelde, als er een deftige trouwpartij
plaats vond.
Doch lang voordat dc wagen voor kwam. had
Linet al die wazige blauwe jurk aangetrokken
en was bezig de glanzende hoofdtooi op haar
golvende bruine haren te bevestigen.
Aan de kerk zou haar een bouquet overhan
digd worden en op het oogenblik viel er dus
niets anders voor haar te doen dan in haar
ci°en kamer te wachten tot Tanis klaar zou
zijn, die beloofd had haar te zullen waar
schuwen.
Wachten beteekendc denken. En den
ken hield verband met Marcus en de dingen,
die hij haar gisteren door de telefoon gezegd
had toen hij haar had opgebeld om haar zijn
excuses aan te bieden over zijn houding m de
nachtclub. Alleen.hij had haar geen ver
ontschuldiging aangeboden!
Linet had zich verbaasd over de lucntigneid,
waarmee, hij dat alles opgevat had, terwijl zij
zich voorbereid had op de nederigste verzoe
ken om hem te willen vergeven.
„Lieverd, neem dat geval van gisteravond
niet al te tragisch op, hoor". Dat was he. eeni
ge. wat hij gezegd had en hij had haai ver
weten, dat zij weggelnopen was en hem „m
een steek gelaten had", zooals hij zien uit
drukte. Die ruzie was lang niet zoo ernstig
geweest, als zij zich wel verbeeld had en
was geëindigd met een rondje van den Ame-
„Zie je nu wel, dat het verschrikkelijk kin
derachtig van je was, om er zoo maar vandoor
te gaan, als of een wolf je op de hielen
zat".
Het had geen zin gehad met hem te praten
en het was waar, dat de lichtzinnige wijze,
waarop hij het geheele geval behandelde
haar min of meer het gevoel gaf, dat zij zich
dom had aangesteld, maar toch was er iets in
haar, dat zich heimelijk tegen deze wijze van
spreken verzette.
Tenslotte had zij, tegen zijn zin, een eind
aan het gegsprek gemaakt en haó zij nauwe
lijks gereageerd op zijn enthousiaste be
lofte. ook op de bruiloft aanwezig te zullen
zijn.
Het was Linet volkomen onmogelijk te be
grijpen. dat een man van de wereld als Mar
cus wei eens ongelijk zou kunnen hebben. Het
eenige. wat zij kon doen als zij elkaar van
daag ontmoetten, was hem te toonen, hoezeer
hij haar gekwetst had. hoewel hij de diepte
daarvan nooit zou kunnen peilen, evenmin als
hij ooit zou weten, hoeveel jeugdige droomen
hij dien nacht verstoord had. Intusschen be
sloot zij niet te veel aan hem te denken, want
dat zou de vreugde van de bruiloft voor haar
slechts verminderen.
Zij stak de broche met haar initialen, een
gift van den bruidegom aan de bruidsmeisjes
vast, verschoof nog eens haar golvende haren,
die aan weerszijden van dat betooverende
halve, maantje te voorschijn kwamen en keer
de zich om, op het oogenblik dat Tanis het
vertrek binnenkwam, Tanis zag er absoluut
anders uit dan gewoonlijk. Zij maakte een ze-
dizen en schuchteren indruk en slechts de
vuurrode lippen en de uitdrukking van haar
donkere oogen weerspraken dit
,U- Paal me zelf in zoo'n kinderachtige
jurk", kondigde zij kortaf aan. „Maar we doen
beter met nu maar te gaan, want anders windt
moeder zich weer op, zooals gewoonlijk".
Zij was nauwelijks beleefd en Linet vroeg
zich verwonderd af, wat zij in vredesnaam
gedaan had, dat haar nichtje weer die vijan
dige houding had aangenomen van de eerste
dagen van Linet's verblijf op Ladogan Ter
race. nu ongeveer een maand geleden. Doch
er was geen tijd meer om daar over na te den
ken.
Haastig stapten zij in den wagen, die stond
te wachten en reden naar de kerk van St.-
Hilda. Onderweg stopten zij even om Baba
en Fanella Blake af te halen.
De wagen was nu gevuld met bruidsmeisjes
in lichte blauwe japonnetjes, die honderd uit
te babbelen haddn en zelfs Tanis ontdooide
een beetje, toen zij zag, dat de bereden politie
de menigte terugdrong. Het waren meest vrou
wen die zich gretig voorover bogen om toch
vooral een glimp op te vangen, als de
bruidsmeisjes zouden uitstappen.
In de kerk lagen de bouquetten op haar tc
wachten. Heerlijk geurende gele rozen, waar
de dauw nog op parelde en die saamgehou
den worden door lange zilveren linten en een
doorzichtigen blauwen strik.
Ook de elegante menigte die de banken vul
de, zat in ritselende gewaden en zacht pra
tend in afwachting, tot de hoofdpersoon, het
witte bruidje, zou komen.
„Pamela is laat", fluisterde Baba, toen het
orgel een zacht tusschenspel liet hooren. „Dat
heb ik wel geweten. Zij is nog nooit van haar
leven op tijd geweest".
„Kijk eens naar Justin!" Tanis liet haar
blik door de kerk glijden. „Hij ziet absoluut
groen van nervositeit, dat zij hem laat wach
ten. Daar zal hij later toch aan moeten wen
nen".
Naast Linet stond een klein paartje, dat
Mrs. Winsley bijna berouw kreeg van haar
Pamala's sleep in hun mollige handjes zou
dragen. Zij kregen van hun kinderjuffrouw
nog een paar laatste instructies en hun ronde
blauwe oogjes keken heel ernstig bij de waar
schuwing tante Pamela's sleep niet te stevig
vast te houden, maar die ook niet te laten
vallen en waren sterk onder den indruk van
de verantwoording, die op hen rustte
Toen schaarden de bruidsmeisjes zich in
het gelid, want een dame van koninklijke
bicede werd door den broer van Pamela naar
binnen geleid en Tanis, een blik op de open
deur werpend, zei:
„Daar komt zij. Wij zullen ons een beetje
aansluiten. Het begint direct."
Koorknapen in hun witte gewaden kwamen
langzaam binnen, terwijl het orgel zachtjes
>peelde. Pamela St.-Keyne. een slank figuurtje
in het wit gekleed, kwam de kerk binnen en
bleef even staan, terwijl haar sleep waaiervor
mig werd uitgespreid en de satijnen slippen
door de kinderen werden vastgehouden. Toen
liep zij langzaam, aan den arm van haar va
der, naar het altaar, waar de lange bruide
gom haar, vergezeld van zijn bruidsjonker, op
wachtte.
De stemmen der koorknapen klonken in een
ontróerenden lofzang en de bruidsmeisjes
volgden haar twee en twee en iedereen keek
naar dit liefelijke schouwspel.
Door het reusachtige, gekleurde venster viel
een zonnestraal op Linet's hoofdje en deed
het zilveren halve maantje goudachtig glan
zen. Ook haar glanzende haren hadden een
gouden gloed en zelfs Beatrice Winsley ont
kwam niet aan de betoovering, die er op dat
oogenblik van het slanke meisje uitging,
dat met gebogen hoofdje luisterde naar de
eerste gebeden, terwijl ze de gele rozen losjes
tusschen haar gevouwen handen hield.
Zij zag er zoo jong en bekoorlijk uit, dat
plan Marcus en Linet samen te brengen, ook
al was het heelemaal niet zeker, dat dit tot
Linet's geluk zou zijn. Eigenlijk had zij slechts
één gedachte, namelijk een slagboom te
plaatsen tusschen haar nichtje en den man,
dien zij voor Tanis gestemd had, doch nu zij
de woorden van de trouwformule weer hoorde,
kreeg zij plotseling gewetenswroeging.
Dit nichtje van Arthur was zoo jong. Het
was wreed, haar zoo te laten trouwen, voor zij
gelegenheid gehad had haar eigen hart te
leeren kennen.
Zij was besloten de geheele geschiedenis uit
haar hoofd te zetten toen een zonnestraal eens
klaps Lady Rowant5s gestalte belichtte, die
in een der voorste banken zat. Een oogenblik
wendde deze het hoofd om. om naar de kinde
ren te kijken en fonkelden de juweelen van
haar collier. De Rowant-juweelen.de ju
weelen, die bijna wereldberoemd waren en
die Tanis eens zou dragep, als alles liep, zoo
als zij zich dat voorsteldeAls
Maar misschien waren zij niet verstandig
genoeg te werk gegaan. Ergens scheen er ge
vaar te dreigenen Tanis had haar dui
delijk genoeg gewezen, waar dat gevaar
school. Mrs. Winsley knielde met de ande
ren neer om de bruidshymne te zingen
„Oh volmaakte Liefde", en zwoer een duren
eed. dat de juweelen nooit Linets jeugdig
halsje zouden sieren, zoolang zij, Beatrice
Winsley nog iets in te brengen had.
De inhoud van het lied ontging Mrs. Wins
ley op dat moment geheel en al en zij luister
de slechts naar die stem in haar binnenste,
die haar misplaatste moederliefde vertolkte.
Linet moest en zou met Marcus trouwen en
zij wilde er niet meer aan denken, hoe be-
tooverend het kind er uitgezien had, toen die
zonnestraal door het gebrandschilderde ven
ster naar binnen had geschenen.
Toen de bruidsmeisjes de trap op snelden
van Lady Keyne's huis in Belgrave
Square, keek de gastvrouw, die in de deur
opening van den salon stond om de brullofst-
gasten te verwelkomen, haar glimlachend na.
„Een bijzonder aardige trouwerij. Zoo vrien
delijk van de zon om door de breken op het
oogenblik, dat ze de kerk verlieten
(Wordt vervolgd.)
