HET NED. INDISCH VOETBALTEAM
-
Het Nichtje van buiten
De leerlingen der R.H.B.S. aan de
Pontsteeg te Deventer betrokken
Woensdag hun nieuwe school. In
optocht ging het derwaarts
De tram- en buslijnen der hoofdstad
worden op kaart gebracht voor de
tentoonstelling betreffende het verkeers
wezen in het R.A.I.-gebouw te Am
sterdam
De Hertogin van Kent woonde deze week in Mansion House te
Londen, voor het eerst sinds den dood van haar vader, de ver
gadering bij der organisatoren van de Alexandra Rose Day, waarvan
de Hertogin presidente is
Een natte hindernis wordt genomen tijdens de cross country der Kon.
Militaire Sportvereeniging, welke Woensdag te Amersfoort in tegenwoordig
heid van Z. K. H. Prins Bernhard werd gehouden
Wat gebeurt er in Mexico?
Een suggestief nummer" in wording voor ^0^'ttï
den licht-optocht oyer de boulevards van gr0ot défilé der gemilitari-
Pariis seerde afdeelingen
J I r.
voor
president Lazaro Cardenas
Het nieuwe motorschip -Vlieland", dat a.s. zomer voor het directe post- en
passagiersvervoer tusschen Harlingen en Vlieland In gebruik zal worden
gesteld, maakte Woensdag zijn proefvaart. Het schip in zijn element
Na hun aankomst in de Residentie voelden de Ned. Indische
voetbal spelers zich op den eersten dag van hun verblijf in
Nederland reeds dadelijk thuis
Z. K. H. Prins Bernhard heeft Woensdag de cross country der
K.M.S.V. te Amersfoort bijgewoond. De vorstelijke bezoeker
FEUILLETON
door
LADY TROUBRIDGE.
25)
„Trek dat japonnetje uit, kindje", zei zij
vriendelijk, „en berg het zorgvuldig op tot
morgen en dan moet je er even mee naar
Carrie om den hals wat te laten veranderen,
dan kun je het als avondjurk dragen. We
kunnen die japon niet voor één enkele gele
genheid koopen. En nu hebben we verder een
rustigen avond en gaan vroeg naar bed. want
Tanis en ik hebben morgen een liefdadigheids
middag en zij moet werkelijk bijtijds naar
bed. Jij gaat niet mee", voegde zij er overbo
dig aan toe. „De kaarten waren te duur".
„Dat begrijp ik, tante Beatrice. Dat heb ik
ook geen oogenblik verwacht.
Linet kon er niets aan doen, maar zij droeg
haar hoofdje iets meer opgericht en haar ge
kwetste trots klonk in haar stem door.Maar
zulke demonstraties waren ten eenenmale aan
mrs. Winsley verspild. Mrs. Winsley hoorde of
zag noont iets, dat zij niet wenschte te zien.
Den volgenden dag dronk Linet alleen
thee in den grooten salon. Het was nu een
geheel andere Linet, dan het linksche, slecht-
gekleede meisje dat daar eenige weken gele
den, ook alleen, had theegedronken. Zij dacht
aan dien dag, terwijl zij den grooten. zilve
ren theepot hanteerde en handig thee zette,
zooals zij dat tante Beatrice zoo dikwijls had
zien doen.
Linet dacht aan het oogenblik. dat de deur
open ging en Lord Rowant binnengekomen
was. Wat had zij hem toen slecht gekend en
hoe weinig had zij gegist, wat er onder die
zwijeende. bedaarde houding verborgen lag,
die haar toen zoo boos maakte.
Van hem dwaalden haar gedachten naar
zag nooit iets, dat zij niet wenschte te zien.
lijke weken.
Het was werkelijk ontzettend aardig van
tante Beatrice, dat zij haar al deze pretjes
bezorgd had. En de Ascot-races moesten nog
gehouden worden.
En tochHaar nieuwe verwanten ston
den haar heden nog geen stap nader dan op
den dag, dat zij hier gekomen was en zij had
niet den indruk, dat zij iets meer van haar
waren gaan houden. Vagelijk was zij zich de
reden bewust, waarom tante Beatrice den
laatsten tijd dikwijls zoo hatelijk tegen haar
was en waarom Tanis haar ternauwernood een
woord waardig keurde.
„Ik ben in den weg", dacht Linet zielig.
Hoe weinig lord Rowant ook met haar ge
sproken had, zij waren jaloersch op elk woord
en op eiken blik, die hij haar schonk.
„Ik heb mijn best gedaan", dacht zij, alsof
zij in haar binnenste hem smeekte, niet zoo
onredelijk te zijn. „Ik ben nooit, nooit aardig
tegen hem geweest, behalve den laatsten
keer".
En het was niet altijd eenvoudig geweest
hem zoo te behandelen en het begon steeds
moeilijker te wordenhet werd bijna on
mogelijk. En plotseling, als door den blik
sem getroffen, werd het Linet duidelijk waar
om dat zoo was
Niet Marcus was het, dien zij liefhad...
of ooit lief zou hebben.
Zij had Torquil haar hart geschonken. En
Torquil Rowant was de man, op wien Tanis
haar zinnen gezet had.
Bij deze plotselinge ontdekking sloot zij
even de oogen en opende deze juist weer op
het oogenblik dat er iemand de kamer bin
nentrad. Een ondeelbaar oogenblik meende
Linet. dat het Torquil zelf zou kunnen zijn
Toen zag zij Marcus en zijn luchtiger, glim
lach.
„Ik ben op een verschrikkelijke bijeenkomst
je 'tante tegengekomen en die vertelde me,
dat je alleen thuis was", zei hij, terwijl hij
naast haar op de groote. sofa ging zitten. „Ik
heb dus de rest van de vertooning er maar aan
gegeven en nu ben ik hier om uit te vinden,
of je misschien iets zachter tegenover mij
gestemd bent."
Dus tante Beatrice had dit tète a tête ge
arrangeerd! Dit was een onderdeel, voelde
Linet. van haar geheimzinnige plan, Marcus
aan te moedigen, hoewel de juiste toedracht
van de zaak Linet nog steeds niet geheel en
al duidelijk was. Zij schonk echter thee voor
hem en praatte op de gewone schertsende wij
ze, die hij zoo leuk vond, tot hij er van door
drongen scheen, dat haar booze bui over was.
Toen het theegerei was weggeruimd en zij
weer alleen waren, kwam hij terug op haar
koele houding, dien dag van de trouwerij en
hoe ellendig hij dat gevonden had.
„Dat heeft me doen inzien", zei hij eenigs-
zins schoorvoetend, „dat het beter is, dat
de de dingen voor het vervolg op een ande
ren leest schoeien, zoodat je dat niet meer
kunt uithalen."
„Een anderen leest?" herhaalde Linet, ter
wijl zij zich afvroeg, wat er nu zou komen.
„Ja," eèn conventioneeleeen engage
ment. Het zal een verduiveld lang engagement
worden, lieve kind, want het zal wel heel lang
duren, voor ik zoover ben, dat ik jou naar het
altaar kan leiden, maar het lijkt me toch be
ter, dat we de wereld er van in kennis stel
len en een advertentie in de krant zetten.
„Tot huwelijk hebben besloten, etcci
teerde hij spottend.
„Marcus, houdt op". Linet moest hem den
mond snoeren. „Zie je, ik kan me niet met je
verloven, en ik kan niet met je trouwen
Het superbe zelfvertrouwen van Marcus
kon deze weigering eerst niet bevatten.
„Waarom ben je veranderd?" vroeg lij.
.Tot nu toe heb j* nooit het land aan ne
gehad, is het wel?"
„Ik heb je altijd graag mogen lijde^ Ik
heb gedacht, dat ik van je hield, maar is
niet zoo. Dat weet ik nu".
„Maar LinetDit tegenstribbelen maak
te, dat Marcus werkelijk een oogenblik ernstig
werd. Hij sloeg zijn arm om haar heen en
was er zeker van, dat zijn aanraking meer
zou kunnen doen dan zijn woorden en voor
Linet zich los kon maken, kwam tante Bea
trice het vertrek binnenschrijden. Zij deed
niet, alsof zij deze omarming niet zag:
„Moet ik jullie mijn zegen geven?" vroeg
zij vroolijk.
Marcus trok haastig zijn arm terug en
stond op.
„Ik hoop het, mrs. Winsley", zei hij be
minnelijk, „doch Linet kan u dat beter uit
leggen".
„Wel, mijn lieve, kleine nicht, ik snak ex-
naar de verklaring te hooren en ik ben blij,
dat Marcus ons een poosje alleen gelaten
heeft", zei tante Beatrice op bijna moeder-
lenken toon. „Wat is het toch een charmante
jongen en wat zullen jullie gelukkig zijn, sa
men. Het doet mijn hart goed, zoo iets te
zien", voegde zij er aan toe.
Doch Linet stond recht voor zich uit te
staren.
„Er valt niet veel te vertellen. Marcus heeft
me ten huwelijk gevraagd en ik heb „neen"
gezegd."
Er kwam een harde trek op het gelaat van
tante Beatrice.
„Je hebt „neen" gezegd?" herhaalde zij on-
geloovig. „Dan kan ik je alleen maar zeg
gen. dat je inderdaad een buitengewoon dom
kind bent en dat het het beste is, dat je de
zaak nog eens grondig overlegt, voor het te
laat is".
„Het is al te laat, tante Beatrice".
„Te laat? Wat bedoel je? Waarom is het te
.aat?"
„Omdat. Toen zweeg zij, overtuigd dat
het doelloos was verder te praten. Hoe had zij
ooit kunnen denken, dat zij eenigen uitleg
zou kunnen geven; dat zij ook maar zou kun
nen zinspelen op haar hopelooze liefde voor
een anderen man. Als tante Beatrice daar
ooit achter zou komen
Linet rilde bij die gedachte. Gelukkig trad
Tanis op dat moment de kamer binnen en na
tuurlijk had Mrs. Winsley daarna voor nie
mand anders oogen, dan voor haar dochter.
Tanis negeerde de geladen atmosfeer vol
komen en overhandigde haar moeder de proe
ven van haar laatste portret.
„Ik dacht, dat je die wel zou willen zien,
moeder". Zij spi-ak met bestudeerde onver
schilligheid, doch haar oogen glinsterden bij
het zien, van een fraaie weergave van haar
eigen elegante en knappe verschijning.
„Zij zijn prachtig!" fluisterde Mrs. Wins
ley en in haar stem kwam de trots en de
triomf, die zij op dat oogenblik gevoelde, dui
delijk uit. Alle gedachten aan het booze ge
sprek met Linet, waren voor het moment op
den achtergrond gedrongen en zij bekeek de
foto's nog eens critisch om te bepalen, welke
daarvan gekozen zou worden.
Terwijl moeder en dochter aan het beraad
slagen waren, sloop Linet behoedzaam de
kamer uit en slaakte een zucht van verlich
ting, toen zij den overloop bereikt had. Het
was haar bijna te machtig geworden en Ta
nis was juist op het goede oogenblik binnen
gekomen. Zoodoende had Mrs. Winsley geen
gelegenheid gehad haar te dwingen het aan
zoek nog eens in overweging te nemen.
„Maar ik wil niet met hem trouwen", dacht
Linet en klemde haar handen vast ineen.
Doch ondanks die dappere woorden, gevoel
de zij zich vrij hulpeloos. Zij was bij Mrs.
Winsley in huis en stond onder haar hoede.
Mammy was ver weg, ergens op zee, en was
niet te raadplegen Mammy kon haar nu niet
te hulp komen, en Linet wist maar al te
goed, dat tante Beatrice oneindig veel geraf
fineerder was dan zij, Linet.
Een ding gaf haar echter moed.
.(Wordt vervolgd.)
