Het Nichtje van buiten
De aanvoerder van het Japansch tennis-team in actie tijdens de training
der spelers op de M.E.T.S.-banen te Scheveningen voor den aan
staanden wedstrijd tegen Nederland
Door de Rotterdamsche politie worden regelmatig marschoefeningen met gas
maskers gehouden. Een aantal manschappen op weg door de stad
De behaalde afstanden bij het kogelstooten worden gemeten tijdens
de sportwedstrijden te Utrecht ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum
der School voor Reserve-Officieren der Onbereden Artillerie
De herdenking van den Finschen vrijheidsoorlog. Oud-strijders in
den stoet tijdens de parade te Helsingfors
De eerste der vijf baggermolens, die op de werf .De Klop" te Sliedrecht
voor Russische rekening gebouwd zullen worden, gereed voor de te water-
lating
FEUILLETON
LADY TROLBRIDGE.
26)
Zij hield van Torquil en sedert zij tot die
ontdekking gekomen was, wist zij dat het
voor haar onmogelijk zou zijn, van een an
deren man te houden. Nu zij wist, wat liefde
werkelijk was, zou het verraad zijn aan haar
eigen hart, als zij met Marcus trouwde. Dat
haar liefde voor Torquil doelloos was, ver-
andere niets aan het geval. Zij wist dat zij
den man van haar droomen gevonden had
en dat zij haar liefde voor hem tot eiken prijs
moest bewaren. Langzaam liep zij de trap op,
naar haar slaapkamer.
Doch toen zij daar eenmaal gekomen was,
drong de moeilijkheid van de situatie zich
weer met hernieuwde kracht aan haar op.
„Ziezoo", zei Carrie Carstairs en zwaaide
met haar schaar. „Dat is, wat je noodig
hebt, om er een schat van een avondjapon
van te maken."
De vloer van de kleine paskamer was be
zaaid met kleine stukjes lichtblauwe tule en
Linets blanke schoudertjes kwamen nu boven
het lage decolleté te voorschijn, dat Carrie ge-
tooverd had uit de geplooide fichu, die het
japonnetje van het bruidsmeisje versierd had.
„Vind je het niet schattig?" vroeg zij. ge
troffen door Linets apathische houding, die
Carrie in het geheel niet van haar kende.
„Het is beeldig" zei Linet en gaf zich moei
te om haar stem een beetje enthousiast te la
ten klinken, want zij zag, dat Carrie ver
wachtte dat zij opgetogen zou zijn. „Ik voel me
een beetje vervelend, vandaag", voegde zij er
flauwtjes aan toe, als excuus voor haar be
langstelling.
Haar gedachten gingen weer naar Ladogan
Terrace en zij had zich al honderd maal af
gevraagd, wat zij zou doen, als Tante Beatrice
boos bleef of, wat nog erger zou zijn. het geval
nogmaals ter sprake zou brengen. Linet twij
felde er niet aan, of dat zou gebeuren, hoe
wel tante Beatrice er tot nu toe, niet meer op
teruggekomen was.
Carrie's vroolijke stem onderbrak deze som
bere gedachtegang.
„Trek die jurk uit", stelde zij voor, „en kom
beneden een kopje koffie drinken, in mijn
kleine achterkamer. Je ziet zoo bleek als iets,
vanmorgen en een kop koffie zal je goed
doen."
Mrs. Carstairs aanwezigheid deed Linet al
goed. Zij zaten in de kleine achterkamer, die
Carrie voor haar privégebruik gereserveerd
had.
Zij had een kop geurige koffie gezet en
praatte vriendschappelijk met Linet over haar
wederzijdsche kennissen. Dver Luella en
haar triomfen, want volgens Carrie had zij
veel veroveringen gemaakten over al de
feestelijkheden, waar zij beiden aan hadden
deelgenomen. Toen stak zij een sigaret op en
keek Linet onderzoekend aan. „Wat hebben
ze met jouw uitgevoerd?" luidde haar volgen
de vraag. „Je behoeft het me natuurlijk niet
te vertellen, als je niet wilt, maar ik zie heel
goed. dat je in den put zit vanochtend en ik
zou je graag helpen, als dat mogelijk was".
Linet aarzelde. De omgang met tante Bea
trice had haar geleerd voorzichtig te zijn, doch
er was iets in deze eerlijke goedhartige vrouw,
dat Linet. ondanks haarzelf, dwong, vertrou
welijk te zijn.
Zij vertelde Carrie van Marcus en het be
sluit van Mrs. Winsley hen samen te bren
gen, al had Linet haar verteld dat zij Marcus
wel mocht, maar niet echt van hem hield.
Stamelend vertelde zij, wat er was voorge
vallen en Carrie luisterde met samengeknepen
werkbrauwen. Zij verbaasde zich over het
geen Linet haar vertelde, want een paar da
gen geleden had Luella haar een "vertrou
welijke mededeeling gedaan, die betrekking
had op Marcus Standish. En zij wist, dat
Luella trotsch genoeg was, om haar hart
niet ongevraagd weg te schenken. En volgens
dit onschuldige kind. met haar groote blauwe
oogen, had Marcus Linet gevraagd om zijn
vrouw te worden en niet Luella.
Carrie besloot, dat het noodig v/as eens een
onderzoek in te stellen. De motieven van Mrs
Winsley waren haar duidelijk genoeg. Doch
om zekerheid te krijgen stelde zij een vraag
die schijnbaar niets met het geval te maken
had.
„Heb je lord Rowant kort geleden nog ge
zien?" vroeg zij terloops en tikte de asch
van haar sigaret.
Toen die naam zoo plotseling genoemd
werd, onderging Linet's gelaatsuitdrukking
een merkbare verandering.
„Een of tweemaal", zei zij langzaam.
„En vind je hem nog zoo onuitstaanbaar?"
Linet glimlachte even. Een teedere glim
lach, die veel meer verried, dan Linet zich
bewust was.
„Dat was kinderachtig van me. „Zij zweeg
even, alsof zij het moeilijk vond verder te
gaan. Toen zei zij, met volmaakt beheersch-
ste stem:
„Ik ken hem nu beter en ik heb hem samen
gezien met Nickmet zijn broer en hoe
lief hij voor hem is. Hij is voor mij ook eens
vreeselijk aardig geweest, toen ik in moeilijk
heden zat".
Linet zou het vreeselijk gevonden hebben,
als zij geweten had. hoe duidelijk die glim
lach geweest was voor deze vrouw van de
wereld, die niet alleen een warm hart bezat,
maar ook over een bijzonder scherpe opmer
kingsgave beschikte.
Carrie knikte. Zoo zat de zaak dus in elkaar.
Die Mrs Winsley smeedde plannen voor haar
eigen dierbare dochter en terwille daarvan
trachtte zij dit huwelijk met Marcus tot stand
te brengen.
En om de situatie nog erger te maken
Linet was verliefd op Torquil. En aangezien
liefde zich even moeilijk onder stoelen of
banken laat steken als haat, was het na
tuurlijk heel goed mogelijk, dat die twee op
Ladogan Terrace daar achter gekomen wa
renof er elk oogenblik achter konden ko
men. Maar het had geen zin het kind te waar
schuwen tenminste nu nog niet. Linet zag
er al angstig genoeg uit. Carrie begon dus
met dingen te zeggen, die zij eigenlijk in het
geheel niet voelde.
„Maak je maar geen zorgen kindje. Ik ben
er van overtuigd dat voor jou de dingen alle
maal wel op hun pootjes terecht komen. Je
tante zal dat dwaze plan wel laten varen."
Maar toen Linet opstond om te vertrekken,
hield Carrie haar nog een oogenblikje vast en
zei:
„Als je ooit eens in de knel mocht zitten,
denk er dan aan, dat je hier altijd terecht
kunt. In mijn flat, boven de zaak heb ik een
klein logeerkamertje en dat kun je krijgen
zoolang je maar wilt."
Linet was echt dankbaar.
„Het is vreeselijk lief van u, Mrs. Car
stairs, maar over drie weken komt Mammy
terug en dan komt alles wel in orde. Tot zoo
lang kan ik er me op Ladogan Terrce wel door
heen slaan."
Doch toen Carrie haar tot aan de deur ge
bracht had en daar de wegrijdende auto na
staarde, prevelde zij: „Dat zal me benieu
wen".
En zij vroeg zich bezorgd af. of de beide
Winsley's er niet in zouden slagen Linet's
weerstand en dientengevolge haar gevoelige
hartje te breken vóór de drie weken ten einde
waren.
Den eersten dag van de Ascot-races was het
stralend weer.
Linet liep achter haar tante en Tanis aan,
het veld over en zij voelde hoe de zon door
haar perzikklcurige parasol brandde, terwijl
een zacht koeltje de strookjes van haar chif-
ronrokje deed trillen. Ook haar krullen wer
den onder den grooten, doorzichtigen rand van
haar hoed heen en weer bewogen.
Zij waren op weg naar de lunch bij lord Ro
want, die het geheele gezelschap verzocht
had in de tent van zijn regiment te komen,
die aan het andere einde van het terrein
stond.
Linet bewoog zich langzaam tusschen de
elegante menigte, waarvan sommigen naar
de glanzende paarden stonden te kijken, en
zij was opgewonden bij het denkbeeld, dat zij
hem weldra terug zou zien, hoewel zij slechts
schoorvoetend de tent scheen te naderen. Hij
was eenigen tijd de stad uit geweest met een
kort verlof en was naar geen van de feesten
geweest, die zij bezocht had.
Zij had zichzelf voorgehouden, dat dat de
beste oplossing was, maar nu klopte haar
hartje sneller bij het vooruitzicht hem weer
te zien.
Tante Beatrice, in een met zorg gekozen
wit en zwart complet, met Tanis, die geheel
in het wit gekleed was, aan haar zijde, liep
nu het hek door en wierp een scherpen blik
achterom om te zien of Linet wel volgde.
Lienet verhaastte haar schreden, doch bleef
achter haar tante loopen, terwijl haar gedach
ten bezig waren met het probleem „Marcus",
dat haar nooit geheel scheen te verlaten.
Zij had hem na den dag van dat min of
meer vreemde en weinig enthousiaste huwe
lijksaanzoek slechts een of tweemaal gezien
en ham niet meer alleen gesproken, terwijl
ook hij van zijn kant, geen enkele poging in
het werk gesteld had met haar alleen te
zijn.
Het was waar, dat hij haar dien dag ge
vraagd had met hem te lunchen, doch Linet
had kunnen zeggen, dat zij al een andere af
spraak had en zonder al te veel protest had
hij dat geaccepteerd.
(Wordt vervolgd.)
Het oude Markiezenhof van Bergen
op Zoom, dat door de Markiezaats-
feesten de aandacht op zich gaat
vestigen
Koning Leopold van België woonde Donderdag de
groote legeroefeningen in de omgeving van Beverloo bij
