Jaarlijksche wegwedstrijd door
Frankrijk begint vandaag
Bs
De Zout de Haute
De kansen der
Nederlandsche
deelnemers
VAN WIMBLEDON
DINSDAG 5 JULI 1938
HAARLEM'S DAGBLAD
„Dwangarbeiders
van den weg"
PARIJS, Juli.
(Van onzen correspondent)
INSDAG 5 Juli zal het startschot ge-
llost worden van een sportgebeurtenis,
die bijna vier weken lang niet alleen
honderdduizenden liefhebbers van
wielersport, doch ook andere honderdduizen
den, die zich nooit om de „fietserij" bekomme
ren, maar voor deze eene gebeurtenis een uit
zondering maken, in spanning zal houden:
de „Tour de France". In dit geval mag het
oude Europa er prat op gaan het vooruitstre
vende Amerika voorbijgestreefd te zijn en in
werkelijkheid den allergrootsten wegwed
strijd op de wereld te organiseeren. De „Tour
de France", dat is iets, dat èn door zijn strijd
tusschen landenploegen èn door zijn geweldig
lastig parcours over de hoogste toppen van
Alpen en Pyrèneeën tot de verbeelding
spreektt. Dat is iets, waarin door de verras
singen, die elke nieuwe dag kan opleveren,
steeds het element spanning levendig blijft,
dat is iets, waarin elk land belang stelt door
de deelneming van een min of meer uitge
breide ploeg landgenooten.
Dezen Dinsdag zal in een klein voorstadje
van Parijs, een villastadje, waar ook Joséphine
Baker haar buitenhuis heeft staan en die
daarom steeds elk jaar trouw de vertrekken
de deelnemers een bloem uit eigen tuin op de
bonte shirts komt steken, het startschot ge
lost worden van dien monsterrit van 4.684 ki
lometer over 21 étappes verdeeld. In een wij
den boog zullen de 96 renners, vergezeld door
een bijna onafzienbaren stoet volgauto's, pers
en reclamewagens, naar Normandië en Bre-
tagne rijden, vandaar uit zullen zij langs de
kust van den Atlantischen Oceaan afzakken
naar het Zuiden tot Bordeaux toe, dan zullen
zij de richting inslaan der Pyreneeën om er
de geweldige bergtoppen te bestormen. Een
onnoemelijk zwaar werk, dat soms in ver
zengende hitte aan den voet van den berg
wordt begonnen, dat voortgezet wordt langs
de kronkelende wegen, waar dikwijls mist en
regen en sneeuw den opgang nog zwaarder
maken, terwijl men aan den anderen kant
van den top in dolle snelheid omlaag stormt,
zoo zelfs, dat de volgauto's de fietsers op die
nauwe bergwegen niet kunnen volgen. Het
zijn roekelooze afdalingen. Verschrikkelijke
dagen zijn het daar in die bijna steeds met
sneeuw bedekte Pyreneeën, waarvan de hoog
ste bergpassen de „vrederechters" zijn bijge
naamd. omdat zij in hun eeuwige onverstoór-
baarheid en met wit gekroond oordeelen over
de capaciteiten der renners en onverbiddelijk
de minderwaardigen achteruit stooten.
Na de Pyreneeën volgen enkele étappes dooi
de dorre vlakte, droog en met geen spoortje
schaduw, die zich tot bijna aan de grens van
Marseille uitstrekt, dan klimt de weg weer en
nog voordat Nice bereikt is, vinden de ren
ners op hun weg de eerste voorloopers der
Alpen, die verder op dreigend en vervaarlijk
hun toppen opsteken. Hier zullen de renners
den hoogsten bergpas van Europa, den pas
verleden jaar in gebruik genomen bergpas
van den Iseran bestijgen, een smalle bergweg
met keien en kuilen, die kronkelend omhoo;
stijgt tot bijna 3.000 M. hoogte. Maar nog is
het zware werk niet volbracht, nog moet ge
klommen worden over het hoogland van den
Elzas en eindelijk zullen de laatste ritten
gaan over de harde en hobbelige keiwegen van
Noord-Frankrijk, die reeds zoovele slachtof
fers hebben geëischt en zoo dicht bij het eind
doel favorieten van hun eereplaatsen hebben
doen tuimelen. Dien weg, dien verschrikke-
lijken weg zullen de renners af moeten leggen
in allerlei weersomstandigheden, ze zullen rij
den in brandende zonneschijn, maar ook in
killen regen, ze zullen lijden van dorst en
stof, ze zijn in werkelijkheid, wat eenigszins
dichterlijk wordt beweerd, maar wat werke
lijk toch zoo waar is: de dwangarbeiders van
den weg.
Maar dan dwangarbeiders, die na goed ge
daan werk een aardige duit op kunnen ste
ken, niet minder dan ruim 900.000 franks
aan prijzen en premiën zullen zij onderling
verdeelen, waaronder een hoofdprijs voor den
winnaar van 100.000 franken. En nu spreken
we niet eens van de tallooze contracten, die de
beste renners na afloop van den Tour de
France van alle kanten worden aangebo
den, die nieuwe Tour. nu niet alleen van
Frankrijk, maar van alle Europeesche wieler
banen. die hun verdiensten meer dan ver
dubbelen. Zoodat de heoi-en op slot van zaken
nog zoo heel erg niet te beklagen zijn en een
klein fortuin kunnen verdienen!
Nederlandsche deelneming.
A \N die Tour de France wordt .dit jaar
^deelgenomen door acht ploegen van
twaalf man elk. België. Italië. Duitschland
en Frankrijk leveren elk een volledige equipe,
terwijl zes Hollandsche jongens gekoppeld zijn
aan zes Spanjaarden, zes Zwitsers aan zes
Luxemburgers en met 24 andere Franschen
nog twee andere ploegen gevormd zijn. die
geheel op zich zelf staan en in geen geval hulp
mogen verleenen aan de officieele Fransche
ploeg. Heeft Nederland een kans die Tour de
France te winnen? Eerlijk gezegd gelooven
we, dat dit volkomen uitgesloten is en dat we
zeer tevreden mogen zijn, wanneer onze ploeg
niet al te gehavend uit den strijd te voor
schijn komt en enkelen onzer jongens een
eervolle plaats in het eindklassement zullen
innemen. We hebben hiervoor verschillende
redenen. En wel in de allereerste plaa:.s. dat
we slechts met zes man den strijd ingaan,
terwijl de grootc officieele ploegen er twaalf
tellen. Maar ze zijn toch gekoppeld aan de
Spanjaarden! Zeer zeker, maar we vreezen
dat er van al te groote samenwerking tus
schen hen niet veel zal komen, omdat op slot
van zaken een Spanjaard heel wat liever een
eigen landgenoot zal helpen, ook al staat deze
er niet zoo heel goed voor dan een beter ge
plaatsten Hollander. En natuurlijk ook vice-
versa. Tenslotte is dit zeer menschelijk, of
schoon dit eigenlijk tegen hun belang ingaat.
Met hun zessen kunnen natuurlijk onze
jongens niet op togen de sterke officieele
ploegen en dit is des te betreurenswaardiger,
waar individueel verschillenden onzer ren
ners over groote kwaliteiten beschikken. Een
Antoon van Schendel, een Piet van Nek zijn
volkomen aangepast aan de Fransche weg
wedstrijden en hebben onlangs nog in den
achtdaagschen étappenwedstrijd in Zuid-
West-Frankrijk bewezen met de allerbeste
Fransche en Belgische wegrenners zoowel op
het vlakke land als in de bergen te kunnen
wedijveren. Middelkamp heeft van zijn kant
bewezen gedurende het Nederlandsche weg-
kampioenschap in grootsche conditie te zijn
en heeft reeds twee jaar geleden met goed
gevolg zijn examen op de bergen afgelegd,
toen hij tot algemeene verrassing de toen
zwaarste bergetappe, die over den Galibier
leidt, wist te winnen. Van Schulte weten we,
dat hij enorm sterk is en met zijn krachten
geen raad weet, doch de groote kwestie is, of
hij in een étappenwedstrijd zijn dadendrang
zal weten te bedwingen en niet in eens al zijn
kruit zal verschieten. En tenslotte Dominicus
en Hellemons, twee jonge kerels, die eerzuch
tig zijn en met daden zullen trachten zich in
eens op den voorgrond te dringen.
Al achten we onze jongens in staat zich
behoorlijk te verweren we gelooven toch, dat
we den winnaar bij een der groote groepen
zullen moeten zoeken en met name bij de Bel
gen of de Italianen, die op papier over de
sterkste ploegen beschikken. Vooral de Ita
lianen hebben er alles op gezet den Tour de
France te winnen, hun renners zijn evenals
dit het geval was met de voetballers, voor het
wereldkampioenschap reeds maanden geleden
aangewezen, ze zijn gesteld onder de hoede
van hun grooten „campionissimo" Girardengo
en voor het eerst zijn ze naar Frankrijk uit
gezonden als officieele vertegenwoordigers
van het wielrijdend Italië, zoodat ze dan ook
rijden in de azuur-blauwe shirt, die slechts
de officieele teams van Italië dragen mogen.
Men mag dan ook verwachten, dat de „squa-
dra azurra" het onmogelijke zal doen om de
zege te veroveren, wat de Belgen niet zal be
letten eveneens een greep naar de overwin
ning te doen. Die botsing tusschen de teams
van twee der sterkste wegren-landen zal de
groote attractie van de Tour de France zijn,
waarin de uitvallen der zwakkeren sensatio-
neele en onvenvachto wendingen kunnen ge
ven.
(Nadruk verboden).
J. W. KOLKMAN.
VANDAAG BEGINT DE GROOTE STRIJD.
De groote monsterrit van bijna 4600 K.M. in
Frankrijk gaat vandaag beginnen. Ook in
ons land bestaat daarvoor altijd een heel
groote belangstelling, die nu echter nog groo-
ter is omdat eenige Nederlandsche deelnemers
er aan zullen deelnemen. Zooals men weet zijn
ook onze wegrenners niet voor een klein ge
ruchtje vervaard: maar toch zijn we nieuws
gierig, hoe ze zich in de berg- en heuvel
achtige streken van Frankrijk zullen houden,
vooral wanneer men weet dat ook „keien" als
Archambaud, Sylvaer Maes en Leducq (om er
maar enkelen te noemen) er vaak veel moeite
mee hebben. In ieder geval wenschen we
onzen landgenooten veel succes toe.
Het zware parcours is als volgt vastgesteld:
Dinsdag 5 Juli: Parijs-Caen 238 KM.
Woensdag 6 Juli: Caen-Saint-Brieuc 235
KM.
Donderdag 7 Juli: Saint-Brieuc-Nantes 239
KM.
Vrijdag 8 Juli: Nantes-Royan 220 KM.
Zaterdag 9 Juli: Rust in Royan.
Zondag 10 Juli: Royan-Bordeaux 205 KM.
Maandag 11 Juli: Bordeaux-Arcachon-Ba-
yonne 223 KM.
Dinsdag 12 Juli: Bayonne-Pau 105 KM.
Woensdag 13 Juli: Rust in Pau.
Donderdag 14 Juli: Pau-Luchon 194 KM.
Vrijdag 15 Juli: Rust in Luchon.
Zaterdag 16 Juli: Luchon-Perpignan 259
KM.
Zondag 17 Juli: Perpignan-Montpellier 166
KM.
Maandag 18 Juli: Montpellier-Marseille 163
KM.
Dinsdag 19 Juli: Marseille-Cannes 202 KM.
Woensdag 20 Juli: Rust in Cannes.
Donderdag 21 Juli: Cannes-(Nice) Digne
283 KM.
Vrijdag 22 Juli: Digne-Briangon 220 KM.
Zaterdag 23 Juli:. Briangon-Aix-les-Bains
206 KM.
Zondag 24 Juli: Rust in Aix.
Maandag 25 Juli: Aix-les-Bains-Besangon
187 KM.
Dinsdag 26 Juli: Besancon-Straatsburg 312
KM.
Woensdag 27 Juli: Straatsburg-Metz 170
KM.
Donderdag 28 Juli: Metz-Reims 181 KM.
Vrijdag 29 Juli: Rust in Reims.
Zaterdag 30 Juli: ReimsRijssel 200 KM.
Zondag 31 Juli: Rijssel—Parijs 270 KM.
De Nederlandsche deelnemers.
Uit Parijs: De leden van het hoofdbestuur
der Ned. Wielren Unie B. Swaab de Beer en
J. J. Stol zouden heden aanwezig zijn bij het
vertrek van de Nederlandsche ploeg voor de
eerste étappe van de Tour de France.
Maandag hebben beide officials en de ren
ners Middelkamp, Schulte, v. Nek, Hellemans,
Anton van Schendel en Dominicus bloemen
gelegd op het graf van den onbekenden sol
daat te Parijs. In een korte rede brachten
onze landgenooten hulde aan Frankrijk.
De Belgische soigneur Oscar Damers zal
tijdens den Tour de verzorging van de Neder
landsche renners op zich nemen.
EXCELSIOR.
Bovengenoemde vereeniging houdt heden
avond een sprintwedstrijd voor alle klassen,
als training voor de sprintkampioenschappen
der vereeniging die gehouden worden op Zon
dag 31 Juli.
Vertrek te half zeven.
Zus is
„geslaagd"
Tof aal geen last gehad van
d'r „zenuwljes". Pa's raad:
neem 'n "AKKERTJE" was
loch maar best geweesf!
(Adv. Ingez. Med.)
SCHAKEN.
PERSOONLIJK KAMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND.
De Zondag afgebroken partij tusschen Lan
dau en Van den Bosch uit de tweede ronde
van het persoonlijk kampioenschap van Ne
derland is hedenmorgen remise gegeven.
De stand luidt dus nu:
1, 2. en 3. Euwe, Prins en Cortlever, ieder
2 punten; 4. en 5. Landau en Van den Bosch
ieder V/2 punt. 6. Van Scheltinga 1 punt; 7
8, 9. en 10. Fontein, Muilwijk, Mulder en De
Groot, ieder V2 punt; 11. en 12. Van Mindeno
en Van Doesburgh, ieder 0 punten.
ZWEMMEN.
COMMISSIE VOLKSZWEMFEEST.
Bovengenoemde commissie heeft ook voor
dit zomerseizoen weer de beschikking gekre
gen over de Gemeentelijke ZweminrichtinL
aan de Houtvaart (afd. Volksbad) nl. evenals
voorgaande jaren iederen Dinsdagavond van
79 uur als speciale zwemuren voor haar do
nateurs. De oefenuren in het Sportfondsenbad
blijven ook gedurende het zomerseizoen on
veranderd iederen Donderdagavond van 6.30-
9 uur. Het jaarlijksche groote Volkszwemfeest
wordt dit jaar gehouden op Zondag 24 Juli.
ZEILEN.
ZOMERFEEST HAARL. ZEILVEREENIGING.
Onder begunstiging van goed weer hield
de H.Z.V. Zondag haar jaarlijksche zomer
feest aan de Haven, waar al vroeg een onge
wone drukte heerschto.
Met talrijke spelen werd de dag op prettige
wijze gevuld. Het vliegerspel voor dames viel
in den smaak.
Het mastklimmen voor heeren en vooral het
tournooi-spel was een groot succesnummer,
waarbij onbedaarlijk gelachen is.
Ook voor de talrijke kinderen stonden en
kele nummers op het programma. Bij de prijs
uitreiking konden allen een aardig prijsje
meenemen.
Voor de H.Z.V. was het weer een welge
slaagde dag.
32* RONDE VAN FRANKRIJK
Lawntennis.
BUDGE WINT DRIE NUMMERS,
MET VERLIES VAN EEN SET
DE STRIJD DER
BEIDE HELEN'S
Zaterdagavond 7 uur. Met een daverende
smash maakt Budge in de finale van het ge
mengd dubbelspel het laatste punt. Game. set
en match voor Budge en Marble 61 6—4.
Wimbledon 1938 is niet meer! Voorbij! Voor
bij de illusies, van die paar honderd tennis
spelers, voorbij de hoop van wel 30 landen die
deze racketzwaaiers afvaardigden; voorbij de
hoop van verschillende* continenten om hun
vertegenwoordigers aan de spits te zien.
Slechts vijf spelers genieten het zoet der over
winning. slechts één land, één continent her
bergt deze kampioenen.
Helen Wills, Alice Marble, Sarah Fabyan,
Donald Budge en Gene Mako, alien van Ame
rika, zijn de namen van deze onsterfelijken in
de tonniswereld. En boven allen uit als win
naar van drie nummers Donald Budge. De
man die in deze 14 dagen tennis geen enkele
maal verslagen werd. Die in de 19 partijen,
die hij speelde slechts één set afstond. De pres
tatie is te buitengewoon om haar niet even in
cijfers weer te geven.
Heerenenkelspel 7 partijen gespeeld. 21 sets
vóór, 0 tegen, 129 games voor, 48 togen.
Heerendubbelspel 6 partijen gespeeld, 18 sets
vóór, 1 tegen, 120 games vóór, 66 tegen.
Gemengd dubbelspel 6 partijen gespeeld, 12
sets vóór, 0 tegen, 74 games vóór, 30 tegen.
Totaal 19 partijen gespeeld 51 sets vóór, 1
tegen. 323 games vóór, 144 games togen.
Is het noodig om deze enorme tennisfiguur
nog eens apart te belichten? Wat spreekt dui
delijker dan deze cijfers. En soortgelijke cijfers
kan men ook geven voor de andere kampioe
nen. Helen Wills verloor in haar zes partijen
ook geen enkele set en haar game-average
was 81 tegen 47. Kortom, Amerika overheerscht
alles, beheerscht met deze vijf excellente
racketvoerders de tennisvelden over de geheele
wereld.
In de tweede week is het niet zulk mooi weer
geweest als in de eerste. Wel bleef regen, ten
minste in storende hoeveelheden uit, maar de
wind, de groote belager van het tennisspel, was
zeer onaangenaam. Hij joeg over de buiten
banen, gierde over, langs en door de tribunes
en hinderde spelers en toeschouwers.
Op den Dinsdag van de tweede week bliezen
de Hollandsche vertegenwoordigers definitief
den aftocht. In het gemengd dubbelspel ver
loren mej. Rollin Couquerque en Fisher in één
van die frissche najaarsstormpjes hun partij
tegen miss Wheeler en Von Metaxa. Voor mej.
Couquerque bestond er maar één tegenstander,
dat was de wind. Fisher die het van fijn af
gestemd volleeren moet hebben, kon met die
steeds wegdwarrelende ballen ook niet over
weg en zoo moesten zij in twee sets hun meer
derheid erkennen. Laat op den middag van
denzelfden dag speelden Hughan en Van Swol
hun big match tegen Budge en Mako, die te
voren van Borotra en Brugnon gewonnen
hadden. In dezen wedstrijd leek het net of de
twee Franschen telkens over pech te klagen
hadden, zoo dikwijls ging een bal net uit of
juist tegen den band, maar in werkelijkheid
was het 't minder snelle reageeren van deze
twee beroemde mannen, die hen telkens iets te
laat deed zijn om in de volleyduels het beslis
sende punt te kunnen maken.
De Hollandsche heerendubbel een ingelasch-
te partij, werd gespeeld op court no. 1, dat on
danks het late uur nog door een paar duizend
menschen omringd was. De Hollanders hadden
afgesproken om alles op alles te zetten, veel
te riskeeren, en zoodoende te trachten nog een
dragelijk aantal games bij elkaar te ranselen.
De uitslag is 6—2, 6—3, 6—0 geworden, maar
de cijfers geven het verloop van den wed
strijd, wat trouwens dikwijls in tennis het
geval is, niet goed weer. De Amerikanen na
men den wedstrijd serieus op en gaven geen
punt cadeau. De eerste set leverde 4 deuce-
games op, waarvan onze landgenooten er
slechts één wonnen.
In de tweede set namen de Hollanders de
leiding met 21 door een love-servicegame van
Hughan, maar deze luxe verdween spoedig na
een effect servicegame van Mako. Alle volgen
de games in deze set liepen tot deuce, wel een
bewijs dat onze jongens er flink opzaten, maar
meer dan één game konden zij aan hun twee
tal niet toevoegen (63). De 6—rO van de derde
set kan als volgt geanalyseerd worden: 3 x een
deucegame, 1 lovegame op Mako's service er
2 x een 40—30 game.
Speciaal de laatste game was een groot ge
vecht. De rol van onze landgenooten was hier
mede uitgespeeld, maar zij hadden zich kranig
geweerd.
Tot nog toe waren groote verrassingen uit
gebleven en in de heerennummers waren die
ook nauwelijks te verwachten. Anders kon het
in het damesenkelspel loopen, daar nu lang
zamerhand de candidaten voor den eindstrijd
eikaar te bestrijden kregen. Maar .ook dit
nummer leverde geen big matches op. Helen
Wills had niet de minste moeite met Kay
Stammers; Marble en Jacobs wonnen zooals zij
wilden van resp. Mathieu en Jedrzejowska.
alleen Sperling was in gevaar tegen Mrs.
Fabyan, kwam 64 41 achter, maar de irri-
toerende, niets riskeerende vastheid van
Sperling, ondermijnde het spel van de Ameri-
kaansche.
De twee halve eindstrijden in het dames
enkelspel hebben eindelijk een paar groote
wedstrijden opgeleverd, waarvan, nu Wimble
don achter den rug is, de partij Marble-Jacobs
wel als de beste partij, in welk nummer ook,
van dit wereldtournooi gekenschetst kan wor
den. Miss Marble is een wonderlijke speelster,
die in elke set. ik zou haast zeggen in elke
game, haar inzinking heeft waarin zij de ge
makkelijkste forehandrives laag in het net
deponeert. Deze kwetsbaarheid deed haar de
partij net op het nippertje verliezen, elke game
was een gevecht waarin zoo'n onverklaarbare
misser dikwijls den doorslag gaf. Hierdoor
werd een speelster uitgeschakeld, die onge
twijfeld de meeste slagen op haar repertoire
heeft, die het meest gevarieerd kan spelen.
Helen Wills speelde een enerveerende partij
togen mevrouw Sperling, een strijd waarin de
tot het uiterste opgevoerde concentratie het
won. ondanks verloren setpoints. In tegenstel
ling met den anderen halven eindstrijd werd
hier niets geriskeerd, totdat in de tweede set,
toen de partij a! haast anderhalf uur aan den
gang was Wills met 34 achter kwam. Toen,
met dien achterstand, kwamen de groote kwa
liteiten van Wills als ervaren wedstrijdspeel
ster aan het licht. Ineens zette zij een ge-
durfden aanval in: zij plaatste scherp in de
hoeken won game na game. en den wedstrijd
net 12—10 6—4.
De eindstrijd van de twee Helen's beloofde
het summum te worden van alles wat er ooit
op Wimbledon vertoond was.
Helen Wills (links) en Helen Jacobs.
Hoe anders is dat geloopen! Een beschrij
ving is na de uitvoerige verslagen overbodig.
Ongenaakbaar was Helen Wills, toen na de
lange 9de game, er iets niet in orde scheen
met de andere Helen, geen oogenblik infor
meerde zij wat er eigenlijk aan de hand was,
integendeel van het begin der match af ont
liepen zij bij het omloopen elkaar steeds.
Later verklaarde Wills dat zij onmogelijk be
langstelling had kunnen toonen ..want dat zou
haar concentratie gebroken hebben". Mevrouw
Wightman verzocht aan Helen Jacobs in de
tweede set, waarin zij in totaal nog drie pun
ten scoorde, den strijd te staken, daar deze
manier van spelen geen zin meer had. Maar
daaraan dacht zij niet. Zij wilde niet hetzelfde
doen, onder geen omstandigheden, wat jaren
terug Helen Wills in Amerika gedaan had, toen
zij voor de eerste maal last van haar rug kreeg,
en zij zich tijdens den wedstrijd terugtrok en
dus zonder verderen strijd het veld ruimde.
Helen Jacobs gunde dus. ondanks de groote
rivaliteit aan haar tegenstandster een nor
male zege. en geen overwinning door haar
terugtrekken. Deze geste sierde haar.
Dat ik tot nog toe geen woord repte over het
heeren enkelspel, heeft zijn reden. In dit
nummer zou men telkens weer kunnen schrij
ven over den geweldigen Budge, zijn super-
tennis, die eiken tegenstander als een onbe
langrijk „tennismannetje" doet schijnen. Geen
oogenblik werd hij bedreigd; zijn eindstrijd
was zijn grootste overwinning, slechts 4 games
tegen, en dat terwijl Austin uitstekend speelde,
meermalen op game point kwam en toch nooit
de game kon winnen. En alles bij Budge ge
beurt met een eenvoud, die onbegrijpelijk is.
Geen oogenblik gedurende het geheele tour-
nooi heb ik hem zien zwoegen, hem buiten
adem gezien, zelfs niet eens warm en afgemat.
Het was een wandeling. Dat Austin zijn tegen
stander in de finale was, was voor insiders een
verrassing, daar Henkei zekér in staat moest
worden geacht om Austin to slaan. Maar in
dezen wedstrijd was hij een schaduw van de
vorige dagen. Niets lukte, moedeloos schudde
hij het hoofd: hij liet het fatum van een off
day langs zich heen gaan.
De andere nummers geven geen aanleiding
tot nadere beschouwing. De mooiste party in
de damesdubbel was die tusschen Marble—
Fabyan en HeineMiller-Morphew, een uit
stekende imitatie van een goede heerendubbel
met goed smashen, volleeren en serveeren. In
het heerendubbelspel was de finale tevens de
bekroning van het meest spectaculaire num
mer van het tournooi. Budge en Mako hadden
al hun talenten noodig om zich Henkei en
Von Metaxa van het lijf te houden. Slechts
met uiterste krachtsinspanning wisten de
Amerikanen de overwinning in 4 sets te be
halen. En toen gebeurde er iets wat op het
centrecourt op Wimbledon nog nooit vertoond
was, de heeren Budge en Henkei bleven op de
baan, en wachtten daar op hun dames, Marble
en Fabyan. om den eindstrijd gemengd dubbel
spel te spelen. Henkei had zich hiertoe bereid
verklaard op verzoek van Budge, die te half
negen den boottrein naar Harwich moest
halen, om tijdig Zondag in Noordwijk te kun
nen zijn. Gelukkig werd de partij vlot met
61 64 door Budge en Marble gewonnen.
Vier minuten voor het vertrek van den trein,
(de laatste gelegenheid, want Budge vliegt
nooit!) kwamen de Amerikanen het perron
opstormen. Ook de tijd was overwonnen!
VOETBAL.
TOURNOOI VOOR SCHEIDSRECHTERS
Haarlem I wint den 2den, Haarlem
II den 3den prijs.
Zondag werd bovengenoemd tournooi, dit
maal georganiseerd door de j ubileerende af-
deeling „District Amsterdam" in het „Ajax"-
stadion, gehouden.
Door niet minder dan 21 afdeelingen met
34 elftallen werd aan dit tournooi deelgeno
men.
In de demi-finales plaatsten zich de num
mers 1 van de afdeeling A, B, C en D., resp.
Haarlem, Deventer, Venlo en Amsterdam B.
Haarlem speelde in de demi-finale tegen
Venlo en wist zich door een 10 overwinning
in de finale te plaatsen togen Deventer, dat
met 10 over Amsterdam B zegevierde.
De finale werd gewonnen door Deventer
met :i0, zoodat Haarlem den 2en prijs won;
Venlo won in de verliezers-ronde van Amster
dam B. en verkreeg den 3den prijs. Dr. J. F.
van Moorsel leidde de finale.
Haarlem II wist in haar afdeeling den 3en
prijs te bemachtigen.
Voor de Haarlemmers was het dus een suc
cesvolle dag.
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk Woensdags avonds
Getaald te zijn, daar de bezorgers op
Donderdag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE.
