Ben ik geschikt Forens
te worden
Garage Hartog
H.D.*V ertellini
l>
Legerdag te Amsterdam
DONDERDAG 21 JULI 1938
HAARLEM'S DAGBLAD
Een toetssteen om die vraag
te beantwoorden.
Een van mijn kennissen vroeg: He.eft het
bezwaren voor mij als ik in Amsterdam of
Haarlem moet werken om in Bloemendaal,
Heemstede, Vogelenzang enz. naar belie
ven te wonen?
Een moeilijk te beantwoorden vraag. Kun
nen wij van hieruit bezien hoe uw vrouw het
buitenleven vindt en of u vroeg opstaan erg
moeilijk valt en of uw dochter verandering
van lucht noodig heeft en uw zoon misschien
een laatste tram om even over half vier v.m.?
Wij stellen voorop dat het een kwestie van
smaak betreft en dat daarover nooit gede
batteerd kan worden. Kleine bezwaren wor
den groot en groote bezwaren klein, wanneer
het gaat om een beslissing, die zoo ingrijpt
in het dagelijksche leven als forens worden.
Waarom wordt de mensch forens? Waarom
besluit hij 's morgens vroeger op te staan en
zich buiten adem te hollen voor zijn tram om
's avonds zuchten te slaken in het vervoer
middel, dat hem naar zijn woonstee terug
voert? Waarom, zooals eens een peinzend
forens in een duffe rookcoupé opwierp .„woont
hij hier en werkt hij daar? Eenvoudiger
maakt dat de zaak niet. Er moeten groote
redenen zijn. Wie meent, dat het „zoo'n ver
schil niet maakt", doet goed eens een week of
wat bij een forens door te brengen. Het
maakt alle verschil. Thuis koffiedrinken gaat
niet meer. Een toevallig ontmoete kennis kan
niet rneer mee naar huis getroond. Een oogen-
blik napraten ergens heeft bijster groote be
zwaren. Huiselijk contact met zakenvrienden
en hoe gunstig werkt dat vaak is van de
baan, tenzij ze ook forens worden.
Mevrouw kan haar vriendinnen nie.t
zoo makkelijk te thee hebben. Uw kinderen
zijn er tegen in negen van de tien gevallen.
Want alle voordeelen voor den oudere vegen
in dit geval bij den jongere niet bijster zwaar.
De voordeelen? De mensch die een afkeer
heeft van de stad, heeft die maar om één re
den. Hij is van het soort, dat 's avonds na
zijn werkdag graag een sfeer vindt, waarin
de rust van God's wijde wereld doordringen
kan dat geneigd is zich 's avonds terug te
trekken uit de voortdurende stuwing van
het leven, die de stad maakt tot wat zij is:
tot een altijd nog wat nerveuze, altijd nog na
trillende conglomeratie van mensehen, die te
dicht opéén zijn gedrongen, dan dac een vol
maakte rust mogelijk zou zijn. Dit geldt in
sterker mate naar gelang de stad grooter
wordt. Het rumoer, dat Parijs al op kilometers
afstand hoorbaar maakt voor wie er per auto
heen rijdt, is inhaerent aan elke stad, die stad
mag heeten. Het belang van dit rumoer voor
onze rust is door tal van specialisten aange
toond. Maar niet alleen dit direct Avaarneem-
bare resultaat van de nooit aflatende stuwing
in het stadsleven is van belang. Het is over
bekend, dat stadsmenschen zich buiten plot
seling onverklaarbaar rustig voelen, zelfs
overdag, als er ook buiten nog rumoer klinkt.
Het is niet anders, dan wat wij straks de rust
van de wijde wereld noemden. Ieder kent het
vage gevoel van onrust, dat de aanwezigheid
van een onrustig mensch opwekken kan, zon
der dat de onruststoker iets daadwerkelijks
doet. Dat zelfde, vermenigvuldigd met de helft
van het aantal inwoners en gedeeld door een
groot getal in verband met den afstandsfac-
tnr, heerscht in een stad. Teveel menschen
strijden daar op een hoop gedrongen om een
bestaan, dan dat daarvan niets „in de lucht
gaat zitten". Teveel lief en leed dringt toe ons
door van de tallooze om ons heen levende
menschen, dan dat wij er onaangetast door
zouden blijven. Dat alles laat de forens ach
ter zich ten koste van veel gereis en gedraaf,
soms ook ten koste van comfort.
Men vergisse zich niet. Ook die rust. neeft
zijn grenzen. Als forens wordt het leven velen
te eentonig en te mat. Velen, die aanvankelijk
wonderen dachten van het buiten wonen, zijn
he1- na korten tijd na een winter vooral
al moe. Er zijn talloozen, die temperamentaal
niet in staat zijn om de voortdurende prikke
ling van het stadsleven te ontberen en zich
zonder die constante injectie leeg en moe
deloos gaan voelen. Lang niet elke stads-
mensch blijkt buitenmensch te zijn Lang niet
elke stadsmensch, die in zijn vacantie op het
platteland genoot, zou daar het heele jaar te
vreden zijn. Lang niet alle menschen kunnen
zonder bezwaar de grootere afwisseling van
het stadsleven missen. Het hutje op de hei is
wel iets anders, dan een moderne forensen
plaats, maar het idee ervan is zeer in prin
cipe aanwezig.
In het algemeen is voor het forensenleven
diegene het meest geschikt, die in zijn be
staan den nadruk legt op zijn huiselijk leven
en daarin zijn voldoening voor het overgroo-
te deel vindt. Zij, die voortdurenden omgang
met anderen noodig hebben, die graag in het
volle leven staan en nooit moede worden be
lang te stellen in hun omgeving, vinden dat
meer in de stad. Maar zij missen de rust, die
de avond brengt over het wijde land.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP VRIJDAG 22 JULI
Progr. 1: Hilversum II.
Progr. 2; Hilversum I.
Progr. 3: 8.— Keulen 10.20 Parijs Radio 12.05
Radio P. T. T. Nord 12.20 Ned. Brussel 2.20
Keulen 3.20 Danmarks Radio of Diversen 4.20
Keulen 5.20 Parijs Radio 6.50 Ned. Brussel 7.05
Fransch Brussel 7.20 Keulen 3.20 Fransch
B'russel 8.50 Parijs Radio 10.50 Keulen.
Progr. 4: 8.Ned. Brussel 9.20 Diversen
10.35 London Regional 11,45 Droitwich 1.15
London Regional 1.35 Droitwich 5.20 Ned. Brus
sel 6.05 Fransch Brussel 6.20 Droitwich 6.45
London Regional 7.40 Droitwich 9.10 Droit
wich, 10.50 London Regional 11.15 Droitwich.
Progr. 5: 8.007.00 Diversen. 7.Eigen gra-
mofoonplatenconcert. Hawaiian- en Jodelmu-
ziek.
1. Sitting in a jailhouse, Harry Torranl.
2. Hawaiian Moon, Queenie en David Kaili.
3. Kuckuck, Minna Reverelli.
4. Rose dreams, George Elliott's Hawaiians.
5. The Yodelling Mouthorgan Player, George
van Diusen.
6. Oua, Oua, Kanui en Lula.
7. The Yodelling Hobo, Harry Torrani.
8. Farewell to Thee, The Hawaiian Beech
Songsters.
9. Dan, Dan the yodelling Man, Harry Tor
rani,
10. Indiana Skies, Queenie en David Kaili.
11. Annamirl. Minna Reverelli.
12. Swanee Moon, George Elliott's Hawaiian
Novelty Quartet.
13. Mountain-Melodies. George van Dusen
14. Tomi, Tomi, Kanui en Lula.
15. The Yodelling Monster. Harry Torrani
16. Hawaiian Star of Love. The Hawaiian
.Beech Songsters.
17. Bei uns Dachauer, Minna Reverelli.
18. My little grass Shack, Kanui en Lula.
e.00—12.00 Diversen.
VOOR DEN KANTONRECHTER
Haarlem, 20 Juli
De Zondagsrijder.
Hedenmorgen verscheen voor den kanton
rechter een trambestuurder, die met zijn wa
gen op den hoek Stationsweg-Kruisweg tegen
'n auto gebotst was. De chauffeur van de auto
verklaarde dat hij met zijn wagen op het be
wuste punt niet weg kon komen, zoodat hij
deze tot stilstand moest brengen.
De ambtenaar van het O. M. zeide dat de
schuld van de botsing niet zoozeer bij den
trambestuurder ligt dan wel bij de verant
woordelijke personen van de trammaatschap
pij, die bestuurders op de wagens toelaten, die
door de week een ander beroep uitoefenen
en alleen des Zondags de tram besturen.
De bewuste bestuurder is n.l. door de week
slager van zijn beroep en bestuurt des Zon
dags de tram; een Zondagsrijder dus.
De ambtenaar vond dat van een trambe
stuurder meer afhangt dan van een auto
chauffeur.
Bij het stellen van zijn eisch wilde de ambte
naar echter rekening houden met het feit,
dat de trammaatschappij blijkbaar in ver
band met financieele omstandigheden, de ge
legenheid openstelt voor bestuurders-voor-
Zondag; men kan het een slager niet kwalijk
nemen dat hij wat bij wil verdienen. Aange
zien de hoofdschuldigen volgens den ambte
naar dus de verantwoordelijke personen der
trammaatschappij zijn, wilde hij tegen den
bestuurder in casu de betrekkelijk geringe
boete eischen van f 6.
De verdediger wees er op dat de bewuste
bestuurder reeds 8 jaar lang des Zondags een
tram bestuurt, zoodat hij uit dien hoofde toch
wel capabel mag heeten.
De verdediger achtte den bestuurder van de
auto de schuldige aangezien de trambestuur
der mocht verwachten dat deze zou uithalen.
De kantonrechter was van meening dat de
remmen van de tram eerder aangezet hadden
kunnen worden en eischte een boete van f 3.
Op dezen morgen verscheen nog een tram
bestuurder voor het kantongerecht.
Deze werd ervan beschuldigd 13 Mei j.l. op
het traject bij een halte van de Amsterdam -
sche vaart, waar een maximum snelheid van
15 K.M. geoorloofd is,'te snel te hebben ge
reden en een autobus te hebben aangereden.
De verd. zei op het bewuste traject een snel
heid van 15 K.M. te hebben gehad.
Kantonrechter: „Aan de politie heeft u nog
verklaard dat het 20 K.M. was. Het wordt
hoe langer hoe mooier, straks heeft u nog ge
kropen!"
Een getuige werd gehoord, die bij de halte
stond te wachten op een andere tram. Deze
get. woont aan de Amsterdamsche vaart en
ziet de trams geregeld over het parcours rijden.
Hij verklaarde gedecideerd dat de snelheid
van de tram abnormaal hoog was. Zijn ervaring
als chauffeur stelde hem in staat deze te
fixeeren op minimum 40 KJM. per uur.
De bestuurder verklaarde dat zijn wagen
5Vz ton w&egt en door de tram 20 meters
Voor luxe verhuur
zonder chauffeur, naar
Turfmarkt 26 en 18 Tel. 16066
Een oud en vertrouwd adres.
Prijzen uiterst concurreerend!
Keuze uit c.a. 30 wagens, 2, 4
en 6 persoons, alsmede bestel
wagens, W.A. verzekerd.
(Adv. Ingez. Med.)
meegesleurd werd, iets voorbij de vlucnt-
heuvel tot de brug. Gelukkig zat er in de Bus
alleen één dame voorin; de wagen werd van
achteren aangereden. De ambtenaar van het
O.M. achtte het een groote fout dat de be
stuurder met te groote snelheid heeft gere
den.
De verdediger wees erop dat de bestuurder
reeds 33 dienstjaren heeft. Deze bracht naar
voren dat de tram op de plaats, waar de ge
tuige in kwestie stond, nog een grooter snel
heid mag hebben. De get. had echter niet
waargenomen dat de tram vaart inhield.
De kantonrechter eischte in totaal een
boete van f 25
Razende roode auto
in Heemstede.
Een inwoner van Heemstede verscheen ver
volgens voor den kantonrechter, omdat hij
verantwoordelijk was voor hetgeen met de
auto No. G.Z. 9374, waarvan hij houder is,
op 20 April j.l. in Heemstede werd uitgericht.
En dat was niet veel fraais!
Een inwoonster van Heemstede kwam als
getuige en vertelde, hoe of zij een donfcer-
roode auto op 20 April met razende vaart door
Heemstede had zien rijden. Ze nam de auto
op verschillende punten waar en zag hoe
een dame ternauwernood aan het groote ge
vaar, dat de wagen opleverde, ontsnapte.
Zij besloot toen het nummer te noteeren.
Zij verklaarde dat de roode auto berucht is
in Heemstede omdat er zoo beestachtig mee
gereden wordt.
De beide zoons van den verd., die dien dag
met de auto hadden gereden, verschenen als
getuigen.
Uit hun verklaringen kwam niet vast te
staan dat één hunner de wagen op het be
wuste tijdstip ,n,l. omstreeks 7 uur, bestuur
de.
Derhalve bleef de vader aansprakelijk voor
hetgeen met de auto gebeurd was.
De kantonrechter legde een boete van f 25
op.
Onder invloed aan het stuur.
Het gebeurde in den nacht van 23 op 24
April in de Tempelierstraat. Toen begaf zich
iemand met eenigszins onvasten gang en in
een vroolijke stemming van het café Brink-
SCHIPHOL WORDT UITGEBREID. Duidelijk zijn op deze foto de uitbrei
dingen te zien die de luchthaven Schiphol in den laatsten tijd heeft ondergaan.
(Foto Gemeente Handelsinrichtingen.)
mann naar zijn geparkeerde auto. Hij was in
damesgezelschap, doch hoewel zijn auto bij
voorbaat reeds vol was, sloeg hij zijn arm om
een wildvreemde voorbijganger en zei: „Jo-
pie, ga je mee naar Zandvoort een borrel
drinken".
Ook nog een ander noodde hij op dezelfde
joviale wijze, maar dezen noemde hij „Boy".
Toen de vriendelijke uitnoodigingen uiteraard
werden geweigerd, ging de vroolijke man in
de auto en na waarschuwingen om niet aan
het stuur te gaan zitten in den wind te heb
ben geslagen, startte hij, terwijl de wagen op
de eerste versnelling stond, reed 'n fiets tegen
de vlakte, kreeg een aanwijzing van een agent
om zijn lichten te ontsteken en reed toen
Zandvoortwaarts.
Dit alles met het gevolg dat de man in
kwestie gistermorgen, eenigszins minder vroo-
lijk terecht stond voor den kantonrechter.
De eerste getuige was „Jopie" althans zoo
werd hij door verd. genoemd toen deze hem
voor het ritje naar Zandvoort uitnoodigde.
De ambtenaar van het O. M.: „Maar zooiets
is toch te zot om rond te loopen. Misschien
krijgt u straks nog meer menschen mee. De
heele tribune staat vol".
De tweede getuige was de man wiens fiets
aangereden werd. Hij had ook gezien hoe verd.
erg „zwak ter been" naar de auto was ge
gaan. Voorin zaten twee dames en de verd.
Achterin zat nog een heer.
De derde get. was een chauffeur, die bij het
café had gestaan. Hij had tegen de dame in
de auto nog gezegd dat de heer niet in staat
was te chauffeeren, omdat deze onder den in
vloed van drank was.
De vierde get. was de bewuste „Boy" tot
wien verd. eveneens een vriendelijke uitnoo-
diging voor een ritje naar Zandvoort gericht
had. Get. was chauffeur van beroep en
daaraan ontleende hij zijn bevoegdheid te
constateeren, dat verd. in den toestand, waar
in hij verkeerde, niet had mogen chauffeeren.
Hij had verdachte ook gewaarschuwd met
de woorden: „Meneer, u moet niet zelf rijden,
anders gebeuren er ongelukken".
De ambtenaar van het O.M. achtte de ten
lastelegging bewezen en eischte voor de
resp. feiten 14 dagen hechtenis, f 25 boete
en een jaar intrekking van het rijbewijs. De
uitspraak van den kantonrechter luidde: ze
ven dagen hechtenis en bovendien f25 boete en
intrekking van de bevoegdheid van te rijden
voor den tijd van 1 jaar.
Leper des Heils Haarlem-Noord.
De afdeeling van het Leger des Heils in de
Ceramstraat (Haarlem-Noord) zal-van Don
derdag 28 Juli tot en met Zondag 7 Augustus
iederen dag tentsamenkomsten organiseeren
Des Zondags in den morgen, den middag en
den avond f in den week alles des avonds.
Verschillende hoofdofficieren uit Amster
dam en Indie en vele predikanten van Haar
lem zullen het woord voeren, als ook een vier
tal groote zangkoren van deze plaats zullen
zich doen hooren.
De openingssamenkomst op. Donderdagavond
28 Juli zal geleid worden door kolonel J. Rawie
en ds. Duyvendak.
Vooraf, om 7.30 uur zal een marsch met
muziek gehouden worden van het Kennemer-
plein naar de tent in de Pijnboomstraat.
MARKTBERICHT
Groentemarkt Haarlem op 20 Juli 1938.
Tomaten f 0.10f 0,20 per K.G.
Heerenboonen f 0,26f 0,36 per K.G.
Snijboonen f 0,24—f 0,34 per K.G.
Andijvie f 0.45—f 0,60 per kist
Sla f 0.20—f 0,45 per kist
Spinazie f 0,25f 0,40 per kist
Postelein f 0,30f 0,50 per kist
Tuinboonen f 0,30—f 0,55 per kist
Peulen f 0,80f 1.20 per kist
Doperwten f 1—f 1,30 per kist
Capucijners f 1,10f 1,40 per kist
Zuring f 0,15f 0,25 per kist
Bloemkool f 0,04—f 0,12 per stuk
Komkommers f 0,03f 0,06 per stuk
Roodekool f0,07—f 0,10 per stuk
Wortelen f0,06—f0,09 per bos
Selderie f 0,03f 0,05 per bos
Peterselie f 0,03f 0,05 per bos
Prei f 0,10f 0,13 per bos
Kervel f0,04f 0,06 per bos
Boonenkruid f 0,02f 0,05 per bos
Radijs f 0,02f 0,04 per bos
Rabarber f0,05f0,09 per bos
Asperges f 0,38f 0,45 per bos
Uien f2.65—f3,15 per zak
De Revolutie.
door JAAP STIGTER.
RESIDENT BANDOS snurkte nog in zijn
met kroontjes beschilderd ledikant den
slaap des rechtvaardigen, toen een mild
zonlicht den dag aankondigde, waarop
zijn gezag tot op de grondvesten zou wan-
Het was vreemd, dat deze dag zoo vredig
begon: in het wijde slaapvertrek van het
machtig marmeren paleis hing een zwakke
geur van rozenwater en de snor van den pre
sident, die als een zwarte kabel over het
kussen lag, was vol van een tevreden glans.
De heele staat. Campos, die voor drie maan
den den gaucho Bandos met bloed en kruit
damp tot president proclameerde, koesterde
zich in een tevreden glans. Zelfs de vuurspu
wende berg Mont Caram teekende zich fijn
tjes en onschuldig af tegen den helderen
hemel
De helft van de 100.000 inwoners liep van
daag met een nieuwen panamahoed. Bij de
haven Gordillas werden vuistgroote citroenen
in lage schepen geladen en rookten velen een
geurige manilla. En hoog op den pyramide-
vormigen heuvel als het centrale punt van La
Plaza, verhief zich het marmerpaleis als een
beeld uit een droom van een multi-millionnair.
Door de geheele bovenste verdieping hoorde
men dien morgen het snurken van den pre
sident der republiek. Men hoorde aan de
diepte van den toon. dat hij toebehoorde aan
een man, die wist, dat al het marmer, waar
mede zijn cederhouten bed omringd was en
alles daarbuiten van hem afhankelijk was.
Ineens kwam het machtige vierkante hoofd
van dat hoofd hadden de bladen vele cli
chés, dat hoofd was ook te zien op een nieuwe
postzegelserie omhoog en staarde met rol
lende oogen naar de deur.
Daar was het bolle gezicht van den eersten
kamerheer Glandïn rond en rood als een rijpe
tomaat.
„Wat is er?" snapwde Bandos en draaide
de punten van zijn snor omhoog.
Er viel een kleine pauze, waarin de snor
onder invloed dér zwaartekracht weer naar
beneden daalde. Toen hakkelde de tomaat:
„President.er is revolutie
Bandos bewoog zich even niet, Hij was ook
niet verstijfd van schrik. Hij zei alleen maar:
„Zoo, dat ifi m *1 de vijfde keer.
Langzaam kleedde de president zich aan,
in gedachten verzonken, in de drie maanden,
dat hij aan het hoofd van den staat Campos
stond, had hij zich nog nimmer tevreden ge
voeld. De revolutiesnou ja, dat was bij
zaak. Die hadden nog nooit een ernstig ka
rakter aangenomen en konden tijdig onder
drukt worden. Maar er was een vreemde kna
gende pijn in zijn binnenste
Zijn lijfartsen verklaarden hem, dat het
zenuwen waren .En daarom slikte hij trouw
pillen Maar de pijn bleef.
Vanochtend voelde hij het weer. Alvorens
zich op de hoogte te stellen, hoe het met de
revolutie stond, wilde hij eerst zijn artsen ad-
viseeren. Reeds greep zijn hand naar de te
lefoon. toen hij in elkaar schokte.
Het paleis scheen ineens omgeven door een
zee van brullende stemmen. Schoten knalden.
Glas rinkelde. Ontelbare voeten schuifelden.
Stofwolken warrelden langs zijn vensters om
hoog, werden steeds dichter.
„Zoo zorgt men dus voor mijn veiligheid",
brulde Bandos woest en blauwe aderen zwol
len bij zijn slapen, „wat doet mijn lijfwacht....
wat doet het leger?"
Het geloei nam in hevigheid toe. Plotseling
braken de ramen van het slaapvertrek met
een oorverdoovend gerinkel en ketsten kogels
ergens tegen de muren.
Bandos greep de telefoon weer op. Hij
wachtte. Hij schreeuwde. De lijn was verbro
ken
Toen wilde hij naar de deur. Maar reeds
klonken de stemmen als een orkaan binnen
het paleis, echoden tegen de hooge muren.
Bandos draaide den sleutel om. Zijn ge
dachten gingen snel en verward. In dit ver
trek had hij geen enkel wapen. Hij was weer
loos. die deur zou gauw genoeg open zijn.
„Met de vuistmet de bloote vuist zal ik
mij verdedigen", siste Bandos. Hij keek rond.
en vond een betere oplossing.
President Bandos kroop onder het bed.
Hij bevond zich waarlijk in geen benijdens
waardige situatie. Een massaal geluid van
menschenstemmen was alom. Het werd in zijn
verbeelding een muur, die hem zou verplette
ren. Kruitdamp was reeds in het vertrek. Be
neden zochten honderden met uitpuilende
oogen naar hem. Duizenden wilden nog naar
binnen om mee te zoeken. Er was kennelijk
niemand, die hem hielp. President Bandos lag
totaal alleen onder het bed. Duizenden ge
weren hadden de rebellen meegebracht en hij
had nieteens een klapperpïstooltje.
Plotseling doffe slagen tegen de deur Op
dit moment flitste een nieuwe gedachte door
Bandos heen. Als het dan niet anders kon.
wilde hij een held zijn. Geen lafaard, die on
der zijn bed lag.
De president kroop haastig te voorschijn.
Hij ging in den leunstoel op enkele meters
afstand voor de deur zitten, draaide de pun
ten van zijn snor omhoog en spande zich in
om een glimlachje om zijn mond te trekken.
Zoo zouden zij hem vinden. Een held.een
spotteren niet anders.
Eindelijk vloog de deur met krakend geweld
open. Met stof bedekte mannen met rood ge
zwollen gezichten tuimelden naar binnen.
Het duizelde Bandos. Hij zag geweren chao
tisch door elkaar, grijnzende monden glinste
rende bajonetten, groote laarzen, zwaaiende
armen, messen
Er steeg een eenstemmige juichkreet op.
„Nog niet schieten", beval een donderende
stem, „begrepen?"
Er klonk een verontwaardigd gebrom, maar
de loopen der vuurwapens daalden iets om
laag. Een korte, gedrongen man kwam naar
voren. Bandos herkende zijn legercomman
dant Gulcargon.
„Je begrijpt zeker wel, dat je verloren bent,
Bandos?" aldus Gulcargon.
„Dat begrijp ik", antwoordde de aangespro
kene zacht, „ik zie dat het leger tegen mij is".
„En niet alleen het leger", schreeuwde de
commandant triomphantelijk, „ook je lijf
wacht, je personeel, kortom iedereen. Heb je
nog een wensch?"
President Bandos dacht na. Toen zei hij:
„Zegt mij, waarom deze revolutie? Wil jij,
Gulcargon soms mijn plaats bezetten?"
„Neendaar heb ik nieteens aan ge
dacht, maar zij allen, die hier zijn. zullen het
u zeggen: spreekt, broederswaarom re-
belleeren wij?"
Er ontstond een groote verwarring. Men
keek elkaar aan. Niemand wenschte te spre
ken.
Nu raakte ook Gulcargon heelemaal in de
war. En ineens riep hij uit: „President...
het weer was zoo mooi vandaag.echt weer
voor een revolutie. Wij konden niet anders.
de stem van ons bloed riep ons en wij zijn
haar gevolgd. Ons bloedpresidentDat
begrijpt u toch?"
Nadat iedereen zich door de woorden van
Gulcargon gerealiseerd had, waarom hij deel
nam aan deze revolutie, trokken de rebellen
vol schaamte heen
En President Bandos trok zich terug in een
stille kamer en weende bitter. Want nu wist
hij ook, wat die pijn in zijn binnenste was.
Het was de pijn, niet meer te kunnen rebel-
leeren om president te worden, omdat hij al
oresident. was
(Auteursrecht voorbehoud'-
Nadruk verboden).
Gjretc
:v frt*bbclc
wtcE mccv
fileert* IS" Cfv»E.
cAi
u omévaI ver
LrtpL
L* 90-OMt»
(Adv. Ingez. MedJ
Demonstraties
in het Stadion
Prins Bernhard onder de
aanwezigen
De groote legerdag, die Woensdagmiddag in
het Olympisch Stadion te Amsterdam werd
gehouden, is voorafgegaan door een défilé, dat
gistermorgen voor den commandant van het
veldleger bij het rijksmuseum door de aan den
legerdag deelnemende troepen werd gehou
den
Een deel dezer troepen was reeds Dinsdag
in de hoofdstad aangekomen o.a. alle muziek
corpsen, die Dinsdagavond aan de taptoe
hebben deelgenomen, terwijl voornamelijk de
deelnemende infanterieregimenten Woens
dagmorgen vroeg in de hoofdstad zijn gearri
veerd.
Tegen kwart voor elf verzamelden zich
voor het Rijksmuseum bij de Stadhouderska
de de burgerlijke en militaire autoriteiten,
die genoodigd waren om het défilé der troe
pen bij le wonen.
Kort voor elf uur arriveerde te paard de
commandant van het veldleger luitenant-ge
neraal J. J. G. baron van Voorst tot Voorst,
vergezeld van den commandant der vierde
divisie, generaal-majoor A. F. van der Bent
en omringd door de leden van zijn staf.
Precies te elf uur naderde langs de Stad
houderskade uit de richting van de Ruysdael-
kade de kop van den stoet, bestaande uit de
tamboers van het eerste regiment infanterie
en de Kon. militaire kapel, die zich voor de
brug van het Rijksmuseum tegenover de auto
riteiten opstelden.
Een bijzonder aantrekkelijk schouwspel
leverde het vrijwillige muziekkorps van het
regiment wielrijders uit 's-Hertogenbosch en
het was een merkwaardig gezicht, vooral voor
de buitenlanders die daarin een bewijs zien,
dat ons volk behalve een zeevarend ook een
fietsend volk is, trompetters, tamboers en
bespelers van andere instrumenten rustig
fietsend aan het muziekmaken te zien.
Door het vlotte tempo, waarin de bereden
en gemotoriseerde afdeellngen voorbij trok
ken, was te ruim half twaalf het défilé be
ëindigd.
Toen tegen twee uur de legerdag in het
Stadion zou beginnen, bevonden zich daar on
geveer tienduizend toeschouwers.
Te twee uur precies arriveerde bij den in
gang der eere-tribune Prins Bernhard met
zijn Maybach-auto, zonder gevolg en ge
kleed in de uniform van ritmeester der Blau
we Huzaren. Toen hij de eere-loge betrad
werd hij begroet met het Wilhelmus.
Toen de prins gezeten was, hielden de ge
zamenlijke muziekkorpsen een appèl gevolgd
door eenige marschen en besloten wederom
met het Wilhelmus. Hierna begon een oefe
ning der wielrijders, die geopend werd met
een rondrit van het rijdende muziekkorps van
dit regiment.
Bij de toelichting, die door de luidspreker
installatie op de oefening gegeven werd, werd
er op gewezen dat dit muziekkorps eenie ter
wereld is. Het publiek beloonde de evoluties
der rijdende muzikanten met luid applaus.
Vervolgens gaven de wielrijders een demon
stratie caroussel-rijden.
De oefening der wielrijders werd gevolgd
door een oefening van een batterij van het
eerste regiment veldartillerie, bestaande uit
vier stukken van 7 c.m. veld.
Op deze demonstratie volgde een pauze,
waarna de infanterie aan de beurt kwam en
een oefening demonstreerde van een infante-
riegevecht op kleine schaal, waaraan ook
pantserwagens deelnamen.
De demonstraties werden besloten door het
tweede escadron van het le regiment huzaren,
die eenige evoluties lieten zien en een ge
vechtsmoment demonstreerden, waarbij ge
bruik werd gemaakt van de mitrailleurs, die
ter bescherming van de troep door elk peloton
werden meegevoerd.
Ook verschenen nog boven het stadion 27
vliegtuigen in drie formaties van drie esca
drilles elk, verkenners van de vliegschool L.
V. A. te Soesterberg. De commandanten der
deelnemende troepen werden in de eere-loge
ontboden, waar zij de dankbetuigingen in
ontvangst namen van den commandant van
het veldleger en werden voorgesteld aan prins
Bernhard en burgemeester De Vlugt. Ver
volgens stelden zij zich voor de eeretribunes
op en begaf de commandant van het veldleger
zich naar hen toe, om mededeeling te doen
van den uitslag der jury inzake de uitreiking
van den beker, dien zij ter beschikking had
gesteld van het regiment, welker afvaardiging
hier de beste militaire prestatie had geleverd.
Hij verklaarde, dat de taak der jury uiterst
moeilijk was en dat men hier te doen'had met
vier verschillende wapens, die ieder naar hun
aard de best mogelijke prestaties hadden ge
leverd.
De jury die moest beslissen welk onderdeel
de beste prestaties had geleverd, kende den
beker toe aan het regiment wielrijders te Den
Bosch. Tweede was de motorbrigade, derde de
huzaren en vierde de infanterie.
UIT DE STAATSCOURANT.
Bij Kon. besluit zijn voor het studiejaar
19381939 benoemd tot rector-magnificus dei-
rijksuniversiteit te Leiden: dr. P. C. Flu, te
Utrecht: dr. Th. M. van Leeuwen; te Gronin
gen: dr. F. Zernlke.
