MASSALE ZWEMLES TE NAARDEN.
HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
De populaire Engelsche minister van
Oorlog, Hore Belisha, inspecteert een
der mortieren tijdens zijn bezoek aan
het militair kamp te Lympne
Nederland leert zwemmen. De te
Naarden gelegerde militairen, die de
zwemkunst niet machtig zijn, krijgen
dagelijks in het zwembassin ter plaatse
onderricht. Een snapshot tijdens één
der lessen
Na zijn overwinning in de 100 meter
borstcrawl ontvangt Kees Hoving zijn
onderscheiding bij de Europeesche
zwemkampioenschappen
Te Sneek is Dinsdag het nieuwe Scheepvaartmuseum geopend. In verband
hiermede wordt een tentoonstelling op scheepvaartgebied gehouden, waar o.m.
de Lutine-kanonnen te bezichtigen zijn
De 60 meter hooge toren van de Maria-
kerk te Oss wordt gerestaureerd. De
werkzaamheden aan den toren, die in de
steigers is geplaatst
Jopie Waalberg en Wjlly den Ouden, wachtend op haar Traditiegetrouw werd deze week te Valkenburg de fakkel
beurt bij de Europeesche zwemkampioenschappen te Lon- optocht door de onderaardsche gangen van de gemeentegrot
den
gehouden. Een vroolijk groepje met lampions
De eerste slachtoffers der rijwielbelasting-contröle zijn al weer gevallen. Op de
bon tijdens de Dinsdag te Leiden gehouden „inspectie"
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
HECTOR JENNINGS.
21)
Ik kende Sam Huston heel goed. Er is zelfs
een tijd geweest, toen Sam heel veel jonger
was dan hij nu is en nog niet getrouwd was
met Anne Endicott, dat ik hem nog veel beter
kende! Dus aarzelde ik geen oogenblik om
hem op te bellen.
Na eenig over cn weer praten met een paar
leden van zijn generalen staf, kreeg ik den
machtigen man zelf aan het toestel.
Hallo. Rachel, hoe gaat het met jou?,
begroette hij me opgewekt; heb je wat voor
me te bouwen?
Vandaag niet, antwoordde ik op den
zelfden schertsenden toon; ik heb je
meer bepaald iets te vragen wat me eigenlijk
geen sikkepit aangaat.
Je bent in vijf en twintig jaar nog geen
zier veranderd, Rachel, plaagde hij Be
scheidenheid is nooit je zwakke zijde geweest.
Vraag maar gerust wat je wilt, als je maar
niet naar mijn huishoudelijke geheimen
vraagt!
Wat ik weten wilde is dit: heeft jouw
bureau bij geval niet lang geleden een huis
ontworpen voor een zekeren dokter Walker in
Casanova?
Ja.
Waar zou dat gebouwd worden? Ik heb
heusch een ernstige reden om dat te willen
weten.
- Als ik me niet vergis op het terrein van
de Armstrong's. Paul Armstrong is zelf voor
dat huis bij me geweestwacht, nu weet
ik het weer precies; het huis was bestemd
voor de dochter van Paul Armstrong, die met
dien dr. Walker verloofd was.
Nadat de archiect geïnformeerd had naar
den welstand van de rest van de familie en
ik er in geslaagd was van mijn praatlustigen
ouden vriend af te komen, was ik van één
ding zeker: Louise Armstrong hield van Hal-
sey en de man, met wien ze ging trouwen, was
dr. Walker. En dat plan was niet pas ge
komen, maar moest al eenigen tijd bestaan
hebben.
Dien dag las ik Louise de copie voor van
het telegram dat mr. Harton mij door de
telefoon had medegedeeld. Ze scheen 't te be
grijpen en een verstoorder en ongelukkiger
gezicht dan het meisje zetten, heb ik nooit
in mijn leven gezien.
Hoofdstuk XV.
LIDDY SLAAT ALARM.
Den volgenden dag, Vrijdag, bracht Ger
trude Louise op de hoogte van den dood van
haar stiefvader. Ze had het met de grootste
omzichtigheid gedaan door eerst te vertellen
dat Armstrong erg ziek en ten slotte dat hij
overleden was. Louise x-eageerde heel anders
op deze doodstijding dan wij gedacht en
eigenlijk gevreesd hadden en toen Gertrude
bij me kwam om mij er van te verteleen, was
zij min of meer verontwaardigd.
Ze lag naar me te kijken, tante Ray,
zei Gertrude. weet u ik geloof vast dat ze
bhj was, blij! En ze is te eerlijk om zich anders
voor te doen dan ze is. Wat was die Paul
Armstrong dan toch voor een man?
Van de dooden niet dan goed, Gertrude,
maar hij was een grootspreker en een scha
vuit, zei ik; -- van één ding ben ik intusschen
overtuigd, nu ze het weet zal Louise Halsey
wel bij zich Laten komen en het weer met
hem in orde maken.
Want Louise had standvastig geweigerd dat
Halsey weer bij haar zou komen en de jongen
was half dol van woede en verdriet.
Halsey en ik hadden dien avond een rustig
gesprek en ik bracht hem van verschillende
dingen op de hoogte, van het verzoek van den
advocaat om Sunnyside te verlaten, van het
raadselachtige telegram aan Louise, van de
geruchten dat het meisje met dr. Walker ging
trouwen en ten slotte van mijn gesprek met
haar den dag tevoren.
Hij zat achterover geleund in een grooten
stoel, zijn gezicht was in de schaduw en ik had
vreeselijk met hem te doen. Hij was zoo flink
en toch nog zoo jongensachtig!
Wat Louise ook doet, zei hij, toen ik uit
gesproken was, niets zal mij overtuigen,
tante Ray, dat zij niet van mij houdt. Tot
voor twee maanden, toen zij en haar moeder
naar de West ging, was ik de gelukkigste kerel
op de wereld. Daarna kwamen er donkere
wolken opzetten. Zij schreef mij, dat haar
familie tegen het huwelijk was, dat haar ge
voelens voor mij onveranderd waren, maar
dat er iets gebeurd was dat haar toekomst
heelemaal veranderde. Ik moest haar niet
neer schrijven, tot ik bbericht van haar kreeg
en wat er ook gebeurde, ik moest altijd goed
en vriendelijk over haar blijven denken. Het
was mij natuurlijk een raadsel hoe ze daar
toe kwam. En toen ik haar gisteren voor het
eex-st weer zag, was het hetzelfde liedje.
Halsey, vroeg ik, heb je eenig idee
waarover het gesprek tusschen Louise Arm
strong en Arnold liep in den nacht dat hij
werd vermoord?
Ik weet alleen dat 't een stormachtig on
derhoud was. Thomas zei, dat hij een paar
maal de kamer binnenging uit vrees dat
Louise iets zou overkomen.
Nog iets, Halsey, vervolgde ik; heb jij
Louise ooit over die Nina Carrington uit dat
telegram hooren spreken'
Nooit!
Telkens gingen onze gedachten weer terug
naar dier. fataleu Zaterdagnacht en den
moord en we voelden dat Jamieson de koorden
van het bewijs om John steeds nauwer aan
haalde. De afwezigheid van den detective was
allesbehalve geruststellend; er moest iets 'zijn
dat hem in de stad vasthield, anders zou hij
wel teruggekomen zijn. De kranten meldden,
dat de onder-directeur van de Handelsbank
op zijn kamers ziek lag, wat niet te verwon
deren was na al de emoties die hij had door
gemaakt.
De schuld van den overleden hoofddirecteur
werd door niemand meer in twijfel getrokken;
er hadden advertenties in de kranten gestaan
waarin den houders der vermiste effecten
werd verzocht daarvan opgaaf te doen aan de
justitie. En verscheidene waren al gevonden:
de effecten waren allemaal gebruikt als on
derpand voor groote leeningen en men nam
aan dat er niet minder dan anderhalf mil-
lioen dollar opgenomen was. Allen die iets met
de leiding van de bank te maken hadden wa
ren gearresteerd en alleen op hooge borgstel
ling vrijgelaten.
Was Paul Armstrong alleen schuldig of
waren andern, in het bijzonder de onder
directeur, medeplichtig? Waar was het geld?
Dat waren de groote vragen. De bezittingen
van den overledene waren vrij beperkt; een
huis in de stad op goeden stand, Sunnyside,
het groote buitenvei'blijf waarop een zware
hypotheek bleek te rusten, een levensverzeke
ring van vijftig duizend dollar en enkele
privé eigendommen, juweelen, huisraad en
dergelijke dat was alles. De rest was op
geslokt door speculaties, zeiden de kranten.
En één ding pleitte sterk ten nadeele van
Jack Bailey: hij en Paul Armstrong hadden
samen een spoorwegmaatschappij in New-
Mexico opgericht en gefinancierd en het ge
rucht ging dat zij er groote sommen in had
den laten zitten.
Dit compagnonschap tusschen de twee man
nen gaf voedsel aan de meening dat Bailey
meer van de verduistering afwist. Ook de af
wezigheid bij de bank op den Maandag dat
de fraude aan het licht was gekomen, werd
eveneens heel verdacht gevonden. Het eigen
aardige van het geval was dat hij ziQh in
handen van de politie gesteld had, toen hij op
het punt stond er van door te gaan. Het
scheen mij voorloopig de listige berekening
van een sluwen boosdoener. Ik had geen voor
oordeel tegen den jongeman van wien Ger
trude hield, maar ik wilde overtuigd worden
van. zijn onschuld.
Dien nacht ging het spook van Sunnyside
weer aan den wandel. Liddy sliep in Louise's
kleedkamer op een divan en toen de avond
viel, sloot zij de kamers af. Ze was er een
voudig niet toe te krijgen, na donker de wen
teltrap af te gaan. Nu moet ik toegeven dat
dat gedeelte van het huis mij ook niet bepaald
aantrok, maar de Oostelijke vleugel was des
avonds helder verlicht en zoolang het licht
brandde, zag het er heusch gezellig uit.
Dien Vrijdagavond, toen ik naar bed was
gegaan, besloot ik direct te gaan slapen. Ik
zette alle gedachten aan de gebeurtenissen
van de laatste dagen uit mijn hoofd. Spoedi
ger dan ik had durven hopen viel ik in slaap
en ik droomde dat dr. Walker zijn nieuwe huis
vlak voor mijn venster liet bouwen. Ik kon het
kloppen vaxx de hamers duidelijk hooren en
toen werd ik wakker met het besef dat er
iemand op mijn deur klopte.
Ik was dadelijk uit bed en toen mijn voet
stappen op den vloer hoorbaar werden, hield
het luide kloppen op, maar slechts om plaats
te maken voor een sissend gefluister door
het sleutelgat:
Juffrouw Rachel! Juffrouw Rachel!,
herhaalde een stem telkens.
Ben jij daar, Liddy?, vroeg ik met mijn
hand op den deurknop.
Laat mij in 's hemelsnaam binnen, ant
woordde ze met gedempte stem. Ze leunde
tegen de deur, want toen ik die ODende, viel ze
half naar binnen. Ze zag groenachtig-wit en
haar gelaatskleur stak zonderling af bij den
rood-en-zwart gestreepten flanellen onder
rok, dien ze om haar schouders had geslagen.
(Wordt vervolgd)
