UtuuteiH leisl
„Het hofje van Rijke" slachtoffer
IJ HEEFT VEELTE DANKEN AAN RALMOLIVE
öfe oüjfoiie-ieefi
van de Bouwpolitiek van Velsen
H.D.-V ertellie
Kodak
„PANATOMIC"
VRIJDA'G 12 AUGUSTUS 1938
HAAREEM'S DAGBUA'D
8
HIJ ZEGT
DAT IK ER ZELF
NO© ALS EEN
JONGE BLOEM
uitzie/
NIET ELKE VBOUW
DIE AL15 JAAR.
6ETROUWD IS
KQIJ6T NOG ALTIJD
BLOEMEN VAN
HAAR MAN
fiT) Mijn geheim Palmolive,
V: J 1 de zeep bereid met olijfolie,
Y 1 het beste natuurlijke mid-
L*1 del om de huid zachter en
mooier te maken.
PProbeer de Palmolive-
schoonheidsbehan-
deling. Na veertien
dagen zult U de re
sultaten reeds be
merken en Palmolive
HANDELSBLAD GRATIS
Zij, die zich thans abonneeren ont-
angen het Handelsblad deze maann
'RATIS
Abonnementen 11.90 per maand en
5.50 per kwartaal. Buiten Amsterdam
verhoogd met 20 cent per maand voor
verzending.
Abonnementen op te geven bij het
Bijkantoor Handelsblad
(WENSING'S Alg Adv.-Bureau)
TEMPELIERSSTR. 3?
Telefoon 10209
kelder, die nu tot groote verrassing van vele
Santpoorters bij de afbraak te voorschijn is
gekomen. Het is een kelderruimte van onge
veer 3 bij 4 meter, onder de voormalige „op
kamer" gelegen. De achterwand vertoont on
geveer in het midden van den muur een „oeil
de boeuf", zooals Violet le Due deze ronde
openingen in zijn kasteelenboeken omschrijft.
Jammer is het dat later aan de buitenzijde
een vierkant kozijntje is aangebracht, hetgeen
natuurlijk gemakkelijker was voor het aan
brengen van ruitjes. Aan de linker zijde be
vindt zich de toegangsdeur naar een gang. Een
gemetselde trap van 4 a 5 treden voert ons
in de dieper gelegen kelder. Deze toegang was
onzichtbaar door een daarvoor geplaatste
houten trap die naar de opkamer leidt. De
korte noordmuur en de lange oostmuur zijn
geheel gesloten zonder iets opmerkelijks. Dit
is echter niet het geval met den zuidelijken
muur. Hierin bevinden zich twee nisjes, zooals
men zoovele in de Ruïne van Brederode kan
opmerken. Tijdens den bouw leefden wij dus
nog in den tijd van de walmende en roetende
kaars van schapenvet, waarvan de pit door
loopend moest worden gesnoten met de oude
kaarsensnuiter of werd gebruik gemaakt van
de „snotneus", die eveneens doorloopend lust
vertoonde om te gaan walmen. De afstand
tusschen beide lichtnisjes is ongeveer 1 meter.
De zoldering van den kelder wordt gevormd
door een tongewelf, evenals in de toegangs
poort en de kelders van Brederode. Wij zien
nu door de afbraak, dat boven het tongewelf
en in de ronde hoeken tegen de opstaande
muren een laag zand was aangebracht, waar
over voorheen waarschijnlijk plavuizen hebben
gelegen. Tot zoover de omschrijving van den
bloot gekomen' kelder, die momenteel de
nieuwsgierigheid en belangstelling van vele
voorbijgangers opwekt. Vermoedelijk is hier
nog wel meer aanleiding voor dan men wel
denkt. Juist die twee zoo dicht bij elkaar ge
plaatste lichtnisjes zijn moeilijk te verklaren,
tenzij
Schuilplaats
Wij willen beginnen met te constateeren,
dat een gewone voorraadkelder geen behoefte
heeft aan twee lichtnissen. Vooral niet wan
neer die kelder slechts 12 vierkante meter
oppervlakte heeft. Zou men desondanks toch
twee lichtpunten wenschen, dan kan men het
tweede punt overal op een of ander voor
werp plaatsen of desnoods een tweede
Toen Marietje twintig was kreeg zij haar
eerste aanzoek. Zij vond Karei Rinkhorst wel
een aardigen jongen, maar de familie had be
zwaren. Karei was wel van goede familie,
maar er was geen fortuin en hij had nog geen
positie. Hij wilde naar Indië gaan, maar wie
weet hoe lang het zou duren voor hij daar
behoorlijk verdiende. Zoo'n engagement kon
wel een eeuwigheid duren, haar beste jaren
zouden voorbijgaan, het vreeselijke idee dat
Marietje eens zoo heel ver weg zou moeten,
misschien kwam zij wel ergens heelemaal in
de rimboe terechtDe famie herademde
toen Marietje voor rede vatbaar bleek. Een
kort briefje, een paar tranen, Marietje speelde
Liebestraume en Karei vertrok naar Indië.
Eenige jaren later verloofde zij zich met Hugo
van der Weer. Mevrouw van Velsen glom van
voldoening. Dat was de man voor Marietje.
Zoon van een schatrijk bankier, een stille,
verlegen jongen, maar eenig erfgenaam. Tan
te Lena borduurde al linnengoed voor het
„jonge paar" en oma hoopte het nog te be
leven om overgrootmoeder te worden. Maar
helaas, het geluk was van korten duur. Een
geweldige beurskrach bracht de soliede firma
van der Weerd aan het wankelen. Geruchten
werden gemompeld, de bank werd bestormd
door depositohouders: een faillissement
maakte een einde aan de oude zaak en tevens
aan de verloving. „Arm kind", snikte mevrouw
van Velsen, „die schande! Wat hebben ze je
(Adv. Ijiges. Med.)
nis in den tegenovergestelden muur
kunnen aanbrengen. Waar men hier 2 licht
punten bij elkaar noodig heeft geacht, daar
moet een andere oorzaak gezocht worden. Die
oorzaak kan alleen zijn dat de verborgen kel
der met verborgen toegangsdeur voor men-
schelijke bergplaats heeft gediend en dan nog
wel voor personen, die behoefte hadden aan
licht voor de uitoefening van hun beroep of
om er bij te kunnen lezen of studeeren. Gaan
wij met deze redeneering slechte één stap
verder, dan durven wij veronderstellen, dat bij
den bouw van dezen kelder gerekend is op de
noodzakelijkheid om in benarde tijden als
vluchtoord dienst te doen. De gebruikte kleine
steentjes van 16 c M. lengte toonen aan dat de
beeldenstorm achter ons ligt. De Brederood-
sche kapel is vernield. De uitoefening van den
R.K. godsdienst is openbaar zoo goed als on
mogelijk geworden en alleen bij gebruik ma
king van geheime ruimten kan de priester zijn
kerkelijke functiën vervullen. Deze gedachten
komen in ons op bij het aanzien van deze oude
kelderruimte. Misschien zijn het niet de ka
tholieke priesters geweest, die er een toevlucht
hebben gezocht en gevonden, en moeten wij
denken aan de moeilijke tijden van de inqui
sitie en aan de predikers van de Nieuwe Leer.
Laat ons hopen dat in de oude kerkelijke
archieven later nadere gegevens gevonden
zullen worden, of dat bij het opruimen van de
steen- en -puinresten nog ophelderingen ver
kregen worden. In elk geval kunnen wij de
lezers de verzekering geven dat de Stichting
„Vrienden van Oud Santpoort" trachten zal
elk spoor aan een deugdelijk onderzoek te on
derwerpen.
Santpoort. J. s. VISSER.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN
Inlichtingen aan het Bureau van Politie
Smedestraat uitsluitend tusschen 11 en 13 uur.
Schakelarmband: Wijman. Ambachtsstraat
14rood. Actetasch: Maas, Altenastraat lrood.
Bril en zwemkaart t. n. Roderbach; Hensen,
Harmenjansstraat 13. Bankbiljet a 10, chef
winkel Groote Houtstraat 18. Ceintuuro van
Duffelen, Baljuwslaan 17. Duimstok: Klaas-
sen, Joh. de Breukstraat 47. Etui inh. rozen
krans v. Wunnik, Minahassastraat 26. 50 dub
beltjes in rol: Martin, Berkenstraat 43. Hond,
'Groenendaler): Gennissen, Havikstraat 45.
Kinder-halsband jeGeldorp, Caninefatenstr.
57. Grijze hoed: v. Zurk Leidschevaart 446.
Bruine heeren-handschoenen: Visser. Jelgers-
mastraat 13. Hengelstok: v. Huis, Westerhout-
park 2. Loterijbriefje De Toekomst 01487: de
Jong, Obistraat 9. Portemonnaies met inhoud:
Bij postkantoor Tempeliersstraat. Mollema.
Schotersingel 4, Politiebureau Smedestraat
Portefeuille met inhoud: Politiebureau Sme
destraat. Rijwielplaatje: Jansen, Schoterstr.
13. Kindertaschje met inhoud: Kremer, Pal-
lasstraat 10. Kindervouwwagen: Bosman
Gen. Cronjéstraat 146. Dekzeil: de Jong War
moesstraat 24.
aangedaan! Ik zou het niet overleefd hebben
als je met zoo'n man getrouwd was!" Marie
tje schudde droevig haar hoofd en trachtte
haar verdriet tot uiting te brengen door Beet
hoven te spelen. Jaren verliepen, grootvader
en oma stierven kort na elkander, mevrouw
van Velsen werd ziekelijk en het humeur der
tantes werd er met de jaren niet beter op.
Toen kreeg Marietje haar derde huwelijks
aanzoek. Ditmaal van een weduwnaar met vijf
kinderen, die in Marietje de uitkomst meende
te zien om orde en regelmaat te scheppen in
de chaos van zijn huishouden.
Moeder en de tantes brieschten van veront
waardiging. Wat? Hun Marietje-als huishoud
ster en kinderjuffrouw! Hoe dorst zoo'n man
haar te vragen een meisje, dat zoo begaafd
was! „Dan kun je nog beter je moeder ver
plegen", besliste mevrouw van Velsen en Ma
rietje boog gedwee het hoofd en draafde haar
moeder achterna met zachte kussens, -.vollen
doeken en warme kruiken, maar de lijren
langs haar mond werden scherper. Al haar
vriendinnen waren getrouwd en Marietje voel
de zich niet meer thuis in hun gezelschap. Als
zij praatten over hun mannen en kinderen
kwam er een wrok in haar op tegen moeder
en de tantes. Waarom hadden zij haar belet-
met Karei Rinkhorst te trouwen, zij waren
toch beiden jong en hadden kunnen wachten.
Nu had Karei een pracht positie in Indië. was
al sinds jaren getrouwd en vader van drie
kinderen. Maar wat had zij nog van het leven
te verwachten? Ze werd nu bijna veertig en
dag in, dag uit verliep met stof afnemen, kop
jes wasschen, wandelingetjes met de tantes,
pianospelen of handwerken. Zuchtend be
keek Marietje de haar zoo bekende voorwer
pen In de huiskamer.
Het portret van oma lachte haar vriende
lijk toe en opeens was het of zij weer oma's
murmelstemmetje hoorde: „Wat een kansen
heeft zoo'n meisje!" En toen veranderde de
gedweeë Marietje plotseling in een furie. Zij
greep het portret en gooide het zoo hard als
zij maar kon door de kamer. De tantes kwa
men ademloos toeloopen en vonden Marietje
snikkend temidden van de glasscherven op
den grond zitten.
Zoo'n gevoelig kind toch", zeiden ze later
tot elkaar, „om er zoo van streek van te zijn
dat if haar lieve ima'? nortrot per ongeluk
had laten vallen!"
(Nadruk verboden. Auteurs
rechten voorbehouden).
en maakt daarvoor zoowel in
binnen- en buitenland veel ge
bruik van touringcars.
Een belangrijke stijging in vergelij
king met vorig jaar te constateeren.
De heer Jac. Heemskerk vertelde ons van
de mate, waarin het Haarlemsche publiek
voor haar vacantiereizen gebruik maakt van
de touringcars.
In het algemeen is dat gebruik, zoo
wel naar binnen- als buitenland toe
genomen. Het reisseizoen heeft met
betrekking tot de touringcars dit jaar
vroeger ingezet dan in '37.
Momenteel onderhoudt het Cebuto Auto
reisbureau Jac. Heemskerk in het binnenland
gemiddeld 5 a 6 verschillende tochten per
dag, naar het buitenland 15 a 16 per week.
Het verkeer naar het buitenland is
dit jaar 40 pet. toegenomen.
Het publiek begint een voorkeur te toonen
voor reizen van langeren duur. Die doen het
derhalve het beste.
Wat het binnenland betreft zijn de reizen
naar Antwerpen, de Brediasche bosschen,
Twente, Oisterwijk en Winterswijk sterk fa
voriet.
In het buitenland trekken de tochten naar
Valkenburg, het Eifelgebergte, Brussel, de
Belgische Ardennen, Luxemburg, het berg
land van Ahr en Rijn, het Zwarte Woud,
Beieren, Zwitserland, Tirol en Italië het
meest.
Het touringcarverkeer naar Duitschland
bedroeg tijdens Paschen en Pinksteren nog
geen 10 pet. van het totaal vervoer. Dit be-
teekende een groote inzinking, welke voorna
melijk veroorzaakt werd door de moeilijke
pasregeling. De grensbepalingen van Duitsch
land zijn thans weer gunstiger.
En derhalve is het touringcarver
keer naar Duitschland bezig zich te
herstellen. Het is echter ook thans
nog niet op de hoogte gekomen, waar
op het in 1937 stond.
Dit zijn uiteraard de ervaringen van den
heer Heemskerk, directeur van het Cebuto-
reisbureau in Haarlem.
Het belangrijkste touringcarver
keer gaat nog steeds naar België,
Duitschland en Luxemburg.
Op de voet volgt, het verkeer naar
Italië, Zwitserland en Frankrijk.
Wat Zwitserland betreft is dit seizoen een
stijging merkbaar. Voor grootere reizen naar
Italië hebben reeds 120 personen uit Haarlem
van de touringcars van den heer Heemskerk
gebruik gemaakt.
De heer Heemskerk ziet een belangrijke
oorzaak van de toename van het touringcar-
verkeer in de vacantie in de samenwerking,
welke tusschen de verschillende ondernemin
gen binnen het kader van de Cebuto ont
staat. Daardoor kunnen de publiekelijk aan
gekondigde reizen practisch steeds doorgang
vinden. En den reizigers wordt een prima be
handeling gegarandeerd. Vele menschen. die
vroger in particuliere auto's reisden stappen
tegenwoordig in een touringcar.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP ZATERDAG
13 AUGUSTUS 1938.
Progr. I. Hilversum II.
Progr. II. Hilversum I.
Progr. III. Keulen 8.00. Parijs Radio 10.20.
Radio P. T. T. Nord 11.05. Keulen 12.20. Ned.
Brussel 1.20. Keulen 2.20. Fransch Brussel
3.20. Ned. Brussel 4.25. Parijs Radio 5.00. Ned.
Brussel 5.20. Fransch Brussel 6.35. Ned. Brus
sel 7.20. Diversen 7.50—8.20. Fransch Brussel
8.20. Weenen 10.50. Keulen 11.05.
Progr. IV. Ned. Brussel 8.00. Diversen 9.20—
10.35. London Regional 10.35. Droitwich 11 20
London Regional 4.20. Droitwich 5.00. London
Regional 10.00. Droitwich 10.20.
Progr. V. 8.007.00 Diversen. 7.008.00
Eigen gramofoonplatenconcert. Verzoekpro
gramma. 8.00—12.00 Diversen.
Historische vondsten
In Uw blad lezen wij een korte aanteeke-
ning over het „Hofje van Rijke". Aangezien
hierin mijn naam wordt genoemd met vermel
ding van enkele oudheden, die'door mij daar
gevonden werden, meen ik goed te doen hier
over iets naders te schrijven.
In het oude dorpsgedeelte van Santpoort,
juist tegenover den Slaperdijk ligt een der
oudste huizengroepjes van de Gemeente „Het
Hofje" genaamd, in den volksmond naar den
laalsten alleen-eigenaar ..Het Hofje van Rijke"
geheeten. Indien dit gebouwen-complex goed
onderhouden was geworden had het een
sieraad van Santpoort kunnen zijn, of althans
een der aantrekkelijke puntjes voor dorps
genoot, vreemdeling en schilder. Het heeft
echter niet zoo mogen zijn. Zooals bijna elk
oud gebouw voldeed het niet meer aan de
voorschriften van den nieuweren tijd. Licht
en lucht hadden niet meer voldoende toegang
om de appartementen nog langesr voor bewo
ning dienst te laten doen, waardoor op een ge
geven oogenblik het bordje „onbewoonbaar
verklaarde woning" kwam, en als gevolg hier
van stonden weldra de verschillende woningen
leeg. Ze brachten geen voldoende huur meer
op en het onderhoud ging achteruit. Jaar op
jaar kwamen de gebouwen meer in verval, en
om nog eenige baten te verkrijgen werd de
oude bouworde gewijzigd. De pittoreske ramen
met kleine ruitjes en de oude onder- en boven
deuren moesten plaats maken voor groote
schuifdeuren. Binnenbetimmeringen werden
uitgebroken en de aardige zitjes bij de ouder-
wetsche schouwen of schoorsteenen werden
verwijderd. Alles om bergruimten te krijgen
voor de behoeften van den tegenwoordigen
tijd. Tenslotte werd op een groot gedeelte van
het terrein een bouwverbod gelegd met als ge
volg dat de waarde van grond en opstalllng
terugliep en de Gemeente eigenares kon wor
den met volle instemming van de dorpsgenoo-
ten, die allen de noodzakelijkheid voelden om
de vervallen gebouwen in het hart van het
dorp op te ruimen, zonder dat de bevolking er
over nadacht, op welke wijze deze misstand
was ontstaan.
Evenals zoovele hofjes bestaat ons hofje uit
een binnenplaats gevormd aan drie zijden door
een krans van aaneengesloten huisjes, met als
achtergrond het boomrijke gebied van de
groote buitenplaats „Vlugthoven". Wij denken
slechts aan het Begijnenhof te Amsterdam met
een kerkje of kapelvormig gebouwtje als hart-
punt van het geheel. Slechts weinigen waren
op de hoogte van hetgeen de betrekkelijk vlak
ke voorgevel had verborgen. Ondanks de ver-
waarloozing van de laatste jaren, ondanks de
wildernis die den tuin had overwoekerd, on
danks een scheiding, die dien naam feitelijk
niet mocht dragen, waren er nog verschillende
schilderachtige hoekjes te vinden. De oude
vierkante traditioneele hofjespomp deed het
ook hier zooals overal. De drie oude huisjes van
den rechtervleugel met hun dubbele deuren
en antieke vensters waren nu zonder eenige
verf nog mooi te noemen en zouden by eenig
onderhoud een lustoord kunnen zijn voor de
padvindersgroepen enz.
Kanonskogel
uit den Spaanschen tijd
De ouderdom van het Hofje is moeilijk te
bepalen. Wij zien de zoogenaamde opkamer
aan de straatzijde, die stellig dateert uit het
begin van de 18e eeuw of eerder/Wij vinden
de oude schoorsteenen versierd met de kleine
witte tegeltjes, die uit de 17e eeuw afkomstig
zijn, gezien de zuivere afwerking en het dunne
plateel. Naast de opkamer is een keldervormige
ruigte zonder eenig licht. De steenen van de
muren zijn lang en dun uit 1700. Hier en daar
gemengd met nog oudere vormen of muurge
deelten van lateren tijd. In mijn bezit zijn een
paar tegels, tusschen afval opgezocht, met ge
kleurde bloemen, bladeren en sinaasappelen
van de oudere gebruikelijke dikte en Ita-
liaanschen inslag van de 16e eeuw. Gevonden
tusschen restanten van het nog bestaande ge
deelte heb ik in mijn bezit een oude kleine
kanonskogel uit den Spaanschen tijd. Het zou
mij niet verbazen wanneer deze kogel afkom
stig is van het gevecht tusschen de manschap
pen van Sonoy en Bossu. Wij lezen over deze
schermutseling, dat een burger van Alkmaar
door Bossu was gevangen genomen toen hij de
sluis van Zaandam liet bezetten. Tijdens zijn
gevangenschap vernam hij dat Bossu een aan
slag op Haarlem wilde plegen. De Alkmaarder
vond gelegenheid zich te „salveeren", achter
latende zijn mantel en een paar trijpte pan-
toffelen. Hij weet eindelijk Velsen te bereiken
en valt daar uitgeput neer. Kolterman. een der
onderbevelhebbers van Sonoy. vindt hem aan
den kant van den weg liggende. Van hem ver
neemt hij de poging om Haarlem te overrom
pelen. Onmiddellijk reist Kolterman naar
Sonoy, die dadelijk 300 man uit Hoorn, en 300
manuit Alkmaar onder Hopman Cornelis
Lousz van Everdingen en eenige vrijwilligers
uit Alkmaar en Hoorn onder Kaptein Klaes
Rop naar Santpoort zendt. Tusschen Spaarn-
dam en Santpoort geraken beide troepen
slaags, met het gevolg dat Bossu's manschap
pen met een verlies van 100 man tot wijken
WEEK-ABONNEMENTEN
dienen uiterlijk Woensdags avonds
betaald te zijn. daar de bezorgers op
Donderdag moeten afrekenen
DE ADMINISTRATIE.
(Adv. ingez. Medj
Een meisje met kansen!
door SUZE ONDRA.
TOEN Marietje van Velsen nog een heel
klein meisje was met twee lange
vlechten, oordeelde de heele familie
al .eenparig dat er geen tweede kind
als Marietje op de wereld bestond. Tante Anna
vond haar bijzonder muzikaal, Tante Lena
prees haar vlijt en netheid, oom Rudolf roem
de haar uiterlijk, grootmoeder noemde haar
het zonnetje in huis, grootvader liep steeds
met haar rapporten in zijn portefeuille rond
om maar iedereen te kunnen bewijzen hoe
knap Marietje toch op school was en haar
moeder kwam tijd te kort om alle vrienden en
bekenden van Marietjes goede hoedanigheden
te overtuigen.
Na een tweejarig kleurloos huwelijk had
mijnheer van Velsen het tijdelijke voor het
eeuwige verwisseld en daar zijn weduwe geen
al te groot pensioen kreeg, werd besloten dat
zij en Marietje bij haar ouders zouden komen
inwonen.
Zoo groeide en bloeide Marietje temidden
der haar bewonderende familieschare. De
eenige. die Marietje als een gewoon verwend
kind beschouwde was tante Lize, de vrouw
van oom Rudolf, maar dat was volgens tante
Lena en tante Anna pure afgunst, omdat zij
zelf geen kind had en 't niet kon velen dat
haar man zooveel van zijn nichtje hield. Al
len waren het er over eens dat Marietje een
eerste klas opvoeding moest hebben; iets
aparts. Marietje studeerde ijverig zang en pia
no. Vol verrukking luisterde de familiekring
naar haar liedjes. „Net een nachtegaaltje",
fluisterde tante Anna dan en grootvader knik
te geroei-d: ..Het kind heeft talent". „Wat
een kansen heeft zoo'n meisje!" murmelde
oma. En dan glimlachte mevrouw van Velsen
tevreden, haar moederoog zag louter schoone
toekomstbeelden: een rijk huwelijk, een dege-
liiken schoonzoon met eervolle positie, mis
schien zelfs we! een tftel' Voor Marietje zon
toch zeker slechts het allerbeste in aanmer
king komen! Zij stelde zich zelfs al haar
kleinkinderen voor, allemaal even welopge
voed en beschaafd.
(Adv. Ingez Mea.)
Elk licht is goed licht
als U Kodak ..Panatomic" film
gebruikt. Bovendien onderscheidt
deze hoogst gevoelige film alle
kleuren en de "zeer fijne korrel
maakt elke vergrooting mogelijk.
Ook voor kleinbeeld-fotografie is
„Panatomic" de aangewezen film-
Verkrijgbaar bij alle i J j -.p.
Kodakha adelaren
worden gebracht. Maar Bossu krijgt assistentie.
Opnieuw raakt men slaags, met het noodlottige
gevolg dat den 27 Juli 1753 de Hollanders ge
heel werden verslagen en met een verlies van
600 a 700 man naar Alkmaar moesten vluchten
„ende quamen weinig die 't vertelden".
Muurplaat
met Bijbelsche voorstelling
Van nog ouder datum eveneens in mijn be
zit is een oude „voetenschraper" welke naast
de deur bij het kabelgebouwtje stond. Na rei
niging bleek deze ijzeren voetenschraper een
haard-, ja waarschijnlijk zelfs een muurplaat
te zijn met een Bijbelsche voorstelling. Op deze
plaat zien wij afgebeeld het verhaal voorko
mende in het boek Johannes hoofdstuk 4:
Jezus rustende aan de bron van aartsvader
Jakob bij Sichar in Samariën op weg naar
Galilee. Hij spreekt hier met de Samaritaan-
sche yrouw. Uit de stad Sichar in den boven
hoek afgebeeld komen de inwoners om de pre
diking van Jezus aan te hooren.
Brengen wij dit beeld, dat misschien als
wandversiering in de kapel heeft gehangen,
met de stichting van de kapel door Heer Johan
van Brederode in 1397 in verband, dan krij
gen wij de volgende verklaring:
Johan, 9e heer van Brederode, getrouwd met
Johanna Abcoude, gevoelde zich zeer ongeluk
kig geen rechtstreeksche opvolgers te hebben.
In de hoop dat een pelgrimstocht van gunsti-
gen invloed zou mogen zijn is hij naar Ierland
getrokken om het vagevuur in het hol van
den Heiligen Pratricius te bezoeken. Volgens
mededeeling is hij daar ingegaan ten tijde van
de Vasten en met Sint Odulfusdag weer thuis
gekomen. Zonder twijfel heeft dit bezoek een
diepen invloed uitgeoefend op zijn Godsdien
stig gemoed, en gevoelde hij zich gedrongen
te Santpoort een kapel te bouwen „ter eere van
den Almagtigen Godt". Vermoedelijk heeft hij
overeenkomst gevoeld tusschen zijn reis naar
het vreemde land en het verhaal in het boek
Johannes. Evenals Jezus door zijn bezoek aan
den bron de Christelijke leer in Samariënland
heeft verbreid, hoopt Johan van Brederode
door de stichting van zijn kapel het godsdien
stig leven in zijn graafschap te versterken.
Deze overeenkomst is misschien wel voor hem
aanleiding geweest om voor de wandversiering
van zijn godshuis bovengenoemdes muurplaat
te kiezen.
Van de kapel is weinig meer overgebleven.
Waarschijnlijk is het gebouwtje bij den beel
denstorm gedeeltelijk verwoest en zijn alle
aanteekeningen verloren gegaan. Van de
priesters, die in de kapel als kapelaans hebben
dienst gedaan zijn slechts bekend gebleven
Heer Jakoj? Pietersz in 1452 en Johan Schri-
bius in 1534. Het gebouwtje is na de vernieling
weer hersteld geworden, hetgeen uit het ver
schil der gebruikte steenen duidelijk is op te
maken. Mogelijk is in het laatst van 1500 of
begin 1600 Het Hofje als hofje ontstaan.
De oude Kelder
Opmerkelijk in dat opzicht ls de zeer oude
