CONCOURS HIPPIQUE TE RIJS IN GAASTERLAND.
HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
De voorbereidingen voor de jubileum-tentoonstelling, welke in het
Koloniaal Instituut te Amsterdam gehouden zal worden in verband met
het regeeringsjubileum van H. M. de Koningin. De expositie zal een
beeld geven van de ontwikkeling op handels- en industriegebied in
Nederland en zijn Koloniën
De 40 meter hooge schoorsteen op
het terrein van de voormalige gas
fabriek te Maastricht is door sloo-
pershanden ten val gebracht
Te Rijs in Gaasterland werd Donderdag een groot concours hippique gehouden.
Bij wijze van proef wordt een Grieksche houtboot, de „Tonis Chandris
in de Coenhaven te Amsterdam gelost met hijschkranen, waarmede
de eigenlijke Amsterdamsche houthaven niet is uitgerust
De „twee met stuurman" van de roeivereeniging „Willem III", die
uitgezonden zal worden naar de te Milaan te houden Europeesche
roeikampioenschappen. V.l.n.r.de heeren G. Schiller, F. Borghols en
A. Kooymans
Artis te Amsterdam heeft een geit zich over twee
welpen ontfermd, die ze thans yoedt
Een halve penny per uur zijn de kosten voor de Londensche moeders, die hun
baby aan de zorgen van een „nurse" in een der parken toevertrouwen, waarbij
dan tevens nog gratis melk aan de kinderen wordt verstrekt
FEUILLETON
Naar het Amerika,ansch
HECTOR JENNINGS.
23)
Aan slapen dachten we niet meer. Wij gin
gen van elkander om ons te baden en te klee-
den. Ik had me inmiddels vast voorgenomen,
voor deze dag ten einde was, Louise van den
stand van zaken op de hoogte te brengen. En
ik had nog een ander besluit genomen, dat
ik onmiddellijk na het ontbijt ten uitvoer
bracht. In den Oostelijken vleugel was aan
het eind van de kleine gang een ongebruikte
slaapkamer en van nu af aan zou Alex, de
tuinman, daar slapen; al was één man extra
in zoo'n enorm huis niet veel bescherming.
Maar het was in ieder geval meer dan Halsey
alleen.
Den volgenden morgen onderzochten mijn
neef en ik nog eens grondig de omgeving van
de wenteltrap, de kleine hall bij de Oostelijke
deur en de speelkamer, die er op uitkwam.
Maar we vonden niets bijzonders en als we
dien nacht niet met onze eigen ooren het ge
klop gehoord hadden, zou ik heboen gezegd,
dat Louise zich alles verbeeld had. De kleine
buitendeur was op slot en aan de wenteltrap
was niets bijzonders te zien.
Halsey. die mijn verhaal over de gebeur
tenissen van den eersten nacht nooit ernstig
openomen had, was nu toch overtuigd. Hij
onderzocht de lambrizeering boven en beneden
aan de trap om te zien om er ook een geheime
deur te vinden was en plotseling kwam mij
het stukje papier in de gedachten dat Jamie-
son tusschen Arnold Armstrong's bezittingen
gevonden had. Voor zover ik het mij her
innerde, herhaalde ik de woorden die er op
stonden en Halsey schreef ze in zijn notitie
boekje op.
Had u mij dat maar eerder verteld, zei
hij, toen hij het boekje weer in den zak
stopte.
In het huis ontdekten we dus niets en van
het onderzoek buiten stelde ik me evenmin
veel voor. Maar toen we de buitendeur open
den, viel er iets kletterends naar binnen. Het
was een queue uit de biljartkamer! We staar
den elkaar stom-verbaasd aan, maar konden
geen van beiden verklaren hoe die daar kwam
en waarvoor hij gebruikt was. Een nieuw raad
sel bij de vele andere: in het veen kijkt men
niet op een turfje!
Dien middag gingen Getrude, Halsey en ik
naar de stad voor het gerechtelijk onderzoek.
Dokter Steward was er ook. Onderweg spraken
we af om niet te spreken over het onderhoud
dat Louise met haar stiefbroeder had gehad
in den nacht van den moord. Het meisje had
al moeilijkheden genoeg.
Hoofdstuk XVH.
WEER EEN DUISTER PUNT.
Bij het gerechtelijk onderzoek kwamen Ver
schillende dingen die gebeurd waren niet ter
sprake en er werden enkele andere verteld,
die nieuw voor mij waren. Alles bij elkaar was
het een weinig opwekkende vertooning en de
zes mannen die de jury vormden, dansten
waarschijnlijk naar de pijpen van den coro
ner.
Gertrude en ik zaten achteraan, onze ge
zichten verborgen achter een voile. Er waren
veel menschen die ik kende: Barbara Fitz-
hugh, overdreven in den rouw - zwart flat
teerde haar! en meneer Jarvis. de man die
den nacht van den moord van de Greenwood
Club was gekomen. Mr. Harton was ér ook,
ongeduldig, omdat het zoolang duurde, maar
toch ontging hem niets, evenmin als aan Ja-
mieson, die ergens in een hoek zat.
Dr. Steward werd voorgeroepen.
Den vorigen Zondag vertelde hij, vroeg in
den morgen, werd hij aan de telefoon geroe
pen. Meneer Jarvis had hem gevraagd om op
Sunnyside te komen. Daar was een ongeluk
gebeurd; meneer Arnold Armstrong was dood
geschoten. Hij had zich haastig gekleed, wat
instrumenten bijeengepakt en was naar het
buiten gereden. Meneer Jarvis was hem tege
moet gekomen en had hem dadelijk meege
nomen naar den Oostelijken vleugel van het
gebouw, Daar lag, juist zooals het neergeval
len was, het lichaam van Arnold Armstrong.
Instrumenten had hij niet meer noodig ge
had, de man was dood. Het was, zei de dokter,
in antwoord op een vraag van den coroner, al
leen omgedraaid, 't Lag benaden aan den wen
teltrap. Hij geloofde dat de dood onmiddellijk
ingetreden was. Het lichaam was nog warm
geweest en er was nog geen verstijving inge
treden. Neen, hij geloofde niet aan de moge
lijkheid van zelfmoord; de wonden konden
niet door de hand van den doode zelf ver
oorzaakt zijn en er was geen wapen gevonden.
De dokter zweeg, maar hij bleef nog even
staan en schraapte zijn keel.
Meneer de coroner, zei hij tenslotte,
't spijt mij als ik nog even beslag op uw kost
baren tijd moet leggen, maar ik zou u graag
een incident meedeelen, dat misschien eenig
licht in deze zaak zou kunnen brengen. Maar
het kan ook wel zijn, dat het volkomen onbe^
langrijk is.
Het publiek kwam in beweging.
Gaat uw gang, dokter, zei de cononer
beleefd.
Ik woon in Englewood, zooals u weet,
twee mijl van Casanova en door de afwezig
heid van dokter Walker komen veel patiënten
uit Casanova bij mij. Een maand geleden
vijf weken om precies te zijn kwam er een
dame bij me. die ik nooit te voren gezien had.
Ze was diep in den rouw en had een dichte
voile voor. Ze had een kind bij zich, een jon
gen van 6 jaar, die onderzocht moest worden.
De kleine baas was ernstig ziek; een stevige
bronchitis en de moeder was buiten zichzelf
van angst. Ze vroeg of het kind in het kin-
derziekenhuih hier in de stad kon worden op
genomen en dat stond ik toe. Ik zou niet meer
aan de heele zaak gedacht hebben als er niet
iets eigenaardigs gebeurd was. Twee dagen
voordat meneer Armstrong doodgeschoten
werd, werd ik op de Golfclub geroepen;
iemand was door een golfbal gekwetst. Het
was laat toen ik er vandaan ging, ik was te
voet en ongeveer een mijl van de club, op
weg naar Claysburg, ontmoette ik twee per
sonen, een man en een vrouw. Ze waren in
een heftig gesprek gewisseld en den man her
kende ik direct als Armstrong. De vrouw was
de dame die kort tevoren met het kind bij me
was geweest.
Het kind werd in het kinderziekenhuis
opgenomen, zegt u, dokter?, vroeg de coro
ner.
Ja, maar het kind, dat daar als Lucien
Wallace ingeschreven stond, werd er twee
weken later door zijn moeder weggehaald. Ik
heb nog nasporingen gedaan, maar ben er
niet in geslaagd te ontdekken waar ze ge
bleven zijn.
Opeens moest ik denken aan het telegram,
dat mr. Harton voor Louise ontvangen had en
dat geteekend was F. L. W., vermoedelijk dok
ter Walker. Zou die geheimzinnige, gesluierde
vrouw de Nina Carrington uit dat telegram
kunnen zijn? Het was niet meer dan een bloot
vermoeden.
Nu kwam het rapport van den politiedokter.
Diens onderzoek had uitgemaakt, dat de kogel
de borst was binnengedrongen, langs de vierde
rib en het hart, en ae longen doorboord had.
De aard van de verwonding maakte zelfmoord
uiterst onwaarschijnlijk en de benedenwaart-
sche loop van den kogel wees er op, dat het
schot van boven was afgevuurd. Met andere
woorden, het was waarschijnlijk gelost door
iemand die op de trap stond. De kogel van
kaliber acht en dertig, werd aan de jury
toond.
Het verhoor van meneer Jarvis, dat nu
volgde, leverde geen enkel nieuw gezichtspunt,
maar toen de coroner den naam van John
Bailey afriep, toonde het dichtopeengepakte
publiek teekenen van nieuwsgierige opgewon
denheid.
Jamieson liep naar voren en zei een paar
woorden tegen den coroner, die daarop knikte
en Halsey in de getuigenbank riep.
Meneer Innes, begon hij, wilt u mij ver
tellen onder welke omstandigheden u meneer
Arnold Armstrong hebt aangetroffen in den
nacht dat hij stierf?
Ik zag hem eerst op de Greenwood Club,
zei Halsey rustig. Hij zag heel bleek. Ik had
daar gestopt om benzine in te nemen. Meneer
Armstrong had kaartgespeeld. Toen ik hem
zag kwam hij juist uit de speelkamer; hij was
in gesprek met meneer Bailey.
Hoe was de aard van het gesprek? Vrien-
schappelijk?
Halsey aarzelde.
Ze hadden verschil van meening, zei hij.
Ik vroeg meneer Bailey om met me mee
te gaan en den Zondag op Sunnyside door te
brengen.
Is het niet een feit, meneer Innes, dat u
meneer Bailey meegenomen hebt omdat u
bang was dat er klappen zouden vallen?
De situatie was onaangenaam, zei Hal
sey ontwijkend,
Had u op dat oogenblik eenig vermoe
den dat de Handelsbank haar betalingen zou
staken.
Neen.
Wat gebeurde er verder?
Meneer Bailey en ik hebben tot half drie
in de biljartkamer op Sunnyside zitten praten.
En kwam meneer Arnold Armstrong
terwijl u aan het praten was?
(Wordt vervolgd)
