HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
Minister prof. mr. C. P. M. Romme toont belangstelling voor een maquette oc de
Jubileumtentoonstelling 1938 in het Koloniaal Instituut te Amsterdam, welke
Maandag werd geopend
Behouden thuis. Het Duitsche Focke Wulf-
vliegtuig .Condor" na de landing op Tempelhof De overblijfselen van het Tsjechische verkeersvliegtuig, dat in het Zwarte Woud verongelukte
te Berlijn na de recordvlucht Berlijn - New York 0p weg van Praag naar Parijs. De zeventien inzittenden vonden allen den dood
en terug. De kranige bemanning viel een
enthousiaste ontvangst ten deel
De korhoenderjacht, de geliefkoosde sport in Schotland, is weer
geopend. Een kijkje in het jachtveld
Na de opening van de jubileumtentoonstelling 1938 in het Koloniaal Instituut te Amsterdam bezichtigden
Maandag de ministers mr. M. P. L. Steenberghe en prof. mr. C. P. M. Romme met de overige
autoriteiten de expositie
De broeder van Ibn Séoud, den Koning
van Arabië, tijdens zijn verblijf te Parijs
op doorreis naar Londen, welke reis
met de toestanden in Palestina in ver
band wordt gebracht
De parachutist Williams, die
bij het vliegfeest te Lons-
le-Saunier om het leven
kwam. Bij een sprong
weigerde de parachute en
Williams viel te pletter
Bunschoter meisjes in haar typisch*
kleederdracht, verwelkomden den
nieuwen burgemeester, de heer D. van
den Berg, wiens installatie Maandag
plaats vond, bij aankomst met zijn
echtgenoote in de gemeente
FEUILLETON
Naar het Amcrikaanscji
van
HECTOR JENNINGS.
26)
Het gerechtelijk onderzoek is een nood
zakelijke formaliteit, juffrouw Innes, ant
woordde Jamieson, om officieel de doods
oorzaak vast te stellen, wanneer iemand geen
natuurlijken dood is gestorven. Maar voor de
ontdekking van een misdadiger heeft het niet
veel te beteekenen. Daarvoor wordt er bij een
inquest te veel verzwegen of buiten beschou
wing gelaten dat pas bij het politieonderzoek
en op de terechtzitting aan het licht komt.
En in dit geval was het weer precies zoo. Om
maar eens iets te noemen: de doode had geen
sleutel en toch heeft uw nichtje iemand aan
het slot hooren morrelen en de deur hooren
openen. Met dat verhaal van dr. Steward
moeten we heel voorzichtig zijn. vind ik: de
dokter krijgt op zijn spreekuur een patiente,
die in den rouw is en een sluier draagt Een
paar weken later ontmoet hij Arnold Arm
strong, die een doortrapte schavuit is en die
met een dame in het zwart aan het ruzie
maken is. En nu beweert die dokter, dat die
vrouw dezelfde is als zijn patiënte.
Waarom was meneer Bailey niet bij 't
onderzoek? vroeg ik opeens.
Omdat zijn dokter verklaard heeft, dat
hij ziek is en niet in staat om zijn bed te
verlaten, was het prompte antwoord.
Ziek!, riep ik, daar hebben Halsey en
Gertrude me niets van verteld.
Er zijn nog meer raadselachtige dingen,
juffrouw Innes, ging Jamieson voort. Bailey
doet het voorkomen alsof hij niets van den
„krach" van de bank afwist, toen hij het
Maandagavond in de kranten las en dat hij
toen direct terugging en zich onmiddellijk ter
beschikking van de justitie stelde. Maar daar
geloof ik niets van. Jonas, de nachtwaker van
de Handelsbank, vertelt wat anders, namelijk
dat Bailey den Donderdag tevoren 's avonds
tegen half negen op de bank terugkwam.
Jonas liet hem binnen en hij zeide, dat de
onderdirecteur er uitzag alsof hij op het
punt stond flauw te vallen. Bailey werkte tot
middernacht; toen sloot hij de kluis en ging
weg. Het was zoo iets ongewoons dat de waker
er den heelen avond over zat te peinzen. Wat
deed Bailey toen hij weer op zijn kamers
terugkwam? Hij pakte een koffer om dade
lijk te kunnen weggaan. Maar hij stelde zijn
vertrek te lang uit en wachtte op iets. Mijn
persoonlijke meening is dat hij wachtte om
juffrouw Gertrude nog te spreken te kunnen
krijgen voor hij het land uitging. En toen hij
Arnold Armstrong dien nacht had doodge
schoten, moest hij tusschen twee kwaden kie
zen: de vlucht en datgene, waardoor hij de
publieke opinie direct op zijn hand zou krij
gen. Hij koos het laatste en meldde zich bij
de politie aan zooals een onschuldig man zou
doen. Wat 't sterkst tegen hem pleit zijn zijn
toebereidselen voor een vlucht en dat besluit
om na den moord op Arnold Armstrong terug
te komen. Die truc is naar mijn meening te
doorzichtig, hoe sluw hij oppervlakkig ook
lijkt.
De avond sleepte zich langzaam voorbij.
Voor ik naar bed ging. kwam juffrouw Watson
op mijn kamer en vroeg of ik ook een beetje
zinkzalf voor haar had Ze liet mij een leelijk-
gezwollen hand zien met roodachtige strepen
die tot aan den elleboog liepen. Ze vertelde,
dal dit de hand was die zij bezoero had op
den nacht van den moord en dat aij sedert
dien niet goed geslapen had en zich niet pret
tig had gevoeld. Het zag er ernstig uit en ik
zei haar dat ze geen huismiddeltje moest ge
bruiken maar er dr. Steward naar moest
laten kijken.
Den volgenden morgen ging juffrouw Wat
son met den trein van elf uur naar de stad,
om zich in een kliniek te laten onderzoeken
en de dokter liet haar direct in het zieken
huis opnemen; hij constateerde een ernstige
bloedvergiftiging. Ik was van plan haar te
gaan opzoeken, maar door alle nieuwe ge
beurtenissen kwam ik er niet toe. Wel telefo
neerde ik naar het ziekenhuis en bestelde een
afzonderlijke kamer voor haar met de mede-
deeling dat men het de patiënte aan niets
moest laten ontbreken.
Mevrouw Armstrong was Maandagavond
met het stoffelijk overschot van haar man
aangekomen. Ze nam voorloopig haar intrek
in het huis in de stad en Dinsdagmorgen ging
Louise weg. Voor ze vertrok vroeg ze of ik bij
haar kwam en ik zag dat ze gehuild had.
Hoe kan ik u bedanken, juffrouw Innes,
zei ze; u hebt mij in vol vertrouwen bij u
opgenomen en u hebt geen vragen gedaan.
Misschien komt eens de tijd dat ik u alles kan
vertellen en als het zoo ver is, zult u mij
alleen verachten Halsey ook.
Maai- ze had nog iets ander op het hart en
ze zei tenslotte, toen ze van Halsey afscheid
had genomen en de auto voor stond.
Juffrouw Innes, zei ze zacht, als zij
als er ooit een poging gedaan wordt om u te
bewegen van hier weg te gaan, doe het dan,
als het u eenigszins mogelijk is. Ik ben bang
voor u, als u hier blijft.
Gertrude bracht haar naar huis. Ze ver
telde later hoe koel de begroeting tusschen
haar moeder en Louise was geweest en dat
Dr. Walker er ook was. waarschijnlijk met het
oog op de toebereidselen voor de begrafenis
te treffen Halsey verdween '-ven nadat Louise
weggegaan was en kwam pa.- avonds egeen
negen uui cerug modderig en ermoeict. Tho
mas liep neerslachtig en met bedrukt gezicht
rond en ik zag dat de detective hem, toen hij
aan tafel bediende, aandachtig gadesloeg.
Zelfs nu nog vraag ik me af: wat wist Tho
mas? Wat vermoedde hij?
Om tien uur maakten we onze voorberei
dingen voor den nacht. Liddy, die nu juffrouw
Watson's plaats innam, was naar bed ge
gaan. Alex, de tuinman, had langs de wentel
trap zijn kamer opgezocht en Jamieson con
troleerde alle deuren en ramen. Halsey had
zich in een stoel in den salon laten neerval
len en staarde gemelijk voor zich uit.
Wat is die Walker voor een vent, Ger
trude?, vroeg hij opeens.
Vrij groot, donker en gladgeschoren. Niet
onknap.
Halsey schopte kwaadaardig een stoel on
derste boven.
Op hetzelfde moment werd de klopper op
de zware voordeur heftig heen en weer be
wogen.
Halsey stond op en opende de deur; de
late bezoeker bleek Warner te zijn. Hij was
buiten adem van het hare loopen.
Het spijt me dat ik u moet storen, zei hij
een beetje bedremmeld, maar ik wist niet
wat ik beginnen moet. Er is iets met Thomas.
Jamieson was ook in de hall gekomen.
Wat is er met Thomas?, vroeg ik.
Hij doet zoo raar, legde Warner uit;
hij zit op de balustrade van de portiek en zegt
maai- dat hij een geest gezien heeft. De oude
man is er slecht aan toe, geloof ik, hij kan
haast niet meer spreken.
Hij is zoo bijgeloovig' als een oude bes,
zei ik: Halsey, neem een whiskey mee, dan
zullen we eens gaan kijken.
Niemand haastte zich om whiskey te halen,
waaruit ik opmaakte, dat drie zakflacons ge
reed waren voor onmiddellijk gebruik. Ger
trude sloeg mij een shawl om de schouders en
we liepen allen den heuvel af, ik had nu al
zooveel nachtelijke excursies in de omgeving
gemaakt, dat ik uitstekend den weg kende.
Maar Thomas was niet op de waranda en even
min in huis zoover we konden zien.
Warner haalde een lantaarn.
Hij kan niet ver weg zijn, zei de chauf
feur; hij beefde zoo, dat hij niet op zijn been
kon staan.
Jamieson en Halsey liepen om het huisje
heen en riepen zoo nu en dan den naam van
den ouden man. Maar er kwam geen ant
woord. En Thomas was nergens te vinden.
Zijn pijp( die nog warm was, lag op den rand
van de balustrade en binnen op de tafel
we waren na ons vergeefsch zoeken naar bin
nen gegaan lag zijn oude grijze hoed, zoo
dat de eigenaar toch niet ver kon zijn.
Dat was hij ook niet. Mijn blik viel op de
deur van een diepe kleerenkast. Onwillekeurig
liep ik er heen en draaide den knop om. De
deur vloog open door het gewicht dat er tegen
drukte en er tuimelde iets naar voren, dat op
Thomas zonder eenig uiterlijk letsel, maar
dood.
Hoofdstuk XX.
DOKTER WALKER'S WAARSCHUWING.
Jamieson lag eeen oogenblik op zijn knieën
en probeerde den boord van den ouden man
los te maken.
Wij stonden daar en durfden elkaar haast
niet aan te zien.
Toen Jamieson zijn voorloopig onderzoek
geëindigd had, stond hij op en sloeg het stol
van zijn knieën.
Er is geen spoor van letsel, zei ik en ik
herinner mij dat ik een zucht van opluchting
slaakte. Uit wat Warner zei, ging de defec
tieve voort, en uit het feit dat hij zich ver
borgen heeft in de kast,-zou ik conc.ludeeren
dat iets hem doodelijk heeft verschrikt. Ik
denk dat schrik en een zwak hart met elkaar
de oorzaak van zijn dood zijn.
Maar waarvan zou hij geschrokken zijn?,
vroeg Gertrude. Wat zei hij toen je hem
in de portiek vond?
(Wordt vervolgd)
