Drie mannen en hun Noodlot
Het afscheid tusschen Adolf Hitler en Chamberlain op de
trappen van hotel Dreesen te Godesberg na de bespre
kingen van Zaterdagnacht
De mobilisatie in Tsjecho Slowakije.
Tsjechische artillerie op weg naar haar plaats van
bestemming
Ter gelegenheid van de viering van het regeeringsjubileum werd Zaterdag
door H. M. de Koningin een rijtoer door Apeldoorn gemaakt
FEUILLETON
15)
Naar het Engesch
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
„Terry", riep ze uit, „hij is in gevaar! Ik ben
overtuigd dat hij in gevaar is!"
„Wie bedoel je in vredesnaam?", klonk de
onthutste wedervraag.
„Wel, Ward natuurlijk. Snap je dat dan
niet?"
O'Malley wist niet hoe hij het had.
„Hoe kóm je daar bij?", protesteerde hij.
„Miss Hunt is in gevaar, als je van gevaar
spreekt, tenminste dat was ze. Maar dat Bar
ret in gevaar zou verkeeren, kan ik niet in
zien".
Louise gaf niet direct antwoord. De auto
passeerde nu een van de bruggen over de East
River en Louise staarde over het water met,
een gespannen uitdrukking in de oogen.
„Begrijp je het werkelijk niet, Terry?", be
gon ze. „De brief moet hem blijkbaar voor
Tets waarschuwen. En zijn vijanden wei dat
dan ook mogen zijn, doen alles wat ze kun
nen om te voorkomen dat die waarschuwing
hem bereikt".
O'Malley lachte haar geruststellend toe.
„Zeker, er is iemand die dien brief met
alle geweld in handen wil krijgen, maar dat
bewijst nog niet dat hij in gevaar verkeert.
Bovendien", voegde hij er aan toe op een toon
van vriendelijke plagerij, „je houding lijkt me
niet vrij van een tikje inconsequentie! Het
eene oogenblik denk je er over om de politie
inlichtingen te geven, die hoogst bezwarend
voor hem zouden zijn, en een moment later
zit je er over te tobben dat hij misschien in
gevaar is!" En toen ernstig weer: „Wat denk
je precies van Ward Barrett, Louise?"
Ze gaf hem een snelle, haast schichtige
blik.
,Jk houd van hem, Terry", zei ze met een
trilling in haar stem. „En ik zal altijd van
hem blijven houden. Het lijkt me toe dat hij
nu een prachtkerel moet zijn. Ik kan eenvou
dig niet gelooven dat hij mijn vader bestolen
heeft. Hij moet een goed mensch zijn, Terry".
O'Malley zweeg en vroeg zich af welke
waarde kon worden toegekend aan de verkla
ringen van een zóó bevoordeelde getuige.
Niet heel veel, concludeerde hij.
Ze scheen te vermoeden wat in hem om
ging, want ze leunde achterover en veran
derde abrupt van onderwerp.
„Ik moet voor vader naar mr. Schenk. Zijn
kantoor is in de benedenstad. Zal ik je ergens
afzetten?"
,Jk stap wel uit bij den eersten zijweg naar
het Oosten. Ik heb Barrett beloofd hem den
brief te brengen en dat ga ik nu meteen doen.
Maar ik ben van plan dat belangwekkende
epistel eerst te lezen. Wat jij me verteld hebt,
geeft me daar het recht toe, zou ik zeggen,.
Misschien bevat de brief een sleutel tot beide
mysteries. Natuurlijk zal ik hem vertellen dat
ik hem gelezen heb. Ik ben erg benieuwd wat
voor indruk ik van hem krijg".
Ze spraken verder niet veel tot ze den
zijweg bereikt hadden waar hij er uit wilde.
Hij liet de two-seater stoppen en stapte uit.
.Adieu Louise", zei hij. ,Laat mij mijn
gang maar gaan. Waarschijnlijk zal Ward
Barrett de fijne kerel blijken die jij gelooft
dat hij is, maar ik vind dat wij het aan je
vader verschuldigd zijn om zekerheid te
krijgen dat hij met die inbraakgescheidenis
niets uitstaande heeft. Zal ik hem zeggen dat
ik je gesproken heb?"
„O neen, alsjeblieft niet! Maar.... wil je
me vertellen hoe je hem vindt? Ofof je
den indruk krijgt dat hijgelukkig is?"
O'Malley liet een glimlach rusten op haar
neergeslagen oogen.
„Natuurlijk wil ik dat, Louise. En maak je
maar niet overstuur! Ik zal je helpen zoo
veel ik kan, daar kun je op aan. Alles komt
best in orde. Dag hoor".
Ze nam zijn hand en gaf die een hartelijk,
dankbaar drukje.
„Dag Terry en wel bedankt
O'Malley verdween in de drukte van den
zijweg. Toen hij zijn huis binnenstapte, kwam
miss Hippy hemb in de hal tegemoet. Ze was
zichtbaar geagiteerd en stak meteen van wal.
„Gelukkig dat u daar bent, mr. O'Malley",
begroette ze hem. „Ik heb al op u zitten wach
ten om u te vragen wat er in 's hemels
naam met uw meubels gebeurd is?"
O'Malley kon niet nalaten te grinniken.
,Mijn beste miss Hippy", verklaarde hij, „ik
heb niet het flauwste idee. Het was al zoo,
toen ik gisteravond thuis kwam. Ik vermoed
dat een van mijn zoogenaamde vrienden is
komen binnenvallen, terwijl u er geen erg in
had en in een aanval van kwasi-geestigheid
een grap wilde uithalen! Ik mis gelukkig niets
en er is ook niets ernstig beschadigd. Maar
u houdt mijn kamers altijd zoo netjes, dat het
me aan mijn hart gaat dat ze zoo'n troep
hebben gemaakt. U wilt wel zorgen dat de
boel gerepareerd wordt dan kunt u mij
de rekening geven".
„Wel bedankt voor het compliment mr.
O'Malley", zei miss Hippy kennelijk gevleid,
„maar ik kan me niet voorstellen hoe die
vriend van u is binnengekomen".
O'Malley kon het zich heel goed voorstel
len, maar hij vond het niet noodig dit
aan de brave eigenares van het huis te ver
tellen. Hij bepaalde zich dan ook tot een
vriendelijken knik. toen hij doorliep naar
boven.
Op zijn zitkamer gekomen en na de deur
achter zich op slot te hebben gedaan, trok
hij de lade uit de tafel, keerde haar om,
maakte een hoek van het vastgeplakte papier
los en haalde den brief te voorschijn. Buiten
woedde een zomersche onweersbui en daar
door was het donker in de kamer. O'Malley
liep naar het raam en zich verschuilend
achter de gordijnen om van de straat af niet.
gezien te kunnen worden, vouwde hij den
brief open. Zijn gezicht kreeg een steeds ver
bijsterender uitdrukking, terwijl zijn blik
langs de regels gleed. Wat hij las was het
volgende:
„Waarde Ward,
Alleen één vraag is er nog in afwachting
van mijn toestemming en deelneming. Evans
wenscht meer gelijkheid of verschillende be
langen geregeld tusschen jullie. Aanval met
enorme pakketten Bessemer-concern. Op du
bieuze posten geen voorschotten. Laat dekking
van Baker staan. Aanbod uit het Oosten
schriftelijk verhoogd, maar Evans prefereert
zelfde offerte tot hij jou gesproken heeft.
Goede dienst van Baker doorkruist Evans'
aanvallen. Aanmoediging activiteit zou
Asphalt eventueel niet lui maken. Maar
nieuwe activiteit gevaar voor zekerheid".
Deze onsamenhangende hutspot van zaken-
jargon was met de machine op de eerste
bladzijde van een dubbel gevouwen vel papier
geschreven. Een onderteekening ontbrak.
Maar halverwege tusschen den laatsten regel
en den onderkant van de pagina bevond zich
een onregelmatige groene vlak, alsof iemand
er onvoorzichtig een druppel groene inkt op
had laten vallen.
O'Malley herlas den brief met heel zijn aan
dacht en opmerkingsgave gespannen. Het
was onmogelijk er een zekere, zij het niet
zeer duidelijke beteekenis in te ontdekken.
Blijkbaar was iemand, Evans geheeten, be
trokken in een transactie met Barrett en den
schrijver van den brief. Het maakte den in
druk alsof die schrijver er op zinspeelde Evans
te bedriegen met medewerking van iemand
anders, een zekeren Baker. Verder leek het
dat de schrijver en Barrett een gecombineer-
den aanval voorbereidden op een of andere
combinatie met aandeeelen van de Bessemer
staaltrust, eventueel met medewerking van
een andere groep zakenlieden, die groote
posten van deze stukken op de markt konden
gooien. De vermelding van Asphalt, een
courant en gerenommeerd fonds, was vrij
duister. De schrijver had er naar gestreefd
zijn bericht zoo in te kleeden, dat het voor
iedereen, met uitzondering van Barrett, vrij
wel onmogelijk zou zijn er een touw aan vast
te knoopen.
O'Malley had aan de vlek groenen inkt eerst
ternauwernood aandacht geschonken, daar hij
deze, zooals volkomen begrijpelijk was, toege
schreven had aan onachtzaamheid van schrij
ver. Doch toen hij den brief voor de tweede
maal had gelezen, sloeg hij de bladzijde om,
om te zien of er aan de binnenzijde nog
iets stond. En daarbij deed hij een curieuze
ontdekking.
De drie overige pagina's waren geheel
blanco. Maar het licht uit het venster viel
er schuin op. En op de derde pagina die direct
onder de keerzijde van de eerste had gelegen,
bespeurde O'Malley een onregelmatige, en
zwakke indeuking. Een nauwkeuriger waar
neming toonde hem, dat deze indruk corres
pondeerde met de groene inktvlek op de voor
ste bladzijde.
De conclusie lag voor de hand. De groene
vlek was geen toevalligheid, maar had een
speciale beteekenis. Ze was geen product van
een slordig gehanteerde pen, maar aange
bracht met een metalen stempel met zoo
veel kracht, dat de indruk op de derde pagina
zichtbaar was.
(Wordt vervolgd).
De gespannen toestand in het Sudetenduitsche gebied. Talrijke vluchtelingen, meest vrouwen en
kinderen, trekken de Duitsche grens over, om aldaar een veilig onderkomen te zoeken
Tragische scènes
spelen zich af op
't station te Praag,
waar dagelijks tal
rijke vluchtelingen
uit het Sudeten
duitsche gebied
arriveeren
Praag bereidt zich op het ergste voor. Zakken met zand
in een der straten van de Tsjechische hoofdstad, welke na
een eventueelen luchtaanval hun diensten moeten bewijzen
In verband met den benarden toestand is een aantal hngelsche vrouwen en kinderen met een
speciaal vliegtuig van Praag naar Londen vérvperd. Het gezelschap na aankomst op het vliegveld
Croydon
Een miniatuur-laboratorium in de open
lucht. In Delft worden op straat steek
proeven genomen, om de kwaliteit na
te gaan van het lichtgas op hooge-
druk-leiding
