Driemannen en hun Noodlot
De Zweedsche filmactrice Zarah Leander aan het ontbijt in het
gebouw der Ufa te Amsterdam na haar aankomst in de hoofdstad
De nieuwe sluis in den nieuwen vaarweg via het Noorderkanaal en de Rotte te Rotterdam is Maan
dag in gebruik genomen. De eerste schepen worden geschut
De tentoonstelling .100 Jaar Fransche
Kunst" in het Stedelijk Museum te
Amsterdam was Maandag gratis te
bezichtigen, waarvan door velen ge
bruik gemaakt werd
De in aonboaw zijnde Poolscbe onderzeeër .Sep" is Maandag van de werf der
Rotterdam9cbe Droogdok Mij. te water gelaten
Ter gelegenheid van het 3e lustrum der R.K.
Universiteit te Nijmegen vond Maandag een
feestelijke academische zitting plaats. Tijdens de
rede van den Rector Magnificus, prof. dr. D.
Franses O.F.M.
In het Sportfondsenbad te Haarlem werd Maandagavond de dames-polowedstrijd A.D.Z.—
H.Z.P.C. om het kampioenschap van Nederland gespeeld. Een moment uit den strijd, welke
door de dames van A.D.Z. gewonnen werd
Turbulent won Zondag te
Longchamp het .Grand
Criterium". Na de over
winning wordt de viervoeter
naar het paddock terug
geleid
Hr. Ms. kruiser „Gelderland"
is Maandag uit Den Helder
naar Curasao vertrokken. Dit
vertrek ging met de gebruike
lijke tafreeltjes gepaard
FEUILLETON
Naar het Engesch
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
34),
In plotselinge nieuwsgierigheid sloop O'Mal-
ley door zijn deur en bleef daar achter staan
luisteren. Voetstappen kwamen de eerste trap
op en passeerden zijn deur. Ze gingen verder
naar de tweede étage en kwamen op de gang
boven. O'Malley opende zijn deur om beter
te kunnen hooren.
Verder gingen de voetstappen en daarna
hoorde de Ier ze op de derde trap. Daar was
dus geen gevaar bij! Met een voldaan ge
grinnik deed hij zijn deur dicht, veegde het
zweet van zijn gezicht en stak het gas aan.
Daarna ging hij met een zucht van ontspan
ning op zijn bed zitten.
Hij nam de enveloppe uit zijn zak, waarop
hij de mededeeling in code overgeschreven
had. Voor een oningewijde viel het niet ge
makkelijk een touw er aan vast te knoopen.
De aaneengerijde letters, door Mc Girk in den
oorspronkelijken brief onderstreept, gaven
het volgende beeld:
Taxizevenhuntaschhuis.
O'Malley probeerde ze in woorden te ver-
deelen. maar het beste wat hij er van wist
te maken muntte niet bepaald uit door dui
delijkheid:
Taxi zeven hun tasch huis.
Na een poosje op dit resultaat gestaard te
hebben, stiet hij een binnensmondschen vloek
uit en mompelde kwaadaardig: „Het is zoo
helder als koffiedik!"
Hij bestudeerde de geheimzinnige bood
schap nog een tijdlang opnieuw, trachtte nog
een andere mogelijkheid te vinden maar hij
kwam niet veel verder. O'Malley meende het
te moeten toeschrijven aan het feit dat hij
moe was en hoopte morgen meer succes te
zullen hebben. Dus stopte hij de enveloppe
weer weg, pakte zijn koffer gedeeltelijk uit en
ging naar bed.
Hij werd wakker doordat het negermeisje
aan zijn deur klopte.
Hij stond op en opende de deur om haar uit
te hooren.
„Neemt u mij niet kwalijk, meneer, maar
wilt u geen ontbijt?", begon ze.
„Lieve deugd", mompelde O'Malley, zacht
sprekena. „Hoe laat is het al?"
„Bijna half tien. meneer".
„Alle heeren zijn zeker al weg?"
„Ja meneer, allemaal".
„Die twee boven ook al?"
Het meisje grijnslachte en liet haar blin
kende witt* tanden zien.
„Mr. Herry moet al om acht uur op het
werk zijn meneer, en mr. Mc Girk is een half
uur geleden weggegaan".
O'Malley lachte ierug.
„Nu Mandy, ik zal vanmorgen in de stad
ontbijten, want ik moet ook gauw de deur
uit. En ik heb het den heelen dag zoo druk.
dat ik niet hier kan komen eten. Zeg dat
maar tegen mrs. Peil, wil je? En hier is
wat voor jou".
.Dank u wel. meneer, rk zal het mrs. Peil
zeggen.
OMalley zag een samengeknepen hand, een
rij witte tanden en weg was ze.
OMialley waschte en kleedde zich een
beetje provisorisch en was na een kwartier
het huis uit. Hij nam den ondergrond naar
Times Square, ontbeet daar in een cafétaria
en ging vervolgens een kapperszaak binnen
om zich te laten scheren. De banken waren
nu open en hij liep eerst bij zijn bank aan om
een chèque te incasseeren, daar hij bijna door
zijn contanten heen was. Daarna richtte hij
zijn schreden naar zijn werkelijke domicilie
in de vriendelijke woning van miss Hippy.
Zijn kamers leken een paradijs van weelde
en gerief na de poovere kaalheid van mrs.
Pell's pension. Hij zette zich aan zijn schrijf
tafel en wijdde zich opnieuw aan het probleem
van den tweeden brief. Hij haalde de enveloppe
uit zijn zak, legde een onbeschreven vel pa
pier voor zich neer en toog van voren af aan
aan het puzzelen.
Het eerste woord was „taxi" en het tweede
„zeven"; dat stond als een paal boven water.
Maar hoe de rest van de mededeeling moest
gelezen worden en wat zij beteekende, daar
uit kon hij nog steeds niet wijs worden, hoe
hij ook peinsde en combineerde. Het resultaat
van gisteravond klonk nog het meest aan
nemelijk maar wat de bedoeling ervan
mocht zijn, kon Joost weten!
Tegen éénen gaf hij het op en ging, om zijn
geest wat te verzetten, een wandeling maken
en in de stad koffiedrinken. Toen hij terug
kwam boog hij zich weer over de vreemde
boodschap, maar een oplossing van het raad
sel weigerde hardnekkig zich aan zijn murw-
geplekerde hersens te openbaren
Dus borg hij de enveloppe nogmaals in zijn
zak weg. bande het probleem vastbesloten
naar den versten achtergrond van zijn be
wustzijn in de hoop dat een plotselinge in
spiratie misschien licht zou brengen en bracht
minstens een kwartier door met zorgvuldig
toilet maken. Dus. toen hij de „Plaza" bin
nen ging om ten tweeden male thee te drin
ken met het meisje zijner droomen, zag hij
er uit om door een ringetje te halen en zijn
oogen zochten verlangend of hij haar ook
iergens kon ontdekken
Ze was er nog niet, maar hij hoefde toch
niet lang te wachten tot hij haar uit een
taxi zag stappen en hij was bij den ingang
om haar te verwelkomen toen ze de vestibule
binnentrad. Theedrinken in de „Piaza" was
voor O'Malley geen onbekende luxe, maar bij
deze gelegenheid evenals bij de vorige, was
h ijbij het vooruitzicht er van even opgewon
den als een kleinen jongen, die naar een cir
cus gaat
Claudia, slank en bekoorlijk als haar beeld
in zijn gedachten leefde, kwam door de deur
en gaf hem een hand. Hij begroette haar
glimlachend en ze beantwoordde zijn glim
lach, haar oogen op hem gericht. Opeens was
zijn blijde opgewondenheid om deze ontmoe
ting weggevaagd door bezorgdheid voor haar.
Maar hij zei niets tot ze voorgegaan was
naar een afgelegen tafeltje in de groote,
koele palmen-zaal en hij een stoel voor haar
had bijgeschoven. Toen nam hij plaats en
sloeg haar bleek en bedrukt gezicht gade.
Een van Claudia's meest aantrekkelijke
eigenschappen was een ondefinieerbare, waar
dige reserve, haar rustig evenwicht en haar
zelfbewustheid. OMalley was er vanaf het
eerste oogenblik door gecharmeerd geweest.
Nu zocht hij er vergeefs naar. z
Maar deze eigenschappen hadden nu plaats
gemaakt voor iets wat hem oneindig liever
was, want de mooie oogen, die in de zijne
blikten met een onbewust beroep op hem,
spraken een onmiskenbare taal voor hem. En
hij werd zich bewust dat Claudia, achter die
evenwichtige terughoudendheid eigenlijk
nog een half kind was. Het kind had vandaag
de boventoon: een angstig, verdrietig kind.
En ze was bij hèm gekomen om gerustgesteld
en getroost te worden.
Hij boog zich dichter naar haar toe
„Ik zal thee bestellen. En dan vertelt u mij
wat er is, nietwaar?"
De vriendelijkheid in zijn stem ontroerde
haar. Er kwamen tranen in haar oogen, maar
ze veegde ze weg. knikte zonder iets te zeg
gen en gaf hem een bevend glimlachje, waar
van hij volkomen wèg geweest zou zijn, als
het niet al zoover met hem geweest was.
Een kellner was naar hun tafeltje gekomen
hield zich tactvol op een afstand. OMalley
bestelde wat ze den vorigen dag graag gehad
had. Daarna knikte hij goedkeurend, toen de
kellner de bestelling herhaalde en wendde zich
weer tot zijn gezellin.
„Vertelt u me eens", drong hij zacht aan,
„is er iets gebeurd?"
Haar oogen werden groot van verbazing.
„Hebt hebt u de krant niet gelezen?"
fluisterde ze.
OMalley schudde het hoofd,
„Ik heb het te druk gehad Zegt u het me
maar".
„Hij is verdwenen, mr. OMalley. Ik heb
niets van hem gehoord. Ik heb hem sedert
eergisteravond niet gezien. Ik Ik weet niet
wat ik doen moet
Met trillende lippen wendde ze zich af.
„En er stonden de vreeselijkste dingen
in de krant, die vanmiddag verscheen", ver
volgde ze na enkele oogenblikken. „Eerst
stond er dat hij verdwenen was. Iemand moet
per telefoon met een van de bedienden ge
sproken hebben. En op een andere plaats
stond een beschouwing over den moord op
mr. Bindles. Er werd gesproken over een op
zienbare onthulling en daarbij werden bedekte
toespelingen gemaakt dat Ward's plotselinge
verdwijning wel eens meer dan toeval kon
zijn! Ik kan me niet voorstellen wat ze
daarmee bedoelen. En ik durf naar geen van
onze kennissen te gaan. Ze zouden vragen
stellen enen
„Hebt u er eenig idee van waar hij kan
zijn?", vroeg OMalley.
(Wordt vervolgd).
